Αρχική Αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού ΈργουΆλλες προτάσεις σχετικά με το πρόγραμμα της Αυτοαξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου στη σχολική μονάδα;

Άλλες προτάσεις σχετικά με το πρόγραμμα της Αυτοαξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου στη σχολική μονάδα;

Άλλες προτάσεις σχετικά με το πρόγραμμα της Αυτοαξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου στη σχολική μονάδα;

Σχόλια
  • 4 Ιουλίου 2010, 23:04 | Ma Koc

    …μήπως να φύγουν τα «κομματόσκυλα» και οι «εγκάθετοι» από όλα τα επίπεδα της εκπαιδευτικής ιεραρχίας ??
    … μήπως να φύγουν οι «φροντιστηριάρχες» από τα Π.Ι. ??

  • 1 Ιουλίου 2010, 01:43 | Εύη Γεωρβασάκη

    Είμαι εκπαιδευτικός της επετηρίδας με 24 έτη υπηρεσίας στο Δημόσιο Σχολείο. Πέραν των σπουδών και της εμπειρίας μου, είχα την τύχη να οσμωθώ με εκπαιδευτικούς από την Ευρώπη των 11 κυρίως, την εξαετία 2000-2006 που υπηρέτησα στο Ευρωπαϊκό σχολείο του Λουξεμβούργου.
    Οι συγκρίσεις θα μπορούσαν να συνοψισθούν στα παρακάτω:
    – Δεν υπάρχουν διπλοβάρδιες σε κανένα σχολείο αυτών των χωρών.
    – Το πρόγραμμά τους είναι ολοήμερο (χονδρικά 08:30-16:00) με μεσημεριανή διακοπή 90 λεπτών προκειμένου να γευματίσουν μαθητές & εκπαιδευτικοί.
    – Καμμιά σχολική τάξη δεν υπερβαίνει τους 25 μαθητές.
    – Δεν νοούνται κενά διδασκόντων & διδακτικών ωρών από την πρώτη κιόλας ημέρα έναρξης των μαθημάτων.
    – Τα σχολεία τους διαθέτουν εργαστήρια ΦΕ και ΗΥ που χρησιμοποιούνται για την συστηματική άσκηση των μαθητών κι όχι για περιστασιακά πειράματα επίδειξης ή για να καλύψουν ελλείψεις σχολικών αιθουσών.
    – Τα σχολεία τους διαθέτουν βιβλιοθήκες, γυμναστήρια και χώρους μελέτης.
    – Το ωράριο των εκπαιδευτικών δεν μειώνεται με τα χρόνια υπηρεσίας, οι δε αποδοχές τους είναι από λίγο ως πολύ καλύτερες από τις δικές μας.
    – Τα προγράμματα σπουδών αναθεωρούνται (χονδρικά κάθε δύο ως τέσσερα χρόνια) με ευθύνη ομάδων εργασίας των εν ενεργεία εκπαιδευτικών.
    – Βεβαίως και αξιολογούνται οι εκπαιδευτικοί και οι σχολικές μονάδες.

    Εν κατακλείδι: Σε ένα οργανωμένο θεσμικά & λειτουργικά εκπαιδευτικό σύστημα, η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των διδασκόντων γίνεται αυτονόητη κι αποτελεί τμήμα της διαδικασίας. Ας μην ξεκινούμε λοιπόν ανάποδα. Τα προβλήματα της εκπαίδευσης στη χώρα μας θα λυθούν ξεκινώντας από τη γενναία χρηματοδότησή της αλλά και τη μέριμνα για να μην διασπαθίζονται τα χρήματα λόγω συγκεντρωτισμού, αναξιοκρατίας, αδιαφανών κέντρων λήψης αποφάσεων, δουλειάς του ποδαριού και πολλά ακόμη, εμπειρία των οποίων έχουμε όλοι. Σ’ένα τέτοιο σχολείο που ο εκπαιδευτικός θα μπορεί να κάνει τη δουλειά του απερίσπαστος, ακούγεται εύλογο ν’αξιολογείται το έργο του καθώς και της σχολικής μονάδας.
    Η μάνα μου που ήταν επίσης εκπαιδευτικός, συνήθιζε να με παροτρύνει μερικές φορές να είμαι επιμελής κόντρα στις αντίξοες συνθήκες, με την παροιμία «η καλή νοικοκυρά με το κουτάλι κλώθει». Όλα αυτά τα 24 χρόνια αισθάνομαι πως «κλώθω με το κουτάλι» σε όσα σχολεία έχω βρεθεί, αλλού λιγότερο αλλού περισσότερο. Όσο κι αν είναι χαρά το σχολείο γιατί τα παιδιά έχουν τον τρόπο να σου φτιάχνουν το κέφι, έχω επιθυμήσει πολλές φορές να έκλωθα το νήμα μου σε μιαν ανέμη.

    Εύη Γεωρβασάκη
    Χημικός, Δρ Βιολογίας
    15ο Λύκειο Αθήνας

  • 30 Ιουνίου 2010, 16:20 | BT

    Αξιολόγηση χρειάζονται όλοι! κι εμείς και αυτοί που θα μας αξιολογούν! Όλοι θέλουμε έλεγχο, συμβουλές για να γίνουμε καλύτεροι και επιβράβευση για ό,τι πετύχαμε.

  • 29 Ιουνίου 2010, 11:08 | Λεωνίδας Ορφανουδάκης

    Εσωτερική Αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου.
    Χρόνια τώρα στον γραπτό και τον προφορικό μου λόγο διατυμπανίζω την άποψη πως όλα τα σοβαρά προβλήματα του τόπου μας και μάλιστα εκείνα που τείνουν να μας αφανίσουν σήμερα σαν λαό και σαν Έθνος είναι πριν απ` όλα προβλήματα παιδείας .
    Κυρία Υπουργέ : Μεγάλη συζήτηση γίνεται αυτές τις μέρες στην εκπαιδευτική κοινότητα σχετικά με την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου στις σχολικές μονάδες .
    Σαν μαθητής , σπουδαστής και καθηγητής πέρασα περισσότερα από 65 χρόνια της ζωής μου στα σχολεία και ελπίζω γνώσεις μου και η εμπειρία που απόκτησα να σας φανούν χρήσιμές . Έμαθα λοιπόν στο σχολικό μου βίο ότι ό καλλίτερος αξιολογητής του δασκάλου είναι ο μαθητής του. Αν θέλετε να κάνετε κάτι ουσιαστικό και ωφέλιμο σχετικά με την αξιολόγηση του δασκάλου , τουλάχιστον στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης , δουλέψετε προς την κατεύθυνση την αξιολόγηση αυτή να την κάνουν οι μαθητές . Το μεγαλύτερο όφελος για την κοινωνία δεν είναι που θα τελειώσει έτσι στο σχολείο ο ακατάλληλος και ο αυταρχικός δάσκαλος αλλά κυρίως ότι θα προκύψουν μαθητές , αυριανοί πολίτες , όχι ψοφοδεείς αλλά προετοιμασμένοι με κριτική σκέψη απέναντι στην εξουσία .
    Είμαι βέβαιος ότι αν η πρόταση μου φτάσει μέχρι τα αυτιά ή τα χέρια σας ή σε ανοιχτόμυαλους συνεργάτες σας , ενδέχεται μεν να μην την αποδεχθείτε αλλά και δεν θα την απορρίψετε αβασάνιστα αφού σας γράψω και ότι . Είχα σαν προσωπική μου επιλογή συχνά στο τέλος κάθε σχολικού έτους να ζητώ από τους μαθητές ή τους σπουδαστές μου , πάντα μετά την έκδοση των τελικών αποτελεσμάτων, να με κρίνουν σαν δάσκαλο , σε ανώνυμα γραμμένα με το αριστερό χέρι σημειώματα . Επειδή υπήρξα αντικειμενικά καλός δάσκαλος οι θετικές κριτικές που εισέπραττα γενικά δεν με βοηθούσε στο να βελτιωθώ τη δουλειά μου . Όταν όμως αργότερα , από κάποια εποχή και μετά , τους ζητούσα να συμπεριλαμβάνουν υποχρεωτικά στα σημειώματα τους και τρεις τουλάχιστον αρνητικές κρίσεις για το εκπαιδευτικό μου έργο , με έκπληξη ανακάλυψα ότι μου επισήμαιναν αδυναμίες μου που ούτε καν είχα φανταστεί και που όφειλα να διορθώσω .
    Γνωρίζω τις αντιδράσεις και της δυσκολίες που ενδεχομένως θα συναντήσει στην υλοποίηση της η πρόταση μου . Γνωρίζω επίσης τους κινδύνους . Αν στην πορεία της επεξεργασίας και στην εφαρμογή της ιδέας , δεν δουλέψουν άνθρωποι με μεράκι και αγάπη αλλά και πλήρη συναίσθηση του επιδιωκομένου σκοπού , η ιδέα ενδέχεται όχι μόνο μην πετύχει αλλά να έχει μέχρι και αρνητικά αποτελέσματα . Κάτι τέτοιο συνέβη με το θεσμό των μαθητικών κοινοτήτων . Ενώ θα μπορούσαν οι μαθητές , μέσω καλής εφαρμογής αυτού του θεσμού (των μαθητικών κοινοτήτων) , να διδαχτούν πρακτικά στο σχολείο τους την σημασία της ψήφου τους , και την υγιή Δημοκρατία και την αξία της , ο θεσμός δεν εποπτεύθηκε και δεν βοηθήθηκε όπως θα έπρεπε . Έτσι κατάντησαν οι μαθητικές κοινότητες αντιγράφοντας απλά την κοινωνία μας και την εφαρμοσμένη δημοκρατία μας ,να εκλέγουν στις πλείστες των περιπτώσεων, τους μικρούς διαπλεκόμενους , για τις σχολικές εκδρομές με τα τουριστικά γραφεία , προέδρους των μαθητικών δεκαπενταμελών συμβουλίων . Πιστεύω και ελπίζω ότι κάτι θα κάνετε και για αυτό το ζήτημα .
    Χρόνια τώρα διατυμπανίζω την άποψη μου πως όλα τα σοβαρά προβλήματα του τόπου μας και μάλιστα εκείνα που τείνουν να μας αφανίσουν σήμερα σαν λαό και σαν Έθνος είναι πριν απ` όλα προβλήματα παιδείας . Προβλήματα μιας παιδείας για την οποία θα πρέπει το πρώτο μας μέλημα να είναι η στροφή της προς την κατεύθυνση να αναπτύσσει την κρίση των μαθητών και να διδάσκει αρχές και αξίες που θα διαμορφώνουν σωστούς πολίτες ικανούς να θεμελιώσουν και να υπηρετήσουν την πραγματική Δημοκρατία στον τόπο που τη γέννησε. Αυτή κατά τη γνώμη μου είναι η μέγιστη προσφορά που μπορείτε να κάνετε σήμερα από τη θέση σας στο Έθνος για να ανάψετε έτσι εδώ στην Ελλάδα ξανά ένα φάρο οδηγό για την χειμαζόμενη ανθρωπότητα .
    Το θέμα της Παιδείας είναι τόσο μεγάλο που αν δεν σας ενοχλεί σκοπεύω να επανέλθω .
    Λεωνίδας Ορφανουδάκης

  • 27 Ιουνίου 2010, 23:50 | Χαράλαμπος Υφαντής

    Το υπό διαβούλευση κείμενο θέτει αρκετά πράγματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα μέρος της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, των εκπαιδευτικών και της σχολικής μονάδας. Η αυτοαξιολόγηση αποτελεί μια πρακτική πολύ υψηλού επιπέδου και προϋποθέτει την αντικειμενική κρίση αυτών που θα την κάνουν, δηλαδή των ίδιων των αξιολογούμενων. Εάν δεχθούμε ότι στην εκπαιδευτική κοινότητα συμμετέχουν και οι Γονείς και Κηδεμόνες με τα όργανά τους, στο παρόν κείμενο δεν φαίνεται να συμμετέχουν. Το παρόν κείμενο τοποθετεί τους Γονείς σε ρόλο κομπάρσου, ενώ είναι γνωστό σε όλους, ότι οι Γονείς συντηρούν πολλές φορές το σχολείο και κρατούν ζωντανό το ενδιαφέρον της εκπαίδευσης.
    Θεωρώ ότι αυτό το κείμενο γράφτηκε από εκπαιδευτικούς για εκπαιδευτικούς χωρίς στην πραγματικότητα να θέλουν «άλλους στα πόδια τους» και αυτό το κείμενο βγήκε στη διαβούλευση. Ή η κυρία Υπουργός έχει πειστεί ότι μόνο οι εκπαιδευτικοί ενδιαφέρονται για την εκπαίδευση και ουδείς άλλος σε αυτήν την κοινωνία, ή δεν γνωρίζει τι ακριβώς θέλει.
    Ελπίζω η κυρία Υπουργός να το ξαναδεί με σωστό μάτι το όλο θέμα και στο νομοσχέδιο που θα καταθέσει να μη είναι το ίδιο με το παρόν.

  • 27 Ιουνίου 2010, 23:47 | δάσκαλος

    Για να εφαρμοστεί η αυτοαξιολόγηση έχει προαπαιτούμενο τη διαφάνεια και την οριστική παύση οποιασδήποτε δοσοληψίας σε κομματικά, βουλευτικά κλπ. γραφεία.
    Απόλυτη διαφάνεια από τους διορισμούς μέχρι τις αποσπάσεις εντός ΠΥΣΠΕ, χωρίς ρουσφέτια και βολέματα.
    Οτιδήποτε άλλο ακυρώνει οποιαδήποτε προσπάθεια να αλλάξουμε το σχολείο.

  • 27 Ιουνίου 2010, 15:47 | ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΝΤΑΞΗΣ

    Η δράση της αυτοαξιολόγησης συναντάει τη σφοδρή αντίδραση όχι μόνο των φορέων των εκπαιδευτικών αλλά και των ίδιων των εκπαιδευτικών όπως αποδεικνύεται από τις συνεδριάσεις των συλλόγων διδασκόντων.
    Με το δεδομένο ότι η ΟΛΜΕ έχει κατά το παρελθόν συνηγορήσει στο θέμα της αυτοαξιολόγησης, αυτό εξηγείται από τα εξής:
    α. Την αντίδραση των εκπαιδευτικών στα μέτρα τα οποία λαμβάνονται εξ αιτίας ή με άλλοθι την οικονομική κρίση
    β. Την αντίδραση των στελεχών των σχολείων που δεν έχουν επιλεγεί – αξιολογηθεί με αξιοκρατικά κριτήρια και με κανένα τρόπο δεν επιθυμούν συλλογικές δράσεις αξιολόγησης

    Για να μην χαθεί η ευκαιρία της αυτοαξιολόγησης προτείνω:

    1. Να καταργηθεί η δράση της Αυτοαξιολόγησης στο ΕΠ Εκπαίδευση και Δια βίου μάθηση και να μεταφερθούν τα κονδύλια και οι βασικές δράσεις της αυτοαξιολόγησης στο πρόγραμμα της Επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών
    2. Το ερευνητικό μέρος του προγράμματος να πραγματοποιηθεί από τις ομάδες των επιμορφούμενων και των επιμορφωτών, σε συνεργασία με τους αρμόδιους σχολικούς συμβούλους
    3. Οι δράσεις αυτοαξιολόγησης δεν εμπλέκονται με το ΕΠ Εκπαίδευση και Δια βίου μάθηση αλλά αφορούν εφαρμογή της υφιστάμενης νομοθεσίας.

    Με αυτόν τον τρόπο:

    α. Το Υπουργείο προχωρεί σε κίνηση καλής θέλησης, σεβόμενο τις διαθέσεις των εκπαιδευτικών και απενοχοποιεί το θέμα της αυτοαξιολόγησης
    β. Εξασφαλίζεται πιθανόν η καλύτερη συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς καθώς δεν νοείται καμία δράση αυτοαξιολόγησης με τους εκπαιδευτικούς αντίθετους
    γ. Πραγματοποιείται η επιμόρφωση που απαιτείται για την αυτοαξιολόγηση κυρίως στα στελέχη των σχολείων αλλά και στους εκπαιδευτικούς
    δ. Προστατεύεται η σχέση των Σχολικών Συμβούλων με τους εκπαιδευτικούς καθώς θα πρέπει άμεσα να βοηθηθούν ώστε να δώσουν ιδιαίτερο βάρος στην υποστήριξη των εκπαιδευτικών για τις αναγκαίες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στη διδασκαλία.

    Με εκτίμηση,

    Αθανάσιος Κονταξής
    Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ12
    Μηχανολόγος Μηχανικός

  • 27 Ιουνίου 2010, 14:40 | ΒΑΓΓΕΛΗΣ Κ.

    Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου δεν μπορεί να είναι αποσπασματική και να περιλαμβάνει μόνο τη σχολική μονάδα. Το εκπαιδευτικό έργο ξεκινά από το Υπουργείο, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και στη συνέχεια εφαρμόζεται στα σχολεία από τους εκπαιδευτικούς.
    Έτσι λοιπόν, αν θέλουμε μια πραγματική αξιολόγηση πρέπει οι άμεσα ενδιαφερόμενοι Εκπαιδευτικοί, να είναι σε θέση να αξιολογούν όλο το εκπαιδευτικό σύστημα μαζί με τους Γονείς και την κοινωνία. Ο εκπαιδευτικός είναι εκείνος που ξέρει καλύτερα από όλους την ποιότητα της προσφερόμενης γνώσης και θα πρέπει να έχει λόγο στην διαμόρφωση της. Όταν η σχολική κοινότητα (εκπαιδευτικοί – γονείς – μαθητές) δεν παίρνει μέρος σ’ αυτή τη διαδικασία και αποφασίζει μόνο του το Π. Ι., τότε δεν μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα και νέους πραγματικά μορφωμένους και όχι χωνευτήρια στείρων γνώσεων.
    Πρέπει να συσταθεί μια επιτροπή επιστημόνων & εκπαιδευτικών, οι οποίοι θα χαράξουν την πορεία και τους στόχους της Παιδείας για τα επόμενα 20 με 30 χρόνια. Να υπάρχει ένα σταθερό Εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο δεν θα αλλάζει με την εκάστοτε αλλαγή Υπουργού και Κυβέρνησης.
    Ο κάθε υπουργός θα ελέγχει την πορεία του και κατά πόσο αυτό ακολουθεί τους προκαθορισμένους στόχους. Κατόπιν αυτού η διαδικασία της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της σχολικής ζωής.
    Θεωρώ ότι το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα είναι τελματωμένο, συνθλίβει τον μαθητή και δεν του δίνει τη δυνατότητα να εκφραστεί, κόβει τα φτερά του εκπαιδευτικού με τις αυθαίρετες αποφάσεις των διευθυντών και την περιορισμένη και κατευθυνόμενη ύλη, παράγει υποψηφίους για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και όχι συνειδητοποιημένους μελλοντικούς επιστήμονες.
    Την αξιολόγησή του την έχουμε κάνει χρόνια πριν, αλλά κανείς δεν μας ρώτησε ποτέ.
    Αν λοιπόν δεσμεύεστε στον λόγο σας «πρώτα ο μαθητής», ιδού μερικές προτάσεις:
    • Καθιέρωση Σχολικού Ψυχολόγου ανά σχολική μονάδα στην Α/βάθμια και Β/βάθμια εκπαίδευση (βασικότατη προϋπόθεση για την πρόληψη ψυχολογικών διαταραχών και παραβατικών συμπεριφορών των μαθητών).
    • Σύνδεση της ύλης μεταξύ των βαθμίδων εκπαίδευσης (Ξένη γλώσσα, Μαθηματικά, κ.λ.π.).
    • Απόκτηση κρατικής πιστοποίησης ξένης γλώσσας μέσα από το σχολείο.
    • Σωστή εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας με την ύλη καθορισμένη από αρμόδιο γλωσσολογικό ΑΕΙ και όχι από τον εκάστοτε «εκλεκτό» υποψήφιο διδάκτορα.
    • Σωστή εκμάθηση της Ελληνικής Ιστορίας ξεκινώντας από το Δημοτικό με την διδασκαλία όλης της Ελληνικής Μυθολογίας (υπό την μορφή εικονογραφημένου κειμένου) και συνέχεια της διδασκαλίας της Ελλ. Ιστορίας στο Γυμνάσιο με λεπτομερέστατη ύλη και περιληπτική αναφορά στην παγκόσμια ιστορία ταυτόχρονα με την Ελληνική.
    • Ταυτόχρονη διδασκαλία της τοπικής Ιστορίας του κάθε τόπου.
    • Απλουστευμένη ύλη και καλύτερη σύνδεση με την κάθε ηλικία.
    • Φυσική Αγωγή προσαρμοσμένη στις ανάγκες κάθε ηλικίας και τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα.

    Τέλος για να δουλέψει καλά ένα σύστημα θέλει τους κατάλληλους «επαγγελματίες» και όχι κομματικά στελέχη που ανεβαίνουν την συνδικαλιστική ιεραρχία, αποκτώντας εξουσίες που καταδυναστεύουν τους συναδέλφους τους (αποσπάσεις, μεταθέσεις, τοποθετήσεις κ.λ.π.).

  • 27 Ιουνίου 2010, 12:33 | Φωτεινή Τοπούζογλου

    Καταρχάς να αναφέρω ότι το νηπιαγωγείο μας είναι από αυτά που θα πάρουν μέρος στο Πρόγραμμα αυτό.
    Όταν είδα το θέμα αυτό στη δημόσια διαβούλευση το είδα σαν μια ευκαιρία να πούμε και κάποια πράγματα πάνω στο θέμα αυτό και εύχομαι να τα διαβάσουν …..
    Θέλω να σημειώσω τις εξής ταπεινές μου παρατηρήσεις:
    1. Κάθε χρόνο κάνουμε Απολογισμό του Εκπαιδευτικού μας Έργου, που τον καταθέτουμε στη Σχολική Σύμβουλο και αυτή με τη σειρά της στο Υπουργείο. Αυτός ο απολογισμός δεν είναι μια διαδικασία αυτοαξιολόγησης της Σχολικής Μονάδας; Μέσα σε αυτόν, πέρα από τα προγράμματα που εκπονήσαμε, και τις δυσκολίες που συναντήσαμε σε όλη την χρονιά καταθέτουμε και προτάσεις για την καλύτερη λειτουργία της Σχολικής μας Μονάδας και όχι μόνο. Λαμβάνονται άραγε υπόψη;
    2. Έχουμε πάρει μέρος και σε άλλα Προγράμματα (πχ. Η μετάβαση των νηπίων από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό). Δουλέψαμε σκληρά για αυτό το πρόγραμμα, πήραμε μέσα από κοπιαστικές γραφειοκρατικές διαδικασίες κάποια χρήματα για τη Σχολική Μονάδα, αλλά το θετικό αποτέλεσμα από όλη αυτή την προσπάθεια ήταν μόνο η απόκτηση εμπειρίας και ηθικής ικανοποίησής μας από τη συμμετοχή σε αυτό.
    3. Υπάρχει ένα γενικό κλίμα, τουλάχιστον εγώ έτσι το εισπράττω, ότι οι εκπαιδευτικοί έχουν αρνητική-αδικαιολόγητη- στάση στο θέμα της Αξιολόγησης. Δεν πιστεύω προσωπικά ότι αυτό ευσταθεί. Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί, αγωνίζονται κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες και παράγουν πολύ σημαντικό έργο που δυστυχώς δε γίνεται ευρέως γνωστό. Για παράδειγμα, φίλη μου σε Νηπιαγωγείο της Θεσσαλονίκης που στεγάζεται σε ενοικιαζόμενο μαγαζί, δεν διαθέτει ούτε καν τουαλέτες για το προσωπικό, όσο για φωτοτυπικό μηχάνημα ή φαξ ούτε λόγος.
    4. Διαβάζοντας το Πρόγραμμα αυτό της Αυτοαξιολόγησης , το οποίο όπως και τόσα άλλα δεν προβλέπει την παραμικρή αμοιβή για τους εκπαιδευτικούς που θα το δουλέψουν, αποφασίσαμε να το εκπονήσουμε ,γιατί έχουμε την πεποίθηση, ότι πρώτα δοκιμάζεις κάτι και μετά το κρίνεις, όμως ήδη ξεκινά με την άδικη αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών που μετέχουν, γιατί δεν προβλέπει την παραμικρή αμοιβή, αντιθέτως θα ξοδευτούν χρήματα πχ για αναψυκτικά και καφέδες.
    5. Σε μια δύσκολη οικονομική περίοδο, με τις περικοπές στους ήδη μικρούς μισθούς των εκπαιδευτικών, καλούμαστε πάλι να μπούμε μπροστά και να εκπονήσουμε καινοτόμα προγράμματα. Και θα το κάνουμε πάλι, γιατί πιστεύουμε σε μια καλύτερη Παιδεία, όμως κυρία Υπουργέ , με όλο το σεβασμό, γυρίστε τα σχολειά μας και δείτε τις πραγματικές συνθήκες, μιλήστε με τους εκπαιδευτικούς , αλλά πάνω απ όλα ακούστε τους. Θα εκπλαγείτε πραγματικά από το έργο που παράγουν.
    6. Κλείνοντας αυτό το τόσο πολυσυζητημένο θέμα, θέλω να το κάνω επώνυμα και όχι μέσα στο δικαίωμα που μου παρέχει η ανωνυμία. Λέγομαι Φωτεινή Τοπούζογλου, είμαι νηπιαγωγός στο 22ο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Δράμας και σας παραθέτω και τη Δ/νση της Ιστοσελίδας μας που μετά από πολύ κόπο φτιάξαμε, και με πολλές επιπλέον ώρες προσωπικής δουλειάς συντηρούμε και κρατάμε ενημερωμένη. http://www.22nipdramas.gr

  • 26 Ιουνίου 2010, 11:10 | Ελένη Κοφίνη

    Η σύγχρονη εκπαιδευτική πραγματικότητα στην Ελλάδα βρίσκεται σε άμεση αλληλεξάρτηση με την κοινωνικοπολιτική κατάσταση και την οικονομική κρίση που πλήττη τη χώρα. Η κρίση αυτή, όπως είναι ευνόητο, έχει απαξιώσει και το χώρο της εκπαίδευσης, αφού οι αξίες που προβάλει το σχολείο το σχολείο δεν βρίσκονται σε συνάφεια με τις νεοπλουτίστικες αντιλήψεις που είναι κυρίαρχες ως τώρα. Επιπλέον η κάθε σχολική μονάδα επηρεάζεται από τις συγκεκριμένες τοπικές γεωγραφικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν την κάθε χρονική στιγμή και πολλές φορές μπορεί να είναι πολύ ιδιαίτερες. Σε μια αναπτυσσόμενη περιοχή για παράδειγμα η ανέγερση σχολείου καθυστερεί αδικαιολόγητα πολύ και ένας βιοτεχνικός χώρος ενοικιάζεται και μετατρέπεται σε σχολείο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τις αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες παιδιών και γονιών και καθηγητών – και μάλιστα δικαιολογημένα – που εκδηλώνονται βέβαια και με καταλήψεις από μέρους των μαθητών. Σε τέτοιες περιπτώσεις η διδακτική διαδικασία παρακωλύεται και υπάρχουν προβλήματα που δύσκολα αντιμετωπίζονται.
    Πολλά και άλλα παραδείγματα παρόμοια ή αρκετά διαφορετικά οδηγούν νομίζω στην ανάγκη αναβάθμισης του ρόλου της εκπαίδευσης, του σχολείου, του εκπαιδευτικού, της αξίας της μόρφωσης γενικότερα και μια ουσιαστική μορφή αξιολόγησης που θα στηρίζεται στην αξιοκρατία μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό, στη συνειδητοποίηση και στην αντιμετώπιση των ιδιαίτερων προβλημάτων κάθε σχολικής μονάδας. Μια Εσωτερική Συλλογική Αξιολόγηση θεωρώ ότι μπορεί καταρχάς να αποτελέσει το έναυσμα, αρκεί να μην έχει «στόχο» την απορρόφηση απλώς κάποιων κονδυλίων, να μην παραμείνει «κενό γράμμα», να αντιμετωπίσει τις πραγματικές και ουσιαστικές ανάγκες μαθητών και εκπαιδευτικών, αλλά και γονιών και φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης που πιθανόν εμπλέκονται στις εκπαιδευτικές διαδικασίες.
    Επιπρόσθετα, όμως, θεωρώ απαραίτητη της σύνδεση της δευτεροβάθμιας με την τριτοβάθμια εκπαίδευση και στον τομέα της Αξιολόγησης, αλλά και σε άλλους βέβαια τομείς. Τα Πανεπιστήμια με το ερευνητικό τους έργο και ως φορείς εξέλιξης της κάθε είδους γνώσης μπορούν να συνεργάζονται με τις σχολικές μονάδες και να προτείνουν π.χ. τρόπους αντιμετώπισης και επίλυσης δυσκολιών του εκπαιδευτικού έργου είτε σε επίπεδο επιμόρφωσης καθηγητών/δασκάλων σε θέματα μεθοδολογίας και διδακτικής είτε άλλων προβλημάτων που μπορεί να παρουσιαστούν μέσα στην σχολική τάξη ή στην σχολική κοινότητα. Μέχρι σήμερα η εκπαιδευτική πράξη στη χώρα μας απέδειξε ότι υπάρχει έλλειψη προσέγγισης των εκπαιδευτικών βαθμίδων, γεγονός που δυσκολεύει τους μαθητές π.χ. ως προς την επιλογή κάποιας Πανεπιστημιακής σχολής για τη φοίτησή του, τους καθηγητές που δεν ενημερώνονται συστηματικά για την πρόοδο και εξέλιξη της γνώσης σε τομείς που τους αφορούν, αλλά δημιουργεί και άλλου είδους προβλήματα στην αντιμετώπιση της εκπαιδευτικής πράξης συνολικά.
    Προτείνω, λοιπόν, στη διαδικασία της Αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας να εμπλέκονται όχι μόνο οι Σύμβουλοι αλλά κυρίως τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα που θα συνεργάζονται με τις σχολικές μονάδες και θα στηρίζουν το έργο των εκπαιδευτικών. Είναι βέβαιο ότι με τις γνώσεις και την κατάρτισή τους μπορούν να συμβάλουν δραστικά, ουσιαστικά και γόνιμα.
    Ως προς το οικονομικό κομμάτι των αμοιβών, πιστεύω ότι θα πρέπει να συμπεριληφθούν όλοι όσοι εμπλέκονται στη διαδικασία της Αξιολόγησης και προτίστως η κάθε σχολική μονάδα που συχνά έχει πολλές ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή, καθώς το σύγχρονο σχολείο απαιτεί τη χρήση των Νέωω Τεχνολογιών σε κάθε μάθημα και σε όλη την εκπαιδευτική διαδικασία.
    Εύχομαι ό,τι γίνει να γίνει με όραμα και απαλλαγμένο από μικροματικές βλέψεις και κίνητρα.

  • 26 Ιουνίου 2010, 09:50 | Πρέζας Παντελής

    Όποιος έχει εργαστεί στην τάξη και έχει προσπαθήσει να «αγγίξει» την ουσία του γενικού σκοπού της εκπαίδευσης (Σκοπός της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι να συμβάλλει στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών, ώστε, ανεξάρτητα από φύλο και καταγωγή, να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν δημιουργικά), ξέρει πως αυτό είναι σχεδόν αδύνατο σε μαθητές που δεν έχουν ήδη μεγαλώσει σε ευνοϊκό περιβάλλον.
    Εκεί δηλ που υπάρχει πρόβλημα και ο μαθητής δεν μπορεί να εργαστεί δημιουργικά και κριτικά, ο εκπαιδευτικός και (αυτό )το σχολείο ελάχιστα έως καθόλου μπορεί να βοηθήσει.
    Το σχολικό και κοινωνικό status εμποδίζουν κάθε μεταρρύθμιση και κάθε διδακτική πρακτική που δεν είναι συμπεριφοριστική (στείρα απομνημόνευση και μάθηση μέσω επανάληψης).
    Αν κάτι πάει να αλλάξει, δημιουργεί αυτό «κίνδυνο» για τους εκπαιδευτικούς του σχολείου, για το σύλλογο γονέων, για την κοινωνία.
    Πώς π.χ. μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι νέες τεχνολογίες στο σχολείο, όταν η διπλανή τάξη θα συμπληρώνει ατελείωτες φωτοτυπίες και οι μαθητές της θα μαθαίνουν, ενώ η τάξη που θα είναι στο εργαστήριο πληροφορικής «θα παίζει» και θα προσπαθεί (στην αρχή) να μάθει πώς να ανοίγει και να κλείνει τον υπολογιστή και να πατά τα πλήκτρα;Πώς η μια τάξη θα εργάζεται σιωπηλά και στην άλλη θα υπάρχει αταξία και φωνές καθώς οι μαθητές θα συνεργάζονται μπροστά στις οθόνες με τις μηχανές αναζήτησης;
    Ξέρετε ποιον δάσκαλο θεωρούν καλύτερο οι γονείς;
    Ξέρετε ποιον δάσκαλο απομονώνουν και «χαμηλόφωνα» τον απαξιώνουν οι συνάδελφοί του;

    Άρα λοιπόν η διαδικασία της αξιολόγησης θα πρέπει να μετατραπεί σε μια διαδικασία αυτομόρφωσης και αυτο – εξέλιξης προσωπικής και επαγγελματικής , όχι μόνο για τους εκπαιδευτικούς αλλά για κάθε τοπική κοινωνία.
    Θα πρέπει να μετατραπεί σε έναν «ζώντα» διάλογο ανάμεσα στη σχολική μονάδα και στην τοπική κοινωνία. Διάλογο όμως με κανόνες και επίπεδο. Κι όχι, αντί να πάει στη γειτόνισσα για κουτσομπολιό η μητέρα να πάει για ξεκατίνιασμα στο σχολείο!

    Οι συμμετέχοντες σε οποιοδήποτε διάλογο, θα πρέπει να πληρούν ένα ελάχιστο γνώσεων για το αντικείμενο του διαλόγου. Τώρα στην πράξη, όλοι είναι παιδαγωγοί και έρχονται και εκφράζουν άποψη για την εκπαίδευση.
    Οι εκπαιδευτικοί έχουν πάει ποτέ στον γιατρό να του πουν πώς θα κάνει την εγχείρηση; Το φαντάζεστε; Γιατί ο γιατρός έρχεται και λέει πως θα κάνει το μάθημα ο εκπαιδευτικός;

    Υποστηρίζω πως ο παιδευτικός ρόλος του σχολείου δεν μπορεί και δεν πρέπει να σταματά στην αίθουσα. Όταν λοιπόν μιλάμε για στοχοθεσία σε επίπεδο σχολικής μονάδας, αυτή η στοχοθεσία θα πρέπει να επεκτείνεται και στην κοινωνία σε επίπεδο οικογένειας, πολιτιστικού συλλόγου, εμπόρων, τοπικών μέσων ενημέρωσης…
    Δεν μπορεί εμείς να μιλάμε για υγιεινή διατροφή στο σχολείο και κάθε μέρα η (γιατρίνα) μαμά να στέλνει το παιδί της στο σχολείο με γαριδάκια.
    Και να νομιμοποιείται μετά να κάνει κριτική για μειωμένη απόδοση του σχολείου.

    Ναι στο άνοιγμα του σχολείου στην κοινωνία, ναι στην αλληλεπίδραση κοινωνίας και σχολείου. Ναι στην εμπλοκή της κοινωνίας στην εκπαιδευτική διαδικασία και στην αξιολόγηση.
    Αλλά ισότιμα (όχι σαν ελεγκτές στους κακούς εκπαιδευτικούς), οργανωμένα με καταμερισμό δικαιωμάτων , αλλά και ευθυνών και υποχρεώσεων.

    Εδώ θα ήθελα να αναφερθώ και σε κάποιο άλλο σημαντικό θέμα, σχετικό με τα προηγούμενα.
    Υπάρχουν ορφανά παιδιά, υπάρχουν παιδιά που οι γονείς ενδιαφέρονται γι΄αυτά με το δικό τους τρόπο, που όμως αυτό σημαίνει πως έρχονται στο σχολείο νηστικά, άπλυτα και αδιάβαστα σε καθημερινή βάση (αν έρχονται τελικά).Οι μαθητές αυτοί σχεδόν πάντα είναι ατίθασοι και υπερκινητικοί. Αυτό επηρεάζει φυσικά τους ίδιους αλλά και το επίπεδο της τάξης και την όλη εκπαιδευτική διαδικασία.
    Σήμερα ο εκπαιδευτικός δεν μπορεί γι αυτούς , ουσιαστικά να κάνει τίποτα. Δεν έχει τα μέσα και τη δύναμη να κινητοποιήσει αρμόδιες υπηρεσίες. Δεν υπάρχει ουσιαστική εσωσχολική υποστήριξη.

    Άνοιγμα του σχολείου στην κοινωνία πρέπει να σημάνει και τη δυνατότητα του σχολείου, χωρίς ιεραρχίες και χρονικές καθυστερήσεις, να μπορεί να παρεμβαίνει και να λύνει τέτοια κοινωνικά ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΑ προβλήματα.

    Να αποκτήσει το σχολείο οντότητα στην κοινωνία αλλά και στον κρατικό μηχανισμό. Όχι όλοι να απαιτούν και να ελέγχουν αλλά η κοινωνία και ο κρατικός μηχανισμός να γίνουν συμμέτοχοι στην μεγάλη προσπάθεια για καλύτερη παιδεία. Τότε θα δικαιούνται όλοι να μιλήσουν και θα μπορούν να κρίνουν, να αξιολογούν.

  • 25 Ιουνίου 2010, 23:28 | ΡΟΥΣΗΣ ΡΑΦΑΗΛ

    Για την αυτοαξιολόγηση του διδακτικού έργου των εκπαιδευτικών, προτείνω να θεσμοθετηθεί η χρήση της ηλεκτρονικής βάσης http://eclass.sch.gr/
    Να βελτιωθεί σε ορισμένα σημεία της και να εμπλουτισθεί με φάκελο στον οποίο ο εκπαιδευτικός θα καταθέτει τις βελτιωτικές του προτάσεις.

  • 25 Ιουνίου 2010, 11:33 | Μιχάλης Αλεξόπουλος

    Κεφαλαιώδους σημασίας, κατ΄εμέ, είναι η επιμόρφωση των διδασκόντων με τρόπο ουσιαστικό και συστηματικό και όχι πρόχειρο. Το πώς να διδάσκεις μαθαίνεται. Ας ξεκινήσουμε άμεσα από εκεί και ασφαλώς θα μπορούμε, στη συνέχεια, να πἀμε σε χρήσιμη αξιολόγηση. Ευχαριστώ.

  • 25 Ιουνίου 2010, 11:32 | Μιχάλης Αλεξόπουλος

    Καφαλαιώδους σημασίας, κατ΄εμέ, είναι η επιμόρφωση των διδασκόντων με τρόπο ουσιαστικό και συστηματικό και όχι πρόχειρο. Το πώς να διδάσκεις μαθαίνεται. Ας ξεκινήσουμε άμεσα από εκεί και ασφαλώς θα μπορούμε, στη συνέχεια, να πἀμε σε χρήσιμη αξιολόγηση. Ευχαριστώ.

  • 25 Ιουνίου 2010, 00:01 | Πάνος

    Η αξιολόγηση θα πρέπει να αρχίσει άμεσα ξεκινώντας πρώτα απο αυτούς που έχουν τώρα θέσεις ευθύνης. Κυρίως στην Τεχνική Εκπαίδευση όπου θέσεις ευθύνης (ΣΕΚάρχης, Τομεάρχης, κ.α.) έχουν εκπαιδευτικοί που ΔΕΝ έχουν δουλέψει μηχανήματα και εργαλεία και είναι ανήμποροι να ωθήσουν το εκπαιδευτικό έργο. Αντιθέτως, λόγω φόβου, άγνοιας και άλλων εμποδίζουν και τους νεότερους που έχουν επαγγελματική εμπειρία αλλά κυρίως΄πραγματική όρεξη να δείξουν τεχνικές και δεξιότητες, στην ειδικότητά τους,προς τους μαθητές τους!

  • 24 Ιουνίου 2010, 20:44 | ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    —-Άμεσα μπορεί να θεσμοθετηθεί, σε τοπικό επίπεδο,η συνεργασία ανά σχολείο των καθηγητών της ίδιας ειδικότητας(ή αυτών που διδάσκουν το ίδιο μάθημα).Με καθορισμό στόχων ,συζήτηση για τις μεθόδους,εντοπισμό των αδυναμιών,καταγραφή των ιδιαιτεροτήτων,απολογισμό.
    Σημαντικότατη παράμετρος αυτής της διαδικασίας είναι η συνεργασία καθηγητών Γυμνασίου και Λυκείου.
    —-Οι μαθητές της τελευταίας τάξης κάθε σχολικής βαθμίδας θα ήταν οι καλύτεροι αξιολογητές και προσώπων και έργου στο σχολείο.Έτσι τα αποτελέσματα ,ας πούμε ,μιας πενταετίας θα έδιναν τα αντικειμενικότερα αποτελέσματα.Βέβαια όλοι κατανοούν ότι σ΄αυτό το ζήτημα απαιτείται συνδυασμός μεθόδων και με στόχο τη βελτίωση.

  • 24 Ιουνίου 2010, 14:45 | Κατερίνα

    Το εργαλείο της αξιολόγησης τίθεται ενεργό και δυναμικό όταν η ικανότητα της αυτοαξιολόγησης είναι επαρκώς ανεπτυγμένη. Όταν το άτομο είναι ικανό να αυτοελέγχεται και να αυτοαξιολογείται τότε είναι ικανό να συμμετέχει σε μια διαδικασία ελέγχου και αξιολόγησης των τεκτενόμενων μέσα στα κοινωνικά, εκπαιδευτικά ή άλλα σύνολα των οποίων είναι μέλος. Θεωρείτε ότι οι έλληνες εκπαιδευτικοί κατέχουν επαρκώς το εργαλείο της αυτοαξιολόγησης; Αν όχι πώς μπαίνουμε στην διαδικασία να εισάγουμε την συλλογική εσωτερική αξιολόγηση στην σχολική μονάδα; Πώς είμαστε σίγουροι ότι η πιό πάνω διαδικασία- της συλλογικής αξιολόγησης- δεν θα μετατραπεί σε μια όχι μόνο γραφειοκρατική διαδικασία, αλλά κυρίως σε μια διαδικασία που θα θέσει μια «βόμβα» στα θεμέλια κάποιων σχολείων. Προσωπική εμπάθεια, ρατσισμός, ανταγωνισμός, εκβιασμός, κ.α. πώς μπορούν να κρατηθούν έξω από την διαδικασία;

  • 23 Ιουνίου 2010, 09:15 | Κώστας

    Όταν από την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου όλα τα σχολεία δεν θα παρουσιάζουν κανένα κενό σε εκπαιδευτικούς και οι σύλλογοι διδασκόντων θα συνεδριάζουν σε πλήρη απαρτία, τότε θα μπορούν να τίθενται οι στόχοι για κάθε χρονιά που με τη λήξη του σχολικού έτους θα διαπιστώνεται αν υλοποιήθηκαν και σε πιο βαθμό.

  • 22 Ιουνίου 2010, 20:55 | Βασίλης

    Θα πρέπει να ληφθούν υπόψη το περιβάλλον και οι συνθήκες διαβίωσης των μαθητών κάθε περιοχής.

    Δεν μπορείς να πεις ότι επειδή οι μαθητές ενός σχολείου των βορείων προαστίων (που οι μπαμπάδες τους, τους έχουν ιδιαίτερο καθηγητή στο σπίτι) αρίστεψαν στις εξετάσεις, ο καθηγητής τους εκεί επιτελεί άριστο εκπαιδευτικό έργο, ενώ για τους μαθητές μιας φτωχογειτονιάς (που πάνε σχολείο και δουλεύουν παράλληλα για να τα βγάλουν πέρα) και πάτωσαν στις εξετάσεις, ο καθηγητής τους δεν έκανε σωστά τη δουλειά του.

    Είναι λάθος να κριθεί το εκπαιδευτικό έργο με βάση το πόσοι από το σχολείο πέρασαν ιατρική.

    Αφήστε τους ίδιους τους μαθητές να αξιολογήσουν και να πουν αν ο καθηγητής έκανε σωστά την δουλειά του!

  • 22 Ιουνίου 2010, 20:03 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΕΡΕΣ

    Πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξουν πολλά και στην διοίκηση των σχολείων.
    Κάτι σαν Δ.Σ. που να παίρνουν αποφάσεις με πλειοψηφία ,όχι σχολεία μόνο του Διευθυντή και αποφασίζουμε και διατάσσουμε.
    Όλοι πονάμε το σχολείο.

  • 22 Ιουνίου 2010, 18:32 | Δημήτρης

    Το σχέδιο της αυτοαξιολόγησης είναι κατ’ αρχήν καλό. Δεν θα κάνω λεπτομερή σχόλια, θα προσθέσω όμως τα παρακάτω:
    Ζούμε σε μια εξαιρετικά δύσκολη εποχή. Οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα ταλανίζουν (και) την Ελληνική κοινωνία. Ο μικρόκοσμος της κοινωνίας που λέγεται σχολείο πρέπει να στραφεί και αυτός προς τον κοινό στόχο, την αειφορία.
    Δυστυχώς στο σχέδιο της αξιολόγησης απουσιάζει αυτή η έννοια, αυτή η επιδίωξη. Είναι οξύμωρο μια κυβέρνηση να αγωνίζεται για την πράσινη ανάπτυξη, για την αλλαγή του μοντέλου παραγωγής-κατανάλωσης ενέργειας και αυτό να μην εισάγεται στο σχολείο, ως πρότυπο λειτουργίας όλων των σχολείων της χώρας.
    Το νέο σχολείο πρέπει να είναι το αειφόρο σχολείο, το σχολείο πρότυπο της αειφορίας, το σχολείο από το οποίο θα αποφοιτούν μαθητές με πρότυπα αειφόρου συμπεριφοράς και όχι με ξερές γνώσεις για το περιβάλλον.
    Υπάρχουν αναγνωρισμένοι δείκτες αειφόρου σχολείου και αυτοί κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να συμπεριληφθούν στο σχέδιο κατά την πιλοτική του εφαρμογή.

  • 21 Ιουνίου 2010, 23:30 | ΔΕΣΠΟΙΝΑ

    Εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας του κάθε σχολείου (υποδειγματικό σχέδιο μπορεί να σταλεί σε όλα τα σχολεία -ανάλογα με τη βαθμίδα- ο οποίος θα ψηφιστεί από το Σχολικό Συμβούλιο
    Αναβάθμιση του ρόλου του Σχολικού Συμβουλίου (το οποίο φυσικά και δε μπορεί να λειτουργήσει αφού οι περισσότεροι γονείς εργάζονται και δε δίνονται άδειες για τέτοιες υποθέσεις) και οι συνεδριάσεις του να γίνονται πραγματικά 3 φορές το χρόνο Δευτέρα ή Τετάρτη απόγευμα με όλους υποχρεωτικά παρόντες.
    Να συμμετέχουν στην αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας τόσο οι μαθητές όσο και οι γονείς.
    Στείλτε τους Δημόσιους εκπαιδευτικούς που δεν έχουν περάσει από τον Ιδιωτικό Τομέα για 2-3 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα να δουν τον κόσμο από μια άλλη οπτική γωνία και μετά να επιστρέψουν στα καθήκοντα τους πέρα από αναβαθμισμένοι και πιο προσγειωμένοι.
    Καλή επιτυχία στο έργο σας, πραγματικά το εύχομαι από καρδιάς.

  • 21 Ιουνίου 2010, 23:15 | ΔΕΣΠΟΙΝΑ

    Να αξιολογούνται ανώνυμα και οι αξιολογητές από τους αξιολογούμενους Και λέω ανώνυμα γιατί αν τα στελέχη που είναι ιεραρχικά πάνω από τον εκπαιδευτικό μάθουν ότι αξιολογήθηκαν αρνητικά σίγουρα θα λειτουργούν με λάθος συμπεριφορα και αυτή θα είναι η καθημερινότητα που θα βιώνει ο αξιολογούμενος οπότε γιατί να πει την ορθή γνώμη του και να μη «γλείψει» τον αξιολογητή του!
    Προσοχή λοιπόν και ναι ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΩΝ.

  • 20 Ιουνίου 2010, 00:58 | ΓΙΑΝΝΗΣ

    Αξιότιμη κ. Υπουργέ,
    Απαραίτητη προϋπόθεση για την αυτοαξιολόγηση που ζητάτε είναι η ανάπτυξη συνεργατικής κουλτούρας και στοχαστικού διαλόγου μεταξύ των εκπαιδευτικών της σχολικής μονάδας.(Για τις δύο αυτές συνιστώσες οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων πότε εκπαιδεύτηκαν;) Γνωρίζετε ποιες και πως είναι οι σχέσεις των εκπαιδευτικών μεταξύ τους στα περισσότερα σχολεία; Απλά θα σας παρέπεμπα σε σχετικές έρευνες για να μην εκφραστούμε διαφορετικά και πρέπει να γνωρίζετε δυστυχώς ότι είμαστε από τις χώρες με τον χαμηλότερο δείκτη συνεργατικής κουλτούρας. (Τα ευκόλως εννοούμε παραλείπονται).

    Με εκτίμηση
    Γιάννης Καλαϊτζίδης.

  • 18 Ιουνίου 2010, 17:35 | Άννα Ζουρνά

    Σε όλες τις δουλειές η αξιολόγηση του προσωπικού είναι μέρος της καθημερινότητας και θα είναι άσκοπο από μέρους μας να εναντιωθούμε σε κάτι τέτοιο. Είναι σημαντικό να αποβάλλουμε την νοοτροπία του αλάθητου και του παντογνώστη και θα πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε εποικοδομητική κριτική.

    Ο καθηγητής τελεί λειτούργημα παρά εργασία με ένα αντικείμενο. Πρέπει να εμπνεύσει τους μαθητές, να τους κάνει να τον προσέξουν (ηθοποιός), να τους προσφέρει τις απαιτούμενες γνώσεις, να δημιουργήσει και δικό του εκπαιδευτικό υλικό, να νουθετεί τους μαθητές, να τους ακούει, να τους προσέχει, να δεθεί μαζί τους, να τους αξιολογεί καθημερινά, να είναι αυτός που θα τους μάθει να σκέφτονται σωστά, να αποφεύγουν κακοτοπιές, είναι αυτός που πρέπει τα παιδιά να εμπιστεύονται κ.α.
    Δε μπορεί λοιπόν να αξιολογηθεί μονόπλευρα.

    Ο διευθυντής θα πρέπει να είναι αρμόδιος για το προσωπικό του και αυτός μετά με τη σειρά του να αξιολογείται από το σύμβουλο γενικής παιδαγωγικής ευθύνης.
    Ο διευθυντής θα συγκεντρώνει στοιχεία από τους:
    – Σε κάθε σχολική μονάδα να υπάρχει υπεύθυνος ειδικότητας ΠΕ01, κλπ και αυτός να είναι ο πρώτος που θα κρίνει την απόδοση των συναδέλφων στο αντικείμενό τους αξιοποιώντας παράλληλα δεδομένα από τη βαθμολογία των μαθητών.
    – υπεύθυνος εφημεριών (ειδικότητας γυμναστή;) που θα τηρεί ημερολόγιο συνέπειας καθηγητών
    – υπεύθυνος συμπεριφοράς (ειδικότητας ψυχολόγος;)που θα καταγράφει μεμονωμένα περιστατικά
    – σύλλογο των διδασκόντων, είναι απαραίτητο για τη διόρθωση τυχόν αδικιών
    – μαθητικά συμβούλια. Οι μαθητές μπορούν να εκφέρουν γνώμη που θα λαμβάνεται υπόψη προσέχοντας παράλληλα φαινόμενα βαθμοθηρίας, «καθηγητές-εργατοπατέρες», εκδικητικής συμπεριφοράς κλπ (βλ εκλογές στα πανεπιστήμια)
    – σύλλογο γονέων.
    Μετά την τελική βαθμολογία του ο κάθε καθηγητής να έχει το δικαίωμα της ένστασης και συζήτησης με παρόντες το διευθυντή και το σύμβουλο γενικής παιδαγωγικής ευθύνης.
    Είναι και μία ευκαιρία να αναβαθμιστεί ο ρόλος των μαθητικών συμβουλίων αλλά και του συλλόγου γονέων.
    Εκ των πραγμάτων με την αύξηση του ορίου ηλικίας θα υπάρχουν πολλοί εξαιρετικοί συνάδελφοι με μεγάλη εμπειρία που αντί να ζορίζονται με τη διδασκαλία να αναλάβουν αυτόν τον ρόλο του αξιολογητή υποστηρίζοντας το διευθυντή του εκάστοτε σχολείου.

  • 18 Ιουνίου 2010, 14:58 | Μαριάνθη

    Η αυτοαξιολόγηση σε άτυπη μορφή γίνεται πάντα από τη σχολική μονάδα. Όλοι γνωρίζουμε τα προβλήματά της και τα έχουμε αναφέρει στην προϊσταμένη αρχή. Δυστυχώς όμως μένουν εκεί. Κανένα από τα χρόνια προβλήματα δεν προωθείται και δεν λύνεται. Τι να πούμε; Για σχιζοφρενείς εκπαιδευτικούς που τους κρατούν στο σχολείο και τους πληρώνουν ενώ δεν προσφέρουν κανένα έργο κι ενώ έχουν γίνει άπειρες αναφορές από το Διευθυντή του σχολείου και 2 ΕΔΕ μέχρι τώρα; Για καθηγητές που απουσιάζουν γιατί έχουν και δεύτερο έργο και δικαιολογούν τις απουσίες τους με μια υπεύθυνη δήλωση και το πολύ μια απλή ιατρική βεβαίωση; Για καθηγητές που δεν κάνουν μάθημα είτε γιατί δεν μπορούν είτε γιατί δεν θέλουν; Για καθηγητές που αρνούνται να κάνουν άλλη εργασία εκτός από το διδακτικό τους έργο; Για αναφορές που γίνονται για όλα αυτά από το Δ/ντή και μένουν στα συρτάρια των Προϊσταμένων; Για Δ/ντές που έχουν επιλεγεί με τους βαθμούς της συνέντευξης και δεν γνωρίζουν ούτε να διαβάζουν τη σχετική νομοθεσία; Για σχολικά συγροτήματα με 5 συστεγαζόμενα σχολεία; Αν λύσετε όλα αυτά μπορούμε να μιλάμε για αυτοαξιολόγηση.

  • 18 Ιουνίου 2010, 13:51 | ΚΟΛΟΚΟΥΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤ

    Οι πρόσφατες πρωτοφανείς αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας για την αναιτιολόγητη διακοπή χορήγησης νέων εκπαιδευτικών αδειών και των αποσπάσεων στο εξωτερικό δείχνει το πως αντιλαμβάνεται το Υπουργείο Παιδείας το ρόλο του εκπαιδευτικού.

    Για το λόγο αυτό οποιαδήποτε συζήτηση για αυτοαξιολόγηση – αξιολόγηση των σχολείων είναι καθαρά προσχηματική και υποτιμά τη νοημοσύνη όλων μας (εκπαιδευτικών, γονιών, μαθητών).

  • 18 Ιουνίου 2010, 13:10 | Panos

    Επειδή δεν έχει αναπτυχθεί ακόμη η κατάλληλη κουλτούρα αξιολόγησης καθώς και οι απαραίτητες δομές, θα πρότεινα να γίνει σταδιακή επί μέρους αξιολόγηση, αρχίζοντας με τα λιγότερο «προβληματικά» μέρη, όπως η υλικοτεχνική υποδομή και η στελέχωση της κάθε σχολικής μονάδας, καθώς και η επισήμανση των βασικότερων προβλημάτων που αυτή αντιμετωπίζει, και των προσπαθειών που έχει κάνει για την επίλυση τους.

  • 18 Ιουνίου 2010, 09:00 | ΒΑΣΙΛΗΣ Μ.

    Θα ξεκινήσω δηλώνοντας ότι συμφωνώ με τη θέσπιση του θεσμού της αυτοαξιολόγησης .Λαμβάνοντας όμως υπ’ όψιν τις δομές της Ελληνικής Εκπαίδευσης και τις αντιλήψεις που επικρατούν θεωρώ ότι η πιλοτική εφαρμογή αν δεν αποτύχει τουλάχιστο δεν θα επιτύχει και το χειρότερο είναι ότι τα αποτελέσματά της θα χρησιμοποιηθούν για να ληφθούν μέτρα τα οποία δεν θα έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
    Πιστεύω ότι για να πετύχει ένα τέτοιο εγχείρημα πρέπει:
    1. Να θεσπιστεί εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας για κάθε σχολείο ,με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις ιδιαιτερότητες του κάθε σχολείου.
    2.Τροποποίηση του σχετικού άρθρου που αφορά τη σύσταση των σχολικών επιτροπών.Πρέπει να συμμετέχουν άνθρωποι σχετικοί με την εκπαίδευση και τουλάχιστο ένας εκπρόσωπος του διδακτικού προσωπικού ,εκτός του διευθυντή.
    3.Νέα αναλυτικά προγράμματα που θα απορροφήσουν στο κανονικό τους πρόγραμμα οτιδήποτε πιλοτικό.Στα προγράμματα επίσης να συμπεριλαμβάνονται ώρες για δραστηριότητες π.χ γιορτές ,αθλητικές κ.λ.π. εκδηλώσεις,καθώς και ώρες προετοιμασίας.
    4. Ενεργοποίηση σχολικών θεσμών που υφίστανται μόνο στα χαρτιά π.χ. σχολικό συμβούλιο και θεσμοθέτηση νέων .
    Θα τελειώσω λέγοντας ότι ίσως έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για : Α)Κατάργηση του 1566 και θεσμοθέτηση ενός νέου Νόμου .
    Β)Να δοθεί η δέουσα βαρύτητα στην τεχνική εκπαίδευση.
    Γ)Να θεσμοθετηθεί ο θεσμός της αποκλειστικής απασχόλησης όχι μόνο στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αλλά σε όλο τον κορμό της εκπαίδευσης.Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν χιλιάδες επιστήμονες, με μεταπτυχιακά άνεργοι και κάποιοι καθηγητές να πατούν στην τάξη τους όποτε θέλουν ,να μετέχουν σε 5-6 επιτροπές και να αφιερώνονται τέλος σε μια ιδιωτική εταιρεία γιατί εκεί έχουν μπόνους.Ρωτάω πως είναι δυνατόν να δίνεται άδεια από τα ΠΥΣΠΕ -ΠΥΣΔΕ να απασχολούνται εκπαιδευτικοί 4 ώρες τη βδομάδα γνωρίζοντας ότι στην πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερες , με τη όρεξη θα πάει κάποιος στο σχολείο του ,πως θα αποδώσει,γιατί να αποδώσει και στο κάτω -κάτω της γραφής πότε θα ξεκουραστεί αυτός ο άνθρωπος;

  • 18 Ιουνίου 2010, 02:26 | sartr

    Να εφαρμοσθεί πρώτα στα ανώτατα στελέχη του υπουργείου Παιδείας. Να δημοσιοποιηθούν τα πορίσματα και να αποτελέσουν παράδειγμα για την εφαρμογή στους απλούς εκπαιδευτικούς. Να μετονομαστεί, επίσης, το πρόγραμμα, από πρόγραμμα Αυτοαξιολόγησης σε πρόγραμμα Ανατροφοδότησης.

  • 17 Ιουνίου 2010, 23:40 | Μαλτέζος Νικόλαος

    Εδώ και τώρα
    Αξιολόγηση και αυτοαξιολόγηση για όλους. Από την κεφαλή του εκπαιδευτικού συστήματος-υπουργός και γεν. γραμματείς-περιφερειακοί διευθυντές-διευθυντές εκπαίδευσης-προϊστάμενοι γραφείων-διευθυντές σχολείων και καθηγητές .Όλοι μετέχουμε στο εκπαιδευτικό έργο, ο καθένας από τον τομέα του. Άλλος στο διοικητικό έργο και άλλος στο παιδαγωγικό έργο(διδακτικό-γνωστικό) Εμείς οι εκπαιδευτικοί αξιολογούμαστε κάθε μέρα από τους μαθητές μας μέσα στην τάξη ,τους γονείς τους και τον ίδιο μας τον εαυτό. Το μόνο που λείπει είναι η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου μας (διδακτικό-γνωστικό) από ποιους; Από τη διοίκηση; Μα αυτοί που θα μας αξιολογήσουν, αξιολογήθηκαν και κρίθηκαν άξιοι γι΄αυτές τις θέσεις λόγω των ουσιαστικών προσόντων τους ή λόγω της κομματικής τους ταυτότητας και από ποιους; Μήπως από τα υπηρεσιακά συμβούλια, που εκτός από τους αιρετούς του κλάδου μας που είναι εκλεγμένοι, τα υπόλοιπα μέλη που είναι τοποθετημένοι από το κόμμα τους; Μήπως θα αξιολογηθούμε από τους σχολικούς συμβούλους; Και αυτοί είναι τόσο εκπαιδευμένοι και ενημερωμένοι-ειδικά στα τεχνικά μαθήματα που η τεχνολογία διαρκώς εξελίσσεται – και στα παιδαγωγικά; Μήπως οι διευθυντές των σχολικών μονάδων; Αυτοί ,μπορούν να μας αξιολογήσουν μόνο στο διοικητικό έργο. Και αυτό πολύ δύσκολο, γιατί μπαίνει ο προσωπικός παράγοντας που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους(αντίθετοι ιδεολογικά, διεκδικητές για τη ίδια θέση διοίκησης ,αμοιβή στο γλύφτη και το ρουφιάνο) Οι μόνοι που μπορούν να μας αξιολογήσουν είναι τα ίδια μας τα πανεπιστήμια. Αυτά που κάποτε μας αξιολόγησαν τόσο στο γνωστικό αντικείμενο, όσο και στο παιδαγωγικό. Με ποιο τρόπο; Περνώντας πάλι από εκεί με τη μορφή της επιμόρφωσης(στο γνωστικό και στο παιδαγωγικό αντικείμενο).Εδώ βέβαια δημιουργείται ένα θέμα. Οι καθηγητικές σχολές είναι και παιδαγωγικές; Από ότι ξέρω τέτοιες σχολές μέχρι σήμερα είναι μόνο οι παιδαγωγικές ακαδημίες και η ΑΣΠΑΙΤΕ-πρώην ΑΣΕΤΕΜ/ΣΕΛΕΤΕ. Όπως επίσης, τα τελευταία χρόνια στην εκπαίδευση μέσω ΑΣΕΠ διορίστηκαν ως εκπαιδευτικοί και όχι ως παιδαγωγοί (χωρίς ΣΕΛΕΤΕ, χωρίς παιδαγωγικό) και πτυχιούχοι άλλων ειδικοτήτων. Βέβαια πέρασαν για 10 μέρες από το ΠΕΚ!!! Η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα από τον ίδιο το σύλλογο διδασκόντων Δώστε περισσότερη δύναμη στο σύλλογο των διδασκόντων. Δώστε του τη δύναμη να μπορεί να ελέγχει τη διοίκηση σε όλους τους τομείς και να επιλέγει ακόμα και τη διοίκηση.(Διευθυντή-υποδιευθυντή)όλοι μας γνωρίζουμε τον ποιο ικανό, τον ποιο εργατικό. Επιτέλους ας απαλλαγούμε από το πελατειακό κράτος και την εξόφληση γραμματίων.
    Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την αξιολόγηση από σήμερα 1) Ο Νέος νόμος (3848/2010) για την εκπαίδευση με το Ν. 3467/2006 σε ότι αφορά στην «Επιλογή στελεχών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης εκτός από κάποιες μικροαλλαγές είναι στο μεγαλύτερο μέρος του copy-paste. Μοριοδότηση και πάλι της συνέντευξης, εξίσωση του μεταπτυχιακού με τη συνδικαλιστική θητεία!!!
    Βαθμός ;;;
    2) Απόφαση 121/1992(ΦΕΚ Β΄ 371/9-6-1992-Κανονισμός λειτουργίας του ΟΕΕΚ) εξανεμίζει την όποια βαρύτητα των αντικειμενικών και μετρήσιμων κριτηρίων (προϋπηρεσία, μεταπτυχιακές σπουδές, συγκεκριμένο συγγραφικό έργο,…..) και αποδίδει κυρίαρχο ρόλο στα «συνεκτιμώμενα» κριτήρια και τη συνέντευξη, με αποτέλεσμα να επιλέγονται – με βάση και τη σύνθεση των Υπηρεσιακών Συμβουλίων – οι αρεστοί στην κάθε κυβέρνηση. Αφορμή για όσα αναφέρω παραπάνω, μου δίνει η απάντηση του προέδρου του ΟΕΕΚ(της προηγούμενης διοίκησης), σε αίτηση μου να μάθω τα μόρια μου(για τυπικά-ουσιαστικά προσόντα και συνέντευξη) κατά την διαδικασία επιλογής αναπλ. δ/ντη στο ΙΕΚ της πόλης μου, σύμφωνα με την προκήρυξη Α/14735/4-6-2009 του Ο.Ε.Ε.Κ Απάντηση με αρ. πρωτ. ΔΚ2/872/5-2-2010 «Σύμφωνα με τη υπ΄αριθμ. 121/1992 άρθρο 4 παρ 7 περ. ε υπουργικής απόφασης, δεν προβλέπεται μοριοδότηση των προσόντων των υποψηφίων για την επιλογή Διευθυντών και Αναπληρωτών Διευθυντών στα δημόσια ΙΕΚ, ούτε βαθμολόγηση επί της προφορικής τους συνέντευξης, καθώς συνεκτιμώνται τα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα και η γενική παρουσία τους και δεν βαθμολογείται ξεχωριστά κάποιο απ΄ αυτά». Πότε θα αλλάξει ο νόμος του 1992 για τα ΙΕΚ; Μετά την νέα επιλογή των στελεχών;
    Βαθμός ;;;
    3) Αδιαφανής τρόπος επιλογής των μελών εξεταστικών και βαθμολογικών επιτροπών,χωρίς να υπάρχει ενημέρωση. Κάποιοι φαίνεται κρίθηκαν άξιοι για μόνιμη θέση σ΄αυτές τις επιτροπές και κάποιοι άξιοι για τη θέση του επιτηρητή!!!
    Βαθμός ;;;;
    4) Συνέντευξη για την επιλογή στελεχών από άτομα με λιγότερα προσόντα από τον υποψήφιο
    Βαθμός ;;;

    Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα για να τα βαθμολογήσετε και να τα αξιολογήσετε όλοι σας, αλλά δεν θα΄θελα να σας κουράσω περισσότερο .Όποιος θέλει από απλό συνάδελφο μέχρι και από το υπουργείο μπορεί να μου στείλει τη βαθμολογία του στη διεύθυνση nxkdm@sch.gr

    Mε εκτίμηση
    Μαλτέζος Νικόλαος (με 22 χρόνια διδακτικής υπηρεσίας)
    Ανάξιος για θέση διοίκησης του σχολείου μου to 2007 Ανάξιος για τη θέση αν.διευθυντή του ΙΕΚ της περιοχής μου το 2008 Ανάξιος για τη θέση αν.διευθυντή του ΙΕΚ της περιοχής μου το 2009

  • 17 Ιουνίου 2010, 22:36 | Σιπητάνος Κωνσταντίνος

    Αυτό το οποίο φοβίζει την εκπαιδευτική κοινότητα, είναι μήπως χρησιμοποιηθεί η αξιολόγηση για απολύσεις και για μείωση των χρημάτων στα σχολεία. Όσοι εκπαιδευτικοί έχουν πρόβλημα πρέπει να το γράφουν και στη συνέχεια να τους βοηθάει το κράτος.

    Καταρχήν θα πρέπει να διευκρινιστεί πως στα σχολεία που παρουσιάζουν χαμηλούς δείκτες αξιολόγησης, αφού προηγουμένους αναλυθούν τα αίτια αυτής της κατάστασης, θα γίνονται επανορθωτικά προγράμματα.

    1. Αν, δηλαδή, διαπιστωθεί διδακτική ανεπάρκεια να δίνονται χρήματα για επιμορφώσεις
    2. Αν υπάρχει πρόβλημα κοινωνικής νοσηρότητας να στέλνονται κοινωνικοί λειτουργοί και άλλοι ειδικοί
    3. Αν υπάρχουν προβλήματα συμπεριφοράς να δρομολογείται πρόγραμμα με ειδικούς για εξεύρεση των αιτιών, σχεδιασμό και υλοποίηση αντισταθμιστικού προγράμματος
    4. Αν υπάρχουν προβλήματα λόγω των γονέων να δημιουργούνται σχολές γονέων.

    Πριν όμως από την υλοποίηση της αξιολόγησης σπουδαίο είναι πρώτα να τεθούν ορθές βάσεις πάνω στο τι θέλουμε να πετύχουμε γενικά. Τι πολίτες θέλουμε και χρειαζόμαστε σαν κοινωνία. Αφού προχωρήσουμε σε στρατηγικές τότε να αξιολογήσουμε τι πετύχαμε.

  • 17 Ιουνίου 2010, 20:53 | Λιακοπούλου Ευστρατία

    Το Πολυνομοσχέδιο (Ν.3848/2010) στο άρθρο 32 προβλέπει τόσο τον προγραμματισμό της δράσης της σχολικής μονάδας όσο και την αξιολόγηση της δράσης αυτής. Οι δύο αυτές έννοιες είναι αλληλένδετες. Θυμίζουν το ερώτημα του λαού «η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;» Διευκρινίζω, για να αξιολογήσεις, αξιολογείς με βάση τον προγραμματισμό σου και για να κάνεις προγραμματισμό χρειάζεται να στηριχτείς σε στοιχεία που προκύπτουν από την αξιολόγηση. Υπάρχουν συγκεκριμένες τεχνικές που χρησιμοποιούνται, π.χ. η ανάλυση SWOT. Όλα αυτά βέβαια δεν τα γνωρίζουν ούτε οι διευθυντές ούτε οι εκπαιδευτικοί των σχολικών μονάδων ούτε οι σχολικοί σύμβουλοι. Και ούτε ποτέ υπήρξε σε αυτή τη χώρα επιμόρφωση για μεθόδους και τεχνικές της διοίκησης στον εκπαιδευτικό χώρο.
    Αυτό που με εντυπωσιάζει στο Πολυνομοσχέδιο είναι ότι στο άρθρο 32 προβλέπονται τόσο το πρόγραμμα δράσης της σχολικής μονάδας όσο και η αξιολόγησή της. Στην παράγραφο 5 όμως του ίδιου άρθρου αναφέρεται ότι με απόφαση του ΥΠΔΒΜΘ εξειδικεύονται και ρυθμίζονται οι λεπτομέρειες σχετικά με την αξιολόγηση. Για το πρόγραμμα δράσης της σχολικής μονάδας δεν προβλέπεται τίποτε άλλο. ΓΙΑΤΙ;;; Θεωρούμε ότι αυτό ξέρουν οι διευθυντές και οι εκπαιδευτικοί να το κάνουν ενώ την αξιολόγηση όχι; Το πρόγραμμα δράσης δεν μας ενδιαφέρει ενώ η αξιολόγηση μας ενδιαφέρει; Δεν θα έπρεπε και τα δύο αυτά θέματα να έχουν την ίδια (αντίστοιχη) αντιμετώπιση από την πολιτεία, όντας αλληλένδετα; Ενόψει της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, του κράτους που υπηρετεί τον πολίτη, της διαφάνειας κ.ά. θα εκτιμούσα μία υπεύθυνη απάντηση από το ΥΠΔΒΜΘ για τα ερωτήματά μου. Παρεπιπτόντως, εγώ ψήφισα υπέρ της αξιολόγησης. Φοβάμαι ότι ο συντάκτης του άρθρου 32 «ψήφισε» προκαταβολικά κατά.

  • 17 Ιουνίου 2010, 16:57 | TAKHS A

    Για να υπάρχουν αποτελέσματα απο το πιλοτικό αυτό πρόγραμμα:
    Θα πρέπει να περιορίσετε τον αριθμό των σχολείων που θα λάβουν μέρος.Μπορούμε και με λίγα σχολεία να έχουμε δεδομένα.Εκτός εάν μας ενδιαφέρει ο όγκος και όχι η μελέτη και η εφαρμογή αυτών των δεδομένων.(Δεν θα ήθελα να πιστεύω οτι μας ενδιαφέρει ο μεγάλος αριθμός των σχολείων για να μοιραστούν τα σχετικά κονδύλια).
    Θα πρεπει να καλέσετε σχολεία που επιθυμούν να συμμετάσχουν προσφέροντας σαν κίνητρο την προβολή τους.
    Θα έπρεπε να υπολογίσετε και μειωμένο διδακτικό ωράριο όσο χρόνο διαρκεί το πρόγραμμα στα συγκεκριμένα σχολεία διότι σύμφωνα με την εγκύκλιο υπάρχει φοβερά αυξημένος χρόνος απασχόλησης των καθηγητών.Εκτός εάν εφαρμόσετε το πρόγραμμα μόνο στο κομμάτι που αφορά αυστηρά και μόνο τα διδακτικά καθήκοντα των καθηγητών και όχι τα διαχειριστικά ή άλλα της σχολικής μονάδας.
    Θα πρέπει να υποσχεθείτε την πλήρη ανωνυμία των δεδομένων που θα λάβετε.
    Τέλος θα πρέπει να είστε σαφής στο τι ζητάτε μέσω του προγράμματος και κυρίως ποιες θα είναι οι διαδικασίες, αλλιώς ασάφειες δεν νοούνται.Ούτε νοείται η γνωστή προχειροδουλειά του στυλ «προχωράμε και όπου μας βγάλει».Γιατί δεν θα μας βγάλει σίγουρα πουθενά.
    Τέλος θα πρέπει να έχει προσαρμοστεί το πρόγραμμα στα Ελληνικά δεδομένα.Δεν μπορεί κάθε φορά που κάθε σύμβουλος ή στέλεχος γυρνάει από μια χώρα που έκανε το μεταπτυχιακό του να θέλει και να εφαρμόσει από ένα κομματάκι σύμφωνα με το αντίστοιχο της χώρας που σπούδασε.(Έτσι έχουμε αγγλοσαξονικά προγράμματα,σκανδιναβικά προγράμματα,Αμερικάνικα,Κυπριακά αλλά δεν έχουμε τελικά Ελληνικά.Ή έχουμε ένα συνονθύλευμα=τουρλουμπούκι= που τελικά μας χαρακτηρίζει.Ούτε και η γνωστή «ατάκα» του κάθε σύμβουλου που λέει:<> ισχύει.Στην Αγγλία 3μμ η ώρα τον χειμώνα είναι σκοτάδι, όταν στην Ελλάδα πολλοί κάνουν μπάνιο ακόμα στην θάλασσα.)

Σχόλια