1. Τα Α.Ε.Ι. έχουν ως αποστολή:
α) Να παράγουν και να μεταδίδουν τη γνώση με την έρευνα και τη διδασκαλία, να προετοιμάζουν τους φοιτητές για την εφαρμογή της και να καλλιεργούν τις τέχνες και τον πολιτισμό.
β) Να συμβάλουν στη δια βίου μάθηση με σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας, με βάση την επιστημονική και τεχνολογική έρευνα στο ανώτερο επίπεδο ποιότητας κατά τα διεθνώς αναγνωρισμένα κριτήρια.
γ) Να αναπτύσσουν την κριτική ικανότητα και τις δεξιότητες των φοιτητών, να διαμορφώνουν τις απαραίτητες συνθήκες για την ανάδειξη νέων ερευνητών και να παρέχουν τις απαραίτητες γνώσεις και εφόδια στους αποφοίτους τους για την επιστημονική και επαγγελματική τους σταδιοδρομία.
δ) Να ανταποκρίνονται στις αναπτυξιακές ανάγκες της χώρας, να προωθούν τη διάχυση της γνώσης και την ανάπτυξη των τεχνών, την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας, καθώς και την καινοτομία, με προσήλωση στις αρχές της επιστημονικής δεοντολογίας, της βιώσιμης ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής.
ε) Να προωθούν τη συνεργασία με άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα και ερευνητικούς φορείς στην ημεδαπή και στην αλλοδαπή, την αποτελεσματική κινητικότητα του εκπαιδευτικού προσωπικού, των φοιτητών και των αποφοίτων τους, συμμετέχοντας στη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα.
στ) Να συμβάλουν στη διαμόρφωση υπεύθυνων πολιτών, ικανών να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις όλων των πεδίων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων με επιστημονική, επαγγελματική και πολιτιστική επάρκεια και υπευθυνότητα και με σεβασμό στις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της ειρήνης και της ισότητας.
2. Στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής αποστολής των Ιδρυμάτων κάθε τομέα της ανώτατης εκπαίδευσης:
α) Τα Πανεπιστήμια δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην ποιοτική και ολοκληρωμένη εκπαίδευση, σύμφωνα με τις τάσεις της σύγχρονης επιστήμης, της τεχνολογίας και των τεχνών, καθώς και της διεθνούς επιστημονικής πρακτικής.
β) Τα Τ.Ε.Ι. δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην ποιοτική εκπαίδευση, στις εφαρμογές των σύγχρονων επιστημών, της τεχνολογίας και των τεχνών. Στο πλαίσιο αυτό συνδυάζουν την ανάπτυξη του κατάλληλου θεωρητικού υποβάθρου με την υψηλού επιπέδου εργαστηριακή και πρακτική άσκηση.
3. Για την εκπλήρωση της αποστολής τους, τα Ιδρύματα οργανώνονται και λειτουργούν με κανόνες και πρακτικές που διασφαλίζουν την τήρηση και προάσπιση ιδίως των αρχών:
α) Της ελευθερίας στην έρευνα και τη διδασκαλία.
β) Της ερευνητικής και επιστημονικής δεοντολογίας.
γ) Της ποιότητας της εκπαίδευσης.
δ) Της ποιότητας των υπηρεσιών τους, της αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας στη διαχείριση του προσωπικού, των πόρων και των υποδομών τους.
ε) Της διαφάνειας του συνόλου των δραστηριοτήτων τους.
στ) Της αμεροληψίας κατά την άσκηση του έργου τους και τη λήψη αποφάσεων.
ζ) Της αξιοκρατίας στην επιλογή και εξέλιξη του προσωπικού τους.
η) Της ίσης μεταχείρισης μεταξύ των φύλων και του σεβασμού κάθε διαφορετικότητας.
4. Οι ειδικότερες αρχές και κανόνες λειτουργίας, η οργάνωση και οι επί μέρους στόχοι κάθε Ιδρύματος, μέσα στο πλαίσιο που καθορίζει ο παρών νόμος, ορίζονται με τον Οργανισμό και τον Εσωτερικό Κανονισμό λειτουργίας του, σύμφωνα με τα άρθρα 7 και 8, αντίστοιχα.
«α) Τα Πανεπιστήμια δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην ποιοτική και ολοκληρωμένη εκπαίδευση, σύμφωνα με τις τάσεις της σύγχρονης επιστήμης, της τεχνολογίας και των τεχνών, καθώς και της διεθνούς επιστημονικής πρακτικής.
β) Τα Τ.Ε.Ι. δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην ποιοτική εκπαίδευση, στις εφαρμογές των σύγχρονων επιστημών, της τεχνολογίας και των τεχνών. Στο πλαίσιο αυτό συνδυάζουν την ανάπτυξη του κατάλληλου θεωρητικού υποβάθρου με την υψηλού επιπέδου εργαστηριακή και πρακτική άσκηση.»
Ο παραπάνω διαχωρισμός δεν προσδίδει κάτι το ενιαίο, όπως επικαλείται ο κος Υπουργός, στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Επίσης δεν χρειάζεται να υπάρχει κάποιος διαχωρισμός διότι όλα τα ΑΕΙ (ΤΕΙ και πανεπιστήμια) δίνουν de facto έμφαση τόσο στις επιστήμες όσο και στην εφαρμογή της εκάστοτε επιστήμης. Διαφορετικά οι απόφοιτοι των πανεπιστημίων δε θα έπρεπε να έχουν επαγγελματικά δικαιώματα διότι αυτά συνδέονται με την εφαρμογή μιας επιστήμης. Επίσης κάθε ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα για να θεωρείται ανώτατο πρέπει να παρέχει τόσο ποιοτική όσο και ολοκληρωμένη εκπαίδευση στο πεδίο που θεραπεύει.
Ο μόνος διαχωρισμός που μπορεί να γίνει από το νομοθέτη είναι να διαφοροποιήσει το κάθε ΑΕΙ σε εφαρμοσμένων ή μη εφαρμοσμένων επιστημών.
Ἀγαπητέ κ. Ὑπουργέ, κ. Συνάδελφε, κατὰ τὴν εύγενὴ δική σας προσφώνιση,
Στὴν ἀπό 8/4/17 έπιστολὴ σας, ζητήσατε τὶς ἀπόψεις τῶν μελῶν τοῦ Ἐκπαιδευτικοῦ Προσωπικοῦ τῶν ΑΕΙ, προσωπικά ἀπό τὸν καθένα μας, ἐπὶ τοῦ φιλόδοξου νομοσχεδίου, ποὺ ὅμως δὲν ὑπῆρχε συνημμένο. Καὶ μάλιστα δὲν ὑπῆρχε γιὰ κανὰ μῆνα ἀκόμη.
Αὐτὸ, μὲ ἔβαλε σὲ ὑποψία, ὅτι κάποιοι εἶχαν ἀναλάβει νὰ τὸ προετοιμάσουν, χωρίς νὰ εἶναι συνεπεῖς, στὸ χρονοδιάγραμμα ποὺ θέσατε. Ἀφοῦ σᾶς ἐξέθεσαν μία φορά, ἔ, ἀναμενόμενο ἦταν νὰ σᾶς ξαναεκθέσουν. Αὐτὴ τὴν φορά ἐπί τῆς οὐσίας.
-Συνιστῶ νὰ τοὺς «ἀπολύσετε» πάραυτα, διότι ὁποιοδήποτε γραπτό κείμενο, γιὰ νὰ ἔχῃ ἀξία πρέπει α) νὰ εἶναι συγκροτημένο, νὰ χαρακτηρίζεται ἀπὸ ἐσωτερικὴ συνέπεια τῶν προτάσεών του, μεταξύ των καὶ σὲ σχέση μέ τίς ἀρχές του, ὅποιες κι ἄν εἶναι αὐτές. Καὶ β) οἱ διαδικασίες καί ρυθμίσεις νὰ ὑπηρετοῦν αὐτές τὶς ἀρχές. Ὅπως τὰ πολύ γνωστά σας καλά papers. Ἔ, τό κείμενο, ποὺ σᾶς παρέδωσαν, κάθε ἄλλο παρὰ τέτοιο μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ. Γιά τούς ἑξῆς λόγους:
1.Γεμίζει δύο σελίδες στόχους αποστολῆς τῶν ΑΕΙ, λές καί εἶναι ΜΚΟ. Ἀποστολή τῶν ΑΕΙ εἶναι, διεθνῶς, ἡ ἀναπαραγωγή τοῦ ἐπιστημονικοῦ & ἐρευνητικοῦ δυναμικοῦ τῆς χώρας, γιά τὴν πρὸσληψη καί περαιτέρω ἐμβάθυνση καὶ ὑπηρέτηση τοπικά τῶν έπιστημῶν καί ἡ ἐπάνδρωση μὲ πρώτης γραμμῆς στελέχη τῶν κρίσιμων θέσεων τοῦ δημόσιου τομέα. Ὅλα τὰ ἄλλα, ὅπως «διὰ βίου», «συνεργασίες» κτλ δὲν ἔχουν καμμία σχέση μέ Ἀποστολή. “ Ἐπιστέγασμα” ἡ συμπερίληψη ὡς ἀποστολῆς, τῆς «διαμόρφωσης ὑπεύθυνων πολιτῶν» (sic). Μὰ αὐτὸ εἶναι ἀκριβῶς, ἡ ἀποστολή τῆς Δευτεροβάθμιας!
Ἀποτέλεσμα τῆς …. ἀποστολικῆς σύγχυσης περὶ ΑΕΙ, εἶναι τό «πρόβλημα» τοῦ χωρισμοῦ τους σὲ πανεπιστημιακό καὶ τεχνολογικό κλάδο, μέ τό Πολυτεχνεῖο νὰ φιγουράρῃ στὰ Πανεπιστήμια. Ἀπὸ ὅπου ὅμως ἔχει άφαιρεθῆ ἡ ἀνάπτυξη τῆς θεωρίας καὶ ἔχει έναποτεθῆ (!) στὰ ΤΕΙ. Ποὺ ὅμως καὶ τὰ δυό ὑπηρετοῦν ἀκριβῶς τὴν ἴδια «.. ἐκπαίδευση στίς σύγχρονες ἐπιστῆμες, τεχνολογίες καί τέχνες»!
2.Είπαμε, παρά τά ἀνωτέρω τρικυμιώδη, νὰ προχωρήσουμε μήπως, ἔστω καὶ πλαγίως, διορθωθοῦν τὰ “ἀποστολικά” πράγματα. Ἔγιναν ἀκόμη χειρότερα. Διότι ἀπό τίς 111 σελίδες τοῦ νόμου, καμμιά 30-αριά ἀφοροῦν διατάξεις ἐκλογῆς(!) καθηγητῶν, ποὺ προσελήφθησαν γιὰ τὴν ἄσκηση ἔρευνας καὶ διδασκαλίας, σὲ ὄργανα .. διοίκησης. Τέτοιος συνωστισμός νὰ τό γυρίσουν σὲ “διοικητικούς”, ἀποτελεῖ σίγουρα παγκόσμια πρωτοτυπία, ὅπως ἄλλωστε θὰ ἔχετε καὶ ἐσεῖς διαπιστώσει, ἀπὸ τὴν θητείας σας στὴν ἀλλοδαπή. Προνοεῖστε γιὰ κλήρωση ἄνευ ἐπανατοποθετήσεως καὶ αὐτομάτως θὰ ἐξαφανισθῇ τό στρίμωγμα καί οἱ … σελίδες. Ἄ, καὶ οἱ ὑπόλοιπες σελίδες, εἶναι κανονιστικές διατάξεις, τῶν κατὰ τὰ ἄλλα αὐτοδιοίκητων (!!) ΑΕΙ, ἐπὶ σχεδόν πάσης … ἀποστολῆς των.
-Εἶναι ἄνευ νοήματος νὰ προσθέσῳ κρίσεις ἐπὶ τῶν ἰδιαιτέρων σημείων. Γι’αύτό καὶ σᾶς προτείνω νὰ συγκροτήσετε νὲα ὁμάδα, ποὺ θὰ γράψῃ νόμο 10 μόνο σελίδων, ποὺ θὰ ἀντικαθιστᾶ ὅλους περί ΑΕΙ.
-Μέ βασικό μόττο, αὐτό ποὺ κατέγραψε διεθνῆς ἐπιτροπή ἐξωτερικῆς ἀξιολόγησης Ἑλληνικοῦ Πανεπιστημίου: «.. πετᾶξτε στὰ σκουπίδια κάθε νόμο γιὰ τὰ ΑΕΙ καὶ ἐξαιρέστε τα ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους».
Εὔχομαι καλό κουράγιο!
Στο άρθρο 4 παρ 2β όπου αναφέρεται στην αποστολή των Α.Ε.Ι δεν είναι καλό να γίνεται κάποιος διαχωρισμός στην αποστολή τους αλλά τόσο τα Πανεπιστήμια όσο και τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (όπως ορίζονται στο άρθρο 1 παρ. 2) έχουν ως αποστολή να δίνουν έμφαση στην ολοκληρωμένη επιστημονική και τεχνολογική εκπαίδευση. Ο θεωρητικός διαχωρισμός που θα μπορούσε να υπάρξει είναι στην ιδιαίτερη έμφαση που μπορούν να δίνουν οι δύο αυτοί τομείς (π.χ στα Τ.Ε.Ι θα μπορούσαμε να πούμε ότι παρέχουν ιδιαίτερες γνωσεις στις εφαρμογές των σύγχρονων επιστημών της τεχνολογίας και των τεχνών στην παραγωγική διαδικασία)
Στο άρθρο 4, παραγρ. 2.β. αναφέρεται : Τα Τ.Ε.Ι. δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην ποιοτική εκπαίδευση, στις εφαρμογές των σύγχρονων επιστημών, της τεχνολογίας και των τεχνών. Στο πλαίσιο αυτό συνδυάζουν την ανάπτυξη του κατάλληλου θεωρητικού υποβάθρου με την υψηλού επιπέδου εργαστηριακή και πρακτική άσκηση.
Παρατήρηση : Από τη μία ο νόμος αναφέρεται σε Ανώτατα Τεχνολογικά Ιδρύματα και από την άλλη περιορίζει τον ρόλο τους και διατηρεί τον «χαρακτήρα» των εφαρμοστικών ιδρυμάτων, άρα αναιρεί θεωρητικά την επιστημονική εκπαίδευση και την ιδιότητα αυτή απο τους αποφοίτους.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στο άρθρο 4, παρ.2α που γίνεται αναφορά στην αποστολή των πανεπιστημίων, διευκρινίζεται ότι «παρέχουν ολοκληρωμένη εκπαίδευση στην επιστήμη και την τεχνολογία και τις εξελίξεις αυτών».
Στην αναφορά όμως για τα ΤΕΙ, παραλλείπεται ο όρος «ολοκληρωμένη» ενώ διατυπώνεται σαφώς οτι αποστολή είναι η παροχη εφαρμσμένων γνώσεων. Τα Τεχνολογικά Ιδρύματα δηλαδή δεν παρέχουν ποιοτική και ολοκληρωμένη επιστημονική και τεχνολογική εκπαίδευση στους φοιτητές τους ?
Αυτή η διατύπωση διατηρεί το επιχείρημα ότι τα ΤΕΙ δεν είναι ΑΕΙ εφάμιλα των πανεπιστημίων. Και χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Αν δεν αναδιατυπωθεί θα συνεχιστούν τα ίδια προβλήματα. Πρέπει να ξεκαθαρισθεί ότι τα ΤΕΙ είναι Ανώτατα Τεχνολογικά Ιδρύματα που παρέχουν σπουδές με επικέντρωση στον παραγωγικό ρόλο των επιστημών και στις τέχνες, με κύρια στόχευση οι πτυχιούχοι να έχουν άρτια γνώση της σύγχρονης τεχνολογίας και της χρήσης της στην παραγωγική διαδικασία.
Αν τα Πανεπιστήμια παρέχουν ολοκληρωμένη και ποιοτική επιστημονική και τεχνολογική εκπαίδευση, τότε τα Τεχνολογικά Ιδρύματα σε τι χρειάζονται ? Σημαίνει ότι οι πτυχιούχοι του πανεπιστημιακού τομέα, στη διάρκεια των σπουδών τους έχουν διδαχθει τα πάντα !! Είναι δυνατόν αυτή η νοοτροπία να διαιωνίζεται σε μία εποχή που οι βασικές σπουδές, μπορούν πλέον να καλύψουν ένα μικρό μέρος της επιστήμης που πραγματεύονται και των εφαρμογών της ?
Τα παραπάνω σημαίνουν ότι η Ελληνική Πολιτεία, ο Επιστημονικός Κόσμος της Χώρας και ίσως τα ίδια τα Τεχνολογικά Ιδρύματα, ακόμη, δεν έχουν ξεκαθαρίσει «στο μυαλό τους» την θεσμική θέση των πτυχιούχων του τεχνολογικού τομέα στην καθημερινή πρακτική της παραγωγής. Δηλαδή, για αρκετές ειδικότητες, όχι για όλες, ακόμη δεν έχει ξεκαθαρισθεί η θέση τους ως προς τις παράλληλες πανεπιστημιακές ειδικότητες.
Πως θεωρούμε ότι θα έπρεπε να διατώνεται το άρθρο:
Τα Τ.Ε.Ι. παρέχουν ολοκληρωμένη ποιοτική επιστημονική και τεχνολογική εκπαίδευση δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις εφαρμογές των σύγχρονων επιστημών και την χρήση των σύγχρονων τεχνολογικών στην παραγωγική διαδικασία όπως και στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και βελίτωση των υπαρχόντων.Στο πλαίσιο αυτό συνδυάζουν την ανάπτυξη του κατάλληλου θεωρητικού υποβάθρου με την υψηλού επιπέδου εργαστηριακή και πρακτική άσκηση δημιουργώντας επιστημονικά στελέχη παραγωγής.
Μέσω της 2ης παραγράφου επιχειρείται η (με το ζόρι) διαφοροποίηση των Πανεπιστημίων από τα ΤΕΙ ως προς το ότι τα μεν πρώτα προσφέρουν «ολοκληρωμένη» εκπαίδευση, τα δε δεύτερα προσφέρουν «υψηλού επιπέδου εργαστηριακή και πρακτική άσκηση».
Εδώ γεννιούνται μερικά κρίσιμα ερωτήματα. Τα ΤΕΙ δεν προσφέρουν ολοκληρωμένη εκπαίδευση; Τα Πανεπιστήμια δεν ασκούν επαρκώς τους Ιατρούς και τους Μηχανικούς; [Να αρχίσω να ανησυχώ για το αυριανό ραντεβού με τον καρδιολόγο μου;] Η θέση του νομοσχεδίου (που προφανώς είναι η θέση του Υπουργείου) προσβάλει και τους δύο κλάδους των ΑΕΙ.
Κατά τα άλλα, οι υπόλοιπες παράγραφοι του άρθρου δεν διαφοροποιούν καθόλου τους δύο τομείς της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Ίσως γιατί, σήμερα, είναι πραγματικά δύσκολο να ορίσεις αυτή τη διαφοροποίηση (επειδή σε μεγάλο ποσοστό δεν υπάρχει).
Από αυτό γίνεται φανερή η ωριμότητα πλέον της ιδέας τα ΤΕΙ να μετονομαστούν σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια. Είναι ένα θέμα το οποίο άλλες ευρωπαϊκές χώρες το έχουν λύσει εδώ και πολλά χρόνια και πιστεύω πως θα κάνει καλό σε όλον τον χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης στην χώρα.
Πιστεύω ότι θα ήταν καλό τα Τ.Ε.Ι. να μετονομαστούν όλα σε Πανεπιστήμια ή Τεχνολογικά Πανεπιστήμια διότι δεν έχουν καμία διαφορά από τα Πανεπιστήμια εδώ και πάρα πολύ καιρό παρά μόνο στις λέξεις.
Καλογραμμένα και ιδεολογικώς εύλογα τά περί γενικής αποστολής τών ΑΕΙ στίς §§1-3. Βερμπαλιστικά όμως, με σχεδόν ανύπαρκτο κανονιστικό περιεχόμενο. Θα προτιμούσα, λόγω νομοτεχνικής, λιγότερα ή και καθόλου τέτοια λόγια. Δευτερευόντως, ίσως χρειάζεται λίγη περίσκεψη σχετικά με τίς παραπομπές σε κυρίαρχα, και τέτοια είναι τά «σύγχρονα», κριτήρια και τάσεις. Κυρίαρχη πρέπει να είναι η ελευθερία τής επιστήμης, ακόμα και ως προς τήν έκφραση απόψεων που μπορεί να εμφανίζονται κάποια δεδομένη στιγμή ως μη συνάδουσες με τίς σύγχρονες τάσεις.
Η πορεία των ΤΕΙ τα τελευταία 16 χρόνια είναι τέτοια που ουσιαστικά δεν διαφέρουν από τα Πανεπιστήμια. Αν δει κανείς τα ελάχιστα απαιτούμενα τυπικά προσόντα για τον διορισμό ενός επίκουρου καθηγητή ΤΕΙ με αυτόν ενός πανεπιστημίου είναι σαφώς ανώτερα αυτού του ΤΕΙ. Που υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ; Η διαφορά είναι στη βάση των εισακτέων (αν μιλάμε για την ίδια πόλη και παρεμφερές γνωστικό αντικείμενο). Αυτό γιατί απλά ο Έλληνας τα ΤΕΙ τα ξέρει σαν κατώτερα Ιδρύματα (για κανέναν άλλο λόγο). Μάταια προσπαθεί ο συντάκτης του νόμου να βρει διαφορές μεταξύ Πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν τμήματα ΤΕΙ που είναι χαμηλού επιπέδου όπως όμως ακριβώς και τμήματα Πανεπιστημίου. Ειδικά κάποια περιφερειακά τμήματα Πανεπιστημίων έχουν τεράστειο θέμα επειδή η φοίτηση δεν είναι υποχρεωτική (όπως πχ τα εργαστήρια των ΤΕΙ) κι έτσι δεν συναντά κανείς ούτε καθηγητή ούτε φοιτητή και ας πάει όποια ώρα εργάσιμης μέρας θέλει. Η λύση για την χώρα και για την οικονομία είναι μια. Άμεση και ισότιμη συγχώνευση ιδρυμάτων σε Μητροπολιτικά Πανεπιστήμια στις περιφέρειες τις χώρας με ταυτόχρονη σημαντική μείωση των τμημάτων και αξιοποίηση του προσωπικού με σεβασμό στην ακαδημαϊκή του πορεία και στα επαγγελματικά του δικαιώματα. Η δημιουργία τμημάτων διετούς εκπαίδευσης δεν είναι άσχημη ιδέα αλλά χρειάζεται εξαιρετικά μεγάλη χρηματοδότηση γιατί είναι εντελώς διαφορετική η υφή της από τα Πανεπιστήμια και διαφορετικού τύπου οι διδάσκοντες που θα χρειαστεί!
Επειδή η κύρια αρμοδιότητα των ΑΕΙ είναι η παροχή γνώσης , στους Έλληνες πολίτες, δωρεάν και χωρίς φραγμούς, αλλά με το υπάρχον σύστημα εισαγωγής, γίνεται το ακριβώς αντίθετο, πρέπει το πολύ σε 2 χρόνια να εισάγονται φοιτητές με το νέο σύστημα .
Μέχρι τότε πρέπει να επανέλθει η κατηγορία 10% στην αρχική της μορφή, όποιος έχει συμμετάσχει στον διαγωνισμό των πανελλαδικών, να έχει την δυνατότητα όποτε θέλει και μπορεί, να δοκιμάσει να εισαχθεί με την βαθμολογία που έχει κατοχυρώσει. Γιατί με τον περιορισμό των 2 ετών, καταστρατηγείτε η ισότητα ευκαιριών, κάθε χρονιά, κάτι που πλήττει τα χαμηλά και μεσαία στρώματα, που αν και έχουν ξοδέψει ένα μεγάλο ποσό για την προετοιμασία, η πολιτεία του αφαίρεσε το δικαίωμα να αξιοποιήσει την βαθμολογία όσες φορές επιθυμεί, όπως γίνεται με το απολυτήριο ή τα διάφορα πιστοποιητικά.
Στο δεύτερο εδάφιο της δεύτερης παραγράφου τι εννοεί ο νομοθέτης με τις φράσεις:
α) Τα Πανεπιστήμια δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην ποιοτική και ολοκληρωμένη εκπαίδευση
β) Τα Τ.Ε.Ι. δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην ποιοτική εκπαίδευση
Δηλαδή η εκπαίδευση στα ΤΕΙ δεν είναι ολοκληρωμένη; Τι εστί ολοκληρωμένη και ποιο είναι το μέτρο της ολοκλήρωσης;
Επίσης, τα Πανεπιστήμια δεν παρέχουν υψηλού επιπέδου εργαστηριακή άσκηση; Δηλαδή ο διπλωματούχος μηχανικός δεν έχει υποστεί την απαραίτητη εργαστηριακή άσκηση ώστε να ενταχθεί στην αγορά εργασίας;
Αντίστοιχα ο απόφοιτος νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου, μία τόσο κρίσιμη ειδικότητα για την κοινωνία, αποφοιτά απροετοίμαστος;
Είναι φανερή η δυσκολία να αποτυπωθεί η διαφορά των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ με βάση αντικειμενικά κριτήρια (προγράμματα σπουδών, δομές και λειτουργίες, προσόντα διορισμού ΔΕΠ κ.ά.), γι΄αυτό και κατέφυγε ο νομοθέτης σε λεκτικές ακροβασίες.