- Στα Π.Σ. και ΠΕΙ.Σ. διενεργείται περιοδική εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση, με σκοπό τη διασφάλιση και τη διαρκή βελτίωση της ποιότητας του προσφερόμενου εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων.
- Ο Διευθυντής του Π.Σ. ή ΠΕΙ.Σ., σε συνεργασία με τον Υποδιευθυντή και τον Σύλλογο Διδασκόντων και υπό την καθοδήγηση του Προέδρου και του Συντονιστή Εκπαιδευτικού Έργου του οικείου ΕΠ.Ε.Σ., καταρτίζει και υποβάλλει σε ηλεκτρονική πλατφόρμα του Ι.Ε.Π., πριν την έναρξη των μαθημάτων, σχέδιο προγραμματισμού δράσεων, υλοποίησης ερευνητικών προγραμμάτων και εκπαιδευτικών στόχων για το σχολικό έτος, το οποίο περιλαμβάνει το σύνολο των προγραμματιζόμενων δραστηριοτήτων του Π.Σ. ή του ΠΕΙ.Σ., τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του σχολείου, καθώς και τον τρόπο υλοποίησης των προγραμματιζόμενων εκπαιδευτικών δράσεων. Ο προγραμματισμός δράσεων δημοσιοποιείται στην ιστοσελίδα του σχολείου.
- Στο τέλος του σχολικού έτους, ο Διευθυντής του Π.Σ. ή του ΠΕΙ.Σ., σε συνεργασία με τον Υποδιευθυντή και τον Σύλλογο Διδασκόντων και υπό την καθοδήγηση του Προέδρου και του Συντονιστή Εκπαιδευτικού Έργου του οικείου ΕΠ.Ε.Σ., συντάσσει έκθεση εσωτερικής αξιολόγησης με την οποία:
α) αξιολογείται η επίτευξη των εκπαιδευτικών στόχων που είχαν τεθεί στο σχέδιο προγραμματισμού δράσεων,
β) καταγράφονται οι επιτυχίες που πραγματοποιήθηκαν, όπως και οι αδυναμίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίστηκαν κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους και
γ) αξιολογείται η απόδοση του σχολείου στο σύνολό της.
Με την ίδια έκθεση διατυπώνονται προτάσεις βελτίωσης για το επόμενο σχολικό έτος. Η έκθεση εσωτερικής αξιολόγησης αναρτάται στην ηλεκτρονική πλατφόρμα της παρ. 2 και δημοσιοποιείται στην ιστοσελίδα του σχολείου.
- Οι εκθέσεις εσωτερικής αξιολόγησης αποτελούν τη βάση για την εξωτερική αξιολόγηση του Π.Σ. ή ΠΕΙ.Σ.. Η εξωτερική αξιολόγηση πραγματοποιείται από τη Δ.Ε.Π.Π.Σ., σε συνεργασία με το Ι.Ε.Π. και Α.Ε.Ι. της ημεδαπής στο τέλος του σχολικού έτους. Οι εκθέσεις εξωτερικής αξιολόγησης αναρτώνται στην ηλεκτρονική πλατφόρμα της παρ. 2. Η Δ.Ε.Π.Π.Σ. αποτιμά ανά τετραετία τα ευρήματα της εξωτερικής αξιολόγησης, υποβάλλει στον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων έκθεση αξιολόγησης της λειτουργίας των δικτύων των Π.Σ. και ΠΕΙ.Σ. και εισηγείται, αν κριθεί αναγκαίο, τον αποχαρακτηρισμό ενός σχολείου ως Π.Σ. ή ΠΕΙ.Σ., σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 13.
- Πρόσβαση στις εσωτερικές και εξωτερικές αξιολογήσεις έχουν ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, ο Γενικός Γραμματέας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Ειδικής Αγωγής του Υπουργείου, η Γενική Διεύθυνση Σπουδών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείου, το Αυτοτελές Τμήμα Πρότυπων και Πειραματικών Σχολείων του Υπουργείου, η οικεία Π.Δ.Ε. και η Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε.). Η Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε. συντάσσει ανά τετραετία έκθεση μεταξιολόγησης των δύο δικτύων σχολείων. Η Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε. αξιοποιεί το περιεχόμενο της ηλεκτρονικής πλατφόρμας της παρ. 2 σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, με έμφαση στις εκθέσεις εξωτερικής αξιολόγησης προκειμένου:
α) να εισηγηθεί προς τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων τρόπους βελτίωσης των διαδικασιών προγραμματισμού δράσεων και της αξιολόγησης του έργου των Π.Σ. και ΠΕΙ.Σ. και
β) να διατυπώσει γενικές παρατηρήσεις, ιδίως όσον αφορά στις ανάγκες, δυσκολίες, τάσεις και επιτεύγματα, επί των εκθέσεων εξωτερικής αξιολόγησης, τις οποίες αναρτά στην ιστοσελίδα της και στην ανωτέρω ηλεκτρονική πλατφόρμα. Για τα θέματα αυτά η Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε. συνεργάζεται με τη Δ.Ε.Π.Π.Σ. και με το Ι.Ε.Π..
Οι εκπαιδευτικοί στα Π. και ΠΕΙ. Σχολεία έχουν συνήθως υψηλά τυπικά προσόντα ως συλλογή ακαδημαϊκών αποδεικτικών ή αυξημένης εμπειρίας. Τα προσόντα αυτά δεν συνοδεύονται απαραίτητα στην πράξη από διδακτική και παιδαγωγική επάρκεια. Πολύ συχνά το καινοτόμο εκπαιδευτικό έργο δεν συνάδει με το προφίλ εμπνευσμένων στην τάξη δασκάλων σε καλή επικοινωνία με τους μαθητές και τις μαθήτριες. Χρειάζονται οι ίδιοι/ες υποστήριξη σε μια κατεύθυνση θετικής αναγνώρισης. Η εσωτερική αξιολόγηση πώς θα γίνει; Ποιος ρόλος στο σχολείο θα επιφορτιστεί με αυτόν τον τόσο ουσιαστικό σκοπό που διαφεύγει των τυπικών διαδικασιών;
Σε ένα κλίμα συνεχούς επίδειξης και αξιολόγησης, όπως γίνεται, οι εκπαιδευτικοί αγωνιούν να ολοκληρώσουν τα «υπό δοκιμή καινοτόμα» εκπαιδευτικά προγράμματα (μεθόδων, συνεργασίας κ.ά.), να τεκμηριώσουν με κάθε μέσο (οπτικοακουστικό και μη) την εκπαιδευτική διαδικασία και τα φαινομενικά αποτελέσματά της έτσι ώστε να πείσουν ότι κάνουν κάτι ιδιαίτερο στο βιογραφικό τους, και χάνουν την τάξη. Επίσης, συχνά εκπαιδευτικοί αυξημένων προσόντων αιτούνται να διδάξουν σε Π. ή ΠΕΙ. Σ. με κίνητρο να διασφαλίσουν μία θέση σε αστικό κέντρο έναντι της οργανικής τους ίσως κάπου στην περιφέρεια, ή να μπορέσουν να εγγράψουν τα δικά τους παιδιά σε αυτά τα σχολεία που σύμφωνα με τον μύθο είναι αξιολογότερα άλλων δημόσιων σχολείων. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις έχει αποδειχθεί ότι δημιουργούνται προβλήματα συνεργασίας και σχέσεων στο σχολείο αφού δεν είναι η τάξη, τα παιδιά και το ίδιο το σχολείο σε προτεραιότητα. Πώς μπορούν να αποφευχθούν αυτές οι περιπτώσεις και να ενισχυθεί το εκπαιδευτικό έργο με ουσιαστικές παιδαγωγικές αξίες;
Το παραγόμενο εκπαιδευτικό έργο, οι πειραματισμοί και οι καινοτομίες θα πρέπει να αξιολογούνται εποικοδομητικά από μαθητές/τριες και τους γονείς τους, να συνδιαμορφώνουνται και να υποστηρίζονται εντός του Συλλόγου Διδασκόντων σε ένα θετικό πλαίσιο συνεργασίας για το σύνολο του σχολείου. Πώς μπορεί να διασφαλιστεί στην πράξη αυτό και ποιοι παράγοντες θα το ελέγχουν ουσιαστικά;
Η αποτύπωση της απόδοσης του σχολείου πρέπει να λαμβάνει υπόψη τη σχετική πρόοδο που έχουν σημειώσει οι μαθητές, και όχι έναν υψηλό γενικό μέσο όρo. Θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι υπάρχει σαφής διαφοροποίηση μεταξύ των Πρότυπων σχολείων τού κέντρου και της περιφέρειας. Ο μαθητικός πληθυσμός τής Αθήνας και της Θεσσαλονίκης είναι σημαντικά μεγαλύτερος από εκείνον των επαρχιακών πόλεων, με αποτέλεσμα οι μαθητές που φοιτούν στα Π.Σ. τής πρωτεύουσας να έχουν πραγματικά άριστες επιδόσεις. Στην επαρχία, αντίθετα, και με δεδομένη την απουσία βάσης εισαγωγής στα Π.Σ., έχει παρατηρηθεί η εισαγωγή μαθητών με βαθμό εισαγωγής γύρω από, και κάτω της βαθμολογικής βάσης τού 10.
Στο άρθρο 21.5 δεν επισημαίνεται ότι στο σχέδιο προγραμματισμού δράσεων και την έκθεση εσωτερικής αξιολόγησης κατά το τέλος κάθε σχολικού έτους, έχει πρόσβαση το σύνολο της κοινωνίας, εφόσον αυτές αναρτώνται στην ιστοσελίδα του σχολείου.
Τέλος, αν δεν υπάρχει καλό κλίμα συνεργασίας μεταξύ του Διευθυντή και του Συλλόγου των Καθηγητών, είναι αδύνατη η ομαλή και δημιουργική λειτουργία οποιουδήποτε σχολείου. Για τον λόγο αυτό, η αξιολόγηση των συντελεστών τής εκπαιδευτικής διαδικασίας θα πρέπει να είναι αμφίδρομη, και, άρα, θα πρέπει ο νόμος να δίνει τη δυνατότητα στους καθηγητές των Π.Σ. να συμμετέχουν στην αξιολόγηση των Διευθυντών των σχολείων.
Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου είναι απαραίτητο στοιχείο για την υποστήριξη της διδασκαλίας και της μάθησης των μαθητών, καθώς και για τον εντοπισμό των επιμορφωτικών αναγκών των εκπαιδευτικών. Οι σύγχρονες απόψεις για την αξιολόγηση τονίζουν ότι πρέπει να είναι αυθεντικές. Ωστόσο, στην εκπαίδευση παραμένει η παραδοσιακή αξιολόγηση, η οποία δεν έχει πια ρόλο σε μια κοινωνία που απαιτεί μελλοντικούς ενεργούς πολίτες με δεξιότητες. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα οφείλει να προωθήσει μια βαθύτερη μάθηση, με την κατάλληλη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε αυθεντικές μορφές αξιολόγησης, ώστε το σχολείο να ανταποκριθεί στη νέα μάθηση και να υποστηρίξει πιο αποτελεσματικά την ανάπτυξη των μαθητών.
Απαραιτήτως ένα σκέλος της εσωτερικής αξιολόγησης θα πρέπει να περιλαμβάνει τη συμπλήρωση αυστηρά ανώνυμων ερωτηματολογίων από μαθητές και γονείς. Αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά τι γίνεται στο σχολείο. Είναι άλλωστε προς το συμφέρον τους το σχολείο να γίνει ακόμη καλύτερο. Ειδικά οι μαθητές προτύπων, που έχουν καταβάλει και καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για την πρόοδό τους, είναι βέβαιο ότι θα πράξουν με ωριμότητα, το ίδιο και οι γονείς τους. Οι λίγοι που θα αξιολογήσουν με διαφορετικά κριτήρια δεν θα αλλάξουν ουσιαστικά το αποτέλεσμα. Τα ποσοτικά αποτελέσματα της αξιολόγησης θα πρέπει να ανακοινώνονται δημοσίως, ενώ τα τυχόν σχόλια να διανέμονται στο Σύλλογο Διδασκόντων.
Αξιολόγηση σωστή μπορεί να γίνει με ένα μόνο τρόπο, εξετάσεις μαθητών ανα τάξη απο πανελλαδικά τα ίδια θέματα. Τα σχολεία που υστερούν στο εκπαιδευτικό έργο θα φανούν αμέσως δια των αποτελεσμάτων των εξετάσεων. Αμέσως η πολιτεία να εφαρμόζει πρόγραμμα ενίσχυσης των αδύνατων σχολείων και μαθητών. Τα υπόλοιπα είναι για να δικαιολογούμε ότι κάτι κάνουμε χωρίς να έχουμε μπει στο αποτέλεσμα, που κατά την γνώμη μας είναι το επίπεδο των μαθητών. Τι να την κάνω πχ. την ρομποτική όταν είμαι πάτος στα μαθηματικά, γλώσσα, φυσική, τεχνολογία κλπ δεν μπορώ να την χρησιμοποιήσω αποτελεσματικά…
Η ενασχόληση με το θέμα της αξιολόγησης του έργου των εκπαιδευτικών αποτελεί αντικείμενο προβληματισμού, διαβούλευσης, διαλόγου και αντιπαραθέσεων σε διάφορα επιστημονικά βήματα, αφού δεν υπάρχει ομοφωνία για το ρόλο, τη σημασία και την αναγκαιότητα του θεσμού. Η ίδια η διαδικασία της αξιολόγησης θέτει αναπόφευκτα κάποια ηθικά διλήμματα που σχετίζονται με τα δικαιώματα ως ατόμων και ως εργαζομένων, των εκπαιδευτικών που αξιολογούνται, αλλά και με το δικαίωμα της πολιτείας να διαμορφώνει την πολιτική για μια δημόσια εκπαίδευση αφού την συντηρεί και την στηρίζει. Στις αρνητικές απόψεις καταγράφονται και όσες αφορούν στην αδυναμία εξεύρεσης μιας επιστημονικής προσέγγισης στην αξιολόγηση που να οδηγεί σε πραγματική βελτίωση, με αποτέλεσμα να δημιουργείται αρνητική προδιάθεση στους εκπαιδευτικούς έναντι της αξιολόγησης του έργου τους. Στα πλαίσια του προβληματισμού αυτού, επιβάλλεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά, κάθε επιστημονική προσέγγιση με το θέμα της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, να προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στα ακόλουθα βασικά ερωτήματα, λαμβάνοντας πάντοτε υπόψη το ευρύτερο πολιτικό, κοινωνικό, συγκείμενο, τα χαρακτηριστικά τις ικανότητες και την προσωπικότητα των αξιολογητών, καθώς και των τρόπο οργάνωσης και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επικρατεί τόσο στο μακροεπίπεδο του εκπαιδευτικού συστήματος, όσο και στο μικροεπίπεδο της σχολικής μονάδας:
Για ποιον γίνεται η αξιολόγηση;
Από ποιόν γίνεται η αξιολόγηση;
Για ποιον σκοπό γίνεται αξιολόγηση;
Με ποιον τρόπο γίνεται η αξιολόγηση;
Γιατί χρειάζεται η αξιολόγηση;
Η πλειονότητα των εκπαιδευτικών επιθυμεί να γίνει αξιόπιστη αξιολόγηση όλων όσων εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία και να πάψει η λέξη αξιολόγηση να αποτελεί ταμπού για την Ελληνική Εκπαιδευτική πραγματικότητα. Η παραπάνω επιθυμία των εκπαιδευτικών εντάσσεται στο πλαίσιο μιας γενικότερης επιθυμίας να αρθούν τα αρνητικά στερεότυπα και οι νοοτροπίες που έχουν εγγραφεί ως ιδεολογικά σχήματα και αναπαράγονται στην Ελληνική κοινωνία, λόγω της γενικής ομολογουμένως επιφύλαξης ως προς την αδιάβλητη λειτουργία των θεσμών και τη δυσπιστία στην εφαρμογή της αξιοκρατίας. Η απουσία «κουλτούρας αξιολόγησης» ως ανατροφοδοτικής και παιδαγωγικής παρέμβασης στα εκπαιδευτικά δρώμενα έχει δημιουργήσει βαθειά «αποστήματα» με μια a priori παραδοχή, σύνδεση και ταύτιση της αξιολόγησης με αυταρχικές, ελεγκτικές, γραφειοκρατικές «εκ των άνω και έξω» επιβαλλόμενες διαδικασίες. Η αξιολόγηση όμως θα πρέπει να συνδέεται με τη διασφάλιση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου, της παρακολούθησης της αποτελεσματικότητας του εκπαιδευτικού έργου, καθώς και της επαγγελματικής ανάπτυξης των εκπαιδευτικών. Σε μια τέτοιου είδους αξιολόγηση, στην οποία όλοι οι συντελεστές της εκπαιδευτικής διαδικασίας θα μετέχουν εκ των κάτω και έσω ισότιμα και συλλογικά στην ανατροφοδότηση του εκπαιδευτικού έργου, το τοπίο φαίνεται πιο αναγνωρίσιμο τόσο για βελτιωτικές παρεμβάσεις όπου χρειάζονται αυτές, όσο και για εκχώρηση ρόλων και αρμοδιοτήτων στα πλαίσια μιας αποκέντρωσης των διαδικασιών. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι «η αξιολόγηση δεν είναι ούτε απειλή για τον εκπαιδευτικό, ούτε όπλο επιτήρησης στα χέρια του εκάστοτε υπουργού, ούτε εργαλείο κομματικών σκοπιμοτήτων, αλλά είναι εργαλείο αποτελεσματικής διοίκησης και ως κάτι τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Η μέθεξη όλων των εκπαιδευτικών σε ένα τέτοιο κλίμα προλειαίνει το έδαφος για κοινή γλώσσα στο ζήτημα της αξιολόγησης και τους καθιστά κοινωνούς μιας κοινής αξιολογικής διαδικασίας μέσα στη σχολική μονάδα, με απεμπλοκή της από μηχανισμούς εξάρτησης, προσανατολισμένης προς τον κοινωνικο-εκπαιδευτικό μετασχηματισμό με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και τις διαχρονικές αξίες για την παιδεία και τον άνθρωπο. Στην προοπτική ενός επαναπροσδιορισμού και επανασχεδιασμού του εκπαιδευτικού έργου στην πατρίδα μας, απαιτείται στοχασμός, έρευνα και συλλογική δράση από την πλευρά της πολιτείας και της εκπαιδευτικής κοινότητας, ώστε να βρεθεί η καλύτερη δυνατή μεθοδολογική επιστημονική προσέγγιση, που θα οδηγήσει στην υιοθέτηση και εφαρμογή μιας κοινωνικά αποδεκτής και ανατροφοδοτικής εκπαιδευτικής αξιολόγησης.
Με άλλα λόγια κάθε προσπάθειας αξιολόγησης θα πρέπει να είναι καλοσχεδιασμένη. Σίγουρα οι σχετικές γνώσεις της διοίκησης της σχολικής μονάδας με το θέμα της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου είναι καταλύτης για την ενίσχυση μιας «κουλτούρας αξιολόγησης» και άρσης κάθε φόβου και προβληματισμού για αυτήν, καθιστώντας τους εκπαιδευτικούς από αδιάφορους, φοβισμένους ή κατευθυνόμενους δέκτες πρόχειρα σχεδιασμένων αποφάσεων, σε «δρώντα συνυποκείμενα» και κοινωνούς μιας κοινά αποδεκτής αξιολογικής διαδικασίας στηριγμένης σε σαφές πλαίσιο, με συγκεκριμένους σκοπούς, με αντικειμενικά, έγκυρα και αξιόπιστα κριτήρια αξιολόγησης και γιατί όχι ακόμα και με ουσιαστικά κίνητρα.
Χριστός Ανέστη!
Όχι στην αξιολόγηση! Γραφειοκρατική δουλειά , να ‘χουμε να λέμε. Όλα θα γίνονται για το φαίνεσθαι: ψυχρά και από συμφέρον. Χωρίς ψυχή και ευχαρίστηση. Με εργασιακό burn out και ανθρωποφάγο ανταγωνισμό. Ο εκπαιδευτικός, λαμβάνει καθημερινά ανατροφοδότηση, από μαθητές αλλά ακόμη κι από γονείς. Συνεργάζεται με συναδέλφους. Καταθέτει την ψυχή του στο λειτούργημά του. Μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, αναθεωρεί και βελτιώνεται. Με τον καιρό έρχεται όλο και μεγαλύτερη πείρα. Δεν είναι δεοντολογικό αλλά είναι εξουθενωτικό το να κρίνεται.
Γιατί δεν επεκτείνεται και δεν καθιερώνεται η εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση σε ΟΛΑ τα Σχολεία ΟΛΩΝ των βαθμίδων;
Αξιολόγηση και ηλεκτρονικά.
Θεωρώ ότι η περιβόητη αξιολόγηση της σχολικής μονάδας θα πρέπει να φέρει στην επιφάνεια και να προβάλλει όλες τις ελλείψεις που υπάρχουν στο σχολείο και δυσχεραίνουν το έργο του. Σχολεία χωρίς επαρκές εκπαιδευτικό προσωπικό στην έναρξη των μαθημάτων, χωρίς γραμματειακή υποστήριξη, χωρίς φύλακα, χωρίς επιστάτη, χωρίς καθαρίστρια στο ωράριο λειτουργίας του… διευθυντής και εκπαιδευτικοί να τρέχουν για όλους και για όλα… και παράλληλα να αποδίδουν! Είναι αισιόδοξο και σου δίνει ικανοποίηση, όταν δουλεύεις με τέτοιες συνθήκες, να ακούς από τους μαθητές ότι νιώθουν τυχεροί που είναι σ΄αυτό το σχολείο και από τους γονείς «μπράβο σας, τα καταφέρνετε τόσο καλά…». ας μην αναλωθούμε σε γκρίνιες και διενέξεις μεταξύ μας, ούτε να σπαταλήσουμε αμέτρητες ώρες σε συνεδριάσεις. Ας δείξουμε αυτό που συμβαίνει, απλά.
συναινώ στην αξιολογηση του εκπαιδευτικου έργου ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ ΕΓΩ ΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ, ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ, ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ Η ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΟΥ Η ΙΔΙΑ- ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ ΤΗΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ- ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΚΕΝΑ/ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ/ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ/ΛΑΘΗ ΕΚΑΝΕ, ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ …..
Αξιολόγηση μονάδας , εκπαιδευτικου , εκπαιδευτικου έργου και από γονείς και μαθητες ακριβώς όπως στην ΕΕ. Υποχρεωτικό ώραριο εκπαιδευτικων το οποίο να τηρείται για να μπορουν να λύνουν απορίες κλπ ακριβώς όπως στην ΒΑΡΈΘΗΚΑΜΕ ΝΑ ΠΛΗΡΏΝΟΥΜΕ ΤΖΑΜΠα φροντιστήρια.
Η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, για να επιτελέσει τον βασικό της στόχο, τη σχολική βελτίωση:
1. Είναι απαραίτητο να εισαχθεί με τη μορφή της καινοτομίας και να αποτελέσει διαδικασία αλλαγής για τον σχολικό οργανισμό, προκειμένου να τον μετατρέψει σε «οργανισμό που μαθαίνει».
2. Δεν πρέπει να αποτελέσει μια επιβεβλημένη γραφειοκρατική διαδικασία με υποχρεωτικό για όλα τα σχολεία χαρακτήρα. Θα πρέπει να προκύψει ως αναγκαιότητα μέσα από την ίδια τη σχολική μονάδα, να λάβει υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, και να σχεδιαστεί με σκοπό, όχι μόνο να αποτιμήσει και να περιγράψει τη ρουτίνα του σχολείου, αλλά να βελτιώσει τυχόν προβλήματα και ελλείψεις.
3.Θα πρέπει να αποτελεί μια συμμετοχική διαδικασία, στο πλαίσιο της οποίας να κινητοποιούνται όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας. Βέβαια, το συμμετοχικό πνεύμα θα πρέπει να έχει αναπτυχθεί μέσα από τη συμμετοχή της σχολικής κοινότητας σε καινοτόμα προγράμματα και δράσεις, που να έχουν προηγηθεί της ΑΣΜ. Η ανάπτυξη συνεργασιών στο πλαίσιο της ευρύτερης σχολικής κοινότητας (εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς) σε συνδυασμό με τον παρωθητικό ρόλο του διευθυντή, τον υποστηρικτικό ρόλο του κριτικού-συμβούλου και την ανάληψη ηγετικού ρόλου από τους εκπαιδευτικούς αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την υλοποίηση της. Επιβάλλεται, λοιπόν, η δημιουργία δικτύων συνεργασίας εντός και εκτός της σχολικής μονάδας.
4.Πρέπει να συνδέεται με την επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών. Μέσω της επιμόρφωσης και της υποστήριξης, ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να προετοιμαστεί για τη συμμετοχή του στη δράση, επιλέγοντας και κατασκευάζοντας εργαλεία που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες του δικού του σχολείου και αναπτύσσοντας συνεργατική/συμμετοχική κουλτούρα.
5.Πρέπει να μετατραπεί σε μια διαδικασία κριτικής θεώρησης της σχολικής πραγματικότητας, με βασικό άξονα την ανατροφοδότηση του εκπαιδευτικού έργου, με στόχο τη βελτίωση των εκπαιδευτικών πρακτικών για την ανάπτυξη της σχολικής μονάδας.
6. Για την υλοποίησή της απαιτείται παροχή ουσιαστικής υποστήριξης στον εκπαιδευτικό, προκειμένου να ενισχύσει την κινητροδότησή του για την ενεργό συμμετοχή του στη διαδικασία ΑΣΜ. Στο πλαίσιο αυτό προτάσσεται, η δημιουργία κατάλληλου υποστηρικτικού κλίματος, που μπορεί να αναπτυχθεί με τη συμβολή ενός εξωτερικού συμπαραστάτη, την ουσιαστική ενημέρωση και επιμόρφωση, την αντικειμενικότητα των διαδικασιών, την ηθική ενίσχυση και το σαφές νομοθετικό πλαίσιο.
7. Είναι απαραίτητος ο συνεργατικός και συμβουλευτικός ρόλος ενός κριτικού φίλου – συμβούλου, ο οποίος βέβαια πρέπει να πληροί τις προϋποθέσεις της επιστημονικής κατάρτισης, να προέρχεται από τον χώρο της εκπαίδευσης και να συμμετάσχει και σε άλλες εκπαιδευτικές δράσεις της σχολικής κοινότητας.
8. Ο πρόεδρος του ΕΠΕΣ και ο σύμβουλος παιδαγωγικής ευθύνης πρέπει να έχουν κατεξοχήν υποστηρικτικό ρόλο και όχι απλά εποπτικό. Για να υποστηρίξουν τη δράση αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας πρέπει να εμπλέκονται και σε άλλες καινοτόμες δράσεις που οργανώνονται από τη σχολική κοινότητα και όχι να περιορίζεται ο ρόλος τους σε εθιμοτυπικές συναντήσεις με τον Σύλλογο διδασκόντων.
Τέλος, η δράση για την Αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας είναι συλλογική,ηθική υποχρέωση όλου του σχολικού οργανισμού και όχι διαδικασία λογοδοσίας, η οποία ανατίθεται και διεκπεραιώνεται από τους εκπαιδευτικούς μόνο.Για όλους τους παραπάνω λόγους επιβάλλεται η ουσιαστική συνεργασία των Π.Σ. και ΠΕΙ.Σ. με τα Πανεπιστήμια για την ενίσχυση της ΑΣΜ ως κατεξοχήν καινοτόμου και ερευνητικής δράσης.
Συμπέρασμα : Αυτό που χρειάζεται είναι αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου μακριά από αποχαρακτηρισμούς και παντός είδους χαρακτηρισμούς. Αξιολόγηση με αποκλειστικά παιδαγωγικά κριτήρια, με θεραπευτική διάθεση, δημοκρατική και πολυσυλλεκτική και πάνω απ΄όλα εσωτερική και ανατροφοδοτική. Το σχολειό είναι μια ζώσα κοινωνία που μεταβάλλεται διαρκώς και σε κάθε περίπτωση έχει τη δυνατότητα να εξελίσσεται με απώτερο σκοπό την αυτοβελτίωση.
Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου είναι χρήσιμη, εφόσον προηγουμένως:
1. Εξασφαλίζεται η επαρκής και έγκαιρη στελέχωση των σχολείων με μόνιμο διδακτικό προσωπικό. Σε διαφορετική περίπτωση καθίσταται αδύνατος ο οποιοσδήποτε προγραμματισμός και οι όποιες δράσεις έχουν αποφασιστεί καθίστανται προβληματικές.
2. Εξασφαλίζεται η παροχή κατάλληλης υλικοτεχνικής υποδομής στον σχολικό χώρο. Ένα συνολικό πρόγραμμα συντήρησης των σχολικών κτηρίων – τα περισσότερα εκ των οποίων χρήζουν ανακαίνισης – είναι απαραίτητο, προκειμένου να ανταποκριθούν σε μια τέτοιου είδος αξιολόγηση.
3. Έχει καλλιεργηθεί μια κουλτούρα επαφής και συνεργασίας του σχολείου με την τοπική κοινότητα. Για παράδειγμα στο ζήτημα του σχολικού εκφοβισμού, δεν μπορεί να μην εμπλέκεται στην αποτίμηση του έργου μιας σχολικής μονάδας ένας ψυχολόγος ή ένας κοινωνικός λειτουργός που θα παρίσταται μέσα στο σχολείο ή στη χειρότερη περίπτωση θα συνεργάζεται με αυτό.
4. Ορίζεται σαφώς η υποχρέωση της Πολιτείας να ενισχύει και να προστατεύει το αγαθό της δημόσιας παιδείας,
5. Η διαδικασία αυτή δεν θα έχει ως αυτοσκοπό την διάκριση των σχολείων σε λειτουργικά ή μή, αλλά θα αποβλέπει στην βελτίωση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου, χωρίς κατηγοριοποιήσεις και με προοπτική ισότιμης χρηματοδότησης,
6. Λαμβάνει υπόψη τους ιδιαίτερους γεωγραφικούς και οικονομικούς παράγοντες της χώρας, που μπορούν να επιδράσουν καταλυτικά στο κλίμα του σχολείου, άρα και στη διαμόρφωση των αποτελεσμάτων της.
Κινήσεις που εξυπηρετούν το «φαίνεσθαι» και όχι το «είναι» της σχολικής πραγματικότητας. Θα δίνεται μεγαλύτερη βαρύτητα στο τι θα παρουσιάσει το κάθε σχολείο ως επίτευγμα, ανταγωνιζόμενο το ένα το άλλο, στις πλάτες του εκπαιδευτικού προσωπικού και των μαθητών, οι οποίοι αντί να δέχονται απλή και ουσιαστική γνώση, θα διασκορπίζονται μεταξύ προγραμμάτων και «δράσεων» που μοναδικό στόχο θα έχουν να φανεί το σχολείο τους.
Ο προγραμματισμός και την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου πρέπει να έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά και διαδικασία ανατροφοδότησης και να διασφαλίζεται ως μια διαδικασία αποκλειστικά εσωτερική, συλλογική και δημοκρατική από το Σύλλογο Διδασκόντων, χωρίς καμία εξωτερική ή άνωθεν παρέμβαση.
Η αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου, ως μια διαδικασία πραγματικής ανατροφοδότησης, δεν μπορεί να αποτυπώνεται σε έτοιμες φόρμες με ποσοτικούς δείκτες, ούτε να κοινοποιείται σε οποιονδήποτε εξωτερικό φορέα ή όργανα, αφήνοντας ανοικτό κάθε ενδεχόμενο για σύγκριση και κατηγοριοποίηση των σχολείων μας.
Αγαπητή κα υπουργέ.
Θα ήθελα να διατυπώσω κάποιες σκέψεις σχετικά με την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων αλλά και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
1)Παλαιότερα είχε ειπωθεί ότι ουδείς θα αξιολογεί αν προηγουμένως δεν αξιολογείται ο ίδιος.
2)Μέσω των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων σχολικών δραστηριοτήτων έχουμε επισκεφθεί ευρωπαϊκά σχολεία. Στους καθηγητές των σχολείων της Ευρώπης προξενεί έκπληξη ότι οι εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα ασχολούμαστε με γραμματειακή υποστήριξη και τεχνική υποστήριξη κάτι που είναι σε βάρος των εκπαιδευτικών-παιδαγωγικών μας καθηκόντων.
3)Ένας Δ/ντης σχολείου σήμερα στην Ελλάδα εκτός από παιδαγωγικός προϊστάμενος, επιστημονικός σύμβουλος, καλείται να παίξει το ρόλο του τεχνικού δ/ντή (υδραυλικά,ηλεκτρολογικά,δίκτυο,πυρασφάλεια, ανσασερ, σεισμικός κίνδυνος κ.λ.π), οικονομικού δ/ντή (λογιστικά βιβλία)κ.λ.π.
4)Οι πόροι που δίδονται στις σχολικές μονάδες μέσω των σχολικών επιτροπών επαρκούν μόνο για τις τρέχουσες ανάγκες. Τα περισσότερα σχολεία στερούνται υλικοτεχνικής υποδομής και πρέπει αναγκαστικά να αναζητούμε χρήματα μέσω χορηγιών για να ανταγωνιστούμε τα καλά ιδιωτικά σχολεία και να υλοποιούμε προγράμματα π.χ ρομποτική. Αναγκαζόμαστε να αγοράζουμε εξοπλισμό από ανακατασκευασμένα μηχανήματα(refurbished) για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας.
5)Οι γονείς και κηδεμόνες του συλλόγου γονέων με ποιο τρόπο άραγε μπορούν να αξιολογήσουν τις παιδαγωγικές μας δράσεις; Το ίδιο και η δημοτική αρχή;
Θεωρώ ότι όλες αυτές οι επιτροπές αξιολόγησης,οι συσκέψεις επί συσκέψεων, τα συμβούλια και οι φορείς, μας αποσπούν από το παιδαγωγικό μας έργο και μας βάζουν σε μια ατέρμονη διαδικασία μέσα από ένα δαιδαλώδες πλαίσιο και στο τέλος χάνεται η ουσία.
Μήπως θα έπρεπε λοιπόν πρώτα από όλα να αξιολογηθούν οι υποδομές, στη συνέχεια να γίνουν σχετικές επιμορφώσεις, να απαλλαγούν οι καθηγητές και ο δ/ντης από το βάρος των κάθε λογής γραφειοκρατικών εξωδιδακτικών υποχρεώσεων και μετά να προχωρήσουμε στην αξιολόγηση του προσωπικού;
Πρέπει να ξανακοιτάξουμε το θέμα της γραμματειακής υποστήριξης και των σχολικών φυλάκων. Μήπως γινόταν κάποιες αποσπάσεις υπαλλήλων από τους δήμους;
Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου προϋποθέτει πρωτίστως ότι το Κράτους δια του αρμόδιου Υπουργείου έχει μεριμνήσει για την επαρκή στελέχωση, την ύπαρξη βοηθητικού προσωπικού για το γραφειοκρατικό κομμάτι και φυσικά την κατάλληλη κτιριακή και υλικοτεχνική υποδομή. Όταν αυτά έχουν λυθεί, τότε ίσως μπορούμε να κουβεντιάσουμε για αξιολόγηση εκπαιδευτικού έργου.
Επίσης, προσοχή μην μας κάνετε Αμερική με τιμωρητική αξιολόγηση και υποχρηματοδοτούμενα/γκετοποιημένα σχολεία. Είναι ήδη πολλά σχολεία υποβαθμισμένα, ας βοηθήσουμε αυτά και όχι να βουλιάξουμε και άλλα.
Απλούστερο γραφειοκρατικό μοντέλο, γιατί στο τέλος θα ελαχιστοποιήσουμε το διδακτικό, εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό μας έργο!
Σε ένα σχολείο όπου δεν καλλιεργείται η ομαδική λήψη αποφάσεων, όπου δεν ακούγεται ποτέ η πραγματική φωνή των μαθητών, όπου οι εκπαιδευτικοί αλλάζουν κάθε χρόνο, όπου οι ειδικότητες αδυνατούν να συμμετέχουν στα συμβούλια γιατί βρίσκονται σε πολλά σχολεία, όπου η γραφειοκρατία πνίγει και κατακερματίζει τον χρόνο, όπου ο σύλλογος γονέων δεν συμμετέχει επί της ουσίας, όπου δεν υπολογίζονται ισότιμα όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας- ακόμα και η καθαρίστρια, δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική αξιολόγηση.
Αφού η εσωτερική αξιολόγηση θα δημοσιοποιείται στη σελίδα του σχολείου, θα έχουν ΌΛΟΙ πρόσβαση. Επομένως το οι τελευταίες προτάσεις του άρθρου είναι ανεδαφικές
Μειώστε διαδικασίες έγγραφα συμβούλια επιτροπές. Χάνεται ο στόχος.
Κυρία Υπουργέ,
..θα πρότεινα στην αξιολόγηση της σχολικής μονάδας να «ρωτηθούν» και οι μαθητές/τριες.