Άρθρο 4
Αρχές Ακτινοπροστασίας κατά τη διαχείριση των ΑΚΡΑ
Κατά τη διαχείριση των ΑΚΡΑ, η προστασία των εργαζομένων, του πληθυσμού και του περιβάλλοντος διασφαλίζεται με την εφαρμογή των αρχών ακτινοπροστασίας και των σχετικών διατάξεων των Κανονισμών Ακτινοπροστασίας, επιπροσθέτως δε, ισχύουν και τα ακόλουθα:
1. Κάθε πρακτική, έργο ή δραστηριότητα που αφορά στη διαχείριση ΑΚΡΑ, πριν εγκριθεί για πρώτη φορά πρέπει να κριθεί αιτιολογημένη από την ΕΕΑΕ, βάσει των κοινωνικών και οικονομικών ή άλλων πλεονεκτημάτων που παρέχει σε σχέση με ενδεχόμενη βλάβη στην υγεία. Οι εφαρμοζόμενες ή οι υπάρχουσες πρακτικές διαχείρισης ΑΚΡΑ μπορούν να αναθεωρούνται από την ΕΕΑΕ όταν ανακύψουν νέες και σημαντικές ενδείξεις σχετικά με την αποτελεσματικότητά τους. Απαγορεύονται οι μη αιτιολογημένες πρακτικές διαχείρισης ΑΚΡΑ.
2. Στο πλαίσιο της βελτιστοποίησης της ακτινοπροστασίας ισχύουν τα ακόλουθα:
α) Περιοριστικά επίπεδα δόσεων για το κοινό καθορίζονται ως ακολούθως:
αα) 100 μSv ανά έτος για την ενεργό δόση στην οποία εκτίθεται το αντιπροσωπευτικό άτομο του κοινού και η οποία οφείλεται στο σύνολο των εφαρμοζομένων πρακτικών διαχείρισης των ΑΚΡΑ.
ββ) 50 μSv ανά έτος για την ενεργό δόση στην οποία εκτίθεται το αντιπροσωπευτικό άτομο του κοινού και η οποία οφείλεται σε μια συγκεκριμένη πρακτική διαχείρισης ΑΚΡΑ.
γγ) 10 μSv ανά έτος για την ενεργό δόση στην οποία εκτίθεται το αντιπροσωπευτικό άτομο του κοινού και η οποία οφείλεται στις εκλύσεις υγρών ή αερίων, από μια συγκεκριμένη πρακτική διαχείρισης ΑΚΡΑ.
β) Περιοριστικά επίπεδα δόσεων για επαγγελματικά εκτιθέμενους:
Κατά την διαχείριση των ΑΚΡΑ, τα περιοριστικά επίπεδα δόσεων για επαγγελματικά εκτιθέμενους, καθορίζονται από τον κάτοχο της άδειας στο στάδιο προγραμματισμού της ακτινοπροστασίας και εγκρίνονται κατά περίπτωση από την ΕΕΑΕ.
Εφόσον κριθεί απαραίτητο, η ΕΕΑΕ εκδίδει σχετικές κατευθυντήριες γραμμές και τιμές περιοριστικών επιπέδων δόσεων.
«…βάσει των κοινωνικών και οικονομικών ή άλλων πλεονεκτημάτων που παρέχει σε σχέση με ενδεχόμενη βλάβη στην υγεία.»
Δηλαδή, η υγεία των ανθρώπων είναι κάτι το διαπραγματεύσιμο, αρκεί να υπάρξει ικανή «‘κονόμα». Και, φυσικά, ως «‘κονόμα» δε μιλάμε για κάτι που θα ωφελήσει τους πληθυσμούς που θα εκτεθούν στη μόλυνση, αλλά τους επιχειρηματίες/επενδυτές/χρηματοδότες βολευτών που θα κάνουν τις μπίζνες τους (ως συνήθως).
– Τα ραδιενεργά απόβλητα θα είναι εισαγώμενα;
– Φυσικά, γιατί όχι; Άμα πλερώνουν οι παραγωγοί αποβλήτων, γιατί να μην «τα πάρουν» οι δικοί μας; Όχι εγώ κι εσύ, ούτε ο Δήμος που θα τα φάει (κυριολεκτικά) αλλά ο… επιχειρηματίας. Άντε, μπορεί να δώσει και κανένα 0,1% των εσόδων στο Δήμο, για δόλωμα.
– Ποιοί θα είναι οι κίνδυνοι στις εν λόγω περιοχές και σε τι απόσταση θα επεκτείνεται ο κίνδυνος ασθενειών και θανάτου;
– Ρώτα τους αφρικανούς, τους ινδούς και λοιπούς τριτοκοσμικούς, οι οποίοι ζουν (ζουν: τρόπος του λέγειν) αγκαλιά με αυτά τα απόβλητα. Επειδή στο τσιφλίκι που λέγεται «Ελλάδα», τίποτα δεν εφαρμόζεται όσον αφορά περιβαλλοντικούς ελέγχους, ο κίνδυνος ασθενειών θα επεκταθεί… όσο θέλει. Βλέπε Μαλιακό, Οίτη, Ασωπό, ΧΥΤΑ κ.α. πολλά. Η ιστορία μας αποδεικνύει ότι δε γίνεται σωστή διαχείριση αποβλήτων
– Υπάρχει κάποια λογική εξήγηση, εκτός απο το κέρδος;
– Όχι. Το κέρδος υπερισχύει της λογικής.
– Τι πάτε να κάνετε;
– Έλα ντε; Μαζική καταστροφή.
Συνοπτικά:
Δε χρειάζεται και άλλη μία τοξική χωματερή ο κόσμος. Μας φτάνουν αυτές που ήδη έχουμε. Η διαβούλευση θα έπρεπε να αφορά το ΑΝ θα φτιάχναμε τέτοιες εγκαταστάσεις και χωματερές στην Ελλάδα και όχι το πως αυτές (δε) θα δουλεύουν.
Ως πολίτης αυτής της χώρας, επιθυμώ να ΜΗ δημιουργηθούν τέτοιες εγκαταστάσεις στην Ελληνική επικράτεια, ούτε και γύρω από τη Μεσόγειο, επικαλούμενος και τη Μεσογειακή πρωτοβουλία κατά των πυρηνικών/ραδιενεργών/τοξικών, στην οποία συμμετείχαμε ενεργά ως χώρα, πριν κάμποσα χρόνια.
Τα ραδιενεργά απόβλητα θα είναι εισαγώμενα;
Ποιοί θα είναι οι κίνδυνοι στις εν λόγω περιοχές και σε τι απόσταση θα επεκτείνεται ο κίνδυνος ασθενειών και θανάτου;
Υπάρχει κάποια λογική εξήγηση, εκτός απο το κέρδος;
Τι πάτε να κάνετε;