Αρχική «Ρυθμίσεις για την ανώτατη εκπαίδευση, την έρευνα και άλλες διατάξεις»Άρθρο 03 – Ακαδημαϊκές Ελευθερίες

Άρθρο 03 – Ακαδημαϊκές Ελευθερίες

1. Στα Α.Ε.Ι. κατοχυρώνεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και στη διδασκαλία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών. Το ακαδημαϊκό άσυλο αναγνωρίζεται για την κατοχύρωση των δημοκρατικών αξιών, των ακαδημαϊκών ελευθεριών στην έρευνα και στη διδασκαλία, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία, έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει.
2. Επέμβαση δημόσιας δύναμης σε χώρους των Α.Ε.Ι. λαμβάνει χώρα σε περιπτώσεις πλημμελημάτων και κακουργημάτων αυτεπαγγέλτως και σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση μετά από απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου. Οι ως άνω περιορισμοί δεν ισχύουν για το Πυροσβεστικό Σώμα.

Σχόλια
  • 16 Ιουνίου 2017, 13:20 | EK

    Επίσης ποιος θα λυτρώσει το μεγαλύτερο τμήμα των μελών ΔΕΠ από ομηρίες (εξαιτίας του συστήματος εξελίξεών τους) και την αυθαιρεσία και καταδυναστεία των ηγετίσκων κάθε τμήματος-σχολής; Αναγκάζοντάς τους συνήθως να προσχωρήσουν στο σεσηπός σύστημα και στην τακτική των διαπλοκών και των ανταλλαγμάτων.

  • 14 Ιουνίου 2017, 00:16 | ΠΑΣΠ ΕΜΠ

    Στην παράγραφο 2 αυτή εισάγεται ένα ειδικό καθεστώς ως προς τη δυνατότητα επέμβασης δημόσιας δύναμης σε χώρους Α.Ε.Ι. Σε περιπτώσεις πλημμελημάτων και κακουργημάτων ισχύουν κανονικά οι νόμοι του κράτους για τα Α.Ε.Ι., οπότε δεν υφίσταται αποκλεισμός του συγκεκριμένου χώρου που θα το μετέτρεπε σε νησίδα ανομίας. Με τον τρόπο αυτό δεν καταπατάται το ακαδημαϊκό άσυλο, όπως αυτό ορίζεται από το Άρθρο 3, §1, επομένως προστατεύεται η ακαδημαϊκότητα και η ελεύθερη διακίνηση ιδεών, εξασφαλίζεται η ασφάλεια της κοινότητας και πολεμάται η εγκληματικότητα. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις όπου απαιτείται απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου εκφράζουμε απλά τον προβληματισμό μας ως προς τη δυσκαμψία λειτουργίας του μηχανισμού αυτού ανάλογα με τη σοβαρότητα του γεγονότος.
    Συνολικά θεωρούμε, ωστόσο, πως η αντίστοιχη διατύπωση του νόμου 4009/2011, Άρθρο 3, §2, αποτελεί ορθολογικότερο τρόπο καταπολέμησης εγκληματικών φαινομένων εντός των Α.Ε.Ι., καθώς τοποθετεί ως αυτονόητη την εφαρμογή της νομοθεσίας σε οποιαδήποτε αξιόποινες πράξεις, δίχως περιορισμούς.
    Τόσο η συγκεκριμένη διατύπωση, όσο και η αντίστοιχη του νόμου 4009/2011 θα εφαρμοστεί σωστά όταν υιοθετηθούν όσα περιγράφει το Άρθρο 3 τόσο από την κοινότητα των Α.Ε.Ι. όσο κι από τις δημόσιες δυνάμεις, καθώς έως σήμερα δεν υπάρχει η ανάλογη καταπολέμηση εγκληματικών φαινομένων εντός των Α.Ε.Ι..
    Ο προβληματισμός έγκειται, επίσης, στο αν εισάγεται ένα αντίστοιχο καθεστώς ακαδημαϊκού ασύλου για τα Τ.Ε.Ι. της χώρας.

  • 13 Ιουνίου 2017, 13:44 | Διονύσης Γουβιάς

    Για να μην τρελαθούμε…. 5 χρόνια που ίσχυσε ο Νόμος Διαμαντοπούλου (Ν. 4009/2011)παρενέβη πολλές φορές η «δημόσια δύναμη»;…. Εδώ, ακόμα και την Πυροσβεστική όταν καλεί κάποιος (για απεγκλωβισμό ανθρώπων από ανελκυστήρες), δεν έρχονται ζητώντας (ΠΑΡΑΝΟΜΑ, γιατί αυτό δεν ισχύει από το Σεπτέμβρη του 2011) άδεια από «πρυτανικές αρχές»!!!…

  • 12 Ιουνίου 2017, 15:31 | Κατσιφαράκης Κωνσταντίνος

    Ευτυχώς η ελευθερία της διδασκαλίας και της έρευνας δεν κινδυνεύει στα Πανεπιστήμια, ώστε να υπάρχει ανάγκη ειδικής προστασίας έναντι επεμβάσεων της δημόσιας δύναμης. Αντιθέτως, κινδυνεύει η ασφάλεια φοιτητών και εργαζομένων από παράνομες δραστηριότητες, όπως η διακίνηση ναρκωτικών.
    Παρακαλώ θερμά να αποσύρετε τη σχετική διάταξη, ώστε να μη γίνετε εν τοις πράγμασι (και παρά την όποια αγαθή πρόθεση) συνεργοί των διακινητών ναρκωτικών. Πώς θα διαπιστώνει, π.χ. το πλημμέλημα ή το κακούργημα η αστυνομία, αν δεν έχει δικαίωμα ελέγχου του χώρου; Θα περιμένει καταγγελία από κάποιον θαρραλέο; Kαι να γίνει η καταγγελία, οι διαπράξαντες το αδίκημα θα έχουν εξαφανισθεί, μέχρι να έρθει η δημόσια δύναμη.
    Επιπλέον, η διάταξη δημιουργεί μια «γκρίζα ζώνη» περιστάσεων, όπου η μεν αστυνομία θα ζητεί απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου για να επέμβει, ενώ οι πανεπιστημιακές αρχές θα ζητούν αυτεπάγγελτη επέμβαση.

  • 10 Ιουνίου 2017, 11:43 | Μιχάλης Ρουμελιώτης

    Ως προς τήν §1, βλ. σχόλιό μου υπό τό άρθρο 1.

    Η §2 είναι ένας εύλογος ίσως ιδεολογικοπολιτικός συμβιβασμός για τήν κυβέρνηση, που όμως, πρώτον, πάσχει από ασάφεια. Προφανώς δεν εννοεί δικανικώς διαπιστωμένα ήδη πλημμελήματα ή κακουργήματα. Ποιός βαθμός ενδείξεως ή αποδείξεως όμως χρειάζεται να υπάρχει για να νομιμοποιείται η δημόσια δύναμη να επέμβει αυτεπαγγέλτως; Δεύτερον, μεταξύ μιας κλοπής (πλημμέλημα), που αποκαλύπτεται έξι μήνες μετά, και μιας προκλήσεως ανησυχίας ή και διαταράξεως ησυχίας (πταίσματα), που λαμβάνουν χώρα τώρα, σχετικώς ευλογότερη είναι η δυνατότητα αυτεπάγγελτης επέμβασης τής δημόσιας δύναμης στίς δεύτερες, παρά στήν πρώτη.

    Γενικότερα, και ανεξαρτήτως τής μορφής που έλαβε στόν τόπο μας η σχετική δημόσια συζήτηση, τό πανεπιστημιακό άσυλο είχε λόγο υπάρξεως σε παλαιότερους χρόνους, όταν ακόμα ο πανεπιστημιακός πληθυσμός ήταν ένα μικρό ποσοστό τού γενικοτέρου, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, στά οποία περιλαμβανόταν μεγαλύτερη ηθικότητα και πολύ μικρότερη ροπή στήν γενική παραβατικότητα, απ’ ό,τι αυτή τών ιδίων τών κυβερνώντων και τών ανθρώπων που στελέχωναν τή δημόσια δύναμη. Σήμερα, που ο πληθυσμός τών πανεπιστημίων δεν διαφέρει ουσιωδώς από τόν υπόλοιπο πληθυσμό, και που η ελευθερία τού λόγου κατοχυρώνεται για όλους, η προφύλαξη τών πανεπιστημίων από τήν επέμβαση τής δημοσίας δυνάμεως δεν έχει λόγο υπάρξεως, παρά μόνο ως ιδεολογικό απομεινάρι, ή και στό πλαίσιο κομματικών σκοπιμοτήτων.

  • 4 Ιουνίου 2017, 11:20 | Θεοδωρακόπουλος Θωμάς

    Ως προς το Αρθρο 3ΠΑΡ2 , η εν λόγω παραγραφος οδηγεί -επι της ουσιας- σε καταργηση του ασυλου. Στο παρόν νομοθετικό πλαίσιο δεν υπαρχει η δυνατοτητα εισοδου δυνάμεων σε περιπτωση πλημμεληματων αυτεπαγγελτα, παρα μόνο σε περιπτωση βαρεων κακουργημάτων.

Σχόλια