Διαχρονικά, η Ελλάδα αποτέλεσε χώρα εξαγωγής μεγάλου αριθμού φοιτητών. Η Πολιτεία αδυνατούσε να ανταποκριθεί στη μεγάλη ζήτηση για ανώτατη εκπαίδευση. Σήμερα, η ελληνική ανώτατη εκπαίδευση είναι ένα από τα πλέον εκτεταμένα και ανοικτά συστήματα ανώτατης εκπαίδευσης στον κόσμο. Επιτρέπει την πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση σε περισσότερους από 2 στους 3 νέους κάθε γενιάς. Τον τελευταίο χρόνο, προσφερόμενες και χρηματοδοτούμενες θέσεις εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση παρέμειναν κενές, καθώς δεν ανταποκρίνονται στις προτιμήσεις και επιδιώξεις των αποφοίτων του λυκείου μας.
Η μεγάλη ανάπτυξη της ανώτατης εκπαίδευσης τις τελευταίες δεκαετίες είχε, επίσης, ως αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση του αριθμού των Ελλήνων που σπουδάζουν στο εξωτερικό σε προπτυχιακό επίπεδο[1]. Η ζήτηση πλέον για σπουδές στο εξωτερικό αφορά πρωτίστως τις μεταπτυχιακές σπουδές και την απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων με διεθνή χαρακτήρα[2]. Τέτοιες γνώσεις και δεξιότητες, αναζητά με αυξανόμενο ρυθμό και η σύγχρονη αγορά εργασίας, η οικονομία και η διοίκηση. Τέτοιες θέσεις εργασίας αναμένεται και στο μέλλον να δημιουργηθούν σε διεθνώς ανταγωνιστικές επιχειρήσεις και τομείς της οικονομίας.
Την ίδια στιγμή, οι δυνατότητες για σπουδές με διεθνή χαρακτήρα και για την ανάπτυξη διαπολιτισμικών γνώσεων και δεξιοτήτων επικοινωνίας και συνεργασίας, που προσφέρουν τα ευρωπαϊκά προγράμματα ανταλλαγών φοιτητών, δεν αξιοποιούνται επαρκώς και εξίσου από όλα τα ελληνικά ιδρύματα, τα τμήματα, και τους φοιτητές τους. Παρά τα σημαντικά βήματα που έχουν γίνει από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα τις τελευταίες δύο δεκαετίες (π.χ. ίδρυση και λειτουργία Γραφείων Διεθνών Σχέσεων, κ.ά.), ο βαθμός συμμετοχής των ελληνικών ιδρυμάτων και των φοιτητών τους σε αυτά τα προγράμματα συνεργασίας και ανταλλαγών εκπαιδευτικού προσωπικού και φοιτητών παραμένει συνολικά χαμηλός. Η μέχρι σήμερα αποσπασματική εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Συστήματος Πιστωτικών Μονάδων, αλλά και τα αυστηρά δομημένα προγράμματα σπουδών των ιδρυμάτων περιορίζουν την την κινητικότητα των φοιτητών και την αναγνώριση περιόδων σπουδών σε ιδρύματα του εξωτερικού.
Αντίθετα, τις τελευταίες δύο δεκαετίες η διεθνής κινητικότητα φοιτητών και επιστημόνων αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς, όχι μόνο σε ευρωπαϊκό άλλα και σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα ελληνικά ιδρύματα όμως προσελκύουν πολύ μικρό αριθμό φοιτητών και επιστημόνων από άλλες χώρες, ενώ την ίδια στιγμή, σημαντικός αριθμός Ελλήνων επιστημόνων επιλέγει πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα άλλων χωρών. Τα ελληνικά ιδρύματα, η ελληνική οικονομία και η διοίκηση στερούνται τις πολύτιμες γνώσεις και ικανότητες επιστημονικού δυναμικού με διεθνείς γνώσεις και δεξιότητες. Η τάση αυτή φαίνεται μάλιστα να εντείνεται στην τρέχουσα δυσχερή οικονομική συγκυρία.
Τα ελληνικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα έχουν πολλές δυνατότητες να συμβάλουν στη μεταβολή της Ελλάδας από χώρα εξαγωγής σε χώρα εισαγωγής φοιτητών και υψηλής ποιότητας επιστημόνων από άλλες χώρες. Έχουν σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα – πολλά από τα οποία δεν αξιοποιούνται πλήρως – ώστε να μεταβληθούν σταδιακά σε διεθνή κέντρα εκπαίδευσης και πολιτισμού, ικανά να προσελκύουν ανθρώπινο δυναμικό υψηλών ικανοτήτων από ολόκληρο τον πλανήτη.
Τα εκπαιδευτικά και αναπτυξιακά οφέλη από το άνοιγμα των ελληνικών ιδρυμάτων στον κόσμο είναι σημαντικά για τα ιδρύματα, το επιστημονικό τους προσωπικό, τους φοιτητές, την ελληνική οικονομία, αλλά και γενικότερα την ελληνική κοινωνία, σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Το διεθνές κύρος και ο σεβασμός στο επιστημονικό προσωπικό της χώρας θα ενισχυθούν ακόμη περισσότερο. Οι δυνατότητές τους για διεθνή δικτύωση και ανάπτυξη εκπαιδευτικών και ερευνητικών συνεργασιών θα διευρυνθούν. Οι φοιτητές θα ευνοηθούν από την ανάπτυξη σύγχρονων γνώσεων, ικανοτήτων και δεξιοτήτων στη διεθνώς ανταγωνιστική οικονομία και από τη φοίτησή τους σε εκπαιδευτικά ιδρύματα με διεθνή παρουσία, ποιότητα και αναγνώριση. Οι διεθνείς εκπαιδευτικές και ερευνητικές συνεργασίες των ιδρυμάτων θα έχουν ευεργετικά αποτελέσματα όχι μόνο για την συνεχή βελτίωση της ποιότητας των ελληνικών ιδρυμάτων και την ενίσχυση του διεθνούς ακαδημαϊκού τους κύρους αλλά και για την μακροπρόθεσμη ανάπτυξη της χώρας, ενώ παράλληλα θα αποτρέψει τάσεις διαρροής πολύτιμου ανθρώπινου δυναμικού με υψηλή εξειδίκευση, ικανότητες και δημιουργικότητα από τη χώρα.
Η διεθνής παρουσία των ελληνικών ιδρυμάτων δεν είναι σήμερα ικανοποιητική. Αντανακλάται στις θέσεις που καταλαμβάνουν στα διεθνή συστήματα κατάταξης των ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης. Η διάδοση και η επιρροή αυτών των συστημάτων κατάταξης σε παγκόσμιο επίπεδο είναι αναμφισβήτητη. Αναμφισβήτητες είναι και οι ουσιαστικές αδυναμίες τους, ως αξιόπιστων δεικτών ακαδημαϊκής ποιότητας, καθώς και οι κίνδυνοι από την άκριτη χρήση τους. Ορισμένες από τις πραγματικές αυτές αδυναμίες αναμένεται να περιοριστούν από το υπό διαμόρφωση σύστημα κατάταξης του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης.[3] Η θέση των ελληνικών ιδρυμάτων στο νέο ευρωπαϊκό σύστημα κατάταξης απαιτείται να είναι περίοπτη.
Στον διάλογο για τις αλλαγές στην ανώτατη εκπαίδευση προτείνουμε τη διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης και συνεκτικής στρατηγικής για διεθνοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης ως ένα από τους τρεις κεντρικούς άξονες της εθνικής στρατηγικής για την ανώτατη εκπαίδευση. Με τη στρατηγική αυτή επιδιώκουμε να οικοδομήσουμε ιδρύματα:
- εξωστρεφή, με διεθνή και πρωταγωνιστικό χαρακτήρα και παρουσία, στη βάση της ακαδημαϊκής αριστείας
- με διεθνώς αναγνωρισμένα και πιστοποιημένα προγράμματα σπουδών, ικανά να προσελκύουν φοιτητές και εκπαιδευτικό προσωπικό από άλλες χώρες
Στην υλοποίηση της στρατηγικής αυτής συνεργούν οι περισσότερες από τις αλλαγές που προτείνουμε. Χρειάζονται όμως και περισσότερα. Ανακεφαλαιώνοντας, για τη στρατηγική διεθνοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης προτείνουμε τα ακόλουθα:
- Ενίσχυση της αυτοδιοίκησης των ιδρυμάτων και της δυνατότητάς τους να αναπτύσσουν πρωτοβουλίες και εκπαιδευτικές και ερευνητικές συνεργασίες στον διεθνή χώρο
- Ενθάρρυνση συνενώσεων μεταξύ εκπαιδευτικών και ερευνητικών ιδρυμάτων, με στόχο την ενίσχυση της διεθνούς παρουσίας τους
- Υιοθέτηση και πλήρης εφαρμογή του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων και αντιστοίχησή του με το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Προσόντων Δια Βίου Εκπαίδευσης και το Πλαίσιο Προσόντων του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης, ως εργαλείου για τη διεθνή διαφάνεια, αναγνώριση και προβολή των σπουδών στα ελληνικά ιδρύματα
- Πλήρης εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Συστήματος Πιστωτικών Μονάδων στα ιδρύματα για διευκόλυνση της αναγνώρισης των σπουδών σε διεθνές επίπεδο
- Πιστοποίηση των προγραμμάτων σπουδών των ελληνικών ιδρυμάτων από διεθνείς επιτροπές επιστημόνων, ώστε η ποιότητά τους να αναγνωρίζεται από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα
- Εκλογή των μελών του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού από εκλεκτορικά σώματα με ισχυρή διεθνή παρουσία για ενίσχυση του κύρους, της φήμης και της αναγνωρισιμότητάς τους σε διεθνές επίπεδο
- Θεσμοθέτηση της δυνατότητας ταυτόχρονης κατοχής θέσης διδακτικού προσωπικού σε ελληνικό ίδρυμα και σε ίδρυμα του εξωτερικού
- Διεύρυνση και στήριξη του θεσμού του Επισκέπτη Καθηγητή/Ερευνητή
- Θεσμοθέτηση της δυνατότητας χορηγίας Εδρών, με βάση προδιαγραφές που θέτει το ίδρυμα
- Ενίσχυση της διεθνούς προβολής των ελληνικών ιδρυμάτων και των προγραμμάτων τους στο εξωτερικό, σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών και το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού
- Χρηματοδότηση προπτυχιακών και μεταπτυχιακών προγραμμάτων σπουδών με διεθνή χαρακτήρα και εμβέλεια και σε ξένη γλώσσα, ώστε να προσελκύουν φοιτητές και προσωπικό από άλλες χώρες
- Χρηματοδότηση κοινών μεταπτυχιακών προγραμμάτων με κορυφαία πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού σε τομείς στους οποίους η Ελλάδα διαθέτει σημαντικά πλεονεκτήματα και την αναγκαία κρίσιμη μάζα
- Στήριξη της ίδρυσης παραρτημάτων των ελληνικών ιδρυμάτων σε άλλες χώρες
- Θεσμοθέτηση βραβείων με στόχο την ανάδειξη του προτύπου του Έλληνα επιστήμονα με διεθνή αναγνώριση και προβολή.
[1] Βλέπε OECD Education at a glance, 2000, 2009.
[2] Στοιχεία από το Higher Education Statistical Agency, Great Britain.
[3] Βλ. “U-Multirank Project ‘Design and Testing the Feasibility of a Multi-dimensional Global University Ranking’”, Interim Progress Report, CHERPA Network, November 2010, και “U-Map: The European Classification of Higher Education Institutions”, CHEPS, January 2010.
H Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία, υποστηρίζει ότι το κριτήριο της προσβασιμότητας των ατόμων με αναπηρία θα πρέπει να αποτελεί κριτήριο επιλογής για τη σύναψη συνεργασίας ενός ελληνικού ΑΕΙ ή/και ΤΕΙ με αντίστοιχα εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού σε ότι αφορά στην ανταλλαγή φοιτητών/σπουδαστών, προκειμένου να μην αποκλείονται οι έλληνες φοιτητές και σπουδαστές με αναπηρία.
Επιπρόσθετα, αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι η λήψη μέτρων προσβασιμότητας στα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ, σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, δύναται αφενός να μειώσει το ποσοστό των ατόμων με αναπηρία που μετακινούνται στο εξωτερικό προκειμένου να φοιτήσουν σε πλήρως προσβάσιμα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, αφετέρου να αυξήσει το ποσοστό εγγραφών ατόμων με αναπηρία του εξωτερικού, και δη από τις γειτονικές χώρες, στα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Η ενίσχυση του διεθνούς χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης συνδέεται άρρηκτα και αναπόσπαστα με τον καθολικό και χωρίς εκπτώσεις σχεδιασμό για τον εκσυγχρονισμό των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων σε ότι αφορά την προσβασιμότητα των ατόμων με αναπηρία σε αυτά. Τα πανεπιστημιακά ιδρύματα θα αναζητήσουν και θα ενισχύσουν το διεθνή τους ρόλο εάν επιτευχθεί ο ανωτέρω στόχος. Και αυτό γιατί εάν δεν υλοποιηθεί αυτός ο στόχος τότε τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας θα διεθνοποιήσουν κακές πρακτικές. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι αγνοούνται από μέρους της Ε.Σ.Α.μεΑ και του αναπηρικού κινήματος φωτεινές εξαιρέσεις στο χώρο της ανώτατης παιδείας.
Χαίρετε και καλή χρονιά! Σχετικά με την εκλογή μελών ΔΕΠ προτείνω τα εξής:Θα πρέπει να αποσαφηνιστεί και ο ρόλος τους, διότι περιορίζεται κυρίως στην τεχνοκρατική διδασκαλία στα τμήματα και στην αφοσίωση τους στις προσωπικές επιδιώξεις της έρευνάς τους. Αν ζητάμε πολλά από τους διδάσκοντες, πώς θα έχουν το χρόνο να στοχαστούν πώς να διδάξουν τους φοιτητές αφενός και να ξεφύγουν από το μπακαλίστικο, δασκαλοκεντρικό μονόλογο στη διδασκαλία τους;;;Αφετέρου, αν έχουν ταυτόχρονα τις διαδικασίες εκπόνησης των προσωπικών ερευνών, πώς θα έχουν το χρόνο να στοχαστούν πώς να μυήσουν τους φοιτητές ή /καισυνεργάτες τους στη νοοτροπία και στο μεράκι της έρευνας; Κοντολογίς προτείνω για αρχή να ξεκαθαρίσει το τοπίο ως προς την υπό κατασκευή νέα ταυτότητα των διδασκόντων στα πανεπιστήμια.Τι ακριβώς ζητάμε από αυτούς; Τους θέλουμε επαγγελματίες διδάσκοντες ή τους θέλουμε μονολογούντες παραδότες μιας ύλης μέσα από μια διαδικασία διδασκαλίας χωρίς παιδαγωγική κατάρτιση,μπολιασμένη με κομματικούς προσυλητισμούς και πελατιακές σχέσεις ( για τα οποία φυσικά δεν ευθύνονται αποκλειστικά οι ίδιοι);Τους θέλουμε ερευνητές αξιόλογους ή μπακάληδες που τρέχουν να προλάβουν έρευνες, παραδόσεις, διαδικαστικά του επαγγέλματος, να αρθρογραφήσουν, να αναδείξουν το πανεπιστήμιό τους ΄στην κοινωνία, να συνεργαστούν με άλλους φορείς, να τρέξουν να βρουν χρηματοδοτήσεις, συν οικογενειακές υποχρεώσεις ( γιατί και αυτοί άνθρωποι είναι, και μην ξεχνάμε ότι πολλοί δεν κάνουν μόνο δέκα λεπτά για να πάνε στη δουλειά τους, αλλά διανύουν μεγάλες, ενεργοβόρες και δαπανηρές αποστάσεις…);Οι καθηγητές δεν είναι στην απέναντι μεριά, είναι κομμάτι της κοινωνίας μας, είναι συγγενείς, φίλοι, κλπ και αξίζουν να βρίσκονται σε μία θέση που να τους αξίζει, αλλά και που να τιμά όσους επαφίενται στις υπηρεσίες τους. Πολλοί έχουμε πολλέςςςςςςςς αρνητικές εμπειρίες, αλλά δεν υπάρχει εμείς και αυτοί, υπάρχει κατά τη γνώμη μου διάθεση για διάλογο, δουλειά και υπευθυνότητα από ό λ ο υ ς πάνω σ’αυτό! Τελικά τι ζητάμε από τους διδάσκοντες και ποια η θέση των άλλων σε σχέση μαζί τους ;
Ευχαριστώ!
ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
Προτεινόμενες διατάξεις για την ένταξη και εξέλιξη των εκλεγμένων-τελούντων υπό διορισμών μελών ΔΕΠ:
1. Προτείνεται για τη νέα βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή (η οποία απορροφά τις παλαιότερες βαθμίδες Λέκτορα και Επίκουρου): Παραμονή για 7 χρόνια σε αυτή τη βαθμίδα μετά από τον πρώτο διορισμό και υποχρεωτική κρίση για εξέλιξη και μονιμοποίηση στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή. Σε περίπτωση αποτυχίας ο υποψήφιος χάνει τη θέση του (όπως ακριβώς συνέβαινε και στην τωρινή διαδικασία μονιμοποίησης)
2. Εκλεκτορικά σώματα: 11 μέλη (7 διδάσκοντες από το οικείο τμήμα (5 από τον ίδιο τομέα και 2 από τους άλλους τομείς), 4 εκλέκτορες από το εξωτερικό). Εφόσον δεν υπάρχουν στην αντίστοιχη βαθμίδα Έλληνες εκλέκτορες από το οικείο τμήμα, τότε αντικαθίστανται από Έλληνες καθηγητές άλλων Ελληνικών Πανεπιστημίων. Οι ξένοι εκλέκτορες ψηφίζουν είτε αποστέλλοντας επιστολή που πρέπει να φθάσει στο τμήμα 1 εβδομάδα πριν από την εκλογή είτε με σκαναρισμένο ηλεκτρονικό μήνυμα που να φέρει την υπογραφή τους είτε με τηλεδιάσκεψη κατά τη διάρκεια της εκλογής. Όλοι οι εκλέκτορες πρέπει να είναι του ιδίου γνωστικού ή συναφούς αντικειμένου. Τόσο οι Έλληνες όσο και οι ξένοι εκλέκτορες πρέπει να ανήκουν σε ανώτερη βαθμίδα από τον κρινόμενο.
1. ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
(α) Εκλεγμένα-τελούντα υπό διορισμό μέλη ΔΕΠ:
Εκλεγμένοι Λέκτορες: Διορίζονται ως Επίκουροι (με την έννοια που έχει η βαθμίδα αυτή σύμφωνα με τον νέο νόμο). Παραμένουν 7 χρόνια στη βαθμίδα αυτή και κρίνονται υποχρεωτικά μετά την πάροδο αυτού του διαστήματος. Η κρίση αυτή, εφόσον είναι επιτυχής, τους οδηγεί στη βαθμίδα του Αναπληρωτή στην οποία μονιμοποιούνται αυτόχρημα.
Εκλεγμένοι Επίκουροι: Διορίζονται ως Επίκουροι και κρίνονται μετά από πάροδο 4 ετών για Αναπληρωτές (όπως θα συνέβαινε και με τον παρόντα νόμο). Η κρίση αυτή, εφόσον είναι επιτυχής, τους οδηγεί στη βαθμίδα του Αναπληρωτή στην οποία μονιμοποιούνται αυτόχρημα. Το μικρότερο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από τον διορισμό τους μέχρι την κρίση τους δικαιολογείται από το ότι είτε έχουν ήδη συμπληρώσει τουλάχιστον μία τριετία ως λέκτορες σε άλλα ιδρύματα ή, αν πρόκειται για πρώτο διορισμό, έχουν προσόντα αντίστοιχα με Επίκουρο Καθηγητή σύμφωνα με τον προηγούμενο νόμο και ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να παραμείνουν το ίδιο χρονικό διάστημα με έναν εκλεγμένο με τον παλαιό νόμο Λέκτορα στη νέα βαθμίδα του Επίκουρου.
(β) Υπηρετούντα μέλη ΔΕΠ:
Καθώς η περιπτωσιολογία είναι πραγματικά δαιδαλώδης και προκειμένου να μην αδικηθεί κανείς, προτείνεται να επιλέξουν, αν το επιθυμούν, να εξελίσσονται με βάση το παρόν σύστημα ή να μεταπηδήσουν στο καινούριο. Η σύνθεση των εκλεκτορικών και στις 2 περιπτώσεις πρέπει να είναι η ίδια (όπως περιγράφεται ανωτέρω). Σε περίπτωση που παραμείνουν στο παλαιό σύστημα, ισχύουν για αυτούς τα γνωστά χρονικά διαστήματα εξέλιξης. Σε περίπτωση που θελήσουν να μεταπηδήσουν στο νέο σύστημα τότε προτείνεται να ισχύσουν για αυτούς τα εξής:
Λέκτορες: Γίνονται αυτόχρημα Επίκουροι και προσμετρώνται τα χρόνια προϋπηρεσίας τους. Αν ένας Λέκτορας υπηρετεί 2 χρόνια, τότε γίνεται Επίκουρος (με την έννοια που έχει η βαθμίδα αυτή σύμφωνα με τον νέο νόμο) και πρέπει να υποβάλει αίτηση για Αναπληρωτής σε 5 χρόνια. Η κρίση αυτή, εφόσον είναι επιτυχής, τον οδηγεί στη βαθμίδα του Αναπληρωτή στην οποία μονιμοποιείται αυτόχρημα.
Επίκουροι: Προσμετρώνται τα χρόνια της προϋπηρεσίας τους και συνυπολογίζονται στην εξέλιξή τους στη βαθμίδα του Αναπληρωτή στην οποία και μονιμοποιούνται. Ένας Επίκουρος που έχει ήδη διανύσει 2 έτη από τον διορισμό του, χρειάζεται 2 έτη (χωρίς άλλη ενδιάμεση κρίση) για να υποβάλει αίτηση εξέλιξης για τη βαθμίδα του Αναπληρωτή στην οποία, εφόσον η κρίση είναι επιτυχής, μονιμοποιείται αυτόχρημα (αυτό συμβαίνει γιατί έχει ήδη υπηρετήσει 3 χρόνια στη βαθμίδα του Λέκτορα και 2 στου Επίκουρου, οπότε του απομένουν άλλα 2 έτη για να συμπληρώσει την 7ετία που ορίζει ο νέος νόμος). Ένας μόνιμος Επίκουρος (που ήδη έχει συμπληρώσει τουλάχιστον 7 χρόνια στο Πανεπιστήμιο [3 ως Λέκτορας, 3 ως Επίκουρος και 1 χρόνο οι διαδικασίες μονιμοποίησης] έχει τη δυνατότητα να υποβάλει αίτηση για εξέλιξη στη βαθμίδα του Αναπληρωτή αμέσως, όπως ίσχυε με τον προηγούμενο νόμο. Καθώς όμως ήδη έχει μονιμότητα, η κρίση αυτή αφορά μόνο τη βαθμίδα και όχι τη μονιμότητα, την οποία ο υποψήφιος δεν χάνει, ακόμα και αν η κρίση δεν είναι επιτυχής. Στην τελευταία περίπτωση έχει άλλη μία δυνατότητα επαναϋποβολής.
Λέκτορες οι οποίοι αντικαθιστούν τους διδάσκοντες με Π.Δ. 407: δεν χρειάζεται καθόλου μια τέτοια ρύθμιση. Αντιθέτως υπάρχει σαφής ανάγκη για διευρυμένο σύστημα μεταδιδακτόρων, με κάποια διδακτικά καθήκοντα, οι οποίοι θα πληρώνονται από το Πανεπιστήμιο και με το οποίο θα υπογράφουν τριετείς, μη ανανεώσιμες συμβάσεις. Η διαφορά ενός μεταδιδάκτορα από έναν 407 είναι ότι ο πρώτος θα είναι ενταγμένος σε συγκεκριμένο ερευνητικό πρόγραμμα και ότι θα πληρώνεται κανονικά από το Πανεπιστήμιο.
Θέλετε να ενισχύσετε τον διεθνή χαρακτήρα του ελληνικού πανεπιστημίου; Κάντε το! Εκτός από σχόλια και ιδέες υπάρχουν και παραδείγματα. Προσθέτω ένα τέτοιο.
Στο παρελθόν ζήτησα από το Τμήμα Νομικής Θεσσαλονίκης να μου επιτρέψουν να καταθέσω τη διατριβή μου στα αγγλικά. Μου είπαν φυσικά όχι, και πάλι φυσικά χωρίς καμία αιτιολογία, όπως θα άρμοζε σε διοίκηση. Κανένας νόμος δεν απαγόρευε να κατατεθεί διατριβή στα αγγλικά.
Πρόσφατα επανέφερα το θέμα στη βάση πια του άρθρου 17 του Νόμου 3549/2007 (ΦΕΚ Α΄ 69, 20.3.2007), με τίτλο «Διοργάνωση σπουδών σε ξένη γλώσσα» το οποίο προβλέπει ρητά:
«Με απόφαση της Συγκλήτου μετά από πρόταση της Γενικής Συνέλευσης Ειδικής Σύνθεσης του Τμήματος είναι δυνατή η εκπόνηση διδακτορικής διατριβής και η διοργάνωση, συνολικά ή εν μέρει, του προπτυχιακού ή μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών σε ξένη γλώσσα.»
Το Τμήμα Νομικής Θεσσαλονίκης φυσικά και πάλι είπε όχι και όχι μόνο αυτό αλλά έπραξαν και παρέλειψαν πολύ περισσότερα. Όλα αυτά για μία διατριβή στο διεθνές και ευρωπαικό δίκαιο και μάλιστα σε οικονομικό αντικείμενο, όπου η αγγλική κυριαρχεί. Εσείς κυρία υπουργέ μπορείτε να ζητάτε ό,τι θέλετε, οι καθηγητάδες όμως έχουν θανατηφόρα την δική τους αντίληψη για τα πράγματα και «δεν κωλώνουν». Η νομοθεσία είναι στη καλύτερη περίπτωση για αυτούς μόνο για συζήτηση και αυτό όταν δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.
Παρακαλώ προσέξτε και το εξής: Ενώ από το 2007 ο νόμος 3549/2007 επιτρέπει εκπόνηση διατριβής σε ξένη γλώσσα, το Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο διατηρεί ακόμη τον εσωτερικό κανονισμό του 2000 –αυτός είναι δημοσιευμένος στον Οδηγό Σπουδών Τμήματος Νομικής 2009-2010- ο οποίος μη συμμορφωθείς με το Νόμο 3549/2007 διατηρεί ακόμη ρητή απαγόρευση εκπόνησης διατριβής σε ξένη γλώσσα.
Ζήτω λοιπόν ο διεθνισμός στο ελληνικό πανεπιστήμιο! Όσο για την υπόθεσή μου θα έχουμε φυσικά συνέχεια και πιθανότατα θα μάθετε περισσότερα.
Θανάσης Πιτσιόρλας
Δικηγόρος Θεσσαλονίκης, υποψήφιος διδάκτωρ
1. Να θεσμοθετηθούν προγράμματα στα αγγλικά και να επιτρέπεται η παρακολούθησή τους απο αλλοδαπούς, χωρίς να χρειάζεται να γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα.
2. Να θεσμοθετηθούν δίδακτρα παρακολούθησης για τους αλλοδαπούς φοιτητές, ειδικά για τα μεταπτυχιακά και διδακτορικά προγράμματα
3. Να πριμοδοτούνται τα μέλη ΔΕΠ που καταφέρνουν να προσελκύουν ξένους φοιτητές για διδακτορικές σπουδές
4. Να προσφέρονται μεταπτυχιακοί τίτλοι ενός έτους, διότι σε αντίθετη περίπτωση, τα προγράμματα δεν θα είναι ανταγωνιστικά προς τα ξένα πανεπιστήμια
ΝΑ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Η ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ
Θα ήθελα, κατ’ αρχήν, να επαινέσω την πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου για την πρωτοβουλία της να προχωρήσει σε ουσιαστική και συνολική αναμόρφωση του ευρύτερου χώρου της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Επίσης, για την καθιέρωση της Δημόσιας Διαβούλευσης και με ηλεκτρονικό τρόπο. Εν τούτοις, πρέπει να γνωρίζει ότι τα κακώς κείμενα έχουν πολύ βαθιές ρίζες και, επομένως, πρέπει να προχωρήσει με πολλή προσοχή. Δεν αλλάζουν τα πάντα εν μια νυκτί! Η βιασύνη, άλλωστε, ποτέ δεν ήταν καλός σύμβουλος. Οι όποιες αλλαγές θα έπρεπε, ίσως, να γίνουν σταδιακά, σε μια λογική σειρά, και σε κάποιο βάθος χρόνου, ώστε και να μεγεθυνθεί η αποτελεσματικότητά τους αλλά και να αποφευχθεί μια γενική σύγχυση που θα προκαλέσει ανεπιθύμητες παράπλευρες ζημίες στην ήδη υπάρχουσα κατάσταση η οποία δεν είναι εντελώς άχρηστη και εξοβελιστέα αλλά μπορεί, εν πολλοίς, να βελτιωθεί αισθητά και χωρίς κάποιο ιδιαίτερο κόστος – προς την κατεύθυνση αυτή θα συντελούσε επίσης και η άμεση θεσμοθέτηση πολλών από τα όσα προτείνονται στο πλαίσιο του άξονα 3 για ανοίγματα προς στο διεθνές περιβάλλον καθώς δεν συνεπάγονται ριζικές μεταρρυθμίσεις ούτε υπερβολικές δαπάνες.
Σε ό,τι αφορά, ειδικότερα, στον άξονα 3 (περί «διεθνοποίησης»), και αφού εκφράσω την συμφωνία μου, σε γενικές γραμμές, με τις προτάσεις που έχει καταθέσει το Υπουργείο, θα ήθελα να κάνω τα ακόλουθα σχόλια επί των προτάσεων:
1) Πάντοτε θα ελλοχεύει ο κίνδυνος της γραφειοκρατικοποίησης και της νομοτυπολαγνείας, που είναι βασικό εμπόδιο σε όλη την πορεία της χώρας. Το Υπουργείο πρέπει να προνοήσει ειδικά για την αποφυγή του, πόσο μάλλον που τέτοιες καταστάσεις είναι μάλλον άγνωστες στον διεθνή χώρο.
2) Υπάρχει επίσης ο παράγοντας των ιδιωτικών μικροσυμφερόντων (ατόμων, οικογενειών, ομάδων, συντεχνιών, καστών και κομματικών οργανὠσεων) τα οποία έχουν διαμορφωθεί και, απλά, θα επιχειρήσουν να «περάσουν» και στο «νέο καθεστώς» για να συνεχίσουν και εκεί να «παράγουν έργο». Δηλ., απλά, θα διεθνοποιηθούν οι διάφορες «παρεούλες» και «κλίκες»! Πως θα εξασφαλίσει το Υπουργείο ότι όλα αυτά θα μείνουν για πάντα στο παρελθόν;
3) Για την εισαγωγή ξένων φοιτητών, θα πρέπει να επιδιωχθεί μια απλή μεν αλλά και ευέλικτη στόχευση έτσι ώστε να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη αλλά και να ελαχιστοποιούνται τα αρνητικά ενδεχόμενα. Οι προπτυχιακές σπουδές πρέπει να δίνονται στην Ελληνική και με προϋποθέσεις ελληνομάθειας και ειδικών εξετάσεων, ενώ τα μεταπτυχιακά προγράμματα στην Αγγλική ή/και σε άλλη ξένη γλώσσα ευρείας εμβέλειας. Τα δίδακτρα των ξένων πρέπει να είναι σχετικά υψηλά για προπτυχιακές σπουδές (π.χ. 600-900 ευρώ κατ’ έτος, ανάλογα με το Ίδρυμα και το Πρόγραμμα) ενώ για τις μεταπτυχιακές, σχετικά χαμηλά (π.χ. 800-1.200) αλλά με αυστηρά κριτήρια εισδοχής (Ίδρυμα προέλευσης, βαθμοί, εμπειρία, πιθανή συνεργασία μεταξύ Ιδρυμάτων, πιθανόν εξετάσεις με ή χωρίς παρακολούθηση προπτυχιακών μαθημάτων σε ελληνικό ή ευρωπαϊκό Ίδρυμα κύρους – στην ξένη γλώσσα και εφ’ όσον ήδη προσφέρονται για ξένους φοιτητές ERASMUS). Για τους προερχόμενους από όμορες και γειτονικές χώρες (Βαλκάνια, Μ. Θάλασσα, Μεσόγειος) και τις χώρες TEMPUS μπορεί να προβλεφθεί 20-30% έκπτωση στα δίδακτρα.
4) Ποιός σοβαρός επιστήμονας με ακαδημαϊκή καριέρα στο εξωτερικό θα δεχθεί να «υπηρετήσει» σε ελληνικό ΑΕΙ με δεδομένες τις πενιχρές απολαβές των μελών Δ/ΕΠ; ή θα υπάρξει πρόβλεψη για «ειδικές αποζημιώσεις»;
5) Η διεθνοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης προϋποθέτει την ανταγωνιστικότητα των Ιδρυμάτων στο διεθνές περιβάλλον. Υποθέτοντας ότι οι προτάσεις του Υπουργείου θα συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση καθώς επίσης και ότι επιδιώκεται η καλύτερη σύνδεση των Ιδρυμάτων με μια διεθνώς ανταγωνιστική Ελληνική οικονομία, θα πρέπει να υπάρξει πρόνοια για την περαιτέρω ανάπτυξη εκείνων των επιστημονικο-τεχνολογικών κλάδων όπου η Ελλάδα είναι ήδη ή μπορεί να είναι διεθνώς ανταγωνιστική με την ενδυνάμωση των αντίστοιχων Ιδρυμάτων-Σχολών. Αυτό θα δημιουργήσει πολλαπλασιαστικά οφέλη και για τα Ιδρύματα και για την πραγματική οικονομία καθώς ήδη θα διαθέτουν το βασικό συγκριτικό πλεονέκτημα της ανταγωνιστικότητας στον αντίστοιχο κλάδο τους. Το ζήτημα είναι να υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες για να απελευθερωθούν οι δημιουργικές δυνάμεις και στον ακαδημαϊκό χώρο. Αν θέλουμε να μιλάμε για πραγματικά «άμεση σύνδεση με το νέο πρότυπο ανάπτυξης της χώρας: ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική για τη διεθνοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης»!!!
Πέφυκε γαρ το ανθρώπειον…
Μικρό αφιέρωμα στην πρόσφατα εκλιπούσα,
JACQUELINE DE ROMILLY
Από το βιβλίο – διδακτορικό της: Ο ΘΟΥΚΙΔΙΔΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ
Ανθρωπεία φύσις
Οι αποφάσεις που λαμβάνονται αλόγιστα φέρουν μέσα τους την τιμωρία τους αυτή η τιμωρία είναι η αποτυχία…..
Ώστε η ύβρις, όπως την παρουσιάζει ο Θουκυδίδης, είναι ένας μηχανισμός τέλεια λογικός, και μπορεί να οριστεί ως μια απερισκεψία που γεννιέται από την επιτυχία. Μέσα στο πνεύμα του ρεαλισμού, ‘’ η θέληση ανύψωσης πέρα από μια δεδομένη κατάσταση‘’ γίνεται ‘’ η θέληση δράσης πέρα από τις δεδομένες δυνάμεις ‘’, η νέμεσις έρχεται στο προσκήνιο όχι σαν την τιμωρία που στέλνουν οι θεοί αλλά σαν λογική έκβαση της ανθρώπινης πλάνης.
Από την επιτυχία στην έξαρση, από την έξαρση στην απερισκεψία, από την απερισκεψία στο αναποδογύρισμα, όλα διαγράφονται με απόλυτη σαφήνεια. Έτσι η ύβρις εντάσσεται σε ένα αυστηρά ανθρώπινο πλαίσιο.
Απλά η δύναμη, αντί να υπαγορεύει τους όρους της πραγματικότητας, δεν είναι παρά ένα δόλωμα του παραλογισμού.
…….
Ο Θουκυδίδης είναι επίσης λιγότερο αισιόδοξος: δεν ελπίζει καθόλου στη μετρημένη ηγεμονία που ο άλλος θα ήθελε να εγκαθιδρύσει, και που θα ήταν οργανωμένη τόσο καλά, ώστε να σταματάει πάντα στα όρια πριν την εξουσίαση. Ο Θουκυδίδης δεν πιστεύει πως μια πολιτική μεταρρύθμιση θα έφτανε για να εξουδετερώσει κατά βάθος τις δυσκολίες που δημιουργεί ο ίδιος ο άνθρωπος.
Έτσι, κατά το μέτρο που προσκρούει στο βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης, η ανάλυση της ύβρεως συναντιέται με τον τρίτο νόμο του ιμπεριαλισμού, αυτόν που ονομάσαμε φιλοσοφικό.
Ο νόμος της δύναμης, ή νόμος φιλοσοφικός στηρίζεται, όπως ακριβώς και η ανάλυση της ύβρεως, στην παρατήρηση της ‘’ ανθρώπινης φύσης ‘’.
Η πλεονεξία που οφείλεται στην ύβρι, είναι ένα δυστύχημα, μια άγονη στάση ζωής, που οι σώφρονες αποφεύγουν.
Η πλεονεξία που στηρίζεται στη δύναμη, έχει μεν γερές βάσεις στην πραγματικότητα, έχει νόμιμη καθολικότητα πλην όμως με την μορφή ενός λάθους ηθικής τάξεως, εμφανίζεται η ύβρις ( παρά ισχύν της δυνάμεως ) η οποία δεν είναι παρά ένα σύμπτωμα της απώλειας του μέτρου, μια προδιάθεση προς την ύβρι.
Ο ιμπεριαλισμός όσο παραμένει μέσα στα όρια της σύνεσης, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να ακολουθεί τους κανόνες του κόσμου.
Η δύναμη της αυτοπειθαρχίας δεν είναι δοσμένη από τη φύση στον άνθρωπο, ούτε στο ατομικό ούτε σε συλλογικό επίπεδο. Το άτομο την κατακτά με την προσπάθεια, με την φιλοσοφία, με την θρησκεία.
( ΓΙΑΤΙ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΕΝΩ ΟΛΟΣ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΜΕΛΕΤΑ ΚΑΙ ΕΠΗΡΡΕΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΕΜΕΙΣ ΑΝΑΠΤΥΞΑΜΕ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ; θύματα ή θύτες; )
φοιτητοπατέρας κινεί τα νήματα σε ΑΕΙ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 10/12/2010
Πού πάνε τα λεφτά των φοιτητικών παρατάξεων; Πώς τους επιτρέπεται να χρησιμοποιούν τους χώρους των πανεπιστημίων για να βγάζουν «μαύρο χρήμα»; Ποιος δίνει την άδεια για τη χρήση αυτών των χώρων; Τι κάνουν οι πρυτάνεις και οι αντιπρυτάνεις, που εκλέγονται με την ψήφο και των φοιτητών; Ποιος επιτρέπει στους «φοιτητοπατέρες» να ορίζουν ποιος φοιτητής θα ενταχθεί στα μεταπτυχιακά προγράμματα του ΑΕΙ; Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον συνδικαλισμό και τη φοιτητική εκπροσώπηση; Τα ερωτήματα είναι, δυστυχώς, ρητορικά αφού είναι γνωστός ο ανεξέλεγκτος ρόλος των φοιτητικών παρατάξεων στα ΑΕΙ, τον οποίο αποδεικνύει η ιστορία για τη δράση ενός 40χρονου συνδικαλιστή της ΠΑΣΠ (τα στοιχεία του είναι στη διάθεση της «Κ») που «λύνει και δένει» στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρόκειται για την ιστορική ΑΣΟΕΕ).
Πρόσβαση σε καθηγητές
Ο 40χρονος είναι γνωστή φιγούρα σε όλους στο ίδρυμα και έχει πολύ εύκολη πρόσβαση σε καθηγητές (όχι όλους φυσικά – υπάρχουν και ορισμένοι που αντιδρούν) και διοικητικά γραφεία. Εισήχθη στο ΟΠΑ γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και έκτοτε μέχρι σήμερα, όπως λένε γνωρίζοντες εκ των έσω τα πράγματα στο ίδρυμα, λίγες είναι οι ημέρες που δεν έκανε ένα πέρασμα από τη σχολή. Ως φαίνεται, ο 40χρονος εκτός από την όποια άλλη επαγγελματική σταδιοδρομία βρήκε στον φοιτητικό συνδικαλισμό το… νόημα της ζωής του. Και αυτό διότι είναι εκ των υψηλών στελεχών της ΠΑΣΠ.
Τι μπορεί να σημαίνει να είσαι μεγαλοστέλεχος μιας φοιτητικής παράταξης, και μάλιστα από τις μεγαλύτερες στα ΑΕΙ; Οι περισσότεροι Ελληνες το ξέρουν είτε από πρώτο χέρι είτε από παιδιά συγγενών, από φίλους και γνωστούς. Μία ακόμη επιβεβαίωση της δύναμης των φοιτητικών παρατάξεων στα ΑΕΙ δίνει φοιτητής που μιλάει για το ΟΠΑ: «Οι παρατάξεις βγάζουν χιλιάδες ευρώ από τα φοιτητικά πάρτυ, χωρίς καθόλου έξοδα. Χρησιμοποιούν δωρεάν χώρους της ΑΣΟΕΕ και χρεώνουν 5-6 ευρώ κάθε φοιτητή, χωρίς τα επιπλέον ποτά που πωλούν. Αν σκεφτούμε πως σε κάθε πάρτι πηγαίνουν τουλάχιστον 2.000 φοιτητές, υπολογίστε τα κέρδη τους. Αναλογιστείτε επίσης πως δεν έχουν εργατικά κόστη (τα μέλη της παράταξης έχουν τον ρόλο του μπάρμαν, του DJ κ. λπ. εντελώς δωρεάν), ούτε ενοίκιο φυσικά, και υπολογίστε το καθαρό κέρδος. Αν βάλετε κάτω πως αυτό γίνεται σχεδόν κάθε εβδομάδα (από τις περισσότερες παρατάξεις), έχουμε να κάνουμε με πολλά λεφτά τα οποία υπερκαλύπτουν τα έξοδα μιας παράταξης για φυλλάδια και το κονδύλι για λειτουργικά κόστη. Οταν ρώτησα στελέχη της παράταξης, κανείς δεν μου απάντησε πού πάνε τα λεφτά. Είναι χαρακτηριστικό πως σε κάθε πάρτι (και όποια άλλη δραστηριότητα σχετίζεται με λεφτά) τα λεφτά πάνε άμεσα στα χέρια του 40χρονου. Τον έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια να τα μετράει μετά από κάθε πάρτι. Κανείς άλλος δεν έχει πρόσβαση σε αυτά τα χρήματα» αναφέρει φοιτητής. Και βέβαια, αυτοί δεν είναι οι μόνοι πόροι κάθε παράταξης. Υπάρχουν οι συνδρομές των φοιτητών-μελών, οι εκθέσεις βιβλίων στις οποίες πωλούνται βιβλία με μειωμένες τιμές και διάφορες άλλες δρατηριότητες.
Εστίες διαφθοράς
Εκτός από τις δραστηριότητες γύρω από την ΠΑΣΠ, ο 40χρονος φέρεται να έχει σημαντικό ρόλο και στην επιλογή των φοιτητών που θα γίνουν δεκτοί στα μεταπτυχιακά προγράμματα του ιδρύματος. Να σημειωθεί ότι η ζήτηση για μία θέση στα μεταπτυχιακά έχει εκτιναχθεί τα τελευταία χρόνια. Και οι λόγοι για την υψηλή ζήτηση είναι ευνόητοι, όσο ο ανταγωνισμός στην αγορά εργασίας αυξάνεται.
«Το πρόβλημα των παρατάξεων έχει φτάσει στο απροχώρητο. Αντί να βοηθούν τους φοιτητές έχουν καταντήσει βαρίδια για την παιδεία και εστίες διαφθοράς» λέει ο ίδιος φοιτητής, που υπήρξε και ενεργό μέλος μεγάλης φοιτητικής παράταξης.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της «Κ», τον βίο και την πολιτεία του 40χρονου «φοιτητοπατέρα» την γνωρίζουν οι αρμόδιοι του υπουργείου Παιδείας. Επίσης, είναι βέβαιο ότι η δράση του 40χρονου είναι γνωστή στους ανθρώπους του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ανάλογες περιπτώσεις «φοιτητοπατέρων» υπάρχουν σε όλα τα ΑΕΙ. Η ευθύνη των κομμάτων για την ανεξέλεγκτη κατάσταση είναι μεγάλη. Το ίδιο μεγάλη είναι η ευθύνη των πρυτανικών αρχών του ιδρυμάτων. Την ίδια στιγμή που οι πρυτάνεις μιλούν για την ανάγκη να δοθεί διοικητική αυτοτέλεια στα ΑΕΙ, κουκουλώνουν κάτω από το χαλί ιστορίες όπως αυτή του 40χρονου, οι οποίες αμαυρώνουν την εικόνα των ιδρυμάτων.
Ένας αυτοδημιούργητος οικογενειάρχης μάστορας εμπειροτεχνίτης που πονάει αυτόν τον τόπο. Η πρότασή μου… Η επιλογή για την Τεχνική Εκπαίδευση είναι βήμα καριέρας, είναι βήμα ενός νέου ανθρώπου για την αγορά εργασίας. Η Τεχνική Εκπαίδευση δεν πρέπει να επιλέγεται από ανάγκη. Πρέπει να επιλέγεται γιατί στη χώρα μας χρειαζόμαστε τεχνικούς και τεχνίτες μέσης εκπαίδευσης για εργασία. Οι σπουδαστές των επαγγελματικών λυκείων και σχολών λοιπόν πρέπει να έχουν επαγγελματικά δικαιώματα που είναι αναγκαία για την αγορά εργασίας μήπως και η χώρα μας ξεκολλήσει από τον πάτο όπου την έφτασαν οι τόσοι ‘ ‘ντοκτοράδες’ ’ που την κυβέρνησαν έως σήμερα..(προσωπικά πιστεύω ότι εάν την κυβερνούσαν αγράμματοι ίσως και να είχε καλύτερη τύχη.. ) Λυπάμαι για την κατάντια της χώρας μας!!! Να σας πω εγώ γιατί χρεοκόπησε η χώρα μας. 1ον Οι πτυχιούχοι ΑΕΙ και ΤΕΙ όταν παίρνουν το πτυχίο αποκτούν άμεσα επαγγελματικά δικαιώματα χωρίς να γνωρίζουν καν το αντικείμενο για το οποίο τους δίδονται αυτά τα δικαιώματα π.χ όταν παίρνει πτυχίο από το ΕΜΠ ή οποιοδήποτε άλλο ΑΕΙ ένας Μηχανολόγος έχει δικαίωμα την ίδια μέρα να ανοίξει συνεργείο Αυτοκινήτων ή συνεργείο Ψυκτικού Μηχανικού ή συνεργείο Υδραυλικού ή συνεργείο Μηχανοτεχνίτη ή συνεργείο Μηχανουργού ή συνεργείο Θερμαστού ή συνεργείο Μεταλλικών Κατασκευών ή συνεργείο Εφαρμοστού ή συνεργείο Συγκολλήσεων ή συνεργείο Ελασματουργείου ή συνεργείο Χυτεύσεων ή συνεργείο Αγροτικών Μηχανημάτων ή συνεργείο Επισκευής Πλοίων ή συνεργείο Επισκευής Αεροσκαφών ή συνεργείο Επισκευής Ελικοπτέρων ή συνεργείο Επισκευής Πετρελαιοκινητήρων ή συνεργείο Επισκευής Βενζινοκινητήρων ή…ή…ή… σταματώ εδώ διότι είναι τόσα πολλά τα δικαιώματα που τους δίνουν που θα σας κάνω να αγανακτήσετε εάν τα αναφέρω όλα. 2ον Σας ερωτώ εγώ τώρα, υπάρχει λογικός άνθρωπος σε αυτή τη χώρα που μπορεί να πιστέψει ότι ένας πτυχιούχος Ελληνικού ΑΕΙ ή ΤΕΙ (με τις όποιες σπουδές έχει από το ΑΕΙ ή το ΤΕΙ) μπορεί να εργασθεί σε οποιοδήποτε συνεργείο από τα προαναφερόμενα; 3ον Εάν ναι, τότε γιατί παρόλο του ότι τους παρέχεται το δικαίωμα δεν τολμούν να εργασθούν σε κάποιο από τα προαναφερόμενα συνεργεία; 4ον Εγώ που είμαι ένας απλός εμπειροτεχνίτης (έχω άδεια εμπειροτέχνη και δεν έχω τελειώσει ούτε το δημοτικό σχολείο) αρκετές φορές στο συνεργείο μου έκανα πρόσληψη τέτοιων άνεργων πτυχιούχων (διότι πίστευα πώς θα αναβαθμίσω το συνεργείο μου) και αυτοί από την πρώτη ημέρα ανάληψης υπηρεσίας δήλωναν παραίτηση λόγο αδυναμίας εκπλήρωσης των καθηκόντων τους!!! Ξέρετε ποια ήταν η ποιο συνηθισμένη δικαιολογία τους; – ααα εγώ νόμιζα θα κρατάω τίποτε βιβλία στο συνεργείο!!! Ενώ εσείς θέλετε τεχνίτη όχι επιστήμονα!!! μου απαντούσαν και έφευγαν!!! 5ον Εγώ τότε απευθύνθηκα σε ένα Τεχνικό Λύκειο και σε μια Τεχνική Σχολή για να προσλάβω απόφοιτους τεχνίτες. Ξέρετε τι διαπιστώνω σήμερα; Ότι τα παιδιά που πήρα από το Τεχνικό Λύκειο και την Τεχνική Σχολή έχουν χίλιες φορές περισσότερες τεχνικές γνώσεις από τους πτυχιούχους ΑΕΙ και ΤΕΙ και παρά τις γνώσεις που έχουν δεν μπορούν να βγάλουν άδεια άσκησης του επαγγέλματός τους. 6ον Να τι φταίει για την κατάντια του Ελληνικού Κράτους. Αυτός που ξέρει να κάνει μια δουλειά, το κράτος δεν του δίνει την απαραίτητη άδεια, την οποία άδεια όμως δίνει εντελώς ελεύθερα σε όσους είναι εντελώς ανειδίκευτοι όπως πτυχιούχους ΑΕΙ και ΤΕΙ. Με εκτίμηση ένας Εμπειροτέχνης που πονάει αυτόν τον τόπο.
Θεωρώ πολύ απαξιωτικά αυτά που προτείνονται για το εκπαιδευτικό προσωπικό και ιδιαίτερα τους νέους επιστήμονες που έχουν καταλάβει θέσεις λεκτόρων, επίκουρων καθηγητών, καθηγητών εφαρμογών. Προτείνεται άρση της μονιμότητας για τις θέσεις αυτές για να μην αποκτήσουν τάχα δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Έχετε την παραμικρή ιδέα τι έργο προσφέρουν αυτές οι βαθμίδες; Είμαι Καθηγητής Εφαρμογών σε ΤΕΙ και διδάσκω 16 ώρες!!! την εβδομάδα. Πολύ πρόσφατα έγινε εξωτερική αξιολόγηση του Τμήματος που ανήκω και οι ξένοι αξιολογητές έμειναν έκπληκτοι ακούγοντας αυτό. Πέραν τούτου, έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσες ώρες πρέπει να αφιερώνονται στο ερευνητικό έργο γιατί επιδιώκουμε κάποια στιγμή και την εξέλιξή μας; Να μην αναφέρω και τις ώρες εργασίας στο σπίτι. Όσο για το μισθό, ένας εργαζόμενος στην αποκομιδή των σκουπιδιών αμοίβεται πολύ καλύτερα και δεν είναι καθόλου υπερβολή (για να μην αναφέρω την αμοιβή των καθαριστριών της βουλής). Αυτό είναι το όραμα του προτεινόμενου νέου νόμου για τους νέους επιστήμονες; Να σταματήσει, επίσης, η απαξίωση των ΤΕΙ, που προσφέρουν πολύ σημαντικό έργο και σε πολλούς τομείς είναι εφάμιλλα, αν όχι και ανώτερα των Πανεπιστημίων.
Η εφαρμογή του νόμου Γιαννάκου για τους «αιώνιους» φοιτητές ήταν προβληματική, αφού όχι όλα τα ιδρύματα βρήκαν -με επιστολές ή με άλλο τρόπο- τους παλιούς φοιτητές τους. Κάποιοι επέστρεψαν στα ΑΕΙ εφέτος ή πέρυσι και έμαθαν εκ των υστέρων τα περί πενταετίας που είχαν για ολοκλήρωση σπουδών κ.λπ. Τώρα γι’ αυτούς τους ανθρώπους που πληρώνουν από την τσέπη τους για τα συγγράμματα (κάνοντας και τζίρο στην υποτονική αγορά βιβλίου) και δεν κοστίζουν τίποτα άλλο (δεν δικαίούνται πάσο, σίτιση),τι θα γίνει; …
Οι «αιώνιοι» φοιτητές ήταν συνήθως απλά εργαζόμενοι που δεν μπορούσαν να παρακολουθούν, δεν είναι χιλιάδες, και μόνο μερικές δεκάδες σε κάθε σχολή επιστρέφουν, πολλές φορές αφού έκαναν οικογένεια. Θα είναι άδικο να τους κλείσει η Πολιτεία την πόρτα και δεν είναι αυτό το μείζων ζήτημα. Αξίζουν δεύτερης ευκαιρίας, ειδικά από ένα υπουργείο που είναι και διά βίου μάθησης. Θέλουμε πολιτική με βάση τη λογική!
`Διαβάζω στο κείμενο της διαβούλευσης:
«Εκλογή των μελών του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού από εκλεκτορικά σώματα με ισχυρή διεθνή παρουσία για ενίσχυση του κύρους, της φήμης και της αναγνωρισιμότητάς τους σε διεθνές επίπεδο»
και αναρωτιέμαι:
– Τι θα γίνει με τους ήδη εκλεγμένους καθηγητές πρώτης ή/και δεύτερης βαθμίδας, που όταν ξεπέρασαν το επίπεδο στο οποίο οι πραγματικές τους δυνατότητες θα επέτρεπαν να εκλεγούν ποτέ, σταμάτησαν κάθε δραστηριότητα για την οποία εκλέχτηκαν; Αυτοί θα επανακριθούν;
– Τι θα γίνει με όλους αυτούς που ενώ διέθεταν ελλιπή προσόντα, όμως γνώριζαν, τον πρύτανη, τον πρόεδρο, το νομάρχη, το βουλευτή, κλπ, εξελέγησαν σε βαθμίδα που δεν αρμόζει στα προσόντα τους; Αυτοί θα επανακριθούν;
– Τι θα γίνει με μένα, που ενώ διέθετα όλα τα προσόντα που προβλέπει ο νόμος για μια μεγαλύτερη βαθμίδα, αλλά δεν ήξερα κάποιον, μου είπαν καλός είσαι, αλλά μη βιάζεσαι, θα εξελιχτείς σιγά-σιγά. Εγώ θα επανακριθώ ή θα περιμένω σιγά-σιγά τη σειρά μου, όπως μου είπαν όταν με έκαναν Λέκτορα;
Η λύση που προτείνω είναι μία: να χάσουν τη μονιμότητά τους και τη βαθμίδα τους όλα τα υπηρετούντα μέλη ΔΕΠ και να επανεκλεγούν από εκλεκτορικά σώματα με ισχυρή διεθνή παρουσία σε θέση που το εκλεκτορικό θα ορίσει, σύμφωνα με τα προσόντα τους, τους κανόνες της αξιοκρατίας και της αριστείας.
Μόνο έτσι θα τεθεί το σύστημα σε στέρεες βάσεις, αλλιώς θα πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστον μια γενιά για να φύγουν αυτοί που εξελέγησαν βάσει γνωριμιών και όχι προσόντων, για να έρθουν μετά αυτοί που θα έχουν εκλεγεί αξιοκρατικά (θεωρώντας επιπλέον ότι ο νόμος τον οποίο θα φέρετε στη Βουλή, θα λειτουργεί για μια γενιά).
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΣΟΒΑΡΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΓΙΑΥΤΟ ΔΙΟΡΘΩΝΩ!!! ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΟΣΑ ΛΕΝΕ Ο ΣΧΕΔΟΝ ΣΥΝΟΝΟΜΑΤΟΣ ΜΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΣΧ, Η Α.Ζ., Ο YANNIDAKIS ΚΑΙ Ο Π.Δ.ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ. Από τα υπόλοιπα σχολια, συμφωνώ εν μέρει με ΟΣΑ ΛΕΝΕ Ο Σ.Π.ΧΑΤΖΗΣ, Ο ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΚΑΙ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ Μ. και θέλω να προσθέσω στις απόψεις τους, ότι πρέπει να μπουν τα ελληνικά πανεπιστήμια στην διθνή αγορά προσέλκυσης ξένων φοιτητών. Δεν ξέρω αν επιτρέπεται να σχολιάζουμε τα σχόλια άλλων χρηστών αλλά θα ήθελα να πω στον Μιχάλη Μ ότι στην Αμερική η κρατική επιχορήγηση στην ουσία δεν υπάρχει. Στα καλύτερο ελληνικό πανεπιστήμιο ο ξένος φοιτητής να πληρώνει 15000 ευρώ και στο χειρότερο 5000 ευρώ τον χρόνο!! Ο έλληνας φοιτητής που πέρασε στο πανεπιστήμιο με εξετάσεις σε ηλικία εως 20 ετών να πληρώνει 150 ευρώ και 50 ευρώ τον χρόνο αντίστοιχα!!
ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΟΣΑ ΛΕΝΕ Ο ΣΧΕΔΟΝ ΣΥΝΟΝΟΜΑΤΟΣ ΜΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΣΧ, Η Α.Ζ., Ο YANNIDAKIS ΚΑΙ Ο Π.Δ.ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ.
Από τα υπόλοιπα σχολια, συμφωνώ εν μέρει με ΟΣΑ ΛΕΝΕ Ο Σ.Π.ΧΑΤΖΗΣ, Ο ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΚΑΙ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ Μ. και θέλω να προσθέσω στις απόψεις τους, ότι πρέπει να μπουν τα ελληνικά πανεπιστήμια στην διθνή αγορά προσέλκυσης ξένων φοιτητών. Δεν ξέρω αν επιτρέπεται να σχολιάζουμε τα σχόλια άλλων χρηστών αλλά θα ήθελα να πω στην Μιχάλη Μ ότι στην Αμερική η κρατική επιχορήγηση στην ουσία δεν υπάρχει. Στα καλύτερο ελληνικό πανεπιστήμιο ο ξένος φοιτητής να πληρώνει 15000 ευρώ και στο χειρότερο 5000 ευρώ τον χρόνο!! Ο έλληνας φοιτητής που πέρασε στο πανεπιστήμιο με εξετάσεις σε ηλικία εως 20 ετών να πληρώνει 150 ευρώ και 50 ευρώ τον χρόνο αντίστοιχα!!
Οι εξαγγελίες για διεθνοποίηση των ΑΕΙ μπορεί να φαίνονται ελκυστικές, θα πρέπει όμως, για να μην γίνονται απλώς για το θεαθήναι, να είναι ρεαλιστικές. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να ληφθεί υπόψη πραγματικά η διεθνής εμπειρία, αλλά και οι δυνατότητες της χώρας. Ενδεικτικά σημειώνω:
-Έχει μελετηθεί εάν, και σε ποια έκταση, συμμετέχουν σε εκλογές καθηγητών καθηγητές πανεπιστημίων του εξωτερικού; με δεδομένο ότι στα ελληνικά ΑΕΙ γίνονται κάθε χρόνο εκατοντάδες εκλογές και εξελίξεις, έχουμε πραγματικά την εντύπωση ότι θα απασχολούνται δεκάδες ξένοι καθηγητές και θα ξοδεύουν χρόνο από την έρευνα στα δικά τους πανεπιστημια, για να διαβάζουν δημοσιεύσεις σε ξένη γλώσσα, και να έρχονται κάθε τόσο στην Ελλάδα για μία εξέλιξη από επίκουρο σε αναπληρωτή;
-Με δεδομένο ότι το Υπουργείο Παιδείας διορίζει τους νέους λέκτορες 2-2,5 χρόνια από την εκλογή τους, όταν προβλεφθεί η εκλογή «Επισκεπτών Καθηγητών» αναγνωρισμένου κύρους από πανεπιστήμια του εξωτερικού, προγραμματίζεται να διορίζονται και να αμείβονται με αντίστοιχους όρους; ή αυτοί θα είναι άλλης ταχύτητας πανεπιστημιακοί;
Εν συνόψει, ωραίες είναι οι καλές προθέσεις, αλλά πρέπει να συνοδεύονται από προγραμματισμό και συνεκτίμηση των διεθνών δεδομένων και των δυνατοτήτων της χώρας (εκτός αν πιστεύουμε ότι στα πανεπιστήμια της Ευρώπης ή της Αμερικής προβλέπονται εκλογές με μόρια ή μέσω ΑΣΕΠ, όπως έχει προταθεί στο πλαίσιο της διαβούλευσης)
Ήμουν φοιτητης στην Αθήνα, έκανα μεταπτυχιακό στο εξωτερικό, και τωρα πάλι Αθήνα για διδακτορικό. Το κείμενο δεν το διαβάζω, 2 πράγματα μόνο θέλω να πω.
1) Ας εισάγουμε πλέον χωρίς φόβο τη διδασκαλία της Αγγλικής στα Μεταπτυχιακά μας, και να ανοίξουμε τις πόρτες προς τα έξω δίνοντας π.χ. πιλοτικά για αρχή, επιπλέον 50% θέσεις στα μεταπτυχιακά μας σε κατοίκους του εξωτερικού, οι οποίοι ας πληρώσουν τυπικά ένα ποσο για δίδακτρα, το οποίο θα χρησιμοποιείται για έρευνα απο τον τομέα του μεταπτυχιακού που θα επηλέξει (κυρίως για υποτροφίες υποψηφίων διδακτόρων ΑΝ θέλετε οι νέοι Έλληνες επιστήμονες να ξεκινούν την καριέρα τους στην Ελλαδα βοηθώντας παράλληλα τη χώρα να βγεί απο την κρίση).
2) Ας δημιουργηθούν επιτέλους τα φοιτητικά club του εξωτερικού και ας περιοριστεί ο ρόλος των φοιτητών και των εκπροσώπων τους (ο οποίος είναι ήδη περιορισμένος αλλά οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, με αποτέλεσμα να κλεινουν σχολες με 50 ψήφους). ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ δυνατόν να αποφασίζει μία «Γενική Συνέλευση» φοιτητών για το κλείσιμο της σχολής ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ!!!
Γιατί δεν τα προτείνετε αφού τα σκέφτεστε; Νομίζω ήρθε ο καιρός για τολμηρές αλλαγές. Κάποιοί τις περιμένουν χρονια…
Μέσω της εμπειρίας μου ως φοιτήτρια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, διαπίστωσα τα εξής:
1. Φεύγοντας από εδώ για να πάω στην Αγγλία για μεταπτυχιακό, η θεωρητική μου κατάρτιση και εκπαίδευση με εφοδίασε να ανταποκριθώ υπέρ του δέοντος στις ακαδημαϊκές απαιτήσεις του εκεί πανεπιστημίου. Επίσης, το γεγονός ότι προέρχομαι από ένα πολιτικοποιημένο εκπαιδευτικό σύστημα είδα να χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης, σε μία χώρα όπως η Αγγλία που η πολιτικοποίηση είναι χαμηλή και επιπέδου talent show. Τώρα τα βρίσκουνε μπροστά τους, όμως, και έχουν εξεγερθεί-κατα τη γνώμη μου, σωστά.
2. Ενώ συμφωνώ απόλυτα με τον αυστηρό έλεγχο των μελών ΔΕΠ με βάση τις δημοσιεύσεις, τις συνεργασίες, τις συμμετοχές σε προγράμματα κλπ., εκεί που αυτά εφαρμόζονται είδα και καθηγητές να δημοσιεύουν αναγκαστικά κάθε χρόνο και από κάτι, με αποτέλεσμα να υπάρχει ανακύκλωση ιδεών και προτάσεων, πράγμα καθόλου παραγωγικό και που σίγουρα δεν προάγει την καινόυργια γνώση.
3. Τα μέλη ΔΕΠ δεν θα’πρεπε να κρίνονται μόνο σε ποσότητα δημοσιεύσεων αλλά και ως προς το ευρος της θεματικής που καλύπτουν συμμετέχοντας σε αυτά, ποιά εγχώρια συνέδρια και περιοδικά και ποιά διεθνή? Δηλαδή να κρίνεται και κατα πόσο συμβάλλουν στην διεπιστημονική γνώση, πόσο ανοίγονται και σε άλλες επιστήμες.
4. Τα μέλη δεπ να κρίνονται και ως προς την ευεργετική ή όχι συμμετοχή τους στις υποθέσεις του τμήματος, στις προτάσεις που καταθέτουν για την βελτίωση τους και στην ισότιμη αντιμετώπιση των φοιτητών.
Μέσω της εμπειρίας μου ως φοιτήτρια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, διαπίστωσα τα εξής:
1. Φεύγοντας από εδώ για να πάω στην Αγγλία για μεταπτυχιακό, η θεωρητική μου κατάρτιση και εκπαίδευση με εφοδίασε να ανταποκριθώ υπέρ του δέοντος στις ακαδημαϊκές απαιτήσεις του εκεί πανεπιστημίου. Επίσης, το γεγονός ότι προέρχομαι από ένα πολιτικοποιημένο εκπαιδευτικό σύστημα είδα να χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης, σε μία χώρα όπως η Αγγλία που η πολιτικοποίηση είναι χαμηλή και επιπέδου talent show. Τώρα τα βρίσκουνε μπροστά τους, όμως, και έχουν εξεγερθεί-κατα τη γνώμη μου, σωστά.
2. Ενώ συμφωνώ απόλυτα με τον αυστηρό έλεγχο των μελών ΔΕΠ με βάση τις δημοσιεύσεις, τις συνεργασίες, τις συμμετοχές σε προγράμματα κλπ., εκεί που αυτά εφαρμόζονται είδα και τα ακόλουθα:
Καθηγητές να δημοσιεύουν αναγκαστικά κάθε χρόνο και από κάτι, με αποτέλεσμα να υπάρχει ανακύκλωση ιδεών και προτάσεων, πράγμα καθόλου παραγωγικό και που σίγουρα δεν προάγει την καινόυργια γνώση αλλά την ανακύκλωση της ήδη υπάρχουσας.
3. Τα μέλη ΔΕΠ δεν θα’πρεπε να κρίνονται μόνο σε ποσότητα δημοσιεύσεων αλλά και ως προς το ευρος της θεματικής που καλύπτουν συμμετέχοντας σε αυτά, ποιά εγχώρια συνέδρια και περιοδικά και ποιά διεθνή? Δηλαδή να κρίνεται και κατα πόσο συμβάλλουν στην διεπιστημονική γνώση, πόσο ανοίγονται και σε άλλες επιστήμες.
4. Τα μέλη δεπ να κρίνονται και ως προς την ευεργετική ή όχι συμμετοχή τους στις υποθέσεις του τμήματος, στις προτάσεις που καταθέτουν για την βελτίωση τους και στην ισότιμη αντιμετώπιση των φοιτητών.
Προτείνετε εκλογή των μελών του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού από εκλεκτορικά σώματα με ισχυρή διεθνή παρουσία για ενίσχυση του κύρους, της φήμης και της αναγνωρισιμότητάς τους σε διεθνές επίπεδο.
Τούτο,βέβαια, θα προϋπόθετε είτε ότι η «ισχυρη διεθνή παρουσία» ομιλεί την ελληνική γλώσσα για να μπορεί να κρίνει το έργο και τα προσόντα του κάθε υποψηφίου μέλους του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού είτε ότι οι υποψήφιοι εγκαταλείπουν την ελληνική γλώσσα για να γράψουν στα αγγλικά, για να μπορέσουν να κριθούν. Διότι άλλως κινδυνεύει η όλη διαδικασία κρίσης με διεθνή συμμετοχή να εξελιχθεί σε κωμώδία.
Τελικά, θέλουμε οι επιστήμονές μας να γράφουν στα ελληνικά ή μήπως με την «ισχυρη διεθνή παρουσία», εκούσια ή ακούσια, οδηγούμε στον αφελληνισμό των ελληνικών πανεπιστημίων; Γιατί να γράψει κάποιος στα ελληνικά όταν θα κρίνεται από ξένους;
Θα πρέπει τα μέλη ΔΕΠ να αξιολογούνται τακτικά με βάση:
1. Τις δημοσιεύσεις τους ανα χρόνο και ανά υποψήφιο διδάκτορά τους πρωτίστως σε καλά περιοδικά (δηλ. με καλό για τον χώρο τους impact factor), και κατ΄εξαίρεση σε καλά διεθνή συνέδρια.
2. Την αξιολόγηση του διδακτικού τους έργου, από τους φοιτητές τους, αλλά και διεθνείς επιτροπές.
3. Την βαθμολογική κατανομή στα μαθήματά τους. Κατ’ εμέ, όταν σε ένα ίδρυμα όπως π.χ. οι καλές σχολές του Ε.Μ.Π. με δεδομένη την ποιότητα των εισακτέων και φοιτητών, υπάρχει πολύ μεγάλο ποσοστό αποτυχίας σε κάποιο μάθημα, πολύ πάνω από τον μέσο όρο αποτυχίας, αυτό σημαίνει ότι ο καθηγητής δεν έκανε καλά την δουλεία του. Όπως βέβαια και το ίδιο ισχύει αν όλοι πήραν 9 ή 10 σε ένα μάθημα…
Η επιτυχία στην διεκδίκηση έργων κατ’ εμέ δεν πρέπει να μετράει και εξηγώ γιατί:
Έχω δει καθηγητές που «χώνονται» σε έργα της Ε.Ε. επειδή είχαν μια κλίκα, τους δίνουν ένα πολύ μικρό κομμάτι του συνολικού έργου, βάζουν κάποιον φοιτητή τους να κάνει την λάτζα, ο φοιτητής βγάζει αποτέλεσμα μηδέν από πλεύράς καινοτομίας, δηλ. άλλο ένα διδακτορικό για τα σκουπίδια, και ο καθηγητής παίρνει τα «φράγκα.» Φοβάμαι λοιπόν ότι ένα τέτοιο κριτήριο θα μπορούσε να λειτουργήσει αρνητικά, να τους εκμαυλίσει ακόμα περισσότερο. Πιστεύω ότι το κριτήριο των καλών δημοσιέυσεων είναι αρκετό, καθώς αν κάποιος έχει καλύτερη χρηματοδότηση (από έργα) τότε θεωρητικά θα μπορεί να κάνει και καλύτερη έρευνα, άρα περισσότερα καλά άρθρα. Άρα, το κριτήριο του πόσα έργα πήρε κάποιος θα έχει αρνητικές παρά θετικές επιπτώσεις.
Τέλος, αναφορικά με το ελάχιστο του μισθού, πραγματικά δεν καταννοώ τον συλλογισμό. Το μέλος ΔΕΠ πρέπει να παίρνει ένα καλό μισθό, αντάξιο του ρόλου του και αυτό να είναι για όλους. Π.χ., θεωρώ απαράδεκτο να παίρνει το μέλος ΔΕΠ αμοιβή από τα έργα της Ε.Ε. ή άλλα στα οποία συμμετάσχει. Στο εξωτερικό όπου ζω (Αγγλία) η αμοιβή του ακαδημαϊκού για ένα έργο που έφερε είναι μηδέν. Με αυτά όμως τα λεφτά, θα μπορέσει να στηρίξει οικονομικά τους Ph.D. φοιτητές του, να πάρει νέο εξοπλισμό για το εργαστήριό του, να προσλάβει μεταδιδακτορικούς, και αυτό θα μεταφρασθεί εν τέλει σε περισσότερα και καλύτερα ερευνητικά αποτελέσματα (και άρα άρθρα).
Στην Ελλάδα, πολλοί καθηγητές κοιτάνε πως θα πέσουν στην «μάσα» με τα διάφορα έργα, παρουσιάζοντας μηδενικά αποτελέσματα (ή ακόμα και ψεύτικα αποτελέσματα), και πολλές φορές κάνουν και εικονικές προσλήψεις διαφόρων συνεργατών τους σε πολλαπλά έργα ώστε τελικά να ιδιοποιούνται οι ίδιοι τεράστια ποσά (μαύρα).
Είναι μια καλή ευκαιρία να τους «ξεδοντιάσετε» ορίζοντας ότι ο μισθός του ακαδημαΙκού θα είναι Χ (αλλά ένα αξιοπρεπές Χ) ανάλογα με την βαθμίδα, και από εκεί και πέρα τίποτα παραπάνω, και να σοβαρευτούν επιτέλους οι εφορίες και να ελέγχουν τα υπερβολικά εισοδήματα πρώτα και κύρια των δημοσιών υπαλλήλων που είναι εύκολο να τους ελέγξει κανείς.
Φυσικά, θα πρέπει η ανέλιξη να είναι συνάρτηση της αξιολόγησης κάθε μέλους ΔΕΠ, και ανάλογα με την βαθμίδα που είναι κανείς θα παίρνει και τον ανάλογο μισθό. Επίσης θεωρώ ότι θα μπορούσε κάλλιστα η ακαδημαϊκή βαθμίδα να μην είναι ταυτόσημη με την μισθολογική, αλλα, π.χ. ένας καθηγητής να μπορεί να τοποθετείται σε διαφορετικές μισθολογικές βαθμίδες ανάλογα με το αποτέλεσμα της αξιολόγησης (και η πορεία να μπορεί να είναι και προς τα πάνω και προς τα κάτω).
Αυτό το κεφάλαιο της Διαβούλευσης είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το κεφάλαιο 1. Η ολική αναδιάρθρωση των ιδρυμάτων θα στείλει στο εξωτερικό ένα μήνυμα αλλαγής. Θα σταθώ σε δύο σημεία.
Από τη μια τα προγράμματα σπουδών. Όταν αυτά καταφέρουν να γίνουν ανταγωνιστικά αυτών που άλλα γνωστά πανεπιστήμια κατέχουν με τρόπο που να εξυπηρετούν όμως τους προπτυχιακούς φοιτητές και τους νεοεισερχόμενους από τα Λύκεια, χωρίς να αποτελούν ένα εμπόδιο ενός άλλου γνωστικού κόσμου, τότε θα μιλάμε για επιτυχία. Ο φοιτητής πρέπει να αφομοιώσει τις νέες απαιτήσεις και το πρόγραμμα θα πρέπει να καταρτιστεί με βάση διεθνή πρότυπα που να σημειώσω πως με την εξέλιξη των σπουδών (βλ. τεχνολογία) αλλάζει συνεχώς. Έτσι προσεγγίζουμε προγράμματα επιτυχημένων πανεπιστημίων που μετά θα πρέπει να μπορούν να υποστηρίξουν και οι καθηγητές μας.
Επίσης το ζήτημα της προβολής που αναφέρετε στο τέλος. Είναι προφανές πως για να κάνουμε μια καλή προβολή στο εξωτερικό θα πρέπει πρώτα να έχουμε προχωρήσει στην ολική αναμόρφωση του συστήματος εκπαίδευσης. Να έχουμε τα πρώτα μετρήσιμα αποτελέσματα που θα δίνουν αφορμή προβολής. Ύστερα με σιγουριά και επιθετική πολιτική μπορούμε να διαφημίσουμε αυτό για το οποίο θα ξέρουμε πως αποτελεί ένα ανταγωνιστικό εκπαιδευτικό προϊόν. Μια καλή αρχή επιθετικής διαφήμισης θα ήταν το χθες της εκπαίδευσης και το πέρασμα στο σήμερα. Μην ξεχνάτε πως είμαστε η πηγή όλων των επιστημών. Πόσο καλές καμπάνιες θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε με «μότο» το χθες του Αριστοτέλη και του Πυθαγόρα με το σήμερα των αλλαγών που πραγματοποιήσαμε στην εκπαίδευση και παραθέτοντας μετρήσιμα αποτελέσματα πιστοποίησης ποιότητας :[
Οικονομική αυτοτέλεια: ευελιξία και αποτελεσματικότητα:
Το ύψος των μισθών του προσωπικού των ιδρυμάτων καθορίζεται από την πολιτεία, ιδιαίτερα ως προς τα ελάχιστα όρια. —- ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΧΟΝΤΡΗ ΜΑΣΑ. —— Θα έπρεπε να ντρέπεστε για αυτό που γράψατε.
Ευτυχώς που αφήσατε τον μισθό όλων των Ελλήνων απείραχτο και φροντίζετε για τον μισθό των καθηγητών. Προτείνω ο κατώτερος μισθός 5 φορές τον μισθό του Προέδρου του Αρείου Πάγου.
Έτσι θα τα πάρουν πρώτα οι δικαστικοί και μετά και εσείς. Γνωστό το κόλπο.
Με μεγάλη όρεξη δίαβασα το κείμενο για την ανώτατη εκπαίδευση. Δεν μπορώ να πώ ότι είδα κάτι που να με ενθουσίασε όσο αφορά την εξωστρέφια των πανεπιστημίων. Προτείνω επαναξιολόγηση όλων των καθηγητών σε όλα τα πανεπιστήμια με ελάχιστα κριτήρια γνώση τουλάχτιστον μιας ξένης γλώσσας, συμμετοχή σε διεθνή συνέδρια τουλάχιστον 1 τον χρόνο με προφορική παρουσίαση για την βαθμίδα του τακτικού και αναπληρωτή καθηγητή και γραπτή παρουσίαση του επίκουρου, συμμετοχή σε ευρωπαϊκά προγράμματα ή διεθνή προγράμματα τουλάχιστον μια φορά στην ακαδημαϊκή καρίερα του τακτικού και αναπληρωτή καθηγητή και τουλάχιστον 1 φορά τον χρόνο συμμετοχή στην συγγραφή ενος ευρωπαϊκού προγράμματος. Στην βαθμίδα του επίκουρου τουλάχιστον 1 φορά τον χρόνο συμμετοχή στην συγγραφή ενος ευρωπαϊκού προγράμματος ή διεθνές προγράμματος. Όσο αφορά δημοσιεύσεις θα πρέπει ανεξαρτήτως βαθμίδας για κάθε έναν να υπάρχουν τουλάχιστον 3 σε διεθνή περιοδικά με κριτές.
Αυτά κατά την γνώμη μου είναι τα ελάχιστα που πρέπει να πληρούν οι καθηγητές ώστε να μπουν τα ελληνικά πανεπιστήμια στην διθνή αγορά προσέλκυσης ξένων φοιτητών.
Δεν ξέρω αν επιτρέπεται να σχολιάζουμε τα σχόλια άλλων χρηστών αλλά θα ήθελα να πω στην Μιχάλη Μ ότι στην Αμερική η κρατική επιχορήγηση στην ουσία δεν υπάρχει. Επίσης τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου είναι ιδιωτικά δηλαδή ο φοιτητής πληρώνει δίδακτρα π.χ. στον πανεπιστήμιο του Σικάγο,που είναι το 8ο καλύτερου του κόσμου με βάση δημοσιεύσεις, βραβεία και συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα διεθνή και εγχώρια, ένας φοιτητής πληρώνει 50000 δολάρια τον χρόνο!! Φυσικά όταν τελείωσει ξεκίνα να δουλεύει από ένα επίπεδο και πάνω γιατί στο πτυχίο του αναγράφεται το πανεπηστίμιο που τελείωσε.
Σε θεωρητικό επίπεδο δεν νομίζω ότι θα τοποθετηθεί κανείς κατά της διεθνοποίησης των ελληνικών πανεπιστημίων, της προσέλκυσης ξένων φοιτητών και της αύξησης της διεθνούς παρουσίας των ελλήνων πανεπιστημιακών. Πώς θα γίνουν όμως αυτά όταν: οι λίγοι έστω ξένοι φοιτητές που έρχονται με τα προγράμματα ανταλλαγής φοιτητών αντιμετωπίζουν συχνά τις κλειστές λόγω καταλήψεων ή απεργιών σχολές, οι έλληνες πανεπιστημιακοί δεν χρηματοδοτούνται για να συμμετάσχουν σε διεθνή συνέδρια εκτός Ελλάδας και πρέπει να πληρώνουν τα έξοδα από τους πενιχρούς μισθούς τους (με εξαίρεση ορισμένες σχολές, των οποίων οι καθηγητές χρηματοδοτούνται από εταιρείες και όχι από το πανεπίστημιο), όταν οι έλληνες πανεπιστημιακοί αποθαρρύνονται από τον νόμο ως προς την επιστημονική τους ενασχόληση με νέους κλάδους και αντικείμενα της επιστήμης τους, γιατί το έργο που υποβάλλουν για την εξέλιξη τους πρέπει να ανταποκρίνεται στην περιγραφή του γνωστικού αντικειμένου, στο οποίο προκηρύχτηκε η θέση τους όταν πρωτομπήκαν στο πανεπιστήμιο (ενδεχομένως πριν από 20 χρόνια);
ΟΧΙ ΛΟΓΙΑ ΕΡΓΑ
για να δημιουργηθει εθνικα αυτο θελει, νεα μιαλα με νεες ιδεες γενικα προχωριμενα ατομα τα οποια δεν υπαρχουν εδω μεσα κ αν υπαρχουν ειναι το 10% τα υπολοιπα φευγουν εξω ,οι λογοι γνωστοι σε ολους.
σταματηστε την αιμοραγια αυτη παση θυσια.κλπ.
ευχαριστω.
Θα αναφερθώ στα πολυτεχνεία.
Θεωρώ πως η εκπροσώπηση της χώρας μας σε διεθνή συνέδρια και περιοδικά είναι επαρκής εώς καλή. Αυτό που ενίοτε πάσχει είναι το αντικείμενο ενασχόλησης το οποίο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από από 1) τη χρηματοδότηση και 2) τη συνεργασία με την αγορά και τις ανάγκες της.
Αναφέρω ένα απλό παράδειγμα.
Στην αμερική «τρέχουν» δεκάδες project τα οποία χρηματοδοτούνται από το υπουργείο άμυνας και αφορούν όχι την ανάπτυξη οπλικών συστημάτων (την οποία δεν μπορούμε να έχουμε) αλλά την έρευνα σε σχέση με πληροφοριακά συστήματα (την οποία και μπορούμε να έχουμε αλλά και διάφοροι Έλληνες πραγματοποιούν ήδη στο εξωτερικό)
Αναφέρω ένα άλλο παράδειγμα
Κίνητρα για διοργάνωση συνεδρίων. Διάθεση κονδυλίων (τα οποία μόνο απαγορευτικά δεν είναι) για τη διοργάνωση συνεδρίων στην Ελλάδα. Γίνονται κάποιες προσπάθειες αλλά το επίπεδο των συνεδρίων τις περισσότερες φορές είναι απογοητευτικό.
Σαν γενικότερη παρατήρηση δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στην Ελλάδα είμαστε καχύποπτοι σε οτιδήποτε καινούριο και αντιμετωπίζουμε με φθόνο και ζήλεια όποιον καινοτομεί και παράλληλα αμοίβεται για αυτό.
Καλοί οι αγαθοί σκοποί και τα ανιδιοτελή κίνητρα αλλά σε κάποιες περιπτώσεις η επιβράβευση εξασφαλίζει και τη συνέχεια των προσπαθειών. Τώρα δηλαδή που πολλά κονδύλια παραμένουν ανεκμετάλλευτα παράγεται έργο;