Αρχική Η αναβάθμιση του ρόλου των Πρότυπων – Πειραματικών1ε) Διατυπώστε τις απόψεις σας για τον τρόπο διοίκησή τους

1ε) Διατυπώστε τις απόψεις σας για τον τρόπο διοίκησή τους

Διατυπώστε τις απόψεις σας για τον τρόπο διοίκησή τους

Σχόλια
  • 26 Ιανουαρίου 2011, 00:38 | Δημήτρης

    Οργάνωση και διοίκηση των πρότυπων-πειραματικών σχολείων (ΠΠΣ): Ο ρόλος των τριών οργάνων διοίκησης του σχολείου που ήδη υπάρχουν (διευθυντής, υποδιευθυντής, σύλλογος διδασκόντων) είναι πολυδιάστατος και ταυτόχρονα εξαιρετικά σημαντικός για την ομαλή και αποτελεσματική λειτουργία της σχολικής μονάδας. Πιστεύω συνεπώς, ότι το υπουργείο θα πρέπει, με τις πρωτοβουλίες που θα πάρει, να υποστηρίξει και να αναβαθμίσει τις αρμοδιότητες που έχουν αυτά τα τρία όργανα. Για την επιλογή του διευθυντή, ο οποίος έχει ρόλο πολύ κομβικό για τη λειτουργία του σχολείου, βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την πρόταση της κ. Πηγιάκη που παρουσίασε στην σελίδα αυτή. Θεωρώ επίσης την ύπαρξη υποδιευθυντή απαραίτητη, ανεξάρτητα από το πλήθος των τμημάτων του ΠΠΣ, με σαφείς αρμοδιότητες, ενώ η διευθυντική ομάδα πρέπει να υποστηρίζεται απαραιτήτως από γραμματέα και επιστάτη καθώς και βοηθητικό προσωπικό (προσωπικό καθαριότητας και φύλαξης). Για το διδακτικό προσωπικό θα πρότεινα τη σύσταση σε κάθε ΠΠΣ ενός «συντονιστή» καθηγητή (από τους διδάσκοντες του σχολείου), με ετήσια θητεία, για κάθε τομέα μαθημάτων (συντονιστής για τα γλωσσικά μαθήματα, συντονιστής για τα μαθήματα θετικών επιστημών, κ.ο.κ.) μια πρακτική που λειτουργεί εξαιρετικά θετικά όπου έχει υιοθετηθεί (π.χ. Αγγλία, Κύπρος και αλλού). Για το Επιστημονικό Εποπτικό Συμβούλιο του κάθε ΠΠΣ τώρα. Ομολογώ ότι θα περίμενα από το κείμενο του υπουργείου να περιγράψει έστω με δύο λόγια τον σκοπό για τον οποίο προτείνει τη σύστασή του. Και να εξηγήσει τι ακριβώς θα εποπτεύει, μια που το καλεί «εποπτικό». Μια σωστή επιλογή διευθυντή, υποδιευθυντή και διδακτικού προσωπικού καθώς και μια σωστή υποστήριξη σε επίπεδο παιδαγωγικό και υλικοτεχνικό νομίζω είναι αρκετή για να λειτουργήσει με πρότυπο τρόπο μια οποιαδήποτε σχολική μονάδα. Το προτεινόμενο συμβούλιο θα μπορούσα να το καταλάβω ως συμβουλευτικό όργανο κυρίως σε ζητήματα εκπαιδευτικής καινοτομίας και έρευνας. Ένα τέτοιο όργανο για να έχει κύρος αλλά και να μπορεί να φέρει σε πέρας την όποια αποστολή του πρέπει να απαρτίζεται από άτομα που έχουν: α) άμεση σχέση με το συγκεκριμένο σχολείο και λογοδοτούν για τη σχέση τους αυτή (π.χ. διευθυντής, πρόεδρος γονέων και κηδεμόνων, μέλος συλλόγου διδασκόντων) ή β) που έχουν ειδικές γνώσεις και σπουδές στις επιστήμες τις αγωγής και ιδιαίτερα στην εκπαιδευτική έρευνα και καινοτομία. Επίσης, θεωρώ απαραίτητο για λόγους τυπικούς και ουσιαστικούς τα μέλη του συμβουλίου να επιλέγονται κατόπιν ανοικτής προκήρυξης μέσω μιας αδιάβλητης και αξιοκρατικής διαδικασίας και όχι να διορίζονται. Το ίδιο και για τα μέλη της Διοικούσας Επιτροπής σε εθνικό επίπεδο. Τέλος, θεωρώ αυτονόητη τη πρόνοια του νομοθέτη για την ισότιμη συμμετοχή κάθε μέλους του συμβουλίου.

  • 26 Ιανουαρίου 2011, 00:18 | Μιχάλης Γεωργιάδης (Πειραματικό Παν/μιου Μακεδονίας)

    Ένα σχολείο που είναι συνδεδεμένο με την καινοτομία και την έρευνα πρέπει να έχει αυτονομία στη λειτουργία του σε ότι αφορά τον προγραμματισμό του εκπαιδευτικού έργου: το πειραματικό στοιχείο έτσι μόνο μπορεί να καταστεί οργανικό στοιχείο της ζωής αυτού του σχολείου. Εννοείται πως αυτού του είδους το σχολείο αξιολογείται και εσωτερικά και εξωτερικά με διαφορετικά, πιο απαιτητικά, κριτήρια από αυτά των συμβατικών σχολίων. Με τα δεδομένα των αξιολογήσεων, η γνώμη του Διεθυντή αποκτά βαρύνουσα σημασία στην επιλογή των εκπαιδευτικών.

  • 25 Ιανουαρίου 2011, 23:22 | Δημήτρης Βαλινδράς

    Παρατηρώ ότι δεν γίνεται καμία αναφορά στη συμμετοχή γονέων στην διοίκηση των ΠΠΣ. Μάλιστα, βλέπω ότι όπου στα σχόλια γίνεται αναφορά για την συμμετοχή γονέων αυτή συγκεντρώνει αρνητικούς ψήφους. Γιατί άραγε;
    Γιατί δεν υπάρχει πρόβλεψη για συμμετοχή γονέων στην διοίκηση των ΠΠΣ; Ποιοί είναι αυτοί που δεν θέλουν τους γονείς να συμμετέχουν στην διοίκηση ενός θεσμού που προορίζεται να μορφώσει τα βλαστάρια τους και να παραδώσει καλύτερους πολίτες στην κοινωνία; Και πως μπορούν να κρίνουν καλύτερα και ερήμην του γονέα την ποιότητα της εκπαίδευσης ενός παιδιού;
    Επειδή λοιπόν είμαι από τους γονείς αυτούς που νοιάζονται και θέλουν να συμμετέχουν στην διαμόρφωση των συνθηκών διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους, επιθυμώ να δω στο καινούργιο νόμο αποτύπωση της συμμετοχής των γονέων στην διοίκηση των σχολείων σε θέματα τόσο του εκπαιδευτικού προγράμματος και της υλικοτεχνικής υποδομής όσο και επί της επιλογής των διδασκόντων και των επιπλέον δραστηριοτήτων που κάθε σχολείο θα αναπτύξει.
    Άλλωστε, η συμμετοχή γονέων σε σχολικές επιτροπές και στην διαμόρφωση της εκπαίδευσης των παιδιών είναι ένας θεσμός που εφαρμόζεται επιτυχημένα σε πολλές από τις κοινωνίες που πρέπει να ανταγωνισθούμε.

  • 25 Ιανουαρίου 2011, 22:53 | Γ. Κ.

    Η διοίκηση Προτύπων και Πειραματικών επιβάλλεται να είναι συλλογική. Επόπτης και εποπτικό, όπου υπάρχουν, διευθυντής, υποδιευθυντής και σύλλογος διδασκόντων επεξεργάζονται τις δράσεις και θέτουν τους στόχους της επομένης σχ. χρονιάς σε όλα τα επίπεδα. Αυτό που λείπει: συνεργασία.

  • 25 Ιανουαρίου 2011, 21:25 | Γιώργος Κόσυβας, μαθηματικός, Βαρβάκειο Πειραματικό Λύκειο

    Για την αποτελεσματική διοίκηση και την αποδοτική λειτουργία των πρότυπων-πειραματικών σχολείων καθοριστική θα είναι η ενίσχυση της αυτονομίας κυρίως σε θέματα λήψης αποφάσεων που αφορούν το παιδαγωγικό πρόγραμμα της σχολικής μονάδας (ΠΠΣΜ) (δεν αναφέρομαι στην απόφαση της παιδαγωγικής συνεδρίασης κατά την έναρξη του διδακτικού έτους που καταχωρίζεται στα πρακτικά). Η εμπειρία της αυτοαξιολόγησης που βρίσκεται σε εξέλιξη θα μπορούσε οδηγήσει στη θεσμοθέτηση και στην Ελλάδα ΠΠΣΜ (στη Γαλλία καθιερώθηκαν από τη δεκαετία του 70 για όλα τα σχολεία). Με βάσει τις γενικές προτεραιότητες και τις ειδικότερες κατευθύνσεις των εκπαιδευτικών αρχών (Δ.Ε.Π.Π.Σ. και Ε.Ε.Σ.). ο σύλλογος των διδασκόντων (κατά ομάδες) μετά από αδιάλειπτο διάλογο με τους γονείς των μαθητών και την τοπική κοινωνία επεξεργάζεται το ΠΠΣΜ. Το ΠΠΣΜ είναι ένα γραπτό συμβόλαιο (μάλλον ετήσιας διάρκειας) που σκιαγραφεί ένα όραμα για την πολιτισμική και παιδαγωγική ταυτότητα του πρότυπου σχολείου και τις ειδικότερες επιδιώξεις που αφορούν τη διδασκαλία των μαθημάτων, τους «ομίλους ενδιαφερόντων», τα πιλοτικά προγράμματα κλπ. «Το ΠΠΣΜ εκφράζει προθέσεις, αξίες, ιδανικά και εκπαιδευτικούς στόχους για το σχολείο. Είναι έκφραση μιας επιθυμητής κατάστασης, προβλέπει τα μέσα εφαρμογής, καθορίζει το σύνολο των ιδιαίτερων διδακτικών και μαθησιακών επιλογών και άλλων δραστηριοτήτων τα οποία η εκπαιδευτική κοινότητα της σχολικής μονάδας (ο σύλλογος των διδασκόντων) προτίθεται να εφαρμόσει σε συνεργασία με όλους τους ενεργητικούς συντελεστείς που δρουν ή συνδέονται με το σχολείο» (P. Dupont). Στο παιδαγωγικό πρόγραμμα υπάρχει ευελιξία και δυνατότητες τροποποιήσεων. Επιπλέον, ο τίτλος πρότυπα-πειραματικά σχολεία παρέχει εύρος διαβαθμίσεων και ελευθερία επιλογών. Θα μπορούσε η Δ.Ε.Π.Π.Σ. να προσδιορίζει τη φυσιογνωμία κάθε συγκεκριμένου σχολείου (π.χ. έμφαση στις θετικές επιστήμες, τις ανθρωπιστικές, τις τέχνες κλπ.) και τη σύνδεση του με ανάλογο τριτοβάθμιο ίδρυμα. Το ΠΠΣΜ υιοθετείται από το διευθυντή της σχολικής μονάδας, δημοσιοποιείται στο διαδίκτυο και εκτυπώνεται για την ενημέρωση των ενδιαφερόμενων. Ο ικανός και αποτελεσματικός διευθυντής του πρότυπου σχολείου, επιδεικνύοντας σεβασμό στην πολυσύνθετη διαφορετικότητα των επικοινωνιακών μετόχων, εμπνέει ένα όραμα που μοιράζονται όλοι.

  • 25 Ιανουαρίου 2011, 14:40 | ΚΛΑΙΡΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗ

    Ο ρόλος του ηγέτη είναι πάντα σημαντικός. Στη Σχολή Αναβρύτων είχαμε κλασσικό Λύκειο, Γενικό Λύκειο και Γεωργική Σχολή. Υπήρχαν 3 λυκειάρχες. Υπήρχε όμως και ο ένας ο Γενικός Διευθυντής ο κ. Γρηγοριάδης. Ήταν άξιος, αδιαμφισβήτητος ηγέτης. Ήταν θεολόγος, είχε δε γράψει και το ββλίο των Θρησκευτικών της Γ΄ Λυκείου. Δίδασκε δύο ώρες αλλά δυστυχώς όχι στο δικό μου τμήμα. Όταν όμως τύχαινε να μπει για να μας καλύψει κάποιο κενό κρεμώμασταν όλοι κυριολεκτικά από τα χείλη του!

    Σα μαθήτρια δεν είχα κανένα πρόβλημα δυσλειτουργίας του σχολείου. Λειτουργούσαν όλα άψογα. Από την αρχή της σχολικής χρονιάς κάναμε κανονικά μάθημα. Το σχολείο ήταν πεντακάθαρο. Επιπλέον υπήρχε και οικοτροφείο αλλά εκεί γινόταν δεκτά μόνο αγόρια. Τότε, το 1977 ήμασταν τα πρώτα κορίτσια που μπήκαμε στο σχολείο και προερχόμασταν κυρίως από γυμνάσια θηλέων. Ο κ. Γενικός και οι καθηγητές μας, μας είχαν στηρίξει σ΄ αυτή την προσαρμογή.

    Υπήρχε μία γραμματεύς που κρατούσε τις απουσίες και οι καθηγητές ήταν απαλλαγμένοι από κάτι τέτοιες ασχολίες.

    Από τις 6 μέρες, που πηγαίναμε σχολείο ο κάθε καθηγητής είχε μία μέρα ρεπό, που πιστέψτε με συχνά την αφιέρωνε συχνά για να αγοράσει βιβλία ή για να επισκεφθεί βιβλιοθήκες ή για να μας παρουσιάσει κάποια εργασία του.

    Ο Γενικός καλούσε τους γονείς συχνά, όλους μαζί ή και χωριστά αν υπήρχε πρόβλημα και εκείνοι ανταποκρίνονταν αν και μέναμε σε διάφορα μέρη του λεκανοπεδίου. Σύλλογος Γονέων με πολύ ισχυρή δύναμη δεν υπήρχε αλλά ήταν δεδομένος ο σεβασμός και η εκτίμηση στον κ. Γενικό και η συνεγασία ήταν με όλους τους γονείς πάρα πολύ καλή.

    Τώρα, που ο βαθμός του Επιθεωρητή έχει καταργηθεί, θα μπορούσε ο ηγέτης να είναι ένας Σχολικός Σύμβουλος, ο οποίος όμως πρέπει να επιλεγεί με πολύ προσοχή. Δεν είναι μόνο τα μεταπτυχιακά και οι περγαμηνές στοιχεία ενός άξιου ηγέτη. Ο δικός μας Γενικός Διευθυντής ήταν παιδί του ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων. Μια γνωστή σε όλους μας τραγωδία, ντουφεκίσαν τον πατέρα του, έκαψαν το σπίτι του κλπ. Σ΄αυτά τα πέτρινα αυτά χρόνια διαμόρφωσε έναν ακέραιο χαρακτήρα εξαιρετικού ανθρώπου και σπάνιου ηγέτη και «έκτισε» από την αρχή το δικό μας Κλασσικό Λύκειο.

    Ήταν πόλος έμπνευσης για μας τους μαθητές, τους επίσης άξιους καθηγητές μας αλλά και τους γονείς. Το σχολείο απαιτούσε πολύ διάβασμα αλλά εμάς μας άρεσαν τα δύσκολα! Όλοι καθηγητές και μαθητές μελετούσαμε πολύ. Η μαθητική μας ιδιότητα ήταν η δουλειά μας και την αγαπούσαμε. Καταλαβαίναμε ότι οι καθηγητές μας ήθελαν να μας εμφυσήσουν ηθικές αξίες εκτός από το στόχο μας να περάσουμε στις ανώτατες σχολές.

    Το Πρότυπο Κλασσικό Λύκειο Αναβρύτων ήρθε πρώτο στις Πανελλήνιες με ποσοστό την πρώτη χρονιά σχεδόν 100%. Έγινε και τελετή και ο σύλλογος Γονέων μας απένειμε αναμνηστικά δώρα σε όλους τους αποφοίτους. Όμως το μεγάλο αριστείο άξιζε στο Γενικό μας Διευθυντή και στους καθηγητές μας, που αγωνίστηκαν για να είμαστε εμείς οι «πρωταθλητές».

  • 25 Ιανουαρίου 2011, 10:56 | ΕΛΕΝΑ

    3 άτομα στη διοίκηση θα ήταν ιδανικό. Διευθυντής που να ενδιαφέρεται για την σωστή λειτουργία του σχολείου των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, ένας δάσκαλος που να έχει στην ευθύνη του τα οικονομικά και προμήθειες του σχολείου και μία γραμματεία για όλα τα διαδικαστικά. Βασικό είναι κατά την έναρξη του σχολείου να είναι όλοι οι δάσκαλοι στη θέση τους από την αρχή της σχολικής χρονιάς και όχι οι διευθυντές να ψάχνουν να καλύψουν τις ελεύθερες ώρες. Ούτε τα βασικά δεν έχουμε πολλές φορές για αυτό καλό είναι από τώρα να καλύψουμε όλες τις ανάγκες σε δασκάλους των αντίστοιχων και όχι μόνο σχολείων.

  • 24 Ιανουαρίου 2011, 12:35 | ΟΤΖΑΚΟΓΛΟΥ Θ. ΒΑΡΒΑΚΕΙΟ

    ΟΡΓΑΝΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

    Η διατύπωση γενικών αρχών εκ μέρους του ΥπΠαιδείας δεν αναιρεί το γεγονός της «ειδικής» ασάφειας που τις διακρίνει (και) στο θέμα της Διοίκησης αυτών των Σχολείων.
    Η πολλαπλότητα ρόλων με την οποία φιλοδοξεί να «φορτώσει» αυτά το σχολεία, καθιστά ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη να διατυπώσει ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ πρόταση για τη διοίκηση, μια και έτσι ίσως φανεί και το «θολόν» του πράγματος.
    Άλλωστε προσωπικά έχω διαφωνία με την επιλογή πολλπλών ρόλων και σκοπών από ένα σχολείο(διαφοροποιημένη αλλά συγκεκριμένη πρόταση μου, βασιζόμενη σε άλλες αρχές, υπάρχει στην σχετική ενότητα της διαβούλευσης)

    Στην πρόταση διοίκησης των ΠΣ, ο συντάκτης (-ες;) φαίνεται να αγνοεί παντελώς τη σημερινή δημοκρατική οργάνωση στο επίπεδο της σχολικής μονάδας και τον πρωτεύοντα ρόλο (και λόγο) του Συλλόγου Διδασκόντων. Σε μια τυπική (αξιολογική;) κατάταξη τον υποβαθμίζει στο τελευταίο σκαλοπάτι μιας ιεραρχικής δομής, την ίδια στιγμή που τόσα πολλά προσδοκά από το εκπαιδευτικό δυναμικό αυτών των σχολείων για την επιτυχή λειτουργία τους.

    Δεν υφίσταται (για τον συντάκτη υποθέτω) το ΣΧΟΛΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ. Ένα όργανο δημοκρατικής – λαϊκής συμμετοχής με ουσιαστικό ρόλο στη λειτουργία της Σχολικής Μονάδας.
    Είναι γεγονός ότι ΚΑΙ με την συνευθύνη μας (Σύλλογοι Διδασκόντων, Συνδικαλιστικό Κίνημα Εκπαιδευτικών & Γονέων) δεν επιφυλάξαμε μέχρι σήμερα την καλύτερη στάση στο θεσμό. Αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για την εξαφάνισή του. Ιδιαίτερα σήμερα που η παιδαγωγική έρευνα αναδεικνύει τη Δημοκρατική Ηγεσία & Διοίκηση των Σχολικών Μονάδων, διεθνώς, σαν την ικανή & αναγκαία συνθήκη λειτουργίας των σχολείων στον 21ο αιώνα.

    Η ασάφεια συγκρότησης των ΔΕΠΠΣ, ΕΕΣ, η καλά εγκαταστημένη στη συλλογική μας συνείδηση έλλειψη εμπιστοσύνης (σε μεγάλο βαθμό απόλυτα δικαιολογημένη) προς όλα όσα εκπορεύονται από τη διοικητική και πολιτική ιεραρχία καθώς και η αλλοίωση των χαρακτηριστικών αντιπροσωπευτικότητας σε αυτήν, καθιστά την όλη απόπειρα -του νέου μοντέλου- προβληματική.

    ΠΡΟΤΑΣΗ:
    Μια πρακτική έκφραση ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ Διοικητικής δομής η οποία θα βασίζεται σε συλλογικά κεκτημένα και υπάρχοντα σχήματα, αλλά ποιοτικά εξελιγμένα, μπορεί να περιλαμβάνει το ΣΧΟΛΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ, με διαφοροποιημένες και ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ αρμοδιότητες από το σημερινό και το Κεντρικό Συμβούλιο των ΠΣ των Πανεπιστημίων.

    Κομβικό σημείο -και πεδίο σύγκρουσης- ο καθορισμός των διαφοροποιημένων και υποχρεωτικών αρμοδιοτήτων

    Παρ’ όλα αυτά προσπαθώ να διατυπώσω στοιχεία αυτής της δομής.

    Στον μεν πρώτο (ΣΣ) οριοθετείται με σαφήνεια το πλαίσιο παρεμβάσεων του κάθε συμμετόχου καθώς και υποχρεωτική συμμετοχή του. Στο Σχολικό Συμβούλιο του ΠΣ προστίθεται και η συμμετοχή εκπροσώπου (-ων) του Πανεπιστημίου, στη δικαιοδοσία του οποίου μετέχει το ΠΣ. Συνεδριάζει σε τακτές, υποχρεωτικά προσδιορισμένες προθεσμίες ανά δίμηνο και Συντονιστική Ομάδα, οριζόμενη κατά την αρχή της σχολ. χρονιάς, συντονίζει και παρακολουθεί την υλοποίηση της «πολιτικής» του ΣΣ του ΠΣ.

    Στο δεύτερο, πανελλαδικής εμβέλειας και ευθύνης όργανο, το ΚΣΠΣ, διασφαλίζεται η συμμετοχή κοινωνικών φορέων (Επιστημονική Κοινότητα, Εργαζόμενοι, Εκπρόσωποι παραγωγικών ομάδων, Γονείς, Μαθητές) εμπλεκόμενων άμεσα ή έμμεσα με διαδικασία ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ & ΤΥΧΑΙΑΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ (για ορισμένους απ΄αυτούς τους φορείς πχ εργαζομένων, γονέων, μαθητών κλπ το σύστημα επιλογής προσομοιάζει με αυτό των εφορευτικών επιτροπών ή των ενόρκων). Η διαρκής υποχρεωτική ετήσια ανανέωσή του, σε ποσοστό που θα υπερβαίνει το 50% των μελών του, μπορεί να διασφαλίζει την αντικειμενικότητα στην κρίση του. Για παράδειγμα θα υπάρχει οπωσδήποτε συμμετοχή εκπροσώπων των μη Πειραματικων Σχολείων σε αυτές τις διαδικασίες.

    Σε κάθε περίπτωση, η δομή, πρέπει να αντανακλά τις προσδοκίες και την αγωνία της κοινωνίας

    Τέλος, και σε αυτό το θέμα (της διοίκησης) κάθε ματιά αποκομμένη από το όλον δεν μπορεί παρά να οδηγεί σε ολισθήματα με υπέρογκο κοινωνικό κόστος και διόγκωση της συλλογικής αναξιοπιστίας μας σαν κοινωνίας.
    Ας συναισθανθεί το ΥπΠαιδείας, ότι είμαστε ακόμη στην αρχή μιας προσπάθειας, πριν ακόμη αποφασίσει να την «κλείσει». Φυσικά, να πάρουμε αποφάσεις αλλά……

  • 23 Ιανουαρίου 2011, 23:01 | ΕΛΕΝΗ ΜΟΥΖΟΥΡΑ (ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ)

    Διοίκηση Σχολείου: Για την ομαλή λειτουργία και κυρίως την αποτελεσματικότητα ενός οργανισμού απαιτείται ελεγχόμενη αυτονομία και ουσιαστικές αρμοδιότητες στο άτομο που ασκεί διευθυντικά καθήκοντα. Έτσι είναι απαραίτητο τόσο στα πειραματικά όσο και στα άλλα σχολεία η διεύθυνση του σχολείου να έχει ουσιαστικές αρμοδιότητες δεδομένου ότι γνωρίζει καλύτερα από οιονδήποτε άλλο τις ιδιαιτερότητες και την καθημερινότητα του σχολείου, των μαθητών και των γονέων τους, της τοπικής κοινωνίας και των συνεργατών του. Είναι σημαντικό να έχει τη δυνατότητα να επιλύει προβλήματα σχετικά με τις υλικοτεχνικές υποδομές και τις οικονομικές ανάγκες του σχολείου, μέσα από τη συνεργασία του με την τοπική αυτοδιοίκηση, στην οποία υπάγονται τα σχολικέ κτίρια. Να συμμετέχει στην αξιολόγηση και την επιλογή του διδακτικού, διοικητικού και βοηθητικού προσωπικού, για την αποτελεσματική και ομαλή λειτουργία του σχολείου. Αυτονομία σε θέματα λειτουργίας του σχολείου σε συνεργασία με το Σύλλογο Διδασκόντων, τις μαθητικές κοινότητες και το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων (π.χ. διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων, πρόσκληση προσωπικοτήτων στο σχολείο κ.α.). Η επιλογή του προσώπου που θα ασκεί διευθυντικά καθήκοντα μπορεί να παραμένει ως έχει, δηλαδή με βάση τα μετρήσιμα κριτήρια και τη συνέντευξη από το ΚΥΣΔΕ, με τετραετή (ως έχει δηλαδή) ή πενταετή θητεία. Η επιστημονική κατάρτιση πέρα από εκείνη ενός επιστημονικού τομέα σε θέματα παιδαγωγικής και σχολικής ψυχολογίας είναι απαραίτητη. Ομοίως και η επιλογή διδακτικού προσωπικού είναι σημαντικό επίσης να γίνεται με βάση τα μετρήσιμα κριτήρια και τη συνέντευξη από το ΚΥΣΔΕ, με τετραετή ή πενταετή θητεία. Το παραπάνω πιθανόν να συμβάλει στην ποιότητα, την παροχή ευκαιριών και σε άλλους εκπαιδευτικούς με αυξημένα ουσιαστικά και τυπικά προσόντα να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε πειραματικά σχολεία.
    Απαραίτητη επίσης για τη διοίκηση του σχολείου είναι η ύπαρξη γραμματείας, η οποία θα παρέχει την ανάλογη υποστήριξη (αλληλογραφία σχολείου, δικαιολόγηση απουσιών, συμπλήρωση εντύπων, εξυπηρέτηση μαθητών, εκπαιδευτικών, γονέων, κοινού, ενημέρωση βάσεων δεδομένων κ.α.), ώστε η διεύθυνση του σχολείου και το διδακτικό προσωπικό να μπορούν να αφιερωθούν απρόσκοπτα στο κύριο έργο τους.

  • 23 Ιανουαρίου 2011, 16:19 | ΡΑΦΑΗΛ ΡΟΥΣΗΣ

    Η εκπαιδευτική μονάδα αναγνωρίζεται γενικά σαν ένας σημαντικός φορέας τόσο για τη λήψη εκπαιδευτικών αποφάσεων όσο και στην εκτέλεση τους,. Μετά δε από τις επιχειρούμενες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις εμφανίζεται στο προσκήνιο της εκπαιδευτικής πολιτικής ως ένας παράγοντας κλειδί τόσο για την αποτελεσματικότερη άσκηση της εθνικής πολιτικής όσο και στη διαμόρφωση <> πολιτικής .
    Στα πλαίσια της σχετικής αυτονομίας που διαθέτει η εκπαιδευτική μονάδα οφείλει να διοικείται από εκπαιδευτικούς που έχουν πιστοποιημένες γνώσεις:
    α) διοίκησης εκπαιδευτικών μονάδων
    β) νέων τεχνολογιών τουλάχιστον σε επίπεδο-Β
    γ) εκπαίδευσης ενηλίκων
    δ) διαχείρισης οικονομικών θεμάτων
    ε) βραχυπρόθεσμου και μακροπρόθεσμου εκπαιδευτικού προγραμματισμού
    Επιπλέον θα πρέπει να γνωρίζουν το περιβάλλον, εσωτερικό και εξωτερικό της σχολικής μονάδας, και να διαθέτουν επικοινωνιακές δυνατότητες με αυτό.

    Συμπερασματικά οι εκπαιδευτικοί που αναλαμβάνουν την διοίκηση θα πρέπει να έχουν τις δυνατότητες να συμβάλλουν στη διαμόρφωση εσωτερικής πολιτικής στην σχολική μονάδα τόσο για την ανάπτυξη της μαθησιακής διεργασίας όσο και στην επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών, δομώντας ένα οργανωτικό σχεδιασμό με έμφαση σε θέματα συνεργασίας (εκπαιδευτικών –μαθητών –γονέων –κ.α.), συμμετοχής όλων των μετόχων της στις δραστηριότητες και διαδικασίες συλλογικότητας των αποφάσεων της, έρευνας και δράσης σε επίπεδο εκπαιδευτικής μονάδας.

  • 23 Ιανουαρίου 2011, 00:37 | Κώστας Μπεβεράτος

    Πετυχημένο γίνεται ένα σχολείο όταν το λειτουργούν εμπνευσμένοι εκπαιδευτικοί, [με κρίσιμο τον ρόλο του διευθυντή] οι οποίοι είναι οπαδοί της προοδευτικότητας, όχι τόσο ως μέσου διεκδίκησης, όσο ως μέσου προσφοράς. Η διοίκηση, πιο σωστά η διεύθυνση παίζει καταλυτικό ρόλο.

    Στις προτάσεις που αναφέρονται στην διοίκηση δεν περιλαμβάνονται μερικά στοιχεία τα οποία θεωρώ σημαντικά.

    1. Οι γονείς στο σχολείο δεν είναι παρείσακτοι, ούτε φιλοξενούμενοι, ούτε και περαστικοί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Η παρουσία τους πρέπει να είναι θεσμοθετημένη στα διοικητικά όργανα του σχολείου. Ο πειραματισμός μπορεί και πρέπει να στρέφεται και στην επιδίωξη της τριβής, ως μέσου παρέμβασης του εκπαιδευτικού συστήματος στην κοινωνία.

    2. Η θεσμοθετημένη παρουσία κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων μέσα στο σχολείο και η συμμετοχή τους στα διοικητικά όργανα είναι επιβεβλημένη.

    3. Η γραμματειακή υποστήριξη, ειδικά στα μεγάλα σχολεία, πρέπει να γίνεται από αντίστοιχους υπαλλήλους και όχι από εκπαιδευτικό προσωπικό, το οποίο πρέπει να παραμένει απερίσπαστο από γραφειοκρατικές διαδικασίες.

  • 22 Ιανουαρίου 2011, 23:46 | Hλίας Ανδριανός

    Ο Διευθυντής του σχολείου επιλέγεται όχι με την συνήθη διαδικασία των υπηρεσιακών συμβουλίων έχει αυξημένες αρμοδιότητες (ενδιαφέρουσα είναι η πρόταση της Κ.Πηγιάκη ,στην ίδια σελίδα).
    Ο σύλλογος διδασκόντων έχει συγκεκριμένες αρμοδιότητες και υποχρεώσεις(οχι όπως στην ισχύουσα νομοθεσία)
    Υπάρχει επιστημονικό συμβούλιο το οποίο καθοδηγεί διοικητικά και επιστημονικά το σχολείο.

  • 22 Ιανουαρίου 2011, 19:07 | Βαγγέλης Κ

    Ο διευθυντής του πειραματικού σχολείου πρέπει να έχει αυξημένες αρμοδιότητες και θα πρέπει να υποστηρίζεται από υποδιευθυντές ανάλογα με το μέγεθος του σχολείου. Ο διευθυντής έχει την κύρια ευθύνη για την λειτουργία του σχολείου και έχει λόγο (όχι αποκλειστικό βέβαια – συμμετέχει-) στην επιλογή των καθηγητών του σχολείου.
    Φυσικά θα αξιολογείται από τον διευθυντή εκπαίδευσης, από ομάδα σχολικών συμβούλων καθώς και από τον σύλλογο των καθηγητών και των γονέων. Οι εκθέσεις αυτές θα παίζουν βασικό ρόλο για την επανεκλογή του.
    Η θητεία του θα είναι 4-ετής αλλά στην διετία αξιολογείται και αποφασίζεται αν θα ολοκληρώσει τη θητεία του. Το ίδιο ισχύει και για όλους τους καθηγητές του σχολείου. Τα πειραματικά σχολεία δεν έχουν μόνιμες οργανικές θέσεις.
    Θεωρείται απαραίτητη η ύπαρξη γραμματείας για την απαλλαγή του από την τυπική γραφειοκρατία.
    Ο τρόπος επιλογής του να είναι παρόμοιος με αυτόν του τρόπου επιλογής σχολικών συμβούλων. Η εκλογή να γίνεται κατά εκπαιδευτική περιφέρεια και στη συνέχει να καλούνται αν δηλώσουν σχολεία προτίμησης.

  • 22 Ιανουαρίου 2011, 19:01 | Β

    Ο διευθυντής του πειραματικού σχολείου πρέπει να έχει αυξημένες αρμοδιότητες και θα πρέπει να υποστηρίζεται από υποδιευθυντές ανάλογα με το μέγεθος του σχολείου. Θα έχει την κύρια ευθύνη για την πορεία του σχολειού με λόγο (όχι αποκλειστικό) στην επιλογή των καθηγητών του σχολείου.
    Φυσικά θα αξιολογείται από τον διευθυντή εκπαίδευσης, από ομάδα σχολικών συμβούλων καθώς και από τον σύλλογο των καθηγητών και των γονέων. Οι εκθέσεις αυτές θα παίζουν βασικό ρόλο για την επανεκλογή του.
    Η εκλογή του θα είναι 4-ετής αλλα στα 2 χρόνια θα αξιολογείται και θα αποφασίζεται αν θα πρέπει να ολοκληρώσει την θητεία του. Το ίδιο ισχύει για όλους τους καθηγητές του σχολείου.

    Θεωρείται απαραίτητη η ύπαρξη γραμματείας για την απαλλαγή του από την τυπική γραφειοκρατία.
    Ο τρόπος επιλογής του να είναι παρόμοιος με αυτόν του τρόπου επιλογής σχολικών συμβούλων. Η εκλογή να γίνεται κατά εκπαιδευτική περιφέρεια και στη συνέχεια να καλούνται να δηλώσουν σχολεία προτίμησης.

  • 22 Ιανουαρίου 2011, 01:28 | Στάικος Γιάννης

    Ο Διευθυντής του Πειραματικού , ο οποίος φυσικά δεν είναι υποχρεωτικό να ήταν καθηγητής Πειραματικού σχολείου αλλά είναι υποχρεωτικό να ήταν καθηγητής αντίστοιχου σχολείου, πρέπει να έχει αυξημένες αρμοδιότητες σε σχέση με τον σημερινό (Πρόγραμμα – Στελέχωση). Ταυτόχρονα οι καθηγητές του σχολείου πρέπει να προστατεύονται από τυχόν αυθαιρεσίες του Διευθυντή. Οι Διευθυντές πρέπει να εκλέγονται μετά τη συνέντευξη και λόγω αυτής και όχι πριν από την συνέντευξη και η συνέντευξη να είναι κακοπαιγμένο θέατρο.

  • 22 Ιανουαρίου 2011, 01:15 | Αλεξία

    Ο δ/ντής και οι υποδιευθυντές πειραματικού , αλλά και κάθε σχολικής μονάδας, μπορούν λόγω θέσης να «απογειώσουν» ή να «καταστρέψουν» ένα σχολείο. Επιβάλλεται να έχουν ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ σε διοίκηση σχολικών μονάδων και αν δεν την έχουν να τους επιμορφώσετε ,στη συνέχεια να αξιολογηθούν για τις ικανότητές τους, την παιδαγωγική τους αρτιότητα και ηθική και όχι για τα κομματικά τους εύσημα (σ’όποιο κόμμα και αν ανήκουν).

  • 21 Ιανουαρίου 2011, 15:54 | Εποπτικό Συμβούλιο Πειραματικών Σχολείων ΠΤΔΕ ΑΠΘ

    Κατ’ αρχήν συμφωνούμε με τα όργανα διοίκησης, ωστόσο, θεωρούμε σημαντικό να είναι ξεκάθαρες οι αρμοδιότητες του κάθε οργάνου έτσι ώστε να μην υπάρχουν επικαλύψεις και αναιρέσεις.
    Θεωρούμε σημαντικό να υπάρχει συνεργασία των οργάνων των πειραματικών σχολείων των διαφορετικών βαθμίδων (Νηπιαγωγείο – Δημοτικό – Γυμνάσιο – Λύκειο) και κυρίως των βαθμίδων της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, ώστε να διαμορφωθεί ένα κοινό πλαίσιο αναφοράς – συνεργασιών ως προς τις εκπαιδευτικές δράσεις, παρεμβάσεις και αλλαγές που εφαρμόζονται.
    Μείζονος σημασίας ζήτημα για την ουσιαστική πειραματική λειτουργία των σχολείων αυτών είναι η διαδικασία επιλογής του εκπαιδευτικού προσωπικού που τα στελεχώνει. Θεωρούμε ότι η επιλογή του προσωπικού πρέπει να γίνεται αποκλειστικά από το Ε.Ε.Σ. των οικείων πειραματικών σχολείων. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο για την επιλογή του προσωπικού θα εκτιμώνται κυρίως τα επιπλέον προσόντα (πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, επιμορφώσεις, μετεκπαιδεύσεις) που σχετίζονται με κλάδους των επιστημών της αγωγής και όχι με τίτλους άσχετους (π.χ. πτυχίο οικονομικών, θεολογίας κτλ) με την επιστήμη της εκπαίδευσης.
    Επιπλέον, θεωρούμε απαραίτητη τη συνέντευξη για την τελική επιλογή του προσωπικού από το Ε.Ε.Σ.
    Τέλος, είναι σημαντικό να καθοριστεί ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα υπηρέτησης της οργανικής θέσης, χωρίς καμία δυνατότητα αποσπάσεων ή άλλων μετακινήσεων των εκπαιδευτικών των πειραματικών σχολείων (π.χ. σε θέσεις διευθυντών, σε άλλους εκπαιδευτικούς φορείς κτλ.), ώστε να εξασφαλιστεί η εύρυθμη λειτουργία τους.

  • 21 Ιανουαρίου 2011, 04:01 | ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΚΟΥΡΟΣ, ΔΡ. ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ, Γ. ΠΕΙΡ. ΛΥΚΕΙΟΥ ΙΩΝΙΔΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ

    Το κυριότερο σημείο του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, που εμφαίνει το πέλαγος των μεθοδολογικών αντιφάσεων, των επιστημολογικών συγχύσεων και εντέλει των ιστορικών παραμορφώσεων, οι οποίες υποβαθρώνουν τη συλλογιστική του, εϊναι αυτό, που αφορά τη διοίκηση των ΠΠΣ. Προοιμιακή ερώτηση: Όσοι συνέταξαν αυτό το σημείο του νομοσχεδίου έχουν διαβάσει τα απομνημονεύματα του Δημ. Γληνού; Αν το είχαν πράξει, θα έβλεπαν πόσο αποδομεί τις προτάσεις τους η κριτική του. Αυτό σημαίνει ή ότι ο Γληνός ήταν εξεχόντως «μοντέρνος» ή το «διαβούλευμά» τους είναι εξεχόντως «πεπαλαιωμένο». Επί του προκειμένου λοιπόν.
    Α. Ιδρύεται Ενιαία Διοικούσα Επιτροπή με 7 μέλη και 17(!) αρμοδιότητες. Αντίθετα με κάθε λογική διαχειριστικής οικονομίας και κάθε έννοια ‘πειραματισμού’, αυτός ο συγκεντρωτισμός θεωρείται ότι θα ικανοποιήσει απαιτήσεις που κυμαίνονται από τη «προσέλκυση δωρεών» (!) έως τη «διοργάνωση μαθητικών αγώνων». Ταυτόχρονα η υπέρ-Επιτροπή αυτή χαράσσει «εκπαιδευτική πολιτική» στα ΠΠΣ, «κατευθύνει» την έρευνα και «άλλα ηχηρά παρόμοια»(Κ. Καβάφης). Πρόκειται, δηλαδή, για ένα «Υπουργείο» εντός του «Υπουργείου», πρώτο παγκόσμιο παράδειγμα δοικητικού εγκιβωτισμού. Προφανώς ο όρος ‘αποκέντρωση’ δεν έχει απο-θησαυρισθεί. Ερώτηση μία: Αν τα ΠΠΣ λειτουργούν… και με βάση το αναλυτικό πρόγραμμα, εντάσσονται δηλαδή στον κρατικό εκπαιδευτικό σχεδιασμό, γιατί και η υπέρ-Επιτροπή αυτή δεν εντάσσεται στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο που τον εκπροσωπεί; Απάντηση μία: Γιατί η εκάστοτε Εξουσία (και δεν εννοώ το πρόσωπο της κ. Υπουργού) πρέπει να ανακαλύπτει τρόπους «ώστε να περιποιείται την ανθρώπινη ματαιοδοξία με ‘περίζηλα’ αξιώματα και ‘δυσθεώρητες’ θέσεις, αφού έτσι σαγηνεύει το ανθρώπινο ήθος» (Κορνήλιος Καστοριάδης).
    Β. Εκπλήσσει η σύνθεση της Επιτροπής. Με θεωρητικές ασάφειες για «πρόσωπα εγνωσμένου κύρους», συμφύρονται στην Επιτροπή αυτή φίρδην-μίγδην εκπαιδευτικοί της Πρωτο/Δευτερο/Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, απόφοιτοι Εσωτερικού και Εξωτερικού και πάλι… «εγνωσμένου κύρους» (πόση ενοχοποίηση κρύβει αυτή η αναστροφή με λεκτικά στερεότυπα!)και το… Παιδαγωγικό Ινστιτούτο με έναν εκπρόσωπο. Ηχηρή η απουσία των εκπροσώπων των γονέων και των μαθητών, δηλαδή ακριβώς αυτών για τους οποίους γίνονται αυτές οι σωτηριώδεις παρεμβάσεις. Αλήθεια ποιο φοβικό νομοθετικό σύνδρομο τους απέκλεισε ; Άγνωστο! Προφανώς η πρόθεση να μπει «τάξη». Όταν όμως «ακούς τάξη ανθρώπινο κρέας μυρίζει» (Οδ. Ελύτης).
    Γ. Αν αυτά συμβαίνουν σε επίπεδο κεντρικό, όσα συμβαίνουν σε επίπεδο σχολικής μονάδας των ΠΠΣ είναι ακόμη «γοητευτικότερα» (με τη διττή έννοια του όρου). Εκεί «ανάσσει» το «Επιστημονικό Εποπτικό Συμβούλιο». Απαρτίζεται από πέντε μέλη, με δύο μόνο «συμμετοχές» από το ίδιο το σχολείο και το Σύλλογό του: το διευθυντή, που έχει επιλεγεί από την υπέρ-Επιτροπή και έναν εκπαιδευτικό, που… και πάλι επιλέγεται από την ίδια Επιτοπή (η οποία δικαίως λοιπόν ας επωνυμηθεί στο εξής…»Κεντρική Επιτροπή»!). Το «Εποπτικό», ανάμεσα στα άλλα, θα επιλέγει το εκπαιδευτικό προσωπικό του σχολείου. Δηλαδή ο εκπαιδευτικός, που συμμετέχει σε αυτό το «Εποπτικό», θα είναι και κριτής και κρινόμενος. Ή μάλλον, για να είναι de jure κριτής θα πρέπει να είναι de facto κρινόμενος! Πρόκειται ασφαλώς περί συλλήψεως μοναδικής, άξιας θερμών διαδικτυακών συγχαρητηρίων,γιατί απηχεί μια πρωτοφανή συνθετική διοικητική αντίληψη!!! Επίσης, ενώ στο σχολείο προβλέπεται και εξωδιδακτικό προσωπικό με επιστημονικά προσόντα (π.χ. ψυχολόγος), αίφνης στο «Επιστημονικό Εποπτικό» δεν εκπροσωπείται. Προφανώς κάποιες «επιστήμες», θεωρούνται «κυρίες» και για αυτό θα εποπτεύουν κάποιες άλλες, που θεωρούνται «θεραπαινίδες»! Και δεν τελειώνουμε εδώ… ΄Αλλη αρμοδιότητα αυτού του «Επιστημονικού Εποπτικού» είναι η κατάρτιση του … πρϋπολογισμού του σχολείου, χωρίς, όμως, να προβλέπεται στα μέλη του ειδικός γνώστης της οικονομικής διαχείρισης της σχολικής μονάδας, πέραν της διαχείρισης, που μπορεί να ξέρει ο διευθυντής. Και πάλι δεν τελειώνουμε εδώ… ‘Ενα καθηγητής ή αναπληρωτής καθηγητής και ένα μέλος ΔΕΠ ή ΕΠ του συνδεόμενου με το σχολείο ΑΕΙ θα συμμετέχει στην κρίση και θα γνωμοδοτεί για την πρόσληψη των εκπαιδευτικών. Στο σημείο αυτό αξίζει να σταθούμε περισσότερο, γιατί οι εμπνευστές του νομοθετήματος αυτού κάνουν συχνά αναφορά στη συμμετοχή πανεπιστημιακών διαδσκάλων στα ΠΠΣ, δημιουργώντας την εντύπωση ότι με αυτή την αναφορά επιχειρούν να προσδώσουν στο διαβούλευμά τους εχέγγυα επιστημονικού κύρους. Έχω την εντύπωση ότι κάποιοι «θολώνουν τα νερά, για να φαίνονται βαθείς» (Φρ. Νίτσε). Ας επιχειρήσουμε μια ανατοποθέτηση: Υπηρέτησα επί μακρόν ως Ειδικός Μεταπτυχιακός Υπότροφος στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και παρακολούθησα αρκετές προκηρύξεις γνωστικών αντικειμένων για διάφορες βαθμίδες και βέβαια αρκετές εκλογές πανεπιστημιακών. Τα ευτράπελα συμπαρομαρτούντα δεν είναι της παρούσης. Το εξειδικευμένο επιστημονικό επίπεδο των πανεπιστημιακών διδασκάλων είναι για μένα αδιαμφισβήτητο. Εκεί όμως εντοπίζεται και το μείζον ζήτημα. Οι πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι εκλέγονται ως ειδικοί σε συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο. Εν προκειμένω, όχι ασφαλώς στη διδακτική των Λατινικών, της Φυσικής ή των Αρχαίων Ελληνικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπως συμβαίνει συχνά σε άλλες χώρες.Το πράγμα γίνεται πιο περίπλοκο, γιατί στην Ελλάδα ο διδάσκων στο Λύκειο, φερ’ ειπείν, αναγκάζεται να αναμορφώνει (και συχνά να παραμορφώνει) τη διδακτική μέθοδο( ή τις μεθόδους), που κατοχυρώνεται επιστημονικά παγκοσμίως, επειδή ποικίλοι παράγοντες και κυρίως η εμπειρία του ως διορθωτή, τον έπεισε ότι έτσι θα έχει «αποτέλεσμα». Στο πλαίσιο δηλαδή ενός θεσμού, όπως οι εξετάσεις, που παραμένουν αμετάβλητες σε επίπεδο μεθοδολογικό πάνω από μια δεκαετία, αν ο διδάσκων εφαρμόσει τις εγκυρότερες σύγχρονες διδακτικές μεθόδους, η τάξη του θα «αποτύχει». Παραδειγματικά : ενώ πανευρωπαϊκά στις «αρχαίες γλώσσες» επιχειρείται η εφαρμογή μιας «ολιστικής» διδακτικής, ο ‘Ελληνας φιλόλογος καλείται να εφαρμόσει συχνότατα τη «λεξικογραφική», «τεχνολογική» διδακτική προσέγγιση, γιατί, σε μεγάλο βαθμό, έτσι αυτές οι γλώσσες εξετάζονται «πανελλαδικώς». Πώς λοιπόν ο εξειδικευμένος επιστήμονας ΔΕΠ ή ΕΠ, θα αξιολογήσει τον διδάσκοντα εκπαιδευτικό ως επαρκή και κατάλληλο διδάσκαλο, χωρίς ούτε τη δική του επιστημονική συνείδηση να προδώσει ούτε τον κρινόμενο να αδικήσει; Πριν να δοθεί λύση από το Υπουργείο για ένα σύστημα εξετάσεων διαρκώς αναπροσαρμοζόμενο και ανατροφοδοτούμενο από τα επιτεύγματα των επιστημών της αγωγής για την πρόσληψη της γνώσης, ουσιαστική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, που αρμοδίως υπηρετεί το σύστημα αυτό, δεν μπορεί να συντελεστεί. Ημίμετρα θα εφαρμόζονται. Ένα τέτοιο ημίμετρο είναι και το παρόν νομοθέτημα παρά τις επιμέρους εύστοχες επισημάνσεις του, που αναφέρθηκαν αλλού. Εκτός και αν η δευτεροβάθμια εκπαίδευση αποσυνδεθεί από τις «Πανελλαδικές», πράγμα που δεν εισηγείται ούτε σπερματικά το κείμενο αυτού του διαβουλεύματος.

  • 21 Ιανουαρίου 2011, 01:04 | ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΑΣΤΟΣ – 5ο Δ. Σ. ΚΑΛΑΜΠΑΚΑΣ

    (Τα παρακάτω αποτελούν συνέχεια των καταχωρίσεών μου στα 1α και 1β):
    Τα ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ στα Πειραματικά Σχολεία θα πρέπει να είναι κυρίως υπηρεσιακά, επαγγελματικά και ακαδημαϊκά (με την ευρύτερη έννοια) και σε καμία περίπτωση κοινωνικά (με τη στενότερη έννοια). Κατά τις επικείμενες διαδικασίες επιλογής διευθυντών σχολικών μονάδων, θα πρέπει να είναι γνωστό εκ των προτέρων το ποια σχολεία ή τάξεις θα συνδεθούν με το Πανεπιστήμιο, ώστε οι υποψήφιοι διευθυντές να γνωρίζουν ξεκάθαρα και να αποδέχονται τους ιδιαίτερους όρους λειτουργίας τους. Ανεκδοτολογικά αναφέρω την περίπτωση ‘μη ενταγμένου πειραματικού σχολείου’ (τι οξύμωρο), στο οποίο οι διδάσκοντες απολάμβαναν συγκεκριμένα προνόμια (π.χ. μειωμένο εργασιακό ωράριο), χωρίς ωστόσο να αποδέχονται την υποχρέωση να συνεισφέρουν στην έρευνα, στην αποδοχή φοιτητών και σε πλείστες άλλες προϋποθέσεις της ‘πειραματικής συνθήκης’. Κατά συνέπεια, εξίσου σαφές χρειάζεται να είναι το πλαίσιο των (προφανώς αυξημένων) υποχρεώσεων των διδασκόντων (π.χ. δειγματικές διδασκαλίες, αποδοχή φοιτητικού ακροατηρίου, συμμετοχή σε υποχρεωτικές τακτικές συναντήσεις και επιμορφώσεις στο οικείο Πανεπιστήμιο), ώστε να υπάρχει η απαραίτητη ανατροφοδότηση και καθοδήγηση.
    Αναπόφευκτα, η επιτυχημένη στελέχωση των Πειραματικών Σχολείων αποτελεί συνάρτηση της παροχής των ανάλογων κινήτρων εκ μέρους της πολιτείας, ώστε να διαφαλίζεται η ευρύτερη δυνατή προσέλευση αξιόλογων υποψηφίων. Επιπρόσθετα, η παροχή διαφοροποιημένων εργασιακών δικαιωμάτων σ’ έναν τέτοιο χώρο θα πρέπει να θεωρείται αναπόφευκτη, όχι με την έννοια του προνομίου – όπως ίσως φαντάζει μέσα από μια καχύποπτη νεοελληνική οπτική – αλλά ως προϊόν ορθολογικού σχεδιασμού, ο οποίος ισοσταθμίζει τα (θεωρούμενα) αυξημένα δικαιώματα με τις ανάλογες αυξημένες υποχρεώσεις. Στο σημείο αυτό χρειάζεται επιτέλους να αποφευχθεί η συλλογιστική της ισοπέδωσης στο όνομα της κακώς εννοούμενης ισότητας, η οποία συχνά αποτελεί μόνον το άλλοθι για την αμφισβήτηση κάθε ιεραρχικής διάκρισης.
    ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ: Χρειάζεται να διασφαλισθεί η πλήρης απουσία πελατειακών σχέσεων στη διαδικασία στελέχωσης των Πειραματικών Σχολείων. Το ότι συγκεκριμένο Πανεπιστημιακό Τμήμα έχει – ανά περίπτωση – την ευθύνη της εποπτείας τους, δε σημαίνει πως πρέπει να έχει και τον κύριο λόγο στη στελέχωσή τους…

  • 20 Ιανουαρίου 2011, 14:11 | φρουντζος γεωργιος ιατρος

    Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΟΠΩΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ 5 ΜΕΛΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΜΕ 2 ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΠΑΝΕΠΗΣΤΙΜΙΟΥ ΜΕ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΑΣ ΣΕ ΙΔΡΥΜΑ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΑΙ 3 ΜΕΛΗ ΕΚΤΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΕ ΚΑΛΑ ΜΟΡΦΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΕΚΤΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑΡΑΧΘΟΥΝ ΤΑ ΛΟΙΜΝΑΖΩΝΤΑ ΝΕΡΑΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ…..ΤΑ ΜΕΛΗ ΑΥΤΑ ΑΜΙΣΘΑ

  • 20 Ιανουαρίου 2011, 12:27 | Πόπη Πηγιάκη, καθηγήτρια Παιδαγωγικής Πανεπιστημίου Κρήτης

    Η επιλογή διευθυντή στα Πρότυπα – Πειραματικά σχολεία είναι καθοριστικό στοιχείο. Θα πρότεινα η επιλογή να γίνει με τις διαδικασίες επιλογής διευθυντών που έχει υιοθετήσει η Αγγλία: οι υποψήφιοι διευθυντές υποβάλλονται σε μια σειρά παιδαγωγικών δοκιμασιών στις οποίες οφείλουν να εργαστούν με εκπαιδευτικούς του σχολείου και με μαθητές σε ποικίλες δραστηριότητες που διεξάγονται σε μια ολόκληρη σχολική μέρα, με την παρουσία της επιτροπής κρίσης.

  • 19 Ιανουαρίου 2011, 23:44 | Καυχιτσας Βαγγελης

    Το Α και το Ω ειναι ο Δ/ντης για την λειτουργεια του σχολειου γενικα.Επομενως εκει θα πρεπει η πολιτεια να εστιασει.Για να γινει αυτο θα πρεπει να αξιολογειται ο ιδιος απο δ/νση του υπουργειου καθε εξαμηνο και αν δεν ειναι εφικτο οποσδηποτε καθε χρονο.

  • 18 Ιανουαρίου 2011, 00:35 | Σύλλογος Καθηγητών Ραλλείου Πειραματικού Γυμνασίου Θηλέων Πειραιά

    Όργανα διοίκησης του πειραματικού σχολείου να παραμείνουν ο Σύλλογος Διδασκόντων, ο Διευθυντής και ο Υποδιευθυντής. Μόνο για τα ζητήματα παιδαγωγικής έρευνας, εισαγωγής καινοτόμων δράσεων και άλλων συναφών δράσεων, οι αποφάσεις να λαμβάνονται από κοινού με το Επιστημονικό Εποπτικό Συμβούλιο και η τελική έγκριση να δίνεται από τη Διοικούσα Επιτροπή Πειραματικών Σχολείων.

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 23:10 | ΘΩΜΑΣ Ι. ΓΚΟΡΙΛΑΣ

    ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ – ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΓΟΝΙΩΝ:
    Α. Οι αξιολογήσεις, ανώνυμες υποθέτω, του εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού έργου από μαθητές και γονείς πρέπει να υποβάλλονται σε στατιστική ανάλυση και σε περιπτώσεις που αποκλίνουν σημαντικά από το μέσο όρο και ξεπεράσουν τα επιτρεπτά όρια, να αποτελεί αιτία αντικατάστασης του εκπαιδευτικού, ή στην αντίθετη περίπτωση αιτία επιβράβευσης και προαγωγής. Όλες οι άλλες αξιολογήσεις γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δυστυχώς είναι κατά τεκμήριο αναξιόπιστες, υποκειμενικές (προσωπικές και πολιτικές γνωριμίες, συμπάθειες, αντιπάθειες, συνδικαλιστικές @ πολιτικές παρεμβάσεις κλπ.) και μακράν της πραγματικότητας.
    Β.Αιτία αντικατάστασης εκπαιδευτικού να είναι και η μαζική αποτυχία των μαθητών του στα τέστ αξιολόγησης, πράγμα που υποδηλώνει εκπαιδευτική ανεπάρκεια. Οι υστερούντες καθηγητές πρέπει να περνούν από συστηματική μετεκπαίδευση, ώστε να είναι συμβατοί με τους στόχους μιάς εκσυγχρονισμένης εκπαίδευσης. Οι δε άριστοι να συγκροτούν σώμα εκπαίδευσης των υπολοίπων συναδέλφων.
    Γ. Η αξιολόγηση εν κατακλείδι πρέπει να γίνει ο κανόνας για όλη την εκπαίδευση και κυρίως για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ώστε να ξεφύγουμε από τη μετριότητα και τη μιζέρια στην οποία επιμένουν όσοι έχουν τη διδασκαλία ως πάρεργο και την προστασία της αναξιοκρατίας ως κύριο έργο.
    Πρόταση:
    1. Ανώνυμο ερωτηματολόγιο αξιολόγησης των καθηγητών από τους μαθητές: 3 φορές το χρόνο (κάθε 3 μηνο, πριν τη βαθμολογία)
    2. Ανώνυμο ερωτηματολόγιο αξιολόγησης των καθηγητών από τους γονείς: 2 φορές το χρόνο
    3. Ο εκπρόσωπος του Συλλόγου γονέων να έχει δικαίωμα ψήφου στις συνεδριάσεις του Επιστ. Εποπτικού Συμβουλίου.
    4. Το συντονιστικό όργανο του κάθε Συλλόγου Γονέων και κηδεμόνων του Π.Σ. να μετέχει δια ψήφου στην επιλογή Διευθυντή, καθώς και στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
    5. Οι αμοιβές των διδασκόντων να αυξηθούν με ποσά ανάλογα του εκπαιδευτικού τους έργου. Οι ώρες διδασκαλίας να μην είναι μειωμένες στα Πειραματικά, αλλά να αυξηθούν οι αμοιβές, για να μπορούν οι καθηγητές να ζούν αξιοπρεπώς, χωρίς ετεροαπασχόληση και να τους επιτρέψει την δια βίου συνεχιζόμενη εκπαίδευση και μετεκπαίδευση, έτσι ώστε να είναι συμβατοί με τους στόχους μιάς εκσυγχρονισμένης εκπαίδευσης.
    6. Βελτίωση των υλικοτεχνικών υποδομών των σχολείων.
    7. Η αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος δεν θα πρέπει να είναι ούτε πολιτικό πυροτέχνημα, ούτε να αποτελεί φόβητρο για τους διδάσκοντες και διδασκομένους. Θα πρέπει να είναι μια συνεχής διαδικασία ανανέωσης και βελτίωσης του. Και σ’ αυτή τη διαδικασία πρέπει να μετέχουμε όλοι. Όλη η κοινωνία Γιατί είναι το Οξυγόνο για την επιβίωση όλων αυτών των στοιχείων που συγκροτούν την κοινωνία μας και ακόμη την έννοια του Έθνους. Ας γίνει η αρχή από τα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία.

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 22:52 | ΘΩΜΑΣ ΓΚΟΡΙΛΑΣ

    1) Μέσα στο γενικό χάλι που επικρατεί στην Παιδεία μας τα μόνα σχολεία που λειτουργούν ικανοποιητικά είναι αυτά που έχουν πολύ Δραστήριους και ικανούς Διευθυντές με μεράκι και ενδιαφέρον για το σχολείο τους και αγάπη για τους μαθητές τους, είτε πειραματικά είναι αυτά είτε κανονικά. Καμιά φορά γίνονται δυσάρεστοι με τη Διοίκηση και με μερικούς (φυγόπονους συνήθως) εκπαιδευτικούς. Κατά τεκμήριο χρησιμοποιούν δραστήριους συλλόγους γονέων για βελτίωση των εκπαιδευτικών συνθηκών.
    Θεωρώ λοιπόν ότι ο Διευθυντής επιβάλλεται να έχει αυξημένες αρμοδιότητες και εξουσίες. Να επιλέγει τους συνεργάτες του. Να εισηγείται, αιτιολογημένα, στο Επιστημονικό Σχολικό Συμβούλιο την επιλογή των καθηγητών, την αντικατάσταση καθηγητών και η επαρκώς αιτιολογημένη εισήγησή του να είναι δεσμευτική για το Συμβούλιο επιλογής.
    2) H αξιολόγηση των εκπαιδευτικών:
    Βασική προϋπόθεση για την αναβάθμιση όλου του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι η καθιέρωση συστήματος αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, υπό την προϋπόθεση να είναι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικό.
    Με μεγάλη μας έκπληξη δεν είδαμε στις προτάσεις περί αξιολόγησης των εκπαιδευτικών καμιά συμμετοχή των μαθητών. Ούτε των γονιών. Κανένας ρόλος, κανένα δικαίωμα, αρμοδιότητα ή δυνατότητα έκφρασης θέσεων ή απόψεων από τους μαθητές και τους γονείς. Ούτε ακόμη συμμετοχή στην αξιολόγηση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου. Οι κατ’ εξοχήν ενδιαφερόμενοι, οι πιο σκληρά εργαζόμενοι Έλληνες, οι μαθητές, είναι ανύπαρκτοι λες και δεν είναι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και δεν τους αφορά το θέμα. Είναι σχεδόν ανύπαρκτοι. Δεν εμπλέκονται καθόλου στην εκπαιδευτική τους διαδικασία. Τους αναγνωρίζουμε το δικαίωμα των καταλήψεων(?), αλλά όχι το δικαίωμα να είναι συνυπεύθυνοι για τη μόρφωσή τους. Εκτός και αν όλα αυτά δεν γίνονται για τους μαθητές, τα παιδιά μας, τα παιδιά σας, αλλά για τους εκπαιδευτικούς και μόνο. Εκτός και αν όλο το σύστημα είναι και πρέπει να παραμείνει άκρως εκπαιδευτικοκεντρικό, να νοιάζεται δηλαδή μόνο για τους εκπαιδευτικούς και τα δικαιώματά τους και δεν σκοπεύει να εμπλέξει τους μαθητές και τους γονείς πουθενά και σε τίποτα στην εκπαιδευτική διαδικασία, σαν να μην τους αφορά και να μην έχουν κανένα δικαίωμα. Ίσως έτσι διαταραχθεί η ισορροπία και χαλάσει το βόλεμα και η ραστώνη ορισμένων που θεωρούν τη διδασκαλία ως πάρεργο και την προστασία της αναξιοκρατίας ως κύριο έργο!!! Δεν πιστεύω να συμβαίνει αυτό, αλλά ούτε πιστεύω να διαφωνεί κανείς ότι ο πλέον ειλικρινής, αντικειμενικός, αλλά και αδυσώπητος κριτής είναι ο μαθητής. Δεύτερος έρχεται ο γονιός, που και αυτός πρέπει οπωσδήποτε να συμμετέχει στην αξιολόγηση του διδακτικού έργου. Μαθητές και γονείς απαιτούν και διεκδικούν: τίποτα για μας χωρίς εμάς!!! Να μπεί επιτέλους ένα φρένο στο άκρως εξαταστικοκεντρικό σύστημα που σκοτώνει στον έφηβο κάθε διάθεση για μάθηση, κάθε περιέργεια και αναζήτηση και τον μετατρέπει σε αγχώδη βαθμοσυλλέκτη και μοριοσυλλέκτη. Τα παιδιά που ολοκληρώνουν την υποχρεωτική εκπαίδευση δεν είναι σε θέση να εφαρμόζουν τις γνώσεις και δεξιότητες που απέκτησαν στο σχολείο και καταλαμβάνουμε έτσι τις τελευταίες θέσεις στο Διεθνές Πρόγραμμα Αξιολόγησης Μαθητών (PISA). Έτσι βεβαίως δεν δημιουργούμε υπεύθυνους πολίτες με κριτική σκέψη, ούτε με εφόδια για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της ζωής.
    Δρ.Θωμάς Ι. Γκορίλας
    Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων Πειραματικού Λυκείου Πατρών

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 13:33 | ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΠΙΣΤΟΛΑΣ

    Η διαδικασία επιλογής Διευθυντών τόσο των Πειραματικών όσο και των Μουσικών και Καλλιτεχνικών σχολείων στερειται λογικής. Επιλέγονται συχνά διευθυντές με γενικά κριτήρια γεγονός που δεν ανταποκρίνεται στο σκοπό και στη μορφή των σχολείων. Ειδικότερα για τον διευθυντή δεν είναι υποχρεωτική η κατοχή ιδιαιτέρων προσόντων όπως επιβάλεται για τους καθηγητές των σχολείων. Δεν λαμβάνεται υπόψη η προϋπηρεσία στα σχολεία, τα ιδιαίτερα διοικητικά προσόντα (μεταπτυχιακά κ.α.) τα σχετικά με τη διοιληση της εκπαιδευσης.
    Τα σχολεία αυτά είναι ποιοτικά και τα αναζητούν οι πάντες. Συχνά τα υπηρεσιακά συμβούλια υποκείππτουν σε πιέσεις.
    Προτείνω την βελτίωση των διατάξεων του Ν.3848.10 προς την κατεύθυνση της επιλογής των διευθυντών πειραματικών από τις περιφερειακές διευθύνσεις και των μουσικών – καλλιτεχνικών επίσης με την ιδιαιτερότητα της εκ των προτέρων αξιολόγησης των μουσικών προσόντων και τίτλων απο την καλλιτεχνική επιτροπή Υπουργείου Παιδείας

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 10:48 | ΔΑΝΑΛΗΣ ΣΠΥΡΟΣ

    Ο τρόπος διοίκησης να είναι ο ίδιος με αυτόν που υπήρχε πριν από το 1982. Εγώ νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος διοίκησης είναι ο Αγγλοσαξωνικός ,δηλαδή ο προϊστάμενος είναι απόλυτος άρχων ,»δικτάτορας » στους υφισταμένους του και αυτό ισχύει σε όλα τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας . Ο κάθε προϊσταμένος στο τμήμα του είνα απόλυτος άρχοντας ,τιμωρεί επιβραβεύει βαθμολογεί κ.λ.π

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 08:33 | Βασίλης Ξάνθη

    Στην διοίκηση έχετε αφήσει εκτός τους Γονείς.
    Υπάρχουν γονείς που ενδιαφέρονται για την βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης έστω και λίγοι.

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 05:27 | ΓΠΠ

    Το πρόβλημα δεν είναι το πώς θα διοικούνται τα πειραματικά αλλά το πώς θα διοικούνται όλα τα σχολεία. Συναφές με αυτό και το πώς θα επιλέγονται τα στελέχη εκπαίδευσης. Η ελληνική πραγματικότητα δείχνει αλλαγή νομοθετικού πλαισίου με κάθε κβερνητική αλλαγή. Ποτέ δεν θεσπίστηκε η πραγματική αυτοδιοίκηση των σχολικών μονάδων, αλλά παρέμενε η εξάρτηση από τοπικούς παράγοντες ή/και την κεντρική υπηρεσία. Αλλά και η επιλογή των στελεχών δεν επιβράβευε ποτέ το τι κάνει ο/η εκπαιδευτικός στην τάξη (μόρια ή μείωση ωραρίου παίρνει μέχρι τα 20-22 χρόνια), αλλά το τι είχε αποκτήσει έξω από αυτήν. Έτσι παρατηρούνται περιπτώσεις στελεχών με πλούσια προσόντα (σε πτυχία)και ασήμαντη σχολική εμπειρία, που αδυνατούν να παρουσιάσουν ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα, όταν τους ζητείται να εμφανίσουν κάποια «καλή πρακτική», ενώ υπάρχουν εκπαιδευτικοί χωρίς πρόθετα προσόντα αλλά με μεγάλη αγάπη γι’αυτό που κάνουν και τους οποίους θα έπρεπε να ανταμοίβει η πολιτεία.

  • 16 Ιανουαρίου 2011, 10:40 | Ντόρα Λεονταρίδου

    Ίσως όχι το πιο σημαντικό, αλλά προβληματίζει. Πώς θα γίνεται η επιλογή των διδασκόντων στα Πειραματικά; Θα ισχύει ο νόμος που ορίζει πενταετή θητεία σε σχολείο της ίδιας βαθμίδας ως βασική προϋπόθεση για την τοποθέτηση του εκπαιδευτικού σε Πειραματικά, Μουσικά και Καλλιτεχνικά σχολεία; Εδώ προκύπτει ένα θέμα για τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων Γαλλικής και Γερμανικής γλώσσας, οι οποίοι συμπληρώνουν πολύ συχνά το ωράριό τους και στην Πρωτοβάθμια και στη Δευτεροβάθμια βαθμίδα εκπαίδευσης. Αυτό σημαίνει ότι για τη συμπλήρωση πενταετούς εκπαιδευτικής εμπειρίας στην ίδια βαθμίδα, θα απαιτηθούν περίπου δέκα χρόνια διδακτικής προϋπηρεσίας.

    Ποια λοιπόν θα είναι τα κριτήρια τοποθέτησης εκπαιδευτικών στα Πειραματικά; Η εμπειρία (όπου όσο πιο παλιός δεν σημαίνει απαραίτητα τόσο πιο καλός) ή τα ουσιαστικά προσόντα, όπως διδακτορικός τίτλος, δημοσιεύσεις, εφαρμογή καινοτόμων δράσεων;

    Ντόρα Λεονταρίδου, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Paris III, Μόνιμη Εκπαιδευτικός στη Δημόσια Εκπαίδευση.

  • 16 Ιανουαρίου 2011, 01:09 | Κωνσταντινιά

    Η αποτελεσματική λειτουργία της σχολικής μονάδας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ικανή διοίκηση.Στην εποχή μας πρέπει πια να είναι προαπαιτούμενα προσόντα ενός στελέχους της εκπαίδευσης η εξειδίκευση στην οργάνωση και διοίκηση της εκπαίδευσης και οι πιστοποιημένες γνώσεις στις Νέες Τεχνολογίες .Δεν αρκούν μόνο η εμπειρία,το ταλέντο και το όραμα για να ασκεί κανείς διοίκηση στο ελληνικό σχολείο.Ας το πάρουμε απόφαση .

  • 15 Ιανουαρίου 2011, 23:55 | Αυγερινός

    Η διοίκηση του σχολείου είναι υπόθεση δύσκολη πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ένα σχολείο υψηλών απαιτήσεων και προσδοκιών. Αφού λοιπόν το νέο Π.Σ καθορίζεται ως καινοτόμο με πιλοτικές, πρωτοποριακές, πρότυπες μεθόδους και αντικείμενα διδασκαλίας, θα πρέπει να υποστηρίζεται σε όλους τους τομείς ανεξάρτητα από τις άλλες σχολικές μονάδες. Η διοίκησή τους θα πρέπει να περιλαμβάνει πέραν του Ε.Ε.Σ και του διευθυντή, ένα σύνολο ειδικοτήτων που θα ενισχύουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Αν δημιουργηθούν τμήματα πιλοτικά δύο ταχυτήτων Θα πρέπει να έχει συνεργασία με ψυχολόγους ( όχι να υποβάλλει αίτημα και να λένε σε 5 μήνες θα έρθει ο ειδικός ) , λογοθεραπευτές και όποια σχετική ειδικότητα απαιτείται. Επειδή θα υπάρχει γραφειοκρατία με τη δημιουργία των ομίλων να τοποθετηθεί γραμματέας σε κάθε Πειραματικό κατά προτεραιότητα, καθώς επίσης να υπάρχει υποδιευθυντής με αυξημένα καθήκοντα άσχετα με τον αριθμό των τμημάτων που ισχύει σήμερα ( υποδιευθυντής μόνο από 9 τμήματα και άνω ).
    Τα Πειραματικά λόγω των ιδιαίτερων απαιτήσεων στις οποίες θα πρέπει να ανταποκριθούν, πρέπει να έχουν τη δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας με την κεντρική εξουσία, γιαυτό θα πρέπει να υπάγονται άμεσα στον εκάστοτε οικείο Περιφερειακό Δ/ντή και να είναι αυτόνομα όχι μόνο στη λειτουργία τους αλλά ενισχυμένα και στην οικονομική επιχορήγηση που θα πρέπει να είναι ικανοποιητική για να διαθέτει το σχολείο την απαιτούμενη υλικοτεχνική υποδομή για την εφαρμογή καινοτόμων δράσεων.
    Ο σύλλογος διδασκόντων θα διατηρεί κυρίαρχο ρόλο στο Π.Σ, θα ενημερώνεται για όλες τις δραστηριότητες και θα συναποφασίζει για τις επιλογές των δραστηριοτήτων του σχολείου.
    Σχετικά με το ωράριο των εκ/κών που έχουν οργανική θέση σε Π.Σ σίγουρα θα πρέπει να υπάρχει διαφοροποίηση από τους εκ/κούς των άλλων σχολείων, εφόσον καθορισθεί με σαφήνεια διαφορετικός ρόλος για τα Π.Σ που θα απαιτεί επί πλέον απασχόληση για τους εκ/κούς. Συγκεκριμένες δράσεις στα Π. Σ με συγκεκριμένο ωράριο.
    Όσοι από τους υπηρετούντες ήδη εκ/κούς δεν αποδεχθούν το νέο πλαίσιο λειτουργίας των Π. Σ να μετατίθενται αυτομάτως σε άλλο σχολείο.
    Βασικό στοιχείο του νέου Π. Σ πρέπει να αποτελεί η αξιολόγηση σε όλα τα επίπεδα.
    Αν λοιπόν υπάρχει βούληση για ένα Π. Σ ΄΄ όνομα και πράγμα ΄΄ που λέει ο σοφός λαός, δύο τινά πρέπει να συμβούν: Το υπουργείο να ορίσει το πλαίσιο λειτουργίας και τους στόχους του αλλά να στηρίξει με όλους τους τρόπους την υλοποίησή του.

  • 15 Ιανουαρίου 2011, 20:57 | Κώστας

    Ανώτατο όργανο διοίκησης ενός σχολείου είναι ο σύλλογος διδασκόντων και πρέπει να παραμείνει έτσι. Το εποπτικό συμβούλιο θα προτείνει, θα εισηγείται, θα επιβλέπει αλλά δε θα επιβάλλειπρακτικές εκπ/σης, γιατί τότε το σχολείο δε πειραματίζεται αυτοτελώς και δεν παράγει αλλά εφαρμόζει εκπ/κές πρακτικές. Οι εκπ/κοί του σχολείου υπεύθυνα χαράζουν και εφαρμόζουν πρακτικές αφού όλοι είναι κάτοχοι μεταπτυχιακών ή διδακτορικών τίτλων και έχουν εμπειρία στην εκπ/ση. Μετά την εφαρμογή και μελέτη των προγραμμάτγων τους ανακοινώνουν στην εκπ/κή κοινότητα τα αποτελέσματα τους και προτείνουν μεθόδους και τεχνικές εκπ/σης.

  • 15 Ιανουαρίου 2011, 14:31 | ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗ

    Οι διευθυντές να επιλέγοννταιαπο όλο το φάσμα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με αντικειμενικά κρητήρια και με εξετασεισ ΑΣΕΠ Αυτό καλά είναι να ισχύει για όλουσ τουσ διευθυντές των Σχολείων .
    αφου περάσουν τις εξετάσεισ να περνούν απο ψυχολόγο και οχι απο συνέντευξη ΠΥΣΔΕ ΑΠΥΣΔΕ αν είναι κατάλληλοι για την θέση …

  • 15 Ιανουαρίου 2011, 11:54 | Θερσίτης

    1) Αυτονόητο ότι δεν πρέπει να επιλέγονται κομματικώς τα πρόσωπα, γιατί δεν συκοφαντείται μόνο το πρόσωπο και το κόμμα που το επέλεξε, αλλά κυρίως οδηγείται σε κρίση το ίδιο το σχολείο.
    2) Το ήθος των διδασκόντων να ελέγχεται. Π.χ. παιδεραστής για τον οποίο γελάει όλη η περιοχή του σχολείου του δεν μπορεί να γίνεται ή να παραμένει διευθυντής, επειδή είναι κομματικά στον εκάστοτε κυβερνητικό χώρο.
    3) Το ωράριο να μην είναι 8 ή 10 ώρες αλλά 16 και να μη μειώνεται ποτέ περισσότερο. ΚΑι ασφαλώς να μη μένουν οι εκπαιδευτικοί μόνο 16 ώρες στο σχολείο αλλά 30.
    Προσωπικό παράδειγμα-παράπονο: Είμαι εκπαιδευτικός και πήρα γονεϊκή άδεια όταν η πρώτη μου θυγατέρα ήταν στην Α΄ γυμνασίου του Πειραματικού Αναβρύτων, για να συναντήσω το φιλόλογο. Δεχόταν 10-12. Τον πρόλαβα στα σκαλιά του σχολείου, του συστήθηκα και μου απάντησε πως δέχεται μέχρι τις 12 και ήταν 12.05.

Σχόλια