Αρχική Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξειςΆρθρο 10 – Σκοποί

Άρθρο 10 – Σκοποί

1. Τα Πρότυπα Σχολεία (Π.Σ.) και τα Πειραματικά Σχολεία (ΠΕΙ.Σ.) ιδρύονται και λειτουργούν με σκοπό να συμβάλλουν στον βέλτιστο εκπαιδευτικό σχεδιασμό και την πιλοτική εφαρμογή της εκπαιδευτικής πολιτικής, ώστε να καλλιεργηθούν και διαχυθούν οι βέλτιστες εκπαιδευτικές μέθοδοι, πρακτικές και εργαλεία σε ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα.
2. Τα Π.Σ. της επικράτειας συγκροτούν το δίκτυο των Π.Σ.. Τα ΠΕΙ.Σ. της επικράτειας συγκροτούν το δίκτυο των ΠΕΙ.Σ..
3. Κατά τα λοιπά, τα Π.Σ. και ΠΕΙ.Σ. εξυπηρετούν από κοινού με τα υπόλοιπα σχολεία τους σκοπούς της εκπαίδευσης και υπάγονται διοικητικά στην οικεία Διεύθυνση Εκπαίδευσης.

Σχόλια
  • 6 Μαΐου 2020, 01:46 | Διοικητικό Συμβούλιο Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Προτύπου Γενικού Λυκείου Βαρβακείου Σχολής

    Διοικητικό Συμβούλιο Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Προτύπου Γενικού Λυκείου Βαρβακείου Σχολής

    Άρθρο 10: Ασάφειες στο πλαίσιο των σκοπών των δυο τύπων σχολείων. Δεν είναι διακριτό ποιες είναι διαφορές μεταξύ των Προτύπων και Πειραματικών με εξαίρεση τον τρόπο εισαγωγής των μαθητών.

  • 6 Μαΐου 2020, 00:36 | Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού

    Με τη διάταξη αυτή ελλοχεύει κίνδυνος τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία να αποτελέσουν τελικά παράγοντα ανισοτήτων και υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης στο σύνολό της, επιτελώντας στην πράξη αντίθετο σκοπό από αυτόν που επιδιώκεται. Η δημιουργία σχολείων δύο ταχυτήτων δεν εξυπηρετεί τον σκοπό για μια ισχυρή καθολική, δημόσια και δωρεάν παιδεία. Ένας σύγχρονος και ορθός εκπαιδευτικός σχεδιασμός θα έπρεπε να αποβλέπει στην προαγωγή της καινοτομίας από όλα τα δημόσια σχολεία και όχι μόνο από μερικά.

  • 6 Μαΐου 2020, 00:30 | Μαρία

    Έχοντας φοιτήσει για 14 χρόνια σε ένα από τα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία της χώρας, και έχοντας εργαστεί σχεδόν άλλα τόσα σε δημόσια Πειραματικά Σχολεία προσπαθώ να καταλάβω γιατί διαφέρουν όσο η μέρα από τη νύχτα. Οι διδάσκοντες στα δεύτερα είναι τουλάχιστον εξίσου αξιόλογοι με τους διδάσκοντες στα καλά ιδιωτικά σχολεία. Γιατί, λοιπόν, τα σχολεία διαφέρουν τόσο;
    Μερικές σκέψεις και προτάσεις:
    1. Οι αλλεπάλληλες μεταρρυθμίσεις της τελευταίας δεκαετίας εστιάζουν στους εκπ/κούς – και μάλιστα σχεδόν τιμωρητικά. Καμία προσοχή δεν έχει δοθεί στον στυλοβάτη κάθε σχολείου, που είναι η Διεύθυνσή του.
    Τα Π/ΠΕΙΣ επηρεάζονται και στο σημείο αυτό από τις παθογένειες του ελληνικού δημοσίου και του κομματικού κράτους:

    1α. Ενώ ένα ιδιωτικό σχολείο μπορεί να επιλέξει τον Διευθυντή του με κύριο κριτήριο την προσωπικότητά του, αυτό το κριτήριο δεν μπορεί να σταθεί στο κομματοκρατούμενο ελληνικό δημόσιο – όπου και αυτή η ταλαίπωρη ‘συνέντευξη’ άλλοτε οδηγεί σε ευτελισμό και υποτάσσεται σε κομματικά συμφέροντα, και άλλοτε οδηγεί σε ισοπέδωση –ίδια βαθμολογία σε όλους- για να αποφευχθούν τα παραπάνω. Υποχρεωτικά, λοιπόν, το δημόσιο εστιάζει σε προσόντα μετρήσιμα, παρότι όλοι γνωρίζουμε ότι συχνά αυτά δεν εγγυώνται τίποτα (π.χ. συμμετοχή σε ποικίλες ‘δράσεις’. Ακόμα και η κατοχή διδακτορικού δεν σχετίζεται άμεσα και δεν εγγυάται τα προσόντα που πρέπει να έχει ο παιδαγωγός που θα διοικήσει ένα σχολείο.)

    1β. Δεύτερη παθογένεια του ελληνικού δημοσίου είναι η πλήρης έλλειψη κινήτρων, που θα οδηγούσαν αξιόλογους και ικανούς εκπ/κούς να διεκδικήσουν θέσεις Διευθυντών. Το ύψος του επιμισθίου δεν επαρκεί, και δεν δίνεται καν στους δυνάμει υποψήφιους η δυνατότητα να δημιουργήσουν και να προσφέρουν μέσα από μία διευθυντική θέση. Αντίθετα, ολοένα αυξάνεται ο γραφειοκρατικός φόρτος και ο κεντρικός έλεγχος που παρεμποδίζει το δημιουργικό τους έργο.
    Δεν είναι λοιπόν απορίας άξιο αν θέσεις διευθυντών σχολείων ενίοτε ελκύουν άτομα με ποικίλα προβλήματα προσωπικότητας, που έχουν ανάγκη να δώσουν διέξοδο σε τάσεις από αυταρχικές έως σαδιστικές. Ενώ στα ιδιωτικά σχολεία όπως εγώ τα γνώρισα η διεύθυνση του σχολείου ήταν εκείνη που επιλύει προβλήματα εκπ/κών και τους διευκολύνει στο εκπ/κό τους έργο, στο δημόσιο παρατηρείται και το αντίστροφο φαινόμενο, με διευθυντές που δημιουργούν κάθε είδους προβλήματα παρακωλύοντας, τελικά, το εκπαιδευτικό έργο.

    Χρειάζονται πολλές γενεές μέχρι να κατορθώσει το Δημόσιο να απαγκιστρωθεί από τα παραπάνω κριτήρια επιλογής διευθυντών, λόγω των παραπάνω δομικών προβλημάτων. Αν όμως προτεραιότητά του είναι η παιδαγωγική διαδικασία και όχι ο κομματικός έλεγχος, θα μπορούσε να εξισορροπήσει τα παραπάνω μεριμνώντας τουλάχιστον εκ των υστέρων για την ποιότητα του προσφερόμενου έργου των διευθυντών. (Σχολικοί Σύμβουλοι, έλεγχος καταγγελιών και απόδοση δικαιοσύνης. Αυτήν τη στιγμή οι υπηρεσίες Διευθύνσεων και Περιφερειών ακόμα και όταν έχουν την βούληση δεν έχουν την στελέχωση που θα απαιτούσε αυτό. Συνήθως σε τέτοιες καταστάσεις η διοίκηση υποστηρίζει τα εκάστοτε στελέχη της εκπαίδευσης. Άλλωστε και οι αρμόδιοι για να ασκούν έλεγχο δεν εξαιρούνται από το κλίμα φόβου και κομματικού ελέγχου. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, κάθε καταγγελία και κάθε ΕΔΕ αντιστοιχεί σε πολλές περισσότερες που δεν γίνονται. Και αυτές που γίνονται, όμως, σπανίως έχουν έκβαση που να λειτουργεί αποτρεπτικά.)

    Εάν πράγματι η πολιτεία επιθυμεί Π/ΠΕΙΣ που να πρωτοπορούν και να αριστεύουν σε κάθε επίπεδο θα μπορούσε επίσης να λάβει ειδική μέριμνα για την στελέχωση των διευθύνσεών τους και την παρακολούθηση του έργου τους. Παραδείγματος χάριν: με το ισχύον σύστημα, έστω ότι κατά τις κρίσεις διευθυντών για 200 σχολεία υπάρχουν 300 υποψήφιοι, και τα Π/ΠΕΙΣ της περιοχής επιλέγονται από τους πρώτους δύο επιτυχόντες. Σε περίπτωση συνταξιοδότησης ή αποχώρησης κάποιου εξ αυτών δεν υπάρχει πρόβλεψη να τον διαδεχθεί ο επόμενος στην κατάταξη αλλά ο πρώτος που έχει επιλέξει το συγκεκριμένο σχολείο και δεν έχει τοποθετηθεί σε κανένα σχολείο. Αυτός θα μπορούσε να είναι και ο υποψήφιος με το νούμερο 300. Το γεγονός, δηλαδή, ότι κρίθηκε λιγότερο κατάλληλος για την ανάληψη διευθυντικής θέσης σε οιοδήποτε σχολείο μπορεί να τον οδηγήσει στην ανάληψη διευθυντικής θέσης στο πλέον περιζήτητο Π/ΠΕΙΣ. (Στη συνέχεια, δε, η προϋπηρεσία του αυτή θα τον ευνοεί έναντι άλλων υποψηφίων.)
    Η επιτυχία κάθε προσπάθειας και κάθε καινοτομίας σε ένα τέτοιο σχολείο είναι καταδικασμένη να προσκρούει σε τυχόν ατυχή επιλογή διεύθυνσης.
    Είναι τουλάχιστον παράδοξο κάποιοι να αναλαμβάνουν την διοίκηση των άριστων σχολείων ακριβώς επειδή κρίθηκαν οι λιγότερο κατάλληλοι για την διοίκηση οιουδήποτε σχολείου.
    Θα μπορούσαν να καταρτίζονται ξεχωριστοί πίνακες υποψηφίων για τα Π/ΠΕΙΣ, ή να εξαιρούνται τα σχολεία αυτά από την ρύθμιση ότι τον απερχόμενο διευθυντή τον διαδέχεται ο πρώτος υποψήφιος που έχει παραμείνει χωρίς διευθυντική θέση, και να τον διαδέχεται ο επόμενος σε σειρά κατάταξης.
    Θα μπορούσε επίσης να υπάρχει πολυεπίπεδη αξιολόγηση του παιδαγωγικού και διοικητικού έργου των διευθυντών, όπως προαναφέρθηκε. Επίσης, τα πεπραγμένα των εκάστοτε διευθυντών, τα θετικά και τα αρνητικά, να επηρεάζουν την επόμενη αξιολόγησή τους (ενώ τώρα οι υποψήφιοι διευθυντές κρίνονται αποκλειστικά και μόνο με ‘μετρήσιμα’ κριτήρια όπως η επιστημονική κατάρτιση ο χρόνος διοικητικής εμπειρίας κ.ο.κ.).
    Αντ’ αυτού, το προωθούμενο νομοσχέδιο εστιάζει στην αέναη αξιολόγηση και αβεβαιότητα των εκπ/κών, που έχουν αξιολογηθεί πολλάκις, και θεσμοθετεί καθεστώς μόνιμης αβεβαιότητας για αυτούς, ενώ για την αξιολόγηση των διευθυντών των Π/ΠΕΙΣ δεν προβλέπει τίποτα διαφορετικό από ό,τι ισχύει για τα υπόλοιπα σχολεία.

    Στα καλά ιδιωτικά σχολεία η αξιολόγηση είναι εκ των πραγμάτων αμφίδρομη και βασίζεται στα πεπραγμένα εκπ/κών και διοίκησης. Αντίθετα, στο προωθούμενο νομοσχέδιο η τύχη του εκπ/κού κρίνεται εν πολλοίς από τον διευθυντή του σχολείου –ο οποίος στην πράξη δεν ελέγχεται από πουθενά- ενώ τα πεπραγμένα του διευθυντή δεν παίζουν κανέναν ρόλο στην εξέλιξή του.

    2. Ενώ τα καλά ιδιωτικά σχολεία έχουν την δυνατότητα να εστιάζουν αποκλειστικά και μόνο στην ποιότητα του προσφερόμενου έργου, από την οποία εξαρτούν συμφέρον, η αντίστοιχη διαδικασία στα δημόσια Π/ΠΕΙΣ διαταράσσεται από πλήθος παραγόντων:

    2α. Τα στοιχεία που αποτελούν το βασικό κριτήριο αξιολόγησης εκπ/κών των κορυφαίων ιδιωτικών σχολείων (η ποιότητα του μαθήματός τους, οι παρεμβάσεις τους σε παιδαγωγικά ζητήματα μαθητών, η αποτίμηση του έργου τους από μαθητές και γονείς) απουσιάζουν πλήρως από την αξιολόγηση εκπ/κών Π/ΠΕΙΣ.

    2β Στα δημόσια Π/ΠΕΙΣ τα κριτήρια αξιολόγησης εκπ/κών επιλέγονται μεταξύ άλλων και με γνώμονα την εφαρμογή συγκεκριμένων πολιτικών. Π.χ. η επιθυμία του υπουργείου να υποστηρίξει δράσεις όπως οι διαθεματικές διδασκαλίες ή η αξιολόγηση οδηγούν στην μοριοδότηση των αντίστοιχων κριτηρίων, με αποτελέσματα συχνά παράδοξα. Π.χ. ένας Φυσικός δεν λαμβάνει κανένα επιπλέον μόριο για την κατοχή πτυχίου Μαθηματικών, για το οποίο έχει κοπιάσει επί 4 έτη. Κάθε φορά όμως που καλεί στην τάξη του έναν Μαθηματικό λαμβάνει ένα μόριο, με μέγιστο τα 7 μόρια (όταν μάλιστα ένα μεταπτυχιακό μοριοδοτείται με 2 μόρια).
    Τελικά το ζητούμενο είναι η προώθηση εκπαιδευτικών πολιτικών ή η επιλογή των καλύτερων εκπαιδευτικών;

    2γ. Η σύνδεση με τα Πανεπιστήμια και η ύπαρξη Επιστημονικών Εποπτικών Συμβουλίων με έναν πανεπιστημιακό είτε επικεφαλής (παλαιότερα) είτε ως μέλος (όπως προτείνεται) είναι εύηχο και καλλιεργεί εντυπώσεις, όμως στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχει βοηθήσει, παραμένει κενό γράμμα και δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ’ όσα επιλύει. Οι εν λόγω πανεπιστημιακοί είθισται να παρίστανται στα Π/ΠΕΙΣ μόνο για τις συνεδριάσεις του ΕΠΕΣ, και δεν γνωρίζουν καν τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν σε αυτά. Στα καλά ιδιωτικά σχολεία θα ήταν απολύτως ακατανόητη η συμμετοχή στη διοίκηση του σχολείου ενός πανεπιστημιακού, συχνά αδιάφορου, με μεγάλο φόρτο εργασίας και απολύτως ξένου προς την καθημερινή πραγματικότητα του σχολείου.

    2δ. Ομοίως, τα εν λόγω ιδιωτικά σχολεία δεν είναι εξίσου έκθετα στα ατελείωτα ‘ράβε – ξήλωνε’ των εναλασσόμενων κυβερνήσεων, που δημιουργούν μία μόνιμη αβεβαιότητα, δυναμιτίζουν το παιδαγωγικό κλίμα και διαταράσσουν το εκπαιδευτικό έργο. Επειδή οι καλές προθέσεις είναι δεδομένες, είναι προφανές ότι τα κάθε λογής άστοχα μέτρα που λαμβάνονται κατά καιρούς και τα οποία υπονομεύουν αντί να υποστηρίζουν τα Π/ΠΕΙΣ, οφείλονται σε έλλειψη ενημέρωσης και βεβιασμένες αποφάσεις. Οι σχετικές αποφάσεις για το καθεστώς των Π/ΠΕΙΣ πρέπει να λαμβάνονται με ευρεία συναίνεση ώστε να έχουν ορίζοντα εφαρμογής πολύ μεγαλύτερο της πενταετίας.

    2ε. Τα καλά ιδιωτικά σχολεία δεν μπορούν να επιβιώσουν αν επικεντρωθούν στο ‘φαίνεσθαι’ και όχι στο ‘είναι’. Αντίθετα, στα Π/ΠΕΙΣ είναι γνωστό τοις πάσι το πόσο κενά περιεχομένου μπορεί να είναι διάφορα στοιχεία τα οποία είναι μέρος της ‘βιτρίνας’ του σχολείου αλλά και επηρεάζουν και την αξιολόγηση εκπ/κών. Η συμμετοχή, παραδείγματος χάριν, σε διάφορες ‘δράσεις’ δεν υπόκειται σε αξιόπιστους μηχανισμούς ελέγχου, ούτε αποτιμάται ως προς το ουσιαστικό της περιεχόμενο. Κάποιος εκπ/κός με καλές δημόσιες σχέσεις μπορεί να εμφανίζεται ως συμμετέχων σε διάφορες ‘δράσεις’, προσφέροντας ελάχιστο ή και καθόλου έργο, και συγκεντρώνοντας έτσι ακόμα και 20 μόρια αξιολόγησης, ενώ ένα δεύτερο πτυχίο προσφέρει από 3 μόρια έως κανένα (εάν δεν είναι συναφές με την βασική ειδικότητα του εκπ/κού).
    Όπως μάλιστα έχει διαπιστωθεί επανειλημμένα από συλλόγους διδασκόντων Π/ΠΕΙΣ η επικέντρωση στις δράσεις αυτές συχνά εμποδίζει τους εκπ/κούς των Π/ΠΕΙΣ να διατηρήσουν το επίπεδο των μαθημάτων τους στο υψηλό επίπεδο που επιθυμούν και να δώσουν την οφειλόμενη προσοχή σε παιδαγωγικά ζητήματα που αφορούν μαθητές. Ομοίως, κριτήρια όπως η συμμετοχή σε συνέδρια (από τα οποία κανείς δεν αποκλείεται, αν υπάρχει οικονομική συνδρομή) τείνουν να υποκαταστήσουν εκείνα που αποτελούν βασικά κριτήρια στα καλά ιδιωτικά σχολεία, όπως η ποιότητα του προσφερόμενου μαθήματος.

    Το προωθούμενο νομοσχέδιο δεν επιλύει τα παραπάνω διότι προφανώς αυτά δεν αναγνωρίζονται ως προβλήματα, αλλά και λόγω των δομικών προβλημάτων που προαναφέρθηκαν.
    Αντίθετα, περιλαμβάνει κινήσεις προς την αντίθετη κατεύθυνση, υποβάλλοντας τους εκπ/κούς σε νέες ταλαιπωρίες, θεσμοθετώντας την αέναη αβεβαιότητα (κατάργηση των διατάξεων περί οργανικών θέσεων, διαρκείς αξιολογήσεις για ανανεώσεις θητείας). Οι εκπαιδευτικοί ταλαιπωρούνται σχεδόν τιμωρητικά, αντί να τους παρέχονται κίνητρα για να τοποθετηθούν και να παραμείνουν στα Π/ΠΕΙΣ, και να τους παρέχεται κάθε είδους υποστήριξη -από υλικοτεχνική υποδομή έως εργασιακή ασφάλεια- που θα τους βοηθήσει να εργαστούν αποδοτικά. Πρόκειται για την αντίστροφη ακριβώς σχέση εκπ/κού-υπηρεσίας από αυτήν που έχω γνωρίσει στα καλά ιδιωτικά σχολεία, που είναι σχέση εμπιστοσύνης και σεβασμού.

    Είναι προφανές ότι παρά τις καλές προθέσεις που σαφώς υπάρχουν, δεν έχει μελετηθεί ο αντίκτυπος που είχαν όλα τα παραπάνω στο παιδαγωγικό κλίμα και στην απόδοση των Π/ΠΕΙΣ κατά την τελευταία δεκαετία, μετά την ψήφιση του Ν. 3966/2011.

  • 5 Μαΐου 2020, 22:59 | Χ.Χριστοδούλου

    Αξιότιμη κυρία Υπουργέ
    Τα πειραματικά και πρότυπα σχολεία στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας δεν είναι πλέον απαραίτητα και πρέπει να καταργηθούν. Η καινοτομία στην εκπαίδευση και την παιδαγωγική δεν γεννιούνται πλέον σε αυτά, ακόμη κι αν ο λόγος που ιδρύθηκαν ήταν αυτός, σε διαφορετική ιστορική συγκυρία. Ένα σωρό συναρπαστικά πράγματα για τον μαθητικό πληθυσμό συμβαίνουν σήμερα από ταγμένους/ες εκπαιδευτικούς στα πιο απομακρυσμένα και αφανή σχολεία των πόλεων και της υπαίθρου. Η αριστεία αναδύεται αυθόρμητα ως χαρακτηριστικό συγκεκριμένων παιδιών σε υποστηρικτικό σχολικό και οικογενειακό περιβάλλον, παιδιών που συχνά «αποβάλλονται» από τα πειραματικά ή πρότυπα σχολεία. Έχουμε πλέον στη χώρα μας αξιόλογο, κατάλληλα καταρτισμένο εκπαιδευτικό δυναμικό που μπορεί να εμφυσήσει νέο πνεύμα διδασκαλίας, μάθησης και υποστήριξης με σταθερές αξίες συνεργασίας και συλλογικής ευθύνης σε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και με προτεραιότητα στα ίδια τα παιδιά, τις μαθήτριες και τους μαθητές. Δεν χρειαζόμαστε πλέον τα πειραματικά και πρότυπα σχολεία. Τα θετικά χαρακτηριστικά τους θα πρέπει να αναγνωριστούν και να ενισχυθούν σε όλα τα σχολεία της χώρας σε ένα πλαίσιο δυναμικής και εποικοδομητικής εξέλιξης και διασύνδεσης διδασκόντων-διδασκομένων-γονιών.
    Στα παραπάνω καταλήγω παρακολουθώντας τη λειτουργία τους ως εκπαιδευτικός και γονιός τα τελευταία 10 χρόνια και με τις διάφορες αλλαγές που εφαρμόστηκαν. Τα σημερινά πειραματικά και τα πρότυπα σχολεία αποτελούν σχολεία υψηλών προσδοκιών που διαψεύδονται με θύματα τα ίδια τα παιδιά, και χαμένων ευκαιριών, αφού στο τρελό και ανεξέλεγκτα ανταγωνιστικό πανδαιμόνιο των ιδιαίτερων εκπαιδευτικών προγραμμάτων αυτών των σχολείων χάνονται οι θετικές, υποστηρικτικές ενδοσχολικές σχέσεις, οι ειλικρινείς προθέσεις προσφοράς αξιόλογων εκπαιδευτικών, η συνοχή κάθε τάξης όπως και το ίδιο το πρόσωπο κάθε παιδιού. Σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις σε όλα αυτά. Όμως, είναι καιρός το Υπουργείο αλλά και τα εποπτεύοντα πανεπιστημιακά ιδρύματα να φροντίσουν να κάνουν ευρείες και στοχευμένες επιστημονικές έρευνες για τις ενδοσχολικές σχέσεις σε κάθε επίπεδο, για αυτό που συμβαίνει στα σχολεία αυτά ως προς τους διατυπωμένους στόχους τους, ως προς τη διοίκηση και το εκπαιδευτικό προσωπικό τους, τα παιδιά που φοιτούν αλλά και σε αυτά που παύουν να φοιτούν σε αυτά. Με βάση τα αποτελέσματά τέτοιων ερευνών που μπορεί να περιλαμβάνουν εκπλήξεις, θα πρέπει να αναθεωρηθεί η πολιτική συνέχισης ή διακοπής της ύπαρξής τους.

  • 5 Μαΐου 2020, 18:51 | ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

    Η διάκριση των σχολείων δημιουργεί ανισότητες στην πρόσβαση στην εκπαίδευση και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πρόβλεψη του συντάγματος για ισότιμη πρόσβαση όλων. Επιπλέον, δημιουργεί σύγχυση μεταξύ των γονέων και υποβάλλει τα παιδιά σε έναν πρόωρο ανταγωνισμό χωρίς ουσία.
    Ζητούμενο είναι όλα τα σχολεία της Χώρας να λειτουργούν με τα ίδια υψηλά ποιοτικά χαρακτηριστικά, να υποστηρίζουν τον πειραματισμό, την καινοτομία και τη συνεχή επιμόρφωση του εκπαιδευτικού και επιστημονικού προσωπικού τους.

  • 5 Μαΐου 2020, 12:49 | ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

    Αφιερώνονται 22 άρθρα (!) στην ίδρυση και λειτουργία των Πρότυπων και Πειραματικών Σχολείων για την «ενίσχυση του προτύπου της αριστείας στο εκπαιδευτικό σύστημα, με την έννοια της διαμόρφωσης των πλέον κατάλληλων προϋποθέσεων που θα προάγουν τη διαρκή αυτό-βελτίωση των μαθητών, καθώς και τη μεθοδικότερη και συστηματικότερη καλλιέργεια και ανέλιξη των ιδιαίτερων μαθησιακών τους δυνατοτήτων, κλίσεων και ταλέντων», όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση. Αναρωτιόμαστε γιατί η ενίσχυση του προτύπου αυτού, καθώς και η διαρκής αυτό-βελτίωση, δεν πρέπει να αποτελούν στόχο και ζητούμενο όλων των σχολείων της επικράτειας και όχι μόνο μιας εκλεκτής ελίτ. Θεωρούμε ότι μια σοβαρή προσπάθεια από πλευράς υπουργείου θα έπρεπε να στοχεύει στη διαρκή αυτό-βελτίωση και στην ανάδειξη των ιδιαίτερων κλίσεων και ταλέντων όλων των μαθητών, στα πλαίσια της ανθρώπινης πολύ-ποικιλότητας και της δημοκρατικής αντίληψης ότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και διαθέτει αρετές και κλίσεις, αρκεί να του επιτραπεί να τις εκδηλώσει και να τις εκφράσει.

    ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

  • 4 Μαΐου 2020, 15:07 | Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.)

    Τρία «οριζόντια» βασικά ζητήματα εγείρονται:
    Α) Η υποχρεωτική προσβασιμότητα των κτιριακών υποδομών για άτομα με αναπηρία στα Πρότυπα και στα Πειραματικά Σχολεία (και των δύο βαθμίδων εκπαίδευσης) που πρέπει υποχρεωτικά να διασφαλίζονται και ρητά να αναφέρονται στις διατάξεις των άρθρων του Κεφαλαίου Β’, για την οποία δεν γίνεται ουδεμία αναφορά,
    Β) Εγείρονται ζητήματα για το κατά πόσο καθηγητές με αναπηρία θα μπορούν να διδάξουν στα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία και
    Γ) Διαβάζοντας τόσο την αιτιολογική έκθεση όσο και το σχέδιο νόμου, το Κεφάλαιο Β’ εμφατικά περιγράφει ότι η δημόσια εκπαίδευση στη χώρα είναι «εκπαίδευση κατακερματισμένη και πολλών ταχυτήτων», δηλαδή έχουμε την «Πρότυπη Εκπαίδευση», την «Πειραματική Εκπαίδευση», τη «Γενική Εκπαίδευση» και την «Ειδική Εκπαίδευση».
    Το Κεφάλαιο Β’ στο σύνολό του, αφενός δεν εναρμονίζεται με τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες κι αντίκειται με το Άρθρο 24 «Εκπαίδευση» της Σύμβασης, και με την έννοια της «ενιαίας εκπαίδευσης για όλους» και με την έννοια του «Σχολείου για ΟΛΟΥΣ», κι εν γένει δεν γίνεται καμία απολύτως αναφορά στους μαθητές με αναπηρία ή/και Ε.Ε.Α. και αγνοούνται παντελώς οι συστάσεις της Επιτροπής του ΟΗΕ και η έννοια της συμπεριληπτικής εκπαίδευσης δεν προκύπτει από πουθενά.
    Τέλος, εγείρονται ερωτήματα για το κατά πόσο οι μαθητές με αναπηρία ή/και Ε.Ε.Α. θα έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν στη διαδικασία επιλογής στα Πρότυπα Σχολεία, κι εάν θα μπορούν να λάβουν μέρος στην κλήρωση για την επιλογή τους στα Πειραματικά Σχολεία.

  • 4 Μαΐου 2020, 10:18 | Νατάσα Βασιλά

    Η αναφορά στα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία, την ίδρυση και τους κανόνες λειτουργίας τους εκτείνεται για περισσότερα από 10 άρθρα στο παρόν νομοσχέδιο, ελπίζοντας να οριοθετήσει και να λύσει πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία αυτά.
    Ηχηρότατη απουσία είναι όμως η έστω και μια αναφορά στα Μουσικά και Καλλιτεχνικά Σχολεία. Δεν έχει αντιληφθεί το υπουργείο την ύπαρξή τους; Δεν έχει υπάρξει μέριμνα για τα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία αυτά, τα πάγια αιτήματα των μαθητών, των καθηγητών και των γονέων τα οποία δεν αντιμετωπίζονται καθόλου;

    Λυπάμαι που βλέπω σε όλο το νομοσχέδιο μια στρεβλή εικόνα που έχει το υπουργείο για την εκπαιδευτική πραγματικότητα. Δεν διαφαίνεται κανένα όραμα, κανένα βιώσιμο σχέδιο, καμία πρόοδος. Μόνο μια προσπάθεια επαναφοράς πρακτικών του παρελθόντος, διαγωγές, διακρίσεις και διαρκείς εξετάσεις για τους μαθητές.
    Γενικόλογη αξιολόγηση χωρίς κανένα κίνητρο για τους εκπαιδευτικούς. Καμία δέσμευση για βελτίωση στα προβλήματα των σχολείων, όπως κτιριακά, επαρκής στελέχωση με εκπαιδευτικούς, υποστηρικτικό και βοηθητικό προσωπικό.
    Η πολύπαθη παιδεία δεν έχει ελπίδα.

  • 4 Μαΐου 2020, 03:09 | ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΙΩΝΙΔΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ ΠΕΙ

    Πραγματοποιήθηκε στις 24 Απριλίου 2020, συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Αποφοίτων Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά. Βασικό θέμα της συνεδρίασης ήταν η αξιολόγηση και αποτίμηση των διατάξεων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων «Αναβάθμιση του Σχολείου και Άλλες Διατάξεις» – Κεφάλαιο Β «Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία» (άρθρα 10-23). Με δεδομένα την επιρροή και το όνομα της Ιωνιδείου, αλλά και το ενδιαφέρον της κοινωνίας και των αποφοίτων της να διατηρηθεί η λειτουργία του σχολείου σε υψηλά επίπεδα ποιότητας και προσφοράς προς την κοινωνία, ο Σύνδεσμος μας καταθέτει τις προτάσεις του για το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο.
    Η Ιωνίδειος Σχολή Πειραιά είναι ένα δημόσιο σχολείο (Γυμνάσιο και Λύκειο) με ιστορία μεγαλύτερη των 170 ετών και λειτουργία η οποία πάντα ήταν στοχευμένη στην αριστεία και στην προσφορά στην ελληνική κοινωνία. Δεν είναι τυχαίο ότι πολύ σημαντικοί συμπολίτες μας που έχουν προσφέρει στην ελληνικοί κοινωνία είναι απόφοιτοι του Σχολείου μας, καθώς και ότι η εμβέλεια του Σχολείου ξεπερνά τα όρια όχι μόνο του Δήμου αλλά και της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά και οι μαθητές του προέρχονται απ’ όλο το λεκανοπέδιο Αττικής.
    Ο Σύνδεσμος Αποφοίτων της Ιωνιδείου Προτύπου Σχολής Πειραιά με ιστορία ήδη 40 ετών λειτουργίας, είναι ένας από τους ελάχιστους Συνδέσμους Αποφοίτων δημοσίων σχολείων, με τη δραστηριότητα του αναδεικνύει στην πράξη το τεράστιο ενδιαφέρον και την αγάπη των αποφοίτων για το σχολείο. Συλλόγους Αποφοίτων έχουν τα πρότυπα τα πειραματικά και τα ιδιωτικά σχολεία.
    Ως απόφοιτοι της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά και θεσμικοί εκπρόσωποι των αποφοίτων του Σχολείου μας έχουμε έννομο συμφέρον να παρέμβουμε και να τοποθετηθούμε απέναντι στον νόμο, διότι εκτός της δεδηλωμένης αγάπης και υποστήριξης στο σχολείο μας:
    α) έχουμε συμμετάσχει και συμμετέχουμε ενεργά τα τελευταία 20 χρόνια στους αγώνες και την προσπάθεια επανασύστασης και λειτουργίας των Προτύπων Σχολείων (Π.Σ). Συνεπώς οι αλλαγές στο νομικό – θεσμικό πλαίσιο επηρεάζουν και την ουσία του θεσμού αλλά και την ανάπτυξη της σχολικής κοινότητας της Ιωνιδείου.
    (β) Συμμετείχαμε μέχρι πρότινος ενεργά σε συγκεκριμένα όργανα διοίκησης των σχολείων αυτών (Συμβούλιο Σχολείου) ενώ οι Πρόεδροι των Επιστημονικών Συμβουλίων Γυμνασίου και Λυκείου ήταν Απόφοιτοι του σχολείου μας
    (γ). Πολλοί γονείς των σημερινών μαθητών είναι απόφοιτοι της Σχολής μας. Οι μεταβολές στη νομοθεσία θα επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητα και τον σχεδιασμό των οικογενειών τους.
    2. Γενική Εκτίμηση
    Με το νομοσχέδιο που ανακοίνωσε για διαβούλευση το Υπ. Παιδείας, αναβαθμίζεται ο ρόλος αλλά και ο θεσμός των Προτύπων και Πειραματικών Σχολείων, αφού οι ρυθμίσεις για το θέμα αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικές και καταλαμβάνουν μεγάλο ποσοστό της έκτασης του νομοσχεδίου. Είναι εμφανής η προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα ξεκάθαρο λειτουργικό πλαίσιο για τα εν λόγω σχολεία και το προσωπικό τους, η βούληση να αντιμετωπιστούν θέματα σύνδεσης των σχολείων αυτών με την τριτοβάθμια εκπαίδευση και έρευνα, ενώ υιοθετείται μια αναπτυξιακή προοπτική αφού περιλαμβάνεται η πρόνοια για την αύξηση του αριθμού των δύο κατηγοριών σχολείων σε όλη τη χώρα.
    Παρά ταύτα εντοπίζονται σημεία και αποφάσεις που ενδεχομένως θα δημιουργήσουν προβλήματα στην ανάπτυξη του θεσμού και θα υπονομεύσουν την προσπάθεια για την εδραίωση και προσφορά των σχολείων. Εκφράζουμε τον προβληματισμό μας για την αρνητική επίδραση αυτών των σημείων στην ανάπτυξη του θεσμού των προτύπων σχολείων στο μέλλον. Μέσα στο νέο προτεινόμενο πλαίσιο η αριστεία και η επίτευξη της φαίνεται να συνδέεται κυρίως με τις εξετάσεις εισαγωγής και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, ενώ φαίνεται να επαναλαμβάνεται το ολίσθημα των προηγούμενων νομοθετικών ρυθμίσεων, βάσει των οποίων οι μόνες διαφορές των Προτύπων και Πειραματικών Σχολείων είναι ο διαφορετικός τρόπος εισαγωγής (εξετάσεις και κλήρωση) που προσδιορίζει ουσιαστικά και τα χαρακτηριστικά του μαθητικού πληθυσμού.
    Επιπροσθέτως εντοπίσαμε πολλά στοιχεία και ιδέες του Ν.3966/2011, ιδιαίτερα στις σχέσεις των Σχολείων αυτών με τα Πανεπιστήμια. Καλό θα είναι ο νομοθέτης να προβληματιστεί πρωτίστως για τους λόγους για τους οποίους δεν εφαρμόστηκαν οι συγκεκριμένες διατάξεις μέχρι σήμερα, ώστε να βεβαιωθεί ότι με το νέο νομοθέτημα θα εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη εφαρμογή τους.
    Επιγραμματικά τα ζητήματα – προβλήματα που έχουμε εντοπίσει είναι τα εξής:
    1. Οι εξετάσεις μεταξύ Γυμνασίου Λυκείου για τα Πρότυπα δημιουργούν προβλήματα στους μαθητές και τις οικογένειες τους, αποδομούν τον υπερτοπικό χαρακτήρα των Π.Σ. και ενισχύουν την παραπαιδεία καθιστώντας τα σχολεία διαρκή εξεταστικά κέντρα.
    2. Αντιστοίχως ανάλογο πρόβλημα εντοπίζεται στην επανακλήρωση των θέσεων στα Πειραματικά Σχολεία.
    3. Η έλλειψη κινήτρων για τους Καθηγητές που θα διδάξουν στα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία. Δεν φαίνεται να υπάρχουν συγκεκριμένα κίνητρα (μοριοδότηση για επιλογή σε θέσεις ευθύνης, διαχείριση ωραρίου, θέσπιση υπερωριών) για τους εκπαιδευτικούς αυξημένων προσόντων που θα επιλέξουν και θα επιλεγούν να διδάξουν σε αυτά τα σχολεία, παρότι είναι εμφανής ο αυξημένος και πολυεπίπεδος φόρτος εργασίας τους.
    4. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών πρέπει να στηρίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια μετρήσιμα και παρατηρήσιμα, να είναι αμφίδρομη και πολυεπίπεδη.
    5. Οι απόφοιτοι των Σχολείων ενώ επιθυμούν να προσφέρουν μένουν έξω από τη ζωή, τις δράσεις και τις ανάγκες του Σχολείου.
    6. Δεν εξασφαλίζονται νέες και απτές πηγές χρηματοδότησης των σχολείων αυτών προκειμένου να ανταποκριθούν στις πολλές και ποικίλες δραστηριότητες τους.
    7. Δεν ενισχύεται η οργανωσιακή δομή του κάθε σχολείου, ώστε να συμβάλλει και αυτή στην βελτίωση της ποιότητας του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου (π.χ δημιουργία Γραφείου Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, Μονάδα Συμβουλευτικής Υποστήριξης κ.α, ύπαρξη Γραμματέα Σχολείου κ.α)

  • 3 Μαΐου 2020, 13:18 | Σύλλογος Αποφοίτων Βαρβακείου Σχολής

    Ο Σύλλογος Αποφοίτων της Βαρβακείου Σχολής (ΣΑΒ), ως θεσμικός εκπρόσωπος των αποφοίτων, έχει έννομο συμφέρον να αξιολογήσει, να παρέμβει και να τοποθετηθεί απέναντι στις διατάξεις του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων «Αναβάθμιση του Σχολείου και Άλλες Διατάξεις».
    Με το προς διαβούλευση νομοσχέδιο του Υπ. Παιδείας, αναβαθμίζεται και ξεκαθαρίζει το πλαίσιο λειτουργίας των Προτύπων και Πειραματικών Σχολείων γεγονός αναμφισβήτητα θετικό.
    Παρά ταύτα εντοπίζονται σημεία στα άρθρα του νομοσχεδίου που αφορούν στα Πρότυπα Σχολεία ( εφεξής: Σχολεία) που ενδεχομένως θα υπονομεύσουν την προσπάθεια για την εδραίωση και εξέλιξη των σχολείων αυτών.

    Τα βασικά σημεία που εντοπίζουμε είναι συνοπτικά τα ακόλουθα:
    Οι απόφοιτοι ( Σύλλογοι Αποφοίτων) των Σχολείων, ενώ επιθυμούν να προσφέρουν, μένουν έξω από τη ζωή, τις δράσεις και τις ανάγκες του Σχολείου.

    Οι εξετάσεις που προβλέπονται για την εισαγωγή από το Πρότυπο Γυμνάσιο προς στο Πρότυπο Λύκειο αποτελούν εξουθενωτική και παιδαγωγικά αχρείαστη διαδικασία για τα παιδιά που ήδη φοιτούν στο Πρότυπο Γυμνάσιο και έχουν ήδη επιλεγεί μέσω της ίδιας διαδικασίας.

    Παρόλο που οι θέσεις των διδασκόντων είναι ιδιαιτέρως απαιτητικές, δεν δίδονται ικανοποιητικά κίνητρα που θα προσελκύσουν καθηγητές με όραμα και διάθεση να προσφέρουν στα Σχολεία αυτά.

    Η χρηματοδότηση των σχολείων από τον ΕΛΚΕ πιθανόν να μην αρκεί, δεδομένων των απαιτήσεων των Προτύπων σχολείων.
    Εκφράζουμε τον προβληματισμό μας για την αρνητική επίδραση αυτών των σημείων στην ανάπτυξη του θεσμού των Σχολείων στο μέλλον.

  • 1 Μαΐου 2020, 22:09 | Ιωάννης Ελ. Κυμιωνής

    Η ορολογία «Πρότυπο» και «Πειραματικό» πρέπει να εκσυγχρονισθεί. Η φιλοσοφία του Σχεδίου Νόμου είναι, νομίζω, η ίδρυση και λειτουργία, αλλά και η κατάργηση υπό προϋποθέσεις, νέων τέτοιων Σχολείων σε όλη την Χώρα και η προώθηση της στενής συνεργασίας με τα επιχώρια ΑΕΙ, οπότε θεωρώ ότι ορολογικά καλύτερα θα ήταν να χρησιμοποιηθεό ο όρος «Πανεπιστημιακά Σχολεία Πρότυπου Προγράμματος» και «Πανεπιστημιακά Σχολεία Πειραματικού Προγράμματος», πάντως ΣΧΟΛΕΙΑ!

  • 1 Μαΐου 2020, 20:20 | ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ

    Δεν συμφωνώ με τη διάκριση σε πρότυπα και πειραματικά. Τα προτεινόμενα σχολεία να είναι χώροι πειραματικής εφαρμογής διδακτικών και παιδαγωγικών μεθόδων και προγραμμάτων, που στη συνέχεια θα πρέπει να αναδειχθούν ως πρότυπα (οι μέθοδοι και τα προγράμματα, όχι τα σχολεία), ως ‘πολλαπλασιαστές’ και για τα υπόλοιπα σχολεία. Ανοικτά σε όλους τους μαθητές,πέρα από κοινωνικές/ταξικές ή γεωγραφικές διακρίσεις, και τους «μετρίους» -που συχνά κρύβουν «αρίστους» που δεν φανταζόμαστε

  • 30 Απριλίου 2020, 14:07 | Γεώργιος-Ανδρέας Μακρίδης

    Θα μου συγχωρήσετε την αυθαίρετη ερμηνεία των λέξεων «πρότυπη» και «πειραματική», εκπαιδευτική δραστηριότητα η οποία μπορεί να λαμβάνει χώρα σε κάποιο από τα δύο αντίστοιχα εκπαιδευτικά ιδρύματα-σχολεία. Αυτό για πολλούς λόγους από τους οποίους δεν είναι δυνατό να αναφερθώ εκτενώς στον σύντομο αυτό σχολιασμό. Μπορεί να μην αναφέρομαι λοιπόν σε κάποιο συγκεκριμένο υπαρκτό πλαίσιο σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας των δύο παραπάνω, αλλά αυτό παρακαλώ μην το εκλάβετε ως αδυναμία, ως ένδειξη αφέλειας και προπαντός όχι ως απόδειξη πως ότι πω δε μπορεί να είναι εφικτό. Θα σας εξηγήσω γιατί δε θεωρώ ότι ονειροβατώ, όπως θα με κατηγορούσαν κάποιοι προερχόμενοι από την δεξιά πλευρά ή ότι εξυπηρετώ συμφέροντα του κατεστημένου ταξικού διαχωρισμού, τον οποίο με τη σειρά τους επικαλούνται οι παραδοσιακά προερχόμενοι από το φαινομενικά διαμετρικά απέναντι σημείο του πολιτικού μας κύκλου-αν υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιος τέτοιος, 360 και όχι απλώς 180 μοιρών.
    Ο Φράνσις Μπέϊκον, ο ζωγράφος, ισχυριζόμενος πως θα μπορούσε εύκολα να οδηγηθεί σε μια βαρετή και εύκολη ζωγραφική, αν τον απασχολούσε μόνο η ερμηνεία της πραγματικότητας και η βελτίωση της τεχνικής του και σε συνδυασμό με την οικειοποίηση του στοιχείου του τυχαίου ήδη από τέχνη του εικοστού αιώνα, εκεί που είχε φαινομενικά φέρει κάποιο έργο του σε σημείο ικανοποιητικό, όπου μπορούσε δηλαδή να θεωρηθεί άρτιο, πετούσε λίγο χρώμα στο έργο, μουντζούρωνε ένα μικρό τμήμα του ή έσβηνε-σκέπαζε με χρώμα μέρος μιας μορφής, ώστε να δημιουργηθεί κάτι ενδιαφέρον. Η ζωγραφική διαδικασία γι αυτόν και για πολλούς ζωγράφους δε τελειώνει μέσα στο μυαλό του καλλιτέχνη. Επιχειρεί ένα διάλογο, «ανοίγει» το έργο, επιτρέπει εκεί που όλα είναι λυμένα να παρουσιαστούν καινούργια προβλήματα, που θα πάνε τον ίδιο και το έργο μπροστά, παραπέρα. Φυσικά, για να μπορείς να το κάνεις αυτό πρέπει να έχεις φτάσει στο σημείο να ελέγχεις την τεχνική άψογα.
    Πιστεύω πως μια τέτοια ερμηνεία των δύο σημαντικών για την εκπαίδευση λέξεων, δεν είναι αφελής. Σίγουρα δεν είναι κάτι καινούργιο. Από την αρχή της ανθρωπότητας ο άνθρωπος για να πάει μπροστά χρειάζεται να κάνει ένα βήμα προς το άγνωστο, να αφήσει το τυχαίο να τον οδηγήσει σε έναν καινούργιο προορισμό, μεταφορικά όμως. Δεν εξυμνώ την αποικιοκρατία αλλά την ανακάλυψη καινούργιων τόπων όχι απτών αλλά πνευματικών. Με το πείραμα και τη χάραξη καινούργιων δρόμων είναι δυνατό να πας μπροστά. Θα βρεις πέτρες, παγίδες, θα πέσεις, θα σηκωθείς, θα κουραστείς, αλλά θα έχεις μετακινηθεί από το σημείο που βρισκόσουν. Τα εργαλεία που έχουμε, η παρατήρηση, η ανάλυση αυτού που κάνουμε, η ενόραση, το θάρρος της δοκιμής και της αποτυχίας και η εν μέρει σοφία σαν αποτέλεσμα όλων των προηγούμενων, τουλάχιστον μας επιτρέπουν να μη μένουμε στάσιμοι.
    Πιστεύω πως όλα τα σχολεία έπρεπε να μην είναι στάσιμα.
    Πιστεύω πως όλοι οι μαθητές μπορούν να αριστεύσουν σε κάτι, αλλά πολλές φορές δυστυχώς αυτό το κάτι δεν εντάσσεται σε κάποιο από τα γνωστικά αντικείμενα που διδάσκονται στα Γυμνάσια και τα Λύκεια. Γνωρίζω και βλέπω κάθε μέρα να καταστρέφονται ζωές νέων παιδιών επειδή ακριβώς το εκπαιδευτικό σύστημα είναι «τυφλό». Τα τυφλά παιδιά βλέπουν, γιατί «βλέπουν» με την ψυχή τους, μπροστά, πιο πολύ από ότι νομίζουμε.
    θεωρώ χρέος της πολιτείας να έχει τα μάτια ανοικτά.
    Πιστεύω πως το σύστημα Παιδείας είναι λάθος.
    Γι αυτό υπάρχουν εγκληματίες. Διότι δεν εισακούστηκε το ταλέντο τους. Διότι η κοινωνία μας και τα σχολεία μας δεν είναι αρκετά έξυπνα να ακούσουν, να αφουγκραστούν τον παλμό κάθε νέας ψυχής, ώστε να οραματιστούν που θα μπορούσε να οδηγηθεί ένας τέτοιος νέος άνθρωπος, σε σχέση με την καριέρα του, αυτό που θα πρέπει να κάνει σε καθημερινή βάση και να το «αγαπάει» που λένε οι απλοί άνθρωποι.
    Είναι και λάθος του θεσμού της εκπαίδευσης κάθε φορά που ένας τέτοιος νέος ή νέα χάνει το δρόμο. Αποδεικνύεται και από το γεγονός πως αρκετοί φοιτητές δε φοιτούν επειδή πρέπει να πάρουν δύο λεωφορεία για το πανεπιστήμιο ή επειδή κοιμούνται ως αργά. Προτιμούν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, αλλά δε σπουδάζουν σχεδιασμό ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Τους αρέσει να μιλούν για τα προβλήματα των φίλων τους αλλά δε σπουδάζουν ψυχολογία. Είναι υπεύθυνοι να μαζεύουν τα χρήματα από τους φίλους για να πληρώσουν μετά από μια βραδινή έξοδο αλλά δε σπουδάζουν μαθηματικά. Αμφισβητούν τα πάντα αλλά δεν έχουν σπουδάσει φιλοσοφία. Και σα να μη φτάνει αυτό, προσπάθησαν να μπουν στ σχολή που θέλουν αλλά λόγω…του βαθμού ή των εξετάσεων, μπήκαν σε άσχετη σχολή. Κι έτσι συνεχίζεται αγαπητοί μου η κοινωνία μας.
    Αρκεί να έχεις άριστα για να γίνεις γιατρός; Τότε γιατί τα φακελάκια;
    Αρκεί να τελειώσεις το πανεπιστήμιο για να να είσαι καλός σε κάτι; Τότε γιατί πολλοί δεν ακολουθούν αυτό που σπούδασαν, τα παράτησαν δηλαδή για κάτι που θα τους γεμίζει πιο πολύ;

    Που βρίσκεται αυτό το «άδειο» πράγμα; Πως το «γεμίζει» κανείς και τιο πρέπει να βάλλει μέσα για να το γεμίσει;
    Πόσο είμαστε εμείς που σπρώχνουμε το κάθε παιδί στην αποτυχία;
    Πόσο ειλικρινείς μπορεί να γίνει και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και το ΚΚΕ;
    Πόσο όλα αυτά έχουν φτιάξει το χάλι που ζούμε και που είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε, σπρώχνοντας εμείς οι ίδιοι, όχι επειδή τοι θέλουμε, αλλά επειδή η δομή την οποία υπηρετούμε μας το επιβάλλει;
    Πόσο είμαστε σίγουροι, όλοι μας. ότι με τον γνωστό επί εκατό χρόνια με τον οποίο πορεύεται η ελληνική κοινωνία θα βρισκόμαστε σε μία διαρκή κρίση;
    Γιατί δε διαλέγει ο μαθητής τι θα μάθει στο σχολείο;
    Γιατί διαβάζεται ακόμη ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, ενώ δεν είχαν πτυχίο(!);
    Πόσο ηθική, υπό αυτήν την έννοια, είναι η Παιδεία μας και πόσο κοντά της, σε ποιό ακριβώς σημείο, βρίσκεται ο καθένας μας. Και πόσο το σημείο που βρισκόμαστε εξαρτάται από εμάς και πόσο μπορούμε να πάμε παρακάτω αλλά μας εμποδίζει ή ίδια η Παιδεία και η δομή της;

    Πόσο πολύ παίζει ρόλο να ανακαλύπτει κανείς καινούργια πράγματα,
    όταν απεγνωσμένα η ανθρωπότητα χρειάζεται ένα καινούργιο φάρμακο;
    Πόσοι «Παπανικολάου» και πόσοι «Πικάσο» έχουν πάει χαμένοι, επειδή το σύστημα τους «έκρινε» λάθος;
    Πόσο αυτά που γράφονται από όλους τους εκπαιδευτικούς θα βοηθήσουν στο να αλλάξουν,
    τα πράγματα;
    Και πόσο κοιτάμε το πετραδάκι, αντί να σκεφτόμαστε από την αρχή σε ποιό δρόμο βαδίζουμε, εμείς και τα παιδιά μας, που κρατάνε την τύχη μας στα χέρια τους, όπως εμείς κρατάμε το χέρι τους, τώρα, οδηγώντας τα πολλές φορές στο γκρεμό, άθελά μας, παρασέρνοντάς μας και αυτά, χωρίς να το θέλουν, μαζί τους, πέφτοντας όλοι μαζί, σαν σε έργο του Βελίκοβιτς;
    Εμείς, οι Υπουργοί, οι πολιτικοί, οι εκπαιδευτικοί, μαθαίνουμε κάτι καινούργιο, αρκετά νέο, πρότυπο, πειραματικό, ώστε να σταματήσουμε την πτώση;

    Επειδή γνωρίζω πως λειτουργούν τα κόμματα και οι πολιτικοί στην Ελλάδα, δεν κατηγορώ την συγκεκριμένη ηγεσία. Όλες οι ηγεσίες έχουν κάνει και θα κάνουν λάθη. Μόνο ο Θεός δεν κάνει και για να έκανε εμάς που κάνουμε λάθη, για να μας προτρέπει να κάνουμε το «σωστό», για να κάνουμε και εμείς, υποτίθεται. αυτό που λένε οι νόμοι μας πως είναι έτσι, ενώ δε διορθώνονται και πολλά, πάει να πει πως κάτι κάνουμε συνέχεια λάθος, πάντα, από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου κι από ότι διαβάζω, αυτό πάει πολύ πίσω. Παρακαλώ λοιπόν μη χρησιμοποιήσετε τα λόγια για να χτυπήσετε κάποιον. Εγώ ότι λέω το λέω για να βγει κάτι καλό. Αλλιώς, κατηγορώ αυτόν που θα χρησιμοποιήσει ότι λέω για να κατηγορήσει κάποιον άλλον, αφήνοντας τον εαυτό του απέξω.
    Μην κατηγορείτε, προτείνετε. Άλλο σκοπός και άλλο σκοπιμότητα.

  • 30 Απριλίου 2020, 01:53 | Κωνσταντίνος Μπουρλετίδης

    Με το νομοσχέδιο που ανακοίνωσε για διαβούλευση το Υπ. Παιδείας, αναβαθμίζεται ο ρόλος αλλά και ο θεσμός των Προτύπων και Πειραματικών Σχολείων, αφού οι ρυθμίσεις για το θέμα αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικές και καταλαμβάνουν μεγάλο ποσοστό της έκτασης του νομοσχεδίου. Είναι εμφανής η προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα ξεκάθαρο λειτουργικό πλαίσιο για τα εν λόγω σχολεία και το προσωπικό τους, η βούληση να αντιμετωπιστούν θέματα σύνδεσης των σχολείων αυτών με την τριτοβάθμια εκπαίδευση και έρευνα, ενώ υιοθετείται μια αναπτυξιακή προοπτική αφού περιλαμβάνεται η πρόνοια για την αύξηση του αριθμού των δύο κατηγοριών σχολείων σε όλη τη χώρα.
    Παρά ταύτα εντοπίζονται σημεία και αποφάσεις που ενδεχομένως θα δημιουργήσουν προβλήματα στην ανάπτυξη του θεσμού και θα υπονομεύσουν την προσπάθεια για την εδραίωση και προσφορά των σχολείων. Εκφράζουμε τον προβληματισμό μας για την αρνητική επίδραση αυτών των σημείων στην ανάπτυξη του θεσμού των προτύπων σχολείων στο μέλλον. Μέσα στο νέο προτεινόμενο πλαίσιο η αριστεία και η επίτευξη της φαίνεται να συνδέεται κυρίως με τις εξετάσεις εισαγωγής και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, ενώ φαίνεται να επαναλαμβάνεται το ολίσθημα των προηγούμενων νομοθετικών ρυθμίσεων, βάσει των οποίων οι μόνες διαφορές των Προτύπων και Πειραματικών Σχολείων είναι ο διαφορετικός τρόπος εισαγωγής (εξετάσεις και κλήρωση) που προσδιορίζει ουσιαστικά και τα χαρακτηριστικά του μαθητικού πληθυσμού.
    Επιπροσθέτως εντοπίσαμε πολλά στοιχεία και ιδέες του Ν.3966/2011, ιδιαίτερα στις σχέσεις των Σχολείων αυτών με τα Πανεπιστήμια. Καλό θα είναι ο νομοθέτης να προβληματιστεί πρωτίστως για τους λόγους για τους οποίους δεν εφαρμόστηκαν οι συγκεκριμένες διατάξεις μέχρι σήμερα, ώστε να βεβαιωθεί ότι με το νέο νομοθέτημα θα εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη εφαρμογή τους.
    Επιγραμματικά τα ζητήματα – προβλήματα που έχουμε εντοπίσει είναι τα εξής:
    1. Οι εξετάσεις μεταξύ Γυμνασίου Λυκείου για τα Πρότυπα δημιουργούν προβλήματα στους μαθητές και τις οικογένειες τους, αποδομούν τον υπερτοπικό χαρακτήρα των Π.Σ. και ενισχύουν την παραπαιδεία καθιστώντας τα σχολεία διαρκή εξεταστικά κέντρα.
    2. Αντιστοίχως ανάλογο πρόβλημα εντοπίζεται στην επανακλήρωση των θέσεων στα Πειραματικά Σχολεία.
    3. Η έλλειψη κινήτρων για τους Καθηγητές που θα διδάξουν στα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία. Δεν φαίνεται να υπάρχουν συγκεκριμένα κίνητρα (μοριοδότηση για επιλογή σε θέσεις ευθύνης, διαχείριση ωραρίου, θέσπιση υπερωριών) για τους εκπαιδευτικούς αυξημένων προσόντων που θα επιλέξουν και θα επιλεγούν να διδάξουν σε αυτά τα σχολεία, παρότι είναι εμφανής ο αυξημένος και πολυεπίπεδος φόρτος εργασίας τους.
    4. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών πρέπει να στηρίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια μετρήσιμα και παρατηρήσιμα, να είναι αμφίδρομη και πολυεπίπεδη.
    5. Οι απόφοιτοι των Σχολείων ενώ επιθυμούν να προσφέρουν μένουν έξω από τη ζωή, τις δράσεις και τις ανάγκες του Σχολείου.
    6. Δεν εξασφαλίζονται νέες και απτές πηγές χρηματοδότησης των σχολείων αυτών προκειμένου να ανταποκριθούν στις πολλές και ποικίλες δραστηριότητες τους.
    7. Δεν ενισχύεται η οργανωσιακή δομή του κάθε σχολείου, ώστε να συμβάλλει και αυτή στην βελτίωση της ποιότητας του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου (π.χ δημιουργία Γραφείου Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, Μονάδα Συμβουλευτικής Υποστήριξης κ.α, ύπαρξη Γραμματέα Σχολείου κ.α)

  • 29 Απριλίου 2020, 16:05 | Γλένης Σπύρος

    Διαβάζοντας τους σκοπούς των δυο τύπων σχολείων δεν προκύπτουν ουσιαστικές διαφορές με εξαίρεση τους ομίλους αριστείας και τον πειραματισμό στη διοίκηση. Ασφαλώς και στα Πειραματικά μπορούν να λειτουργήσουν όμιλοι αριστείας καθώς δεν υπάρχει ερμηνεία στο νόμο περί «όμίλου αριστείας». Τα περί πειραματισμού και τυχαίου δείγματος είναι παντελώς ανυπόστατα. Η τυχαία δειγματοληψία αφορά μια μέθοδο, όχι όμως μοναδική, που επιλέγουν οι ερευνητές και είναι ασυμβίβαστη με την κλήρωση εισαγωγής σε ένα σχολείο διότι εκεί το επιλέγουν οι γονείς μαθητών (κι όχι οι ερευνητές) σε αστικά κυρίως κέντρα. Τα σχολεία ως ΠΠΣ του ν.3966 αποτελούσαν ένα ενιαίο δίκτυο που εξυπηρετούσε απόλυτα τους σκοπούς που περιγράφονται στα άρθρα 11,12 και ο διαχωρισμός έχει μόνο ιδεοληπτική κι όχι επιστημονική βάση. Να γίνει πάλι ενιαίο δίκτυο ΠΠΣ κι αν θέλουν τυχαίο δείγμα, οι ερευνητές ξέρουν πώς να το επιλέξουν.

  • 29 Απριλίου 2020, 14:36 | Θείος

    Δημιουργείστε και πρότυπα νηπιαγωγεία για να εφαρμόσετε τη διδασκαλία των αγγλικών ώστε να μην αποδειχθεί πείραμα στο κεφάλι του κασίδη αφού δεν θα συμμετέχουν υποχρεωτικά κάποια τυχαία παιδιά…

  • 29 Απριλίου 2020, 09:37 | Ιωάννης Γαβριηλίδης

    Εντυπωσιακό! Ολόκληρη διατριβή για τα πειραματικά και πρότυπα λες και αυτά θα λύσουν τα προβλήματα στην εκπαίδευση. Ανοίξτε τα μάτια σας και δώστε κίνητρα για τη συνολική αναβάθμιση της εκπαίδευσης και όχι την επιλεκτική.

  • 29 Απριλίου 2020, 01:33 | Αλέξανδρος Συγκελάκης

    Θεωρώ ότι στα πλαίσια της ίσης μεταχείρισης όλων των μαθητών που φοιτούν σε ειδικά σχολεία επιλογής των μαθητών και εφόσον οι μαθητές στα Μουσικά και Καλλιτεχνικά Σχολεία ήδη δικαιούνται δωρεάν μετακίνησης από το σπίτι τους προς το σχολείο τους, έτσι και στα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία θα πρέπει επίσης να υπάρχει η ίδια αντιμετώπιση. Συνεπώς παρακαλώ να το λάβετε υπόψιν και να ενταχθεί στο πολυνομοσχέδιο καθώς είναι αδικία οι μαθητές των Π.Σ. και ΠΕΙΡ.Σ. να πληρώνουν και οι δε να μετακινούνται δωρεάν.

  • 28 Απριλίου 2020, 09:28 | κ

    Γράφετε στο άρθρο:»Τα πρότυπα και τα πειραματικά σχολεία ιδρύονται και λειρτουργούν κλπ κλπ». Ποια ακριβώς πρότυπα σχολεία ιδρύετε;Παίρνετε τα πειραματικά, που μόνοι σας αναγνωρίζεται ότι έχουν διακριτό ρόλο, και τα βαφτίζετε πρότυπα… Αυτή δεν είναι η αλήθεια;

  • 25 Απριλίου 2020, 10:46 | Θεανώ Ποταμιάνου

    Θα ήθελα να αναφέρω ότι το Πειραματικό Σχολείο Πάτρας θα έπρεπε επίσης να χαρακτηριστεί Πρότυπο. Είναι το μόνο σχολείο που ιδρύθηκε ως σχολείο Αριστείας στην πόλη μας (1972) και από αυτό προέρχονται σπουδαίοι επιστήμονες στη χώρα μας. Εξάλλου στη συνείδηση των Πατρινών παραμένει ακόμα ως Πρότυπο και είναι ο όρος που χρησιμοποιούν για να το ξεχωρίσουν από το όμορο Πειραματικό του Πανεπιστημίου Πατρών.

  • 24 Απριλίου 2020, 15:59 | ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

    Μήπως θα έπρεπε να υπάρχει και κάποια πρόβλεψη για τα ολιγοθέσια σχολεία;
    Είναι δυνατόν να προβλέπεται εισαγωγή της αγγλικής γλώσσας στο νηπιαγωγείο χωρίς να έχει προβλεφθεί η διδασκαλία της στα ολιγοθέσια δημοτικά σχολεία;Το ίδιο ισχύει και για την πληροφορική και μάλιστα την εποχή αυτή που είναι απαραίτητη η εξ αποστάσεως διδασκαλία. Τι ευαισθησία υπάρχει για τα παιδιά των ολιγοθέσιων σχολείων που δεν έχουν διδαχθεί ούτε τα βασικά στην χρήση των ηλεκτρονικών μέσων και δεν έχουν ούτε τη βοήθεια των γονέων τους (γνωρίζετε τις περιοχές αυτών των σχολείων…);

  • 23 Απριλίου 2020, 22:53 | ΚΟΥΡΣΑΡΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

    Και μόνο η λέξη Πρότυπο, πιστεύω είναι αντιεκπαιδευτική.

    Ξεχωρίζει, ιεραρχεί, κατατάσσει.

    Απαράδεκτο, για μια εκπαίδευση που θέλει και φιλοδοξεί, να δίνει ίσες ευκαιρίες.

  • 23 Απριλίου 2020, 16:25 | Στάθης Λεουτσάκος

    Η άποψή μου είναι ότι πειραματικά σχολεία με Τράπεζα Θεμάτων, καθορισμένα από το Κράτος ωρολόγια και Προγράμματα Σπουδών δεν μπορούν να υπάρξουν. Μόνο πειραματισμοί σε μεθόδους ή εφαρμογές εγκεκριμένες από το ΙΕΠ. Οι διδακτικές αυτές εφαρμογές πρέπει να εγκριθούν από το ΙΕΠ (π.χ. για την εκπόνηση διατριβών) με την προϋπόθεση ότι δεν αντιστρατεύονται το ισχύον πρόγραμμα σπουδών. Αυτοί όμως οι πειραματισμοί μπορούν να γίνουν σε οποιαδήποτε σχολεία, όχι μόνο στα πειραματικά. Θα μπορούσαν να παραμείνουν μόνο τα πειραματικά σχολεία των πανεπιστημίων ως πειραματικά με κλήρωση όμως σε κάθε βαθμίδα, χωρίς διασύνδεση, για την εξασφάλιση σχετικά τυχαίου δείγματος για έγκυρους πειραματισμούς.
    Τα πρότυπα σχολεία έχουν λόγο ύπαρξης ως σχολεία αριστείας και ταλέντων, τα οποία δεν εμπίπτουν στις κατηγορίες των καλλιτεχνικών και των μουσικών σχολείων. Και εκεί ο τρόπος επιλογής είναι οι εξετάσεις σε κάθε βαθμίδα (ξεχωριστά για γυμνάσιο και για λύκειο). Ο νόμος Διαμαντοπούλου ήταν σωστός. Μόνο πρότυπα σχολεία, τα οποία χαρακτηρίζονταν και πειραματικά. Γίνονταν σε αυτά πειραματισμοί επί αρίστων. Και αυτά πρέπει να είναι λίγα για να μην «εξαφανιστούν» οι καλοί μαθητές από τα κανονικά σχολεία. Το ότι δεν υπάρχει καμιά διαφορά στους δύο αυτούς τύπους σχολείου φαίνεται και από τους σκοπούς του σχεδίου νόμου. Είναι σχεδόν οι ίδιοι.

  • 22 Απριλίου 2020, 22:58 | ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΦΟΥΞΕΝΙΔΗΣ

    Είναι πλέον ώριμες οι καταστάσεις & οι ανάγκες το επιτάσσουν, να επεκταθεί ο θεσμός των Π.Σ. ή/και ΠΕΙ.Σ. και στις ΣΜΕΑΕ, ακριβώς για τους λόγους που περιγράφει το παρόν άρθρο και επιπροσθέτως για την σύνταξη & εφαρμογή των Ε.Π.Ε. που προβλέπονται στην Ειδική Εκπαίδευση.

Σχόλια