Αρχική Αξιολόγηση του Εκπαιδευτικού ΈργουΠοιους θεωρείτε ως βασικούς στόχους την επίτευξη των οποίων θα πρέπει να επιδιώκει ένα σύστημα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου στη σχολική μονάδα;

Ποιους θεωρείτε ως βασικούς στόχους την επίτευξη των οποίων θα πρέπει να επιδιώκει ένα σύστημα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου στη σχολική μονάδα;

  • Δημιουργία κουλτούρας, αρχών και κανόνων αξιολόγησης στο σχολείο
  • Ενεργοποίηση όλων των παραγόντων της εκπαιδευτικής κοινότητας
  • Ενίσχυση των σχέσεων εμπιστοσύνης και αμοιβαιότητας μεταξύ των παραγόντων της εκπαιδευτικής κοινότητας
  • Συνειδητοποίηση από τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας των ιδιαίτερων συνθηκών λειτουργίας του σχολείου
  • Καλλιέργεια της συμμετοχικής ευθύνης και της αυτοδέσμευσης των εκπαιδευτικών σε κοινά αποφασισμένες δράσεις
  • Δημιουργία προϋποθέσεων για πρωτοβουλίες και ανάληψη καινοτόμων δράσεων
  • Εντοπισμός αδυναμιών, διαπίστωση προβλημάτων και δημιουργία συνθηκών για βελτίωση
  • Διάχυση καλών πρακτικών
  • Υποστήριξη του εκπαιδευτικού σχεδιασμού με υποδείξεις και προτάσεις προς την εκπαιδευτική ιεραρχία για το περιεχόμενο των παρεμβάσεων
  • Άλλο … :
Σχόλια
  • 4 Ιουλίου 2010, 22:41 | Ma Koc

    Υπάρχουν ήδη στόχοι (ΑΠΣ ΔΕΠΠΣ ΦΕΚ 304..)
    Ας γίνει μια προσπάθεια ΤΩΡΑ και στην πορεία αλλάζουν και αυτά.
    Πάντως δεν χρειάζονται πολλά και μεγάλα λόγια.

    ..αλήθεια αυτά που είχα γράψει στο Ερωτηματολόγια «Σουφλιά» τα είδε ποτέ κανένας ?

  • 4 Ιουλίου 2010, 07:56 | teacher

    Λίγες ώρες πριν κλείσει η διαβούλευση και η συμμετοχή εξακολουθεί να είναι απογοητευτική. Παρατηρώ όμως ότι τις τελευταίες μέρες αναρτώνται σχόλια κυρίως ΥΠΕΡ της αυτοαξιολόγησης. Είναι προφανές: συμμετέχουν πια μόνο οι εκπαιδευτικοί που πονάνε το σχολείο και ακόμα και σήμερα, μέσα στο καλοκαίρι αγωνιούν για το αύριο. Οι υπόλοιποι πήγαν διακοπές. Θα ξαναπιάσουν δουλειά το Σεπτέμβρη σαμποτάροντας (όσο μπορούν πια) τις αλλαγές.

  • 30 Ιουνίου 2010, 16:16 | BT

    Την ανάδειξη της προόδου που πραγματοποιείται εντός μιας σχολικής μονάδας, και όχι απλώς τη βαθμολόγησή της με πχ ΑΑΑ, ΑΑ κτλ. Δηλαδή, από που ξεκίνησε και που έφτασε. Έτσι αναδεικνύεται η δουλειά της σχολικής μονάδας και όχι της οικογένειας ή γενικότερα του ευρύτερου περιβάλλοντος. Μια σχολική μονάδα είναι που ξεκίνησε με επίδοση γύρω στο 13 και έφτασε στο 15 έχει προσφέρει πολλά!

  • 30 Ιουνίου 2010, 00:38 | Όλα τα ‘χε η Μαριορή, η αυτοαξιολόγηση της έλειπε!

    Μερικοί πρωταρχικοί στόχοι για το σχολείο πρέπει να είναι:

    1. να σταματήσουν το κάπνισμα στα σχολεία οι εκπαιδευτικοί.
    2. να υπάρξει ασφάλεια για τα παιδιά και επαρκής εποπτεία από τους εκπαιδευτικούς στα διαλείμματα.
    3. να εξαντλείται το ωράριο (8-2).
    4. να σταματήσει το μοίρασμα των τάξεων με ιδιοτελή κριτήρια (και με κριτήρια παλαιότητας λες και είμαστε στο στρατό) και να υπάρξουν επίσημα παιδαγωγικά κριτήρια.
    5. να γίνεται σύλλογος διδασκόντων (εκτός ωρών διδασκαλίας και όχι στο διάλειμμα).
    6. να εξαλείψουμε τα ρουσφέτια και τα βύσματα.
    7. να πάψουν οι αποσπάσεις εντός ΠΥΣΠΕ χωρίς λόγο (οι περισσότερες γίνονται επειδή η ανικανότητα ή ανευθυνότητα ενός εκπαιδευτικού δεν μπορούν να μείνουν κρυφές για πάνω από 2-3 χρόνια και έτσι αλλάζει περιβάλλον και πηγαίνει κάπου όπου δεν τον γνωρίζουν).
    8. να έχει φωνή και να μπορεί να ελέγχει και ο τελευταίος εκπαιδευτικός τη διεύθυνση του σχολείου όταν δεν τηρείται η νομιμότητα.
    9. να μην καλύπτουν τα γραφεία τους παρανομούντες διευθυντές και εκπαιδευτικούς αλλά αντιθέτως να τους ελέγχουν (σε τηλεφώνημά μου σε γραφείο όταν επανειλημμένως ο δάσκαλος της κόρης μου έδιωχνε τα παιδιά από το σχολείο (δημοτικό) πριν το κανονικό επειδή έλειπε πότε ο γυμναστής, πότε η αγγλικός), η προϊσταμένη του γραφείου μου είπε το απίθανο ότι έχει το δικαίωμα να το κάνει για να μην κάνει επιπλέον ώρα!!!)
    10. να δοθεί λόγος στους γονείς και τα παιδιά (ωραία η ιδέα του κουτιού παραπόνων).

    Μετά απ’ αυτά, η αξιολόγηση θα έρθει αβίαστα

  • 29 Ιουνίου 2010, 14:09 | teacher

    Σε προηγούμενη διαβούλευση για τις προσλήψεις-μεταθέσεις και αποσπάσεις είχαμε πολύ καλή συμμετοχή:
    * 2.516 Σχόλια για το Σύστημα Πρόσληψης Εκπαιδευτικών
    * 505 Σχόλια για Μεταθέσεις και Αποσπάσεις
    * 515 Σχόλια για Κρίση και Επιλογή των Στελεχών της Εκπαίδευσης

    Στη διαβούλευση για την αξιολόγηση τα σχόλια δεν ξεπερνούν τα 80 σε αντίστοιχο χρονικό διάστημα.

    Αυτό κατά τη γνώμη μου καταδεικνύει και το πρόβλημα της εκπαίδευσης. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο πώς να διοριστούμε, να μετατεθούμε ή να αποσπαστούμε στον τόπο συμφερόντων μας, το προσωπικό μας συμφέρον δηλαδή και όχι στο πώς θα βελτιώσουμε την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, το δημόσιο σχολείο γενικότερα.

    Η αξιολόγηση πρέπει να έχει ως βασικό στόχο να τονώσει τα εσωτερικά κίνητρα των εκπαιδευτικών για αυτοβελτίωση και εξέλιξη και να μετατοπίσει το ενδιαφέρον τους από τα φροντιστήρια και τη δεύτερη εργασία, στο σχολείο και την επιστημονική τους επάρκεια.

  • 28 Ιουνίου 2010, 22:46 | Αμβρόσιος Αλεξανδράκης

    Βασικοί στόχοι θα πρέπει να είναι οι παρακάτω: 1ον) Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου από όλους τους συντελεστές του. Δηλαδή από όλους για όλους. Πρέπει να ενεργοποιηθούν οι συνεδριάσεις των διάφορων κλάδων και ειδικοτήτων μέσα στο σχολείο και να τεθούν στόχοι αντίστοιχα για κάθε ειδικότητα. 2ον) Θα πρέπει να σημειώνονται τα στατιστικά στοιχεία και να αποτελούν θέμα συζήτησης στις συνεδριάσεις των συλλόγων του σχολείου όχι μόνο από το σύλλογο καθηγητών αλλά και από τους μαθητές και γονείς. Στις συνεδριάσεις θα πρέπει να παρευρίσκονται οι σύμβουλοι και οι διοικητικοί υπεύθυνοι του δημοτικού διαμερίσματος ή της διεύθυνσης εκπαίδευσης. 3ον) Θα πρέπει με ευθύνη του συλλόγου διδασκόντων να δραστηριοποιηθούν τα σχολικά συμβούλια με υποχρεωτική συμμετοχή όλων των ειδικοτήτων του σχολείου με αντιπρόσωπό τους σε αυτά. 4ον) θα πρέπει να γίνεται γενική αξιολόγηση από τους γονείς στο τέλος κάθε χρονιάς και να ανοιχθεί ειδικός φάκελος τον οποίο θα διαχειρίζεται επιτροπή του συλλόγου καθηγητών σε συνεργασία με τον υπεύθυνο σχολικό σύμβουλο ο οποίος φάκελος θα δέχεται τις αξιολογήσεις των γονέων και θα εξετάζεται από το σύνολο του συλλόγου διδασκόντων σε ανοιχτή συνεδρίαση. 5ον) Οι μαθητές θα πρέπει να αξιολογούν το εκπαιδευτικό έργο στο σύνολό του αλλά και να προβαίνουν στην δική τους αυτοαξιολόγηση παράλληλα στο τέλος κάθε διδακτικού έτους και να λαμβάνονται υπόψη τα αποτελέσματα σε συνεδρίαση όλου του συλλόγου διδασκόντων μετά από εισήγηση του υπεύθυνου καθηγητή και μαθητή(15μελές). Θα πρέπει επίσης να υπάρχει 6ον) κυτίο παραπόνων στο σχολείο όπου κάθε ένας γονέας, μαθητής ή καθηγητής ή και κάθε παράγοντας του σχολείου θα μπορεί ανώνυμα να δώσει τις παρατηρήσεις του για το διδακτικό έργο και αποτέλεσμα. Γενικά πρέπει το σχολείο να αρχίσει να δουλεύει ανοιχτά στον κόσμο χωρίς να κρύβουμε τίποτα από κανένα και όλα να είναι υπό αμφισβήτηση ακόμη στο κάτω κάτω και η ίδια η θέση του καθηγητή. Φυσικά αν δεν κάνει καλά την δουλειά του θα πρέπει να του δίνεται άδεια με αποδοχές και να παρακολουθείται από υπεύθυνους ώστε να επανέλθει στο σχολείο τον επόμενο χρόνο αναμορφωμένος και επιμορφωμένος σχετικά με τα προβλήματα της διδασκαλίας του στο σχολείο. Ετσι γίνεται στο εξωτερικό. Φεύγει ο καθηγητής ένα χρόνο και μετεκπαιδεύεται ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του στο σχολείο τον επόμενο χρόνο. Δεν τον αφήνουν αβοήθητο να τα βγάλει πέρα στο σχολείο αλλά του δίνουν χρόνο να αποδείξει ότι μπορεί να συνεχίσει το εκπαιδευτικό του έργο.

  • 27 Ιουνίου 2010, 23:37 | δάσκαλος

    Στόχος να αποτινάξουμε τη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία του βολέματος από την πλειοψηφία των συναδέλφων και να πάψει η εκπαίδευση να αποτελεί χώρο ρουσφετολογίας και εξυπηρέτησης συμφερόντων.
    Η αξιολόγηση πρέπει να επιδιώξει την ανάδειξη των επιστημόνων στο χώρο μας και να παραμερίσει τις κραυγές των βολεμένων και των συνδικαλιστών.

  • 27 Ιουνίου 2010, 22:38 | Παπαδάκης Ιωάννης

    Αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου !!!

    Τέσσερις τομείς μου έρχονται στο μυαλό:
    1. Υλικό. (μαθητές)
    2. Εργαλεία. (βιβλία)
    3. Στόχοι. (πρόγραμμα σπουδών)
    4. Βαθμός επίτευξης των στόχων. (αξιολόγηση)

    Έχουμε και λέμε:

    Ως προς το υλικό, δηλαδή τους μαθητές που καλείται ο εκπαιδευτικός να διδάξει και να εκπαιδεύσει. Ο μαθητής σήμερα έρχεται στο λύκειο έχοντας σαν μοναδικό ίσως σκοπό την επιτυχία του στις πανελλήνιες εξετάσεις. Στον σκοπό αυτό εντάσσει σταδιακά κάθε του προσπάθεια. Την απαξίωση των μη πανελλαδικώς εξεταζομένων μαθημάτων, την σταδιακή απαξίωση της εργαστηριακής διδασκαλίας, την έγκαιρη προσφυγή στην φροντιστηριακή προετοιμασία, ην απαξίωση των σχολικών εγχειριδίων και το διάβασμα πλήθους βοηθημάτων.
    Η αυτοαξιολόγηση και οποιαδήποτε ίσως αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου τι θα αξιολογήσει; Την παραπάνω αληθινή πραγματικότητα;

    Ως προς τα εργαλεία, δηλαδή τα βιβλία και τα εργαστήρια, που έχει στα χέρια του ο εκπαιδευτικός για να κάνει την δουλειά του.
    Τα σχολικά εγχειρίδια γράφονται με διαγωνισμό. Επιλέγονται από επιτροπές και δίνονται στους εκπαιδευτικούς. Αξιολογήθηκαν ποτέ; Θα αξιολογηθούν ποτέ; Από τους χρήστες εννοώ.
    Στην χώρα μας ένα εγχειρίδιο γράφεται και ξεχνιέται ο εκσυγχρονισμός του, και ο εξορθολογισμός του. Και όταν αυτός γίνει γίνεται πάλι απουσία των εκπαιδευτικών, ούτε η γνώμη τους δεν είναι απαραίτητη. Τα ισχύοντα σχολικά εγχειρίδια έχουν κλείσει πάνω από 10ετία στο ελληνικό σχολείο. Κραυγαλέα αντίθεση οι φετινές περικοπές της ύλης.
    Τα εργαστήρια προμηθεύτηκαν εξοπλισμούς που είναι εκτός ύλης.
    Πολλά σχολεία προμηθεύτηκαν με ίδιους πόρους υπολογιστές, βιντεοπροβολείς, μερικά και διαδραστικούς πίνακες. Μετρήθηκε η προσφορά τους στο εκπαιδευτικό έργο; Για παράδειγμα. Είναι γνωστό ότι είναι απαγορευτική η χρήση κιμωλίας σε χώρο με υπολογιστές. Πόσα σχολεία εισήγαγαν νέες τεχνολογίες με ταυτόχρονη αλλαγή πινάκων;

    Ως προς τους στόχους, δηλαδή τα περιεχόμενα των προγραμμάτων σπουδών.
    Οι στόχοι, οι γενικοί αλλά και οι επιμέρους σε κάθε βαθμίδα αλλά και σε κάθε μάθημα καθορίζονται πλήρως και αποκλειστικά από φωτισμένες επιτροπές και έρχονται ως εγκύκλιοι υπουργών και ινστιτούτων στα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς. Μέχρι εδώ ίσως να είναι και σωστό για ένα κράτος που λειτουργεί συγκεντρωτικά. Όμως η ανατροφοδότηση των στόχων αυτών δεν πρέπει να ακολουθεί την αντίστροφη πορεία; Η γνώμη του εκπαιδευτικού; Ανατροφοδότηση σήμερα υπάρχει, αλλά με ποιο τρόπο; Ως προς τις φυσικές επιστήμες είναι αρκετός ο διαγωνισμός με το πρόγραμμα PISSA ενώ ως προς την γλώσσα και την ιστορία, η δημοσιογραφική κριτική. Έτσι είναι εύκολο να ερμηνευτούν οι αποφάσεις μετά από αυτήν την ανατροφοδότηση. Διαχρονικό φαινόμενο. Φταίνε οι λίγες ώρες των φιλολογικών μαθημάτων, η ύλη των μαθηματικών και των φυσικών είναι αλληλεπικαλυπτόμενη και πολύ, τα αγγλικά να διδάσκονται από την 1η δημοτικού.

    Θα μπορούσε να ήταν μόνο ο 4ος μοναδικός τομέας αξιολόγησης; Να αξιολογήσουμε δηλαδή τον βαθμό επίτευξης των εκπαιδευτικών στόχων και μάλιστα περιοριζόμενοι σε επίπεδο σχολικής μονάδας;
    Ναι θα μπορούσε. Και σίγουρα θα είχαμε και κάποια πενιχρά αποτελέσματα, σε σχέση με το εγχείρημα . Στην εποχή του Αδαμάντιου Κοραή, ίσως τα αποτελέσματα να ήταν άξια λόγου. Επειδή η πολιτεία δεν το έκανε τότε που ίσως να ήταν και αναγκαίο, είναι λόγος που πρέπει να γίνει σήμερα;.
    Τον 21ο αιώνα νομίζω ότι ή αξιολογείς σοβαρά όλους τους τομείς ή αλλιώς κάνεις μια τρύπα στο νερό.
    Και το κυριότερο: για να είναι οποιαδήποτε προσπάθεια αξιολόγησης αποδεκτή, μετά από τις αλλεπάλληλες παλινωδίες όλων ανεξαιρέτως των ηγεσιών του υπουργείου, πρώτιστα πρέπει να αξιολογούνται οι τόσες αποφάσεις όχι μόνο ως προς την υλοποίηση τους, αλλά κυρίως ως προς την επίτευξη των εκπαιδευτικών στόχων για τις οποίες πάρθηκαν.
    Για αυτό το τελευταίο έχω βάσιμες ενδείξεις ότι πολλές από αυτές όχι μόνο δεν αξιολογούνται, αλλά ούτε εκπαιδευτικούς στόχους έχουν.

  • 27 Ιουνίου 2010, 14:41 | ΒΑΓΓΕΛΗΣ Κ.

    Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου δεν μπορεί να είναι αποσπασματική και να περιλαμβάνει μόνο τη σχολική μονάδα. Το εκπαιδευτικό έργο ξεκινά από το Υπουργείο, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και στη συνέχεια εφαρμόζεται στα σχολεία από τους εκπαιδευτικούς.
    Έτσι λοιπόν, αν θέλουμε μια πραγματική αξιολόγηση πρέπει οι άμεσα ενδιαφερόμενοι Εκπαιδευτικοί, να είναι σε θέση να αξιολογούν όλο το εκπαιδευτικό σύστημα μαζί με τους Γονείς και την κοινωνία. Ο εκπαιδευτικός είναι εκείνος που ξέρει καλύτερα από όλους την ποιότητα της προσφερόμενης γνώσης και θα πρέπει να έχει λόγο στην διαμόρφωση της. Όταν η σχολική κοινότητα (εκπαιδευτικοί – γονείς – μαθητές) δεν παίρνει μέρος σ’ αυτή τη διαδικασία και αποφασίζει μόνο του το Π. Ι., τότε δεν μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα και νέους πραγματικά μορφωμένους και όχι χωνευτήρια στείρων γνώσεων.
    Πρέπει να συσταθεί μια επιτροπή επιστημόνων & εκπαιδευτικών, οι οποίοι θα χαράξουν την πορεία και τους στόχους της Παιδείας για τα επόμενα 20 με 30 χρόνια. Να υπάρχει ένα σταθερό Εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο δεν θα αλλάζει με την εκάστοτε αλλαγή Υπουργού και Κυβέρνησης.
    Ο κάθε υπουργός θα ελέγχει την πορεία του και κατά πόσο αυτό ακολουθεί τους προκαθορισμένους στόχους. Κατόπιν αυτού η διαδικασία της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της σχολικής ζωής.
    Θεωρώ ότι το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα είναι τελματωμένο, συνθλίβει τον μαθητή και δεν του δίνει τη δυνατότητα να εκφραστεί, κόβει τα φτερά του εκπαιδευτικού με τις αυθαίρετες αποφάσεις των διευθυντών και την περιορισμένη και κατευθυνόμενη ύλη, παράγει υποψηφίους για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και όχι συνειδητοποιημένους μελλοντικούς επιστήμονες.
    Την αξιολόγησή του την έχουμε κάνει χρόνια πριν, αλλά κανείς δεν μας ρώτησε ποτέ.
    Αν λοιπόν δεσμεύεστε στον λόγο σας «πρώτα ο μαθητής», ιδού μερικές προτάσεις:
    • Καθιέρωση Σχολικού Ψυχολόγου ανά σχολική μονάδα στην Α/βάθμια και Β/βάθμια εκπαίδευση (βασικότατη προϋπόθεση για την πρόληψη ψυχολογικών διαταραχών και παραβατικών συμπεριφορών των μαθητών).
    • Σύνδεση της ύλης μεταξύ των βαθμίδων εκπαίδευσης (Ξένη γλώσσα, Μαθηματικά, κ.λ.π.).
    • Απόκτηση κρατικής πιστοποίησης ξένης γλώσσας μέσα από το σχολείο.
    • Σωστή εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας με την ύλη καθορισμένη από αρμόδιο γλωσσολογικό ΑΕΙ και όχι από τον εκάστοτε «εκλεκτό» υποψήφιο διδάκτορα.
    • Σωστή εκμάθηση της Ελληνικής Ιστορίας ξεκινώντας από το Δημοτικό με την διδασκαλία όλης της Ελληνικής Μυθολογίας (υπό την μορφή εικονογραφημένου κειμένου) και συνέχεια της διδασκαλίας της Ελλ. Ιστορίας στο Γυμνάσιο με λεπτομερέστατη ύλη και περιληπτική αναφορά στην παγκόσμια ιστορία ταυτόχρονα με την Ελληνική.
    • Ταυτόχρονη διδασκαλία της τοπικής Ιστορίας του κάθε τόπου.
    • Απλουστευμένη ύλη και καλύτερη σύνδεση με την κάθε ηλικία.
    • Φυσική Αγωγή προσαρμοσμένη στις ανάγκες κάθε ηλικίας και τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα.

    Τέλος για να δουλέψει καλά ένα σύστημα θέλει τους κατάλληλους «επαγγελματίες» και όχι κομματικά στελέχη που ανεβαίνουν την συνδικαλιστική ιεραρχία, αποκτώντας εξουσίες που καταδυναστεύουν τους συναδέλφους τους (αποσπάσεις, μεταθέσεις, τοποθετήσεις κ.λ.π.).

  • 26 Ιουνίου 2010, 14:20 | Κεραμάρης Κωνσταντίνος

    Την τελευταία δεκαετία επιχειρήθηκε η αναβάθμιση του Δημόσιου Σχολείου, με την επιλογή των καθηγητών με τους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, με τη εισαγωγή νέων τεχνολογιών, με την επιμόρφωση των στελεχών, με την αλλαγή των αναλυτικών προγραμμάτων, αλλά οι προσπάθειες ήταν αποσπασματικές, ενταγμένες σε πρόσκαιρη χρηματοδότηση από Ευρωπαϊκά προγράμματα, χωρίς ξεκάθαρους στόχους, με συνέπεια να μη αποδώσουν τα αναμενόμενα.
    Η κατάσταση στο Δημόσιο Σχολείο έφτασε σε οριακό σημείο, σε μια καμπή και πρέπει να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις, που θα βάλουν τις βάσεις για το Σχολείο του 21ου αιώνα. Στο νέο Σχολείο δεν έχει θέση η αναξιοκρατία, το ρουσφέτι, ο κομματισμός, η αναξιοπιστία, η χαλαρότητα, αλλά η συλλογική δράση, η συνεργασία, ο σεβασμός στους κανόνες, η προσήλωση στους στόχους, η ανάδειξη του μαθητή ως κέντρο της Σχολικής ζωής μέσα από την διεπιστημονική δράση. Στο νέο σχολείο θα γίνεται αξιολόγηση, απολογισμός και επανατροφοδότηση. Χωρίς αυτά τα τρία βασικά συστατικά δεν μπορεί το σύγχρονο Σχολείο να επιτελέσει το ρόλο τους στην κοινωνία. Όλοι οι εμπλεκόμενοι, Πολιτεία, καθηγητές, γονείς και μαθητές πρέπει να εργαστούν από κοινού για την δημιουργία ενός Δημόσιου Σχολείου που θα απευθύνεται σε όλους του μαθητές, χωρίς διακρίσεις, χωρίς αποκλεισμούς και θα είναι ανταγωνιστικό ως προς την ποιότητα και την υψηλού κύρους παρεχομένη εκπαίδευση.
    Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί έξω από τις τοπικές κοινωνίες και την τοπική αυτοδιοίκηση. Τα Σχολεία είναι οργανισμοί που αντικατοπτρίζουν τα προβλήματα της κάθε τοπικής κοινωνίας και συνεπώς έχουν διαφορικές ανάγκες παρέμβασης. Αν θέλουμε ένα Δημόσιο Σχολείο, που θα είναι κύτταρο κοινωνικών αλλαγών και παρεμβάσεων μέσα από την παρεχόμενη μόρφωση και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, με στόχο την καλυτέρευση της κοινωνίας, πρέπει η κάθε Σχολική μονάδα να καταγράψει τα προβλήματα, να προτείνει διορθωτικές ενέργειες και λύσεις σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς. Έτσι θα αναδειχθεί η κάθε Σχολική μονάδα και ο απολογισμός θα είναι θετικός μετά από κάθε παρέμβαση. Για να μην έχουμε Σχολεία διαφορετικών ταχυτήτων και μεγάλων αντιθέσεων, πρέπει από την Πολιτεία να υπάρχει σαφές πλαίσιο και προσήλωση στους συμφωνηθέντες στόχους, με αντικειμενική και επιστημονική τεκμηρίωση της αξιολόγησης και των ενδεδειγμένων ενεργειών και το κυριότερο παρέμβαση με επιστημονικό προσωπικό, πόρους και υλικοτεχνική υποδομή εκεί που θα αναδειχθούν τα μεγαλύτερα προβλήματα. Έτσι, μέσα από την βελτίωση του σχολικού περιβάλλοντος θα οδηγηθούμε στην εξάλειψη κοινωνικών προβλημάτων που αφορούν στην μόρφωση των παιδιών, στην επανένταξη περιθωριακών μαθητών, την αποδοχή των μεταναστών, στην διαχείριση του περιβάλλοντος, στην συμμετοχή στα κοινά μέσα από τους συλλόγους γονέων. Πρέπει κάθε στιγμή να γνωρίζουμε ότι ένα υγιές Σχολείο αντικατοπτρίζει μια υγιή και ακμάζουσα κοινωνία.
    Έχοντας όλα αυτά υπόψη μας μπορούμε και πρέπει να είμαστε θετικοί στην εισαγωγή της αυτοαξιολόγησης της Σχολικής μονάδας. Η ενέργεια αυτή του Υπουργείου Παιδείας αποτελεί βήμα προς τη σωστή κατεύθυνσης και καλώ όλους τους συναδέλφους να την στηρίξουν. Η εσωτερική αξιολόγηση, όπως προτάθηκε και πιθανότατα θα εφαρμοστεί ακολουθεί τα ποιοτικά πρότυπα ISO, όπως εφαρμόζονται και αφορούν οργανωτικά, διοικητικά και διαχειριστικά θέματα. Αποτελεί την αναγκαία βάση προκειμένου να έχουμε ασφαλή συμπεράσματα και θα οδηγηθούμε στην δεύτερη φάση των διαρθρωτικών αλλαγών και παρεμβάσεων με στόχο την βελτίωση του σχολικού περιβάλλοντος και της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Όλοι οι σοβαροί οργανισμοί, μεγάλα Πανεπιστήμια του εξωτερικού και αρκετά Ιδιωτικά Σχολεία στον τόπο μας λειτουργούν με τα πρότυπα ISO 9001 και 14001 και με αυτό τον τρόπο είναι σε θέση να ελέγχουν και να διατηρούν την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών. Ποιος είναι ο λόγος να υστερεί το Δημόσιο Σχολείο, το οποίο διαθέτει άριστο και έμπειρο εκπαιδευτικό προσωπικό και εξαιρετικό μαθητικό δυναμικό. Οι μαθητές των Δημόσιων Σχολείων και μάλιστα επαρχιακών σχολείων είναι που καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις των Πανεπιστημίων μας και αριστεύουν στον επαγγελματικό στίβο. Τι έχουμε να φοβηθούμε από την αξιολόγηση, την προοπτική να γίνουμε καλύτεροι, να βελτιωθούμε; Δεν είναι δυνατό να πορευτούμε στο σύγχρονο και απαιτητικό παγκόσμιο περιβάλλον με την νοοτροπία της δεκαετίας του ’80 και του ’90, που με την κομματική επέλαση κατέρρευσε η δημόσια διοίκηση και απαξιώθηκε το Δημόσιο Σχολείο. Σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη να ενωθούν στην κοινή προσπάθεια όλοι όσοι αγαπούν, νοιάζονται, μοχθούν και αγωνίζονται για να βελτιώσουν το Δημόσιο Σχολείο και να εμφυσήσουν ιδανικά και αρχές στους μαθητές. Δικαίως θα αναρωτηθούν κάποιοι, μπορεί το αυριανό σχολείο να λειτουργεί με πιστοποιητικά ποιότητας; Η απάντηση: ΝΑΙ στα πιστοποιητικά ποιότητα, γιατί αυτά με επιστημονικό και αντικειμενικό τρόπο θέτουν τα κριτήρια και τις βάσεις για την επιτυχή διοικητική διαχείριση, την αξιοπιστία και την βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης. ΝΑΙ στα πιστοποιητικά ποιότητας γιατί τα απαιτεί η κοινωνία. Πραγματικά σήμερα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά απαιτούνται σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής. Νοσοκομεία, μικροβιολογικά και αιματολογικά εργαστήρια, διαγνωστικά κέντρα, βιομηχανίες, βιοτεχνίες, καταστήματα πώλησης, τουριστικά θέρετρα, προϊόντα και υπηρεσίες προσφέρονται με πιστοποιητικά ISO. Θα μου πείτε αποτελεί καταναλωτικό προϊόν η Παιδεία και πρέπει να λειτουργεί με ISO. Η απάντηση είναι απλή, η ΥΓΕΙΑ και η ΠΑΙΔΕΙΑ είναι αγαθά που πρέπει να προσφέρονται από την Πολιτεία σε όλους τους πολίτες σε υψηλή ποιότητα, χωρίς περιορισμούς και εξαιρέσεις. Σε αυτή την προσπάθεια δεν έχουν θέση οι πειραματισμοί και οι υπόγειες διαδρομές του παρελθόντος, αλλά η εξασφάλιση της ποιότητας, που μπορεί να γίνει εφικτή μόνο αν ακολουθούμε αντικειμενικούς κανόνες και λειτουργούμε όχι μέσα σε ένα πλαίσιο αυθαιρεσίας, αλλά με επιστημονικά κριτήρια μέσα στο πλαίσιο προτυποποιημένων διαδικασίων.
    Όλες οι στατιστικές μετρήσεις δείχνουν ότι η Ελλάδα υστερεί μεταξύ των 26 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε όλα τα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την παρεχόμενη εκπαίδευση. Είναι συνεπώς επιτακτική η ανάγκη παρεμβάσεων και η αυτοαξιολόγηση των Σχολικών Μονάδων αποτελεί χρυσή ευκαιρία για την καταγραφή των επιμέρους προβλημάτων μέσα στην κοινωνία του σχολείου και την δρομολόγηση λύσεων που θα βγάλουν το Σχολεία από το σημερινό αδιέξοδο και θα το οδηγήσουν στον 21ο αιώνα. Στο σημείο αυτό πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί. Η ενασχόληση μέσα στο σχολείο είναι πολυσύνθετη και με φοβερές αντιθέσεις, αφού αφορά στην προσωπικότητα των μαθητών και στις κοινωνικές και οικογενειακές αντιθέσεις που αναγκαστικά εισέρχονται στο σχολικό περιβάλλον. Η δουλειά του εκπαιδευτικού είναι δύσκολη και απαιτητική και είναι δύσκολο να προτυποποιηθεί. Συνεπώς, πρέπει εξαρχής να οριοθετηθεί ο ρόλος και η αρμοδιότητα των εκπαιδευτικών, των γονέων και της Πολιτείας (Κεντρική διοίκηση και τοπική Αυτοδιοίκηση). Η υλικοτεχνική υποδομή και η ανεύρεση πόρων για την Παιδεία και την Σχολική Μονάδα πρέπει να είναι αρμοδιότητα της Πολιτείας. Ο χαρακτήρας της δωρεάν Παιδείας και των ίσων ευκαιριών δεν πρέπει να διαταραχθεί και η διανομή των πόρων από τον ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα στις Σχολικές Μονάδες πρέπει να γίνεται χωρίς την συμμετοχή των εκπαιδευτικών. Οι καθηγητές θα μπορούν να διαπιστώνουν τα προβλήματα και να συμβάλλουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην επίλυσή τους μέσα από Σύλλογο των διδασκόντων, χωρίς ατομικές προσεγγίσεις, αλλά με τρόπο ουσιαστικό και επιστημονικά καθοδηγούμενο.
    Όλοι οι φορείς που εμπλέκονται στην λειτουργία του σχολείου, είναι επιβεβλημένο σε συνεργασία να ακολουθήσουν την αξιολογική διαδικασία, να καταγράψουν με τρόπο σαφή και αδιαμφισβήτητο όλες τις παραμέτρους της ενδοσχολικής ζωής, έτσι ώστε μακροπρόθεσμα να οδηγηθούμε στη δημιουργία ενός Σχολείου που αρμόζει στην μακραίωνη ιστορία μας και παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εδραίωση των αρχών, της αξιοκρατίας, της ισονομίας, της αποδοχής της διαφορετικότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας και συμβάλλει στην ανόρθωση της Κοινωνίας.

  • 25 Ιουνίου 2010, 19:41 | Ιωάννης Ιωαννίδης

    Τα σημερινά σχολεία και ιδιαίτερα τα σχολεία των περιοχών με υψηλό δείκτη ανεργίας, φτώχιας και μεγάλο πλήθος μεταναστών έχουν ως πρωτεύον στόχο την κοινωνική ένταξη και την αποπεριθωριοποίηση σημαντικής μερίδας τω ν μαθητών τους.
    Τα σχολεία αυτά για να μπορέσουν αν έχουν συνθήκες ομαλής εκπαιδευτικής διαδικασίας πρέπει πρώτα να επιτύχουν αυτόν τον στόχο. Συνεπώς σημαντικότερη παράμετρος για την αξιολόγησή τους είναι ο βαθμός επιτυχίας αυτού του στόχου.
    Δείκτες του βαθμού αυτού του προβλήματος είναι:
    •η παρουσιαζόμενη παραβατικότητα,
    •ο βαθμός διάδοσης ναρκωτικών ουσιών στους μαθητές,
    •η προβληματική σχέση Καθηγητών – μαθητών,
    •τα επεισόδια βίας,
    •ο μεγάλος αριθμός τιμωριών.
    •το υψηλό ποσοστό απουσιών,
    Αλλά και
    •το επίπεδο μόρφωσης των γονέων
    •Το ποσοστό των παιδιών με μαθησιακά προβλήματα
    •Το ποσοστό των παιδιών που μεγαλώνουν σε προβληματικά οικογενειακά περιβάλλοντα
    Δράσεις αντιμετώπισης μπορεί να είναι:
    •η εξατομικευμένη αντιμετώπιση των παιδιών αυτών από καθηγητές μέντορές τους.
    •Η συνεργασία με τις δημοτικές υπηρεσίες ψυχολογικής στήριξης και τις δημοτικές υπηρεσίες πρόνοιας.

    Στο υπο διαβούλευση σχέδιο αυτοαξιολόγησης δεν υπάρχει αυτός ο στόχος και πρέπει να προστεθεί.
    Επίσης η συγκριτική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων να λαμβάνει υπόψη την διαφορετικότητα του μαθητικού δυναμικού. Δεν είναι ίδια η προσπάθεια του προσωπικού ενός σχολείου με μαθητές παιδιά από οικογένειες μεσαίων τάξεων, με γονείς υψηλού επιπέδου παιδείας και με ήρεμα οικογενειακά περιβάλλοντα, με το προσωπικό σχολείου με παιδιά από προβληματικά περιβάλλοντα και προβλήματα κοινωνικής ένταξης.
    Θα πρέπει πριν από την συγκριτική αξιολόγηση να αναλυθεί το είδος του μαθητικού υλικού του σχολείου και να εξειδικευθεί η διαδικασία αξιολόγησης.

  • 25 Ιουνίου 2010, 17:08 | Βελιτζέλος Παύλος

    Με μια λέξη: ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
    Τι σημαίνει αυτό: τι αποτέλεσμα θέλουμε να παράγει ένα σχολείο, κατά πόσο το παράγει και κατά πόσο οι μέθοδοι και τα μέσα που χρησιμοποιούνται είναι τα κατάλληλα.
    Συγκεκριμένα, θεωρώ ότι το ποθούμενο αποτέλεσμα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όπου εργάζομαι, είναι η γενική παιδεία, η κριτική σκέψη, η δημιουργικότητα και η κουλτούρα καινοτομίας. Νομίζω ότι, ακόμη και με τα υπάρχοντα μέσα, μπορούν τα παραπάνω να καλλιεργηθούν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, αρκεί να δώσουμε έμφαση στις μεθόδους διδασκαλίας (ή στα μοντέλα διδασκαλίας, όπως αναφέρονται στη βιβλιογραφία). Η αξιοποίηση του project ως τρόπου μάθησης, για παράδειγμα, είναι μια μέθοδος που μπορεί να δώσει πολλά σε αυτές τις κατευθύνσεις. Αυτή η πραγματεία περί μεθόδων θα πρέπει να είναι η μία στόχευση της αξιολόγησης. Η άλλη κύρια στόχευση θα πρέπει να είναι η διαρκής αποτύπωση των μέσων που υπάρχουν και των μέσων που λείπουν προκειμένου να υπηρετηθούν οι στόχοι που μπαίνουν κάθε φορά. Δεν είναι κακό, λόγου χάρη, να αποτυπώσω αυτοαξιολογούμενος ως σχολική μονάδα την έλλειψη σχολικής βιβλιοθήκης και να συζητήσω με τη δημοτική αρχή και το σύλλογο γονέων την έναρξη δράσεων που θα συντελούσαν στη δημιουργία της…

  • 25 Ιουνίου 2010, 13:34 | Τασούλη Κωνσταντίνα

    Μέσω ενός σωστού συστήματος εσωτερικής συλλογικής αξιολόγησης είναι δυνατόν να εντοπιστούν, σε όλα τα επίπεδα, αδυναμίες και προβλήματα και να δημιουργηθούν κατάλληλες συνθήκες για βελτίωση.Βελτίωση στην παρεχόμενη εκπαίδευση, βελτίωση της συνεργασία μεταξύ των συναδέλφων εκπαιδευτικών, βελτίωση της συνεργασίας και της επικοινωνίας με τους γονείς,βελτίωση στη διαχείριση προβλημάτων που επηρεάζουν τη συναισθηματική και γνωστική ανάπτυξη των μαθητών, βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Για να εντοπισθούν τα τυχόν προβλήματα και οιαδυναμίες σε όλα τα παραπάνω επίπεδα πρέπει μέσα από το σύστημα της αξιολόγησης να επιτυγχάνεται η ενεργοποίηση όλων των παραγόντων που εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία.Έτσι οι εμπλεκόμενοι φορείς, εκπαιδευτικοί, διεύθυνση, μαθητές, γονείς, πολιτεία έχοντας ξεκάθαρους ρόλους θα είναι σε θέση να αναλάβουν και τις ανάλογες πρωτοβουλίες για ανατροφοδότηση των διδακτικών και παιδαγωγικών ενεργειών με απότερο στόχο την ενεργή συμβολή του καθενός χωριστά στην επίτευξη των εκπαιδευτικών στόχων που εξαρχής έχουν τεθεί.

  • 25 Ιουνίου 2010, 01:41 | ΡΟΥΣΗΣ ΡΑΦΑΗΛ

    Επειδή η <> είναι μεταβαλλόμενη, αμφιλεγόμενη και συχνά εξατομικευμένη , ιστορικά και πολιτικά διαμορφωμένη έννοια (Kevin Harris),αν με τον όρο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΕΡΓΟ εννοούμε το σύνολο των ενεργειών και των προσπαθειών προκειμένου να εκτελεσθεί, να επιτευχθεί ορισμένη εργασία στο χώρο της εκπαίδευσης ή εννοούμε το προϊόν της λειτουργίας συνολικά του εκπαιδευτικού συστήματος ή το προϊόν οποιασδήποτε εκπαιδευτικής διαδικασίας και ενασχόλησης των εκπαιδευτικών και της εκπαίδευσης ως θεσμού: Θεωρώ ως
    ΠΡΩΤΟ ΣΤΟΧΟ της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου την διερεύνηση α)ποιος διαμορφώνει τους σκοπούς της εκπαίδευσης, β) τίνος σκοποί νομιμοποιούνται γ)τίνος σκοποί επιδιώκονται κατά τη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής και πρακτικής και γιατί;
    ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΟΧΟ από ποιους παράγοντες καθοδηγείται αυτό που γίνεται στα σχολεία; (υπάρχουν εξωγενείς παράγοντες και ποιοι;)
    ΤΡΙΤΟ ΣΤΟΧΟ Σε τι θα πρέπει να στοχεύουμε αν ενδιαφερόμαστε ειλικρινά να μορφώσουμε τους ανθρώπους , παρά να τους καταρτίσουμε , να τους κοινωνικοποιήσουμε ή να τους κατηχήσουμε;
    ΤΕΤΑΡΤΟ ΣΤΟΧΟ η διερεύνηση της ανάπτυξης κριτικής σκέψης από τους μαθητές και
    ΠΕΜΠΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ η σωστή λειτουργία όλων των υλικοτεχνικών μέσων για την επίτευξη του προγραμματισμένου έργου.

  • 24 Ιουνίου 2010, 20:09 | ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    Πρακτικά και συγκεκριμένα απαιτείται να στοχεύσει:
    α)στο τι διδάσκουμε;
    β)πώς το διδάσκουμε;
    γ)γιατί το διδάσκουμε/τι επιδιώκουμε;
    Χρειάζεται να συζητήσουμε όχι γενικόλογα και θεωρητικά αλλά συγκεκριμένα (μαθήματα,ύλη ,βιβλία)και θίγοντας όλα τα ζητήματα,απαλλαγμένοι από ιδεολογικές βεβαιότητες,κατεστημένες αντιλήψεις και κλαδικές προτιμήσεις.

  • 24 Ιουνίου 2010, 14:15 | Γιώργος

    Αξιότιμη κ. υπουργέ,

    Η γνώμη μου είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να έχει ως στόχους:

    – Συνεχή αξιολόγηση για το «αξιόμαχο» των εν ενεργεία στελεχών. Κάποιος/κάπου/κάποτε κατάφερε να πάρει ένα πτυχίο και να διοριστεί. Αυτό δε σημαίνει ότι παραμένει δια βίου κατάλληλος να διδάσκει ή ότι οι τότε γνώσεις/κατάρτιση επαρκούν. Σε όλα τα γνωστικά πεδία, η επιστημονική γνώση ή η θεώρηση αλλάζει, εξελίσσεται, ενώ το κράτος δε φροντίζει αντίστοιχα για τη συνεχή εξέλιξη και «δια βίου εκπαίδευση» των στελεχών του.

    – Συνεχή ανανέωση των στελεχών. Αυτή τη στιγμή, ο μόνος τρόπος ανανέωσης είναι μέσω της συνταξιοδότησης των παλαιών και διορισμού νέων! Θεωρώ αδιανόητο, να μην υπάρχει πχ κάθε 4-5 χρόνια μια αξιολόγηση των στελεχών, η οποία να παρέχει κίνητρα για πρόοδο αλλά και συνέπειες για την υπο-απόδοση. Για παράδειγμα, το κατώτερο 5% των στελεχών με βάση την αξιολόγηση, θα πρέπει στην επόμενη αξιολόγηση να παρουσιάζουν σημαντική άνοδο στο έργο τους, διαφορετικά θα υπάρχουν συνέπειες (μη εξέλιξη, μετάταξη, απόλυση για όσους υπο-αποδίδουν συνεχώς).

    – Το έργο ενός εκπαιδευτικού πρέπει να εξετάζεται, τόσο βραχυπρόθεσμα (σε διάρκεια μιας σχολικής χρονιάς) όσο και μεσοπρόθεσμα (1-2 χρόνια). Για παράδειγμα, δε μπορεί όλοι οι μαθητές στο μάθημα ξένης γλώσσας να προάγονται με άριστους βαθμούς, αλλά να μην πιάνουν κανένα διδακτικό στόχο. Θεωρητικά, θα έπρεπε όποιος μαθητής έχει προαχθεί στα Αγγλικά, μέχρι το λύκειο να μπορεί (ακόμα και χωρίς φροντιστήριο) να περάσει αντίστοιχες εξετάσεις για το κρατικό πιστοποιητικό γλωσσομάθειας. Παρόλα αυτά, με μαθήματα σε όλο το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο, εν τέλει ελάχιστοι μαθητές θα τα κατάφερναν χωρίς φροντιστήριο! Θα μπορούσαν οι γονείς και οι μαθητές να αξιολογούν (ανώνυμα ή επώνυμα) τους καθηγητές της προηγούμενης χρονιάς, όταν πλέον έχει εκλείψει μεταξύ τους και οποιοδήποτε όφελος, πίεση, συναλλαγή κλπ.

    – Συμμετοχή των γονέων και της τοπικής αυτοδιοίκησης στη διαδικασία αξιολόγησης. Σε χώρες που φημίζονται για το εκπαιδευτικό τους σύστημα, όπως η Φινλανδία, οι προσλήψεις και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι ευθύνη και αρμοδιότητα αυστηρώς των τοπικών κοινωνιών και των συλλόγων γονέων. Οι γονείς είναι σε τελική ανάλυση αυτοί οι οποίοι αγωνιούν περισσότερο για το μέλλον των παιδιών τους, και φροντίζουν να βλέπουν με πιο αντικειμενική ματιά ποιοι πραγματικά αποδίδουν/αξίζουν/προοδεύουν και ποιοι υστερούν. Ένας εκπαιδευτικός ο οποίος χαίρει της αναγνώρισης και του σεβασμού των γονέων και της κοινωνίας, βρίσκει και στήριξη στο έργο του. Αντίθετα, όταν οι γονείς αισθάνονται ότι δεν έχουν λόγο, απαξιούν και αποστασιοποιούνται από το ρόλο που θα έπρεπε να παίζουν. Επίσης, οι γονείς ξέρουν καλύτερα από όλους ποιοι εκπαιδευτικοί υστερούν καθώς καλούνται να καταφύγουν σε φροντιστήρια για τα αντίστοιχα μαθήματα.

    – Ανάδειξη των στελεχών που διακρίνονται για την αποτελεσματικότητα και το έργο τους. Οι εκπαιδευτικοί αυτοί θα πρέπει και να επιβραβεύονται αλλά και να αξιοποιούνται ακόμα καλύτερα. Να υπάρχει διάχυση των μεθόδων τους, της άποψής τους, να κάνουν ίσως σεμινάρια σε άλλους εκπαιδευτικούς, να χρησιμοποιούνται σε θέσεις συμβουλευτικές ή αυξημένης ευθύνης κλπ. Αυτή τη στιγμή, υπάρχει μια ισοπέδωση και ένας συνολικός μηδενισμός σε όλα τα στελέχη. Ακόμα και οι άξιοι, αισθάνονται ότι δεν υπάρχει λόγος να κάνουν κάτι πάνω από τη μετριότητα. Αν έχουν αυξημένες δυνατότητες, οδηγούνται να τις αξιοποιούν για ίδιο όφελος, για παράδειγμα κάνοντας εξωσχολικά ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές, αντί για ενισχυτική διδασκαλία.

    Ευχαριστώ

  • 23 Ιουνίου 2010, 12:26 | Χαριτίδου Σοφία

    Ο στόχος του οποίου την επίτευξη θα πρέπει να επιδιώκει το σύστημα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου μιας σχολικής μονάδας είναι:
    να ακούει την άποψη των συμμετεχόντων στην εκπαιδευτική διαδικασία και να δίνει λύσεις στα προβλήματα που υπάρχουν (υλικοτεχνική υποδομή, υποχρεωτική σχολή γονέων γιατί τις περισσότερες φορές αυτοί είναι που χρειάζονται εκπαίδευση, επιμόρφωση των εκπαιδευτικών που πολλές φορές αναγκάζονται να πληρώνουν για να επιμορφωθούν). Ουσιαστικά πρέπει να είναι η επικοινωνία του υπουργείου με τον κάθε μαχόμενο εκπαιδευτικό που είναι αυτός που καλείται να αντιμετωπίσει τις αδυναμίες του συστήματος και να βρει τόσες διαφορετικές λύσεις όσες και ο αριθμός των μαθητών που έχει αναλάβει κάθε χρονιά.

  • 23 Ιουνίου 2010, 09:02 | Κώστας

    Δεν μπορεί οι στόχοι να είναι κοινοί και όμοιοι για όλα τα σχολεία. Οι στόχοι που θα θέτει η κάθε σχολική μονάδα θα είναι διαφορετικοί και θα καλύπτουν τις ανάγκες και τις προτεραιότητες της. Θα υπάρχει ένα γενικό πλαίσιο στόχων και η κάθε σχολική μονάδα θα ειδικεύει του στόχους της ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της.

  • 23 Ιουνίου 2010, 08:25 | Δαμιανόπουλος Δαμιανός

    Όσα κι αν πούμε για τους σκοπούς του εκπαιδευτικού συστήματος, θα αερολογούμε αν δεν πιάσουμε τον παλμό της αγωνιούσας κοινωνίας. Αυτό που ψάχνει ο κάθε μαθητής και μελλοντικός ενεργός πολίτης της κοινωνίας μας (καθώς επίσης και οι πίσω από αυτόν γονείς κλπ) είναι το να επιβιώσει, το να επιπλεύσει μέσα σ’ αυτή τη ζούγκλα που ονομάζουμε «Αγορά εργασίας».
    Άρα, καλή είναι η προσωπική καλλιέργεια και βελτίωση του εσωτερικού κόσμου των μαθητών μας, πράγμα που πρέπει να είναι προϋπόθεση sine qua non, αλλά τι να τα κάνει τα πτυχία και τις δάφνες αν το μόνο που θα μπορέσει να κάνει είναι να καβαλήσει το μηχανάκι του ντελιβερά;
    Κατά συνέπεια, ακρογωνιαίος λίθος της αξιολόγησης θα πρέπει να είναι το αν οι μαθητές εφοδιάζονται επαρκώς για την μελλοντική τους επαγγελματική εξέλιξη. Αυτό μπορεί στη συνέχεια να αναλυθεί σε διάφορες συνιστώσες: 1. Επαρκής εκμάθηση χρήσης της τεχνολογίας της πληροφορίας και επικονωνίας, 2. Γνώση χρήσης του λόγου όχι μόνο για λόγους καλαισθησίας, αλλά και για επαγγελματική χρήση (σύνταξη εγγράφων, χρήση ακαδημαϊκής γλώσσας κλπ κλπ).
    Ο προσανατολισμός, λοιπόν, της αξιολόγησης πρέπει να βασιστεί σε μια αλλαγή ρότας του εκπαιδευτικού συστήματος, η οποία θα το συνδέει ΚΑΙ με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας.
    Αν το εκπαιδευτικό σύστημα συνεχίσει να ενθαρρύνει την αποστήθιση πληροφοριών και την ακραιφνή αναπαραγωγή τους, τότε το εκπαιδευτικό σύστημα και η (αυτο)αξιολόγηση θα παραμείνει κενό γράμμα.
    Να είστε όλοι καλά.

  • 22 Ιουνίου 2010, 23:38 | Νικος

    Οι στοχοι εχουν περιγραφει με σαφηνεια στην Εισαγωγη .Επισης ευστοχες ειναι οι παρατηρησεις του συναδελφου «Στεφανος 20 Ιουνίου 2010, 13:59» .Ειναι αρκετοι οι γενικοι στοχοι .Καθε σχολικη μοναδα θα μπορουσε να εξειδικευσει ..πχ.να θεσει στοχο την παρουσια του σχιλειου στην τοπικη κοινωνια .
    Εκεινο που λειπει συναδελφοι ειναι η στρατηγικη για την επιτευξη των στοχων και μια ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ .Μετα απο 2Ο χρονια στην Βιομηχανια και tην αγορα εργασιας ,και εχοντας παρκολουθησει σεμιναρια γιατην εφαρμογη των συστηματων Διαχειρησης τη ποιοτητας -οσφραινομαι οτι πολιτικη βουληση ειναι να παμε σε δαδικασιες ISO στην εκπαιδευση ,οπως εχει γινει ηδη την γειτονικη Ιταλια αλλα και αλλες Ευρωπαικες Χωρες.

    Οι Μοναδες -ακομα και αυτες που θελουν να συμετασχουν στην Αξιολογηση – δεν ξερουν απο που να αρχισουν.
    Σε αυτο το σταδιο χρειαζετει ΤΕΧΝΙΚΗ Βοηθεια η οποια επρεπε να ακολουθησειτη εγκυκλιο για την αξιολογηση.
    Καποτε πρεπει να αρχισουμε…
    Οι οργανωτικες ελιψεις παντα θα υπαρχουν.Η προκληση ειναι να ελαχιστοποιηθουν και αυτο θα γινει μεσα απο τους στοχους που θα τεθουν απο τον εκαστοτε οργανισμο.Σχολειο ,Διευθυνσεις , και πρωτα απο ολα το Υπουργειο.Θα ειναι ειρωνεια να ζηταμε απο το ποι μικρο σχολειο να ανταποκριθει, και η κορυφη της πυραμιδας να μην συμμετεχει !!!

  • 22 Ιουνίου 2010, 21:44 | ΜΠΑΤΣΟΥΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

    Εσωτερική αξιολόγηση έχει ως στόχο

    α. Τον αρχικό προγραμματισμό , την παρακολούθηση των αδυναμιών που παρατηρήθηκαν αλλά και την αποτελεσματικότητα των διορθωτικών κινήσεων.

    Εξωτερική αξιολόγηση έχει ως στόχο

    α. Τη χρήση σύγχρονης τεχνολογίας στο σχολείο
    β. Το άνοιγμα του σχολείου στην κοινωνία
    γ. Τη μετεκπαίδευση των εκπ/κών
    δ. Τη διοικητική λειτουργία του σχολείου

  • 22 Ιουνίου 2010, 20:46 | Βασίλης

    Βασικός στόχος της αξιολόγησης θα πρέπει να είναι να στείλει σπίτι τους όσους καθηγητές βαριούνται να δουλέψουν. Γιατί αν υπάρχει όρεξη τότε όλα τα άλλα λύνονται.

    Υπάρχουν καθηγητές που γκρινιάζουν και κάνουν φασαρία στον συνάδελφο που φτιάχνει το ωρολόγιο πρόγραμμα επειδή τους έβαλε 1η ώρα μάθημα, 2η ώρα κενό, 3η ώρα μάθημα και ΤΕΛΟΣ, ενώ θα επιθυμούσαν 2 ωρίτσες μαζεμένες και να φεύγουν. Ή κάνουν φασαρία επειδή τελειώνουν 7η ώρα ενώ θα επιθυμούσαν να φεύγουν όσο πιο νωρίς γίνεται.

    Να βάλετε να κτυπάμε κάρτα και να πληρωνόμαστε με βάση το πότε μπήκαμε και πότε βγήκαμε από το σχολείο.

  • 22 Ιουνίου 2010, 19:56 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΕΡΕΣ

    Κλλιέργεια της συμμετοχικής ευθύνης και της αποδέσμευσης των εκπαιδευτικών σε κοινές δράσεις και υποστήριξη του εκπαιδευτικού σχεδιασμού με υποδείξεις προς την ιεραρχία για το περιεχόμενο των παρεμβάσεων κατά κύριο λόγο,

  • 20 Ιουνίου 2010, 23:25 | δάσκαλος

    ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΘΕΛΟΥΜΕ !!!

    Μόλις ενημερώθηκα από αιρετό της ΠΑΣΚ ότι φέτος αποσπάσεις θα γίνουν με το σταγονόμετρο και ζήτησε τα στοιχεία μου για να προωθήσει την απόσπασή μου (!).
    (Σήμερα όλοι οι αιρετοί τρέχουν να εξυπηρετήσουν όλα τους τα «βύσματα»).
    Μάλιστα είπε πώς όσοι δεν έχουν μέσον, φέτος δεν θα πάρουν απόσπαση (!!!).
    Δεν θέλω να το πιστέψω.
    Φυσικά και αρνήθηκα να δώσω τα στοιχεία μου.

    Καλύτερα να επιστρέψω στο νησί (με συνυπηρέτηση, δύο παιδιά και μόνιμη κατοικία)
    παρά να πουληθώ στο σάπιο σύστημα και να συνεχίσω να συντηρώ αυτό το σάπιο κράτος με το οποίο πιστεύω κι εσείς συγκρούεστε. Δε θα με πείραζε να το κάνω αν ήξερα ότι ισχύει το ίδιο για όλους και έχει πάψει να ισχύει το πελατειακό σύστημα.
    Αν όμως βγει αληθινή αυτή η δήλωση του αιρετού, ντρέπομαι.
    Και θα ντρέπομαι κυρίως για λογαριασμό σας κα. Διαμαντοπούλου που επαγγέλεστε και υπερασπίζεστε ένα διαφορετικό ήθος.
    Οι αιρετοί βέβαια κάνουν τη δουλειά τους (δημόσιες σχέσεις δηλαδή).
    Εσείς κυρία Διαμαντοπούλου θα κάνετε τη δουλειά σας να στείλετε όλο αυτό το γελοίο σινάφι σπίτι του;

    ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΘΕΛΟΥΜΕ !!!

  • 20 Ιουνίου 2010, 13:53 | Στέφανος

    Ο μοναδικός σκοπός της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι να αναπτύξει τα παιδιά σε ώριμα μέλη της κοινωνίας, και να τους δώσει και, (εφ’ όσον το επιθυμούν) βάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

    Στη συνέχεια, αυτός ο σκοπός πρέπει να εξειδικευθεί σε έναν αριθμό από στόχους, οι οποίοι θα πρέπει να είναι:
    – Συγκεκριμένοι (Παράδειγμα: θα μάθουμε πλοήγηση στο Internet)
    – Μετρήσιμοι (Παράδειγμα: Στους μαθητές Λυκείου)
    – Ακριβείς (Παράδειγμα: Με μάθημα πως να αναζητούν πληροφορίες)
    – Ρεαλιστικοί και Επιτεύξιμοι (Παράδειγμα: Μόνο σε όσα λϋκεια έχουν υπολογιστές)
    – Χρονικά προσδιορισμένοι (Παράδειγμα: Εντός της επόμενης σχολικής χρονιάς)
    (βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/SMART_criteria για περισσότερες λεπτομέρειες)

    Δηλαδή, άλλο να πούμε ότι:
    Α. «..ένας από τους σκοπούς της Β’βάθμιας εκπαίδευσης είναι να μάθει στα παιδιά υπολογιστές»
    και είναι **πολύ** διαφορετικό να πούμε ότι:
    Β. «..θα μάθουμε στους μαθητές Λυκείου με ειδικό μάθημα σε όσα Λύκεια έχουν υποδομές πληροφορικής εντός της επόμενης σχολικής χρονιάς, να αναζητούν πληροφορίες στο internet»

    Είναι φανερό ότι μπορείς να αξιολογήσεις το Β πολύ εύκολα, ελέγχοντας κάθε συνιστώσα του, ενώ **δεν** μπορείς να αξιολογήσεις το Α, καθώς είναι αρκετά ..νεφελώδες

    Άρα, και η αξιολόγηση αυτό θα έπρεπε να μετράει.

    Στην Ελλάδα, τώρα, δεν έχουμε κανένα ξεκάθαρο:
    1. Σκοπό (τι πρέπει να κάνει η β’βάθμια εκπαίδευση;)
    2. Στόχους (πόσο μάλλον μετρήσιμους και προσδιορισμένους)
    3. Πρόγραμμα (με συγκεκριμένες ενέργειες που υπαορεύονται από τους στόχους αυτούς)
    4. Προϋπολογισμούς (καθώς η τακτική είναι ξεκινάμε το πρόγραμμα, και αν δε φτάσουν τα λεφτά δανειζόμαστε)

    Άρα, τι αξιολόγηση πάμε να κάνουμε; Σε τι θα μας ωφελήσει; Για ποιό λόγο την κάνουμε; Τι θέλουμε να πετύχουμε; Πότε; Με τι κόστος;

    Αυτό που πρέπει να κάνει το Υπ. Παιδείας είναι να κάνει μια δημόσια διαβούλευση για αυτά τα θέματα (1..4), και **μετά** μπορούμε να συζητήσουμε για την αξιολόγηση. Όχι να αξιολογήσουμε τι κάνουμε τώρα. Αυτό είναι απογραφή, δεν είναι αξιολόγηση.

  • 18 Ιουνίου 2010, 14:42 | Μαριάνθη

    Να μείνουν στο σχολείο όσοι προάγουν και βελτιώνουν το έργο της σχολικής μονάδας. Όσοι αγαπούν το έργο τους και αγωνιζονται για να βελτιώσουν το επίπεδο των μαθητών τους, αλλά και το ανθρώπινο είναι τους.

  • 18 Ιουνίου 2010, 12:51 | Panos

    Α) Την στήριξη των εκπαιδευτικών μονάδων, μέσω της αντικειμενικής τους πληροφόρησης για τα αποτελέσματα των προσπαθειών τους, ώστε να βελτιώνουν ποιοτικά το έργο τους.

    Β) Την αντικειμενική πληροφόρηση του Υπουργείο Παιδείας, ώστε να σχεδιάζει και να συντονίζει καλύτερα της παρεμβάσεις βελτίωσης του εκπαιδευτικού έργου.

  • 18 Ιουνίου 2010, 11:39 | ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΕ

    Επειδή για την κατάσταση στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί πάντα να φταίνε «οι άλλοι» και να αναλάβουμε όλοι, όσοι εμπλεκόμαστε, τις ευθύνες που μας αναλογούν προτείνω τους παρακάτω στόχους της αξιολόγησης
    Εντοπισμός αδυναμιών, διαπίστωση προβλημάτων και δημιουργία συνθηκών για βελτίωση
    Ενεργοποίηση όλων των παραγόντων της εκπαιδευτικής κοινότητας
    Καλλιέργεια της συμμετοχικής ευθύνης και της αυτοδέσμευσης των εκπαιδευτικών σε κοινά αποφασισμένες δράσεις
    Διάχυση καλών πρακτικών
    Τέλος επειδή όλα τα δάκτυλα δεν είναι ίδια και δεν κάνουν όλοι για τη δουλειά του σχολικού συμβούλου, Διευθυντού εκπαίδευσης, προισταμένου γραφείου, διευθυντού σχολικής μονάδας εκπαιδευτικού η αξιολόγηση πρέπει να προβλέπει μέσα από διαφανείς διαδικασίες και ασφαλιστικές δικλείδες την υποχρεωτική μετάταξη όσων κρίνονται ανεπαρκείς, σε άλλη θέση στο Δημόσιο τομέα

  • 18 Ιουνίου 2010, 10:24 | Δημήτρης

    Θα πρέπει επιτέλους να γίνει ένα ξεσκαρτάρισμα και όσοι/όσες είναι στο χώρο της εκπαίδευσης για βιοποριστικούς και μόνο λόγους και όσοι/όσες μισούν τα παιδιά (κυριολεκτώ) να βρεθεί ένας τρόπος να φύγουν από το χώρο του σχολείου (με απόσπαση σε γραφείο, με μετάταξη, οικειοθελής αποχώρηση ή απόλυση δεν μ΄ενδιαφέρει).
    Θα πρέπει να απομονωθούν αυτοί οι τύποι που κάνουν πλάκα στις πλάτες μας και να μπορέσουν οι υπόλοιποι να εργαστούν αποδοτικά (και είναι πολλοί).

  • 18 Ιουνίου 2010, 02:22 | sartr

    Την αμφισβήτηση της εξουσίας. Ειδικά μιας εξουσίας που χρησιμοποιεί επικοινωνιολόγους, που εκλαμβάνει τον σοσιαλισμό κατά το δοκούν, που εισάγει νέους θολούς όρους (όπως νεο-πατριωτισμός, Νέο Σχολείο) και τους βαφτίζει ως προοδευτικότητα, ενώ είναι στρατευμένος προοδευτισμός. Ο προοδευτισμός δε σημαίνει ότι είναι και προοδευτικός.

  • 17 Ιουνίου 2010, 22:45 | Σοφία

    Βασικός στόχος της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου θα πρέπει να είναι κατά τη γνώμη μου, η βελτίωσή του προς όφελος των νέων ανθρώπων.
    Αξιολογώντας το εκπαιδευτικό έργο να προγραμματίζεται η διαδικασία της προσωπικής και επαγγελματικής ανάπτυξης του/της εκπαιδευτικού, προκειμένου αυτός/αυτή με τη σειρά τους να το ασκήσουν καλύτερα.
    Σχετικά με την εμπλοκή των γονέων, οι οποίοι αναμφισβήτητα πρέπει να έχουν λόγο για τα παιδιά τους, είναι απαραίτητο να υπάρχει και γι’ αυτούς ( για όλους, όμως) πρόγραμμα επιμόρφωσης -σχολή γονέων.

  • 17 Ιουνίου 2010, 22:26 | Μιχάλης Κ

    Να έχει μηδέν κοστολόγιο, μόνο τότε μπορεί να είναι αληθινό και χωρίς δόλο.

  • 17 Ιουνίου 2010, 21:27 | Λιακοπούλου Ευστρατία

    Μα για βελτίωση φυσικά! Αυτογνωσία και βελτίωση! Γιατί κάποιος κάνει στην προσωπική του ζωή αυτοκριτική; Φυσικά και δεν είμαστε αλάθητοι. Ούτε είναι καθόλου σίγουρο ότι πετυχαίνουμε αυτό που επιδιώκουμε με την συμπεριφορά μας. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να μετρήσουμε τι είναι αυτό που πετυχαίνουμε, αν ταυτίζεται με αυτό που θέλουμε να πετύχουμε και πώς μπορούμε να τροποποιήσουμε τη συμπεριφορά μας και τις διαδικασίες που ακολουθούμε έτσι ώστε να πετύχουμε τελικά (ή έστω να προσεγγίσουμε) αυτό που (λέμε πως) θέλουμε να πετύχουμε.

    Σα γονιός πάντα κάνω την αυτοκριτική μου και προσπαθώ να καταλάβω αν οι επιλογές μου, ο τρόπος που μίλησα στο παιδί μου, η συμπεριφορά μου απέναντί του ήταν η κατάλληλη. Πολλές φορές δεν βλέπω τα επιθυμητά αποτελέσματα και αναρωτιέμαι κατά πόσο φταίω εγώ γι’ αυτό και αν με κάποια άλλου είδους συμπεριφορά θα μπορούσε να είχα πετύχει κάτι καλύτερο. Σαν εκπαιδευτικός; Κάνω κάτι αντίστοιχο; Ποιος εκπαιδευτικός/πόσοι εκπαιδευτικοί πιστεύουν ότι ενδέχεται να χειρίζονται ορισμένα ζητήματα μέσα στην τάξη όχι με τον καλύτερο τρόπο; Ποιος «πειραματίζεται» και αντιμετωπίζει με διαφορετικούς κάποιες φορές τρόπους το ίδιο ζήτημα, προσπαθώντας να καταλήξει στο ποια είναι η βέλτιστη αντιμετώπιση; Ποιος, τελειώνοντας μία σχολική μέρα αναρωτιέται: Τι έμαθα εγώ σήμερα από τους μαθητές μου;
    Με ανάλογο τρόπο, ποιος εκπαιδευτικός μετά από μία παιδαγωγική συνεδρίαση (ως μέλος του συλλόγου διδασκόντων) αναλογίζεται τι ήταν βαρετό και περιττό από αυτά που συζητήθηκαν και τι θα έπρεπε να είχε πραγματικά συζητηθεί; Πόσες από τις παιδαγωγικές μας συνεδριάσεις είναι επανάληψη του περσινού έργου, πόσους τους ενοχλεί αυτό και ποιοι ψάχνουν να βρουν τρόπους βελτίωσης;

    Και φυσικά, για να βλέπουμε σφαιρικά τα πράγματα: αντίστοιχα πράγματα με τα παραπάνω, ποιο στέλεχος του ΥΠΔΒΜΘ τα κάνει; Ποιο στέλεχος της εκπαίδευσης;

    Στο πολυνομοσχέδιο (άρθρο 32, παράγραφος 4) προβλέπεται ότι και οι προϊστάμενοι διευθύνσεων και γραφείων δευτεροβάθμιας και πρωτοβάθμιας θα καταρτίζουν σχέδιο δράσης. Με πολύ ενδιαφέρον αναμένω να δω αυτά τα σχέδια δράσης και τις καινοτομίες που θα περιέχουν. Μόνο που δεν προβλέπεται ούτε να δημοσιευτούν στις ιστοσελίδες ούτε να αξιολογηθούν. Άλλος ένας σφαιρικός χειρισμός των ζητημάτων από το συντάκτη του άρθρου 32….

Σχόλια