1. Τα ΠΜΣ που απονέμουν ΔΜΣ διαρκούν ένα έως δυο πλήρη ημερολογιακά έτη, περιλαμβανομένου και του χρόνου που απαιτείται για την εκπόνηση και την υποβολή της προς κρίση μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας. Το ΠΜΣ οφείλει να διαφοροποιείται ουσιωδώς από το πρόγραμμα του Πρώτου Κύκλου Σπουδών που θεραπεύεται στο Τμήμα και ο κορμός της ειδίκευσης να καλύπτεται διδακτικά κατά πλειονότητα από αυτό. Στα μονοτμηματικά ΠΜΣ ποσοστό τουλάχιστον 75% των διδασκόντων πρέπει να προέρχεται από το Τμήμα. Η έναρξη μπορεί να γίνει το χειμερινό ή εαρινό εξάμηνο. Είναι δυνατή η λειτουργία ΠΜΣ και κατά τη θερινή περίοδο σε συνεργασία με ΑΕΙ και Ερευνητικά Κέντρα και Ινστιτούτα της χώρας ή του εξωτερικού ή διακεκριμένους επιστήμονες και ερευνητές.
2. Το Σχέδιο ίδρυσης ΠΜΣ συντάσσεται από τη Συνέλευση του αυτοδύναμου Τμήματος με ειδική πλειοψηφία 2/3 επί των μελών της και περιλαμβάνει τουλάχιστον τα εξής στοιχεία που εξετάζονται και εγκρίνονται από τη Σύγκλητο του οικείου Ιδρύματος
α. Το αντικείμενο, ο σκοπός και τα ακαδημαϊκά κριτήρια κατάρτισης του προγράμματος.
β. Οι κατηγορίες των πτυχιούχων που γίνονται δεκτές.
γ. Η χρονική διάρκεια φοίτησης για τη χορήγηση του τίτλου.
δ. Το πρόγραμμα μαθημάτων (θεωρητικών, εργαστηριακών και κλινικών), η γλώσσα διδασκαλίας και συγγραφής της διπλωματικής εργασίας, οι πρακτικές ασκήσεις και κάθε άλλου είδους δραστηριότητα, καθώς και οι πιστωτικές μονάδες σύμφωνα με το ισχύον ευρωπαϊκό σύστημα μεταφοράς και συσσώρευσης πιστωτικών μονάδων. Με πρόταση της Συνέλευσης του Τμήματος και έγκριση της Συγκλήτου μπορεί να γίνεται τροποποίηση ή διεύρυνση του προγράμματος των μαθημάτων και ανακατανομή μαθημάτων μεταξύ των εξαμήνων.
ε. Ο αριθμός των μεταπτυχιακών φοιτητών, οι δυνατότητες και οι ανάγκες του οικείου Τμήματος σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή για την απρόσκοπτη λειτουργία του προγράμματος.
στ. Η χρονική διάρκεια λειτουργίας του ΠΜΣ και αναλυτικά το κόστος της αναγκαίας υλικοτεχνικής υποδομής, της λειτουργίας, ενδεχόμενης αποζημίωσης διδασκόντων και οι πηγές χρηματοδότησης του.
ζ. Η έκθεση αξιολόγησης του οικείου Τμήματος, σύμφωνα με την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία, από την οποία προκύπτει η ύπαρξη των απαραίτητων προϋποθέσεων για τη λειτουργία του προγράμματος.
η. Αναλυτικός προϋπολογισμός λειτουργίας και βιωσιμότητα του Προγράμματος.
θ. Έκθεση για τις υποδομές υποστήριξης του προγράμματος με ειδική μνεία στις υπηρεσίες βιβλιοθήκης, στις ηλεκτρονικές, εργαστηριακές και κλινικές υποδομές του Ιδρύματος στο οποίο εδρεύει το ΠΜΣ και των συνεργαζόμενων φορέων.
ι. Επιστημονική επάρκεια και εμπειρία των συμμετεχόντων στο σχετικό επιστημονικό πεδίο.
3. Η Σύγκλητος ή η Συνέλευση αποφασίζει σχετικά με την υποβληθείσα πρόταση ίδρυσης ΠΜΣ. Η απόφαση έγκρισης του ΠΜΣ δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Αναλυτικά αιτιολογημένη απόφαση ως προς την έγκριση ή απόρριψη αναρτάται στον διαδικτυακό τόπο του Ιδρύματος και κοινοποιείται στη ΑΔΙΠ.
4. Εντολή αυτοδύναμης διδασκαλίας και επίβλεψης μεταπτυχιακών διπλωματικών εργασιών παρέχεται από τη Συνέλευση του Τμήματος, με απόλυτη πλειοψηφία επί των μελών της, σε μέλη ∆ΕΠ του αυτού Τμήματος, άλλων Τμημάτων του Ιδρύματος ή άλλων ΑΕΙ της ημεδαπής ή της αλλοδαπής, αφυπηρετήσαντες καθηγητές, ερευνητές, διδάκτορες καθώς και όσες κατηγορίες διδασκόντων, ερευνητών ή επιστημόνων αναγνωρισμένου κύρους προβλέπονται από τις κείμενες διατάξεις, μετά από αίτηση των ενδιαφερομένων, συνοδευόμενη από αναλυτικό υπόμνημα σπουδών και έργων. Τα ονόματα των καθηγητών ΤΕΙ, των ερευνητών και των λοιπών κατηγοριών διδασκόντων στους οποίους έχει δοθεί εντολή αυτοδύναμης διδασκαλίας αναρτώνται στον διαδικτυακό τόπο του Τμήματος. Οι διδάσκοντες, πέραν των διδακτικών τους καθηκόντων όπως ορίζονται στο ΠΜΣ, έχουν την ευθύνη παρακολούθησης των σπουδαστών για τους οποίους ορίζονται ως Σύμβουλοι Σπουδών.
5. Η διάρκεια λειτουργίας ενός ΠΜΣ, σύμφωνα με την πράξη ίδρυσής του, δεν μπορεί να υπερβαίνει τα έξι (6) έτη. Το αργότερο το τελευταίο εξάμηνο του χρόνου λειτουργίας του, με απόφαση της Συγκλήτου μετά από τεκμηριωμένη πρόταση της Συνέλευσης του Τμήματος και έκθεση του Διευθυντή του ΠΜΣ με τη συνολική αποτίμηση του προγράμματος, δίδεται παράταση της λειτουργίας του για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, που καθορίζεται κάθε φορά με την ίδια απόφαση. Η παράταση της λειτουργίας του ΠΜΣ δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
6. Κατά τη λήξη της θητείας των Συντονιστικών Επιτροπών (ΣΕ), με ευθύνη του απερχόμενου Διευθυντή, συντάσσεται αναλυτικός απολογισμός δραστηριοτήτων, καταγραφής και αποτίμησης του ερευνητικού και εκπαιδευτικού έργου με στόχο την καλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού, τη βελτιστοποίηση των υφιστάμενων υποδομών και την κοινωνικά επωφελή χρήση των διαθέσιμων πόρων, δημοσίων και μη, στα ΑΕΙ και στα συνεργαζόμενα Ερευνητικά Κέντρα. Ο απολογισμός υποβάλλεται δια της οικείας Κοσμητείας στην Α.ΔΙ.Π. και δημοσιοποιείται στον διαδικτυακό τόπο του ΠΜΣ.
7. ΠΜΣ μπορούν να οργανώνονται από περισσότερα Τμήματα του ίδιου ή άλλων ΑΕΙ ή αναγνωρισμένα Ερευνητικά Ιδρύματα και Ινστιτούτα της ημεδαπής. Στην περίπτωση διατμηματικού ή διιδρυματικού ΠΜΣ καταρτίζεται Ειδικό Πρωτόκολλο Συνεργασίας (ΕΠΣ) μεταξύ των συνεργαζόμενων Τμημάτων, το οποίο εγκρίνεται από τις οικείες Συγκλήτους των Πανεπιστημίων ή τα αντίστοιχα όργανα διοίκησης των συνεργαζόμενων Ιδρυμάτων, και στο οποίο καθορίζονται πλην των άλλων οι υποχρεώσεις κάθε Τμήματος, θέματα του διδακτικού προσωπικού και μεταπτυχιακών φοιτητών, ο αριθμός των μελών της Ειδικής Διατμηματικής Επιτροπής (ΕΔΕ) στην οποία εκπροσωπείται κάθε Τμήμα, η διαδικασία εκλογής Διευθυντή ο οποίος είναι μέλος της ΕΔΕ και γενικά κάθε θέμα που κρίνεται αναγκαίο σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία για την εύρυθμη λειτουργία του ΠΜΣ. Μέλη της ΕΔΕ ορίζονται κατά προτίμηση καθηγητές αντίστοιχου ή συναφούς γνωστικού αντικειμένου. Στην περίπτωση των διατμηματικών και διιδρυματικών ΠΜΣ, οι προϋποθέσεις θα πρέπει να καλύπτονται τουλάχιστον από το Τμήμα που υποστηρίζει διοικητικά το ΠΜΣ. Οι ίδιοι όροι και προϋποθέσεις ισχύουν και για τα εξ αποστάσεως ΠΜΣ, όπως ορίζει απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.
8. ΑΕΙ της ημεδαπής μπορούν να συνεργάζονται με αναγνωρισμένα ομοταγή ιδρύματα της αλλοδαπής για την οργάνωση και λειτουργία κοινών ΠΜΣ για χορήγηση ΔΜΣ. Για τα κοινά αυτά ΠΜΣ καταρτίζεται Ειδικό Πρωτόκολλο Συνεργασίας (ΕΠΣ) μεταξύ των συνεργαζόμενων ιδρυμάτων, στο οποίο καθορίζονται το αντικείμενο του προγράμματος, η διάρκεια της συνεργασίας, οι πηγές χρηματοδότησης, οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των συμμετεχόντων στο πρόγραμμα, η μετακίνηση του διδακτικού προσωπικού ή των φοιτητών, η χορήγηση ενιαίου τίτλου ή χωριστού τίτλου από κάθε ίδρυμα, ο τύπος του χορηγούμενου τίτλου, η συγκρότηση συντονιστικού οργάνου με αρμοδιότητες αντίστοιχες αυτών της ειδικής διατμηματικής επιτροπής των διιδρυματικών προγραμμάτων της ημεδαπής, η γλώσσα ή οι γλώσσες διδασκαλίας ή συγγραφής και κάθε άλλο θέμα που κρίνεται αναγκαίο σύμφωνα με το ισχύον νομικό πλαίσιο της νομοθεσίας που διέπει τις μεταπτυχιακές σπουδές κάθε συνεργαζόμενης χώρας.
Οι τίτλοι σπουδών που αποκτούν οι απόφοιτοι της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, προτείνω να αναγνωριστούν και ως μεταπτυχιακοί τίτλοι σπουδών-Πτυχία Master.
Χρειάζεται να ληφθεί μέριμνα ώστε τα πρώτα διετή οργανωμένα μεταπτυχιακά τμήματα (σύμφωνα με το νόμο 1268/82 και το νόμο 1404/83) όπως το Τμήμα Κοινωνικής ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου να αναγνωρίσουν τίτλους σπουδών (ΜΔΕ) στους φοιτητές τους. Ας σημειωθεί ότι οι πρώτοι φοιτητές το Ακαδημαϊκό έτος 1987-1988, επελέγησαν με αυστηρές γραπτές και προφορικές εξετάσεις και οι πρώτοι από αυτούς υπήρξαν Ειδικοί Μεταπτυχιακοί Υπότροφοι του Ι.Κ.Υ.
Εφόσον τα προγράμματα σπουδών ήταν περίπου τα ίδια ( για την ακρίβεια σχεδόν διπλάσια μαθήματα από τα ισχύοντα στα τωρινά προγράμματα σπουδών) για ποιο λόγο λίγα χρόνια αργότερα, κατοχυρώνονται τίτλοι σπουδών ως Πτυχίο Μεταπτυχιακής Εξειδίκευσης για τους επόμενους φοιτητές που θα φοιτήσουν από το Ακαδημαϊκό έτος 2001-2002; Θα πρέπει αυτή η έκδηλη ανισότητα να διορθωθεί και να προβλέπεται στο νέο νόμο αναδρομική δυνατότητα αναγνώρισης τίτλων σπουδών σε όλους τους μεταπτυχιακούς φοιτητές που παρακολούθησαν με επιτυχία το διετή μεταπτυχιακό κύκλο του συγκεκριμένου ή άλλων αντίστοιχα τμημάτων.
Σχόλιο για το άρθρο 3 παρ. 1.
Η διατύπωση «Το ΠΜΣ οφείλει να διαφοροποιείται ουσιωδώς από το πρόγραμμα του Πρώτου Κύκλου Σπουδών που θεραπεύεται στο Τμήμα…» είναι αναντίστοιχη με το σύστημα σπουδών των Πολυτεχνικών και Γεωπονικών σχολών, το οποίο βασίζεται σε ενιαίο πρόγραμμα πενταετούς διάρκειας και αντιστοιχεί σε σύνολο 300 πιστωτικών μονάδων (ECTS). Θα πρέπει να αλλάξει η διατύπωση ώστε να κάνει ειδική μνεία σε αυτό το θέμα.
Δ. Κουτσογιάννης, Κοσμήτορας της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ (εκ μέρους της Σχολής)
ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΡΕΥΝΗΤΩΝ
http://www.eee-researchers.gr
Τα Ερευνητικά Κέντρα (ΕΚ) έχουν μακρά πείρα στη διοργάνωση και διδασκαλία μεταπτυχιακών μαθημάτων τα οποία θα πρέπει στο εξής να αξιοποιηθούν και να αναγνωριστούν στα κοινά μεταπτυχιακά προγράμματα Πανεπιστημίων και ΕΚ.
Πρόταση της ΕΕΕ:
Η παράγραφος 7 να τροποποιηθεί ως ακολούθως: «ΠΜΣ μπορούν να οργανώνονται από περισσότερα Τμήματα του ίδιου ή άλλων ΑΕΙ ή δημόσια Ερευνητικά Ιδρύματα, Κέντρα και Ινστιτούτα της ημεδαπής που διέπονται από το θεσμικό πλαίσιο για την έρευνα. Στην περίπτωση διατμηματικού ή διιδρυματικού ΠΜΣ καταρτίζεται ειδικό Πρωτόκολλο Συνεργασίας (ΕΠΣ) μεταξύ των συνεργαζόμενων Τμημάτων ή/και Ερευνητικών Κέντρων και Ινστιτούτων, το οποίο εγκρίνεται από τις οικείες Συγκλήτους των Πανεπιστημίων ή τα αντίστοιχα όργανα διοίκησης των συνεργαζόμενων Ιδρυμάτων, και στο οποίο καθορίζονται πλην των άλλων οι υποχρεώσεις κάθε Τμήματος ή Ερευνητικού Κέντρου ή Ινστιτούτου, θέματα διδακτικού ή ερευνητικού προσωπικού…». «Μέλη της ΕΔΕ ορίζονται καθηγητές ή ερευνητές αντίστοιχου ή συναφούς γνωστικού αντικειμένου.
Στο συγκεκριμένο άρθρο προτείνουμε να προστεθεί ρύθμιση ώστε, στα ΠΜΣ ενός Ιδρύματος μπορούν να περιλαμβάνονται με την αναγνώριση των αντίστοιχων πιστωτικών μονάδων και μαθήματα που παρέχονται από άλλα Ιδρύματα ή Ερευνητικά Κέντρα ή Ινστιτούτα. Μεταξύ των Ιδρυμάτων ή Ερευνητικών Κέντρων ή Ινστιτούτων καταρτίζεται ειδικό Πρωτόκολλο Συνεργασίας (ΕΠΣ).
Ολα τα σχετικά με την λειτουργία των διατμηματικών μεταπτυχιακών προγραμμάτων θα πρέπει να ορίζονται από την ΕΔΕ που αποτελείται από ειδικούς επιστήμονες ώστε να επιτυγχάνεται ευελιξία και αποτελεσματικότητα.
Και εδώ πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για επίσημη συνεργασία ΑΕΙ -Ερευνητικών κέντρων .
Το σχόλιό μου γίνεται από τη σκοπιά του φοιτητή. Επομένως δεν θα υπεισέλθω σε ειδικά διαδικαστικά θέματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τα οποία ούτως ή άλλως δεν γνωρίζω, παρά μόνον ίσως επιφανειακά.
Υπηρετώ ως δάσκαλος σε Δημοτικό Σχολείο της περιφέρειας και, ταυτόχρονα, φοιτώ στο ΠΜΣ ‘Συμβουλευτικής Ψυχολογίας & Συμβουλευτικής στην Ειδική Αγωγή, την Εκπαίδευση και την Υγεία’ του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Σύμφωνα με το πλαφόν διδάκτρων που θέτει το προτεινόμενο σχέδιο νόμου, το συγκεκριμένο ΠΜΣ μάλλον εμπίπτει στα ‘ακριβά’ μεταπτυχιακά, δηλαδή σε αυτά που, καθώς φαίνεται, είναι υποψήφια να αφανισθούν.
Έχοντας ήδη ολοκληρώσει προηγουμένως δύο μεταπτυχιακούς κύκλους σπουδών, επέλεξα με πολλή περίσκεψη το συγκεκριμένο ΠΜΣ, όχι με σκοπό κάποια μοριοδότηση, αλλά αποκλειστικά με βάση το αντικείμενο, τη δομή και το περιεχόμενο των σπουδών, εφόσον αφορά άμεσα τις εξελισσόμενες ανάγκες του επαγγελματικού μου ρόλου. Ενδόμυχα θεωρούσα εξαρχής αυτή μου την επιλογή, ως μια μικρή ηρωϊκή πράξη (μόνο προσφάτως μου πέρασε η ιδέα πως μπορεί να ήταν ανοησία), διότι κατέληξα να ξοδέψω το τελευταίο οικονομικό μου απόθεμα (υπόλοιπο στεγαστικού δανείου), το οποίο προορίζονταν για την ολοκλήρωση της πρώτης μου κατοικίας. Συνεπώς, έχω επενδύσει στις συγκεκριμένες σπουδές σημαντικούς πόρους και νόημα ζωής και θα ήταν καταλυτικό για μένα το να αποδεχθώ πως, με απολύτως προσωπική μου ευθύνη, εξάντλησα τα οικονομικά μου αποθέματα χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρυσμα, ούτε υλικό ούτε ηθικό. Ας μου επιτραπεί λοιπόν να υπερασπιστώ αυτή την ίσως ‘άφρονα’ επιλογή μου, τόσο για λόγους ηθικής τάξης, όσο και με βάση τα απλά μαθηματικά.
Πρώτον, αισθάνομαι πως το ΠΜΣ, στο οποίο φοιτώ, μου έχει προσφέρει μια εμπειρία μοναδική σε σχέση με τα προηγούμενα (αν και όχι υποδεέστερα), κυρίως επειδή εμπεριέχει ένα ισχυρό εργαστηριακό, βιωματικό & εφαρμοσμένο σκέλος, το οποίο άλλωστε αποτελεί την ουσία του λόγου ύπαρξής του. Χωρίς αυτό το σκέλος θα ήταν απλώς ένα ακόμη καλό θεωρητικό μεταπτυχιακό. Ταυτόχρονα όμως, το συγκεκριμένο ΠΜΣ παραμένει αρκετά έως πολύ φθηνότερο από αντίστοιχα αμερικανικών και ευρωπαϊκών πανεπιστημίων που προσφέρουν ανάλογη υψηλή εξειδίκευση σε θεωρητικό και κυρίως σε ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΟ επίπεδο. Για παράδειγμα, πανομοιότυπο μεταπτυχιακό στο BIRKBECK του Πανεπιστημίου Λονδίνου κοστίζει αρκετά ακριβότερα και μάλιστα, χωρίς να περιλαμβάνει το κόστος των ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ & ΕΠΟΠΤΕΙΑΣ που αποτελούν ΒΑΣΙΚΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ για την απόκτηση του τίτλου σπουδών και των αντίστοιχων επαγγελματικών δικαιωμάτων. Οι συνεδρίες αυτές πληρώνονται εκεί ξεχωριστά από τους φοιτούντες και το κόστος τους φθάνει περί τις 7.000 στερλίνες, αναλόγως με τον Σύμβουλο/ Επόπτη που θα επιλέξουν οι φοιτητές.
Στην περίπτωση του ΠΜΣ που παρακολουθώ, το συνολικό κόστος των διδάκτρων περιλαμβάνει ταυτόχρονα και το κόστος των ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ & ΕΠΟΠΤΕΙΑΣ. Θεωρώ τη διευθέτηση αυτή ως πολύ πιο υπεύθυνη προς τον φοιτητή, παρά το να τον κατευθύνει το ίδιο το πανεπιστήμιο στην ελεύθερη αγορά σχετικών υπηρεσιών, ως έναν τυχαίο πελάτη/καταναλωτή. Συνεπώς, σε καμία περίπτωση δε μπορεί να θεωρηθεί πως το κόστος του ΠΜΣ, το οποίο παρακολουθώ, είναι δυσανάλογο με την ποιότητα που προσφέρει. Αντιθέτως, αποτελεί για τα ελληνικά δεδομένα, μια μάλλον γενναία προσπάθεια που ανταγωνίζεται επιτυχώς τα αυστηρά ευρωπαϊκά στάνταρτς με πολύ χαμηλότερο και εξορθολογισμένο κόστος.
Δεύτερον, γράφει κάποιος συνομιλητής στην ανάρτησή του πως η παιδεία θα πρέπει να είναι δωρεάν και προσβάσιμη απ’ όλους. Αν και αυτό θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητο για έναν δημοκρατικά σκεπτόμενο άνθρωπο, ωστόσο είναι πολύ γενικό. Σε ποια βαθμίδα της παιδείας αναφερόμαστε και μέχρι ποιου σημείου; Συμφωνώ πως χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια άρσης των ανισοτήτων στις υποχρεωτικές βαθμίδες εκπαίδευσης, ώστε η ακαδημαϊκή πορεία ενός νέου να καθορίζεται κυρίως από την αναλογική αξία της προσπάθειας και του αγώνα του, παρά από το πιθανό μορφωτικό και οικονομικό ‘προνόμιο’ της οικογενείας του. Ωστόσο, όταν μιλάμε για εκπαίδευση σε μεταπτυχιακό επίπεδο, πρόκειται πλέον για προσωπική επιλογή και απόφαση ενήλικων ατόμων. Ο καθένας μας συνεχίζει να σχεδιάζει ‘τον εαυτό του’ (κατά Giddens) και το προσωπικό-κοινωνικο-επαγγελματικό του προφίλ εφ’ όρου ζωής. Η γνώση και η κατάρτιση συνυπάρχουν σε ΑΜΕΤΡΗΤΟΥΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥΣ και ο καθένας επιλέγει με βάση τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα, τις προσδοκίες και τις ‘έρμες’ τις δυνατότητές του.
Η πραγματικότητα λοιπόν καταδεικνύει πως, ακόμη και σήμερα, κάποιοι επιλέγουν να στερηθούν άλλα βασικά αγαθά και να ξεχάσουν εντελώς το ‘Lifestyle’, με σκοπό να επενδύσουν στη γνώση και την περαιτέρω κατάρτιση και εξιδείκευση. Επιπρόσθετα, κάποια μεταπτυχιακά προγράμματα είναι υπερβολικά ‘βαριά’ και ‘ακριβά’ σε φόρτο και χρόνο και συνεπώς, μάλλον ακατάλληλα για όποιον στοχεύει απλώς στη μοριοδότηση που θα μπορούσε να λάβει από το ελληνικό δημόσιο. Αναπόφευκτα λοιπόν υφίσταται στον καθένα μας ένας βαθμός ευθύνης των προσωπικών του επιλογών. Ταυτόχρονα, όλοι μας έχουμε κάποια περιθώρια ελιγμών, μικρά ή μεγαλύτερα, ως προς τις επιλογές των παράπλευρων ενασχολήσεών μας: άλλος αναζητά δεύτερη (κυρίως ‘μαύρη’) μισθωτή ή ιδιωτική εργασία, άλλος αρκείται στην εκμετάλλευση κληρονομημένης πατρικής περιουσίας (κυρίως ‘μαύρη’) και άλλος στρέφεται στην περαιτέρω ακαδημαϊκή εξειδίκευση (κυρίως ‘λευκή’ & φορολογητέα). Επομένως, κάποιοι επιλέγουν την παραδοσιακά εγγυημένη παράπλευρη ενασχόληση, ενώ κάποιοι άλλοι κάνουν λιγότερο ασφαλείς ή κατ’ άλλους ‘ασυνήθιστες’ επιλογές, όπως το να παρακολουθήσουν ένα αξιόλογο ΠΜΣ που θα τους καταστήσει αποτελεσματικότερους στη δουλειά τους, χωρίς ωστόσο να υπάρχει κάποια εγγυημένη ανταποδοτικότητα.
Σε συνέχεια των παραπάνω, κλείνω με μια παράκληση προς την κα. Υπουργό. Σας παρακαλώ να μην επιτρέψετε την επικράτηση υπεραπλουστεύσεων και οριζόντιων λογικών που θέτουν σε κίνδυνο, τόσο την υπάρχουσα ποιότητα του εκπαιδευτικού μας συστήματος (όπου αυτή υφίσταται), όσο και το εύθραυστο εκείνο τμήμα της κοινωνίας μας που τη στηρίζει ‘γηράσκοντας αεί διδασκόμενο’. Σας ζητώ απλώς να ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΕ (με ή χωρίς την κατά Μπουρντιέ σημασία του όρου) τα χλωρά από τα ξερά.
Με εκτίμηση
Βασίλης Νάστος
Δάσκαλος & Φοιτητής στο ΠΜΣ Συμβουλευτικής Ψυχολογίας & Συμβουλευτικής
ΠΤΕΑ – Παν. Θεσσαλίας
Tα ΤΕΙ απέκτησαν τη δυνατότητα να διεξάγουν μεταπτυχιακά προγράμματα σε σύμπραξη με άλλα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, με το Νόμο 2916/2001 (ΦΕΚ Α/114/2001) και με την απόφαση 60671/Ε5 (ΦΕΚ Β/771/2002) του Υπ. Παιδείας.
Πριν όμως από τις παραπάνω νομοθετικές ρυθμίσεις μερικά ΤΕΙ είχαν υπογράψει διμερείς συμφωνίες με Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια για εκπόνηση Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ) τα οποία λειτουργούσαν ήδη κανονικά. Οι συμφωνίες αυτές περιείχαν τις προϋποθέσεις εισαγωγής, το εκπαιδευτικό προσωπικό και το πρόγραμμα σπουδών των αναφερόμενων ΠΜΣ και ανανεώνονταν μετά τη λήξη τους περιέχοντας ακριβώς τους ίδιους όρους.
Ακολούθησε μετά από 2-3 χρόνια η έκδοση ΦΕΚ για κάθε συγκεκριμένο ΠΜΣ χωρίς όμως μέριμνα αναδρομικής ισχύος από την ημερομηνία υπογραφής της συμφωνίας μεταξύ των ΤΕΙ και των Πανεπιστημίων της αλλοδαπής.
Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο τα πτυχία που απονεμηθήκαν πριν από το ΦΕΚ έγκρισης του κάθε Μεταπτυχιακού, που είχε το ίδιο πλαίσιο λειτουργίας (ίδιες προϋποθέσεις εισαγωγής, πρόγραμμα σπουδών, εκπαιδευτικό προσωπικό κλπ), να μην αναγνωρίζονται από το ΔΟΑΤΑΠ επειδή υπήρξε καθυστέρηση έκδοσης του συγκεκριμένου ΦΕΚ.
Προτείνεται η εισαγωγή ενός άρθρου με το οποίο αποκαθίσταται η παραπάνω αδικία για πολλούς πτυχιούχους οι οποίοι ενώ επιλέχθηκαν, ξεκίνησαν και ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους με τις ίδιες ακριβώς προϋποθέσεις που ορίστηκαν στα ΦΕΚ έγκρισης των ήδη λειτουργούντων Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων, δεν αναγνωριστήκαν τα πτυχία τους από το ΔΟΑΤΑΠ.
Δυστυχώς έχουν δημιουργηθεί ανεξέλεγκτα πολλά μεταπτυχιακά με δίδακτρα αμφιβόλου ποιότητας. Το επίπεδο σπουδών σε πολλά είναι πολύ χαμηλό, ιδίως σ’ αυτά που διοργανώνονται από τα ΑΤΕΙ και πρέπει να υπάρξει ένας έλεγχος. Είναι άδικο αυτά τα μεταπτυχιακά να είναι ισότιμα με άλλα που κοπιάζεις πραγματικά για να τα ολοκληρώσεις!
Προτείνω να θεσμοθετηθεί η δυνατότητα διοργάνωσης μεταπτυχιακών προγραμμάτων με ερευνητική εργασία (Master of Science by Research degree programmes – MSc by Research), ακολουθώντας τα διεθνή πρότυπα (π.χ. https://www.york.ac.uk/electronics/postgraduate/research_degrees/msc_research/).
Οφέλη:
– ενίσχυση ερευνητικής δραστηριότητας στα Πανεπιστήμια και στα Τ.Ε.Ι.
– υποβοήθηση εκπαιδευτικής διαδικασίας με διδασκαλία εργαστηριακών μαθημάτων από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές
– δίνεται η δυνατότητα δωρεάν μεταπτυχιακών σπουδών, αφού δεν προβλέπεται αμοιβή για διδασκαλία
Να προστεθεί:
Σε ειδικές περιπτώσεις που το γνωστικό αντικείμενο του ΜΠΣ είναι μοναδικό (και συνεπώς οι ενδιαφερόμενοι φοιτητές θα στραφούν αναγκαστικά σε Ιδρύματα εκτός Ελλάδας) να επιτρέπεται και σε μη αυτοδύναμα Τμήματα να οργανώνουν ΜΠΣ κατόπιν απόφασης της Συγκλήτου ή της Συνέλευσης του Ιδρύματος
§ 1: Χρειάζεται να προστεθεί ότι οι κατηγορίες διδασκόντων και η συμμετοχή τους στα ΠΜΣ πρέπει να ρυθμίζεται από τον Εσωτερικό Κανονισμό του Πανεπιστημίου.
Σχετικά με τη λειτουργία του ΠΜΣ και κατά τη θερινή περίοδο, επειδή παρακάτω γίνεται πιο συγκεκριμένη αναφορά στα θερινά προγράμματα, προτείνουμε να προστεθεί παραπομπή στο συγκεκριμένο άρθρο (πχ. «για τη λειτουργία των θερινών προγραμμάτων, βλ. αναλυτικά παρακάτω, άρθρο 5 §9»).
§ 2 ι: Προτείνουμε να προστεθεί διευκρίνιση για τους συμμετέχοντες στο ΠΜΣ (αν δηλαδή ο όρος «συμμετέχοντες» αφορά σε εκλεγμένα μέλη ΔΕΠ ή/και σε άλλες κατηγορίες διδασκόντων: συμβασιούχους, μεταδιδάκτορες κλπ.).
§ 4: Προτείνουμε η δυνατότητα επίβλεψης μιας διπλωματικής εργασίας (βλ. παρακάτω, άρθρο 5 § 6) από διδάσκοντα άλλου ΑΕΙ ή αφυπηρετήσαντα Καθηγητή να δίνεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, και με αιτιολόγηση και με τη σύμφωνη γνώμη των 2/3 των μελών της ΓΣ του Τμήματος. (Παρομοίως σχετικά με την επίβλεψη των διατριβών, βλ. παρακάτω άρθρο 5, παρ. 6 και 7).
Επίσης, να προστεθεί, ότι άλλα επιμέρους ζητήματα που αφορούν στην επίβλεψη των φοιτητών ρυθμίζονται από τον Οργανισμό και τον Εσωτερικό Κανονισμό του Ιδρύματος ή από τον οικείο κανονισμό του ΠΜΣ.
§ 5: Προτείνουμε να επανεξεταστεί το θέμα της διάρκειας των ΠΜΣ (βασίζεται σε κάποιο διεθνές πρότυπο;) και να υπάρξει μεγαλύτερη ευελιξία ως προς τη διάρκειά του. Για την ποιότητα των παρεχόμενων σπουδών απαιτείται περιοδική διαδικασία εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης. Εφόσον οι αξιολογήσεις αυτές είναι θετικές, προτείνουμε το ΠΜΣ να συνεχίζεται απρόσκοπτα.
Αν ένα υπό λειτουργία ΠΜΣ διαπιστωθεί ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, πρέπει να δίνεται η δυνατότητα στη ΓΣ του Τμήματος να το καταργήσει πριν τη συμπλήρωση των έξι χρόνων και να προχωρήσει αμέσως στην αντικατάστασή του με καινούργιο εξαετούς διάρκειας ΠΜΣ σύμφωνα με το άρθρο 3§2.
Κατ’ αρχήν είναι σημαντικό να διαχωρίσουμε τα ΠΜΣ σε γενικά/θεωρητικά και σε εξειδικευμένα/εφαρμοσμένα. Τα εξειδικευμένα/εφαρμοσμένα ΠΜΣ έχουν συνήθως διετή ή και μεγαλύτερη διάρκεια και είναι πολύ πιο απαιτητικά σε μαθήματα (θεωρητικά και εργαστηριακά), σεμινάρια, πρακτική άσκηση, βιωματικές ασκήσεις, προσωπική ανάπτυξη, εποπτεία και διπλωματική ερευνητική εργασία. Επίσης θα πρέπει να γίνει διαφοροποίηση και μεταξύ των εξειδικευμένων/εφαρμοσμένων ΠΜΣ ως προς το αν είναι στο χώρο των θετικών/τεχνολογικών επιστημών ή στο χώρο των ανθρωπιστικών/κοινωνικών επιστημών. Ο διαχωρισμός αυτός είναι σημαντικός για να κατανοηθεί τόσο το κόστος λειτουργίας τους όσο και που κατευθύνεται το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων τους (αναλώσιμα, εργαστηριακά υλικά/εργαλεία ή αμοιβές διδασκόντων, εκπαιδευτών και εποπτών).
Στα εξειδικευμένα/εφαρμοσμένα μεταπτυχιακά στο χώρο των ανθρωπιστικών/κοινωνικών επιστημών, εκτός από τα μέλη ΔΕΠ που διδάσκουν τα θεωρητικά συνήθως μαθήματα, είναι απαραίτητο, για να διασφαλιστεί η εξειδίκευση, να συμμετέχουν στην εκπαίδευση και εξειδικευμένοι επαγγελματίες, μάχιμοι στο χώρο της αγοράς εργασίας, οι οποίοι διδάσκουν τα εργαστηριακού/πρακτικού χαρακτήρα κυρίως σεμινάρια και αναλαμβάνουν την προσωπική ανάπτυξη, την πρακτική άσκηση και την εποπτεία των φοιτητών.
Όπως φαίνεται, από τα όσα έχουν ειπωθεί μέχρι στιγμής, τα εξειδικευμένα/εφαρμοσμένα ΠΜΣ, εκτός από τους εξειδικευμένους επαγγελματίες στο χώρο εργασίας, χρειάζονται για να λειτουργήσουν και απόλυτα εξειδικευμένα μέλη ΔΕΠ στη συγκεκριμένη ειδίκευση που δίνει το ΠΜΣ, τα οποία, όμως, ποτέ δεν μπορούν να υπάρξουν σε ένα μόνο Τμήμα. Η στελέχωση των πανεπιστημιακών Τμημάτων έχει γίνει με βάση το προπτυχιακό τους πρόγραμμα που είναι γενικό και όπου γίνονται μαθήματα, από όλες τις ειδικότητες της συγκεκριμένης επιστήμης, ώστε οι προπτυχιακοί φοιτητές να αποκτήσουν μια σφαιρική γνώση της επιστήμης τους, γεγονός ιδιαίτερα έντονο σε Τμήματα με διεπιστημονικό χαρακτήρα, όπως τα Παιδαγωγικά Τμήματα. Για τη διασφάλιση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης στα εξειδικευμένα ΠΜΣ θα πρέπει να κληθούν να διδάξουν και μέλη ΔΕΠ άλλων Τμημάτων και Πανεπιστημίων που έχουν τη συγκεκριμένη εξειδίκευση. Συνεπώς θεωρώ απαγορευτικό, για την ποιότητα των εξειδικευμένων ΠΜΣ, το 75% των διδασκόντων να προέρχεται από το Τμήμα που τα διοργανώνει. Επιπρόσθετα, για λόγους που δεν κατανοώ, μοιάζει τιμωρητικό για τα μονοτμηματικά ΠΜΣ. Θεωρώ πολύ λειτουργικότερο αν ένα ποσοστό της τάξης του 40-50% των μαθημάτων γινόταν μόνο από διδάσκοντες του Τμήματος.
Ένα άλλο σημαντικό θέμα, που αφορά τα εξειδικευμένα/εφαρμοσμένα ΠΜΣ, είναι ότι απευθύνονται κυρίως σε εργαζόμενους επαγγελματίες που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν μαθήματα μέσα στη βδομάδα, γεγονός που αφορά ακόμη περισσότερο τα ΠΜΣ των περιφερειακών Πανεπιστημίων, που αντλούν το μεγαλύτερο μέρος των φοιτητών τους από τις μεγάλες πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα …). Οι φοιτητές αυτοί μπορούν να τα παρακολουθήσουν μόνο μετακινούμενοι τα Σαββατοκύριακα. Για το λόγο αυτό, η πλειοψηφία των εξειδικευμένων ΠΜΣ στα περιφερειακά Πανεπιστήμια, τουλάχιστον, γίνονται Παρασκευές βράδυ και Σαββατοκύριακα. Είναι αυτονόητο, νομίζω, ότι είναι δύσκολο να βρεθούν μέλη ΔΕΠ, που σε βάρος της προσωπικής και οικογενειακής τους ζωής, θα διδάξουν Σαββατοκύριακα (επίσημες αργίες) χωρίς ουσιαστική αμοιβή/αποζημίωση, εφόσον βέβαια πρόκειται για εργασία που υπερβαίνει τις κατά νόμο υποχρεώσεις τους.
Με εκτίμηση
Γιώργος Κλεφτάρας
Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Παρακαλούμε να επιτρέψετε και τη λειτουργία ηλεκτρονικών (εξ αποστάσεως) μαθημάτων μέσω των ειδικών ηλεκτρονικών αιθουσών διαδραστικής διδασκαλίας που υπάρχουν στα περισσότερα Ιδρύματα. Ακόμη και σε ποσοστά μεγαλύτερα των 50% του συνόλου των μαθημάτων… Αυτό θα εξοικονομήσει πολλά χρήματα από τα μεταπτυχιακά προγράμματα και από τα λειτουργικά τους έξοδα, γεγονός που θα διευκολύνει την αγορά σύγχρονων διδακτικών μέσων, περισσοτέρων αναλωσίμων και επιστημονικών συσκευών για τα προγράμματα ειδίκευσης κλπ
Άρθρο 3, παρ.1 αντί του 75% των διδασκόντων να υπάρχει η πλειοψηφία (51% των ωρών διδασκαλίας) για να αποφύγουμε τα ΠΜΣ του ενός ανδρός (ή μιας κυρίας) αλλά και να σεβαστούμε τη λειψανδρία των περιφερειακών ΑΕΙ.
Θα πρέπει να δοθεί βαρύτητα στη διάκριση:
α) μεταξύ ΜΠΣ μονοετούς, διετούς ή επιπλέον εκπαίδευσης,
β) στη διάκριση και βαρύτητα των διδ. μονάδων κάθε εξαμήνου,
γ) στη διάκριση καθαρά θεωρητικών από ΜΠΣ που έχουν εργαστηρικές ασκήσεις με αναλώσιμα ακριβά και εξειδικευμένα.
δ) βαρύτητα επίσης στην εκπόνηση των πτυχιακών εργασιών και στη διάκριση μεταξύ θεωρητικών και ερευνητικών-εργαστηριακών πχ μοριακών – πτυχιακών εργασιών (που απαιτούν «ακριβά» αναλώσιμα, αλλά έχουν αυξημένο επιστημονκό κύρος)
ε) βαρύτητα στα γνωστικά αντικείμενα, στην ποιότητα και αριθμό των διδασκόντων, στην πρόσκληση ξένων ομιλητών κλπ κλπ
Άρθρο 3 παράγραφος 1:»Το ΠΜΣ οφείλει να διαφοροποιείται ουσιωδώς από το πρόγραμμα του Πρώτου Κύκλου Σπουδών που θεραπεύεται στο Τμήμα…»
Επιτέλους ένα νομικό πλαίσιο που θίγει το θέμα του περιεχομένου των μαθημάτων ενός μεταπτυχιακού. Υπάρχουν μεταπτυχιακά προγράμματα όπου τα μαθήματά τους είναι ακριβώς τα ίδια με τα προπτυχιακά και στο όνομα άλλα και στο περιεχόμενο με αποτέλεσμα άτομα που έχουν αποφοιτήσει από το προπτυχιακό ενός τμήματος και παρακολουθούν το αντίστοιχο μεταπτυχιακό να διδάσκονται ακριβώς τα ίδια πράγματα με την διαφορά ότι στο μεταπτυχιακό πληρώνουν. Το φαινόμενο παρατηρείτε ιδιαίτερα στα περιφερειακά μικρά πανεπιστήμια. Η δική μου εμπειρία είναι από το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου σε τμήμα της Σπάρτης.
Το ν/σ για το 2ο και 3ο κύκλο σπουδών παρόλο που επιχειρεί να βάλει μια τάξη στο άναρχο πεδίο που επικρατεί, δέχεται σοβαρές επιδράσεις και πιέσεις από την τρέχουσα οικονομική κατάσταση της χώρας. Η θεσμοθέτηση ενός τόσο σοβαρού θεσμού επιβάλλεται να επιχειρήσει να αποστασιοποιηθεί από αυτές τις επιδράσεις και να βάλει στέρεες βάσεις για την ανάπτυξη του θεσμού. Η Ηγεσία του υπουργείου θα πρέπει να αντιμετωπίσει με τη δέουσα επιφυλακτικότητα φωνές θεσμικών και μη παραγόντων που προσεγγίζουν το θέμα των μεταπτυχιακών σπουδών ως μπίζνες.
Η ηγεσία του υπουργείου πρέπει να απαντήσει ξεκάθαρα και δημόσια τα ερωτήματα:
– Η κάλυψη των κοινωνικών αναγκών σε εξειδικευμένο επιστημονικό και ερευνητικό δυναμικό αποτελεί βασική υποχρέωση της πολιτείας ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
-Μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη της χώρας χωρίς την κάλυψη των παραπάνω αναγκών;
– Απορρέουν υποχρεώσεις του κράτους από το γεγονός ότι η οργάνωση των προπτυχιακών σπουδών δεν παρέχει την κατάλληλη εξειδίκευση που να ανταποκρίνεται στο επίπεδο της επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης και συνεπώς στην επαγγελματική προοπτική των αποφοίτων.
Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα και όχι μόνο προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό την οπτική προσέγγισης του θεσμού που απαιτείται.
Με βάσει τα παραπάνω προτείνω ορισμένες αλλαγές, προσθήκες στο προτεινόμενο νομοσχέδιο. Οι αλλαγές αφορούν το άρθρο 1, το άρθ. 3 παρ. 2η,προσθηκη στο άρθ. 3 παρ. 9, άρθ. 4 παρ 1, άρθ. 4 παρ 1, υποπαρ. ΙΙΙ, άρθ. 6 παρ. 2, και άρθ. 6 παρ. 12η.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ, ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 3
ΑΡΘ. 3 ΠΑΡ. 2η
η. Αναλυτικός προϋπολογισμός λειτουργίας και επαγγελματικής και ακαδημαϊκής βιωσιμότητας του Προγράμματος.
ΑΡΘ. 3 ΠΑΡ.9 (προσθήκη)
9. Η χρήση των όρων Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών, Δίπλωμα Μεταπτυχιακών Σπουδών, Μεταπτυχιακές Σπουδές, Μεταπτυχιακό Δίπλωμα, Δίπλωμα Μεταπτυχιακής Ειδίκευσης, και Μεταπτυχιακά γίνεται αποκλειστικά από αναγνωρισμένα Ιδρύματα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης της χώρας.
«Τα ΠΜΣ που απονέμουν ΔΜΣ διαρκούν ένα έως δυο πλήρη ημερολογιακά έτη». Μια σαφή επιπρόσθετη διάταξη για τα μεταπτυχιακά του ΕΑΠ που διαρκούν το λιγότερο τρία χρόνια πρέπει να υπάρξει. Ως τώρα χιλιάδες μεταπτυχιακοί φοιτητές του ΕΑΠ έλαβαν αναγνωρίσιμο μεταπτυχιακό. Οι υπόλοιποι μένουν στην αβεβαιότητα αν δεν υπάρξει ειδική πρόβλεψη αφού επιβάλλεται και για λόγους διαφορετικότητας ως προς τη διαδικασία.
Διαφωνώ με τον ορισμό του 75% σαν ποσοστό διδασκόντων ανα τμήμα σαν ελάχιστη ποσόστωση. Θα έπρεπε να ισχύει ως μέγιστο όριο για να ενισχυθεί η εξωτερικότητα του τμήματος και η θεραπεία του αντικειμένου από άτομα εκτός της κοινότητα. Επίσης θα πρέπει να οριστεί ως μέγιστο η ανάληψη ενός μαθήματος ανα μεταπτυχιακό από κάθε μέλος ΔΕΠ και όχι έμμεσα μέτρα με τον περιορισμό της αμοιβής. Περισσότεροι και με πιο ανοικτές διαδικασίες διδάσκοντες στα μεταπτυχιακά προγράμματα.
Πρέπει επιτέλους να εισαχθούν για πρώτη φορά και να δοκιμασθούν οι γνωστές δομές Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων Σπουδών:
1. Μεταπτυχιακά με Μερική Παρακολούθηση
2. Μεταπτυχιακό με Έρευνα (Master by Research)
3. Μεταπτυχιακό σε Συνεργασία με τη Βιομηχανία
4. κ.λπ.
Στο Άρθρο 3, παρ.1, αναφέρεται: «στα μονοτμηματικά ΠΜΣ ποσοστό τουλάχιστον 75% των διδασκόντων πρέπει να προέρχεται από το Τμήμα».
Αυτή η ρύθμιση δημιουργεί ΣΟΒΑΡΕΣ δυσκολίες για πάρα πολλά ΠΜΣ ιδιαίτερα αυτά που λειτουργούν στα πλαίσια Τμημάτων με περιορισμένο αριθμό μελών ΔΕΠ και Τμημάτων περιφερειακών ΑΕΙ.
Τα ΠΜΣ εξ ορισμού παρέχουν εξειδικευμένες γνώσεις σε επιμέρους κλάδους των επιστημών που θεραπεύονται στα προγράμματα πρώτου κύκλου σπουδών (Άρθρο 1, παρ. 2).
Επομένως, είναι εξαιρετικά δύσκολο το 75% των μελών ΔΕΠ ενός Τμήματος να είναι εξειδικευμένο σε ένα επι μέρους κλάδο και σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορεί να διδάξει – εκπαιδεύσει μεταπτυχιακούς φοιτητές. Αυτό για πάρα πολλά επιστημονικά πεδία δεν είναι εφικτό. Σε καμμία περίπτωση, δεν είναι δυνατό να συμβαίνει σε Τμήματα που έχουν περιορισμένο αριθμό μελών ΔΕΠ.
Επιπλέον, αυτή η ρύθμιση, στην πράξη θα εμποδίσει συνεργασίες και ώσμωση μεταξύ εξειδικευμένων επιστημόνων που δραστηριοποιούνται σε διαφορετικά ΑΕΙ ή ερευνητικά ιδρύματα και σήμερα έχουν την ευκαιρία να συνευρίσκονται ως διδακτικό προσωπικό ενός ΠΜΣ.
Εν τέλει: τι πειράζει αν σε ένα μονοτμηματικό ΠΜΣ ένα μεγάλο μέρος ή ακόμα και η πλειοψηφία των διδασκόντων προέρχεται από άλλα ΑΕΙ, ερευνητικά κέντρα ή οργανισμούς της Ελλάδας ή του εξωτερικού;
Οι περισσότεροι από τους φωνασκούντες καθηγητές ΑΕΙ και ειδικά των ΤΕΙ, το κάνουν γιατί αν και ο νόμος ΡΗΤΑ ΟΡΙΖΕΙ ότι είναι ΚΑΘΗΚΟΝ η διδασκαλία στα μεταπτυχιακά αυτοί λαμβάνουν 100-200 ΕΥΡΩ ΤΗΝ ΩΡΑ για «διδασκαλία».
ΝΑΙ ΣΤΑ ΔΙΔΑΚΤΡΑ ΑΛΛΑ ΟΙ ΠΟΡΟΙ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ και ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΑΜΟΙΒΕΣ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ.
Προφανώς όλα τα αλλά είναι θέματα εσωτερικού κανονισμού και δεν χρειάζονται στο νόμο.
Σε σχέση με τα διδακτορικά πρέπει να σταματήσει αυτή η ρατσιστική διάκριση Πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Υπάρχουν και πολύ καλά Τμήματα ΤΕΙ όπως και άχρηστα Τμήματα Πανεπιστήμιων. Ας αποφασίσει η ΑΔΙΠ. Επισης ο 4009/11 προέβλεπε ανά 5-ετία αξιολόγηση σε ΔΕΠ Πανεπ./ΤΕΙ διαδικασία που ποτέ δεν εφαρμόστηκε.
Αν και παρακολούθησα διετές μεταπτυχιακό πρόγραμμα στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου κατόπιν προκήρυξης του ελληνικού δημοσίου και, αν και έχω αναλυτική βεβαίωση σπουδών, το ίδιο το ελληνικό δημόσιο δεν την αναγνωρίζει. Το πανεπιστήμιο δεν μου απένειμε τίτλο, γιατί τότε δεν προβλεπόταν. Παρακαλώ αντιμετωπίστε το θέμα
Έχω ολοκληρώσει διετή μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών και υποστήριξα την αντίστοιχη διπλωματική εργασία (1993) στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Αιγαίου. Παρόλα αυτά το ελληνικό δημόσιο δεν θεωρεί πως έχω ΜΔΕ, διότι τότε δεν προβλέπονταν από τη νομοθεσία οι μεταπτυχιακοί τίτλοι σπουδών και, όταν αργότερα αυτό έγινε, το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο δεν μερίμνησε ώστε να ισχύσει και για όσους είχαν ήδη ολοκληρώσει τις σπουδές τους. Παρακαλώ να αντιμετωπισθεί νομοθετικά το πρόβλημα.
Παρακολούθησα μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας. Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου το 1993. Αξίζει να σημειωθεί ότι την περίοδο εκείνη, αντιθέτως από σήμερα, δεν υπήρχε στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο η Κοινωνική Ανθρωπολογία σε προπτυχιακό επίπεδο. Σήμερα δεν μου αναγνωρίζεται ότι έχω Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης. Το ίδιο το Πανεπιστήμιο υποστηρίζει ότι το 1993 δεν είχαν θεσπιστεί ΜΔΕ. Πως μπορεί να αντιμετωπισθεί αυτό το πρόβλημα;
Λέει το νομοσχέδιο:
ΠΜΣ μπορούν να οργανώνονται από περισσότερα Τμήματα του ίδιου ή άλλων ΑΕΙ ή αναγνωρισμένα Ερευνητικά Ιδρύματα και Ινστιτούτα της ημεδαπής.
και πιο κάτω:
ΑΕΙ της ημεδαπής μπορούν να συνεργάζονται με αναγνωρισμένα ομοταγή ιδρύματα της αλλοδαπής για την οργάνωση και λειτουργία κοινών ΠΜΣ για χορήγηση ΔΜΣ.
Γιατί μόνο ΑΕΙ; Εφόσον τα Ερευνητικά Ιδρύματα μπορούν να οργανώσουν ΠΜΣ γιατί δεν μπορούν και να συνεργαστούν με ΑΕΙ ή αντίστοιχα Ερευντηικά Ιδρύματα του Εξωτερικού; Να συμπληρωθεί η διατύπωση του Αρθρου 03.8 κατάλληλα.
Αν και ολοκλήρωσα διετή κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου, δεν έχω μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών, διότι δεν προβλέπονταν το 1993. Το ίδιο το πανεπιστήμιο όταν νομοθετήθηκε το ΜΔΕ δεν φρόντισε να καλύψει εκείνους που ήδη είχαν παρακολουθήσει επί διετία μαθήματα και είχαν υποστηρίξει τη διπλωματική τους εργασία, αλλά χορηγεί μόνο βεβαίωση σπουδών με αναλυτική βαθμολογία.
Παρακαλώ να αντιμετωπισθεί νομοθετικά το ζήτημα.
Κυρία Υπουργέ,
Ονομάζομαι Στέλλα Παύλου και αν και ολοκλήρωσα διετή μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών (εννέα υποχρεωτικά μαθήματα και έρευνα) και υπέβαλα και υποστήριξα τη διπλωματική μου εργασία στο πανεπιστήμιο του Αιγαίου (τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, το 1993), το Ελληνικό δημόσιο δεν θεωρεί πως κατέχω Μ.Δ.Ε. Γιατί;
Το τμήμα αυτό τότε δεν είχε προπτυχιακό τμημα σπουδών και η διαδικασία έγινε μέσω προκήρυξης-πρόσκλησης στον τύπο και αντίστοιχες εξετάσεις.
Το Πανεπιστήμιο μας έδωσε αναλυτική βεβαίωση αλλά όχι τίτλο γιατί τότε δεν προβλέπονταν, όπως υποστήριξε.
Αφού δεν προβλέπονταν γιατί ήταν νόμιμο το πρόγραμα (διδασκαλία, εξετάσεις, διπλωματικές);
Δεν βρήκαμε καμμία στήριξη και βοήθεια απο το πανεπιστήμιο στη συνέχεια και δεν εχω, τουλάχιστον εγώ, την οικονομική δυνατότητα να προσφύγω στη δικαιοσύνη.
Παρακαλώ και προσβλέπω πολύ στην πιθανή βοήθειά σας.
Με τιμή,
Στέλλα Παύλου
Πρέπει να υπάρχει σύνδεση μεταπτυχιακών με επαγγελματικά δικαιώματα.αυτή την στιγμή αποκτούμε χαρτιά δίχως αντίκρυσμα επαγγελματικό.δεν νοειτε να έχεις πτυχίο ανώτατης εκπαίδευσης με συνάφεια στη θεματική, να κάνεις εξειδήκευση αλλά τελικά να μην μπορείς να ασκήσεις επάγγελμα.παραδειγμα: βιοχημικός με μεταπτυχιακό στην εφαρμοσμένη διαιτολογία και διατροφή δεν μπορεί να αποκτήσει άδεια ασκήσεως ακόμα και με διαδικασία παρακολούθησης προαπαιτούμενων μαθημάτων είναι παραλογο όταν τα δίδακτρα είναι 6000 ευρώ.
«Στα μονοτμηματικά ΠΜΣ ποσοστό τουλάχιστον 75% των διδασκόντων πρέπει να προέρχεται από το Τμήμα». Αναφέρεται στα Τακτικά μέλη ΕΠ ή περιλαμβάνονται και τα Έκτακτα? Αν περιλαμβάνονται μόνο τα Τακτικά, τότε οδηγούν σε διάλυση μερικά πολύ επιτυχημένα ΠΜΣ από Τμήματα ΤΕΙ με λίγα μέλη ΕΠ από τα συνολικά που υπηρετούν στο Τμήμα. Όταν ένα ΠΜΣ βασίζεται κατά 40% σε Έκτακτα μέλη ΕΠ του Τμήματος και 20% σε μέλη ΕΠ άλλων Τμημάτων, θα πρέπει να καταργηθείγιατί δεν τηρεί τον παραπάνω όρο?
Επίσης, ένας καθηγητής πρέπει να διδάσκει σε 2 ΠΜΣ για να πληρωθεί από το ένα? Αυτό ευνοεί όσους διδάσκουν ένα αντικείμενο που μπορεί να εφαρμοστεί σε όλες τις επιστήμες π.χ. Πληροφορική, Τεχνητή νοημοσύνη κλπ. Γιατί λοιπόν αυτοί να ευνοούνται? Να υπάρξει λογικός περιορισμός στις απολαβές των αλλά αν μειωθούν δραματικά τότε λογικά θα μειωθεί το επίπεδο των γνώσεων που θα προσφέρονται. Κανείς δεν θα αγχώνεται να προσφέρει τις σύγχρονες εξελίξεις σε ένα τομέα τα σαββατοκύριακά του για ψίχουλα. Θα δίνει απλά εργασίες και δε θα ιδρώνει το αυτί του αν μάθουν ή δε μάθουν οι φοιτητές.
Ο έλεγχος του προϋπολογισμού να περνάει από το ΥΠΠΕΘ ? Τι αναχρονιστικές και φασιστικές λογικές είναι αυτές? Αφού καμμία χρηματοδότηση δεν πρόκειται να υπάρξει παρά μόνο ίσως σε κολλητούς της αρεσκείας κάποιων. Όμηροι λοιπόν τα Τμήματα που διοργανώνουν τα ΠΜΣ. Πολλά συγχαρητήρια σε όσους τα σκέφτηκαν όλα αυτά ή και σε όσους καλοθελητές τα πρότειναν για να βολευτούν οι ίδιοι.
Το Τμήμα μου διοργάνωσε ένα πολυ επιτυχημένο ΠΜΣ παρόλο που είμαστε λίγα (και καλά) μέλη ΕΠ ενώ άλλα Τμήματα με τα διπλάσια μέλη ΕΠ απέτυχαν στο ΠΜΣ που διοργάνωσαν. Από τότε, οι «αποτυχημένοι» ξεκίνησαν ένα ανελέητο πόλεμο στο δικό μας ΠΜΣ σε επίπεδο Ιδρύματος αλλά και προς το Υπουργείο με ανυπόστατες καταγγελίες επιχειρώντας να παραπλανήσουν τους πάντες και να φέρουν το δικό μας ΠΜΣ στο δικό τους επίπεδο. Οι απόψεις των «αποτυχημένων» για ΠΜΣ διατμηματικά και μόνο, προφανώς εισακούστηκαν από το ΥΠΠΕΘ. Μ’αρέσει που οι συγκεκριμένοι έρχονται και κάνουν σχόλια εδώ στη διαβούλευση προσπαθώντας να κρυφτούν (αλλά η χαρά δεν τους αφήνει).
Λυπάμαι για την προχειρότητα του νομοσχεδίου, τις ασάφειες και τον τρόπο που σχεδιάστηκε. Θα ισοπεδώσει τα ΠΜΣ σε χαρτιά χωρίς αντίκρυσμα…Όλοι θα χάσουν, φοιτητές, καθηγητές (ιδίως οι έκτακτοι) και τα Ιδρύματα…
Θεωρώ ότι πρέπει επιτέλους να ενταχθεί στο νομικό πλαίσιο μια παράμετρος η οποία θα αναφέρει ρητά ότι η πλειονότητα των μεταπτυχιακών φοιτητών στα ΠΜΣ θα πρέπει να είναι και απόφοιτοι των ίδιων των τμημάτων τους (αυτό να μην είναι δεσμευτικό εφόσον δεν καλύπτεται ο απαιτούμενος αριθμός αιτήσεων από τους φοιτητές του τμήματος). Επιτέλους η Πολιτεία, το Κράτος αλλά και τα ίδια τα Ιδρύματα πρέπει να στηρίξουν πραγματικά τους αποφοίτους των Τμημάτων και ιδιαιτέρα εκείνους που έχουν την όρεξη, την θέληση και τα προσόντα για την συνέχιση των σπουδών τους στη πράξη.
Δημτσιούδης Χρήστος
Απόφοιτος Διοίκηση Μονάδων Υγείας&Πρόνοιας ΤΕΙ Πελοποννήσου
Πρ. Αντιπρόεδρος Φοιτητικού ΣΔΟ ΤΕΙ ΠΕλοποννησου
Κυρία υπουργέ,
Το Σεπτέμβρη του 1990, επέλεξα να υπηρετήσω ως εκπαιδευτικός και μάλιστα στο νησί της Μυτιλήνης, για να σπουδάσω σε μεταπτυχιακό επίπεδο Κοινωνική Ανθρωπολογία. Τότε, δεν γνωρίζαμε και δεν μας αφορούσαν οι τίτλοι, αφού πρωταρχικό μέλημα ήταν η γνώση και όχι η καριέρα.
Δίνω εξετάσεις στο αντίστοιχο τμήμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου στην Μυτιλήνη (Αγγλική γλώσσα και Κοινωνική Ανθρωπολογία), εισάγομαι πρώτος και επιλέγομαι μεταπτυχιακός φοιτητής με την υπ’αριθμόν 5/19.10.90/3 (θέμα 6ο) απόφαση της, τότε, διοικούσας επιτροπής του Πανεπιστημίου Αιγαίου (με Α.Μ. 152/9008).
Παρακολούθησα με επιτυχία υποχρεωτικό διετή κύκλο μεταπτυχιακών μαθημάτων και εκπόνησα με επιτυχία διπλωματική εργασία (βαθμός 10), την οποία και υποστήριξα.
Το Πανεπιστήμιο δεν απένειμε τίτλο, διότι δεν προβλέπονταν. Έδωσε αναλυτική βεβαίωση σπουδών όπου βεβαιώνονται όλα όσα σας ανέφερα.
Οι σπουδές αυτές αυτές αναγνωρίστηκαν στη Μ. Βρετανία όπου έγινα δεκτός ως MPhil φοιτητής (Οξφόρδη και Πανεπιστήμιο Kent at Canterbury όπου και δίδαξα επι δύο έτη).
Στην πατρίδα μου, θεωρείται πως δεν έχω Μ.Δ.Ε.
Στο Πανεπιστήμιο στο οποίο απευθύνθηκα (Γ. Συνέλευση τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας αρκετό καιρό πριν) δεν ανταποκρίθηκε και δεν απάντησε.
Το υπουργείο παιδείας και η αρμόδια διευθύντρια που είδε με ιδιαίτερη κατανόηση και προσπάθησε εργωδώς να με βοηθήσει, μου υπέδειξε τελικά να οδηγηθώ στην Ελληνική δικαιοσύνη. Τα οικονομικά μου όμως δεν το επιτρέπουν.
Παρακαλώ πολύ, και στο μέτρο που υπάρχουν και άλλου συμπολίτες/τισες που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, αντιμετωπίσετε το ζήτημα και άλλα παρόμοια ΝΟΜΟΜΘΕΤΙΚΑ.
Ευχαριστώ!
Αντώνιος Ι. Μπακαλούμης
Δυοβουνιώτου 1-3
11 741 Αθήνα
Καλή σας ημέρα. Αν και ολοκλήρωσα διετή μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών υποβάλλοντας και υποστηρίζοντας την αντίστοιχη διπλωματική εργασία (1993) στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Αιγαίου το ελληνικό δημόσιο δεν θεωρεί πως έχω ΜΔΕ. Γιατί;
Το Πανεπιστήμιο του Αιγαίου έδωσε σε εμένα και συναδέλφους μου αναλυτική βεβαίωση σπουδών την οποία το ελληνικό δημόσιο δεν κάνει δεκτή.Γιατί να πληρώνω τότε με τη φορολογία μου τους διδάσκοντες και αυτοί να μη με προστατεύσουν με κάποιον τρόπο και να αδιαφορήσουν στη συνέχεια;
Παρακαλώ πολύ αντιμετωπίστε νομοθετικά το θέμα.
Η ερώτηση μου σχετικά με το θέμα είναι, εφόσον τίθεται θέμα για φοιτητές που δεν μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις των προγραμμάτων Προπτυχιακών σπουδών, γιατί να μην μπορούν και διαγραμμένοι μεταπτυχιακοί φοιτητές να μπορούν να επανεγγραφούν μετά το πέρας κάποιου χρονικού διαστήματος.
Είναι αποδεκτό, πως μεγάλη μερίδα μεταπτυχιακών φοιτητών, παράλληλα με τις σπουδές τους εργάζονται η έχουν υποχρεώσεις που η πλειοψηφία των προπτυχιακών φοιτητών δεν έχει.
Συγκεκριμένα, λόγω κρίσης πολλοί μεταπτυχιακοί φοιτητές προτιμούν να δώσουν βαρύτητα στην εργασία τους, και λιγότερη στις σπουδές τους στις οποίες, σε αντίθεση με του προπτυχιακούς φοιτητές πλήρωσαν δίδακτρα.
Γιατί να μην μπορούν οι κανονισμοί των μεταπτυχιακών, να προσαρμοστούν στην παρούσα κατάσταση (κρίση) και να γίνουν ποιο ανεκτικοί, και να επιτρέπουν σε φοιτητές να επανεγγραφούν, από το εξάμηνο που διέκοψαν/διαγράφηκαν, κατόπιν σοβαρής επεξήγησης και επαναπλήρωμής για την επανεγγραφή τους ? Έτσι, ναι μεν θα προτιμούν την δουλειά και την απόκτηση εμπειρίας (ίσως και εφαρμογή όσων μαθαίνουν στα μεταπτυχιακά τους, σε εργασιακές συνθήκες), αλλά θα συνδυάζουν κατάρτιση και απόκτηση γνώσεων δίχως να αγχώνονται και να διακινδυνεύουν την οριστική διαγραφή (και χάσιμο χρόνου και χρημάτων)
«Η έκθεση αξιολόγησης του οικείου Τμήματος, σύμφωνα με την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία, από την οποία προκύπτει η ύπαρξη των απαραίτητων προϋποθέσεων για τη λειτουργία του προγράμματος.»
Αν από την έκθεση αξιολόγησης αυτοδύναμου Τμήματος που δε διαθέτει ΠΜΣ προκύπτει ότι δεν συστήνεται να φτιαχτεί ΠΜΣ στο Τμήμα λόγω μη επαρκειας ανθρώπινων πόρων, τότε, σύμφωνα με το παρόν νομοσχέδιο το τμήμα αυτό δεν θα μπορεί να παίρνει ούτε υποψήφιους διδάκτορες, οι οποίοι επικουρούν στη διδασκαλία ερηαστηριακών ασκήσεων. Επιπλέον, με δεδομένο το μη διορισμό μελών ΔΕΠ, τέτοιου είδους τμήματα έινια καταδικασμένα σε λουκέτο.
Νομιμοποίηση του Μεταπτυχιακού διπλώματος με Έρευνα (by Research)
Οι λόγοι νομιμοποίησης του Μεταπτυχιακού διπλώματος με έρευνα είναι πολλαπλοί:
1. Το ΑΕΙ και το Τμήμα δύνανται να αντικαταστήσουν ισοδύναμα μαθήματα
2. Το ΑΕΙ και το Τμήμα δύνανται να αντικαταστήσουν και αξιολογήσουν μαθήματα με ισοδύναμες εργασίας και Ερευνητική Εργασία
3. Μέσω του προγράμματος Erasmus δίνεται η δυνατότητα σε προπτυχιακούς, μεταπτυχιακούς φοιτητές και σε υποψήφιους διδάκτορες να παρακολουθήσουν ένα μέρος του προγράμματος σπουδών τους (δηλ. κάποια από τα μαθήματα τους) ή να εκπονήσουν μέρος της διπλωματικής, μεταπτυχιακής ή διδακτορικής τους εργασίας σε κάποια από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
4. Οι χώρες υποδοχής, εν προκειμένω η Ελλάδα υποχρεούνται να αναγνωρίσουν τα συνεργαζόμενα Μεταπτυχιακά, άρα και πιθανά Μεταπτυχιακά με Έρευνα (Master of Science by Research)
5. Σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι διαδεδομένος ο θεσμός του Μεταπτυχιακού με Έρευνα (Master of Science by Research)
6. Τα Μεταπτυχιακά με Έρευνα (Master of Science (MSc) by Research) ΕΧΟΥΝ την ΕΥΕΛΙΞΙΑ να στεγάζουν ολιγάριθμους Μεταπτυχιακούς φοιτητές (ακόμη και μόνον έναν)
7. Τα Μεταπτυχιακά με Έρευνα ΔΕΝ απαιτούν την δυσκαμψία ενός πλήρους Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών και μειώνουν τον φόρτο (εργασίας του προσωπικού, διαφήμισης) με προφανή θετικά αποτελέσματα.
8. Τα Μεταπτυχιακά με Έρευνα (Master of Science (MSc) by Research) ΔΥΝΑΝΤΑΙ να συνυπάρχουν με τα Μεταπτυχιακά με Παρακολούθηση Προγράμματος Μεταπτυχιακών Μαθημάτων.
9. Κ.λπ.
ΛΕΙΠΟΥΝ πιστεύω απο παράλειψη Μεταπτυχιακοί Τίτλοι με Έρευνα (Master of Science (MSc) by Research)
Το Π.Μ.Σ. απονέμει Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης με Έρευνα (Master of Science (MSc) by Research in …) εφόσον ο μεταπτυχιακός φοιτητής έχει:
• Επιτυχή απόδειξη των Ερευνητικών και γνωστικών δυνατοτήτων του υποψηφίου σε συγκεκριμένο πρόβλημα της Ερευνητικής του Διπλωματικής Εργασίας
• επιτυχή εξέταση στα προβλεπόμενα από το οικείο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα 2 X 2 = 4 Μεταπτυχιακά μαθήματα
• σε συνδυασμό με τη συμμετοχή του στο σύνολο των εκπαιδευτικών και ερευνητικών δραστηριοτήτων
κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο πρόγραμμα και στον κανονισμό μεταπτυχιακών σπουδών του ΑΕΙ.
Τα Μεταπτυχιακά με Έρευνα (Master of Science (MSc) by Research) ΕΧΟΥΝ την ΕΥΕΛΙΞΙΑ να στεγάζουν ολιγάριθμους Μεταπτυχιακούς φοιτητές (ακόμη και μόνον έναν) και ΔΕΝ απαιτούν την δυσκαμψία ενός πλήρους Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών και μειώνουν τον φόρτο (εργασίας του προσωπικού, διαφήμισης) με προφανή θετικά αποτελέσματα.
Μέχρι σήμερα οι Νόμοι για τη λειτουργία των ΑΕΙ, ορίζουν το κατ’ ελάχιστο όριο έξι (6) ωρών εβδομαδιαίως, για την απασχόληση των μελών ΔΕΠ πλήρους απασχόλησης.
Στο Νομοσχέδιο θα πρέπει να προβλέπεται πλέον ρητά και το κατά μέγιστο όριο ωρών διδασκαλίας εβδομαδιαίως (μαθήματα, φροντιστήρια, σεμινάρια, εργαστηριακές κλινικές) που μπορούν να προσφέρουν τα μέλη ΔΕΠ πλήρους απασχόλησης σε Προγράμματα Προπτυχιακών και Μεταπτυχιακών Σπουδών συνολικά, τόσο σε εκείνα του Τμήματος όπου υπηρετούν, όσο και σε άλλα Τμήματα του ιδίου ή άλλου ΑΕΙ ή της ημεδαπής ή της αλλοδαπής, περιλαμβανομένων των ΑΕΙ που παρέχουν εξ αποστάσεως εκπαίδευση:
Πχ.: Τα μέλη ΔΕΠ πλήρους απασχόλησης μπορούν, ύστερα από απόφαση του Τμήματος όπου υπηρετούν, να παραδίδουν μαθήματα κατά μέγιστο όριο 6 ώρες την εβδομάδα επιπλέον των οριζομένων διδακτικών υποχρεώσεών τους από τον Νόμο στο πρόγραμμα σπουδών του Τμήματος όπου υπηρετούν. Δηλαδή σύνολο 6 ώρες παραδόσεων προπτυχιακών και μεταπτυχιακών μαθημάτων στο Τμήμα όπου υπηρετούν + 6 ώρες σε ΠΜΣ = 12 ώρες παραδόσεων μαθημάτων κατά μέγιστο εβδομαδιαίως. Επιπλέον, όπως προβλέπει ήδη ο Νόμος, τα μέλη ΔΕΠ πλήρους απασχόλησης, οφείλουν να παρευρίσκονται στους πανεπιστημιακούς χώρους δώδεκα (12) ώρες εβδομαδιαίως κατ’ ελάχιστο όριο, πέραν των εξι (6) ωρών διδασκαλίας και να παρέχουν κάθε μορφής διδακτικό και διοικητικό έργο.
Η νομοθετική πρόβλεψη ενός κατά μέγιστο ορίου προσφοράς μαθημάτων σε ΠΜΣ για τα μέλη ΔΕΠ πλήρους απασχόλησης, είναι πλέον απολύτως απαραίτητη, για τους παρακάτω λόγους:
α) Διότι, δεδομένων των επιμισθίων-αποζημιώσεων κλπ. που παρέχουν τα ΠΜΣ με δίδακτρα, δημιουργείτε ένα κίνητρο υπερωριακής απασχόλησης των μελών ΔΕΠ, η οποία αναπόφευκτα λειτουργεί εις βάρος των κυρίων ακαδημαϊκών, ερευνητικών και διοικητικών καθηκόντων τους για τα οποία και πρωτίστως αμείβονται με τον μισθό τους, ως αποκλειστικής απασχόλησης, στο Τμήμα όπου υπηρετούν.
β) Διότι πάγιο αίτημα και επιχείρημα της ΠΟΣΔΕΠ είναι να μην αυξηθεί το προβλεπόμενο από τον Νόμο κατ΄ ελάχιστο όριο των έξι (6) ωρών εβδομαδιαίως διδασκαλίας μαθημάτων για τα μέλη ΔΕΠ, προκειμένου να μην υποβαθμιστεί η ποιότητα του παρεχόμενου εκπαιδευτικού και ερευνητικού τους έργου.
γ) Διότι ο περιορισμός των ωρών προσφοράς μαθημάτων σε ΠΜΣ, των μελών ΔΕΠ, θα δημιουργήσει περισσότερες θέσεις εργασίας για νέους επιστήμονες.
δ) Η υπάρχουσα σήμερα δυνατότητα απεριόριστης προσφοράς μαθημάτων σε μεταπτυχιακό επίπεδο έναντι αμοιβής, από τα μέλη ΔΕΠ, λειτουργεί εμμέσως και ως υπόρρητη αιτία αλόγιστης ίδρυσης όλο και περισσότερων νέων ΠΜΣ με δίδακτρα.
Με εκτίμηση
Ευγένιος Δ. Ματθιόπουλος
καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης
Διευθυντής του ΠΜΣ στην Ιστορία της Τέχνης
Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας,
Πανεπιστήμιο Κρήτης
Μέλος του Συμβουλίου του Ιδρύματος
Εντολή αυτοδύναμης διδασκαλίας πρέπει να δίνει η συντονιστική επιτροπή ή η ΕΔΕ και όχι η συνέλευση του τμήματος.