Α1. Παιδαγωγικό και Εκπαιδευτικό Έργο (ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ)
Θεωρείτε αναγκαία την ίδρυση ενός νέου φορέα που θα έχει ως έργο τη συνολική επιστημονική υποστήριξη του παιδαγωγικού και εκπαιδευτικού έργου του Υπουργείου Παιδείας με ταυτόχρονη κατάργηση των τεσσάρων υπαρχόντων;
|
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
κα. Υπουργέ,
Επιτρέψτε να σας συγχαρώ που φέρατε για διαβούλευση το γενικό πλαίσιο που αφορά την αναδιάρθρωση των γνωμοδοτικών οργάνων εκπαιδευτικής πολιτικής. Θεωρώ, όμως, ότι το πλαίσιο αυτό θα έπρεπε να είχε προηγηθεί χρονολογικά της σύνταξης του Σχεδίου Νόμου που έχετε κοινοποιήσει στο Π.Ι. και το οποίο θα πρέπει να αποσυρθεί για πολλούς λόγους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το Σχέδιο δεν περιλαμβάνει και καινοτόμες διατάξεις οι οποίες θα πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Όπως γνωρίζετε το Π.Ι. ιδρύθηκε το 1964 επί Πρωθυπουργίας Γ. Παπανδρέου ως «ανεξάρτητη δημόσια υπηρεσία» του Υπ. Παιδείας, μετονομάστηκε σε Κ.Ε.Μ.Ε. το 1975 και επανιδρύθηκε ως Παιδαγωγικό Ινστιτούτο το 1985 με το Ν. 1566. Το Π.Ι. έχει γνωμοδοτικές αρμοδιότητες σε θέματα σχολικής εκπαίδευσης., χωρίς όμως οι αποφάσεις και εισηγήσεις του να δεσμεύουν τον εκάστοτε Υπουργό Παιδείας. Κατά την πενήντακονταετή πορεία του έχουν διευρυνθεί οι γνωμοδοτικές του αρμοδιότητες ενώ παράλληλα έχουν αυξηθεί τα τμήματα που ασχολούνται με το επιστημονικό και παιδαγωγικό έργο. Σήμερα στο Π.Ι. λειτουργούν 7 τμήματα (Α/θμιας, Β/θμιας, Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Ερευνών, Τεκμηρίωσης και Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας, Αξιολόγησης και Επιμόρφωσης, Ειδικής Αγωγής και Ποιότητας της Εκπαίδευσης) τα οποία απαρτίζονται από κύριο επιστημονικό προσωπικό διαφόρων ειδικοτήτων (Συμβούλους, Μόνιμους Παρέδρους και Παρέδρους επι-θητεία)•, το επιστημονικό προσωπικό κατέχει θέσεις αντίστοιχες των πανεπιστημιακών βαθμίδων. Τα μέλη του επιστημονικού προσωπικού έχουν δικαίωμα εισήγησης στον τομέα της ειδικότητάς τους, συμμετέχουν ισότιμα στο διάλογο και στην ψηφοφορία του τμήματος. Στα τμήματα μπορούν δυνητικά να συμμετέχουν και εκπρόσωποι οργανώσεων της εκπαιδευτικής κοινότητας μετά από πρόσκληση των Προέδρων των τμημάτων. Αν και η σύνθεση των προέδρων και αντι-προέδρων που διορίζονται από τον Υπουργό και αποτελούν την πλειοψηφία στο Συντονιστικό Συμβούλιο ευνοεί τη χειραγώγηση των τμημάτων, στην πράξη έχει αποδειχθεί ότι οι αποφάσεις και εισηγήσεις των τμημάτων, οι οποίες έχουν κριθεί μετά από διεξοδικό δημοκρατικό διάλογο, είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες και έχουν τύχει της υποστήριξης τουλάχιστον της πλειοψηφίας των μελών του τμήματος, σπανίως ανατρέπονται από το Συντονιστικό Συμβούλιο και τον Πρόεδρο του Π.Ι.
Διαβάζοντας το Σχέδιο Νόμου με έκανε να νοσταλγήσω το Π.Ι. παρά τις οποιεσδήποτε ατέλειές του, γιατί το Σ.Ν. (α) δεν διατυπώνει με σαφήνεια τις ειδικότητες του επιστημονικού προσωπικού με αποτέλεσμα να μη διασφαλίζεται η απαιτούμενη διεπιστημονικότητα που το ίδιο επιδιώκει (β) καταργεί τα τμήματα τα οποία έχουν ακαδημαϊκό χαρακτήρα και εντάσσει το επιστημονικό προσωπικό σε «γραφεία» τα οποία έχουν μειωτική σημειολογία για τους επιστήμονες (γ) επανακρίνει το επιστημονικό προσωπικό, υποβαθμίζει τους Συμβούλους και τους Μόνιμους Παρέδρους που αυτοδίκαια ανήκουν στις κατηγορίες Α’ και Β’ Συμβούλων, και δημιουργεί μια κλασσική πυραμίδα η οποία δεν αρμόζει σε εθνικό, γνωμοδοτικό επιτελικό όργανο του Υπ. Παιδείας και, τέλος (δ) δεν διασφαλίζει το δημοκρατικό διάλογο και τη λήψη αποφάσεων από την πλειοψηφία τουλάχιστον των μελών των «γραφείων» ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο τη χειραγώγηση της εκπαιδευτικής πολιτικής αφού ο «προϊστάμενος» των «γραφείων» επιλέγεται από το Δ.Σ., το οποίο διορίζεται από τον Υπουργό Παιδείας.
Κρίνεται σκόπιμο να μη δημιουργηθεί ένας νέος φορέας, ιδίως στα πρότυπα του Σ.Ν. που έχει κοινοποιηθεί στο Π.Ι., και η νέα ηγεσία του Υπ. Παιδείας να προχωρήσει άμεσα στην δεύτερη «επανίδρυση» και ταυτόχρονα την ενίσχυση του υπάρχοντος Π.Ι.. ως “ανεξάρτητης δημόσιας υπηρεσίας” του Υπ. Παιδείας. Το Π.Ι. θα πρέπει να αποτελέσει, όπως άλλωστε προβλέπεται και στο Σ.Ν., τον κεντρικό φορέα όπου θα ενταχθούν οι άλλοι φορείς (Οργανισμός Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών, το Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας και το Ινστιτούτο Παιδείας Ομογενών), δεδομένου ότι το Π.Ι. αποτελεί το πολυπληθέστερο και περιεκτικότερο γνωμοδοτικό όργανο του Υπ. Παιδείας και γιατί προηγήθηκε ιστορικά των άλλων τριών φορέων που κακώς σφετερίστηκαν της αρμοδιότητες του Π.Ι.. Το Π.Ι. έχει τμήματα σχεδόν για όλες τις αρμοδιότητες των άλλων φορέων και πολλές φορές ο υποφαινόμενος και άλλα μέλη του Π.Ι. αναρωτηθήκαμε για τη σκοπιμότητα ίδρυσης αυτών των παράλληλων φορέων. Από αυτή την άποψη, η κατάργηση των τριών φορέων και η συγχώνευση/ένταξή τους στο Π.Ι. αποτελούν μια ευεργετική πρωτοβουλία της νέας ηγεσίας από άποψη οικονομίας κλίμακας αλλά και από άποψη εξορθολογισμού και ενιαιοποίησης της εκπαιδευτικής πολιτικής. Σημειώνεται επίσης ότι η προσάρτηση των τριών φορέων μπορεί να ενισχύσει και το ρόλο του Π.Ι. Θεωρώ επίσης ότι θα πρέπει να διατηρηθεί το όνομα του Π.Ι. και να μη μετονομαστεί το αναδιαρθρωμένο Π.Ι. σε «Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής» για ιστορικούς αλλά και για ουσιαστικούς λόγους, δεδομένου ότι το αντικείμενό του δεν θα περιοριστεί στη χάραξη «εκπαιδευτικής πολιτικής» αλλά θα επεκταθεί και στην «εκπαιδευτική πράξη». Η συνένωση, όμως, ίσως να απαιτήσει και κάποιες αναδιαρθρώσεις/καταργήσεις των υπαρχόντων τμημάτων, τη σύσταση καινούργιων τμημάτων, και τροποποιήσεις στους κανονισμούς συγκρότησης οργάνων, εκλογής νέων μελών και συμμετοχής των μελών στα επιστημονικά τμήματα.
Σε ότι αφορά τη συγκρότηση/κατάργηση τμημάτων, θα πρότεινα την κατάργηση του Τμήματος Ποιότητας της Εκπαίδευσης του Π.Ι. δεδομένου ότι το θέμα της ποιότητας της εκπαίδευσης θα πρέπει να αποτελεί στόχο και πρακτική όλων των τμημάτων.. Τα τμήματα Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Ερευνών, Τεκμηρίωσης και Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας, Αξιολόγησης και Επιμόρφωσης και Ειδικής Αγωγής θα πρέπει να παραμείνουν ως έχουν. Τα τμήματα Α/θμιας και Β’/θμιας Εκπαίδευσης μπορούν να αποτελέσουν ένα ενιαίο τμήμα Γενικής Εκπαίδευσης—μια αναδιάρθρωση που θα διευκολύνει την κατάρτιση ενιαίων προγραμμάτων σπουδών. Συνιστάται επίσης η δημιουργία 4 νέων τμημάτων, δύο που προβλέπονται σε ΣΝ (Τμήμα Βιβλιοθήκης, Αρχείων και Εκδόσεων και Τμήμα Ευρωπαϊκής και Διεθνούς Εκπαιδευτικής Πολιτικής) καθώς και δύο άλλων τμημάτων, Τμήμα Επαγγελματικού Προσανατολισμού και Τμήμα Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, που λειτουργούσαν είτε ως τομείς είτε ως άτυπες ομάδες εργασίας στο Π.Ι. Οι δύο αυτοί τομείς είναι πρωτεύουσας σημασίας και θα πρέπει να αναδειχθούν και να λειτουργήσουν ως αυτόνομες οριζόντιες οργανικές μονάδες. Σημειώνεται ότι ή ένταξη στο Π.Ι. επιστημονικού προσωπικού από τους τρεις υπο-κατάργηση φορείς θα ενδυναμώσει τα υπάρχοντα τμήματα, ιδίως της Επιμόρφωσης, της Έρευνας και της Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Ιδιαίτερα στο τμήμα Ερευνών, Τεκμηρίωσης και Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας, εκτός από την έγκριση διεξαγωγής ερευνών από άλλους φορείς, .θα πρέπει να του δοθεί η δυνατότητα διεξαγωγής πρωτογενών ερευνών καθώς και αξιοποίησης των εκπαιδευτικών ερευνών που διεξάγονται από άλλους φορείς στο σχολικό μας σύστημα. Όλα τα τμήματα θα πρέπει να είναι διαβαθμικά και διεπιστημονικά όπως αναφέρεται και στο Σ.Ν. ώστε να διασφαλιστεί το ενιαίο των προγραμμάτων σπουδών και η διαθεματικότητα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Κάθε μέλος το Π.Ι. θα συμμετέχει σε ένα τμήμα όπως προβλέπεται στο Σ.Ν. και όχι σε πολλά τμήματα όπως επιτρέπεται τώρα στο Π.Ι. Έτσι θα έχει το χρόνο για μεγαλύτερη εμβάθυνση στο τομέα του, για καλύτερα τεκμηριωμένες εισηγήσεις καθώς και για επαγγελματική ανέλιξη προς όφελος του ιδρύματος..
Μεταβατικές διατάξεις/ένταξη και πρόσληψη επιστημονικού προσωπικού. Το προσωπικό των υπό κατάργηση φορέων θα πρέπει να καταταχθεί και να ενταχθεί στο Π.Ι. στα διάφορα επιστημονικά τμήματα ή στο διοικητικό προσωπικό αφού κριθεί από επιτροπή στην οποία θα συμμετέχουν εκπρόσωποι των διοικητικών οργάνων των 4 φορέων, με προεδρεύοντα τον Πρόεδρο του Π.Ι. Το επιστημονικό προσωπικό του Π.Ι. θα καταταχθεί σε τρεις κατηγορίες συμβούλων (Α’, Β’ και Γ’) όπως προβλέπεται και στο ΣΝ, χωρίς όμως να υπάρξει καμία υποβάθμιση, βαθμολογική ή μισθολογική, των στελεχών εφόσον έχουν ήδη υποστεί τις εκλογικές διαδικασίες.. Οι θέσεις τους θα συνεχίσουν να αντιστοιχούν σε πανεπιστημιακές βαθμίδες, δηλαδή όλοι οι Σύμβουλοι θα παραμείνουν στη θέση Συμβούλου Α’, όλοι οι Μόνιμοι Πάρεδροι στη θέση Συμβούλου Β’ και όλοι οι Πάρεδροι επί Θητεία στη θέση Συμβούλου Γ’. Μόνιμοι θα είναι οι Σύμβουλοι Α΄και Β΄ Το επιστημονικό προσωπικό που προέρχεται από τους υπό κατάργηση φορείς θα ενταχθεί επίσης σε μία από αυτές τις βαθμίδες, ανάλογα με τα προσόντα του και σε ένα από τα τμήματα σύμφωνα με τις προτιμήσεις του. Σημειώνεται ότι σε ένα εθνικό γνωμοδοτικό όργανο, το οποίο γνωμοδοτεί και συμβουλεύει τον Υπουργό για εκπαιδευτικά θέματα ζωτικής σημασίας, η ύπαρξη μια ανάστροφης πυραμίδας (όπου υπερτερούν αριθμητικά οι Σύμβουλοι Α΄) αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα για την υπηρεσία. Σε ότι αφορά την πρόσληψη νέων μελών επιστημονικού προσωπικού στο Π.Ι, η διαδικασία θα πρέπει να είναι αντίστοιχη με αυτή των ΑΕΙ και να συμβαδίζει με τις επικρατούσες διαδικασίες του Π.Ι. (π.χ. αξιοποίηση εκλεκτορικών σωμάτων). Βελτιώσεις για την κατοχύρωση του αδιάβλητου των διαδικασιών μπορούν να γίνουν αφού φυσικά ληφθούν υπόψη οι σχετικές εμπειρίες του Π.Ι. Στην εκλογή των νέων στελεχών θα συνυπολογιστούν τα ακαδημαϊκά τους προσόντα, η προϋπηρεσία και οι δημοσιεύσεις τους σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά, και όλα αυτά φυσικά σε συνάρτηση με το Τμήμα και τη θέση που έχει προκηρυχθεί.
Συγκρότηση διοικητικών οργάνων – συντονιστικό συμβούλιο. Το ολιγομελές (επταμελές) Διοικητικό Συμβούλιο που προβλέπεται στο ΣΝ και που έχει κοινοποιηθεί στο Π.Ι. δεν επαρκεί για το εύρος των αναγκών της σχολικής εκπαίδευσης. Κρίνεται σκόπιμο το επανιδρυθέν Π.Ι. να συνεχίσει να λειτουργεί ως «ανεξάρτητη δημόσια υπηρεσία» του Υπ. Παιδείας η οποία θα διοικείται από ένα Συντονιστικό Συμβούλιο με ενδεχομένως κάποιες αλλαγές ως προς τη συγκρότησή του και με στόχο την υπερκομματική του σύνθεση. Το Συντονιστικό Συμβούλιο θα είναι 17μελές και θα απαρτίζεται από τον Πρόεδρο, 8 αντιπροέδρους (ένα για κάθε τμήμα) και 8 αντιπροσώπους από τα τμήματα. Ο πρόεδρος θα προτείνεται από τον Υπ. Παιδείας και ο διορισμός του θα επικυρώνεται από τα 2/3 της αρμόδιας επιτροπής τη Βουλής. Οι 8 αντιπρόεδροι θα διορίζονται από τον Υπ. Παιδείας και θα μπορούν να είναι είτε μέλη ΔΕΠ, είτε Σύμβουλοι Α’ του Π.Ι., είτε ερευνητές Α΄ θέσης. Τα 8 μέλη-εκπρόσωποι των τμημάτων στο Σ.Σ. θα εκλέγονται με μυστική ψηφοφορία από τα μόνιμα μέλη των Τμημάτων (Συμβούλους Α’ και Β’). Οι αρμοδιότητες του Π.Ι. θα παραμείνουν ίδιες και θα είναι μεικτές (συντονισμός επιστημονικού και διοικητικού έργου του Π.Ι.).
Σχολικά βιβλία-Προγράμματα Σπουδών, Προκήρυξη, Συγγραφή, εποπτεία και έκδοση βιβλίων. Αν και η διαδικασία συγγραφής-έκδοσης σχολικών βιβλίων επιδέχεται βελτιώσεις (π.χ. πιο ευέλικτα Π.Σ., περαιτέρω μείωση της ύλης, πιο ανταγωνιστικές αμοιβές για τις ομάδες συγγραφής,. κτλ), κατά την 15ετή υπηρεσία μου στο Π.Ι. ως Σύμβουλος Κοινωνιολογίας διαπίστωσα μια αλματώδη πρόοδο ως προς την ποιότητα των σχολικών βιβλίων και αρμονική συνεργασία μεταξύ του Π.Ι. και του Ο.Ε.Δ.Β. Διατηρώ επομένως σοβαρές επιφυλάξεις για τη διάλυση του Ο.Ε.Δ.Β., την «απελευθέρωση» της εκδοτικής διαδικασίας, και την ενδεχόμενη αποδυνάμωση του θεσμικού ρόλου του Π.Ι. στη διαδικασία παραγωγής σχολικών βιβλίων. Είναι πρωταρχικής σημασίας οι νέες δομές να μην συντελέσουν στην αύξηση το κόστους παραγωγής και έκδοσης σχολικών βιβλίων για τους γονείς και τους φορολογούμενους. Πάντως, οποιοσδήποτε τελικά θα είναι ο εκδότης, κρίνεται σκόπιμο τα βιβλία αυτά, είτε είναι σε έντυπη είτε σε ηλεκτρονική μορφή, να γράφονται με βάση τις προδιαγραφές (Π.Σ.) που έχει συντάξει το Π.Ι. και στη συνέχεια να εγκρίνονται από το Π.Ι. πριν κυκλοφορήσουν στα σχολεία. Στη διαδικασία αυτή, καθοριστικός θα είναι ο ρόλος των τμημάτων Τεχνικής – Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Γενικής Εκπαίδευσης καθώς και του τμήματος Ερευνών, Τεκμηρίωσης και Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας. Είναι αυτονόητο ότι η όλη αυτή διαδικασία προϋποθέτει την περαιτέρω ενίσχυση του τελευταίου τμήματος, ιδίως της διάστασης της «εκπαιδευτικής τεχνολογίας», με αρμοδιότητες και στελέχωση με εξειδικευμένους επιστήμονες στην ψηφιακή εκπαιδευτική τεχνολογία, ώστε να είναι σε θέση να γνωμοδοτεί για την καταλληλότητα των ψηφιακών προϊόντων σε συνεργασία με τα άλλα δύο τμήματα του Π.Ι. .
Κλείνοντας την παρέμβασή μου, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι το πιο καινοτόμο, επαναστατικό και οικονομικό κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης ίσως θα ήταν οι απλές μεταρρυθμίσεις, ο εξορθολογισμός των υπαρχόντων εκπαιδευτικών οργάνων, η καλύτερη ανακατανομή και αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού του Π.Ι. και των υπό κατάργηση φορέων παρά η δημιουργία νέων φορέων. Δηλαδή, θεωρώ ότι περιττεύουν ο νέος «τεχνολογικός φορέας» και τα «ινστιτούτα ψηφιακής πολιτικής». Τέλος, θα ήταν σκόπιμο να μεριμνήσετε για μια δια ζώσης διαβούλευση με τα στελέχη και τις ενώσεις εργαζομένων του Π..Ι. και των υπό συγχώνευση/κατάργηση φορέων.
Με τιμή,
Νίκος Πετρόπουλος
π. Σύμβουλος του Π.Ι.
erc@otenet.gr
1. Όχι, δεν θεωρώ χρήσιμη την ίδρυση νέου εκπαιδευτικού φορέα. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο εκπληρώνει άριστα τους σκοπούς και τους όρους λειτουργίας του, αρκεί το ΥΠ.Ε.Π.Θ. να λαμβάνει υπόψη του τις απόψεις των Συμβούλων του Π.Ι. και να μην παραβλέπει τις απόψεις αυτές, εξαιτίας της παρέμβασης των συμβούλων του Υπουργού Παιδείας.
2.Από τα παραπάνω φαίνεται το εξής εύλογο ερώτημα: «Γιατί προωθείται μια τέτοια άποψη; Ποιους εξυπηρετεί μια τέτοια άποψη αυτή τη στιγμή;»
3. Η Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων οφείλει να υποστηρίξει τη λειτουργία και τις δράσεις του Π.Ι., για να μπορούν οι Σύμβουλοι της να εκπληρώνουν αποτελεσματικά το έργο τους.
4. Ως Σχολικός Σύμβουλος των Φυσικών από 2003 έως το 2008 έζησα από κοντά τις προσπάθειες των Συμβούλων του Π.Ι. και κατέληξα στην άποψη για τη θετική του παρέμβαση σε εκπαιδευικά και παιδαγωγικά θέματα.
Η συνένωση των τεσσάρων φορέων μάλλον ήταν αναγκαία. Οι αρμοδιότητες του ΚΕΕ και ΟΕΠΕΚ για μεγάλο διάστημα επικαλύπτονταν από το Π.Ι., το οποίο διέθετε την υποδομή και την τεχνογνωσία, ενώ αντιθέτως οι άλλοι φορείς δεν επέδειξαν μεγάλη δραστηριότητα (αφού δεν στηρίχθηκαν). Θετικό λοιπόν να συγκεντρωθούν στο φορέα που διαθέτει τις υποδομές (Π.Ι.).
Τώρα, αν θα ο φορέας ονομάζεται Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ή Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής ή Ινστιτούτο Εκπαίδευσης (αν ενοχλεί ο όρος πολιτική) είναι επουσιώδες.
Όχι διότι υπάρχει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο που θα πρέπει ναστηριχθεί και να αναβαθμιστεί – εκσυγχρονιστεί
Το Π.Ι. απετέλεσε για χρόνια το φορέα τον οποίο αρκετοί εκπαιδευτικοί «αγαπούσαν να αντιπαθούν», ίσως επειδή ήταν παραπάνω απ΄όσο έπρεπε νομιμόφρον στις επιλογές των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών, ακόμη και στο πλαίσιο της ίδιας κυβέρνησης.
Η απαξίωσή του όμως από τις ίδιες πολιτικές ηγεσίες που επέβαλαν την χειραγώγησή του είναι υποκριτική για τον επιπλέον λόγο ότι αποσκοπεί στην προλείανση του εδάφους ώστε να αποδεχτεί η εκπαιδευτική κοινότητα τη σύσταση ομιχλωδών, ως προς τη σύνθεση και τις αρμοδιότητες, συμβουλευτικών φορέων οι οποίοι ούτε θα ενδιαφέρονται, ούτε θα μπορούν να αποκτήσουν οργανική σύνδεση με τη δρώσα εκπαίδευση.
Κατά τη γνώμη μου λοιπόν ο ιστορικός φορέας πρέπει να παραμείνει ως έχει, να ισχύσουν όμως αξιοκρατικές διαδικασίες στην επιλογή των στελεχών του και να διασφαλιστεί ότι θα λειτουργεί με τρόπο που επιβεβαιώνει την ονομασία του (ινστιτούτο), παράγοντας αυτόνομο και μη κομματικά καθοδηγούμενο παιδαγωγικό λόγο.
Εκτιμώ πως ο θεσμός του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου με τον απαιτούμενο εκσυγχρονισμό του θεσμικού του πλαισίου και τη σωστή διοίκηση θα μπορούσε να ενσωματώσει με επιτυχία μια νέα εκπαιδευτική πολιτική. Ας μην χάσουμε ότι ιστορικά κουβαλάει για τον εκπαιδευτικό, τους γονείς, τους μαθητές..το τεράστιο κύρος και το όνομα του
Μια από τις προτεραιότητες της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) είναι η ριζική αναμόρφωση της Εκπαίδευσης των Ατόμων με Αναπηρία δεδομένου ότι το υφιστάμενο Εκπαιδευτικό Σύστημα είναι ένα Σύστημα διακρίσεων και αποκλεισμού που παράγει πολίτες β΄ και γ΄ κατηγορίας, αφού τα άτομα με αναπηρία: α) είτε είναι αποδέκτες μιας υποδεέστερης και υποβαθμισμένης Εκπαίδευσης σε σχέση με τους υπόλοιπους μαθητές, β) είτε αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το Εκπαιδευτικό Σύστημα (σχολική διαρροή) λόγω έλλειψης ουσιαστικής εκπαιδευτικής υποστήριξης, προσβασιμότητας κ.λπ., γ) είτε δεν μετέχουν καθόλου σε αυτό και ως εκ τούτου η θεσμικά κατοχυρωμένη – βάσει του Ν.3699/2008 – υποχρεωτικότητα της Εκπαίδευσης των Ατόμων με Αναπηρία παραμένει για πολλά από αυτά μια ανεκπλήρωτη υποχρέωση της Πολιτείας απέναντί τους.
Είναι αναμενόμενο, και τα αποτελέσματα του Γ΄ ΚΠΣ το επιβεβαιώνουν, ότι η έλλειψη συγκεκριμένων τεχνικών προδιαγραφών τόσο για την φυσική προσβασιμότητα των κτιριακών υποδομών, όσο (και στο αντικείμενο της διαβούλευσης) για την ηλεκτρονική προσβασιμότητα που αφορά την ψηφιοποίηση του εκπαιδευτικού υλικού, αλλά και τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες εκπαίδευσης θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια σε μία ακόμα γενιά ηλεκτρονικών προϊόντων (π.χ. ψηφιακό βιβλίο, ψηφιακή τάξη) που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από άτομα με αναπηρία, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Σημειώνεται ότι η όποια εκ των υστέρων απαίτηση για την προσαρμογή ενός προϊόντος ή υπηρεσίας με προδιαγραφές προσβασιμότητας εκ των υστέρων, μεθοδολογία που κυριαρχεί εδώ και χρόνια στην κατασκευή των βιβλίων, δημιουργεί προβλήματα ανάληψης ευθυνών και κόστους με αποτέλεσμα τη δημιουργία εμποδίων σε βάρος των ατόμων με αναπηρία.
Η Ε.Σ.Α.μεΑ., επιπλέον του θεσμικού της ρόλου ως ο επίσημα αναγνωρισμένος Κοινωνικός Εταίρος της ελληνικής Πολιτείας σε ζητήματα αναπηρίας, έχοντας και τη τεχνογνωσία για την εφαρμογή στην πράξη των αξιολογότερων, από πλευράς διασφάλισης της ποιότητας στην πρόσβαση, διεθνών πρακτικών για τον σχεδιασμό και κατασκευή της προσβάσιμης ψηφιακής τάξης του μέλλοντος (που συμπεριλαμβάνει το προσβάσιμο ψηφιακό βιβλίο και τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες) υποστηρίζει ότι οποιαδήποτε και εάν είναι η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και το αποτέλεσμα της διαβούλευσης αναφορικά με την ίδρυση του νέου ενιαίου φορέα (Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής), για να υπάρξει πραγματική αναβάθμιση της εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία στη χώρα μας απαραίτητες προϋποθέσεις είναι: α) η συμμετοχή της Ε.Σ.Α.μεΑ. στον υπό ίδρυση φορέα για την διασφάλιση της ποιότητας του τελικού αποτελέσματος με τη αδιάκοπη και συνεχή συνεργασία με το Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και του συνόλου των εποπτευόμενων από αυτό φορέων του, είτε υφιστάμενων είτε νέων, και β) την σε κάθε περίπτωση ένταξη της διάστασης της αναπηρίας και της προσβασιμότητας σε όλες τις πολιτικές, διαδικασίες και προγράμματα που σχεδιάζει και εφαρμόζει το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και οι εποπτευόμενοι από αυτό Φορείς, είτε αυτοί είναι οι υφιστάμενοι, είτε το προτεινόμενο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής.
Για τους παραπάνω λόγους η Ε.Σ.Α.μεΑ. υποστηρίζει ότι:
Στην περίπτωση που το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής συσταθεί, θα πρέπει το «Τμήμα Ειδικής Αγωγής & Εκπαίδευσης» του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, να μετονομαστεί σε «Τμήμα Εκπαίδευσης Ατόμων με Αναπηρία» – δεδομένου ότι ο όρος «Ειδική Αγωγή», όπως πολλάκις έχει αναφέρει η Συνομοσπονδία, παραπέμπει σε παλαιωμένα Συστήματα Παιδείας, τα οποία είχαν σχέση με την ανατροφή, την καλλιέργεια ή τον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς που αφορούν σε όλους τους ανθρώπους – να ενσωματωθεί στο νέο Ινστιτούτο και να διαδραματίζει, μέσω της αναβάθμισής του, όχι μόνο στοχευμένο ρόλο, μέσω της εκπόνησης πολιτικών και προγραμμάτων ειδικά σχεδιασμένων για μαθητές με αναπηρία, αλλά και οριζόντιο προκειμένου να διασφαλίζεται η ένταξη της διάστασης της εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία και της προσβασιμότητας σε όλους τους τομείς αρμοδιότητάς του νέου Ινστιτούτου. Φυσικά στο νέο «Τμήμα Εκπαίδευσης Ατόμων με Αναπηρία» θα πρέπει να εξακολουθήσει να εκπροσωπείται τόσο η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) όσο και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Αναπηρία (Π.Ο.Σ.Γ.Κ.Α.μεΑ.), όπως άλλωστε μέχρι σήμερα συμβαίνει.
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΥΠΑΡΧΟΝΤΕΣ ΦΟΡΕΙΣ ΑΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΠΙΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΕΚΣΥΧΡΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.
Με τη λειτουργία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, εξασφαλίζεται ο διαχωρισμός του δοικητικού έργου του ΥΠΔΒΜΘ από την υποστήριξη της διδακτικής πράξης και αυτό με διαδικασίες συλλογικές και δημοκρατικές, μέσα από τη λειτουργία των Τμημάτων του (Ν. 1566/86)τα οποία προτείνεται να καταργηθούν με το Σχέδιο Νόμου για το ΙΕΠ.
Η παιδεία αποτελεί δημόσιο αγαθό και θα πρέπει η υποστήριξη και η εποπτεία της να να γίνεται με επιστημονικά και παιδαγωγικά κριτήρια, από δημόσιους και όχι ιδιωτικούς φορείς ή περιστασιακά συγκροτούμενες ομάδες.
Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο θα πρέπει να παραμείνει ανεξάρτητη δημόσια υπηρεσία και να συνταχθεί (όπως προβλέπεται από το Ν. 1566/86) ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας του που, μέχρι τώρα, δεν έχει συνταχθεί όχι γιατί δεν το θέλησαν ή δεν το επεδίωξαν τα στελέχη του, αλλά γιατί δεν το τόλμησαν οι διοικούντες, διαχρονικά, το Υπουργείο Παιδείας και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
Κυρία Υπουργέ,
Είναι σημαντικό υπάρχουσες δομές που μέσα από την λειτουργία τους έχουν γίνει αποδεκτές ως θεσμοί στην κοινωνία να μην καταργούνται αλλά να βελτιώνονται. Σημαντικό μέρος των σημερινών δυσεπίλυτων προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία οφείλεται στην κατάργηση θεσμών στην προσπάθεια βελτίωσης ή αναδιάρθρωσής τους. Ο λόγος γι αυτές τις αποτυχίες – αστοχίες είναι όχι απαραίτητα οι ιδέες ή οι λύσεις που προτείνονται αλλά η κυρίαρχη αντίληψη ότι η μεταβολή της δομής, της διάταξης των επιμέρους μερών της όποιας δομής ή ο επαναπροσδιορισμός του περιεχομένου της θα επιλύσει τα υπάρχοντα προβλήματα. Μ’ αυτό τον τρόπο κύρια αποφεύγεται να εξετασθεί το σημαντικότερο. Το περιεχόμενο του όποιου θεσμού που αποτελούν οι άνθρωποι που τον απαρτίζουν και η ποιότητά τους, αλλά και το σύνολο των αποφάσεών τους. Οι αποφάσεις αυτές αποτελούν κοινωνικά το ιστορικό σώμα του θεσμού και οι αντανακλάσεις τους στην κοινωνία το άυλο σώμα του και τελικά την καταξίωσή του σ’ αυτήν ή στο τμήμα της που αυτός σχετίζεται. Από την άλλη πλευρά η δημιουργία νέων δομών, ιδιαίτερα κάτω από το πρίσμα της μεγιστοποίησης στη σημασία της δομής και της μορφής τους σε βάρος του περιεχομένου, επιτρέπει την δημιουργία και την πραγμάτωση σειράς ατομικών ή μερικά συλλογικών –συντεχνιακών- επιδιώξεων.
Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο έχει σημαντική προσφορά στην εκπαίδευση και ιδιαίτερα, όπως νομίζω, στη συγγραφή νέων βιβλίων, την ειδική αγωγή και την συμβουλευτική. Σίγουρα είναι επιθυμητό η προσφορά του να ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Όμως στα πλαίσια του κλίματος της προώθησης ατομικών ή ομαδικών συμφερόντων που έχει επικρατήσει στη χώρα μας τις τελευταίες τρεις δεκαετίες είναι σημαντικό που το Π.Ι. έχει καθιερωθεί ως θεσμός στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Επίσης είναι καίριας σημασίας η συνεισφορά του στην άμεση επίλυση σειράς πρακτικών προβλημάτων που ανακύπτουν σ’ αυτήν και το κύρος που έχει για το σκοπό αυτό στην εκπαιδευτική κοινότητα. Όταν για την επίλυση σειράς ζητημάτων ποιότητας ζωής και δικαιωμάτων του Πολίτη δημιουργούνται νέες ανεξάρτητες αρχές είναι τουλάχιστον σχήμα οξύμωρο να αποδυναμώνεται και τελικά, ουσιωδώς, να καταργείται η μόνη ανεξάρτητη αρχή για την παιδεία, τον πλέον νευραλγικό τομέα για το αύριο της πατρίδας. Η ουσιαστική εξαφάνισή του Π.Ι. στα πλαίσια της νέας δομής θα επιφέρει σειρά πρακτικών προβλημάτων και θα δημιουργήσει έντονες δυσκολίες και αρρυθμίες στη λειτουργία των σχολείων σε μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα.
Σίγουρα οι νέες κοινωνικές συνθήκες αλλά και οι ανάγκες της εκπαίδευσης επιβάλλουν αναβάθμιση, εκσυγχρονισμό και ενδυνάμωσή της προσφοράς του Π.Ι. ως θεσμού. Αυτό όμως μπορεί και επιβάλλεται να γίνει μέσα από την αξιολόγηση και τον έλεγχο ποιότητος του παραχθέντος και παραγόμενου έργου του και του προσωπικού του. Δεν γίνεται μέσω της αναδόμησης και του συγκερασμού του με άλλες δομές που ουσιαστικά θα καταστρέψει την ύπαρξή του ως θεσμού. Η απόρριψη κατακτημένων διαδικασιών και θεσμών όπως το Π.Ι. για τους οποίους έχει απαιτηθεί τόση ανθρώπινη εργασία και έχουν επενδυθεί μεγάλοι πόροι κεφαλαίων, μπορεί τελικά να αποδειχθεί καίρια και επώδυνη σπατάλη.
Υπαρχει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο που πρέπει να εκσυγχρονισθεί και να ΣΤΗΡΙΧΘΕΙ
Κυρία Υπουργέ
φυσικά και θεωρώ λογικό η υποστήριξη στην εκπαιδευτική διαδικασία, να γίνεται από έναν φορέα ο οποίος φυσικά θα διαθέτει επιμέρους τμήματα στα οποία θα καταμερίζονται οι εργασίες. Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να ιδρυθεί ένας νέος οργανισμός και όχι απλά ένας από τους υπάρχοντες (πχ το ΠΙ) να απορροφήσει τους υπόλοιπους.
Θα εννοούσα την ίδρυση ενός νέου οργανισμού σαν πράξη αξιολόγησης των προηγούμενων, σαν δήλωση δηλαδή πως επρόκειτο για μανδαρινικές καταστάσεις που δεν βοήθησαν πρακτικά την καθημερινότητα του σχολείου.
Τότε ναι, θα συμφωνούσα να ιδρυθεί ένας νέος ο οποίος θα λειτουργήσει διαφορετικά.
Το έργο φορέων όπως το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο είναι και γνωστό και έχει συνεισφέρει συνολικά στην παιδεία. είναι προτιμότερη (και οικονομικά)η υπαγωγή των υπό συγχώνευση φορέων σε αυτό με ταυτόχρονο εκσυγχρονισμό και αναβάθμιση των δομών του.
Όχι διότι υπάρχει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο που θα πρέπει να στηριχθεί, να αναβαθμιστεί και να εκσυγχρονιστεί
Να παραμείνει ανεξάρτητη δημόσια υπηρεσία «Παιδαγωγικό Ινστιτούτο» με συλλογικότητα στη λήψη αποφάσεων που διασφαλίζει διεπιστημονική προσέγγιση στα εκπαιδευτικά θέματα και δημοκρατικές διαδικασίες.Άλλωστε, από τους οργανισμούς που συγχωνεύονται μόνο το ΠΙ έχει μόνιμο επιστημονικό προσωπικό. Να συνταχθεί και να εφαρμοσθεί εσωτερικός κανονισμός του ΠΙ, όπως θεσμικά προβλέπεται.
Το παιδαγωγικό Ινστιτούτο διαθέτει εδώ και πολλά χρόνια Τμήμα Επομόρφωσης και Τμήμα Ερευνών. Δε γνωρίζω ποιές σκοπιμότητες ή ανάγκες οδήγησαν στη δημιουργία του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας και του οργανισμού επιμόρφωσης αντί να ενισχυθούν τα αντίστοιχα τμήματα του Π.Ι. Προτείνω οι παραπάνω φορείς να ενταχθούν στα αντίστοιχα τμήματα του Π.Ι.
Προτείνω επίσης να διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας του όπως πολύ σοφά προέβλεψε ο νομοθέτης του N. 1566/85 οποίος έλαβε πολύ σοβαρά υπόψη του ότι το αγαθό της παιδείας και όχι μόνο της εκπαίδευσης είναι δημόσιο αγαθό που είναι υποχρέωση της πολιτείας κατά συνέπεια η υποστήριξη και εποπτεία πρέπει να γίνεται μόνο από κρατικούς φορείς.
παρακολουθώ τώρα τελευταία τις διαβουλεύσεις του υπουργείου με καλή διάθεση και μέσα από τις δημοσιευσεις προσπαθώ να καταλάβω τι πραγματικά συμβαίνει στη βάση της κοινωνίας μας, γιατί δεν φαντάζομαι να έχει άλλο νόημα η διαδικασία… Εκείνο που με προβληματίζει είναι ότι δεν τίθενται στόχοι, οποιοιδήποτε και αν είναι αυτοί. Επίσης δεν μιλάει κανείς με όρους οικονομίας λογιζόμενης όχι με οικονομικά κριτήρια, αλλά σαν κοινωνικό κέρδος με αποδέκτη τον πολιτισμένο άνθρωπο, δεν υπάρχει πίστη ότι μπορούμε και αυτό είναι πρόβλημα, πρέπει να αρχίσουμε να κοιτάμε προς τα πάνω….
Με απόλυτο σεβασμό στις τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών φορέων και θεωρητικών σχολίων που κατατέθηκαν, ως γονέας δύο παιδιών ερωτώ ποιός φορέας από τους εισηγούμενους μπορεί να αντιμετωπίσει στην πράξη στα ακόλουθα υπαρκτά προβλήματα:Τα περισσότερα παιδιά σήμερα από τις τάξεις του Δημοτικού Σχολείου κιόλας εμφανίζουν τις καινοφανείς λεγόμενες μαθησιακές δυσκολίες (που δεν είχαμε εμείς στα χρόνια μας τουλάχιστον επισήμως αναγνωρισμένες: υπερκινητικότητα, διάσπαση προσοχής, δυσλεξία, έλλειψη κοινωνικότητας κ.λ.π.τα οποία καθιστούν συνήθως πολύ έξυπνα παιδιά εντελώς ανίκανα να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του εκπαιδευτικού συστήματος. Πολλοί γονείς τρέχουμε πανικόβλητοι σε διάφορους φορείς,δημόσιους και ιδιωτικούς για να βρουμε λυσεις, αντιμετωπίζοντας την αδιαφορία των εκπαιδευτικών (υπάρχουν και λιγοστές φωτεινές εξαιρέσεις)που συνήθως λένε ότι σε μια τάξη 27-29 παιδιών δεν μπορούν να ασχοληθούν ιδιαιτέρως με τα προβληματικά αυτά παιδιά, που έτσι απομονώνονται από την υπόλοιπη τάξη και πέφτουν σε βαθύτερο τέλμα νιώθοντας ξένα σώματα. Έχω διαβάσει ατελείωτες επιστημονικές διατριβές και συστάσεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου με οδηγίες και συμβουλές προς τους εκπαιδευτικού για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτά τα παιδιά που δεν είναι και λίγα σήμερα. Στην πρώτη Γυμνασίου η μετάβαση του μαθητή με μαθησιακές δυσκολίες από την έκτη δημοτικού είναι ιδιαιτέρως προβληματική. ΄Ενα τέτοιο παιδί αποφασίζει σ’ αυτήν την τάξη ότι δεν θα τα καταφέρει, ξεφυλλίζει τα πάρα πολλά βιβλία στα πολλά γνωστικά αντικείμενα που αίφνης του δίνονται αδιάφορα, παραδομένος στα προβληματά του. Τα βιβλία μέχρι τα χριστούγεννα είναι σχεδόν όλα σκισμένα και ταλαιπωρημένα, τα βοηθήματα που οι γονείς αγοράζουμε σε κάθε μάθημα επίσης. Δεδομένου ότι τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες είναι συνήθως παιδιά με μεγάλους δείκτες ευφυίας και δημιουργικότητας που λόγω των δομών του εκπαιδευτικού μας συστήματος δεν μπορούν να αποδώσουν τις μεγάλες δυνατότητες που έχουν και που οι δάσκαλοί τους αναγνωρίζουν, η ενίσχυση των υποστηρικτικών μαθημάτων και της υποστήριξης σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο των σχολικών μονάδων είναι απολύτως απαραίτητη.Διότι εν προκειμένω όσα βιβλία και αν τυπωθούν με τις αντίστοιχες δαπάνες, επί της ουσίας ένα τεράστιο δυναμικό καταλήγει στον κάλαθο των αχρήστων εν ανυπαρξία όχι θεωρητικών συμβουλών και κατευθύνσεων αλλά άμεσα εφαρμόσιμων συγκεκριμένων πρακτικών.
Το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει εμένα και φαντάζομαι οποιονδήποτε μάχημο εκπαιδευτικό ειναι αν οι φορείς για τους οποίους συζητάμε ειναι ενας δύο ή δεκαπέντε. Αυτό που με ενδιαφέρει ειναι να καταφέρουν επιτέλους ,στοιχειωδώς έστω, να κάμουν την δουλειά τους, στα προγράμματα (π.χ. 2 ώρες Αλγεβρα Α Λυκείου ,6 ώρες Αρχαία), στην ύλη ( παραλέιπομε το αόριστο ολοκλήρωμα ,έχομε το ορισμένο) , στη λογική της ύλης και τη φιλοσοφία της (διδάσκομε στο μαθητή ..ολοκληρώματα αλλά δε ξέρει τι ειναι όριο συνάρτησης), στα βιβλία, στη σχέση του επιπέδου που υποτίθεται ότι πρέπει να διδάξω το μαθητή και του επιπέδου των θεμάτων των πανελληνίων (αν ακολουθήσει κάποιος τις «οδηγίες» …..) δηλαδή να αποκτήσουν μια στοιχειώδη σχέση με τη πραγματικότητα. επιτέλους .
Θεωρώ απαραίτητη και αναγκαία την δημιουργία ενός τέτοιου φορέα, και παράλληλα κατάργησης των υπαρχόντων. Όλοι εμείς που ασχοληθήκαμε με έρευνα, με διδακτορικές διατριβές, μελέτες κλπ, γνωρίζουμε και τα προβλήματα που έθετε π.χ. το Π.Ι. στην όλη μας προσπάθεια. Οι νέες τεχνολογίες αποτελούν πλέον κομμάτι του κόσμου μας, οι φορείς προς κατάργηση έπρεπε ήδη να εκσυγχρονισθούν και να αντιληφθούν τα μηνύματα των καιρών, χωρίς να παρουσιάζουν στατική στάση. Από αυτούς ξεκινά η εκπαιδευτική πολιτική, αποτελούν παράδειγμα, και το δυναμικό τους πρέπει να έχει την κατάλληλη κατάρτιση, υποδομή, γνώσεις και δεξιότητες στην εκπαιδευτική διαδικασία με χρήση νέων τεχνολογιών. Στοιχείο ιδιαίτερα σημαντικό για τη στελέχωση του νέου φορέα, έτσι ώστε να περάσει τη νέα αντίληψη στους νέους ανθρώπους – μέσω των δασκάλων και των καθηγητών, οι οποίοι πρέπει να επιμορφωθούν στη διδακτική μέσω των νέων τεχνολογιών για τα γνωστικά αντικείμενα που τους αφορούν.
Σαν πολίτες έχουμε κουραστεί να βλέπουμε καινούργιους φορείς που υπόσχονται πολλά και ελλείψει χρηματοδοτήσεων η κακής διαχείρισης, λόγω κομματικών παρεμβάσεων, να μην παράγουν έργο.
Εκτιμώ οτι η βελτίωση του παρόντος συστήματος είναι πιο οικονομική λύση
ΕΙΝΑΙ ΘΕΤΙΚΗ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΣΕ ΕΝΑ, ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ Ο ΟΡΟΣ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ» ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΦΟΡΕΑ
Είναι γνωστό σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα ότι το έργο της επιστημονικής υποστήριξης του παιδαγωγικού και εκπαιδευτικού έργου του Υπουργείου Παιδείας το εκτελούσε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο με τον αρτιότερο τρόπο μέχρι σήμερα και γι αυτό δεν υπάρχει πειστικός λόγος για την κατάργηση του Π.Ι.. Η συγχώνευση των τριών άλλων φορέων που ιδρύθηκαν, ενώ υπήρχαν αντίστοιχα τμήματα του Π.Ι, μπορεί να γίνει για λόγους οικονομίας είτε με το να συγχωνευτούν σε ένα άλλο Νομικό Πρόσωπο είτε, το ορθότερο, να συγχωνευτούν στα τμήματα του Π.Ι.. Η εκτίμηση ότι το Π.Ι. «οδηγείται σε μαρασμό» είναι ανακριβής, καθώς του έχουν ανατεθεί τα μεγαλύτερα έργα για το «Νέο Σχολείο» και τα εκτελεί με επιτυχία.
Το αγαθό της εκπαίδευσης είναι δημόσιο αγαθό το οποίο όπως προσδιορίζεται στην παράγραφο 2 του άρθρου 16 του Συντάγματος «…αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων…».
Το αγαθό αυτό, ως βασική αποστολή του Κράτους, είναι αγαθό εθνικού ενδιαφέροντος και προτεραιότητας που μόνον υπηρεσίες του Κράτους οφείλουν να το υποστηρίζουν και να το εποπτεύουν. Γι΄ αυτό και ο νομοθέτης του N. 1566/85 (όπως και οι προγενέστεροι νόμοι ΨΝΑ΄/19-09-1862, Ν.4379/1964 κλπ.) θεσμοθετεί, στο Υπουργείο Παιδείας, ανεξάρτητη δημόσια υπηρεσία (το Π.Ι.) η οποία υπάγεται απευθείας στον Υπουργό στον οποίο και λογοδοτεί (παρ. 4, άρθρο 24 του N. 1566/1985 http://www.pi-schools.gr/pi_history/N1566-pi.pdf). Επιπροσθέτως, με τον N.1566/85, που επανιδρύει το Π.Ι., επιτυγχάνεται ο διαχωρισμός του διοικητικού έργου από το εκπαιδευτικό-παιδαγωγικό έργο που επιτελείται στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας και, ως εκ τούτου, αναδεικνύεται η σημαντικότατη διάσταση της υποστήριξης της διδακτικής πράξης.
Γεννιέται εύλογα, λοιπόν, το ερώτημα γιατί η δημιουργία ενός νέου φορέα και όχι ο εκσυγχρονισμός, η αναμόρφωση και η προσαρμογή του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου στη σύγχρονη εποχή με την εκ νέου ανάθεση των αρμοδιοτήτων που του αφαιρέθηκαν με την ίδρυση των άλλων οργανισμών; Αν, εξάλλου, στόχος είναι η ευελιξία στην έρευνα των εκπαιδευτικών θεμάτων και στις επιμορφωτικές δράσεις, και στην περίπτωση αυτή λύση είναι αφενός η αναμόρφωση και ο εκσυγχρονισμός του Π.Ι. (περιορισμός των Τμημάτων του, έκδοση κανονισμού λειτουργίας του, όπως προσδιορίζει στο άρθρο 27 ο Ν. 1566/85 κλπ.), αφετέρου η δημιουργία ενός Νομικού Προσώπου στο οποίο θα ενταχθούν οι άλλοι τρεις φορείς.
Είναι απορίας άξιον, πώς, ενώ ακόμα και σήμερα έχουν ανατεθεί και υλοποιούνται από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο τα σοβαρότερα έργα που αφορούν στο «Νέο Σχολείο», παρουσιάζεται αυτό το Σχέδιο Νόμου και η εισηγητική έκθεση για τη συγχώνευση των φορέων, τα οποία, στην ουσία, εξουδετερώνουν την αποδοτικότητα και το κύρος του μέσα από τη διαφαινόμενη βούληση χειραγώγησης του έργου του.
Συμφωνώ με την κατάργηση όλων των φορέων που σχετίζονται με την εκπαίδευση και την εκπαιδευτική διαδικασία και την ενοποίησή τους σε έναν. Αυτό σημαίνει εξοικονόμηση πόρων, οι οποίοι μπορούν να διατεθούν σε άλλους τομείς, όπως για παράδειγμα στα ίδια τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς, και ένα πιο ευέλικτο σχήμα για τη λήψη αποφάσεων.
Όμως ποιοι θα τοποθετηθούν στις θέσεις Διευθυντών, Προϊσταμένων και στελεχών; Αυτοί που έχουν ένα σωρό από «τυπικά προσόντα» και που στο παρελθόν αποδείχτηκαν πολύ «λίγοι» στη λήψη πρωτοβουλιών και αποφάσεων ή αυτοί που έχουν τα ουσιαστικά προσόντα, δηλ αποδεδειγμένη εμπειρία και αποτελεσματικότητα, βαθιά κατανόηση των εκπαιδευτικών θεμάτων και άμεση επαφή με την πραγματικότητα της εκπαίδευσης.
Αν γίνει το πρώτο πολύ φοβάμαι ότι θα έχουμε μία από τα ίδια, ό,τι σχήμα και αν αποφασιστεί να δημιουργηθεί.
Τη θεωρώ επιτακτική με τη κατάλληλη στελέχωση με πρόσωπα με εμπειρία στη μαχόμενη εκπαίδευση. Ίσως για ιστορικούς λόγους πρέπει να διατηρηθεί το όνομα ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ
Δεν συντρέχει κανένας λόγος για να καταργηθεί μια «ανεξάρτητη δημόσια υπηρεσία» και να ιδρυθεί στην θέση της ένα «Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου». Δεν είναι χρηστή διοίκηση η υποβάθμιση θεσμικών φορέων, ούτε η άσκοπη αλλαγή φορέων που είναι αποτελεσματικοί. Απεναντίας η αναβάθμισή τους, η συγχώνευση και ο εκσυγχρονισμός τους είναι άκρως απαραίτητες διοικητικές ενέργειες. Ο χαρακτηρισμός ότι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο «οδηγήθηκε σε μαρασμό» είναι αβάσιμος. Μια ματιά στα πεπραγμένα και τον προγραμματισμό του ΠΙ θα πείσει τον κάθε ενδιαφερόμενο για το αντίθετο http://www.pi-schools.gr/download/news/actionplan-last.pdf .
Όσο λιγότεροι είναι οι φορείς, τόσο πιο σφαιρική είναι η αντιμετώπιση και τόσο πιο ευέλικτες είναι οι δομές. Το κύριο θέμα όμως είναι ο μακροπρόθεσμος εκπαιδευτικός στρατηγικός προγραμματισμός. Ο αριθμός των φορέων είναι διαδικαστικό.
Το Π.Ι. θέλει στήριξη και αναμόρφωση όχι να λειτουργούν άλλες ομάδες στο ΥΠΕΠΘ για θέματα που είναι αρμοδιότητα του Π.Ι, ενός δημοκρατικού φορέα που συνεχώς βάλλεται.
Ναι διότι υπάρχει διάσπαση σε πολλά Ινστιτούτα, αλλά θεωρώ ότι και ιστορικά θα πρέπει να τηρηθε΄λι το Π.Ι. και να υπαχθούν σε αυτό τόσο η Επιμόρφωση και ο Εκπαιδευτικός Σχεδιασμός όσο και η έρευνα, όπου στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο θα υπάρχουν ξεχωριστά , αλλά επικοινωνούντα Τμήματα
Είναι αναγκαία η αλλαγή της φιλοσοφίας και της δράσης των φορέων, και όχι η δημιουργία ενός νέου φορέα όπου θα επιλεγούν υπάλληλοι με τα ίδια κριτήρια που χρησιμοποιήθηκαν και στους άλλους αναποτελεσματικούς φορείς και θα εργάζονται με τους ίδιους στόχους, νοοτροπία και αντίληψη για την εκπαίδευση.
Πιστεύω ότι και στον τρόπο που ασκείτε την πολιτική σας θα πρέπει να κάνετε αλλαγές. Δηλαδή να πάψετε να ιδρύετε νέους φορείς, (κάτι που κοστίζει και μάλλον είναι μια επανάληψη των ήδη υπαρχόντων με νέο όνομα και πρόσωπα) και να δείτε πως θα κάνετε τους ήδη υπάρχοντες διοικητές των φορέων να εφαρμόσουν αυτά που θέλετε και να κινητοποιήσουν τους υφισταμένους τους να κάνουν το ίδιο. Αν δεν εφαρμόζετονται αυτά που ζητάτε μαλλον κάποιοι είναι ακατάλληλοι για αυτή την δουλειά και θα πρέπει να τους βρείτε μια πιό κατάλληλη θέση(μετάταξη, επιστροφή στην διδασκαλία κτλ)
Πολλές φορές ακούγεται «κατ’ αρχάς» ενώ δεν υπάρχει αρχή ή η αρχή περί άλλων αναφέρεται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αρχής, «το κανόνι δεν έριξε για δέκα λόγους, πρώτον «ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΜΠΑΡΟΥΤΙ», όλοι οι επόμενοι λόγοι περιττεύουν και ΔΕΝ έχουν έννοια.
Διαβάζοντας κάποιος τους τίτλους αυτομάτως αναρωτιέται (εφόσον γνωρίζει τις έννοιες των λέξεων) στην Ελλάδα δεν υπάρχει παιδεία, μόνο εκπαίδευση υπάρχει;
Σκόπιμο να δικαιολογήσω την ερώτηση.
ΠΑΙΔΕΙΑ. Να αναπτύξει την ικανότητα του παιδευθέντος να αντιδρά με την επιλογή είτε της λύσης στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει είτε της άποψης που προτείνει κλπ. Η επιλογή γίνεται μετά από σκέψη σε συνδυασμό με τη γνώση που διαθέτει και κρίση για το αποτέλεσμα που θα επιδιωχθεί.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Να αναπτύξει την ικανότητα του εκπαιδευθέντος να αντιδρά με συγκεκριμένο τρόπο στο ερέθισμα που δέχεται, χωρίς σκέψη και χωρίς επιλογή και έτσι το αποτέλεσμα θα είναι ένα και μοναδικό για όποιον δεχθεί το ερέθισμα.
Με τις παραπάνω προϋποθέσεις εκπαιδεύονται οι οδηγοί αυτοκινήτων, οι στρατιώτες, οι χορευτές, οι πυροσβέστες, οι σκύλοι, τα ζώα του τσίρκου, κλπ.
Από τα αναφερθέντα καθίσταται σαφές ότι υπάρχει η ανάγκη του διαχωρισμού του σχολείου από το εκπαιδευτήριο και αν δεν γίνει κάτι τέτοιο, μελλοντικά πλέον δεν μπορεί κανείς να αναφέρεται σε πολίτες μιας χώρας, αλλά σε ομάδες εκπαιδευμένων.
Σχολεία λοιπόν για παιδεία και πολίτες, και εκπαιδευτήρια για άβουλα μέλη της κοινωνίας ώστε να έχουν έννοια τα επόμενα.
Η επιτελικού χαρακτήρα υποστήριξη από καθέδρας, από τα βολικά γραφεία ενός κτιρίου στο κέντρο της Αθήνας, μέχρι τώρα έχει αποτύχει σχεδόν ολοκληρωτικά, όχι μόνο λόγω αναξιοκρατικών επιλογών στη στελέχωση ή πολυδιάσπασης και γραφειοκρατίας. Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι η «βοήθεια στο σχολείο». Να βασίσουν τις δράσεις τους οι επιτελείς του σχεδιασμού στις «αυτοψίες» που θα κάνουν στα ίδια τα σχολεία, χωρίς μεσολαβητές και αντιπροσώπους. Τι λειτουργεί, τι δεν λειτουργεί, τι θέλει ο μάχιμος εκπαιδευτικός, τι ανάγκες έχει το κάθε σχολείο, το κάθε μάθημα. Αλλιώς, οι αποθήκες, οι αίθουσες, οι βιβλιοθήκες γεμίζουν όργανα, πολυμέσα, υπολογιστές, βιβλία και το μάθημα εξακολουθεί να γίνεται με πίνακα, σχολικό εγχειρίδιο και κιμωλία.
Όσο αναγκαία είναι η ενοποίηση ενός πολυδιασπασμένου χώρου, άλλο τόσο είναι αναγκαίο, από τη μια η πλήρης στελέχωσή του και από την άλλη η ουσιαστική αυτονομία του. Επίσης, είναι σημαντικός ο τρόπος στελέχωσής του. Γι’αυτό θα πρέπει να διευκρινιστούν οι διαδικασίες επιλογής και του Γενικού Διευθυντή αλλά και των υπόλοίπων στελεχών του. Ειδικότερα οι θέσεις «Ειδικών Συμβούλων», δεν πρέπει να αφορούν μόνο εκπαιδευτικούς αυξημένων προσόντων, αλλά κάθε εκπαιδευτικό με γνώσεις και εμπειρίες. Οι τελευταίες δεν είναι πάντοτε χαρακτηριστικό όσων διαθέτουν μόνο τις πρώτες. Εξάλλου κάποτε θα πρέπει και η πολιτεία να αναγνωρίσει με απτό τρόπο τη συμβολή των εκπαιδευτικών της πράξης και να τους χρησιμοποιήσει στις επιδιώξεις της.
Φοβάμαι ότι πάλι γραφειοκρατικά προχωράτε.
Για τον τρόπο διδασκαλίας προτείνω να δημιουργηθεί ένας δικτυακός τόπος με όλη την διδακτέα ύλη ανά μάθημα. Στο τμήμα του που θα είναι ελεύθερα προσβάσιμο θα υπάρχει το σχετικό λήμμα από το αντίστοιχο βιβλίο, σχετικά εκπαιδευτικά βοηθήματα ή σύνδεσμοι για εποπτικά μέσα και ερωτήσεις εμπέδωσης. Γενικά υλικό που θα βοηθήσει τον μαθητή μέχρι που να υποκαθιστά την διδασκαλία στην τάξη.
Από πίσω θα υπάρχει φόρουμ προσβάσιμο μόνο σε εκπαιδευτικούς όπου θα προτείνονται και θα σχολιάζονται σχέδια μαθήματος και εναλλακτικοί τρόποι παρουσίασης ώστε να γίνει πιο ενδιαφέρον. Θα συζητούνται προβλήματα που προέκυψαν και θα προτείνονται λύσεις με την συμβολή ψυχολόγων παιδαγωγών του υπουργείου. Ομοίως θα συζητούνται προσθαφαιρέσεις και αλλαγές στο υλικό που είναι προσβάσιμο στους μαθητές, ακόμη και στην διατύπωση του βιβλίου. Οι προτάσεις θα μπορούν να αξιολογηθούν από τους εκπαιδευτικούς που τις διαβάζουν. Οι πιο αξιόλογες θα εμφανίζονται πρώτες και οι εισηγητές τους θα κερδίζουν κάποια μόρια ως επιβράβευση και κίνητρο συμμετοχής.
Το αποτέλεσμα θα είναι ο εκπαιδευτικός να μπαίνει για να βρει ένα σχέδιο μαθήματος για την επόμενη μέρα και να περνάει ένα σεμινάριο για όλο το εποπτικό υλικό που μπορεί να χρησιμοποιήσει και τα πιθανά προβλήματα που θα αντιμετωπίσει.
Θεωρώ περιττό να αναφερθώ στα πλεονεκτήματα ενός τέτοιου φόρουμ, στο ανύπαρκτο κόστος του, στην αυτόματη προσαρμογή του στις εκπαιδευτικές ανάγκες και στην εξέλιξη της τεχνολογίας καθώς και στην δυνατότητά του να διορθώσει τις ατέλειες και παραλείψεις της πρότασής μου και της αρχικής του εφαρμογής.
Για την διδακτέα ύλη απευθυνθείτε στις επιχειρήσεις και ζητείστε να συμπληρώσουν μέσω διαδικτύου μία κατάσταση με τον αριθμό και τις δεξιότητες ή τα γνωστικά αντικείμενα που θα ζητάνε μετά 5 χρόνια από τους υπαλλήλους και τους συνεργάτες τους. Από χειρισμό μηχανημάτων και ξένες γλώσσες μέχρι εξειδικευμένους τομείς δικαίου και κατασκευών.
Δημοσιεύστε τα αποτελέσματα και θα δημιουργηθεί η ζήτηση.
Εσείς προσπαθήστε να την ικανοποιήσετε εντάσσοντας αυτά τα αντικείμενα στο εκπαιδευτικό σύστημα. άλλα στην τεχνική άλλα στην ανωτάτη, άλλα σαν μεταπτυχιακά τμήματα και άλλα δωρεάν μέσω διαδικτύου και χορήγηση πιστοποιητικού κατόπιν αδιάβλητων εξετάσεων.
Να καταργηθούν όλοι και να δημιουργηθεί ένας καινούριος φορέας χωρίς βάρη από το παρελθόν και κυρίως χωρίς μόνιμους παρέδρους ή ισόβιους δερβέναγες. Τα στελέχη να αξιολογούνται ανά τακτά διαστήματα και σε καμιά περίπτωση να μην μπορούν να υπηρετούν περισσότερες από δύο θητείες.
Να μην ενταχθούν οι υπάρχοντες πάρεδροι, σύμβουλοι κτό. στο νέο φορέα χωρίς πρηγουμένως να αξιολογηθούν.
Στα σώματα αξιολόγησης οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης να μην υπερβαίνουν το 1/3 του συνόλου των μελών.
Ναι στον ενιαίο φορέα με την προϋπόθεση ότι θα στελεχωθεί από άτομα με επιστημονικό κύρος και άποψη και όχι με «his master voice»
Η ύπαρξη των πολλών (πχ ΠΙ, ΚΕΕ, ΟΕΠΕΚ) το μόνο που εξυπηρετούσε ήταν η απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων
φυσικά, 4 φορείς που κάνουν το ίδιο πράγμα είναι απαράδεκτο
Αγαπητή κ.Υπουργέ.Θα ήθελα να σας συγχαρώ για τον ζήλο που δείχνεται να συμμαζέψεται την εκπ/ση.Προχωρείστε στην ενοποίηση όλων αυτών των φορέων και στην εφαρμογή των προτάσεων της επιτροπής Τσάτσου.Καιρός να γυρίσουν στις τάξεις όλοι αυτοί οι εκπ/κοί που περιφέρονται χρόνια τώρα σε κάτι φορείς τύπου ΠΛΗΝΕΤ-ΕΚΦΕ-ΚΠΕ-ΓΡΑΣΥΠ και αλλού.Φαίνεται κάτι να αλλάζει σ΄αυτό το κράτος.
Υπάρχει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο που είναι αρμόδιο για όσα σχεδιάζεται να ανατεθούν στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (Π.Ι.) λειτουργεί συλλογικά δηλαδή τις αποφάσεις τις παίρνουν τα αρμόδια τμήματα, έτσι είναι δύσκολη η χειραγώγηση του, αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που επιχειρείται η διάλυση του και η αντικατάσταση του από ένα φορέα που θα αποφασίζει καθ΄υπαγόρευση. Ένας τέτοιος φορέας είναι περιττός και επικίνδυνος.
Αναγκαία, όχι. Η πολυδιάσπαση όμως είναι κακό πράγμα. Με την ενοποίηση των φορέων μπορούμε να ελπίζουμε και στην ενοποίηση των 32.000 διαφορετικών μητρώων εκπαιδευτών ενηλίκων; Γιατί πάγωσε το ενιαίο μητρώο εκπαιδευτών ενηλίκων;
Αγαπητή κυρία Υπουργέ,
Θα ήθελα να σας συγχαρώ για την υπέρμετρη προσπάθεια που καταβάλλει το υπουργείο, ώστε το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα να εκσυγχρονιστεί και να γίνει καινοτόμο και ταυτόχρονα ανταγωνιστικό. Θα ήθελα απλά να σημειώσω ότι νιώθω πως επιτέλους κάτι προχωρά σε αυτή τη χώρα, χωρίς να κωλύεται στις διάφορες παρεμποδίσεις από διάφορους ανθρώπους. Συνεχίστε αυτή τη διαδικασία με γνώμονα την ανάπτυξη της χώρας και στόχο την ανάδειξη των μαθητών και όλων των εμπλεκομένων στην εκπαιδευτική διαδικασία.