Αρχική Πρόγραμμα Μείζονος Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών1. Ποια, κατά τη γνώμη σας, είναι η αποδοτικότερη μορφή επιμόρφωσης για τους εκπαιδευτικούς;

1. Ποια, κατά τη γνώμη σας, είναι η αποδοτικότερη μορφή επιμόρφωσης για τους εκπαιδευτικούς;

(π.χ Ημερίδες επιμόρφωσης, Ταχύρρυθμα  σεμινάρια, Εξ αποστάσεως επιμόρφωση με συμβατικά μέσα (έντυπο υλικό, Εξ αποστάσεως επιμόρφωση με χρήση νέων τεχνολογιών,  Μεικτό σύστημα (Ταχύρρυθμα  σεμινάρια και εξ αποστάσεως επιμόρφωση με συμβατικά μέσα και προαιρετική χρήση νέων τεχνολογιών)

Σχόλια 1 2
  • 20 Ιουνίου 2010, 22:00 | kristiF

    Έχω την άποψη ότι η αποδοτικότερη μορφή επιμόρφωσης είναι αυτή της εξ’ αποστάσεως, είτε σε εξατομικευμένο ρυθμό (self-paced training), είτε σε ασύγχρονο (asynchronous) ή σύγχρονο (Synchronous) ρυθμό. Η ανωτέρω μορφή μάθησης προσφέρει την δυνατότητα σε ενήλικους να επιμορφωθούν συνδυάζοντας την εργασία με τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις, διευκολύνει τα άτομα με ειδικές ανάγκες αλλά και άτομα των δυσπρόσιτων περιοχών να αποφύγουν τις δύσκολες μετακινήσεις και σέβεται παράλληλα την αυτονομία και την ανεξαρτησία του εκπαιδευόμενου, θεωρώντας τον ώριμο, με συνειδητοποιημένες τις γνωστικές του προτεραιότητες και τις επαγγελματικές του επιδιώξεις, προετοιμασμένο και πρόθυμο να καταβάλλει προσπάθεια να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις αυτού του τύπου μάθησης.

    Επομένως, η επιλογή ενός Συστήματος Διαχείρισης Μάθησης (Learning Management System –LMS) αποτελεί βασική παράμετρος υλοποίησης της ψηφιακής μάθησης (e-learning) και η αποτελεσματικότητα του καθορίζεται από μία σειρά παιδαγωγικών, τεχνολογικών, οργανωτικών και οικονομικών παραγόντων, οι οποίοι και θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη. Εξίσου σημαντική είναι και η μορφή του μικτού μοντέλου μάθησης (blended learning ή υβριδική μάθηση), η οποία αναφέρεται στο συνδυασμό της παραδοσιακής διδασκαλίας (on site learning) με εκπαιδευτικές δράσεις από απόσταση(on line learning) και η επιλογή του οποίου εξαρτάται από τον σκοπό του προγράμματος και την ομάδα στόχου.

    Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι, η αποδοτικότερη μορφή επιμόρφωσης είναι αποτέλεσμα της ορθολογικής διαχείρισης, του ανθρωπίνου δυναμικού και των απαιτούμενων υλικών πόρων αλλά κυρίως της εκπλήρωσης των προσδοκιών των συμμετεχόντων στην επιμορφωτική διαδικασία.

  • 20 Ιουνίου 2010, 20:24 | Μπαραμπούτη Μελπομένη

    Πολλές και ενδιαφέρουσες απόψεις έχουν ήδη εκφραστεί και εύχομαι το ΥΠΔΒΘ να τις αξιοποιήσει ανάλογα.
    Εγώ θα ήθελα να αναφερθώ στην ενδοσχολική επιμόρφωση. Εκπαιδευτικοί που επιμορφώνται (με οποιοδήποτε τρόπο)θα μπορούσαν ίσως να γίνουν πολλαπλασιαστές των όσων έμαθαν στους συναδέλφους τους στο σχολείο. Επίσης θα μπορούσαν, όσοι θέλουν, να παρουσιάζουν κάποια νέα διδακτική προσέγγιση, μια καινοτόμα δράση, ένα πρόγραμμα που εφάρμοσαν και «δούλεψε» καλά με τους μαθητές τους κ.λ.π.
    Μια τέτοια επιμόρφωση βασίζεται στο μοίρασμα της γνώσης και των πρακτικών (sharing of knowledge and practices)μεταξύ των εκπαιδευτικών και επικουρικά μπορεί να συνεισφέρει αρκετά στη βελτίωσή μας σε πολλούς τομείς. Πιστεύω, επίσης, ότι έτσι ένα ωραίο κλίμα θα δημιουργείται στο σχολείο και μια καλύτερη συνεργασία θα επιτυγχάνεται μεταξύ των εκπαιδευτικών.
    Κλείνοντας θεωρώ αυτονότητο ότι για οποιαδήποτε μορφή επιμόρφωσης θα πρέπει να δοθούν κίνητρα.

  • 20 Ιουνίου 2010, 15:41 | Σοφία

    Η αποδοτικότερη μορφή επιμόρφωσης είναι οπωσδηποτε η εκπαίδευση ενηλίκων και κατά τη γνώμη μου η μικτή, δηλ. και «δια ζώσης» και «εξ αποστάσεως». Η καλά οργανωμένη, ετήσια επαναλαμβανόμενη με την επιλογή των «άριστων» επιμορφωτών που θα δουλεύουν με ευσυνειδησία. Αυτή μπορεί να γίνεται για παράδειγμα την τελευταία εβδομάδα του Ιουνίου ή τις πρώτες δέκα μέρες του Σεπτεμβρίου.Εννοείται, ότι αυτής της μορφής βραχεία επιμόρφωση, πρέπει να γίνεται αφού πρώτα περάσουν υποχρεωτικά οι εκπαιδευτικοί , που μέχρι τώρα δεν παρακολούθησαν καμιά επιμόρφωση από μια μεγάλης διαρκειας. Όλοι να υποχρεωθούν να κάνουν επιμόρφωση, διότι από όλους εξαρτάται η προώθηση του θέματος της Παιδείας. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που δεν έχουν επιμορφωθεί ούτε για μια εβδομάδα ή έχουν να το κάνουν αυτό εδώ και πάρα πολλά χρόνια και είναι η άρνηση και η τροχοπέδη για ότι καινούργιο τείνει να εφαρμοστεί στο σχολείο.
    Δεν τους κατηγορώ, γιατί αυτό είναι ή άμυνά τους απέναντι στο αίσθημα της μειονεξίας και πρέπει οπωσδήποτε να βοηθηθούν, αν θελουμε κάτι να προχωρήσει. Να υπάρχουν επίσης μηχανισμοί ασφαλούς ελέγχου των γνώσεων που αποκτήθηκαν γιατί ελλοχεύει μεγάλος κίνδυνος καπηλείας και ψεύτικων συμπεριφορών.

  • 20 Ιουνίου 2010, 08:19 | sartr

    -«Ποια, κατά τη γνώμη σας, είναι η αποδοτικότερη μορφή επιμόρφωσης για τους εκπαιδευτικούς;»

    -Mα, φυσικά, αυτή που ξεκινά από την ψυχή και δεν υπαγορεύεται τεχνοκρατικά. Η κα. υπουργός μιλάει ξύλινη γλώσσα. Δεν μπορεί με αυτό τον τρόπο να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στην πλειοψηφία των εκπαιδευτικών. Εκτός αυτού, η βασικότερη αιτία απαξίωσης της Παιδείας είναι το αναποδογύρισμα του αξιακού συστήματος προτύπων της κοινωνίας μας. Αν το πασοκ δεν παραδεχθεί τη σημαντική συμβολή του σε αυτό το αναποδογύρισμα, αλλά αντιθέτως,πετάει συνθήματα τύπου «πρώτα ο μαθητής», για να εντυπωσιάσει, αποφεύγοντας την ενδοσκόπηση η οποία μπορεί να οδηγήσει στην κάθαρση, τότε η οργή και ο αποπροσανατολισμός θα συνεχίσουν να συσσωρεύονται.

  • 19 Ιουνίου 2010, 18:45 | Φώτης Μ.

    Αντί να διοργανώνεται δήθεν διαβούλευση για την επιμόρφωση, γιατί δεν ρωτήσατε τους μαθητές αν θέλουν να παρακολουθούν μάθημα σε 30άρια τμήματα, αν τους αρέσει να τους κάνουν μάθημα 65χρονοι και άνω καθηγητές, γιατί δεν ρωτήσατε όλους τους εργαζόμενους αν τους αρέσει που τους διαλύετε τους μισθούς, την ασφάλιση, την περίθαλψη, την ζωή;
    Για πόσο ακόμα πιστεύετε ότι θα μπορείτε να ξεγελάτε τους ιθαγενείς με χάντρες και καθρεφτάκια;
    Μπορείτε να μας κοροϊδεύατε λίγους-λίγους για πολύ καιρό(το γνωστό διαίρει και βασίλευε), μπορείτε να κοροϊδεύετε πολλούς για λίγο καιρό, δεν μπορείτε όμως να μας κοροϊδεύετε όλους για πάντα!

    Ουέ, γραμματείς, φαρισαίοι, υποκριτές! (αντιγραμμένο από σύνθημα σε πανό της πορείας για την 1η επέτειο του πολυτεχνείου το 1974)

    Οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν θα σας επιτρέψουν να γυρίσετε το ρολόι της ιστορίας στο Μεσαίωνα…

  • 19 Ιουνίου 2010, 11:22 | ΝΙΚΟΣ ΗΛΙΟΥΔΗΣ

    1) Πρώτα απ`όλα ο εκπαιδευτικός έχει την υποχρέωση να αυτοεπιμορφώνεται αντλώντας συμπεράσματα απο την κοινωνία,με επίκεντρο τον άνθρωπο.(Κάθε επάγγελμα έχει το δικό του χαρακτήρα).
    2) Τα μέσα και η μορφή επιμόρφωσης – εκπαίδευσης μπορεί να είναι:
    α)Επικοινωνία και συνεργασία με άλλες σχολικές μονάδες πρότυπα,ανά περιφέρεια ή νομό.
    β)Κάθε σχολική μονάδα θα πρέπει να έχει οργανωμένους χώρους,ώστε ο εκπαιδευτικός να έχει τη δυνατότητα να κάνει πράξη τις γνώσεις που κατέχει,όπως:
    1)Αίθουσες εργαστηρίων: >φυσικής
    >χημείας
    >τεχολογίας
    >μουσικής
    Με τα απαραίτητα όργανα (εξοπλισμό).
    2)Βιβλιοθήκη με αναγνωστήριο και με ανάλογο αριθμό βιβλίων.
    Είναι προτιμότερο να επενδυθούν χρήματα στην οργάνωση των σχολικών μονάδων για να υπάρξει αποτέλεσμα,παρά να γίνονται διάφορα σεμινάρια υπό μορφή οικονομικού κέρδους.Στη χώρα μας έχουμε πρόβλημα κατανόησης της εφαρμογής και αντίληψη διαφορετικών επαγγελμάτων.Η επιμόρφωση πρέπει να προέρχεται από ειδικές σχολές επιμόρφωσης και μεθοδολογίας εκπαίδευσης αντικειμένων,με κίνητρο το γενικό συμφέρον της κοινωνίας.

  • 19 Ιουνίου 2010, 02:12 | Γεωργία

    Κατ αρχήν η επιμόρφωση έχει να κάνει με θέληση του δάσκαλου για μάθηση.Είναι απαραίτητο σε κάθε δάσκαλο να βελτιώνεται,να γνωρίζει καινούριους τρόπους προσέγγισης και διδασκαλίας-ιδιαίτερα τώρα που μπαίνει και η χρήση των νέων τεχνολογιών.
    Είναι απαραίτητη λοιπόν η επιμόρφωση και πρέπει να γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα.Το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουνίου,ας πούμε,και να είναι προαιρετική.Όσοι ενδιαφέρονται έγκαιρα να το δηλώνουν για να κλείνουν τα τμήματα.
    Το πρόγραμμα πρέπει να περιλαμβάνει θεωρία,εργασίεςπαρουσιάσεις…ό,τι διδάσκουμε στα παιδιά και όπως το διδάσκουμε ας το εφαρμόζουμε κι εμείς στις επιμορφώσεις.
    Αυτό προυποθέτει επιμορφωτές επιστημονικά καταρτισμένους που να έχουν γνώση και εμπειρία του αντικειμένου που θα μας διδάξουν.
    Οι δάσκαλοι πρέπει να έχουν συνεχή διάλογο με τους επιμορφωτές σε όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς για να λύνουν τυχόν απορίες που μπορεί να προκύψουν.

  • 18 Ιουνίου 2010, 23:57 | Ειρήνη

    1)Χρόνος επιμόρφωσης:Χρησιμοποιείται το μοντέλο της επιμόρφωσης του κλάδου ΠΕ04 από τους/τις υπευθύνους των ΕΚΦΕ, δηλαδή με την έναρξη του σχολικού έτους κάθε ειδικότητα των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας σε όλα τα σχολεία, έχουν ελεύθερο ένα από τους δύο κύκλους (8-11 ή 11-2) και παρακολουθούν προγράμματα επιμόρφωσης της επιλογής τους.Περιορίζεται ο χρόνος της εξεταστικής περιόδου του Ιουνίου και το χρονικό διάστημα που απομένει, χρησιμοποείται για την ανακεφαλαίωση, σύνθεση και ανατροφοδότηση της επιμόρφωσης, όπου γίνεται παρουσίαση της επιμορφωτικής εργασίας των εκπαιδευτικών.
    2)Ποιοι συμμετέχουν στην επιμόρφωση; Συμμετέχουν όσοι/ες προαιρετικά επιθυμούν, αποκλείοντας, σεπρώτη φάση, τους/τις εκπαιδευτικούς που έχουν πάνω από 30 χρόνια υπηρεσίας. Η κατηγορία αυτή των εκπαιδευτικών συμμετέχει, όταν υπάρχουν κενές θέσεις στα επιμορφωτικά προγράμματα της επιλογής τους.
    3)Καθορισμός των επιμορφωτικών αναγκών σε επίπεδο Διεύθυνσης ή Περιφέρειας Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης:α) Καθορίζονται ευρύτερες θεματικές ενότητες επιμορφωτικών προγραμμάτων, που προαιρετικά επιλέγουν οι εκπιδευτικοί.β)Οι σύλλογοι διδασκόντων υποβάλλουν προτάσεις επιμορφωτικών προγραμμάτων σε ειδική συνεδρίαση που γίνεται κάθε χρόνο μετά την έκδοση των αποτελεσμάτων των προαγωγικών και απολυτηρίων εξετάσεων του Ιουνίου. Οι προτάσεις είναι δεσμευτικές για τους συλλόγους και οι εκπαιδευτικοί, εφόσον υλοποιηθούν επιμορφωτικά προγράμματα κοντά στον τόπο εργασίας τους, τα παρακολουθούν υποχρεωτικά. Με αυτό τον τρόπο μπορούν να πραγματοποιηθούν επιμορφωτικά προγράμματα προσαρμοσμένα στις τοπικές ανάγκες,ειδικά σε απομονωμένα σχολεία της περιφέρειας όπου είναι δύσκολη η πρόσβαση ή η μετακίνηση προς το κέντρο.
    4)Ποιοι οργανώνουν τα επιμορφωτικά προγράμματα;Οι σύμβουλοι σε συνεργασία με τα αντίστοιχα Πανεπιστημιακά Τμήματα της περιφέρειάς τους, δεδομένου ότι υπάρχουν πανεπιστήμια σε όλη την Ελλάδα. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται εκπαιδευτικοί με διδακτορικές και μεταπτυχιακές σπουδές κατά προτεραιότητα αποφοίτων από τα συγκεκριμένα τμήματα και εφόσον δεν υπάρχουν, εκπαιδευτικοί με συναφείς ως προς το γνωστικό αντικείμενο της επιμόρφωσης διδακτορικές ή μεταπτυχιακές σπουδές. Με αυτό τον τρόπο αξιοποιούνται στην εκπαίδευση οι σπουδές των εκπαιδευτικών και διαμορφώνεται πιο στενή αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στη Δευτεροβάθμια και Τριτοβάθμια εκπαίδευση.
    5)Μορφή της επιμόρφωσης: Χρησιμοποιείται συνδυασμός της εξ απόστάσεως εκπαίδευσης και της ζωντανής εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η τελευταία έχει τη μορφή της «έρευνας δράσης». Ο/η εκπαιδευτικός δρα ως ερευνητής/τρια στην τάξη του/της και μεταφέρει τα αποτελέσματα της έρευνάς του/της στους/στις υπόλοιπες εκπαιδευτικούς, όταν πραγματοποιούνται οι συναντήσεις των εκπαιδευτικών στο πλαίσιο της επιμόρφωσης. Δεδομένου ότι οι εκπαιδευτικοί είναι ενήλικες εργαζόμενοι, χρειάζεται προγραμματισμός των συναντήσεων, ώστε να μην πιέζονται, να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του προγράμματος και να αντλούν ικανοποίηση από τη συμμετοχή τους. Στις συναντήσεις γίνεται σύνθεση των αποτελεσμάτων και καθορίζονται τα επόμενα βήματα-στάδια της έρευνας δράσης και της επιμορφωτικής διαδικασίας. Με αυτό τον τρόπο οι εκπαιδευτικοί εμπλέκονται συμμετέχοντας ενεργά στην επιμορφωτική διαδικασία
    6)Κίνητρα για τη συμμετοχή σε επιμορφωτικά προγράμματα:α)Οικονομικά: αποζημίωση έστω και συμβολική τόσο για τους/τις επιμορφωτές/τριες όσο και για τους/τις επιμορφούμενους/ες. β)Υπηρεσική εξέλιξη. γ)Εισαγωγή σε μεταπτυχιακές ή διδακτορικές σπουδές.
    Επιλογικά: Κατέθεσα και μάλιστα βιαστικά κάποιες από τις σκέψεις μου και ελπίζω αυτή η προσπάθεια να μην εξαντληθεί μόνο στην ηλεκτρονική διαβούλευση. Το επιχείρημα της οικονομικής κρίσης δε με πείθει ούτε τα χρήματα αποτελούν πανάκεια γιατί γνωρίζουμε όλοι οι εκπαιδευτικοί ότι το ελληνικό σχολείο στηρίζεται πρώτα στο μεράκι των εκπαιδευτικών που είναι αβοήθητοι σε μια εποχή βαθιάς κρίσης πρώτα αξιών.

  • 18 Ιουνίου 2010, 22:49 | Παντελής Πρέζας

    Νομίζω πως θα πρέπει να μας απασχολήσει πρώτα τα αντικείμενα της επιμόρφωσης και οι στόχοι της και μετά ο τρόπος και τα μέσα.
    Υπάρχει κι ένα σημαντικό πρόβλημα: Συχνά ο εκπαιδευτικός ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ πως κάτι δεν πάει καλά με τη δουλειά του ή για να το πω χωρίς «περιτύλιγμα», δεν ξέρει πως ο ίδιος φταίει για αρρυθμίες που παρατηρούνται στην εκπαιδευτική διαδικασία.
    Τότε θα πρέπει να έχει κοντά του κάποιο πρόσωπο κύρους που να μπορεί να τον κατευθύνει και να τον προτρέψει να επιμορφωθεί στον κατάλληλο τομέα.
    Αυτός μπορεί να είναι ο Σχολικός Σύμβουλος για γενικότερα θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής, αλλά νομίζω πως για πρακτικά, καθημερινά προβλήματα που αφορούν την εργασία του εκπαιδευτικού μέσα στην τάξη, αρμόδιος μπορεί να είναι μόνο ο διευθυντής της σχολικής μονάδος και ο Σύλλογος Διδασκόντων της κάθε σχολικής μονάδος.
    Ο διευθυντής (αλλά όχι μόνο), θα πρέπει να εισηγούνται στο Σχολικό Συμβούλιο επιστημονικούς μεθόδους για να ξεπεραστούν το παιδαγωγικό πρόβλημα με τεκμηριωμένη επιστημονική εισήγηση που να υποστηρίζεται με σχετικό οπτικοακουστικό υλικό.
    Για το σκοπό αυτό μπορεί ο διευθυντής ή ο σύλλογος διδασκόντων να καλέσουν και τον κατάλληλο επιστήμονα.
    Φυσικά στις εισηγήσεις αυτές δεν θα αναφέρεται μειωτικά το όνομα κάποιου εκπαιδευτικού. Εξάλλου σπάνια θα αφορά μόνο ένα εκπαιδευτικό, αλλά θα γίνεται προσπάθεια να ομαδοποιηθούν «προβλήματα» της σχολικής και οι εισηγήσεις αυτές θα έχουν σαν στόχο να «ξεμπλοκαριστεί» η εκπαιδευτική διαδικασία και να πάει ένα βήμα παρακάτω.
    Δημιουργούνται τα εξής ερωτήματα, προϋποθέσεις:
    α) Πώς μπορεί να λειτουργήσει στις σχολικές μονάδες ο διευθυντής/γυμνασιάρχης/λυκειάρχης ως καθοδηγητής και επιστημονικός υποστηρικτής της εκπαιδευτικής κοινότητας της σχολικής μονάδος, όταν ως τώρα τα κριτήρια επιλογής αυτών δεν ήταν ούτε επιστημονικής επάρκειάς τους, ούτε δημοκρατικής τους συμπεριφοράς.
    β) Πώς μπορεί ο σύλλογος διδασκόντων να λειτουργήσει δημοκρατικά και επιστημονικά, όταν ως τώρα αυτό θεωρούνταν αιρετικό και περιττό. Η έκφραση δε τεκμηριωμένης επιστημονικής γνώμης, αντίθετης προς τα «θέσφατα» του Υπουργείου, θεωρείται αντιδημοσιουπαλληλική και γενικά επικίνδυνη.
    γ) Σε ποιο χρόνο θα πραγματοποιούνται αυτές οι επιστημονικές συνεδριάσεις του σχολικού συμβουλίου που πρέπει να είναι τακτικές (νομίζω μια συνάντηση κάθε βδομάδα).
    δ) Με ποιους οικονομικούς πόρους θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την επιμορφωτική αυτή διαδικασία; (χρήματα για δημιουργία επιμορφωτικού υλικού, χρήματα για να πληρωθεί κατάλληλο επιστημονικό προσωπικό που θα κληθεί να κάνει εισήγηση, χρήματα για να αποζημιωθούν τελικά οι εκπαιδευτικοί που (εκούσια) θα πάρουν μέρος σ΄αυτές τις επιμορφώσεις, …). Νομίζω πως θα πρέπει ο σύλλογος διδασκόντων να μπορεί να αποφασίζει ακόμα και να στείλει κάποιον/ους εκπαιδευικό/ους για επιμόρφωση σε συγκεκριμένο αντικείμενο,και να τον/τους αντικαθιστά με άλλον/άλλους στα εκπαιδευτικά τους καθήκοντα για όσο χρειαστεί.
    ε) Ποιος θα είναι ο ρόλος του υπουργείου και της αιρετής περιφερειακής αυτοδιοίκησης σε τέτοια περίπτωση; Φυσικά θα μπορεί μέσα από τους διευθυντές σχολικών μονάδων και τους σχολικούς να παρεμβαίνει σε σημαντικά θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής, αλλά νομίζω πως αυτό δεν αρκεί. Θα πρέπει να στέκεται όχι σαν επικεφαλής, «ως αρχηγός», σ΄αυτή την προσπάθεια, αλλά σαν συνεργάτης και συμπαραστάτης στις ανάγκες των εκπαιδευτικών. Η όποια διαφωνία μπορεί να εκφράζεται ως εξαντλητικός επιστημονικός διάλογος ανταλλαγής τεκμηριωμένων απόψεων κι όχι ως επιβολή ποινών.
    και τώρα το στ) και καθοριστικό ερώτημα: Γιατί οι εκπαιδευτικοί να μπουν σ΄αυτή τη διαδικασία; και μάλιστα σήμερα που οι αποδοχές τους μειώνονται δραματικά;
    Αυτό θα πρέπει να βρει τρόπο να απαντήσει το υπουργείο.

    Ως τώρα διατύπωνα ερωτήματα που εμπεριείχαν και την «ανοιχτή» απάντηση.
    Θα ήθελα τώρα να διατυπώσω και κάποιες προτάσεις:
    Τον πατριωτισμός των Ελλήνων εκπαιδευτικών και την αγάπη τους για τους μαθητές τα έχουμε ως δεδομένα. Δεν θα πρέπει όμως το κοινωνικό σύνολο, μέσα από το επίσημο κράτος, να βολεύεται και να μην αναγνωρίζει και με υλική έκφραση αυτή την προσφορά των εκπαιδευτικών. Για να μην αναφέρω ότι τα τελευταία πολλά χρόνια, ούτε ηθικά αναγνωρίζεται αυτή την προσφορά.

    Η όποια «αρρυθμία» εκπαιδευτικών ή σχολικής μονάδας, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν εξαίρεση που χρίζει ειδικής αντιμετώπισης και όχι σαν κανόνας στην εκπαιδευτική κοινότητα. Φυσικά τότε το κράτος θα πρέπει να μπορεί να παρεμβαίνει αποφασιστικά και να διορθώνει τα κακώς κείμενα. ( Αν ένας εκπαιδευτικός δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, αυτός θα «τυφλώσει» έως και 20*35=750 μαθητές στη δημοσιουπαλληλική του καριέρα).

    Προτείνω ακόμα η εξαιρετική προσπάθεια εκπαιδευτικού και σχολικής μονάδας να αμείβεται και εξαιρετικά.

  • 18 Ιουνίου 2010, 19:15 | Ioanna Laliotou

    Ο καλύτερος τρόπος επιμόρφωσης είναι η συμμετοχή σε σεμινάρια, εργαστήρια, μαθήματα που αφορούν το γνωστικό αντικείμενο του εκπαιδευτικού έτσι ώστε να υπάρχει συνεχής ανανέωση του ενδιαφέροντος για το αντικείμενο που διδάσκουν.

  • 18 Ιουνίου 2010, 14:43 | mary

    Πιστεύω ότι ουσιαστική επιμόρφωση γίνεται μόνο με προσωπική επαφή και βιωματικά. Ίσως θα ήταν προτιμότερο να δημιουργηθεί ένα σύστημα που να μοιάζει(πιο ουσιαστικό εννοείται) με τα τρίμηνα ΠΕΚ, που ο εκπαιδευτικός απουσίαζε από την τάξη και ασχολιόταν μόνο με την επιμόρφωση γι’ αυτό το διάστημα.Εκτός από τον επιδιοκώμενο στόχο δίνεται στον εκπαιδευτικό μία πραγματική <> και ανατροφοδότηση στη διάθεσή του να εφαρμόσει κάτι καινούριο στην εκπαιδευτική πράξη. Ιδιαίτερα στην α/θμια εκπ/ση , που ο εκπ/κος παραμένει αρκετό χρόνο στην ίδια τάξη με μικρούς μαθητές και δεν έχει ουσιαστικό μέτρο σύγκρισης ούτε ουσιαστική βοήθεια στο έργο του.Οι νέες τεχνολογίες θα ήταν έτσι κι αλλιώς απαραίτητες.

  • 18 Ιουνίου 2010, 13:11 | john downfoot

    Αποδοτικότερη είναι η επιμόρφωση που είναι Α) δια βίου και Β) πάντα διαθέσιμη στον εκπαιδευτικό όποτε τη χρειαστεί.
    Για να επιτευχθούν όι δύο αυτές προυποθέσεις αποδοτικότητας της επιμόρφωσης θα πρέπει
    1. Να ανεξαρτητοποιηθεί η επιμόρφωση απο τα διάφορα ΕΣΠΑ και ΚΠΣ. Αν συνεχίσει να γίνεται αυτό τότε θα έχουμε επιμόρφωση όποτε υπάρχουν χρήματα απο αυτά τα προγράμματα , άρα δεν θα είνα δια βίου και άμεσα διαθέσιμη στον εκπαιδευτικό. Φυσικά θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν χρήματα απο το ΕΣΠΑ για να δημιουργηθούν όμως μόνο οι απαραίτητες υποδομές με βάση τις οποίες θα επιμορφώνονται οι εκπαιδευτικοί δια βίου. Αν τα χρήματα δοθούν σε ώρες και επιμορφώσεις μάλλον θα πάνε χαμένα όπως και στα παλιότερα προγράμματα.
    2. Για να είναι πάντα διαθέσιμη θα πρέπει α) να γίνεται μέσα στο σχολείο και β) εναλλακτικά να μπορεί κάποιος να τη λάβει και απο το σπίτι του.
    Θα επικεντρώσω σε θέματα επιμόρφωσης σε Τ.Π.Ε. σε εκπαιδευτικούς η οποία φαίνεται να είναι και η ποιό κρίσιμη για την επιτυχία και των άλλων δράσεων του Νέου σχολείου. Ως γνωστόν σε όλα τα σχολεία υπηρετούν καθηγητές του κλάδου ΠΕ 19 και ΠΕ 20. Προκειται κυρίως για νέους επιστήμονες με πολλές γνώσεις και δεξιότητες. Αυτοί οι καθηγητές θα μπορούσαν άμεσα να επιμορφώσουν μέσα στο σχολείο τους συναδέλφους τους σε θέματα Τ.Π.Ε. αφιερώνοντας για παράδειγμα 2 ώρες εβδομαδιαία απο το πρόγραμμά τους. Φυσικά αυτές οι ώρες θα πρέπει να τους αφαιρεθούν από το εβδομαδιαίο πρόγραμμά διδασκαλίας τους προς τους μαθητές τους. Αυτό είναι ένας τρόπος για δια βίου ενδοσχολική επιμόρφωση που μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα σε θέματα ΤΠΕ.
    Για τις άλλες ειδικότητες σαν παράδειγμα Θα ήθελα να επικεντρωθώ στο πως μαθαίνουμε δια βίου και όποτε εμείς επιθυμούμε, οι πληροφορικοί οι οποίοι ανήκουμε στο κλάδο με τη ταχύτερη απαξίωση δεξιοτήτων και γνώσεων από οποιαδήποτε άλλη ειδικότητα.
    Αν λοιπόν έγώ π.χ. θέλω να μάθω για τα δίκτυα cisco αυτό που έχω να κάνω είναι να ψάξω (μέσω youtube ή μηχανών αναζήτησης)και θα βρώ δεκάδες video αυτοεκπαίδευσης που έχουν δημιουργήσει παγκοσμίως διάφοροι φορείς. Με βάση αυτή τη μέθοδο που εμείς οι πληροφορικοί χρησιμοποιούμε (μαζί και με άλλες μεθόδους όπως forums κλπ) θα μπορούσε το Υπουργείο Παιδείας να φτιάξει και να βιντεοσκοπήσει διάφορες διαλέξεις σε όποια θέματα θεωρούνται κρίσιμα για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών κάθε ειδικότητας και να τις έχει άμεσα διαθέσιμους στους εκπαιδευτικούς μέσω του σχολικού δικτύου. Φυσικά αυτές οι ταινίες πρέπει να υποστηρίζονται απο μόνιμες επιστημονικές επιτροπές ανα θέμα οι οποιές θα τις αναμορφώνουν και θα τις επικαιροποιούν, ώστε να είναι χρήσιμες δια βίου. Τέλος αν το Υπουργείο θέλει να ελέγχει την αποδοτικότητα της επιμόρφωσης μπορεί να δημιουργήσει ένα ηλεκτρονικό και εξ αποστάσεως σύστημα πιστοποίσης για κάθε θέμα επιμόρφωσης όπου ο καθηγητής θα μπορεί να το δώσει και απο το σπίτι του ή το σχολείο του μέσω ασφαλούς σύνδεσης.

  • 18 Ιουνίου 2010, 09:15 | Αλέξανδρος Αλεξίου

    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Δ.Ε.

    Η μεταρρύθμιση της ελληνικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης-και ιδιαίτερα της λυκειακής – αποτελεί προϋπόθεση εξόδου της από τη στασιμότητα στην οποία εδώ και χρόνια έχει περιέλθει. Μια στασιμότητα που έχει ως βαρύτατη συνέπεια την προϊούσα απαξίωση του λυκείου, καθώς αυτό υποβιβάζεται μόνο σε προθάλαμο του Πανεπιστημίου. Η μεταρρύθμιση στη Β΄βαθμια εκπαίδευση έχει δηλωθεί ως πρόθεση του Υπουργείου και κάποιες απόψεις έχουν ανεπισήμως διατυπωθεί, οι οποίες συγκλίνουν στην αναγκαία –όχι, όμως, και ικανή για ριζική αναβάθμιση της παρεχόμενης παιδείας – συνθήκη της αλλαγής του συστήματος πρόσβασης στην Γ΄ βαθμια εκπαίδευση. Ανάμεσα στις άλλες αναγκαίες παρεμβάσεις πρέπει να είναι και η ουσιαστική και αποτελεσματική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.
    Δε θα μακρηγορήσω για την αυτονόητη αναγκαιότητα της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, τόσο όσο αφορά τις επιστημονικές-ακαδημαϊκές τους γνώσεις, όσο και τη μεθοδολογική τους κατάρτιση και την παιδαγωγική τους επάρκεια. Σήμερα η επιμόρφωση αυτή επαφίεται στη φιλοτιμία και τις προσωπικές πρωτοβουλίες του κάθε εκπαιδευτικού-και, φυσικά, και οι δύο αυτές ιδιότητες δε θα πάψουν να είναι απαραίτητες ακόμη και στο αρτιότερο επιμορφωτικό σύστημα. Τα διάφορα βραχυχρόνια σεμινάρια, ημερίδες ή υποδειγματικές διδασκαλίες που κατά καιρούς-ή και συστηματικά, ακόμη-οργανώνουν τοπικοί θεσμικοί εκπαιδευτικοί φορείς ή ρέκτες Σχολικοί Σύμβουλοι, παρ’όλη τη χρησιμότητά τους, δεν μπορούν να θεωρηθούν συστηματική επιμόρφωση.
    Η επιμόρφωση προϋποθέτει την ολοκληρωτική και βαθιά επαναπροσέγγιση της επιστημονικής γνώσης και της εκπαιδευτικής διαδικασίας, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε οργανωμένο κέντρο και με χρονική άνεση. Δηλαδή: ο επιμορφούμενος εκπαιδευτικός πρέπει να είναι απερίσπαστος από το πρωινό σχολικό του πρόγραμμα και από τα καθήκοντά του στη σχολική μονάδα που υπηρετεί. Μια απογευματινή επιμόρφωση –έστω συστηματική, επιστημονικά επιμελημένη και μακροχρόνια- σε κουρασμένους από τα πρωινά μαθήματα και επιφορτισμένους με την προετοιμασία της επόμενης μέρας καθηγητές θα ήταν δώρον άδωρον: τελείως αναποτελεσματική, αν όχι προσχηματική…
    Πρακτικώς δύσκολη η αποκλειστική ενασχόληση του καθηγητή με μια μακρόχρονη (διάρκειας τουλάχιστον ενός σχολικού έτους) επιμόρφωση, αλλά καθήκον της κεντρικής διοίκησης, δηλαδή της πολιτικής και διοικητικής ηγεσίας του Υπουργείου, να βρίσκει ρηξικέλευθες λύσεις σε ακανθώδη προβλήματα. Υπάρχει ήδη εδώ και χρόνια το πρότυπο της επιμόρφωσης των δασκάλων στα διάφορα διδασκαλεία. Πρότυπο που εμπεριέχει προβλήματα (όπως, π.χ., ο μικρός αριθμός επιμορφουμένων και η συνεπαγόμενη δυσκολία πρόσβασης μέσω εξετάσεων) αλλά του οποίου τα αποτελέσματα-όσο, τουλάχιστον, γνωρίζω από προσωπικές πληροφορίες- είναι ικανοποιητικά.
    Η επιμόρφωση των καθηγητών θα μπορούσε να συνδυαστεί με κίνητρα. Θα μπορούσε να αποτελεί στοιχείο αξιολόγησης προκειμένου να αναλάβει ο καθηγητής διευθυντικές ή ανώτερες διοικητικές θέσεις. Θα μπορούσε να συνοδεύεται από επίδομα επιμόρφωσης, στο πρότυπο του μεταπτυχιακού ή διδακτορικού επιδόματος. Η φοίτηση στα κέντρα επιμόρφωσης θα πρέπει να γίνεται σε υποχρεωτική βάση, με όριο απουσιών και τελικό πιστοποιητικό, στο οποίο θα αναγράφεται χαρακτηρισμός της επίδοσης του επιμορφωμένου καθηγητή. Και η ίδια η επιμόρφωση θα μπορούσε να λάβει υποχρεωτικό χαρακτήρα, εφόσον, βέβαια, πληρούται η απαραίτητη προϋπόθεση της αποκλειστικότητας. Ο επιμορφούμενος καθηγητής καλό είναι να παρακολουθήσει γενικά σεμινάρια ανανέωσης των επιστημονικών του γνώσεων και παιδαγωγικών του ικανοτήτων, αλλά και να επιλέξει ο ίδιος –σε συνεργασία με τους επιμορφωτές- πεδίο εξειδίκευσης, πιθανώς με την εκπόνηση μιας σύντομης πρωτότυπης διπλωματικής εργασίας.
    Πιστεύω πως η συστηματικά και προσεκτικά οργανωμένη επιμόρφωση, επικεντρωμένη στις ιδιαιτερότητες της ελληνικής παιδείας και προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις της σημερινής εποχής, θα μπορούσε να αποτελέσει μοχλό προόδου της Εκπαίδευσης στον τόπο μας, αλλά και ψυχολογική τόνωση των εκπαιδευτικών.

    Αλέξανδρος Αλεξίου

  • 18 Ιουνίου 2010, 03:13 | Ευγενία

    Δεν έχουν αναφερθεί τα βιωματικά σεμινάρια τα οποία κατά τη γνώμη μου πρέπει να συμπληρώσουν τη διαδικασία επιμόρφωσης σε ότι αφορά τουλάχιστον την παιδαγωγική μας κατάρτιση. Ευχαριστώ!

  • 18 Ιουνίου 2010, 00:00 | ΔΕΣΠΟΙΝΑ

    Χρόνος επιμόρφωσης: Τέλος Ιουνίου αρχές και κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους ταχύρρυθμα σεμινάρια και κάποιες μαζικές τριήμερες επιμόρφωσεις ανά ειδικότητα, με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα και ανάλογη προσαρμογή του ωρολογίου προγράμματος. Αντικείμενα επιμόρφωσης: όλα όσα αναφέρονται στις προτάσεις του Υπουργείου είναι απαραίτητα ή επιθυμητά ανάλογα με τις κατηγορίες εκπαιδευτικών.
    Να γίνεται επιμόρφωση και από άλλους φορείς του Δημοσίου: Μας κοινοποιούνται ενδιαφέροντα σεμινάρια από φορείς όπως ΕΚΔΔΑ-ΙΝΕΠ αφού έχει λήξει η ημερομηνία αιτήσεων συμμετοχής ή γενικά οι διευθυντές των σχολείων δεν επιτρέπουν τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών γιατί δημιουργείται δυσλειτουργία στο πρόγραμμα του σχολείου. Αν όμως όλα αυτά γινόταν το καλοκαίρι από 20/6-10/9 δε θα μπορούσαμε να συμμετέχουμε χωρίς πρόβλημα στη λειτουργία της σχολικής μονάδας;
    Πρόταση: κάθε χρόνο όλοι οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων να επιμορφώνονται σε διαστήματα μέσα στη χρονική περίοδο από 20/6- 10/9 ώστε να ξεπεραστεί κι αυτό το θέμα ότι οι εκπαιδευτικοί κάθονται τρεις μήνες το καλοκαίρι. Γιατί δεν είναι όλοι έτσι, υπάρχουν πολλοί που ούτως ή άλλως χρησιμοποιούν από μόνοι τους την προαναφερθείσα χρονική περίοδο για να αυτοεπιμορφωθούν.
    Γιατί δεν χρησιμοποιούνται και οι καθηγητές πανεπιστημίου τα καλοκαίρια που «… κάθονται…» για να επιμορφώνουν τους εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας;
    Καλή επιτυχία στην όλη προσπάθεια αλλά καλό θα ήταν όλοι πρώτα από όλα να αλλάξουμε συνειδήσεις και να θελήσουμε πραγματικά να πετύχει η όλη προσπάθεια! Αλλαγή συνειδήσεων χρειάζεται η Ελλάδα για να ξεπεράσει τα προβλήματα της, αλλά όλων των πολιτών.
    Με εκτίμηση
    Δέσποινα

  • 17 Ιουνίου 2010, 13:14 | Ελευθερία

    Προσωπικά θεωρώ ότι η επιμόρφωση είναι απαραίτητη αλλά όχι όπως διεξάγεται έως τώρα. Θυμάμαι την επιμόρφωση για τα νέα βιβλία. Χάσιμο χρόνου. Δε μάθαμε τίποτα το ουσιαστικό. Στην πράξη ο καθένας μόνος του ανακάλυψε το περιεχόμενό τους.
    Επίσης το «νέο σχολείο» ακούγεται δελεαστικό αλλά με ποιες υποδομές; Πώς τα παιδιά θα μένουν έως το απόγευμα σε κτίρια αφιλόξενα; θέλουμε να αγαπήσουν το «νέο σχολείο» και φοβάμαι ότι θα το αποστραφούν περισσότερο.
    Αναβαθμίστε τα σχολικά κτίρια, αναβαθμίστε ουσιαστικά το ρόλο του εκπαιδευτικού χωρίς να αφαιρείτε από αυτόν τα δικαιώματά του και είμαι σίγουρη ότι η επιμόρφωση θα έχει σωστές και υλοποιήσιμες βάσεις.
    Με τα δεδομένα που επικρατούν στη σημερινή σχολική και εκπαιδευτική πραγματικότητα η επιμόρφωση δεν πρόκειται να επιτύχει το στόχο της όσο καλές προθέσεις και να έχουν οι διοργανωτές της.

  • 17 Ιουνίου 2010, 11:09 | τσουκνάκη ελ

    για να αποφασίσουμε για την επιμόρφωση των κπαιδευτικών θα πρέπει πρώτα να αποσαφηνίσουμε τι είδους σχολείο θέλουμε. Υπηρετώ στην τεχνική εκπαίδευση και το μόνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα μετά από 15 χρόνια προϋπηρεσίας και άλλα τρία σαν μαθήτρια τεχνικών σχολείων είναι δεν ουδέποτε υπήρξε σαφής και ξεκάθαρος στόχος και μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για την τεχνική παιδεία, η οποία θα έπρεπε να αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο μιας κοινωνίας που θέλει να προοδεύσει. Αν μετρήσει κανείς τις αλλαγές που έχουν γίνει τα τελευταία μόνο χρόνια στην τεχνική παιδεία, αλλά και την κατάλαξη των τεχνικών σχολείων σήμερα, μετά από δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που δαπανήθηκαν, θα πάρει μόνο μια μικρή γεύση από την αναποτελεσματικότητα των εκάστοτε υπουργών αλλά και από την βαθιά απογοήτευση μαθητών και εκπαιδευτικών. Στα τεχνικά επαγγέλματα τα πράγματα εξελίσσονται ταχύτατα. Όσοι εκαπιδευτικοί λοιπόν θέλουν να μπορούν να σταθούν έστω και υποτυπωδώς στην τάξη και το εργαστήριο, φροντίζουν από μόνοι τους να επιμορφωθούν. Δεν φτάνει βεβαίως αυτό. Πολλές φορές τα βιβλία είναι ακατάλληλα οπότε αναζητούμε μόνοι μας ανανεωμένο και ακτάλληλο εκαπιδευτικό υλικό. Τα εργαστήρια είναι πλημμελώς ή και καθόλου εξοπλισμένα οπότε εφευρίσκουμε τρόπους να δείξουμε αυτό που πρέπει (υλικό από τη βιομηχανία, τεχικά φυλλάδια και περιγραφές, επιμορφωτικές ταινίες, κ.α). μπορεί όμως να λυθεί το πρόβλημα και να χτιστεί στέρεη και άξια λόγου τεχνική παιδεία μέσα από τέτοιες πρακτικές;

  • 17 Ιουνίου 2010, 10:01 | Ειρήνη Πολίτη

    Χρόνος επιμόρφωσης:ΤΕΛΗ ΙΟΥΝΙΟΥ:Βέλτιστος από άποψη μειωμένων υποχρεώσεων των εκπαιδευτικών-μειονέκτημα:χρονική απόσταση από την εφαρμογή στην τάξη. ΑΡΧΕΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ:Βέλτιστος σχετικά με την άμεση εφαρμογή της κατακτηθείσας γνώσης και δεξιότητας-απαιτεί ιδιαίτερα προσεκτικό προγραμματιμό λόγω των επαναληπτικών εξετάσεων.ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΣΧ. ΕΤΟΥΣ:1.Συμπυκνωμένα ταχύρρυθμα σεμινάρια των οποίων οι ώρες θα διανέμονται π.χ. σε τρίωρα καθημερινώς επί μία έβδομάδα 12-15μμ 2. Μαζική τριήμερη ή πενθήμερη επιμόρφωση ανά ειδικότητα, με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα και ανάλογη προσαρμογή του ωρολογίου προγράμματος.

    Αντικείμενο επιμόρφωσης: όλα όσα αναφέρονται στις προτάσεις του Υπουργείου είναι απαραίτητα ή επιθυμητά για άλλες κατηγορίες εκπαιδευτικών κάθε φορά.Ο κοινός τόπος όλων, όμως, είναι η επιμόρφωση στις νέες τεχνολογίες από την οποία, σε εύλογο χρονικό διάστημα, αλλά υποχρεωτικά, πρέπει να περάσουν όλοι ανεξαιρέτως οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων τουλάχιστον στο επίπεδο Α. Δυστυχώς, αυτή η διαδικασία έχει ατονήσει. Επίσης, να προσφερθεί η δυνατότητα επιμόρφωσης Β’ επιπέδου σε όλες τις ειδικότητες, ευκαιρία που δεν έχει ακόμη δοθεί.

    Επιμόρφωση από άλλους φορείς του Δημοσίου: Μας κοινοποιούνται, επί παραδείγματι,εξαιρετικά ενδιαφέροντα σεμινάρια από φορείς όπως ΕΚΔΔΑ-ΙΝΕΠ. Γιατί δεν διευκολύνονται οι εκπαιδευτικοί να υποβάλουν αιτήσεις συμμετοχής;

    Με εκτίμηση

    Ειρήνη Πολίτη

  • 17 Ιουνίου 2010, 08:55 | ΣΑΒΕΛΩΝΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

    Είχα την τύχη να ασχοληθώ με την εκπαίδευση ενηλίκων και να συμμετάσχω σε 3 προγράμματα, ως εκπαιδευτής εκπαιδευτών ενηλίκων του ΕΚΕΠΙΣ.
    Εάν η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ακολουθήσει με συνέπεια και αυστηρότητα της αρχές και τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν στα προαναφερόμενα προγράμματα, τότε πραγματικά η επιτυχία της επιμόρφωσης δεν θα είναι απλά δεδομένη, αλλά θα αναστρέψει εντελώς την απαξίωση και θα προσθέσει νέα δεδομένα στην εκπαίδευση.
    Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την λήξη των προγραμμάτων που αναφέρω, ακόμα έχουμε επικοινωνία με του εκπαιδευόμενους.
    Δεν πρέπει να γίνει καμιά έκπτωση στην επιλογή των στελεχών το παραγόμενο εκπαιδευτικό υλικό και την πιστοποίηση

  • 17 Ιουνίου 2010, 01:14 | Ακάλυπτος

    Η επιμόρφωση να γίνεται μέσα στα Πανεπιστήμια, όπου η ανεξάρτητη επιστημονική κοινότητα έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει τις τρέχουσες εξελίξεις και δεδομένα στο χώρο της εκπαίδευσης.

    Σε διαφορετική περίπτωση ελογχεύει ο κίνδυνος η επιμόρφωση να εξελιχθεί ως προέκταση της πολιτικής του εκάστοτε υπουργείου παιδείας κι ενίοτε σε αντίθεση με επιστημονικά δεδομένα.

    Να υπάρξει διαφάνεια σ’ όλη τη διαδικασία μακριά από αρπαχτές «νομότυπες» του παρελθόντος που προκάλεσαν το περί δικαίου αίσθημα.

    Η επιμόρφωση να στοχεύει στην ανέλιξη του δημόσιου σχολείου προς όφελος της κοινωνίας κι όχι της αγοράς.

    Ο χώρος της παιδείας είναι ο κατεξοχήν χώρος του διαλόγου, της αντιπαράθεσης και της δημιουργικής σύνθεσης. Αυταρχικές-μονεταριστικές πρακτικές είναι ξένα σώματα.

  • 16 Ιουνίου 2010, 19:20 | Lena Sografou

    Eπιτέλους γίνεται δυνατόν να ακουστεί η φωνή των «μάχιμων» εκπαιδευτικών για τις ανάγκες τους, τους εφικτούς τρόπους και τις επιθυμίες τους στον τρόπο επιμόρφωσής τους. Εξ άλλου η εκπαίδευση ενηλίκων στηρίζεται κατ αρχήν σ΄ αυτούς τους άξονες.
    Ο εκπαιδευτικός που βρίσκεται στην τάξη βρίσκεται στο πεδίο έρευνας και είναι ο πλέον κατάλληλος να δώσει αυτά τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για την διεξαγωγή οποιονδήποτε συμπερασμάτων. Που βρισκόμαστε, και που θέλουμε να φτάσουμε. Νομίζω πως αυτή η ερώτηση οφείλει να απαντηθεί.
    Ωστόσο μέχρι στιγμής δεν ρωτήθηκε ποτέ μα ποτέ ο άμεσα εμπλεκόμενος στη διαδικασία της διδασκαλίας, ο εκπαιδευτικός δηλαδή, στο ελληνικό δημόσιο σχολείο. Το δε ερωτηματολόγιο το οποίο πρόκειται να απαντηθεί από εκπαιδευτικούς δεν αρκεί κατά την γνώμη μου για να έχουμε έγκυρα αποτελέσματα. Ελπίζω να μη είναι και πάλι όλο αυτό μόνο επικοινωνιακό τρικ, ή απορρόφηση ευρωπαϊκών κονδυλίων, διότι πραγματικά για να το πω λαϊκά «δεν μας παίρνει άλλο».
    Το δημόσιο σχολείο μας δεν πάσχει από επιμόρφωση μόνο. Πάσχει από αναλυτικά προγράμματα και από μια σχολική οργάνωση, που θα μπορεί να αντιμετωπίζει το κάθε επιστημονικό πεδίο με τον ανάλογο σεβασμό που του αναλογεί. Το σχολείο μας πάσχει από έλλειψη στοιχειώδους λογικής. Και εδώ θα φέρω το
    1ο παράδειγμα για να γίνω κατανοητή: πως είναι δυνατόν να απαιτείται να γίνονται παράλληλα με τα μαθήματα της ημέρας προετοιμασίες για γιορτές, για αθλητικές εκδηλώσεις κλπ. Πως είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος ότι ένα παιδί που θα λείψει μια, δύο και περισσότερες φορές από το μάθημα για να κάνει πρόβα το ποίημα της 25ης Μαρτίου μπορεί παράλληλα να μαθαίνει Μαθηματικά, Ελληνικά, Φυσική κλπ. Να γίνουν αυτά το απόγευμα είναι εντελώς αδύνατον: 1ον γιατί οι μαθητές παρακολουθούν φροντιστήρια και 2ον δεν μπορούμε να απαιτήσουμε από κακοπληρωμένους καθηγητές να διαθέσουν τον ελεύθερο χρόνο τους χωρίς μισθό. Βλέπεται παντού στο δημόσιο διάφορες επιτροπές που δεν παρουσιάζουν κάποιο αξιόλογο έργο ακριβοπληρώνονται.
    2ο παράδειγμα: είμαι καθηγήτρια Ξένων Γλωσσών και με έκπληξή μου εδώ και τέσσερα χρόνια υποχρεώνομαι να διδάξω Ξένη Γλώσσα χωρίς ακουστικά CD ή κασέτες. Σε ποιο εκπαιδευτικό σύστημα εφαρμόζεται κάτι παρόμοιο. Έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος προχωράει και βλέπω τη χώρα μου να γυρίζει ολοταχώς στην δεκαετία του ΄50. Ναι, τότε δεν υπήρχε ακουστική κάλυψη της διδασκαλίας της Ξένης Γλώσσας. Όχι όμως το 2010. Θα ήταν καλύτερα να μη δίδασκα καθόλου για ένα μήνα και να άφηνα τους μαθητές μόνο να ακούνε τη γλώσσα, να μαθαίνουν τον ρυθμό και τους ήχους της. Πιο πολλά θα είχαν αποκομίσει με αυτόν τον τρόπο.
    3ο παράδειγμα: το fast food της 7ης ώρας,. 35 λεπτά από τα οποία τα 5 μέχρι να έρθουν οι μαθητές και να τακτοποιηθούν και μισή ώρα να διδαχτούν διαλόγους, γραμματική, ακουστικό διάλογο, να επικοινωνήσουν κλπ. Λογικώς αδύνατον. Εφαρμόζεται στο ελληνικό δημόσιο σχολείο.
    4ο παράδειγμα: σε ποια χώρα διακόπτεται η διδασκαλία των μαθημάτων σχεδόν δύο μήνες πριν από την λήξη του σχολικού έτους για να γίνουν οι εξετάσεις. Οι εξετάσεις είναι μια διαδικασία αξιολόγησης τόσο της δουλειάς του μαθητή όσο και του καθηγητή. Θα πρέπει να είναι σύντομη και να μη δίνεται σ΄ αυτήν το ιδιαίτερο βάρος της διαδικασίας της μάθησης. Το πιο σημαντικό στην εκπαίδευση είναι η αλληλεπίδραση καθηγητή και μαθητών και αυτήν πρέπει να επιμηκύνουμε ώστε να συμπεριλαμβάνει χρόνο μιας πιο δημιουργικής συνεργασίας μαθητών με μαθητές και καθηγητή με μαθητές.
    Θα μπορούσα να συνεχίσω τον κατάλογο των παραδειγμάτων γνωρίζοντας ήδη ότι είμαι εκτός θέματος. Ωστόσο θεωρώ σημαντικό να γνωρίσουμε πρώτα τι έχουμε ως δεδομένο.
    Η επιμόρφωση τώρα.
    Συμφωνώ με πολλές προτάσεις που διάβασα ήδη στην διαβούλευση. Να γίνουν απόγευμα, Σαββατοκύριακα, να πληρώνονται επιμορφωτές και καθηγητές, Να είναι μεικτή, Ανοικτή και Εξ Αποστάσεως αλλά και σε μορφή σεμιναρίων. Ωστόσο προσωπικά με ενδιαφέρει περισσότερο το περιεχόμενο και αυτό κατά την γνώμη μου είναι που θα καθορίσει και τον τρόπο της επιμόρφωσης.
    Οι ανάγκες των καθηγητών αυτή τη στιγμή είναι: σύγχρονες διδακτικές προσεγγίσεις (χωρίς να θέλω να τις υπεραξιολογήσω), παιδαγωγικές προσεγγίσεις στο συνεχώς μεταβαλλόμενο σχολικό περιβάλλον, όπως διαχείριση προβλημάτων σχολικής τάξης και διαπολιτισμική εκπαίδευση, καθώς και ο εμπλουτισμός της διδασκαλίας με μοντέρνες τεχνολογίες.
    Η επιμόρφωση πρέπει να γίνει με τη μορφή της προσομοίωσης. Δηλαδή, οι καθηγητές θα πρέπει να παίξουν τον ρόλο των μαθητών και να επεξεργαστούν διδακτικές ενότητες όπως θα τις διδάσκονταν οι μαθητές τους, χρησιμοποιώντας σύγχρονους τρόπους διδακτικής, προσδίδοντάς τους την αρμόζουσα παιδαγωγική διάσταση και εμπλουτίζοντάς την όλη διαδικασία με νέες τεχνολογίες.
    Παράδειγμα: ξένη γλώσσα στο Γυμνάσιο. Οι μαθητές-καθηγητές επεξεργάζονται την καινούργια ενότητα παρουσιάζουν τα αποτελέσματά τους χρησιμοποιώντας την συγκεκριμένη γλώσσα, παιχνίδια για την αφομοίωση της ύλης, σύνδεση με Ϊντερνετ (καλύτερος ο διαδραστικός πίνακας ο οποίος απευθύνεται σε όλη την ομάδα) για να ακούσουμε αυθεντικό δελτίο ειδήσεων και να το συζητήσουμε, τραγούδια, να μπούμε σε μουσεία, να δούμε βίντεο, να διαβάσουμε αυθεντικά κείμενα κλπ. Υπάρχουν άπειρες δυνατότητες. Προϋπόθεση να έχουν προετοιμασθεί αυτά από τον επιμορφωτή και να έχουν προσαρμοσθεί στην συγκεκριμένη ενότητα. Ίσως ακόμα, για την αφομοίωση της συγκεκριμένης ύλης διαδραστικές ασκήσεις. Τέλος, θα πρέπει ο κάθε καθηγητής να εμπλουτίσει τη συγκεκριμένη διαδικασία διδασκαλίας με τις δικές του ιδέες – και οι καθηγητές έχουν πάρα πολλές ιδέες – να γίνει η σύνθεση όλων αυτών και να κλείσει η συγκεκριμένη επιμορφωτική συνάντηση. Γι αυτό απαιτείται χρόνος διότι θα υπάρξει συζήτηση κατά τη διάρκεια της επιμορφωτικής συνάντησης. Χρόνο χρειαζόμαστε, τίποτα δεν μπορεί να μάθει ο ανθρώπινος εγκέφαλος αν δεν του παρασχεθεί ο απαιτούμενος χρόνος αφομοίωσης. Όλα τ΄ άλλα (διαλέξεις, παρουσιάσεις χωρίς συμμετοχή, θεωρίες της μάθησης χωρίς άμεση εφαρμογή να δούμε πως λειτουργούν στην σχολική τάξη) είναι κατά την γνώμη μου σκόρπιες πληροφορίες που χάνονται πολύ γρήγορα και δύσκολα συνδέονται με την πράξη. Αυτή τη διαδικασία πρέπει να την βιώσει ο κάθε καθηγητής προτού την εφαρμόσει.
    Αυτό μπορεί να γίνει μόνο υπό μορφή σεμιναρίου, με άνεση χρόνου και με περιορισμένο αριθμό συμμετεχόντων. Οι νέες τεχνολογίες θα συμβάλλουν στην συνεργασία και ανταλλαγή ιδεών μεταξύ των εκπαιδευτικών και επιμορφωτών.
    Και προσοχή στους επιμορφωτές. Οι ενήλικοι είναι σκληροί κριτές. Δεν συγχωρούν προχειρότητες.

  • 16 Ιουνίου 2010, 18:28 | ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΧΑΒΟΥΤΣΙΩΤΗ

    θεωρώ σκόπιμο να γίνει με μεικτό τρόπο η επιμόρφωση και απραίτητα να περιέχει καθοδήγηση μέσα στην εκπαιδευτική πράξη! Μακάρι να έχει αποτέλεσμα αυτή η προσπάθεια γιατί πλέον έχει καταστεί απαραίτητος ο μετασχηματισμός και του εκπαιδευτικού συστήματος αλλά κυρίως των εκπαιδευτικών! Κάτι που έπρεπε ήδη να έχει γίνει πριν την αλλαγή των βιβλίων στο δημοτικό. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!

  • 16 Ιουνίου 2010, 18:20 | Γαλανός Δημήτριος

    Κατ΄αρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω το υπουργείο που μου δίνει την δυνατότητα να εκφράσω τις απόψεις μου
    Πιστεύω ότι η πραγματοποίηση αυτών των στόχων επιβάλλει την ταυτόχρονη κίνηση σε δύο άξονες τον τεχνολογικό και παιδαγωγικό και σε τέσσερα επίπεδα.
    Το πρώτο επίπεδο θα πρέπει να περιλαμβάνει δράσεις γνωριμίας και ανάπτυξης θετικής στάσης απέναντι στην ένταξη των ΝΤ στο σχολείο – με ψυχοπαιδαγωγική και τεχνολογική αιτιολόγηση. Κύριος στόχος του επιπέδου αυτού θα είναι η δημιουργία ανάλογης κουλτούρας και η επίτευξή της προϋποθέτει θεωρητική και βιωματική προσέγγιση.
    Το δεύτερο επίπεδο και στον τεχνολογικό άξονα θα πρέπει περιλαμβάνονται δράσεις για την απόκτηση γενικών γνώσεων και ικανοτήτων χρήσης υπολογιστή και λογισμικού, ενώ στον παιδαγωγικό άξονα κατάρτιση σε εκπαιδευτικά λογισμικά ανά μάθημα και ανάπτυξη αντίστοιχων εφαρμογών. Αυτά θα μπορούσαν να μπουν σε βάση δεδομένων, προσβάσιμη από όλους τους ενδιαφερόμενους.
    Το τρίτο επίπεδο θα αποσκοπεί στην επιμόρφωση εκπαιδευτικών «με αυξημένες» ικανότητες και γνώσεις σε τεχνολογικό και παιδαγωγικό επίπεδο, οι οποίοι θα αποτελέσουν πυρήνες σε κάθε σχολείο. Θα μπορούν να προσφέρουν ενημέρωση, ενθάρρυνση και υποστήριξη σε καθημερινή βάση, μέσα στο σχολείο.
    Το τέταρτο επίπεδο θα περιλαμβάνει δημιουργία μόνιμων μηχανισμών υποστήριξης και επιμόρφωσης- π.χ μέσω εξ αποστάσεως μάθησης Στο επίπεδο αυτό σημαντικό ρόλο- σαν επιμορφωτές- καθοδηγητές- μπορούν να παίξουν εκπαιδευτικοί που έχουν εντάξει επιτυχώς τις ΝΤ στην καθημερινή διδακτική διαδικασία. Αυτοί κατανοούν καλύτερα από τον καθένα τα προβλήματα και τους φόβους των συναδέλφων τους.
    Η μέθοδος του Blendend Learning , συνδιασμός συναντήσεων εκπαιδευτικών και χρήσης σύνχρονης πλατφόρμας μάθησης αποτελεί κατά τη γνώμη μου την καλύτερη λύση και αυτή που χρησιμοποιείται ευρέως σε ευρωπαϊκές χώρες.Πλέον των άλλων έχειαπδειχθεί η πολύ καλή σχέση κόστους και αποτελέματος, σύμφωνα με διεθνείς έρευνες, ιδιαίτερα σε μακροχρόνιες επιμορφώσεις, ενώ ταυτόχρονα δίνει τη δυνατότητα για διαρκή υποστήριξη και ενημέρωση. Η εξαγγελία ημερομηνίας τερματισμού της επιμόρφωσης αποτελεί κατά τη γνώμη μου σοβαρότατο λάθος που θα έχει ως αποτέλεσμα πολύτιμα κονδύλια να πέσουν στο γνωστό «βαρέλιχωρίς πάτο»
    Η προτεινόμενη λύση δημιουργεί αυτόματα την υποδομή και τις προϋποθέσεις για τον σχηματισμό communities (ηλεκτρονικές κοινοτήτες αλληλοϋποστήριξης εκπαιδευτικών), οι οποίες έχουν θεσμοθετηθεί στη συνείδηση του ευρωπαίου εκπαιδευτικού σαν το καλύτερο υποστηρικτικό εργαλείο στην καθημερινή του εργασία.
    Βασική προϋπόθεση επιτυχίας είναι η εκπαίδευση από μέρους του υπουργείου ικανού αριθμού e-Moderators για τον συντονισμό του όλου εγχειρήματος.
    Με εκτίμηση
    Γαλανός Δημήτρης- Δάσκαλος
    (Μ.Α Educational Media)
    Υποψήφιος Διδάκτορας Παν/μίου Duisburg-Essen

  • 15 Ιουνίου 2010, 22:01 | ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

    Η ΠΙΟ ΑΠΟΔΟΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗΣ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΤΗΣΙΑ. Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΠΑΛΛΑΓΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ , ΝΑ ΜΕΛΕΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΟΥ. ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΟΤΙ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΜΕ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ. ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΙΝΑΙ ΗΜΙΜΕΤΡΑ. ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΕΙΤΕ ΣΤΑ ΠΕΚ ΕΙΤΕ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΙΤΕ ΑΛΛΟΥ ΦΟΡΕΑ ΔΕΝ ΑΠΕΔΩΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΥΠΟ ΠΙΕΣΗ ΧΡΟΝΟΥ.

  • 15 Ιουνίου 2010, 19:01 | ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΖΕΠΑΤΟΥ

    θεωρώ, γενικά, το μεικτό σύστημα (ταχύρρυθμα σεμινάρια και εξ αποστάσεως επιμόρφωση) ως την αποδοτικότερη μορφή επιμόρφωσης. Η ποσόστωση των δύο αυτών σκελών στο σύνολο των προτεινόμενων 200 ωρών του προγράμματος πρέπει να εξετασθεί και να διαμορφωθεί σε σχέση με την ειδικότητα των εκπαιδευτικών, τη φύση των μαθημάτων που διδάσκουν και τις ειδικότερες επιμορφωτικές ανάγκες τους. π.χ. Το μάθημα της Μουσικής που διδάσκουν οι ΠΕ16 έχει έντονο βιωματικό χαρακτήρα με ομαδικές δραστηριότητες και ενεργοποίηση ολόκληρης της ψυχοσωματικής οντότητας εκπαιδευτικών και μαθητών. Είναι πρόσφορο η επιμόρφωση κατά το μεγαλύτερο μέρος να περιλαμβάνει δια ζώσης διδασκαλία εργαστηριακής μορφής.

  • 15 Ιουνίου 2010, 18:32 | Νίκος Νίκου

    Ο κος Σμπόνιας αν και με 4000 ώρες πτήσεις στην εκπαίδευση ενηλίκων,γνωρίζει μεν τι εστί βιντεοσκοπημένη μικροδιδασκαλία,δεν έχει όμως κατανοήσει ακόμα τις βασικές αρχές της εκπαίδευσης ενηλίκων απ’ότι συνάγεται μέσω των γραφομένων του.Να υπενθυμίσω στον κο Σμπόνια ότι υπήρξαν εποχές που η κάμερα έμπαινε και κρυφά στη σχολική τάξη…Πέρασαν αυτά, αλλά απ’ότι βλέπω οι νοοτροπίες έμειναν!
    (Ο γράφων είναι πιστοποιημένος εκπαιδευτής ενηλίκων του ΕΚΕΠΙΣ και ΓΓΔΒΜ με ελάχιστα λιγότερες ώρες πτήσης από εκείνες του κου Σμπόνια).

    Λοιπόν κυρίες και κύριοι που κόπτεστε για την επιμόρφωσή μας, καλό θα ήταν να ψάξετε σε πρώτη φάση πώς επιμορφωνόμαστε οι εκπαιδευτικοί μεταξύ μας τόσα χρόνια. Τί δράσεις υλοποιούμε συλλογικά (σεμινάρια, συνέδρια, workshops κτλ) μέσω των συλλόγων και των επιστημονικών φορέων μας…και πώς «βρισκόμαστε» γενικώς μεταξύ μας για να τα «συζητάμε»…Δεν περιμέναμε εσάς κύριοι για να μας επιμορφώσετε!
    Θα επανέλθω μόλις ξαναβρώ το χρόνο.

    ΥΓ Δεν είναι κομψό κε Σμπόνια (και οποιοσδήποτε) να αυτοδιαφημίζεστε εδώ μέσα.Στην προσπάθειά σας να το κάνετε, εκτεθείκατε, πιαστήκατε αδιάβαστος στην εκπαίδευση ενηλίκων!

  • 15 Ιουνίου 2010, 15:13 | ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΜΠΟΝΙΑΣ

    EΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ

    ΑΥΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.ΔΗΛΑΔΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ.
    ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ :ΘΕΣΜΟΘΕΤΕΙΤΑΙ Η ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΣΤΑ ΚΕΝΑ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.ΣΕ ΤΑΚΤΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΝΩ ΚΡΑΤΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ. ΒΙΝΤΕΟΣΚΟΠΟΥΝΤΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΟΛΩΝ ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ.ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΙ.
    ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΙ ΔΕΙΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΕ ΜΑΘΗΤΕΣ .ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ 20 ΛΕΠΤΕΣ ΜΕ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΕΚΠ[ΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ.
    Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο Η ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑ.
    ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΑ ΤΟ 2ο ETOΣ ΟΡΓΑΝΩΝΟΝΤΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ.ΕΤΣΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΝ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ .ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΤΟΣ ΤΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΩΝ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΩΝ ΣΤΑ ΔΙΠΛΑΝΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.

    ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΜΠΟΝΙΑΣ ΕΚΠ/ΚΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΚΠ/ΚΟΣ ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΜΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 4000 ΩΡΕΣ ΒΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗΣ ΕΝΗΛΙΚΩΝ
    ΟΡΓΑΝΩΣΑ ΜΙΚΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΣΑΝ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΣΤΗ ΓΛΥΦΑΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ .

  • 14 Ιουνίου 2010, 23:16 | Νικόλαος Π.

    Θα συμφωνήσω με τον «Δημήτριο» ο οποίος στο μήνυμά του αναφέρει ότι :
    «Ένας εκπαιδευτικός για να θέλει να επιμορφωθεί θα πρέπει να έχει
    τα εξής τρία (3) :
    α) Όρεξη και αγάπη για αυτό που κάνει
    β) Επαγγελματική καταξίωση
    γ) Εξέλιξη στην επαγγελματική του σταδιοδρομία»

    Αλλά πόσοι από τους εκπαιδευτικούς έχουν την προαπαιτούμενη αγάπη για το αντικείμενό τους ή διαθέτουν τις απαραίτητες για την σωστή λειτουργία τους γνώσεις και δεξιότητες. Όταν επί σειρά ετών κριτήρια διορισμού και τοποθετήσεων είναι η πολυτεκνία ή σοβαρότητα της ασθένειας των εκπαιδευτικών πώς μπορεί κάποιος να εγείρει απαίτηση για εκπαιδευτικούς υψηλής κατάρτισης και επαγγελματικής συνέπειας; Πόσο επαγγελματικά συνεπής μπορεί να είναι κάποιος συνάδελφος που τοποθετήθηκε σε κάποια θέση επειδή είναι καρκινοπαθής; Πόσο επαγγελματικά κατηρτισμένος είναι ένας συνάδελφος που προηγήθηκε σε διορισμό και τοποθέτηση επειδή είναι πολύτεκνος; Και για να απαντήσω στους διάφορους μπουρδολόγους που αναμασούν την καραμέλα της «ρατσιστικής συμπεριφοράς έναντι των αναξιοπαθούντων συναδέλφων, συμπολιτών και συνανθρώπων μας» απαντώ, όχι δεν εννοώ να ξεκινήσουμε πογκρόμ κατά των παραπάνω συναδέλφων. Ούτε και ότι αυτοί ευθύνονται για το χάλι της εκπαίδευσης. Απλά πιστεύω ότι πρέπει να τύχουν τις αρωγής και της φροντίδας της πολιτείας και όχι του εκπαιδευτικού συστήματος. Ας συνταξιοδοτηθούν, ας τύχουν φορολογικών απαλλαγών, ας τοποθετηθούν σε άλλες θέσεις «χαμηλότερης ευθύνης» του δημοσίου με καλύτερες αμοιβές. Γενικά ας τους δοθεί η επιλογή της αξιοπρεπούς διαχείρισης του προβλήματος των ή της οικογενειακής τους κατάστασης. Δεν μπορεί η εκπαίδευση να είναι το αποκούμπι των αναξιοπαθούντων ή των ανθρώπων με μεγάλες οικογενειακές υποχρεώσεις, επειδή το κράτος αρνείται πεισματικά να παίξει τον ρόλο που του έχουν αναθέσει οι πολίτες του. Δεν μπορεί η πολυτεκνία και η ασθένεια να αποτελούν κριτήρια εκπαιδευτικής επάρκειας.
    Έτσι λοιπόν θέλω να εκφράσω την αφελή απορία, πως μπορεί κάποιος να επιμορφώσει συναδέλφους οι οποίοι τυγχάνουν σωρείας απαλλαγών από την εργασία ή τις υποχρεώσεις τους γενικότερα διότι δεν μπορούν να τις αναλάβουν;
    Αλλά αρκετά με αυτό το πρόβλημα που η ίδια η πολιτεία δημιούργησε.
    Κατά τη γνώμη μου η όποια επιμόρφωση είναι αποδοτική όταν έχει σημείο εφαρμογής.
    Αυτό σημαίνει πρώτα απ’ όλα υλικοτεχνική επάρκεια. Δεν έχει νόημα κάποιος να καταρτίζεται στη χρήση σύγχρονων τεχνολογιών, χρήση υπολογιστών ή διαδραστικού πίνακα, σε ένα σχολείο που δεν διαθέτει τίποτα από τα παραπάνω. Ο εκπαιδευτικός αντιλαμβάνεται ότι όλα γίνονται για το θεαθήναι και πολύ σύντομα χάνει το ενδιαφέρον του.
    Κατά δεύτερον σημαίνει ότι αυτό που μαθαίνει ο εκπαιδευτικός στην επιμόρφωση πρέπει να έχει την δυνατότητα άμεσα να το εφαρμόσει. Έτσι ο εκπαιδευτικός πρέπει να εργάζεται και παράλληλα να επιμορφώνεται. Αυτό μπορεί να συμβεί κάτω από πολύ συγκεκριμένες περιστάσεις. Πρέπει το διδακτικό του ωράριο να μειωθεί στο μισό έτσι ώστε τρείς ημέρες την εβδομάδα να εργάζεται στο σχολείο και τις άλλες δύο να επιμορφώνεται. Να απαλλαγεί άμεσα από εξωδιδακτικές εργασίες και δραστηριότητες ώστε απρόσκοπτα να ακολουθεί το πρόγραμμα επιμόρφωσης αλλά και να προετοιμάζει την εφαρμογή του στην τάξη.
    Αυτό σημαίνει την άμεση τοποθέτηση μονίμων ή πρόσληψη ωρομισθίων που θα συμπληρώνουν το ωράριο και τις άλλες υποχρεώσεις του επιμορφούμενου, ώστε αυτός να μην αντιμετωπίζει την δυσφορία των συναδέλφων του.

  • 14 Ιουνίου 2010, 16:54 | Κώστας

    κ. Υπουργέ, όπως αντιλαμβάνεστε από την πληθώρα των μηνυμάτων, οι συμμετέχοντες εκπαιδευτικοί διατυπώνουν απογοήτευση και ζητούν καλύτερες μεθόδους επιμόρφωσης και δια βίου μάθησης. Κατ’ αρχάς, οι φοιτητές που αποφοιτούν από την Φιλοσοφική Σχολή, και θέλουν να αφοσιωθούν στην εκπαίδευση, ή παιδαγωγικό τμήμα ή έχουν αποκτήσει επάρκεια διδασκαλίας ξένης γλώσσας, δεν έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν εμπειρία πρακτική στη διδασκαλία π.χ. ξένης γλώσσας ή ελληνικής γλώσσας ή άλλου εκπαιδευτικού επιστημονικού πεδίου. Πηγαίνουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο για να βρουν μια θέση εργασίας και η στερεότυπη ερώτηση που τους γίνεται είναι αν έχουν πρότερη εμπειρία διδασκαλίας σε ΤΑΞΗ!!
    Σε αυτό φταίνε οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες φροντισηρίων ή ιδιωτικών σχολείων που δεν δίνουν την ευκαιρία στους νέους φιλολόγους ή καθηγητές να αποδείξουν την αξία τους, ή έστω να δοκιμαστούν σε επίπεδο τάξης, και κατά δεύτερο λόγο το ίδιο το Υπουργείο. Φταίει γιατί με τις αναποτελεσματικές εξετάσεις του ΑΣΕΠ, που μόνο την παπαγαλία και τη στείρα απομνημόνευση εξυπηρετούν, όπως και τις ιδιωτικές σχολές προετοιμασίας για τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στις λεγόμενες εξετάσεις ένταξης στην επίσημη δημόσια εκπαιδευτική διαδικασία.
    Αντί το Υπουργείο να υποσστηρίζει μια διαδικασία που μόνο άκρατο ανταγωνισμό προωθεί μεταξύ των εκπαιδευτικών, και σπατάλη ιδιωτικών και δημόσιων πόρων επιφέρει, καλό είναι να κοιτάξει το παράδειγμα ξένων κρατών όπως της Γαλλίας που μεγάλη παράδοση έχει στην παιδαγωγική κατάρτιση των εκπαιδευτικών. Θα πρέπει να αναστηθεί και να λειτουργήσει σωστά το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, το οποίο να αποκτήσει το κύρος Σχολής υπό την εποπτεία του Υποργείου Παισείας, και μετά την αποφοίτηση δασκάλων ή καθηγητών που θα ήθελαν να ασχοληθούν αποκλειστικά με την εκπαίδευση να εισάγονται όλοι σε αυτήν. Αφού παρακολουθήσουν δύο έτη και περάσουν από εξετάσεις γραπτές, εξετάσεις προσομοίωσης σε τάξεις υπό την καθοδήγηση καταρτισμένων επιστημόνων στις νέες εκπαιδευτικές μεθόδους, γιατί σε μια τάξη έχουμε πολλές διάφορες προσωπικότητες και πρόσωπα από διαφορετικούς πολιτισμούς πια (μετανάστες), να εισάγονται οι πολύ καλοί κατευθείαν στα δημόσια σχολεία. Έτσι, θα αποκτήσουμε δασκάλους και καθηγητές ικανούς να ανταπεξέλθουν στις σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες.
    Άλλο ένα θέμα που αναφέρθηκε παραπάνω είναι και τα «ψευτοσεμινάρια» τα οποία κάνουν κάποιοι ότι τα παρακολουθούν, αλλά επί το πλείστον απουσιάζουν από αυτά. Απαιτείται έλεγχος κατά την προσέλευση των ατόμων που έχουν δηλώσει παρακολούθηση σε αυτά, γιατί κοστίζουν αρκετά στο ταμείο του Υπουργείου, και στο τέλος εξέταση των συμμετεχόντων με την μορφή ερωτημάτων – απαντήσεων Multiple choice προκειμένου να διαπιστώσει το Υπουργείο αν πράγματι τα παρακολούθησαν, πόσοι ένιωσαν ότι τους πρόσφεραν κάτι, και για να πάρουν το πιστοποιητικό παρακολούθησης, και όχι ένα τυπικό άνευ ουσίας έγγραφο, Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

  • 14 Ιουνίου 2010, 16:41 | Αγγελική Νικολάου

    Επειδή υπάρχει ένας ικανός αριθμός εκπαιδευτικών στο σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, οι οποίοι αφενός εργάζονται σε απομακρυσμένες περιοχές της χώρας (βλέπε νησιωτικότητα) και αφετέρου έχουν ειδικότητες οι οποίες αριθμούν μικρό αριθμό εργαζομένων ανά Διεύθυνση, θεωρώ επιτακτικό και αναγκαίο, προκειμένου να μην αποκλειστούν από την πρόσβαση στη επιμόρφωση (πράγμα το οποίο συμβαίνει επί δεκαετίες), την αποκλειστικά εξ αποστάσεως επιμόρφωση, με χρήση νέων τεχνολογιών, ή τηλεκπαίδευση σύγχρονη ή ασύγχρονη.
    Η μεικτή επιμόρφωση, η οποία θα απαιτεί για την υλοποίηση της, έστω και περιστασιακά, τη φυσική παρουσία σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο, είναι απαγορευτική για τις δυο προηγούμενες περιπτώσεις. Οι ανωτέρω εκπαιδευτικοί αποκλείονται de facto και υποκύπτουν στην βούληση των πλειοψηφιών που δύνανται να παρακολουθήσουν συμβατική μετωπική επιμόρφωση.
    Την επιθυμία και απαίτηση για την από απόσταση επιμόρφωση με χρήση ΤΠΕ, μπορεί να επιβεβαιώσει η μέχρι σήμερα υπερπληθώρα αιτήσεων συμμετοχής (που αδυνατούν να ικανοποιηθούν) σε ηλεκτρονικά μαθήματα όποτε έχει υπάρξει τέτοια πρακτική από πλευράς εκπαιδευτικών φορέων.
    Τέλος θεωρώ ότι ένας δείκτης που μπορεί να επιβεβαιώσει άμεσα την ανωτέρω αναγκαιότητα, είναι ο συνολικός αριθμός αιτήσεων για ηλεκτρονικά σεμινάρια με πιστοποίηση, (π.χ. από το eTwinning ή από το sch.gr), σε σχέση με τον αριθμό αιτήσεων που ικανοποιούνται ανά έτος.

  • 14 Ιουνίου 2010, 13:12 | Μαρία

    Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών χρειάζεται να είναι διαρκής και επαναλαμβανόμενη, για πιο ολοκληρωμένη ανατροφοδότηση και ενημέρωση σε ό,τι αφορά τα ενδιαφέροντα του εκπαιδευτικού χώρου και του μαθητή.
    Η επιμόρφωση πρέπει να είναι ευχάριστη διαδικασία για τον εκπαιδευτικό και όχι καταπιεστική και βαρετή.Χρειάζεται καλή οργάνωση και σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή και βιωματικός τρόπος πρόσληψης της γνώσης σε χρόνο, που δεν θα είναι επιβαρυντικός του χρόνου των εκπαιδευτικών.Όπου είναι δυνατό βέβαια χρήσιμη αρκετά είναι και η εξ αποστάσεως εκπαίδευση αναλογικά με το αντικείμενο.
    Πολύ σημαντική είναι η επιλογή των κατάλληλων επιμορφωτών για να προχωρήσει σωστά και εποικοδομητικά η επιμορφωτική διαδικασία και να προσφέρει έτσι σημαντικά και χρήσιμα εφόδια στον εκπαιδευτικό και να μην καταλήγει χάσιμο χρόνου,με πράγματα ήδη γνωστά ή ξεπερασμένα πλέον.

  • 13 Ιουνίου 2010, 17:37 | ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΨΥΧΑΡΗΣ

    Για να αξιοποιηθούν οι ΤΠΕ θα πρέπει να γίνουν επενδύσεις στο ανθρώπινο δυναμικό που θα ασχοληθεί με τις ΤΠΕ, ώστε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της κοινωνίας της πληροφορίας αποκτώντας τις κατάλληλες γνώσεις και δεξιότητες μέσα από : (1) την εκπαίδευση,(2) την κατάρτιση-επιμόρφωση και (3) την Δια –Βίου μάθηση και επομένως αναπόφευκτα θα πρέπει να επαναπροσδιορισθεί ο ρόλος των ΤΠΕ στην εκπαίδευση. Η μέχρι τώρα εισαγωγή των ΤΠΕ στο εκπαιδευτικό σύστημα –με ορισμένες εξαιρέσεις-ασχολήθηκε με τη χρήση λογισμικών και τη παιδαγωγική-διδακτική χρήση τους αλλά και με αυτοπεριορισμούς ως προς την εξέταση μόνο «σε ευθεία γραμμή» της σχέσης μεταξύ ΤΠΕ και Διδακτικής. Αυτό πιθανώς προκάλεσε τον αποκλεισμό επιστημόνων που θα μπορούσαν να νοηματοδοτήσουν πληρέστερα τη σχέση των ΤΠΕ με την Εκπαίδευση και να οριοθετήσουν το επιστημονικό αυτό πεδίο σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα ως «την Υπολογιστική Επιστήμη στην Εκπαίδευση». Η προσέγγιση αυτή για τις ΤΠΕ στην εκπαίδευση δημιούργησε νεφελώματα και στην εκπαίδευση-επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Οποιαδήποτε διασύνδεση των ΤΠΕ με την Εκπαίδευση και την Επιμόρφωση θα πρέπει να γίνεται με ορισμένες βασικές αρχές όπως:
    1. την διασφάλιση της ποιότητας από ένα μητρώο επιστημόνων που θα συνδυάζουν πραγματικά την Υπολογιστική Επιστήμη με την Διδακτική/Παιδαγωγικά και δεν θα περιορίζονται μόνο στα Παιδαγωγικά και σε γενικές αρχές-νεφελώματα.
    2.την υιοθέτηση νέων προσεγγίσεων για την εισαγωγή των ΤΠΕ.. Διεθνώς για παράδειγμα χρησιμοποιείται ευρύτατα η Υπολογιστική προσέγγιση σύμφωνα με το σχήμα: πρόβλημα ↔ θεωρία ↔ μοντέλο ↔ μέθοδος-προσομοίωσης ↔ υλοποίηση (με γλώσσες προγραμματισμού ή λογισμικά) ↔ αξιολόγηση, και αποδίδεται με τον όρο Υπολογιστικό Πείραμα και η οποία συνδυάζει την επίλυση προβλήματος-την συνεργατική μάθηση και την διερευνητική μάθηση και δεν καταλήγει σε απλές θεωρητικές και συνήθως δυσάρεστες αποδοχές από τους εκπαιδευτικούς.
    3. τη διαθεματική/διεπιστημονική προσέγγιση της εκπαίδευσης-επιμόρφωσης μέσα από πραγματικά προβλήματα, γεγονός που απαιτεί σοβαρή προσπάθεια –κυρίως από ειδικούς του γνωστικού αντικειμένου και όχι μόνο «Παιδαγωγούς».
    4. την εκπαίδευση-επιμόρφωση σε υπολογιστικές τεχνικές και σε πρακτικά ζητήματα συνύπαρξης των ΤΠΕ με τις θεωρίες μάθησης μέσω της χρήσης ανοικτού και ελεύθερου λογισμικού ( η Πολιτεία θα έχει και τεράστιο οικονομικό όφελος και επιστήμονες θα βρουν εργασία).

    Είναι αυτονόητο ότι η blended μορφή επιμόρφωσης είναι η ενδεδειγμένη αλλά το θέμα δεν είναι αυτό, αλλά ποιοι θα την υλοποιήσουν. Οι εκπαιδευτικοί χρειάζονται πρακτικές λύσεις και όχι θεωρητικές προτροπές που έχουν ολέθρια αποτελέσματα έως τώρα στην επιμόρφωση.
    Δεν χρειάζεται να νεκρώσουμε πάλι την εισαγωγή των ΤΠΕ από συμπαγείς ομάδες αλλά να την αφήσουμε ανοικτή σε ανθρώπους που μπορούν να δράσουν πρακτικά. Να μπορεί π.χ. στην επιμόρφωση να φτιαχτεί από τον εκπαιδευτή από την αρχή ένα σύστημα διαχείρισης της μάθησης(π.χ. Moodle), να μην περιοριστούμε σε διδασκαλία το «πως γίνεται κάτι» αλλά να δημιουργούνται οι εφαρμογές, να αναδειχθούν τα πρακτικά προβλήματα υλοποίησης και να συγκριθούν τα αποτελέσματα χρήσης με άλλα προγράμματα στο εξωτερικό.
    Στο Πρόγραμμα Π2 έγινε σοβαρή προσπάθεια σε ΠΑΚΕ να ξεφύγουμε από τα θεωρητικά θέματα και έχει φτιαχτεί κατάλληλο επιμορφωτικό υλικό με σενάρια και από το ΠΙ και από το ΕΑΙΤΥ , επομένως υπάρχει υλικό ήδη το οποίο μπορεί να για εξοικονόμηση χρημάτων.

  • 13 Ιουνίου 2010, 13:24 | ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΒΟΥΝΙΔΟΥ

    Επειδή η επιμόρφωση αναφέρεται στη μετά το βασικό τίτλο απόκτηση επιπρόσθετης η ανανεωμένης γνώσης, βασικό προαπαιτούμενο είναι η κατοχή διδακτικής και παιδαγωγικής επάρκειας. Πρέπει να καθοριστεί επακριβώς ο τρόπος απόκτησής της με εξαμηνιαία μαθήματα είτε όπως στην ΑΣΠΑΙΤΕ είτε μέσα στο Πανεπιστήμιο. Φτάνοντας μετά στον τύπο της επιμόρφωσης για εκπαιδευτικούς, το μεικτό σύστημα (Ταχύρρυθμα σεμινάρια με συμβατικά μέσα και εξ αποστάσεως επιμόρφωση με υποχρεωτική χρήση νέων τεχνολογιών) θεωρείται το πληρέστερο για ενήλικες, σύμφωνα με τη σχετική βιβλιογραφία. Το ΕΑΠ έχει την τεχνογνωσία και την εμπειρία σ’ αυτό. Να μην αφήσουμε όμως τα σεμινάρια των 400 ωρών να εισχωρήσουν και πάλι!! Όσοι έχουμε παρακολουθήσει αυτά της Ειδικής Αγωγής (στους μόνιμους αναφέρομαι), γνωρίζουμε πολύ καλά το χαμηλό επίπεδό τους, το υψηλό κόστος παρακολούθησης και τον κόπο που κάνει κανείς, ενώ εργάζεται ταυτόχρονα… Δημόσια αποκλειστικά, με απαλλαγή απο το ωράριο η επιμόρφωση λοιπόν.

  • 13 Ιουνίου 2010, 03:22 | Μπάμπης

    Κυρία Υπουργέ, για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών θα πρέπει αρχικα να θεσπιστεί ένα πλαίσιο δύο διαστάσεων: 1)Εξειδίκευση και 2)Δια Βίου Μάθηση.

    Το ρόλο της Εξειδίκευσης θα πρέπει να τον αφήσετε στην Γ΄/βάθμια εκπαίδευση μέσω των Π.Μ.Σ. και των Διδακτορικών Διατριβών. Προς αυτή την κατεύθυνση θα ήταν θετικό να εξεταστεί αντί των εκπαιδευτικών αδειών η παραμονή στην υπηρεσία αλλά και η ταυτόχρονη τοποθέτηση στον τόπο λειτουργίας του Π.Μ.Σ. ή της οργανικής θέσης του μέλους Δ.Ε.Π. που επιβλέπει τη διατριβή. Οι μεταπτυχιακές σπουδές και των δύο επιπέδων μέσω της εξειδίκευσης σε συγκεκριμένο αντικείμενο εξασφαλίζουν υψηλές προδιαγραφές κατάρτισης σε αυτό το γνωστικό αντικείμενο.

    Η Δια Βίου Μάθηση μπορεί να εξασφαλιστεί με πληθώρα επιμορφωτικών προγραμμάτων, αλλά σε νέα γνωστικά αντικείμενα και με υποχρεωτική παρακολούθηση. Δεν νοείται οι απόφοιτοι των Π.Τ.Δ.Ε. να επιμορφώνονται μέχρι και σήμερα στην Ειδική Αγωγή, ενώ περίπου μία δεκαετία λειτουργούν πανεπιστημιακά τμήματα που πρσφέρουν σπουδές στην Ειδική Αγωγή (εδώ θέλω να σημειώσω ότι προέρχομαι από Π.Τ.Δ.Ε. και συνεπώς η τοποθέτηση μου δεν είναι ζήτημα ανταγωνισμού αλλά απλής, κοινής λογικής).

  • 13 Ιουνίου 2010, 02:00 | Κρητικός

    Είμαι 28 χρόνια μάχιμος εκπαιδευτικός της πρωτοβάθμιας. Όλο αυτό το διάστημα βιώνω οικειοθελώς τη δια βίου εκπαίδευση με σημαντικότερους σταθμούς επιμόρφωσης τη διετία 1997 – 1999 όταν ανάλωσα όλα μου τα σαββατοκύριακα, όλη την εβδομάδα στην τάξη και το σαββατοκύριακο στο πανεπιστήμιο, για να εξομοιώσω το πτυχίο της παιδαγωγικής ακαδημίας, με αρνητικό αντίκτυπο στην οικογενειακή και κοινωνική μου ζωή. Ακολούθησαν το 2000 και 2001 τρίμηνα σεμινάρια ΠΕΚ 40 ωρών το καθένα εκτός διδακτικού ωραρίου. Το 2003 ακολούθησε εκπαίδευση στις ΤΠΕ τρίμηνης διάρκειας από όπου έλαβα το καταπληκτικό ποσό των 195 ευρώ προκειμένου να αγοράσω Η/Υ ο οποίος κόστιζε τότε 1000 ευρώ. Τη διετία 2003 -2005 ακολούθησε κατόπιν εξετάσεων με πολύ διάβασμα, μετεκπαίδευση στη ειδική αγωγή στο Μαράσλειο. Το 2006 ακολούθησε πιστοποίηση στις ΤΠΕ από όπου επίσης έλαβα το ποσό των 195 ευρώ. Ακολουθούν σεμινάρια και επιμορφωτικές ημερίδες από σχολικούς συμβούλους και άλλους ειδικούς.
    Όπως παρατηρείτε κ. Υπουργέ η δια βίου μάθηση από κάποιους και ευτυχώς είναι πολλοί γίνεται πράξη εδώ και αρκετά χρόνια, όχι επειδή επιβάλλεται από κάποιον αλλά επειδή είναι εσωτερική ανάγκη και διαδικασία ευθύνης. Τώρα αν τα προγράμματα που εφαρμόζονται και εκείνοι που τα υλοποιούν είναι κατάλληλα εδώ μπαίνουν πολλά ερωτηματικά. Γι αυτό όμως δεν έχουν ευθύνη οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί
    Προτείνω λοιπόν:
    Η επιμόρφωση να είναι προαιρετική για τους εκπαιδευτικούς που έχουν πάνω από 30 έτη προϋπηρεσίας και για όσους έχουν δεύτερα πτυχία, μεταπτυχιακά κλπ.
    Να είναι υποχρεωτική για όσους πέραν των βασικών τους σπουδών δεν έχουν επιμορφωθεί ποτέ στο παρελθόν.
    Να υπάρχει:
    Μεγάλη θεματολογία για να μπορούν να επιλέγουν οι επιμορφούμενοι το θέμα που επιθυμούν.
    Οργάνωση, συντονισμός από καταρτισμένους επιμορφωτές.
    Κίνητρα στους συμμετέχοντες.

  • 13 Ιουνίου 2010, 00:18 | Μαλαμίδης Μιχάλης

    Έχω την αίσθηση ότι κάποτε οφείλει και πρέπει να επικρατήσει ο σοβαρός και υπεύθυνος λόγος σε θέματα παιδείας. Η συνθηματολογία, η δημιουργία πρόσκαιρων εντυπώσεων και η ακατάσχετη αμετροέπεια διαπιστωτικού και μόνο χαρακτήρα δε βοηθούν στην προσπάθεια απεγκλωβισμού από το τέλμα και τη στασιμότητα.
    Ναι στην προσπάθεια επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, γιατί οι εξελίξεις είναι τόσο ραγδαίες στον τομέα της παιδείας που μας βρίσκουν απροετοίμαστους και τα σύγχρονα γεγονότα μας προσπερνούν ανυποψίαστα.
    Προτείνω ως αποδοτικότερο τρόπο επιμόρφωσης τις ημερίδες που έχουν σύντομο και σύγχρονο χαρακτήρα. Αγκαλιάζουν τις εξελίξεις στον τομέα της παιδείας, έχουν την ευελιξία να προσαρμόζονται στην πραγματικότητα και αγκαλιάζουν πολλούς και ποικίλους τομείς της εκπαίδευσης.
    Ως προς το χρόνο, θεωρώ ως καταλληλότερο τις αργίες του Σαββατοκύριακου, όπου οι επιμορφωτές (Σχολικοί Σύμβουλοι, Καθηγητές Παν/μίων, ειδικοί επιστήμονες και άλλοι) θα έχουν τη δυνατότητα αντλώντας από τον προβληματισμό των επιμορφούμενων να επιλύουν προβλήματα διδακτικής, παιδαγωγικής, διαχείρισης της τάξης, διοίκησης σχολικών μονάδων κλπ, αλλά και να δίνουν κατευθύνσεις για τη σωστή λειτουργία του σχολείου.
    Στην προσπάθεια αυτή καταλυτική οφείλει και πρέπει να είναι η συμβολή των ΠΕΚ. Τα ΠΕΚ πρέπει να διατηρηθούν και να αναβαθμιστούν ξεφεύγοντας από το μοναδικό ρόλο που δυστυχώς μέχρι τώρα τα επιφύλαξε το υπουργείο παιδείας, δηλαδή της εισαγωγικής επιμόρφωσης των νεοδιορισμένων εκπαιδευτικών. Τα ΠΕΚ αποτελούν σοβαρό μοχλό επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών και σε συνδυασμό με τα πειραματικά σχολεία που λειτουργούν στη χώρα μπορούν να κάνουν θαύματα.
    Στην κατεύθυνση αυτή, καλό θα είναι η Δ/νση των ΠΕΚ να ανατεθεί σε Σχολικούς Συμβούλους και όχι σε καθηγητές παν/μίων, πολλοί των οποίων δε γνωρίζουν ούτε το χώρο στέγασής τους. Έχουμε άξιους Σχολικούς Συμβούλους οι οποίοι είναι σε θέση να εκπονούν προγράμματα επιμόρφωσης σε συλλογικό επίπεδο που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εκπαιδευτικών. Άλλωστε είναι οι καλύτεροι γνώστες της σχολικής πραγματικότητας και των αναγκών των εκπαιδευτικών.
    Ως επιστέγασμα της επιμόρφωσης, θα μπορεί να χορηγείται τίτλος παρακολούθησης των μαθημάτων με μοριοδοτική χρήση σε περίπτωση κατάκτησης διοικητικής ή επιστημονικής θέσης από τον εκπαιδευτικό.
    Τέλος, θα μπορούσα να υποστηρίξω έχοντας ως παράδειγμα το εξωτερικό (Γερμανία, Ισπανία) πως η παρακολούθηση αυτών των επιμορφωτικών προγραμμάτων πρέπει να είναι υποχρεωτική και ουδείς να αλλάζει μισθολογικό κλιμάκιο αν δεν περάσει συγκεκριμένες ώρες επιμόρφωσης στο ΠΕΚ της περιοχής του.

  • 12 Ιουνίου 2010, 17:56 | Κατσόγιαννος Κώστας

    Σύμφωνα με τις πλέον σύγχρονες αντιλήψεις εκπαίδευσης ενηλίκων, η blended learning μορφή είναι η καλύτερη, χωρίς αυτό να σημαίνει οπωσδήποτε οτι είναι και η αποτελεσματικότερη.
    Απαιτεί ουσιαστικότερη συμμετοχή και βαθιά ενεργοποίηση όχι μόνο του επιμορφούμενου, αλλά του επιομορφωτή..
    Η εκπαίδευση ενηλίκων προτείνει τέτοια εργαλεία μικτού τύπου, εξασφαλίζει όμως και την ποιότητα των επιμορφωτών που πληρούν αυτές τις προδιαγραφές.
    Αν αυτά ικανοποιούνται, τότε είναι και αποτελεσματική η μικτού τύπου επιμόρφωση.Και φυσικά με σχέδιο διδασκαλίας, σκοπούς και στόχους, αποτελέσματα και έλεγχο της πορείας της μάθησης…

  • 12 Ιουνίου 2010, 17:09 | Χριστίνα

    Αρχικά, ευχαριστώ που επιτέλους μου δίνεται η ευκαιρία να διατυπώσω την προσωπική μου θέση. Οι εκπαιδευτικοί χρειαζόμαστε επιμόρφωση και δεν κρύβω ότι στο νησί που υπηρετώ κάθε φορά που υπάρχει κάποιο πρόγραμμα σπεύδουμε για να το παρακολουθήσουμε. Τα νησιά βέβαια εξαιρούνται πολλές φορές από επιμορφωτικά προγράμματα ακριβώς λόγω της πολυνησίας αλλά καλό θα ήταν αυτό να πάψει να συμβαίνει γιατί καλώς ή κακώς υπηρετούμε και εδώ εκπαιδευτικοί.
    Τώρα σε ό,τι αφορά την ερώτηση έχω να πω ότι, κατά τη γνώμη μου, η αποδοτικότερη μορφή επιμόρφωσης είναι αυτή που μπορεί να συνδυάσει μια σειρά από νέες εκπαιδευτικές προσεγγίσεις με σύγχρονη εκπαιδευτική μεθοδολογία. Αναλυτικότερα, θα ήθελα ένα μεικτό πρόγραμμα που θα έχει τόσο δια ζώσης μαθήματα, τουλάχιστον στο αρχικό στάδιο εφαρμογής του, όσο και εξ’ αποστάσεως(καταλαβαίνω ότι τώρα περισσότερο από ποτέ άλλοτε είναι δύσκολο να καλυφθούν τόσα έξοδα) μέσω μιας πολύ καλά οργανωμένης ηλεκτρονικής πλατφόρμας όπου θα ενημερωνόμαστε, θα ανταλλάσσουμε απόψεις και τελικά θα συνδιαμορφώνουμε.
    Θεωρώ απαραίτητο να αναφέρω ότι προϋπόθεσή για τα παραπάνω είναι η επιλογή των επιμορφωτών. Ειλικρινά, πρέπει τα κριτήρια επιλογής τους να είναι ιδιαίτερα αυστηρά γιατί τις περισσότερες φορές επιλέγονται άτομα που ναι μεν κατέχουν ιεραρχικά ανώτερες θέσεις αλλά επί της ουσίας παρουσιάζουν τα ίδια ppt ,με υλικό που αντιγράφουν από σελίδες βιβλίων που μπορούμε εύκολα να προμηθευτούμε και μόνοι/ες μας και επίσης χρησιμοποιούν στείρες παιδαγωγικές μεθόδους όπως είναι η καθ’ έδρα διδασκαλία. Χρειαζόμαστε βιωματικά σεμινάρια που θα δώσουν ενεργητικό ρόλο στη μάθηση και όχι τον δάσκαλο του 1960 που θεωρούσε ότι η απλή παράθεση ιδεών, μεθόδων και επιστημονικής γνώσης είναι αρκετή!!!Επίσης, χρειάζομαι να ξέρω αν η αξιολόγηση που θα ακολουθήσει από τους επιμορφούμενους προς όλο το πρόγραμμα θα έχει πραγματικό νόημα και περιεχόμενο ή όχι και αν τελικά οι παρατηρήσεις θα έχουν τον αντίκτυπο που επιθυμούμε να έχουμε όταν τις γράφουμε…
    Τέλος, καλό θα ήταν αυτά τα σεμινάρια να έχουν κίνητρα παρακολούθησης. Με λίγα λόγια καλό θα ήταν αν μπορούσαν να εξασφαλιστούν τα όσα προαναφέρθηκαν ως προς τους επιμορφωτές, το περιεχόμενο και τη μεθοδολογία της επιμόρφωσης και να δοθεί και ένα κίνητρο στους εκπαιδευτικούς π.χ. μοριοδοτικό είτε για τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς είτε από τους εκπαιδευτικούς προς τους εκπαιδευτές τους.

    Ευχαριστώ πολύ

  • 12 Ιουνίου 2010, 17:05 | Λιακοπούλου Ευστρατία

    Ζητούμενο είναι το νέο σχολείο και το ψηφιακό σχολείο που μπορούν να καλύψουν τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες της Κοινωνίας της Γνώσης. Οι αναγκαίες επιμορφώσεις για τους εκπαιδευτικούς καλύπτουν πολλά αντικείμενα και αναγκαστικά θα είναι πολύωρες. Σύμφωνα και με έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου το μεγαλύτερο εμπόδιο των εκπαιδευτικών για συμμετοχή σε επιμορφώσεις είναι η έλλειψη χρόνου. Κατά συνέπεια, το μεικτό σύστημα είναι φανερά η καλύτερη μέθοδος για τις περισσότερες, αν όχι όλες τις επιμορφώσεις. Ωστόσο, όπως υπάρχει εξ αποστάσεως επιμόρφωση σε δύο μορφές, είτε συμβατικά είτε με χρήση των ΤΠΕ, ακριβώς το ίδιο υπάρχει και στο μεικτό σύστημα: το εξ αποστάσεως τμήμα της επιμόρφωσης μπορεί να υλοποιηθεί είτε συμβατικά είτε με χρήση των ΤΠΕ, π.χ. με Σύστημα Διαχείρισης Μάθησης (ΣΔΜ) όπως είναι το Moodle. Σαν παρένθεση εδώ, να σημειώσω ότι κακώς κατά τη γνώμη μου δεν μπήκαν σαν διαθέσιμες απαντήσεις στα ερωτηματολόγια και οι δύο μορφές μεικτής μάθησης. Η παράλειψη αυτή ενδεχομένως να αλλοιώνει τα αποτελέσματα που θα προκύψουν.
    Ας εξηγήσω όμως γιατί είμαι υπέρ του μεικτού συστήματος με χρήση των ΤΠΕ: κατ’ αρχήν, σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά του Νέου Σχολείου, ζητείται από τους εκπαιδευτικούς να χρησιμοποιήσουν τις ΤΠΕ μέσω πλατφόρμας ΣΔΜ όπως το Moodle. Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με αυτό και αρκετοί δεν πιστεύουν στη χρησιμότητα μιας τέτοιας διαδικασίας. Η επιμόρφωσή τους με την αντίστοιχη μεθοδολογία (ανεξάρτητα σε πολλές περιπτώσεις από το ποιο θα είναι το αντικείμενο της επιμόρφωσης) θα τους προσφέρει μεγαλύτερη εξοικείωση με τις ΤΠΕ (αυτό προκύπτει από έρευνα που έχω κάνει σχετικά με την τεχνοφοβία των εκπαιδευτικών), ενδεχομένως να αλλάξει τις παγιωμένες στάσεις και αντιλήψεις τους, θα τους δημιουργήσει τα κατάλληλα βιώματα και πρότυπα συμπεριφοράς, θα τους κάνει να βιώσουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα, να μπουν στη θέση του μαθητή και να εκτιμήσουν τη διαδικασία αυτή από το ρόλο του μαθητή. Όσο συνεχίζουμε να επιμορφώνουμε τους εκπαιδευτικούς με συμβατικές μεθόδους (και το μεικτό σύστημα που δίνεται ως επιλογή στα ερωτηματολόγια είναι συμβατική μέθοδος) και ταυτόχρονα τους ζητάμε οι ίδιοι να εκπαιδεύουν τους μαθητές με παιδαγωγική αξιοποίηση των ΤΠΕ προεξοφλούμε την αποτυχία του εγχειρήματος. Οι εκπαιδευτικοί ακόμα και την πιο καινοτόμα πρακτική (πάνω στην οποία θα έχουν επιμορφωθεί συμβατικά), κατά την εφαρμογή της στην τάξη θα την εφαρμόζουν προσαρμόζοντάς τη στα παραδοσιακά συμβατικά πρότυπα, από τα οποία έχουν βιώματα και αναπαραστάσεις. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει σε πολλές επιμορφώσεις όπου ο επιμορφωτής χρησιμοποιεί την τεχνική της εισήγησης ή/και των ερωτήσεων-απαντήσεων για να διδάξει τους εκπαιδευτικούς να εφαρμόζουν νέες τεχνικές διδασκαλίας. Σαν αποτέλεσμα, η έλλειψη κατάλληλων βιωμάτων οδηγεί τους εκπαιδευτικούς να συνεχίζουν να λειτουργούν εφαρμόζοντας την εισήγηση και τις ερωτήσεις-απαντήσεις.
    Αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί εκπαιδευτικοί δηλώνουν ανησυχία και άρνηση ως προς την επιμόρφωσή τους μέσω των ΤΠΕ. Ακριβώς εδώ δίνεται η ευκαιρία στους σχεδιαστές της επιμόρφωσης να υλοποιήσουν μεικτό σύστημα με συστηματική χρήση και αξιοποίηση των ΤΠΕ που θα καταφέρει να αλλάξει τη στάση των εκπαιδευτικών, να τους ενισχύσει και να τους ενδυναμώσει έτσι ώστε να θέλουν και να έχουν τα εφόδια για να εφαρμόσουν το διακύβευμα του Νέου Σχολείου.
    Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε πως δεν είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί έτοιμοι για την υλοποίηση άμεσα όλων των αρχών του Νέου Σχολείου. Μέσω της επιμόρφωσης θα πρέπει να ενισχυθούν αυτοί που είναι έτοιμοι και να δοθεί και η δυνατότητα σε εκείνους που απέχουν περισσότερο να πλησιάσουν το στόχο.
    Συμπερασματικά, εκτιμώ πως όλες ή έστω οι περισσότερες από τις επιμορφώσεις θα έπρεπε να υλοποιηθούν με μεικτό σύστημα που να περιλαμβάνει την εξ αποστάσεως επιμόρφωση όχι συμβατικά αλλά μέσω των ΤΠΕ. Υπάρχει σχετικό παράδειγμα εφαρμογής προαιρετικής επιμόρφωσης που υλοποιήθηκε φέτος στους νομούς Αρκαδίας, Ηλείας και Δωδεκανήσου το οποίο απευθύνθηκε σε εκπαιδευτικούς δευτεροβάθμιας όλων των ειδικοτήτων. Οι αιτήσεις ενδιαφέροντος για συμμετοχή στο πρόγραμμα αυτό ήταν πολλαπλάσιες του αριθμού των θέσεων και η απόψεις των εκπαιδευόμενων για τη μεθοδολογία του προγράμματος ιδιαίτερα θετικές. Σχετική πρόταση για την υλοποίηση επιμορφωτικών δράσεων του ΥΠΔΒΜΘ έχω υποβάλλει και στην πρώτη διαβούλευση του labs.opengov.gr Μπορείτε να δείτε το σχετικό αρχείο PowerPoint και το βίντεο από την παρουσίαση στην ημερίδα εδώ: http://labs.opengov.gr/2010/01/26/1726

  • 12 Ιουνίου 2010, 15:46 | baggelis

    από τη μια στο συγγραφικό έργο κόβονται δημοσιεύσεις σε συνέδρια, περιοδικά, διεθνή περιοδικά και θα μετρά η επιμόρφωση ;

  • 12 Ιουνίου 2010, 15:18 | Δημήτριος

    Κα. Διαμαντοπούλου,

    Ένας εκπαιδευτικός για να θέλει να επιμορφωθεί θα πρέπει να έχει τα εξής τρία (3) :
    α) Όρεξη και αγάπη για αυτό που κάνει
    β) Επαγγελματική καταξίωση
    γ) Εξέλιξη στην επαγγελματική του σταδιοδρομία

    Τα τρία παραπάνω δίνουν δύναμη, χαρά και κουράγιο σε οποιοδήποτε επάγγελμα για περαιτέρω εξέλιξη. Θέλω να σας ενημερώσω οτι είμαι εκπαιδευτικός του κλάδου ΠΕ19-Πληροφορικής, με ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ πτυχίο πληροφορικής και ΠΡΑΜΓΑΤΙΚΟ master στις τηλεπικοινωνίες τα οποία απέκτησα στον Λονδίνο (με ΑΡΙΣΤΑ), αναγνώρισα μέσω εξετάσεων στα ΔΙΚΑΤΣΑ και διορίστικα το 2003.

    Απο τις πρώτες ημέρες του διορισμού μου βρέθηκα αντιμέτωπος με την βρωμιά (επιτρέψτε μου και συγχωρέστε με ταυτόχρονα) του δημοσίου τομέα όταν ο προϊστάμενος τότε της εκπαίδευσης με απείλησε οτι εάν δεν διδάξω Γεωγραφία 12 ώρες και μαθηματικά (Γ Λυκείου) θα μου κάνει αναφορά.

    Την επομένη χρονιά μετατέθηκα στον τόπο της σημερινής μου κατοικίας όπου και παρέμεινα στην ΔΙΑΘΕΣΗ του ΠΥΣΔΕ. Έκτοτε και για τίς επόμενες χρονιές τόσο η δική σας κυβέρνηση όσο και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μετέθεσαν στον Νομό τον οποίον σήμερα βρίσκομαι συναδέλφους χωρίς να υπάρχουν ΚΕΝΑ με αποτέλεσμα να βρεθώ απο πρώτος στη σειρά προτεραιότητας τοποθετήσεων έκτος.

    Κάθε χρονιά αλλάζω σχολείο και οι μαθητές μου με αγαπάνε και εκτιμάνε το έργο μου αλλά τι να το κάνεις ….. Σε κάθε σχολείο το οποίο πηγαίνω υπάρχει ένας καθηγητής πληροφορικής ΠΕ19 οι οποίοι όμως δεν έχουν ώς βασικό τίτλο σπουδών, κάποιο πτυχίο πληροφορικής, αλλα βαφτίστηκαν ώς ΠΕ19 με το ΠΔ100/96 (εαν δεν κάνω λάθος), το οποίο υπέγραψε ο σημερινός μας προθυπουργός ώς Υπουργός τότε παιδείας. Αποτέλεσμα οι συνάδελφοι αυτοί είναι 45-55 χρονών οι οποίοι γνωρίζουν περισσότερα για τη μαγειρική, τα ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΙΚΑ προγράμματα Commenius, Linuga κλπ, ενώ η εκπαιδευτική του δραστηριότητα τερματίζει στο Facebook, Youtube όπου και οι μαθητές καθημερινά απασχολούνται αποκτώντας γνώσεις.

    Οι εκπαιδευτικοί αυτοί έχουν οργανική θέση στα Γυμνάσια και στα Λύκεια τόσο στον νομό τον οποίον εγώ βρίσκομαι, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα.
    Τον τελευταίο καιρό διαμέσω των οικονομικών εξελίξεων της χώρας μας ακούμε για επιμορφώσεις, ταξινομήσεις και απολύσεις εκπαιδευτικών οι οποίοι πλεονάζουν. Καθώς λοιπόν πλεονάζω στον Νομό μου διότι μετατέθηκα όπως προείπα με δική μου αίτηση αλλά με δική σας ΕΓΚΡΙΣΗ, καθότι δεν μου διασφαλίσατε μια νέα θέση στον Νομό που ΕΣΕΙΣ εγκρίνατε την μεταθεσή μου, και επιπλέον μελλοντικά με κατατάξατε απο πρώτη θέση (1η) προς τοποθέτηση σε έκτη (6η) διαμέση λοιπών μεταθέσεων σας ρωτώ ;

    Θα με απολύσετε ; Να με ενδιαφέρει η επιμόρφωση ή να αρχίσω να στέλνω βιογραφικά ; Με τι κουράγιο να μπώ στην τάξη να διδάξω ; Τι να πώ στα δύο μου παιδιά που απο το άγχος μου και την κουρασή μου και την αβεβαιότητα του μέλλοντος στην οποία με έχετε βάλει, δεν έχω πλέον κουράγιο να τους γελάσω και να παίξω μαζί τους.

    Πριν απολύσετε εμένα που δεν έχω οργανική αλλά βρίσκομαι στη ΔΙΑΘΕΣΗ του ΠΥΣΔΕ, θα μετατάξετε όλους τους ΦΥΣΙΚΟ-ΘΕΟΛΟΓΟ-ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥΣ που βαφτίσατε ως ΠΕ19 και κατέχουν θέσεις εκπαιδευτικών ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ στα σχολεία μας και να μας τοποθετήσετε όπως μας αρμόζει και να μας ΕΠΙΤΡΕΨΕΤΕ να διάγουμε αυτό που σπουδάσαμε ;

    Την ώρα που σας γράφω αυτή την επιστολή κοιτάζω τον τοίχο του δωματίο μου και βλέπω 1 πτυχίο, 1 Master, 2 Έγγραφα του ΔΙΚΑΤΣΑ, 4 πτυχία CISCO Networks, 1 Firewalls. Σκέφτομαι την ημέρα που πήγα να τα καταθέσω και μου είπαν στην Δ/νση Δευτεροβάθμιας «Οχι αγόρι μου – Μόνο Proficiency».

    Λυπάμαι για την κατάντια στην οποία υπέπεσα, δεν φταίτε εσείς ; Εγώ φταίω, γιατι δεν άκουγα του πάντες γύρω μου όταν κορόϊδευαν το Ελληνικό Δημόσιο, την πολιτική κατάντια, την ρεμούλα και τη βρωμιά του Δημοσίου. Φταίει ο πατέρας μου ο οποίος μου δίδαξε και με έκανε να πίστευω οτι η αξιοκρατία και η εργατικότητα ανταμοίβονται. Φταίω οτι σπούδασα στο Λονδίνο και αρίστευσα τόσο στο πτυχίο όσο και στο μεταπτυχιακό μου και επέστρεψα στην Ελλάδα γιατι ήθελα να παιδιά μου να μεγαλώσουν στην πατρίδα του. Φταίω γιατι άφησα τον ιδιωτικό τομέα επειδή αγαπάω τα παιδιά και ήθελα να τους διδάξω πληροφορική.

    Στην αρχή της επιστολής μου δεν συμπεριέλαβα την λέξη «Αξιότιμη» όπως οι περισσότεροι συναδελφοί μου, όχι γιατί δεν το πιστεύω, ούτε γιατί θέλω να είμαι επιθετικός μαζί σας, αλλα γιατί οι αξίες μου και τα πιστεύω μου ορίζουν ότι κάτι τέτοιο κερδίζεται δύσκολα. Εύχομαι να διαβάσετε την επιστολή μου, να την λάβετε υπόψιν σας και να δράσετε αναλόγως.

    Είμαι μακράν πιο επιμορφωμένος απο τους βαφτισμένους συναδέλφους μου οι οποίοι δεν κινδυνεύουν με απόλυση και οι οποίοι δεν ξέρουν ούτε πως να στήνουν ένα λειτουργικό σύστημα Windows XP, ας μήν αναφέρω κάν τις λέξεις opensource και Linux, γιατί δεν ξέρουν και καλά αγγλικά και μπορεί να μπερδευθούν. Μέχρι λοιπόν να μάθω αν απολύομαι η όχι, δεν θα με απασχολεί η επιμόρφωση. Πιθανότατα θα με απασχολεί να βρω μια δεύτερη δουλίτσα (στα κρυφά) περιμένωντας εναγωνίως την απολυσή μου.

    Με εκτίμηση
    Δημήτριος Κ.

  • 12 Ιουνίου 2010, 14:15 | Spiros

    Η καλλίτερη επιμόρφωση είναι η ανάγκη που δημιουργεί στο καθένα μας η αγάπη για την δουλειά του στο σχολειό και στην τάξη.
    Οι εγκύκλιοι και οι διατάξεις πάντα υπάρχει τόπος να «παρακάμπτονται» ή να εφαρμόζονται με στρέβλωση.Τα προγράμματα επίσης.
    Συμφωνώ βέβαια στο ότι
    σπαταλήθηκαν πόροι ή το αποτέλεσμα ήταν δυσανάλογο της προσπάθειας,
    -μας έχουν περικόψει τις αμοιβές
    -μας έχουν γεμίσει με μη κατάλληλους προισταμένους και σχολικούς σύμβουλους,
    -σαν κλάδος είμαστε σε λάθος πορεία, η ΟΛΜΕ μόνο καταγγέλλει και δεν οργανώνει το κλάδο
    διορθώνοντας ότι μας φάινεται στραβό,περιμένοντας να τα κάνει όλα η πολιτεία
    Η τάξη των 30 μαθητών μόνο με το ζόρι γίνεται, παντού υπάρχει ελλαστική εφαρμογή του κανόνα.
    Τέλος πάντων καλή δύναμη σε όλους.
    Και μια ανάλαφρη νότα ανάμνησης από τα φοιτητικά χρόνια του 78, λέγαμε τότε περιπαικτικά: «Τι να σου κάνει και το κράτος;»

  • 12 Ιουνίου 2010, 10:53 | aleka

    Όταν κόβονται οι εκπαιδευτικές άδειες για μεταπτυχιακά και διδακτορικά για ποιο λόγο μπαίνετε στον κόπο εκεί στο υποτιθέμενο Υπουργείο Δια Βίου Μάθησης να μιλάτε για επιμόρφωση? Ή μήπως αυτά είναι περιττά και μας χρειάζονται μόνο τα ψευτοσεμινάρια?
    Όσες επιμορφώσεις έγιναν για τους εκπαιδευτικούς μέχρι στιγμής ήταν χάσιμο χρόνου, απλά σήμαναν χρηματικό κέρδος για ορισμένους.
    Φάσκετε και αντιφάσκετε Υπουργέ στον ορισμό σας για τη Διά Βίου Μάθηση. Ευχαριστούμε για τον μεσαίωνα στον οποίο μας βυθίζετε με επικοινωνιακά τρικ τύπου δημόσια διαβούλευση.

  • 12 Ιουνίου 2010, 10:19 | irene

    Πιστεύω οτι και μόνο που αντιληφθήκατε πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα της αμορφωσιάς των εκπαιδευτικών είστε σε καλό δρόμο.
    Αυτά που προσπαθείτε να λανσάρετε τώρα, στον Καναδά για παράδειγμα ήταν πραγματικότητα το 1985 που πήγα για σπουδές.
    Η θεωρία γινόταν σε τάξη,αλλά η προσέγγιση της και η επεξεργασία της καθώς και η εξέταση της γινοταν μέσω υπολογιστών για να κάνουμε έλεγχο εμείς οι ίδιοι τι μάθαμε κι όχι για να πάρουμε βαθμό.
    Τον βαθμό τον πέρναμε όταν πηγαίναμε να εφαρμόσουμε αυτά που μάθαμε μέσα στην τάξη για 2 εξάμηνα με την αμέριστη βοήθεια του δασκάλου της τάξης, που μας βάζαν να διδάξουμε, και του καθηγητή μας.
    Στο τέταρτο έτος που έκανα το λάθος να πάρω μεταγραφή στο πανεπιστήμιο της Αθήνας εκεί απλά έκανα ότι έκανα μέχρι τα 18 μου.Παπαγάλιζα και έμαθα να κάνω «σκονάκια».Γιατί είναι ο τρόπος διδασκαλίας και τα βιβλία έτσι.Γιατί ο καθηγητής είχε μέσον και δίδασκε και δεν μας είχε και καμιά όρεξη να τον ενοχλούμε συνέχεια με τις ερωτήσεις μας.
    Τέλος πάντων ότι είχα μάθει αυτά ήταν.Ευτυχώς πολύ πάνω από τον ελληνικό μέσο όρο.
    Το κακό όμως με τον έλληνα είναι ότι «τα ξέρει όλα» και βολεύεται με τα υπάρχοντα χωρίς παραπέρα αναζητήσεις.Και άντε τώρα να τον ταρακουνήσεις.
    Γεγονός είναι ότι μόλις ανακοινώθηκε αυτό περί παιδαγωγικής κατάρτησης μου έγινε πρόταση απο φίλη με 500 ευρο να μου σταλεί η βεβαίωση στο σπίτι χωρίς παρακολούθηση και μελέτη από ινστιτούτο κανονικό.
    Αποδείχτηκε ακόμα μια φορά ότι αν κάποιος θέλει να μάθει δεν περιμένει από σας επιμόρφωση.Και όλοι οι άλλοι θα βρούν άλλο τρόπο να «μάθουν».
    Γνώμη μου είναι πάντως πως αν δώσετε προσεγμένο υλικό μέσω υπολογιστών και τη δυνατότητα μέσα σε κανονικές τάξεις παρουσίασης διδασκαλίας από τους σύγχρονους επιμορφωμένους σας που θα ταξιδεύουν αυτοί στα κατά τόπους σχολεία ,θα πιάσουν τόπο τα λεφτά που θα ξοδέψετε.Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

Σχόλια 1 2