1. Η ανώτατη χρονική διάρκεια φοίτησης σε ένα πρόγραμμα σπουδών πρώτου κύκλου με ελάχιστη διάρκεια οκτώ (8) ακαδημαϊκά εξάμηνα για την απονομή του τίτλου σπουδών, είναι ο χρόνος αυτός, προσαυξημένος κατά τέσσερα (4) ακαδημαϊκά εξάμηνα. Στην περίπτωση προγραμμάτων σπουδών των οποίων ο ελάχιστος χρόνος υπερβαίνει τα οκτώ ακαδημαϊκά εξάμηνα, η ανώτατη διάρκεια φοίτησης είναι ο ελάχιστος χρόνος σπουδών, προσαυξημένος κατά έξι (6) ακαδημαϊκά εξάμηνα.
2. Για τους φοιτητές που έχουν υπαχθεί σε καθεστώς μερικής φοίτησης κάθε εξάμηνο στο οποίο φοιτούν υπό το καθεστώς αυτό, προσμετράται ως μισό ακαδημαϊκό εξάμηνο.
3. Οι φοιτητές που αποδεδειγμένα εργάζονται τουλάχιστον είκοσι (20) ώρες την εβδομάδα δύνανται να εγγράφονται ως φοιτητές μερικής φοίτησης, ύστερα από αίτησή τους που εγκρίνεται από την κοσμητεία της σχολής. Ο Οργανισμός ορίζει τις ειδικότερες προϋποθέσεις και τη διαδικασία για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου, καθώς και τις ειδικότερες προϋποθέσεις και τη διαδικασία διευκόλυνσης της φοίτησης των φοιτητών με αναπηρία.
4. Οι φοιτητές μπορούν, ύστερα από αίτηση τους προς την κοσμητεία της σχολής τους, να διακόψουν τη φοίτησή τους. Με τον Οργανισμό του ιδρύματος καθορίζονται η διαδικασία διαπίστωσης της διακοπής της φοίτησης, τα δικαιολογητικά που συνοδεύουν την αίτηση και ο μέγιστος χρόνος της διακοπής.
5. Με τον Οργανισμό καθορίζονται η διαδικασία και τα αναγκαία δικαιολογητικά για την κατ` εξαίρεση υπέρβαση της ανώτατης χρονικής διάρκειας φοίτησης της παρ. 1 για λόγους εργασίας, σοβαρούς λόγους υγείας ή άλλο σπουδαίο λόγο. Η φοιτητική ιδιότητα αναστέλλεται κατά τον χρόνο διακοπής της φοίτησης, εκτός αν η διακοπή οφείλεται σε αποδεδειγμένους λόγους υγείας ή σε λόγους ανωτέρας βίας.
Υποχρεωτική … πέραν της δια ζώσης παράδοσης των μαθημάτων και η διαδικτυακή παράδοση καθώς και η ανάρτηση στο e-class των βιντεοσκοπημένων παραδόσεων για φοιτητές που εργάζονται ή ζουν σε περιοχές διαφορετικές από τις πόλεις που βρίσκονται οι σχολές τους…
Στην προηγούμενη πρόταση εννούσα την παράγραφο του συγκεκριμένου άρθρου (άρθρο 24).
Στην οικονομική πρόταση προηγουμένως έγινε λανθασμένη διατύπωση του άρθρου. Αντί για το άρθρο 26 παρ. 3 εννοώ για την παράγραφο 3 του συγκεκριμένου άρθρου (άρθρο 23).
Προς τους αρμοδίους:
Η παράγραφος 3 του άρθρου 26 δεν μπορεί να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα, καθώς είναι γνωστό ότι υπάρχει εργοδοτική αυθαιρεσία και αρκετοί αναγκάζονται να εργάζονται μη νόμιμα με πενιχρές αμοιβές. Και επειδή λέγεται ότι δεν υπάρχουν προτάσεις, ας γίνει μια απλή:
Πρόταση για εφαρμογή μέτρου χορήγησης μηνιαίου φοιτητικού επιδόματος με χαμηλά εισοδηματικά κριτήρια
Οι θέσεις που καλύφθηκαν το έτος 2020 ήταν λίγο λιγότερες από 80.000. Έστω, ότι ωφελούνται με εισοδηματικά κριτήρια το 70% των φοιτητών, δηλαδή 56.000.
Μηνιαία οικονομική στήριξη ύψους 200€ για 10 μήνες κάθε έτος (Σεπτέμβριος-Ιούνιος). Το ετήσιο κόστος θα ήταν στα 448.000.000,00€ (συμπεριλαμβάνεται η ταυτόχρονη στήριξη προς τους πρωτοετείς μέχρι και τους τεταρτοετείς). Για όσους και όσες φοιτούν σε τμήματα με πενταετή ή εξαετή διάρκεια μπορεί να υπάρξει ειδική ξεχωριστή μέριμνα.
Ο προϋπολογισμός του 2021 για την Παιδεία ανέρχεται στα 4.883.400.000,00€. Με τη συγκεκριμένη πρόταση φτάνει στα 5.331.400.000,00€. Αν λοιπόν, εφαρμοζόταν αυτό το μέτρο, δεν θα υπήρχε μεγάλη επιβάρυνση στον προϋπολογισμό.
Ίσως τότε, δούμε τα ποσοστά εκείνων που δεν αποφοιτούν να μειώνονται. Για οποιαδήποτε κατάχρηση της φοιτητικής ιδιότητας, για παράδειγμα με εξάντληση του ορίου φοίτησης, τότε ναι, θα μπορούσε να ισχύσει ανάλογο μέτρο.
Πρόταση για τη δικαιοσύνη στα ΑΕΙ σχετικά το ανώτατο όριο φοίτησης
Σύσταση ειδικής υπηρεσίας ελέγχου νομιμότητας στα Πανεπιστήμια εξαρτώμενης από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Εκεί θα μπορούν να απευθύνονται και να κάνουν τις καταγγελίες τους οι φοιτητές και οι φοιτήτριες που αντιμετωπίζουν κάποια παράνομη συμπεριφορά. Στόχος θα είναι ο έλεγχος υποθέσεων που παρακωλύουν την έγκαιρη ολοκλήρωση των σπουδών. Γνωρίζουμε τη μαρτυρία φοιτήτριας του ΑΠΘ που χρειάστηκε να περιμένει 10 χρόνια για να εξεταστεί σε μάθημα με άλλον καθηγητή. Είναι γνωστές κι άλλες υποθέσεις κυκλωμάτων που ζητούσαν χρήματα ή και παρενοχλούσαν σεξουαλικά σπουδαστές και σπουδάστριες για να περάσουν σε μαθήματα. Δεν είναι παράλογο να σκεφτούμε ότι είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν και περιστατικά των οποίων τα θύματα φοβούνται να μιλήσουν. Το συγκεκριμένο σώμα θα πρέπει να έχει τη δικαιοδοσία άμεσης διερεύνησης και εφαρμογής του νόμου ώστε να σταματήσει η οποιαδήποτε αδικία, ψυχολογική επίθεση και καθυστέρηση της ολοκλήρωσης σπουδών φοιτητών και φοιτητριών.
Γεώργιος Γιαννούλης, Φοιτητής, π. μέλος της Βουλής των Εφήβων
Σε μια πρωτοφανή περίοδο κατά την οποία η συντριπτική πλειονότητα των κοινωνικών διαδικασιών έχει παγώσει και η εκπαίδευση, όπως την είχαμε γνωρίσει, δεν υφίσταται, η Νέα Δημοκρατία, έναν χρόνο μετά την πρώτη εμφάνισή του, επαναφέρει στο προσκήνιο το μέτρο για θέσπιση ορίου φοίτησης και διαγραφές φοιτητών. Σε συνέχεια των πρωτόγνωρων διατάξεων που παρουσιάστηκαν βεβιασμένα από την κα. Κεραμέως αναφορικά με τα ιδιωτικά κολλέγια και την ιδιάζουσας σημασίας πριμοδότηση αυτών, το υπ. Παιδείας έρχεται να πολεμήσει ακόμα περισσότερο τα δημόσια Πανεπιστήμια, ειδικά τώρα που οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι αγώνες τους παραμερίζονται στο πλαίσιο της διασφάλισης της δημόσιας υγείας. Πιο συγκεκριμένα, η Κυβέρνηση προωθεί την θέσπιση του ορίου ν+ν έτη φοίτησης, ρύθμιση που επιβάλλει την ολοκλήρωση των σπουδών εώς 6 έτη για σχολές 4ετούς φοίτησης, ενώ ν+3 για σχολές 5ετούς και 6ετούς φοίτησης, όπως οι δικές μας.
Προασπίζοντας το δικαίωμα στη Δημόσια και Δωρεάν παιδεία, τιθέμεθα κατά του μέτρου της διαγραφή οποιουδήποτε φοιτητή μετά το πέρας των ν+ν ετών φοίτησης, όπως ορίζει το υπ. Παιδείας. Η διαφωνία μας αυτή εκπορεύεται και από το γεγονός πως η λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος δεν καθιστά τους φοιτητές αυτόνομους και αυτάρκεις ώστε να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των σχολών τους εντός των προβλεπόμενων χρονικών πλαισίων. Δεδομένης της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης της χώρας, θεωρούμε αναγκαίο το περιθώριο ευελιξίας σε περιπτώσεις φοιτητών που αδυνατούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους εντός του θεσμοθετημένου ορίου, λαμβάνοντας, επιπλέον, υπ’όψην πως τόσο τα απαρχαιωμένα και απαιτητικά προγράμματα σπουδών, όσο και οι προβληματικές μέθοδοι διδασκαλίας, έχουν οδηγήσει σε μέσους όρους χρόνου αποφοίτησης που υπερβαίνει τα ν+ν έτη.
Αφουγκραζόμενοι τις ανάγκες των φοιτητών διαχρονικά, στεκόμαστε απέναντι στην πολιτική που στοχοποιεί την φοιτητική κοινότητα δίχως ίχνος ευελιξίας εν μέσω περιόδου οικονομικής, ανθρωπιστικής και υγειονομικής κρίσης. Αλλαγές σαν αυτή στην πραγματικότητα εξυπηρετούν το επικοινωνιακό αφήγημα της κυβέρνησης πως δήθεν «ανίκανοι φοιτητές που καπηλεύονται τις ελευθερίες που παρέχονται από το κράτος, παρεμποδίζουν την εξέλιξη των ιδρυμάτων». Ενόσω αναγνωρίζουμε την ανάγκη για ανταγωνιστικότητα των ιδρυμάτων και όσο το δυνατόν υψηλότερη κατάταξη αυτών στους παγκόσμιους χάρτες, η καθιέρωση μιας τέτοιας διάταξης στο βωμό των rankings πλήττει την πανεπιστημιακή κοινότητα ανεπανόρθωτα, μη συνδράμοντας ουσιωδώς στο επιστημονικό έργο των Ιδρυμάτων. Εξάλλου, η πραγματικότητα την οποία βιώνουμε διαχρονικά εντός των σχολών μας αποδεικνύει κατ’ επανάληψη ότι παρά την ύπαρξη αξιόλογων φοιτητών και προσωπικού, η ανέλιξη των Ιδρυμάτων παρακωλύεται από την προφανή υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση των Ιδρυμάτων και ένα φτωχό και στενά γραφειοκρατικό νομικό πλαίσιο.
Θεωρούμε υψίστης σημασίας την επαναφορά του κύρους και της ορθής λειτουργίας των Ελληνικών Πανεπιστημίων , καθώς οι λανθασμένοι πολιτικοί και οικονομικοί χειρισμοί έχουν οδηγήσει τα ιδρύματα και ειδικά το Πολυτεχνείο σε τέλμα. Καλούμε την Νέα Δημοκρατία να παραμερίσει την πολιτική εντυπώσεων που διαχρονικά ακολουθεί σχετικά με την Παιδεία, συνθλίβοντας την φοιτητική κοινότητα, και να αναγνωρίσει τα πραγματικά προβλήματα των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Στο σημείο αυτό, αξίζει να αναφέρουμε πως, αντιλαμβανόμενοι το πραγματικό νόημα της έννοιας της δωρεάν παιδείας, η οποία προέρχεται από το κοινωνικό κράτος πρόνοιας και στηρίζεται σε ένα ανταποδοτικό φορολογικό σύστημα, καλύπτοντας τις βασικές ανάγκες ενός φοιτητή, όπως το πάσο, η σίτιση, η στέγαση, θεωρούμε δίκαια την παύση των φοιτητικών παροχών και μόνο, μετά τη συμπλήρωση της προβλεπόμενης διάρκειας φοίτησης. Η διατήρηση του δικαιώματος των φοιτητών, που υπερβαίνουν το όριο των ν+ν ετών να αποκτήσουν τον τίτλο σπουδών τους, δεν επιβαρύνει σε καμία περίπτωση τον προϋπολογισμό του Ιδρύματος, διασφαλίζοντας τον σεβασμό και την αποφυγή κατάχρησης των παροχών του κράτους πρόνοιας.
Κινούμενοι στα πλαίσια του αλληλοσεβασμού και της αξιοκρατικής απολαβής των παροχών του κράτους πρόνοιας, θεωρούμε αναγκαία την ελάχιστη ένδειξη ενδιαφέροντας από τους φοιτητές προς απολαβή των τίτλων σπουδών, με στοιχειώδη παρουσία στα ακαδημαϊκά δρώμενα της σχολής, μέσω της εγγραφής τους στα εξάμηνα και της συμμετοχής τους στις εξεταστικές διαδικασίες. Στο σημείο αυτό, επισημαίνουμε την δυνατότητα που έχουν όλοι φοιτητές, ανεξαρτήτως έτους, να διακόψουν τις σπουδές τους, εφόσον τη προκειμένη χρονική περίοδο δεν είναι σε θέση να τις συνεχίσουν. Δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στη διεύρυνση της ευελιξίας του θεσμού της «παύσης σπουδών», έτσι ώστε οι φοιτητές οι οποίοι αντιμετωπίζουν προβλήματα για την συνέχιση των σπουδών τους, να μπορούν να κάνουν χρήση αυτού του θεσμού, για όποιο και όσο χρονικό διάστημα επιθυμούν. Η επιλογή αυτή ενδείκνυται για το σύνολο των φοιτητών σε περίπτωση ανάγκης είτε βραχυπρόθεσμης είτε μακροπρόθεσμης απουσίας. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται στους φοιτητές που κωλύονται αλλά επιθυμούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους η δυνατότητα απόκτησης του πτυχίου τους, χωρίς τον κίνδυνο διαγραφής, ενώ παράλληλα επιτυγχάνεται η ομαλότερη λειτουργία των Ιδρυμάτων. Η κίνηση της Κυβέρνησης να προβεί στην θέσπιση ορίου φοίτησης και κατ’επέκταση σε διαγραφές φοιτητών, δίχως ίχνος ευελιξίας, μας βρίσκει απέναντι, ιδιαίτερα εν περιόδω που τόσο η εκπαιδευτική διαδικασία όσο και η ευρύτερη ανθρώπινη υπόσταση δοκιμάζονται από την αποτυχία αντιμετώπισης της πανδημίας του κορωνοϊού.
Οι «αιώνιοι» φοιτητές αποδεδειγμένα δεν επιβαρύνουν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Οι διαγραφές τους, σε συνδυασμό με την επιβολή του ανώτατου ορίου φοίτησης, χωρίς ουσιαστική –όπως φαίνεται από το παραπάνω άρθρο- μέριμνα για εργαζόμενους φοιτητές, οι οποίοι είναι επίσης αόρατοι από το όποιο κοινωνικό κράτος, παρά μόνο με την πρόβληψη για με 20 ώρες την εβδομάδα , αγνοώντας την ελληνική πραγματικότητα της «μαύρης» εργασίας, αυξάνει τους ταξικούς φραγμούς και δεν προωθεί την ισότητα μεταξύ των φοιτητών αλλά εντατικοποιεί περαιτέρω τις σπουδές και τη σημαντική μείωση του αριθμού εισακτέων, θα έχει ως αποτέλεσμα όλοι και λιγότεροι νέοι και νέες να έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν δωρεάν. Αντίθετα, ο προβλεπόμενος πειθαρχικός κώδικας επιβαρύνει με αχρείαστη γραφειοκρατία τις γραμματείες των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Προτείνω να μην υπάρχει ανώτατη χρονική διάρκεια φοίτησης στις Σχολές και στα Τμήματα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, δεδομένου ότι πολλοί φοιτητές ή σπουδαστές:
α) είναι εργαζόμενοι,
β) φοιτούν για την απόκτηση δευτέρου και πλέον πτυχίου ή διπλώματος,
γ) είναι οικογενειάρχες,
δ) είναι σε δύσκολη οικονομική κατάσταση,
ε) διανύουν δυσμενείς συγκυρίες όπως η τρέχουσα κ.λ.π.
Αντί αυτού, μετά την κανονική διάρκεια σπουδών ή και ορισμένων εξαμήνων κατόπιν αυτής, προτείνω οι φοιτητές ή σπουδαστές να στερούνται ορισμένων παροχών, όπως είναι η χρήση φοιτητικών εισιτηρίων.
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ – Πανεπιστημιακός Τομέας (αρ. φοιτητών,Ιδρυμα, Διδακτ./βοηθ. Προσωπικό) (Έναρξη-Λήξη) / 2018
Από τους περίπου 283.000 φοιτητές πέραν κανονικών ετών φοίτησης (ν+2):
• Οι 26.000 έχουν έτος γέννησης από (1970 έως 1980), οι 12.000 από (1964 έως 1968), οι 8.000 έχουν γεννηθεί πριν το (1953) κοκ.
• Για 43.000 δεν υπάρχει καν διαθέσιμο το έτος γέννησης
• Συνολικά, μόνο το 37% έχει έτος γέννησης μετά το (1990) και σε ορισμένες σχολές αυτό είναι ακόμα μικρότερο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Νομική Σχολή όπου μόνο το 15% (450 στους 2963) των φοιτητών που έχουν ξεπεράσει τα τέσσερα έτη φοίτησης έχει γεννηθεί μετά το 1990.
Δηλαδή, πάνω από τις μισές περιπτώσεις «αιωνίων» αφορούν απλώς παλιές εγγραφές που κακώς συντηρούνται επί δεκαετίες στους καταλόγους που διατηρούν οι Γραμματείες.
1) Πρόταση για ανενεργούς φοιτητές: Όσοι φοιτητές και σπουδαστές έχουν εγγραφεί σε Σχολές και Τμήματα ΑΕΙ πριν το 2011 και δε συμμετέχουν σε εξεταστικές περιόδους την τελευταία τριετία μπορούν να τεθούν αυτομάτως σε ένα ειδικό μητρώο «Ανενεργών Φοιτητών» και να μην υπολογίζονται στον φοιτητικό πληθυσμό για την χρηματοδότηση και την καθημερινή λειτουργία των ΑΕΙ. Με απλή αίτηση στη Γραμματεία κάθε τμήματος οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να επανέλθουν στους κανονικούς καταλόγους
Μετά το 2025 όσοι παραμένουν ανενεργοί ας διαγραφούν οριστικά από τα μητρώα και όποιες ενστάσεις υπάρχουν ας τεθούν στην κρίση της Γενικής Συνέλευση κάθε τμήματος.
Κατά αυτόν τον τρόπο διαφυλάσσονται τα δικαιώματα των φοιτητών ενώ δίνεται άμεση λύση στην οργάνωση των Τμημάτων, που οφείλουν να γνωρίζουν σε ποιο στάδιο βρίσκονται όσοι είναι εγγεγραμμένοι στα προγράμματα σπουδών.
2) Πρόταση για όριο σπουδών: Όριο σπουδών (ν+ν) μπορεί να τεθεί για τους νέους εισακτέους μετά το 2025, εφόσον προηγηθεί ο ανασχεδιασμός των τμημάτων ΑΕΙ, με συνενώσεις και απορροφήσεις τμημάτων σε κέντρο και περιφέρεια.
Είναι άδικο και απαράδεκτο να θέσετε όριο σπουδών στους φοιτητές με αναπηρία. Παραβαίνει τις αρχές της ισότητας.
Στερείτε σε ανθρώπους με πολλαπλά προβλήματα υγείας την ευκαιρία να πάρουν πτυχίο και τους δημιουργείτε πρόσθετο άγχος που επιβαρύνει την υγεία τους