1. Τα ΠΕΙ.Σ. είναι σχολικές μονάδες, οι οποίες στοχεύουν στην υποστήριξη του πειραματισμού και της πιλοτικής εφαρμογής εκπαιδευτικών καινοτομιών στο εκπαιδευτικό σύστημα, σε τυχαίο δείγμα του μαθητικού πληθυσμού. ΠΕΙ.Σ. μπορεί να είναι σχολεία της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας δημόσιας εκπαίδευσης.
2. Σκοποί των ΠΕΙ.Σ. είναι ιδίως:
α) η ανάπτυξη ερευνητικών, δημιουργικών δράσεων, η πιλοτική εφαρμογή και ο πειραματισμός σε προγράμματα σπουδών, μεθόδους διδασκαλίας, νέο εκπαιδευτικό υλικό, έντυπο και ψηφιακό, νέα διδακτικά εργαλεία, σχολικά εγχειρίδια και καινοτόμες διδακτικές πρακτικές,
β) η παροχή της δυνατότητας επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών των ΠΕΙ.Σ. και των εκπαιδευτικών σχολείων που ανήκουν στην ομάδα όμορων σχολείων της παρ. 1 του άρθρου 48 του ν. 4547/2018 σε συνεργασία με τα Α.Ε.Ι. και το Ι.Ε.Π.,
γ) η διάχυση καλών εκπαιδευτικών πρακτικών, με τη διοργάνωση σεμιναρίων και ημερίδων και την ανάπτυξη συνεργασιών μεταξύ των σχολείων της ομάδας όμορων σχολείων,
δ) η εξοικείωση των προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών με τη διδασκαλία των επιμέρους γνωστικών αντικειμένων, σε συνεργασία με τμήματα και σχολές Α.Ε.Ι. των επιστημών της εκπαίδευσης στο πλαίσιο προγραμμάτων πρακτικής άσκησης ή εκπόνησης εργασιών,
ε) η δημιουργία ενός γόνιμου περιβάλλοντος για έρευνα και η συνεργασία με υποψήφιους διδάκτορες στο πλαίσιο εκπόνησης διδακτορικών διατριβών σε αντικείμενα σχετικά με τις επιστήμες της εκπαίδευσης,
στ) η προαγωγή της έρευνας στη διδασκαλία των επιμέρους γνωστικών αντικειμένων, καθώς και στον ψυχοπαιδαγωγικό τομέα, σε συνεργασία με τμήματα και σχολές Α.Ε.Ι. και το Ι.Ε.Π.,
ζ) η δημιουργία ομίλων δημιουργικότητας και καινοτομίας, στους οποίους μπορούν να συμμετέχουν μαθητές και από άλλα σχολεία της δημόσιας εκπαίδευσης,
η) η πιλοτική εφαρμογή προγραμμάτων αξιολόγησης της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου και της υλικοτεχνικής υποδομής των σχολικών μονάδων,
θ) η συνεργασία με Α.Ε.Ι. της ημεδαπής ή της αλλοδαπής, ερευνητικούς φορείς και κοινωφελή ιδρύματα και
ι) ο πειραματισμός σε τρόπους λειτουργίας και διοίκησης του σχολείου.
Η σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα της ψηφιακής εποχής του 21ου αιώνα που διανύουμε, έχει προκαλέσει νέες προοπτικές και προκλήσεις για την Εκπαίδευση και την αναγκαιότητα υιοθέτησης καινοτόμων δράσεων προκειμένου να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις και επιταγές του διαρκώς εξελισσόμενου και μεταβαλλόμενου διεθνούς περιβάλλοντος.
Σημείο αναφοράς καινοτομίας για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αποτελούν τα Πειραματικά σχολεία , τα οποία ήταν και εξακολουθούν να είναι σε βάθος χρόνου κυψέλες παραγωγής καινοτόμων μεθόδων- πρακτικών διδασκαλίας και μάθησης καθώς και διάχυσης τους στα υπόλοιπα σχολεία της επικράτειας και ταυτόχρονα βρίσκονται εδώ και πολλές δεκαετίες στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της Επιστημονικής Κοινότητας σε θέματα που αφορούν την έρευνα για τη λειτουργία, τη βελτίωση και την αποτελεσματικότητα των εκπαιδευτικών μονάδων. Υπάρχει πλούσια βιβλιογραφική δεξαμενή από την οποία αποδεικνύεται περίτρανα ότι τα σχολεία αυτά λόγω της έντονης ιδιομορφίας τους καλούνται να διαδραματίσουν σήμερα περισσότερο από ποτέ έναν καίριο και σημαντικό ρόλο και να αποτελέσουν πυλώνα πολιτισμού!
Στο σημείο αυτό πρέπει να καταστεί σαφές ότι η διαφορετικότητα κάθε σχολικής μονάδας έγκειται στο συνδυασμό και συσχετισμό όλων των επιμέρους παραγόντων της εκπαιδευτικής διαδικασίας:
• δημογραφικών , γεωγραφικών και κοινωνικό-οικονομικών χαρακτηριστικών του έμψυχου δυναμικού αλλά και της τοπικής κοινωνίας
• προφίλ της Διεύθυνσης και στιλ ηγεσίας που ασκεί
• προφίλ και σύνθεση των μελών που απαρτίζουν το σύλλογο διδασκόντων
• επικοινωνία και διαπροσωπικές σχέσεις ανάμεσα σε όλους τους εμπλεκόμενους στη διαδικασία φορείς
και τέλος, στόχων που θέτει και δράσεων που αναπτύσσει. Όλοι οι προαναφερθέντες παράγοντες συνδιαμορφώνουν και τη λεγόμενη «κουλτούρα» της σχολικής μονάδας, η οποία μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά, μέσω διδασκαλίας και μίμησης γνώσεων, αξιών και άλλων παραγόντων που επηρεάζουν τη συμπεριφορά.
Το Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 1934 που άρχισε ουσιαστικά η λειτουργία του και μέχρι σήμερα έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια ιδιαίτερη παράδοση στο χώρο της εκπαίδευσης και με τη δική του κουλτούρα, να αποτελεί ένα εμβληματικό σχολείο στην πόλη της Θεσσαλονίκης αλλά και της ευρύτερης επικράτειας. Με γνώμονα ακριβώς αυτά, καθώς και της διασύνδεσης μεταξύ των βαθμίδων που υπήρχε και του ενιαίου χαρακτήρα του Νηπιαγωγείου , Δημοτικού , Γυμνασίου και Λυκείου, λήφθηκε και η συνειδητή επιλογή και απόφαση πολλών οικογενειών να λάβουν μέρος τα παιδιά τους στην κλήρωση για το συγκεκριμένο σχολείο. Και ακριβώς αυτά έρχεται τώρα το συγκεκριμένο άρθρο να ανατρέψει άμεσα και απότομα χωρίς να ληφθεί καμία μέριμνα καν για τα παιδιά τα οποία ήδη φοιτούν σε αυτό. Αλλάζει η κουλτούρα του σχολείου, οι στόχοι και η λειτουργία του. Τα παιδιά θα πρέπει να βρεθούν σε ένα άγνωστο μέχρις στιγμής ανταγωνιστικό περιβάλλον αριστείας και να διακινδυνέψουν να βρεθούν μετά από την υποβολή τους σε εξετάσεις, στην τρυφερή ηλικία της προεφηβείας και αργότερα για δεύτερη φορά της εφηβείας, σε μια ακόμα πιο σκληρή πραγματικότητα ενός νέου σχολικού περιβάλλοντος είτε καταφέρουν να επιτύχουν είτε όχι. Και ενώ μέχρι τώρα θυσίασαν αυτά και οι οικογένειές τους πολλά όπως (χρόνο μετακινήσεων, κόστος και «φιλίες» στην περιοχή όπου διαμένουν)
Εκφράζω κι εγώ, όπως και πολλοί άλλοι γονείς έντονο προβληματισμό και δυσαρέσκεια, καθώς τα παιδιά μας αλλά και εμείς καλούμαστε να υποβληθούμε σε μια αιφνίδια, αναιτιολόγητη και άδικη μεταβολή όλων των δεδομένων και μάλιστα εν μέσω μιας πανδημίας που έχει επιβαρύνει και θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το επόμενο χρονικό διάστημα τόσο την οικονομική όσο και την ψυχολογική κατάσταση όλων μας.
ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΠΣΠΘ) ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙ ΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΤΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΦΘΕΙ ΣΤΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 13 ΤΟΥ ΥΠΟ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ.
Το Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΠΣΠΘ) από την ίδρυση του, το έτος 1929, αλλά και από την έναρξη λειτουργείας του το 1934 με τις εκπαιδευτικές δομές του Νηπιαγωγείου, του εξαθέσιου Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου λειτουργεί στο ίδιο κτηριακό διασυνδεδεμένο συγκρότημα και αποτελεί χώρο εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής προβληματικής & έρευνας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ο σκοπός ίδρυσης και λειτουργίας του ΠΣΠΘ καθώς και των υπολοίπων Πειραματικών Σχολείων μέχρι και σήμερα εστιάζει κυρίως στην πειραματική υλοποίηση εκπαιδευτικών δράσεων σε συνεργασία με τα συνδεδεμένα Πανεπιστήμια, τη δοκιμή νέων αναλυτικών προγραμμάτων και εκπαιδευτικών μεθόδων, όπου εξετάζονται νέα προγράμματα σπουδών και ωρολόγια προγράμματα, διδακτικά εργαλεία, σχολικά εγχειρίδια και άλλο εκπαιδευτικό υλικό, καθώς και τρόποι διοίκησης και λειτουργίας της σχολικής μονάδας, με στόχο τη συναγωγή συμπερασμάτων αξιοποιήσιμων για τη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής και τη διάχυση της σχετικής γνώσης και εμπειρίας στα υπόλοιπα σχολεία της ελληνικής επικράτειας.
Η διαμόρφωση της κατάλληλης εκπαιδευτικής πολιτικής μπορεί να επιτευχθεί ακριβώς μόνο μέσω ενός status ενιαίας εκπαιδευτικής δομής που να επιτρέπει την, σε βάθος χρόνου, παρακολούθηση και εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων και καλών πρακτικών ως προς την υλοποίηση των ιδιαίτερων στόχων των Πειραματικών Σχολείων ιδιαίτερα δε, ως προς την επενέργεια του πειραματισμού και της καινοτομίας στη μαθησιακή εξέλιξη των μαθητών στις δύο βαθμίδες εκπαίδευσης.
Σε αντίθεση με όλους τους παραπάνω στόχους, με το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων «Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξεις» καταργείται ο αδιάσπαστος χαρακτήρας του ΠΣΠΘ αφού το Γυμνάσιο και το Λύκειο γίνονται Πρότυπα, ενώ το Δημοτικό, που παραμένει Πειραματικό, αποσυνδέεται με τον τρόπο αυτόν από την ενιαία εκπαιδευτική διάρθρωση, μετατρέπεται δε πληθώρα πειραματικών σχολείων σε πρότυπα ακρωτηριάζοντας τη διασύνδεση των δύο βαθμίδων εκπαίδευσης.
Αυτή η διχοτόμηση και η κατάργηση της διασύνδεσης Νηπιαγωγείο-Δημοτικό με το Γυμνάσιο και Γυμνασίου με το Λύκειο αλλοιώνει τον ιδρυτικό χαρακτήρα και την αποστολή του ΠΣΠΘ η οποία είναι ο πειραματισμός και η εφαρμογή καινοτόμων παιδαγωγικών μεθόδων σε αντιπροσωπευτικό δείγμα παιδιών της Ελληνικής κοινωνίας καθόλη τη διάρκεια της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τους από τα 5 έως και τα 18, καθώς και την εξαγωγή συμπερασμάτων αλλά και τη διάχυση καλών πρακτικών στην εκπαίδευση.
Σε ό,τι αφορά τους μαθητές που ήδη φοιτούν στα Πειραματικά Σχολεία, το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο δε λαμβάνει καθόλου υπόψη τα κοινωνικά θέματα και προβλήματα, που δημιουργεί στους ίδιους τους μαθητές αλλά και στις οικογένειες τους. Και αυτό γιατί τα Πειραματικά Σχολεία δεν αποτελούν τα λεγόμενα «σχολεία της γειτονιάς» και οι οικογένειες των μαθητών συνήθως κατοικούν σε απομακρυσμένες περιοχές, με αποτέλεσμα και οι ίδιοι οι μαθητές όσο κι οι γονείς τους με προσωπικό κόστος να έχουν επιλέξει την φοίτηση στα σχολεία αυτά. Σε περίπτωση δε, που οι μαθητές δεν καταφέρουν να εισαχθούν κατόπιν εξετάσεων από τη μία εκπαιδευτική βαθμίδα στην επόμενη, όπως θα συνέβαινε στο ενιαίο Πειραματικό σχολείο τους, στο οποίο ήδη φοιτούν, επί σειρά ετών, θα αναγκαστούν τότε να εγγραφούν σε άλλο σχολείο, ενδεχομένως και σε άλλον δήμο, όπου δεν έχουν αναπτύξει καμία κοινωνική – σχολική σχέση με άλλα παιδιά, σε ένα εντελώς ξένο σχολικό-κοινωνικό περιβάλλον.
Επιπρόσθετα δε, η συμμετοχή σε εισαγωγικές εξετάσεις στα Πρότυπα Σχολεία, λόγω του μεγάλου ανταγωνισμού αλλά και της δυσκολίας των Δημοτικών Σχολείων να ολοκληρώσουν την ύλη, προϋποθέτει πολλές ώρες φροντιστηριακών μαθημάτων, υψηλό άγχος και σημαντικό οικονομικό κόστος για τα παιδιά και τις οικογένειές τους, χάριν της προσδοκίας μίας «άριστης» εκπαιδευτικής εμπειρίας. Το άγχος αυτό επιτείνεται στο παρόν νομοσχέδιο με την προσθήκη εισιτηρίων εξετάσεων από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο και από το Γυμνάσιο στο Λύκειο.
Όλα τα ανωτέρω θα πρέπει να ληφθούν υπόψη από τους ιθύνοντες του Υπουργείου και να αποτραπεί η αλλαγή των Πειραματικών Σχολείων σε Πρότυπα καθώς και η προσθήκη εισιτηρίων εξετάσεων μεταξύ των βαθμίδων εκπαίδευσης. Ο στόχος στον οποίο θα πρέπει να αποβλέπει το Υπουργείο μέσω των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων στις οποίες καλείται να προβεί θα πρέπει να αποσκοπεί στη διαρκή και αδιάρρηκτη μόρφωση των παιδιών που φοιτούν στα Πειραματικά Σχολεία ως ενιαία Πειραματικά και όχι ως πρότυπα, να ενισχύσει την επιστημονική έρευνα, ισχυροποιώντας τον παιδαγωγικό της χαρακτήρα και αποτελώντας πρότυπο εκπαίδευσης και για τα υπόλοιπα σχολεία. Μόνο λοιπόν μέσω ενός ενιαίου Πειραματικού σχολικού συστήματος μπορούν οι παραπάνω στόχοι να επιτευχθούν και να αποτελέσουν τα γερά θεμέλια για τον εκπαιδευτικό πειραματισμό, από την έρευνα στην πράξη και να ενισχύσουν τις δεξιότητες ζωής, τεχνολογίας και επιστήμης στους μαθητές και στης συνολικής εκπαιδευτικής κοινότητας.
Με εκτίμηση,
Νίκος Κουϊδής (Απόφοιτος ΠΣΠΘ), Ελένη Γιαγτζόγλου
Πρέπει να ιδρυθούν περισσότερα Πειραματικά Σχολεία σε αριθμό και να υπάρχουν σε όλη την ελληνική Επικράτεια.
Σε ένα πραγματικά σύγχρονο ελληνικό Πειραματικό σχολείο πρέπει να ενισχυθεί συστηματικά η πολυγλωσσία και των μαθητών με στρατηγικό σχεδιασμό και πρωτίστως των ευρωπαϊκών γλωσσών ώστε να εφαρμοστούν οι οδηγίες σύμφωνα με την Απόφαση αριθ. 1934/2000/ΕΚ της Ελλάδος με την Ε.Ε. και το Ευρωπαϊκό
Συμβούλιο για την ενίσχυση της πολυγλωσσίας. Καλό είναι να υπάρχει και η επιλογή επιπλέον ξένων γλωσσών όπως η Ιταλική ισοδύναμα με τα γαλλικά και τα γερμανικά.
Λυπηρή η διαπίστωση της έλλειψης αναφοράς στα Καλλιτεχνικά σχολεία. Κι όμως στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας υπάρχουν κάποια λίγα Καλλιτεχνικά, που δέχονται κάθε χρόνο μεγάλο αριθμό αιτήσεων συμμετοχής στις εισαγωγικές και κατατακτήριες εξετάσεις τους. Που πρέπει να γίνουν περισσότερα – ένα Καλλιτεχνικό σχολείο σε κάθε νομό, με την υλικοτεχνική υποδομή που απαιτείται, τη σύνδεση με σχολές τέχνης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, καλλιτεχνικούς φορείς και ιδρύματα αλλά και με οργανικές θέσεις για τους καλλιτέχνες-εκπαιδευτικούς που στηρίζουν τις καλλιτεχνικές κατευθύνσεις (θεάτρου-κινηματογράφου και χορού). Που μπορούν ως δημόσια σχολεία γενικής παιδείας με καλλιτεχνικό προσανατολισμό να χαρακτηριστούν Πειραματικά, αφού συνδέουν πολυεπίπεδα και ουσιαστικά, όπως αποδεικνύει το μέχρι τώρα έργο τους, επιστήμη και τέχνη υπέρ ενός μέλλοντος κόσμου «με λογισμό και μ΄ όνειρο».
ΣΤΗΡΙΞΗ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
Τα Μουσικά σχολεία, τα στολίδια της ελληνικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης,
τα σχολεία που αναδεικνύουν και μεταλαμπαδεύουν την ελληνική μουσική παράδοση, βρίσκονται πάντα υπό ένα ιδιότυπο καθεστώς έρμαια μεταξύ σχολικών επιτροπών, δημάρχων και περιφέρειας.
Η διαδημοτικότητά τους τα καθιστά ευάλωτα στα οικονομικά τους και την συντήρησή τους.
Χρειάζονται την στήριξη κεντρικά από το Υπουργείο Εσωτερικών ή από την Περιφέρεια. Δεν πρέπει να ανήκουν στο εκάστοτε Δήμο που τα φιλοξενεί ο οποίος τα θεωρεί βάρος.
Οι καθηγητές θα πρέπει να διορίζονται πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς.
Οι καθηγητές γενικής Παιδείας θα πρέπει να έχουν σχέση με την Μουσική.
ΚΡΙΣΙΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ
>>>Πιστοποίηση Μουσικών Σπουδών/Επιπέδων από τα σχολεία
>>>Έκδοση Μουσικών συγγραμάτων
Για τους Πυθαγόρειους, τον Πλάτωνα τον Αριστοτέλη, τους Σπαρτιάτες τους Αθηναίους τους Μυτιλιναίους, τους Κυκλαδίτες
– Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ήταν Αναπόσπαστο κομμάτι της ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ στην Αρχαία Ελλάδα
– Ήταν το Δεύτερο πιο σημαντικό μάθημα μετά την Αριθμητική.
Κάντε όλα τα σχολεία της Χώρας Μουσικά ώστε να αναβαθμιστεί η ποιότητα των σπουδών και των μαθητών
Βλέπε σύνδεσμο Ο ρόλος και η σημασία της Μουσικής στην Αρχαία Ελλάδα
https://theancientwebgreece.wordpress.com/2015/04/12/%CE%BF-%CF%81%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD/
Αξιότιμοι εκπρόσωποι.Με λύπη διαπίστωσα πρόσφατα ότι απουσιάζουν τα καλλιτεχνικά σχολεία από τον σχεδιασμό του υπουργείου.Ως Απόφοιτη του καλλιτεχνικού σχολείου Θεσσαλονίκης είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία που μου δόθηκε να φοιτησω σε ένα τόσο όμορφο και δημιουργικο σχολείο, οι εμπειρίες από το οποίο με γέμισαν εφόδια για την ενήλικη ζωή μου, όπως το πνεύμα ομαδικότητας, η αλληλεγγύη,η προσαρμοστικότητα , η αγάπη για κάθε μορφής τέχνη καθώς και ο σεβασμός προς τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας, που το καθένα κουβαλά και από μια ιστορία.Δεν θα μπορούσα να διανοηθώ την απουσία αυτών των τόσο ξεχωριστών σχολείων από την ελληνική εκπαίδευση.Θα επιθυμούσα να δω τα καλλιτεχνικά σχολεία να συνυπάρχουν με τα πειραματικά, καθώς αυτό σήμαινεί και μια Ελλάδα προοδευτικη, που νοιάζεται για τις τέχνες και τον πολιτισμο της.
Αξιότιμοι εκπρόσωποι.Με λύπη διαπίστωσα πρόσφατα ότι απουσιάζουν τα καλλιτεχνικά σχολεία από τον σχεδιασμό του υπουργείου.Ως Απόφοιτη του καλλιτεχνικού σχολείου Θεσσαλονίκης είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία που μου δόθηκε να φοιτησω σε ένα τόσο όμορφο και δημιουργικο σχολείο, οι εμπειρίες από το οποίο με γέμισαν εφόδια για την ενήλικη ζωή μου, όπως το πνεύμα ομαδικότητας, η αλληλεγγύη,η προσαρμοστικότητα , η αγάπη για κάθε μορφής τέχνη καθώς και ο σεβασμός προς τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας, που το καθένα κουβαλά και από μια ιστορία.Δεν θα μπορούσα να διανοηθώ την απουσία αυτών των τόσο ξεχωριστών σχολείων από την ελληνική εκπαίδευση.Θα επιθυμούσα να δω τα καλλιτεχνικά σχολεία να συνυπάρχουν με τα πειραματικά, καθώς αυτό σήμαινεί και μια Ελλάδα προοδευτικη, που νοιάζεται για τις τέχνες και τον πολιτισμο της.
Το Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΠΣΠΘ) από την ίδρυση του, το έτος 1929, αλλά και από την έναρξη λειτουργείας του το 1934 με τις εκπαιδευτικές δομές του Νηπιαγωγείου, του εξαθέσιου Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου λειτουργεί στο ίδιο κτηριακό διασυνδεδεμένο συγκρότημα και αποτελεί χώρο εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής προβληματικής & έρευνας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ο σκοπός ίδρυσης και λειτουργίας του ΠΣΠΘ καθώς και των υπολοίπων Πειραματικών Σχολείων μέχρι και σήμερα εστιάζει κυρίως στην πειραματική υλοποίηση εκπαιδευτικών δράσεων σε συνεργασία με τα συνδεδεμένα Πανεπιστήμια, τη δοκιμή νέων αναλυτικών προγραμμάτων και εκπαιδευτικών μεθόδων, όπου εξετάζονται νέα προγράμματα σπουδών και ωρολόγια προγράμματα, διδακτικά εργαλεία, σχολικά εγχειρίδια και άλλο εκπαιδευτικό υλικό, καθώς και τρόποι διοίκησης και λειτουργίας της σχολικής μονάδας, με στόχο τη συναγωγή συμπερασμάτων αξιοποιήσιμων για τη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής και τη διάχυση της σχετικής γνώσης και εμπειρίας στα υπόλοιπα σχολεία της ελληνικής επικράτειας.
Η διαμόρφωση της κατάλληλης εκπαιδευτικής πολιτικής μπορεί να επιτευχθεί ακριβώς μόνο μέσω ενός status ενιαίας εκπαιδευτικής δομής που να επιτρέπει την, σε βάθος χρόνου, παρακολούθηση και εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων και καλών πρακτικών ως προς την υλοποίηση των ιδιαίτερων στόχων των Πειραματικών Σχολείων ιδιαίτερα δε, ως προς την επενέργεια του πειραματισμού και της καινοτομίας στη μαθησιακή εξέλιξη των μαθητών στις δύο βαθμίδες εκπαίδευσης.
Σε αντίθεση με όλους τους παραπάνω στόχους, με το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων «Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξεις» καταργείται ο αδιάσπαστος χαρακτήρας του ΠΣΠΘ αφού το Γυμνάσιο και το Λύκειο γίνονται Πρότυπα, ενώ το Δημοτικό, που παραμένει Πειραματικό, αποσυνδέεται με τον τρόπο αυτόν από την ενιαία εκπαιδευτική διάρθρωση, μετατρέπεται δε πληθώρα πειραματικών σχολείων σε πρότυπα ακρωτηριάζοντας τη διασύνδεση των δύο βαθμίδων εκπαίδευσης.
Αυτή η διχοτόμηση και η κατάργηση της διασύνδεσης Νηπιαγωγείο-Δημοτικό με το Γυμνάσιο και Γυμνασίου με το Λύκειο αλλοιώνει τον ιδρυτικό χαρακτήρα και την αποστολή του ΠΣΠΘ η οποία είναι ο πειραματισμός και η εφαρμογή καινοτόμων παιδαγωγικών μεθόδων σε αντιπροσωπευτικό δείγμα παιδιών της Ελληνικής κοινωνίας καθόλη τη διάρκεια της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης τους από τα 5 έως και τα 18, καθώς και την εξαγωγή συμπερασμάτων αλλά και τη διάχυση καλών πρακτικών στην εκπαίδευση.
Σε ό,τι αφορά τους μαθητές που ήδη φοιτούν στα Πειραματικά Σχολεία, το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο δε λαμβάνει καθόλου υπόψη τα κοινωνικά θέματα και προβλήματα, που δημιουργεί στους ίδιους τους μαθητές αλλά και στις οικογένειες τους. Και αυτό γιατί τα Πειραματικά Σχολεία δεν αποτελούν τα λεγόμενα «σχολεία της γειτονιάς» και οι οικογένειες των μαθητών συνήθως κατοικούν σε απομακρυσμένες περιοχές, με αποτέλεσμα και οι ίδιοι οι μαθητές όσο κι οι γονείς τους με προσωπικό κόστος να έχουν επιλέξει την φοίτηση στα σχολεία αυτά. Σε περίπτωση δε, που οι μαθητές δεν καταφέρουν να εισαχθούν κατόπιν εξετάσεων από τη μία εκπαιδευτική βαθμίδα στην επόμενη, όπως θα συνέβαινε στο ενιαίο Πειραματικό σχολείο τους, στο οποίο ήδη φοιτούν, επί σειρά ετών, θα αναγκαστούν τότε να εγγραφούν σε άλλο σχολείο, ενδεχομένως και σε άλλον δήμο, όπου δεν έχουν αναπτύξει καμία κοινωνική – σχολική σχέση με άλλα παιδιά, σε ένα εντελώς ξένο σχολικό-κοινωνικό περιβάλλον.
Επιπρόσθετα δε, η συμμετοχή σε εισαγωγικές εξετάσεις στα Πρότυπα Σχολεία, λόγω του μεγάλου ανταγωνισμού αλλά και της δυσκολίας των Δημοτικών Σχολείων να ολοκληρώσουν την ύλη, προϋποθέτει πολλές ώρες φροντιστηριακών μαθημάτων, υψηλό άγχος και σημαντικό οικονομικό κόστος για τα παιδιά και τις οικογένειές τους, χάριν της προσδοκίας μίας «άριστης» εκπαιδευτικής εμπειρίας. Το άγχος αυτό επιτείνεται στο παρόν νομοσχέδιο με την προσθήκη εισιτηρίων εξετάσεων από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο και από το Γυμνάσιο στο Λύκειο.
Όλα τα ανωτέρω θα πρέπει να ληφθούν υπόψη από τους ιθύνοντες του Υπουργείου και να αποτραπεί η αλλαγή των Πειραματικών Σχολείων σε Πρότυπα καθώς και η προσθήκη εισιτηρίων εξετάσεων μεταξύ των βαθμίδων εκπαίδευσης. Ο στόχος στον οποίο θα πρέπει να αποβλέπει το Υπουργείο μέσω των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων στις οποίες καλείται να προβεί θα πρέπει να αποσκοπεί στη διαρκή και αδιάρρηκτη μόρφωση των παιδιών που φοιτούν στα Πειραματικά Σχολεία ως ενιαία Πειραματικά και όχι ως πρότυπα, να ενισχύσει την επιστημονική έρευνα, ισχυροποιώντας τον παιδαγωγικό της χαρακτήρα και αποτελώντας πρότυπο εκπαίδευσης και για τα υπόλοιπα σχολεία. Μόνο λοιπόν μέσω ενός ενιαίου Πειραματικού σχολικού συστήματος μπορούν οι παραπάνω στόχοι να επιτευχθούν και να αποτελέσουν τα γερά θεμέλια για τον εκπαιδευτικό πειραματισμό, από την έρευνα στην πράξη και να ενισχύσουν τις δεξιότητες ζωής, τεχνολογίας και επιστήμης στους μαθητές και στης συνολικής εκπαιδευτικής κοινότητας.
Με εκτίμηση,
Νίκος Κουϊδής (Απόφοιτος ΠΣΠΘ), Ελένη Γιαγτζόγλου
Με την παρούσα διάταξη τα Πειραματικά σχολεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης περιορίζονται δραματικά, προκειμένου να αυξηθεί ο αριθμός των Προτύπων. Αν η κυβέρνηση ήθελε να αυξήσει τις θέσεις για τους μαθητές των Προτύπων, θα μπορούσε να δημιουργήσει νέα Πρότυπα Σχολεία (πράγμα που απαιτεί βέβαια οργάνωση και δεν ικανοποιεί άμεσα την προεκλογική υπόσχεση. Για αυτό άλλωστε εγκαταλείφθηκε η ιδέα των πρότυπων ΕΠΑΛ, που απαιτεί εξοπλισμό και υποδομές).
Κατά συνέπεια:
1. Με το παρόν νομοσχέδιο, παραμένουν στην Αττική μόνο δύο Πειραματικά Γυμνάσια-Λύκεια, το Ζάννειο και το 1ο Πειραματικό. Το Πειραματικό του ΕΚΠΑ μετατρέπεται σε Πρότυπο. Δηλαδή οι πρακτικές ασκήσεις των χιλιάδων φοιτητών καθηγητικών σχολών του ΕΚΠΑ θα γίνονται σε τάξεις αρίστων, που απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα της τάξης. Από την άλλη, η συνεχής παρουσία φοιτητών στα δύο μόνο Πειραματικά θα προκαλεί δυσχέρεια στη λειτουργία των σχολείων.
2. Δεν υπάρχουν πλέον Πειραματικά όπου τα παιδιά μπαίνουν κατ’ ευθείαν στο Γυμνάσιο, αφού το Ζάνειο και το 1ο Πειραματικό είναι συνδεδεμένα με Πειραματικά δημοτικά. Αυτό σημαίνει ότι ο μαθητικός πληθυσμός δεν είναι αντιπροσωπευτικός, όπως συνέβαινε π.χ. για το 2ο Πειραματικό Γυμνάσιο Αθήνας, με μαθητικό πληθυσμό από όλο το δήμο Αθηναίων και τα προάστια, αλλά μόνο από γονείς της γειτονιάς (Κολονάκι, Κέντρο Πειραιά) ή γονείς που έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν το παιδί τους καθημερινά στο σχολείο.
3. Είναι άκρως αντιπαιδαγωγικό για ένα μαθητή που τελειώνει την Γ΄Γυμνασίου να αναγκάζεται να αλλάζει σχολικό περιβάλλον στην κορύφωση της εφηβείας γιατί απέτυχε στις εξετάσεις εισαγωγής στο Πειραματικό Λύκειο.
4. Θα έπρεπε να προβλέπονται μεταβατικές διατάξεις για τους μαθητές των Πειραματικών σχολείων που μετατρέπονται σε Πρότυπα, γιατί ανατρέπεται όλος ο οικογενειακός προγραμματισμός και η κοινωνικοποίηση τους και επίσης έχει δημιουργηθεί εύλογη προσδοκία βάσει νόμου.
Αξιότιμη κα. Υπουργέ,
Mετά λύπης μας διαπιστώνουμε ότι δεν αναφέρεται πουθενά ο οπτικοακουστικός εγγραμματισμός στο νέο νομοσχέδιο. Παρ όλες τις εξαγγελίες για την αναγκαιότητα της οπτικοακουστικής παιδείας στην τυπική εκπαίδευση, η συνεχής παράλειψη του κινηματογράφου ως παιδαγωγικό εργαλείο, δείχνει την αδιαφορία στην ατομική πλήρωση και την ανάπτυξη της κοινωνικής συνείδησης των νέων.
Η τέχνη του κινηματογράφου είναι για την οπτικοακουστική γλώσσα ό,τι είναι η λογοτεχνία για μια γραπτή λεκτική γλώσσα. Από τη μια, είναι θησαυρός γνώσεων και τρόπων, οπτικών και αφηγηματικών μορφών, μνήμης και ταυτοτήτων, ιδεών και ιδεολογικών δομών. Από την άλλη, αποτελεί το βασικό εργαστήριο πειραματισμού και καινοτομίας στην οπτικοακουστική γλώσσα. Γι’ αυτό, ο οπτικοακουστικός εγγραμματισμός δεν μπορεί παρά να συνδέεται με την τέχνη του κινηματογράφου.
Ως εκ τούτου ο Σύλλογος μας διεκδικεί τη δημιουργία εκπαιδευτικού κλάδου ΠΕ Οπτικοακουστικών και την εισαγωγή διακριτού μαθήματος κινηματογράφου στα αναλυτικά προγράμματα των πειραματικών σχολείων, με στόχο οι μαθητές να γίνουν ενσυνείδητοι, ενεργοί και κριτικοί χρήστες της οπτικοακουστικής γλώσσας, και συνεπώς ενεργοί και ισότιμοι πολίτες στην κοινωνία του μέλλοντος.
Με εκτίμηση,
Ο Συλλογος Αποφοίτων Τμήματος Κινηματογράφου, Σχολής Καλών Τεχνών, Α.Π.Θ.
θεωρώ ότι θα πρέπει να προκηρυχθούν εγκαίρως οι θέσεις στα πρότυπα και πειραματικά σχολεία σύμφωνα με προσόντα ώστε να εξασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία τους.
Ως γονέας και ως φορολογούμενος θα προσθέσω δύο επιχειρήματα για την ανάγκη ίδρυσης περισσότερων Πειραματικών Σχολείων και στις 13 Περιφέρειες της χώρας:
α΄. Θα υπάρξει δικαιότερη κατανομή των πλεονεκτημάτων από τη λειτουργία των Πειραματικών Σχολείων σε μεγαλύτερο μέρος του μαθητικού δυναμικού και
β΄. Θα μειωθεί το κύμα φυγής από τα δημόσια προς τα ιδιωτικά σχολεία, καθώς -τώρα- πολλοί γονείς, που δεν καταφέρνουν να εγγράψουν τα παιδιά τους σε Πειραματικά, επιλέγουν τα ιδιωτικά.