Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 20 Ιανουαρίου 2021, 19:41 | Νικόλαος Μουσιόπουλος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η θέση της ΠΡΩ.ΠΑΙΔΕΙ.Α. (ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ για ΠΑΙΔΕΙΑ & ΑΝΑΠΤΥΞΗ) για το Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Παιδείας «ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ» (υποβάλλεται και από τον Καθ. Νικόλαο Μουσιόπουλο) ΑΦΟΡΑ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΜΕΡΟΣ Β
  ********************************************************

  Το υπό διαβούλευση Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Παιδείας αναφέρεται σε σημαντικά επιμέρους ζητήματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Αυτό δυστυχώς δεν γίνεται στο πλαίσιο μιας συνολικής θεώρησης, που θα περιελάμβανε όχι μόνο τα Πανεπιστήμια, αλλά και τις άλλες βαθμίδες της Εκπαίδευσης. Η τακτική της τμηματικής αντιμετώπισης θα ήταν αποδεκτή επιλογή, αν ήταν σαφές ότι αποτελούν μέρος ενός σχεδίου, ενός οράματος, ολικής ανάταξης του εκφυλισμένου εκπαιδευτικού συστήματος, που τόσο έχει ανάγκη η πατρίδα μας. Τέτοια πρόθεση από πλευράς της κυβέρνησης δεν έχει ακόμη διαφανεί, παρά την παρέλευση 20 μηνών διακυβέρνησης.

  Τα τέσσερα κύρια θέματα του Νομοσχεδίου (θέσπιση Ελαχίστης Βάσης Εισαγωγής, σχέδιο Προστασίας των Ιδρυμάτων, που περιλαμβάνει και την ίδρυση Ομάδων Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, περιορισμός στη Διάρκεια Φοίτησης και ζητήματα Πειθαρχικού Δικαίου) είναι όντως προβλήματα των Πανεπιστημίων, που χρήζουν ιδιαίτερης φροντίδας.

  Τα συγκεκριμένα μέτρα, αν και κινούνται σε θετική κατεύθυνση, χαρακτηρίζονται ωστόσο από προχειρότητα, ατολμία και αδυναμία ουσιαστικής παρέμβασης στα προβλήματα που στοχεύουν να επιλύσουν. Έτσι, ελλοχεύει σοβαρός κίνδυνος τα αποτελέσματά τους να ενισχύσουν περαιτέρω κάποιες αρνητικές πλευρές που στοχεύουν να εξαλείψουν.

  Για την Πολιτική Ασφάλειας και Προστασίας
  =========================================

  Αποτελεί γενική διαπίστωση ότι υπάρχει σημαντικό έλλειμμα στην ποιότητα της Ακαδημαϊκής Ζωής μέσα στα ΑΕΙ της χώρας μας. Η σύγκριση με τα αντίστοιχα Ιδρύματα άλλων χωρών μπορεί να μας βοηθήσει ουσιαστικά στην αντιμετώπιση κεντρικών πτυχών αυτού του ελλείμματος.

  Τα επί δεκαετίες συνεχιζόμενα φαινόμενα βίας και παραβατικότητας στα πανεπιστήμια επιτάσσουν πράγματι την άμεση θεσμοθέτηση ειδικού Σώματος Φύλαξης. Τα μέλη του σώματος αυτού θα πρέπει να εκπαιδευτούν πάνω στις ιδιαιτερότητες, τους κινδύνους και τα γενικά και ειδικά προβλήματα, που παρουσιάζονται στο περιβάλλον, στις εγκαταστάσεις και στη λειτουργία ενός Πανεπιστημίου.

  Προς εξασφάλιση της αποτελεσματικότητας του Σώματος Φύλαξης επιβάλλονται η άρτια στελέχωσή του και η διάθεση από την Πολιτεία των απαραίτητων κονδυλίων για τις απαιτούμενες υλικοτεχνικές υποδομές, με έμφαση στην τεχνολογία.

  Στα μέσα αυτά εντάσσονται και οι διατάξεις ελεγχόμενης πρόσβασης σε όλους τους πανεπιστημιακούς χώρους.

  Θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντικό, με φροντίδα των αρμοδίων κατά το νόμο και το Σύνταγμα οργάνων της Πολιτείας, και οπωσδήποτε πριν ή έστω παράλληλα με την εγκατάσταση του Σώματος Φύλαξης, την άμεση απόδοση με ασφάλεια στο κάθε Πανεπιστήμιο όλων των χώρων που σήμερα βρίσκονται υπό κατάληψη, που αποτελούν άβατο για το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας και συχνά συνιστούν κέντρα ανομίας επιχειρηματικής και εγκληματικής φύσης.

  Ως εκ της σημασίας τους για θέματα λειτουργίας και ασφάλειας σε κάθε Ίδρυμα, οι αποφάσεις όλων των συλλογικών οργάνων, συμπεριλαμβανομένων των φοιτητικών συλλόγων, πρέπει να απηχούν την άποψη της μεγάλης πλειοψηφίας των μελών τους. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει θεσμικά να κατοχυρωθεί ότι οι εκλογές των διοικήσεών τους, αλλά και όλες οι αποφάσεις που σχετίζονται με την εύρυθμη λειτουργία των Ιδρυμάτων, θα πρέπει να λαμβάνονται από την πλειοψηφία των μελών, απαίτηση που μπορεί να διασφαλιστεί με ηλεκτρονική ψηφοφορία.

  Για την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα ΑΕΙ
  =======================================

  Η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση περιλαμβάνει όχι μόνο τα Πανεπιστήμια, που συνιστούν την Ανώτατη Εκπαίδευση, αλλά κάθε Οργανισμό που παρέχει εκπαίδευση σε Μεταλυκειακό Επίπεδο. Στην Ελλάδα παραδοσιακά τείνουμε να ταυτίζουμε την Τριτοβάθμια με την Ανώτατη Εκπαίδευση, πρακτική που οδηγεί σε σημαντικές στρεβλώσεις. Μία απ’ αυτές είναι ότι ενώ σε όλες τις χώρες του Ο.Ο.Σ.Α. πλην της Ελλάδας, στην Ανώτατη Εκπαίδευση εισάγεται κατά μέσο όρο το 30-40% των αποφοιτούντων από τα Λύκεια, στην Ελλάδα εισάγεται το 80-90% αυτών, ποσοστό συγκρίσιμο με εκείνο των εισαγομένων σε ολόκληρη την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στις χώρες του Ο.Ο.Σ.Α.!

  Παρά τις προσπάθειες αποσύνδεσης της διαδικασίας πρόσβασης από την εκπαιδευτική διαδικασία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση που έγιναν κατά καιρούς, το σύστημα εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση επηρέαζε και επηρεάζει καταλυτικά τη λειτουργία του Ελληνικού Σχολείου. Ιδιαίτερα το Λύκειο έχει απολέσει τον αυτόνομο εκπαιδευτικό και μορφωτικό ρόλο του, καθώς αντιμετωπίζεται ως προθάλαμος για την Ανώτατη Εκπαίδευση, με τους μαθητές να αφιερώνουν το σύνολο σχεδόν του χρόνου τους στα Φροντιστήρια.

  Τα τελευταία χρόνια, για παράδειγμα, έχουμε Τμήμα, όπου η βάση εισαγωγής είναι λίγο πιο κάτω από το 10, εισάγονται περίπου 320 φοιτητές άλλα αποφοιτούν 130, δηλαδή μόλις το ένα τρίτο. Με βάση εισαγωγής λίγο πάνω από το 10, εκτιμούμε ότι θα είχαμε σημαντική αλλαγή στο ποσοστό αποφοίτησης; Στην κατηγορία αυτή ανήκει ένα μεγάλο μέρος των Τμημάτων των Ελληνικών Πανεπιστημίων. Υπολογίσαμε το πόσο κοστίζουν όλα αυτά τα υπαρξιακά αδιέξοδα, στα οποία οδηγείται ο νέος και η οικογένειά του, στους ίδιους, στην οικονομία και την ανάπτυξη της χώρας, και τελικά στον Έλληνα φορολογούμενο αλλά, ίσως το σημαντικότερο, στον κοινωνικό πολιτισμό μας;

  Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η πρόσβαση στα ΑΕΙ της χώρας δεν είναι μόνονένα τεχνικό ζήτημα εξεταστικών διαδικασιών. Αντίθετα, η πρόσβαση στα ΑΕΙ είναι ανάγκη να συνδεθεί με αλλαγές σ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Αυτές οι αλλαγές πρέπει να κινηθούν σε δύο κατευθύνσεις:
  Α) Αναβάθμιση της παιδευτικής λειτουργίας του Λυκείου (Σχολείο Γενικής Παιδείας) και της αξιοπιστίας της πιστοποίησης, που αυτό προσφέρει.
  Β) Εξορθολογισμός της πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, μέσα από την ουσιαστική συμμετοχή των ΑΕΙ στη θέσπιση κριτηρίων εισόδου (μαθήματα, συντελεστές βαρύτητας, κοινωνικά κριτήρια κ.ά.) αλλά και του αριθμού των εισακτέων.

  Πιο συγκεκριμένα, προτείνουμε:
  ▪Η διαδικασία εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση να ακολουθεί την απόκτηση του Εθνικού Απολυτηρίου, κατά τα διεθνή πρότυπα. Η οργάνωση των Σπουδών στο Λύκειο προσαρμόζεται αναλόγως.
  ▪Η εισαγωγή στα ΑΕΙ να γίνεται με βάση τον βαθμό του Εθνικού Απολυτηρίου και τον βαθμό σε ένα μικρό αριθμό μαθημάτων(από 2 έως 3), τα οποία καθορίζονται από το Τμήμα,στο οποίο επιθυμεί να εισαχθεί ο υποψήφιος.
  •Την οικοδόμηση εξ αρχής μιας σοβαρής, αξιόπιστης και θελκτικής δημόσιας δομής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης στην τριτοβάθμια (μεταλυκειακή) ζώνη, όπως υπάρχει σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες, αλλά και στη χώρα μας μέχρι τη δεκαετία του ‘80, που θα πείθει τη νέα γενιά
  αλλά και γενικότερα την ελληνική οικογένεια. Μια δομή η οποία, αφού απορροφήσει όλες τις υπάρχουσες παρεμφερείς δομές και χρηματοδοτηθεί επαρκώς, θα μπορέσει να εκπαιδεύσει σημαντικό τμήμα των αποφοίτων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Ας ακολουθήσει το Υπουργείο Παιδείας σε αυτό το θέμα την πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή των δεκαετιών ’50/’60 και του ’70 ή έστω τη σχετική πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου!

  Για λογούς αρχής,θεωρούμε τη θέσπιση ελάχιστης βάσης εισαγωγής, που προτείνεται στο Νομοσχέδιο, ως ένα πρώτο, θετικό, βήμα, που όμως από μόνο του θα έχει πενιχρά αποτελέσματα.

  Για τη Διάρκεια Φοίτησης
  ========================

  Το φαινόμενο των χιλιάδων «αιωνίων» ή «λιμναζόντων» φοιτητών αποτελεί άλλη μια θλιβερή πρωτοπορία των Ελληνικών ΑΕΙ. Kατ’ αναλογία με όσα ισχύουν διεθνώς, πρέπει να υπάρξει σαφής διαχωρισμός σε φοιτητές πλήρους φοίτησης (full-time) και φοιτητές μερικής φοίτησης (part-time). Η διάρκεια σπουδών των φοιτητών πλήρους φοίτησης θα πρέπει να είναι αυστηρά Ν έτη, όπου Ν ο αριθμός των κανονικών ετών φοίτησης (Ν=4 ή 5 ή 6), με ελάχιστες μόνο εξαιρέσεις.

  Ως κανόνας αρχής, για να επιτευχθεί ο στόχος της μείωσης του μέσου χρόνου αποφοίτησης [σήμερα κυμαίνεται στο Ν+(Ν/2)] πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένα όρια και έγκαιρες, ει δυνατόν αυτόματες, προειδοποιήσεις. Επίσης να προβλέπονται παράλληλες διέξοδοι (αλλαγή κατεύθυνσης, μεταγραφή με αυστηρά κριτήρια, π.χ. κατοχύρωσης πιστωτικών μονάδων, και με προϋποθέσεις εισδοχής σε άλλο τμήμα του ίδιου ή άλλου ΑΕΙ).

  Κατ’ αρχήν με τις ρυθμίσεις περί ελάχιστης βάσεως εισαγωγής οι εισαγόμενοι θα είναι τόσοι σε αριθμό και σε τέτοιο επίπεδο ώστε να μπορούν να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα σπουδών από την αρχή. Ο αριθμός των μαθημάτων ανά εξάμηνο πρέπει να είναι σε γενικές γραμμές μικρότερος σε σχέση με το παρόν και η ύλη σταθμισμένη με πιστωτικές μονάδες σε συνάφεια με τις διεθνείς πρακτικές του κάθε κλάδου.

  Όπου είναι εφικτό από τη σχετική επιστημονική κατεύθυνση (discipline) να προταθούν αλυσίδες μαθημάτων (προαπαιτούμενα) ή τουλάχιστον να θεσμοθετηθεί ένα ελάχιστο ποσοστό πιστωτικών μονάδων (π.χ. 75 ή 80%) για την μετάβαση από την πρώτη βαθμίδα σπουδών (μαθήματα κορμού) στην επόμενη (μαθήματα ειδίκευσης). Οι εξετάσεις πρέπει να μπουν σε πιο ευέλικτο πλαίσιο (π.χ. να μην αξιολογείται ο φοιτητής από μία και μόνο τελική εξέταση αλλά από πολλαπλές, διαρκείς και διαφορετικού τύπου δοκιμασίες, quizκλπ.) και να ορίζεται μέγιστος αριθμός εξέτασης ανά μάθημα.

  Οι φοιτητές μερικής φοίτησης θα πρέπει να ανέρχονται σε μικρό και προκαθορισμένο ποσοστό επί του συνόλου των φοιτητών ενός Τμήματος ή Προπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών. Θα αναγνωρίζονται κατόπιν τεκμηρίωσης στη βάση οικονομικής ή επαγγελματικής ανάγκης ή για λόγους υγείας και θα έχουν τη δυνατότητα να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους σε χρόνο που θα καθορίζεται κατά περίπτωση αλλά δεν θα ξεπερνάτα Ν+(Ν/2) έτη όπου Ν = 4, 5 ή 6 έτη της κανονικής πλήρους φοίτησης.

  Σε ό,τι αφορά την τωρινή κατάσταση και την προοδευτική μετάβαση για μια μεταβατική περίοδο της πλήρους φοίτησης στο ζητούμενο της αυστηρής τήρησης των 4, 5 ή 6 ετών, να διατηρηθεί η προτεινόμενη από το νομοσχέδιο πρόβλεψη της διάρκειας πλήρους φοίτησης στα Ν +(Ν/2) έτη, αλλά μόνο έως ότου επέλθει η κανονικοποίηση του συστήματος.

  Τέλος, θα πρέπει να προβλέπεται δυνατότητα αναστολής των σπουδών (για όχι περισσότερο από συνολικά ένα χρόνο), περίοδος που δεν θα προσμετράται στο όριο, καθώς και ανάλογες ρυθμίσεις για σοβαρούς λόγους υγείας.

  Για το Πειθαρχικό Δίκαιο
  ========================

  Με τα άρθρα 15 έως 22 εισάγονται άρθρα, που αφορούν τις πειθαρχικές διώξεις για παραπτώματα στα οποία υποπίπτουν φοιτητές/τριες.Θυμίζουμε ότι ήταν υποχρέωση των Διοικήσεων των Πανεπιστημίων να εντάξουν σχετικές διατάξεις στους Εσωτερικούς Κανονισμούς των Ιδρυμάτων τους, όμωςελάχιστα Ιδρύματα έχουν ανταποκριθεί σε αυτή την υποχρέωση μέχρι σήμερα.

  Οι διατάξεις που αφορούν το πειθαρχικό δίκαιο κρίνεται ότι κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, ενσωματώνοντας διαδικασίες, αρχές και επιμέρους ρυθμίσεις που εναρμονίζονται με τη διεθνή πρακτική και το εν γένει πειθαρχικό δίκαιο. Ένα ζήτημα που τίθεται ίσως είναι ο βαθμός ελευθερία-αυτονομίας που θα διαθέτει πλέον το κάθε ΑΕΙ στο πλαίσιο διαμόρφωσης των σχετικών ρυθμίσεων του κανονισμού λειτουργίας του.

  Η επιλογή του νομοθέτη να ακολουθήσει τις αρχές του ποινικού δικονομικού δικαίου και του ποινικού δικαίου δίνει πλείστα δικαιώματα στον κατηγορούμενο και εισάγει στο πειθαρχικό δίκαιο την αρχή της ενοχής. Ακόμα, γίνεται περιοριστική απαρίθμηση των πειθαρχικών παραπτωμάτων και των προβλεπόμενων ποινών στα άρθρα 17 και 18 αντίστοιχα, ώστε να αποφευχθούν οι αυθαιρεσίες. Με βάση δε τις παραγράφους 3 και 4 του άρθρου 18 επιβάλλεται η τήρηση της αρχής της αναλογικότητας στην επιβολή των ποινών, ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα παραδειγματικών τιμωριών και υπερβολικής αυστηρότητας.

  Προβληματικό, ωστόσο, είναι το άρθρο 19. Στο εν λόγω άρθρο ορίζεται πως το ίδιο πρόσωπο που ασκεί την πειθαρχική δίωξη επιβάλλει και τις πειθαρχικές ποινές ή είναι μέλος του πειθαρχικού συμβουλίου, που τις επιβάλλει. Ωστόσο, αυτή η ταύτιση του διώκτη και του κριτή στο ίδιο πρόσωπο δημιουργεί προβλήματα μεροληψίας. Το όργανο που επιβάλλει τις ποινές είναι πιθανό να είναι προκατειλημμένο απέναντι στον κατηγορούμενο, καθώς αυτό το ίδιο άσκησε την δίωξη. Η εν λόγω ταύτιση έρχεται σε αντίθεση τόσο με τις αρχές τις ποινικής δίκης, τις οποίες υιοθετεί ο πειθαρχικός κώδικας (βλ. άρθρο 16) όσο και με υπερνομοθετικέςκαι συνταγματικές διατάξεις. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα εντονότερο από τη στιγμή που δεν προβλέπεται προσφυγή σε διοικητικό δικαστήριο.

  Προβληματικός είναι και ο χρόνος παραγραφής. Ο χρόνος παραγραφής δεν είναι εναρμονισμένος με την αρχή της αναλογικότητας, καθώς είναι ο ίδιος για όλα τα παραπτώματα, όσο βαριά και αν είναι, και είναι ίσοςμε τον χρόνο παραγραφής των πλημμελημάτων του ποινικού κώδικα (βλ. άρθρο 111 ΠΚ). Είναι προφανώς δυσανάλογο η παραβίαση του αδιάβλητου των εξετάσεων (κοινώς αντιγραφή) να έχει τον ίδιο χρόνο παραγραφής με μια υπόθεση διακίνησης ναρκωτικών.

  Τέλος, αυτονόητο είναι ότι το πειθαρχικό δίκαιο σχετικά με τα φοιτητικά παραπτώματα θα πρέπει να συνδυάζεται με αντίστοιχες διατάξεις για τα πειθαρχικά παραπτώματα των μελών ΔΕΠ.

• 20 Ιανουαρίου 2021, 19:36 | Νικόλαος Μουσιόπουλος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η θέση της ΠΡΩ.ΠΑΙΔΕΙ.Α. (ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ για ΠΑΙΔΕΙΑ & ΑΝΑΠΤΥΞΗ) για το Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Παιδείας «ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ» (υποβάλλεται από τον Καθ. ΑΠΘ Νικόλαο Μουσιόπουλο) ΑΦΟΡΑ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΜΕΡΟΣ Β
  ********************************************************

  Το υπό διαβούλευση Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Παιδείας αναφέρεται σε σημαντικά επιμέρους ζητήματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Αυτό δυστυχώς δεν γίνεται στο πλαίσιο μιας συνολικής θεώρησης, που θα περιελάμβανε όχι μόνο τα Πανεπιστήμια, αλλά και τις άλλες βαθμίδες της Εκπαίδευσης. Η τακτική της τμηματικής αντιμετώπισης θα ήταν αποδεκτή επιλογή, αν ήταν σαφές ότι αποτελούν μέρος ενός σχεδίου, ενός οράματος, ολικής ανάταξης του εκφυλισμένου εκπαιδευτικού συστήματος, που τόσο έχει ανάγκη η πατρίδα μας. Τέτοια πρόθεση από πλευράς της κυβέρνησης δεν έχει ακόμη διαφανεί, παρά την παρέλευση 20 μηνών διακυβέρνησης.

  Τα τέσσερα κύρια θέματα του Νομοσχεδίου (θέσπιση Ελαχίστης Βάσης Εισαγωγής, σχέδιο Προστασίας των Ιδρυμάτων, που περιλαμβάνει και την ίδρυση Ομάδων Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, περιορισμός στη Διάρκεια Φοίτησης και ζητήματα Πειθαρχικού Δικαίου) είναι όντως προβλήματα των Πανεπιστημίων, που χρήζουν ιδιαίτερης φροντίδας.

  Τα συγκεκριμένα μέτρα, αν και κινούνται σε θετική κατεύθυνση, χαρακτηρίζονται ωστόσο από προχειρότητα, ατολμία και αδυναμία ουσιαστικής παρέμβασης στα προβλήματα που στοχεύουν να επιλύσουν. Έτσι, ελλοχεύει σοβαρός κίνδυνος τα αποτελέσματά τους να ενισχύσουν περαιτέρω κάποιες αρνητικές πλευρές που στοχεύουν να εξαλείψουν.

  Για την Πολιτική Ασφάλειας και Προστασίας
  =========================================

  Αποτελεί γενική διαπίστωση ότι υπάρχει σημαντικό έλλειμμα στην ποιότητα της Ακαδημαϊκής Ζωής μέσα στα ΑΕΙ της χώρας μας. Η σύγκριση με τα αντίστοιχα Ιδρύματα άλλων χωρών μπορεί να μας βοηθήσει ουσιαστικά στην αντιμετώπιση κεντρικών πτυχών αυτού του ελλείμματος.

  Τα επί δεκαετίες συνεχιζόμενα φαινόμενα βίας και παραβατικότητας στα πανεπιστήμια επιτάσσουν πράγματι την άμεση θεσμοθέτηση ειδικού Σώματος Φύλαξης. Τα μέλη του σώματος αυτού θα πρέπει να εκπαιδευτούν πάνω στις ιδιαιτερότητες, τους κινδύνους και τα γενικά και ειδικά προβλήματα, που παρουσιάζονται στο περιβάλλον, στις εγκαταστάσεις και στη λειτουργία ενός Πανεπιστημίου.

  Προς εξασφάλιση της αποτελεσματικότητας του Σώματος Φύλαξης επιβάλλονται η άρτια στελέχωσή του και η διάθεση από την Πολιτεία των απαραίτητων κονδυλίων για τις απαιτούμενες υλικοτεχνικές υποδομές, με έμφαση στην τεχνολογία.

  Στα μέσα αυτά εντάσσονται και οι διατάξεις ελεγχόμενης πρόσβασης σε όλους τους πανεπιστημιακούς χώρους.

  Θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντικό, με φροντίδα των αρμοδίων κατά το νόμο και το Σύνταγμα οργάνων της Πολιτείας, και οπωσδήποτε πριν ή έστω παράλληλα με την εγκατάσταση του Σώματος Φύλαξης, την άμεση απόδοση με ασφάλεια στο κάθε Πανεπιστήμιο όλων των χώρων που σήμερα βρίσκονται υπό κατάληψη, που αποτελούν άβατο για το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας και συχνά συνιστούν κέντρα ανομίας επιχειρηματικής και εγκληματικής φύσης.

  Ως εκ της σημασίας τους για θέματα λειτουργίας και ασφάλειας σε κάθε Ίδρυμα, οι αποφάσεις όλων των συλλογικών οργάνων, συμπεριλαμβανομένων των φοιτητικών συλλόγων, πρέπει να απηχούν την άποψη της μεγάλης πλειοψηφίας των μελών τους. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει θεσμικά να κατοχυρωθεί ότι οι εκλογές των διοικήσεών τους, αλλά και όλες οι αποφάσεις που σχετίζονται με την εύρυθμη λειτουργία των Ιδρυμάτων, θα πρέπει να λαμβάνονται από την πλειοψηφία των μελών, απαίτηση που μπορεί να διασφαλιστεί με ηλεκτρονική ψηφοφορία.

  Για την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα ΑΕΙ
  =======================================

  Η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση περιλαμβάνει όχι μόνο τα Πανεπιστήμια, που συνιστούν την Ανώτατη Εκπαίδευση, αλλά κάθε Οργανισμό που παρέχει εκπαίδευση σε Μεταλυκειακό Επίπεδο. Στην Ελλάδα παραδοσιακά τείνουμε να ταυτίζουμε την Τριτοβάθμια με την Ανώτατη Εκπαίδευση, πρακτική που οδηγεί σε σημαντικές στρεβλώσεις. Μία απ’ αυτές είναι ότι ενώ σε όλες τις χώρες του Ο.Ο.Σ.Α. πλην της Ελλάδας, στην Ανώτατη Εκπαίδευση εισάγεται κατά μέσο όρο το 30-40% των αποφοιτούντων από τα Λύκεια, στην Ελλάδα εισάγεται το 80-90% αυτών, ποσοστό συγκρίσιμο με εκείνο των εισαγομένων σε ολόκληρη την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στις χώρες του Ο.Ο.Σ.Α.!

  Παρά τις προσπάθειες αποσύνδεσης της διαδικασίας πρόσβασης από την εκπαιδευτική διαδικασία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση που έγιναν κατά καιρούς, το σύστημα εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση επηρέαζε και επηρεάζει καταλυτικά τη λειτουργία του Ελληνικού Σχολείου. Ιδιαίτερα το Λύκειο έχει απολέσει τον αυτόνομο εκπαιδευτικό και μορφωτικό ρόλο του, καθώς αντιμετωπίζεται ως προθάλαμος για την Ανώτατη Εκπαίδευση, με τους μαθητές να αφιερώνουν το σύνολο σχεδόν του χρόνου τους στα Φροντιστήρια.

  Τα τελευταία χρόνια, για παράδειγμα, έχουμε Τμήμα, όπου η βάση εισαγωγής είναι λίγο πιο κάτω από το 10, εισάγονται περίπου 320 φοιτητές άλλα αποφοιτούν 130, δηλαδή μόλις το ένα τρίτο. Με βάση εισαγωγής λίγο πάνω από το 10, εκτιμούμε ότι θα είχαμε σημαντική αλλαγή στο ποσοστό αποφοίτησης; Στην κατηγορία αυτή ανήκει ένα μεγάλο μέρος των Τμημάτων των Ελληνικών Πανεπιστημίων. Υπολογίσαμε το πόσο κοστίζουν όλα αυτά τα υπαρξιακά αδιέξοδα, στα οποία οδηγείται ο νέος και η οικογένειά του, στους ίδιους, στην οικονομία και την ανάπτυξη της χώρας, και τελικά στον Έλληνα φορολογούμενο αλλά, ίσως το σημαντικότερο, στον κοινωνικό πολιτισμό μας;

  Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η πρόσβαση στα ΑΕΙ της χώρας δεν είναι μόνονένα τεχνικό ζήτημα εξεταστικών διαδικασιών. Αντίθετα, η πρόσβαση στα ΑΕΙ είναι ανάγκη να συνδεθεί με αλλαγές σ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Αυτές οι αλλαγές πρέπει να κινηθούν σε δύο κατευθύνσεις:
  Α) Αναβάθμιση της παιδευτικής λειτουργίας του Λυκείου (Σχολείο Γενικής Παιδείας) και της αξιοπιστίας της πιστοποίησης, που αυτό προσφέρει.
  Β) Εξορθολογισμός της πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, μέσα από την ουσιαστική συμμετοχή των ΑΕΙ στη θέσπιση κριτηρίων εισόδου (μαθήματα, συντελεστές βαρύτητας, κοινωνικά κριτήρια κ.ά.) αλλά και του αριθμού των εισακτέων.

  Πιο συγκεκριμένα, προτείνουμε:
  ▪Η διαδικασία εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση να ακολουθεί την απόκτηση του Εθνικού Απολυτηρίου, κατά τα διεθνή πρότυπα. Η οργάνωση των Σπουδών στο Λύκειο προσαρμόζεται αναλόγως.
  ▪Η εισαγωγή στα ΑΕΙ να γίνεται με βάση τον βαθμό του Εθνικού Απολυτηρίου και τον βαθμό σε ένα μικρό αριθμό μαθημάτων(από 2 έως 3), τα οποία καθορίζονται από το Τμήμα,στο οποίο επιθυμεί να εισαχθεί ο υποψήφιος.
  •Την οικοδόμηση εξ αρχής μιας σοβαρής, αξιόπιστης και θελκτικής δημόσιας δομής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης στην τριτοβάθμια (μεταλυκειακή) ζώνη, όπως υπάρχει σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες, αλλά και στη χώρα μας μέχρι τη δεκαετία του ‘80, που θα πείθει τη νέα γενιά
  αλλά και γενικότερα την ελληνική οικογένεια. Μια δομή η οποία, αφού απορροφήσει όλες τις υπάρχουσες παρεμφερείς δομές και χρηματοδοτηθεί επαρκώς, θα μπορέσει να εκπαιδεύσει σημαντικό τμήμα των αποφοίτων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Ας ακολουθήσει το Υπουργείο Παιδείας σε αυτό το θέμα την πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή των δεκαετιών ’50/’60 και του ’70 ή έστω τη σχετική πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου!

  Για λογούς αρχής,θεωρούμε τη θέσπιση ελάχιστης βάσης εισαγωγής, που προτείνεται στο Νομοσχέδιο, ως ένα πρώτο, θετικό, βήμα, που όμως από μόνο του θα έχει πενιχρά αποτελέσματα.

  Για τη Διάρκεια Φοίτησης
  ========================

  Το φαινόμενο των χιλιάδων «αιωνίων» ή «λιμναζόντων» φοιτητών αποτελεί άλλη μια θλιβερή πρωτοπορία των Ελληνικών ΑΕΙ. Kατ’ αναλογία με όσα ισχύουν διεθνώς, πρέπει να υπάρξει σαφής διαχωρισμός σε φοιτητές πλήρους φοίτησης (full-time) και φοιτητές μερικής φοίτησης (part-time). Η διάρκεια σπουδών των φοιτητών πλήρους φοίτησης θα πρέπει να είναι αυστηρά Ν έτη, όπου Ν ο αριθμός των κανονικών ετών φοίτησης (Ν=4 ή 5 ή 6), με ελάχιστες μόνο εξαιρέσεις.

  Ως κανόνας αρχής, για να επιτευχθεί ο στόχος της μείωσης του μέσου χρόνου αποφοίτησης [σήμερα κυμαίνεται στο Ν+(Ν/2)] πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένα όρια και έγκαιρες, ει δυνατόν αυτόματες, προειδοποιήσεις. Επίσης να προβλέπονται παράλληλες διέξοδοι (αλλαγή κατεύθυνσης, μεταγραφή με αυστηρά κριτήρια, π.χ. κατοχύρωσης πιστωτικών μονάδων, και με προϋποθέσεις εισδοχής σε άλλο τμήμα του ίδιου ή άλλου ΑΕΙ).

  Κατ’ αρχήν με τις ρυθμίσεις περί ελάχιστης βάσεως εισαγωγής οι εισαγόμενοι θα είναι τόσοι σε αριθμό και σε τέτοιο επίπεδο ώστε να μπορούν να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα σπουδών από την αρχή. Ο αριθμός των μαθημάτων ανά εξάμηνο πρέπει να είναι σε γενικές γραμμές μικρότερος σε σχέση με το παρόν και η ύλη σταθμισμένη με πιστωτικές μονάδες σε συνάφεια με τις διεθνείς πρακτικές του κάθε κλάδου.

  Όπου είναι εφικτό από τη σχετική επιστημονική κατεύθυνση (discipline) να προταθούν αλυσίδες μαθημάτων (προαπαιτούμενα) ή τουλάχιστον να θεσμοθετηθεί ένα ελάχιστο ποσοστό πιστωτικών μονάδων (π.χ. 75 ή 80%) για την μετάβαση από την πρώτη βαθμίδα σπουδών (μαθήματα κορμού) στην επόμενη (μαθήματα ειδίκευσης). Οι εξετάσεις πρέπει να μπουν σε πιο ευέλικτο πλαίσιο (π.χ. να μην αξιολογείται ο φοιτητής από μία και μόνο τελική εξέταση αλλά από πολλαπλές, διαρκείς και διαφορετικού τύπου δοκιμασίες, quizκλπ.) και να ορίζεται μέγιστος αριθμός εξέτασης ανά μάθημα.

  Οι φοιτητές μερικής φοίτησης θα πρέπει να ανέρχονται σε μικρό και προκαθορισμένο ποσοστό επί του συνόλου των φοιτητών ενός Τμήματος ή Προπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών. Θα αναγνωρίζονται κατόπιν τεκμηρίωσης στη βάση οικονομικής ή επαγγελματικής ανάγκης ή για λόγους υγείας και θα έχουν τη δυνατότητα να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους σε χρόνο που θα καθορίζεται κατά περίπτωση αλλά δεν θα ξεπερνάτα Ν+(Ν/2) έτη όπου Ν = 4, 5 ή 6 έτη της κανονικής πλήρους φοίτησης.

  Σε ό,τι αφορά την τωρινή κατάσταση και την προοδευτική μετάβαση για μια μεταβατική περίοδο της πλήρους φοίτησης στο ζητούμενο της αυστηρής τήρησης των 4, 5 ή 6 ετών, να διατηρηθεί η προτεινόμενη από το νομοσχέδιο πρόβλεψη της διάρκειας πλήρους φοίτησης στα Ν +(Ν/2) έτη, αλλά μόνο έως ότου επέλθει η κανονικοποίηση του συστήματος.

  Τέλος, θα πρέπει να προβλέπεται δυνατότητα αναστολής των σπουδών (για όχι περισσότερο από συνολικά ένα χρόνο), περίοδος που δεν θα προσμετράται στο όριο, καθώς και ανάλογες ρυθμίσεις για σοβαρούς λόγους υγείας.

  Για το Πειθαρχικό Δίκαιο
  ========================

  Με τα άρθρα 15 έως 22 εισάγονται άρθρα, που αφορούν τις πειθαρχικές διώξεις για παραπτώματα στα οποία υποπίπτουν φοιτητές/τριες.Θυμίζουμε ότι ήταν υποχρέωση των Διοικήσεων των Πανεπιστημίων να εντάξουν σχετικές διατάξεις στους Εσωτερικούς Κανονισμούς των Ιδρυμάτων τους, όμωςελάχιστα Ιδρύματα έχουν ανταποκριθεί σε αυτή την υποχρέωση μέχρι σήμερα.

  Οι διατάξεις που αφορούν το πειθαρχικό δίκαιο κρίνεται ότι κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, ενσωματώνοντας διαδικασίες, αρχές και επιμέρους ρυθμίσεις που εναρμονίζονται με τη διεθνή πρακτική και το εν γένει πειθαρχικό δίκαιο. Ένα ζήτημα που τίθεται ίσως είναι ο βαθμός ελευθερία-αυτονομίας που θα διαθέτει πλέον το κάθε ΑΕΙ στο πλαίσιο διαμόρφωσης των σχετικών ρυθμίσεων του κανονισμού λειτουργίας του.

  Η επιλογή του νομοθέτη να ακολουθήσει τις αρχές του ποινικού δικονομικού δικαίου και του ποινικού δικαίου δίνει πλείστα δικαιώματα στον κατηγορούμενο και εισάγει στο πειθαρχικό δίκαιο την αρχή της ενοχής. Ακόμα, γίνεται περιοριστική απαρίθμηση των πειθαρχικών παραπτωμάτων και των προβλεπόμενων ποινών στα άρθρα 17 και 18 αντίστοιχα, ώστε να αποφευχθούν οι αυθαιρεσίες. Με βάση δε τις παραγράφους 3 και 4 του άρθρου 18 επιβάλλεται η τήρηση της αρχής της αναλογικότητας στην επιβολή των ποινών, ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα παραδειγματικών τιμωριών και υπερβολικής αυστηρότητας.

  Προβληματικό, ωστόσο, είναι το άρθρο 19. Στο εν λόγω άρθρο ορίζεται πως το ίδιο πρόσωπο που ασκεί την πειθαρχική δίωξη επιβάλλει και τις πειθαρχικές ποινές ή είναι μέλος του πειθαρχικού συμβουλίου, που τις επιβάλλει. Ωστόσο, αυτή η ταύτιση του διώκτη και του κριτή στο ίδιο πρόσωπο δημιουργεί προβλήματα μεροληψίας. Το όργανο που επιβάλλει τις ποινές είναι πιθανό να είναι προκατειλημμένο απέναντι στον κατηγορούμενο, καθώς αυτό το ίδιο άσκησε την δίωξη. Η εν λόγω ταύτιση έρχεται σε αντίθεση τόσο με τις αρχές τις ποινικής δίκης, τις οποίες υιοθετεί ο πειθαρχικός κώδικας (βλ. άρθρο 16) όσο και με υπερνομοθετικέςκαι συνταγματικές διατάξεις. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα εντονότερο από τη στιγμή που δεν προβλέπεται προσφυγή σε διοικητικό δικαστήριο.

  Προβληματικός είναι και ο χρόνος παραγραφής. Ο χρόνος παραγραφής δεν είναι εναρμονισμένος με την αρχή της αναλογικότητας, καθώς είναι ο ίδιος για όλα τα παραπτώματα, όσο βαριά και αν είναι, και είναι ίσοςμε τον χρόνο παραγραφής των πλημμελημάτων του ποινικού κώδικα (βλ. άρθρο 111 ΠΚ). Είναι προφανώς δυσανάλογο η παραβίαση του αδιάβλητου των εξετάσεων (κοινώς αντιγραφή) να έχει τον ίδιο χρόνο παραγραφής με μια υπόθεση διακίνησης ναρκωτικών.

  Τέλος, αυτονόητο είναι ότι το πειθαρχικό δίκαιο σχετικά με τα φοιτητικά παραπτώματα θα πρέπει να συνδυάζεται με αντίστοιχες διατάξεις για τα πειθαρχικά παραπτώματα των μελών ΔΕΠ.

• 20 Ιανουαρίου 2021, 19:35 | ΠΑΣΠ ΕΜΠ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Μια από τις πολλές επιτακτικές ανάγκες των ιδρυμάτων σήμερα είναι η καλύτερη φύλαξή τους και η αντιμετώπιση των μεμονωμένων μεν πραγματικών δε, περιστατικών ανομίας και βίας. Παραδείγματα τέτοιων περιστατικών με θύματα τόσο τους φοιτητές όσο και τις ίδιες τις σχολές είναι γνωστά σε όλους μας. Η υπουργός παιδείας προτείνει ένα νομοσχέδιο με το οποίο δημιουργεί χίλιες νέες θέσεις στην ΕΛ.ΑΣ. δημιουργώντας την Ο.Π.Π.Ι., μια νέα ομάδα αστυνομικών που θα λειτουργούν κατασταλτικά εντός των ιδρυμάτων, λογοδοτώντας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, παίρνοντας τον έλεγχο της ασφάλειας από τα ίδια τα ιδρύματα. Τα ίδια τα ιδρύματα, γνωρίζουν πολύ καλά τις παθογένειες τους, ο μόνος λόγος όμως για τον οποίο δεν έχει δοθεί λύση σε αυτά τόσο καιρό είναι η διαχρονική πλέον υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων, ενώ παράλληλα υπολιγίζεται ότι θα ξοδευτούν 30 εκατ. Ευρώ για τη δημιουργία του Ο.Π.Π.Ι.. Η τεράστια έλλειψη χρηματοδότησης στα ιδρύματα έχει αποδυναμώσει, την ήδη μειωμένη φύλαξη των ιδρυμάτων, η οποία το 2013 με εντολή του ίδιου του τότε υπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, απολύθηκε μεγάλο τμήμα του προσωπικού φύλαξης από όλες τις σχολές.

  Έτσι, με τις δυσκολίες επέβαλε στα εκπαιδευτικά ιδρύματα ο πλέον πρωθυπουργός, οδήγησε σε μια εκτόνωση των εγκληματικών δράσεων εντός των σχολών, και δημιούργησε ένα αφήγημα-προπαγάνδα, ότι οι «αιώνιοι» και «απείθαρχοι» φοιτητές ευθύνονται για την σημερινή κατάσταση των σχολών. Η ίδρυση της αστυνομίας δε θα έρθει να δώσει τη λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σχολές, αλλά θα λειτουργήσει σαν κόκκινο πανί επηρεάζοντας τις ισορροπίες των σχολών μας. Ειδικά, τα περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας και αλόγιστης βίας από τους αστυνόμους, οδηγούν τον κάθε σκεπτόμενο φοιτητή να αναρωτηθεί, αν ο ρόλος τους θα είναι όντως η ενίσχυση της ακαδημαϊκής ελευθερίας και η διασφάλιση των φοιτητικών συμφερόντων ή αν εν τέλει το νέο σώμα ασφαλείας έρχεται να λειτουργήσει με τη λογική «κράτος εν κράτει» και να επιδείξει την εξουσία του εις βάρος της κοινότητας μας.

  Ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ πολλάκις έχουμε αναφερθεί στο θέμα της ασφάλειας των ιδρυμάτων, δίνοντας απλές αλλά αποδοτικές λύσεις σε αυτό, που αρμόζουν σε έναν σύγχρονο εκπαιδευτικό χώρο. Προϋπόθεση σε όσα προτείνουμε προφανώς είναι η άμεση αύξηση της χρηματοδότησης των ιδρυμάτων. Εφιστούμε την προσοχή στην ουσιαστική ενίσχυση των ήδη υπάρχοντων μέτρων ασφαλείας και επιδιώκουμε την αίσθηση ζωντάνιας καθ’όλη την διάρκεια της ημέρας, που καλείται να έχει ένα φιλικό πανεπιστήμιο. Συγκεκριμένα, επισημαίνουμε την ανάγκη παράτασης ωραρίου των δραστηριοτήτων που παρέχονται από το Ίδρυμα, όπως είναι οι αθλητικές εγκαταστάσεις και η Βιβλιοθήκη, την αύξηση του φωτισμού προς μετατροπή σε περισσότερο φιλόξενους χώρους, και την σημαντικότητα παραχώρησης και υποστήριξης της λειτουργίας και της συντήρησης των χώρων σε πολιτιστικές, ερευνητικές και επιστημονικές ομάδες που δραστηριοποιούνται εντός του Ιδρύματος. Πάνω από όλα όμως, η εξομάλυνση της πανεπιστημιακής καθημερινότητας επιτάσσει την ενίσχυση της φύλαξης και την λειτουργία αυτής υπό βέλτιστους όρους.

  Ιδιαίτερα αξιοπερίεργο μας φαίνεται το γεγονός ότι εκτός από τους Ο.Π.Π.Ι., το νέο νομοσχέδιο ιδρύει και τη Μονάδα Ασφάλειας και Προστασίας, η οποία θα απαρτίζεται από προσωπικό ασφάλειας με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, η οποία θα βαρύνει τον προϋπολογισμό του Ε.Λ.Κ.Ε. των ιδρυμάτων, με αρμοδιότητες αμφιβόλου περιεχομένου, καθώς όλη η εκτελεστική εξουσία, σύμφωνα με το νέο πειθαρχικό δίκαιο αποδίδεται στην Ο.Π.Π.Ι.. Η διάταξη αυτή εγείρει ερωτήματα σχετικά με την χρησιμότητα της ύπαρξης, όχι μόνο μίας, αλλά δύο πολυέξοδων διαφορετικών ομάδων προστασίας των ιδρυμάτων.

  Επίσης, αναφορικά στο νέο πειθαρχικό δίκαιο που θεσπίζεται, φέρουμε μια σειρά από διαφωνίες. Προφανέστατα εάν ένας φοιτητής επιδείξει παραβατική συμπεριφορά πρέπει να βρεθεί προ των ευθυνών του, αλλά το νομοσχέδιο αυτό λειτουργεί στη βάση ότι οι φοιτητές λειτουργόυν de facto παραβατικά, και στήνει το νέο πειθαρχικό δίκαιο στη λογική ενός στρατοδικείου. Δίνει σε καθηγητές ανακριτικά και δικαστικά καθήκοντα και επιβάλει την εκλογή φοιτητών με ρόλους που θυμίζουν τις σκοτεινές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Με το συγκεντρωτικό χαρακτήρα του νέου πειθαρχικού δικαίου, προσβάλλονται οι δημοκρατικότερες διαδικασίες των ιδρυμάτων, δηλαδή οι γενικές συνελεύσεις, τμημάτων, καθηγητών, φοιτητών, αλλά και η σύγκλητος, καθώς για τις ποινές των φοιτητών θα αποφασίζουν τέσσερα άτομα. Όλα αυτά έρχονται να δημιουργήσουν ένα καθεστώς φόβου, τιμωρίας και ανελευθερίας έκφρασης, κάτι το οποίο δεν αρμόζει σε ένα δημοκρατικό πανεπιστήμιο το οποίο νουθετεί και προάγει αρχές και την κοινωνική εξέλιξη.

• 20 Ιανουαρίου 2021, 18:00 | Ηλίας

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η κατάργηση του ασύλου είναι μια μεταρρύθμιση, η οποία ξεκίνησε με προσδοκίες. Παρ’ολ’ αυτά, η θέσπιση αυτού του νόμου δεν εξάλειψε τα φαινόμενα παραβατικότητας στα μεγάλα πανεπιστήμια της χώρας. Από τη στιγμή που διαπιστώθηκε ότι δεν επιτεύχθηκαν τα επιθυμητά αποτελέσματα, είναι λογικό η πολιτεία να προχωρά σε θέσπιση αυστηρότερης νομοθεσίας. Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν, είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός συστήματος μόνιμης φύλαξης των πανεπιστημιακών χώρων. Σε αυτό το σημείο ενδέχεται να θεωρηθεί, ότι κάτι τέτοιο πρόκειται να προωθήσει την αστυνομοκρατία. Στο εξωτερικό όμως, το οποίο τόσο πολύ μας αρέσει να αναφέρουμε, ειδικά στις μεγάλες ευρωπαϊκές μητροπόλεις θα διαπιστώσει κανείς ότι η παρουσία αστυνομικών είναι έντονη. Ωστόσο, κανείς δεν κατηγόρησε την εκάστοτε χώρα για αστυνομοκρατία. Ακόμη και στη Φινλανδία, της οποίας το εκπαιδευτικό σύστημα σαν άπιαστο όνειρο μνημονεύουμε, υπάρχουν αστυνομικοί, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια των δασκάλων. Ταυτόχρονα, σχετικά με τα πανεπιστήμια του εξωτερικού, για τα οποία τρέφουμε την ίδια αντίληψη με το εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας, υπάρχει προσωπικό για τη φύλαξη των ανώτατων ιδρυμάτων, το οποίο τις περισσότερες φορές τυχαίνει να είναι ιδιωτικό. Κατά τη γνώμη μου και η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να προχωρήσει σε μια τέτοια ενέργεια, έτσι ώστε να πατάξει καίρια την εγκληματικότητα στους ακαδημαϊκούς χώρους. Ενδέχεται όμως να δυσκολεύεται να καλύψει το κόστος το οποίο απορρέει από αυτή τη δαπάνη. Συνεπώς, σε περίπτωση που ισχύει κάτι τέτοιο, η δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας, μπορεί να αποτελέσει μια λύση του προβλήματος. Όσον αφορά τους αστυνομικούς που πρόκειται να αναλάβουν αυτή την αποστολή όμως, χρειάζεται να ακολουθούν πιστά τον κώδικα δεοντολογίας που πηγάζει από το επάγγελμά τους, και ταυτόχρονα να καταρτιστούν πλήρως σε υποθέσεις που πρόκειται να αντιμετωπίσουν στο νέο τους πόστο, έτσι ώστε να τις διεκπεραιώσουν επιτυχώς. Τέλος, η κυβέρνηση πρέπει να στήσει την προσοχή της και σε άλλα προβλήματα που ταλανίζουν το δημόσιο πανεπιστήμιο, όπως η υποχρηματοδότησή του και να υιοθετήσει ανάλογες με την πανεπιστημιακή αστυνομία τακτικές, σε σημεία, και κατ’ επέκτασιν σε περιοχές, στις οποίες υπάρχει αυξημένη εγκληματικότητα. Εξυπακούεται ότι η πανεπιστημιακή αστυνομία δε θα φέρει μια ρόδινη πραγματικότητα, αλλά ας αποτελέσει ελατήριο για την πρόσληψη περισσότερων αστυνομικών, και παράλληλα για την πρυτάνευση της ασφάλειας.

• 20 Ιανουαρίου 2021, 16:11 | Παναγιώτης Κανελλόπουλος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Τα άρθρα 12, 13 & 14 πλήττουν ευθέως το πνεύμα ανοιχτοσύνης και ελευθερίας το οποία πρέπει να διέπει τη λειτουργία του δημόσιου Παν/μίου, το οποίο πρέπει να θεωρείται δημόσιο αγαθό.
  – Η ελεύθερη πρόσβαση στο Παν/μιο, στα μαθήματα και τις εκδηλώσεις του είναι ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό του Παν/μίου ως χώρου καλλιέργειας της ελευθερίας της σκέψης. Αυτό αναιρείται από το άρθρο 12.
  – Σχετικά με τα αρ. 12/13/4, σημειώνεται ότι οι αστυνομικές δυνάμεις αυθαιρετούν συχνότατα, δίχως, σχεδόν πάντα, να υφίστανται συνέπειες, και επίσης οι κρίσεις και οι πράξεις τους έχουν ένα απαράδεκτα σαφές ιδεολογικό πρόσημο. Η μόνιμη παρουσία τους στο Παν/μιο θα δημιουργήσει προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν.
  – Η δημιουργία και η λειτουργία της ΟΠΠΙ πλήττει βάναυσα το αυτοδιοίκητο του Παν/μίου, έννοια βαθιά δημοκρατική και καθόλου διακοσμητική ή παρωχημένη (όπως πολλοί άκριτα διατείνονται)

• 20 Ιανουαρίου 2021, 13:51 | Marialena V.

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Συστήματα καταγραφής εικόνα και ήχου σημαίνει – όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται – διαρκής παρακολούθηση λεγομένων και πράξεων, με άλλα λόγια παραβίαση της ιδιωτικότητας.

• 20 Ιανουαρίου 2021, 11:04 | TDF

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Πιστεύω ότι, ακόμη μία φορά, τα μέτρα που τίθενται δεν χτυπάνε την ρίζα του προβλήματος, άλλα προσπαθούν επιφανειακά να καλύψουν την συνεχόμενη πτώση ποιότητας των πανεπιστημίων. Η ασφάλεια πανεπιστημίων το μόνο που καταφέρνει είναι καταστολή και όχι δημιουργική λύση. Εγώ θα αντιπρότεινα δύο βασικά μέτρα. Και, ναι, θα βγω λίγο εκτός θέματος

  1. Αποκομματικοποίηση των πανεπιστημίων. Δεν προτείνω την απολιτικ ιδεολογία. Αλλά είναι προφανές ότι εδώ και δεκαετίες το υφιστάμενο σύστημα, το μόνο που καταφέρνει είναι η εγκατάσταση παρωπίδων από ιδεολογικής απόψεως, ενώ επικροτεί τον φανατισμό από το διάλογο. Από προσωπική εμπειρία, μπορώ να πω ότι αφιέρωνα χρόνο τα πρώτα χρόνια της φοίτησής μου, στο να παρακολουθώ την συνέλευση του τμήματος που ανήκα και, κάθε φορά, έβγαινα απογοητευμένος, εφόσον μετά από πολύωρες συζητήσεις, καταλήγανε να μαλώνουν οι κομματικές παρατάξεις για λόγους που δεν αφορούσαν κανένα. Επιπλέον, έχω δει να κατεβαίνουν ανεξάρτητες, κομματικών επιρροών, ομάδες σε συνελεύσεις και πόσο λυσσαλέα, τις πολεμήσαν γιατί εν τέλει δεν είναι συστημικές. Μην απορούμε μετά που όλο και περισσότεροι φοιτητές, αηδιασμένοι από αυτές τις πρακτικές, καταλήγουν να μην ενδιαφέρονται για τα δρώμενα και εν τέλει, χάνουν κάθε ενδιαφέρον. Για όποιον φοιτητή πιστεύει ότι υπάρχουν πολιτικές ομάδες και κόμματα που τον εκπροσωπούν, υπάρχουν οι αντίστοιχες νεολαίες και να απευθυνθούν εκεί. Παρά την παρούσα κατάσταση, υπάρχουν ευτυχώς ακόμα πολυάριθμες ομάδες φοιτητών που επιτελούν έργο στα πανεπιστήμια χωρίς να χρειάζονται να γίνουν πρόβατα κομματικών παραγόντων. Πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στους φοιτητές να μπορούν να συγκροτούν τις δικές τους συνελεύσεις χωρίς κομματικά χρώματα. Έτσι, οι κομματικές παρατάξεις και οι αυταρχικές τους πρακτικές θα φθίνουν και επιτέλους οι φοιτητές θα μπορούν να γίνουν δραστήριοι. Ενδιαφέρον για αλλαγή υπάρχει, αλλά όσο φοιτητές αναγκάζονται να περιορίζονται σε παρατάξεις για να εκφράσουν τις απόψεις τους, τα πανεπιστήμια θα αποτελούν στέγη είτε πολιτικά χρωματισμένων (και άρα περιορισμένων) απόψεων, ή κοινής αδιαφορίας για τα δρώμενα..

  2. Αξιολόγηση καθηγητών, εκπαιδευτικού προσωπικού, υπαλλήλων των πανεπιστημίων. Και μάλιστα αναγκαστική. Κανένας δεν θα πρέπει να είναι υπεράνω αξιολόγησης και των ευθυνών των πράξεων του. Αρχικά, σίγουρα θα πρέπει όλοι οι φοιτητές να αξιολογούν για να μάθουν ότι η γνώμη τους έχει ισχύ, καθώς και η ευθύνη που έχει μετέπειτα η άποψη τους. Η αξιολόγηση αυτή να μην γίνεται προαιρετικά, και να την βλέπει μόνο ο καθηγητής που τον αφορά. Δεν γνωρίζω ποιος θα είναι ο διαφανέστερος και αποτελεσματικότερος τρόπος για αυτήν την αξιολόγηση. Φαντάζομαι κάποιου είδους ανεξάρτητη αρχή/επιτροπή θα ήταν μία αρχή, η οποία θα επιβλέπει τις αξιολογήσεις και να δρα ανάλογα. Θα δώσω και ένα ακραίο παράδειγμα. Φανταστείτε άμα ξέρανε οι φοιτητές του ΤΕΙ Σερρών, ότι μπορούν με την αξιολόγησή τους σε ανεξάρτητη επιτροπή, να καταγγείλουν τον καθηγητή για τα αίσχη που έκανε στο ΤΕΙ.

• 19 Ιανουαρίου 2021, 16:44 | Σκίννερ Ανδρέας-Γεώργιος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Με το Άρθρο 8 του προτεινόμενου εισάγεται το σχέδιο ασφάλειας και προστασίας των Α.Ε.Ι., δηλαδή το σχέδιο των μέτρων με στόχο την τήρηση της τάξης, της ασφάλειας και της περιουσίας.

  Συγκεκριμένα, τα Α.Ε.Ι. καλούνται να τοποθετήσουν ηλεκτρονικά συστήματα ασφάλειας στο σύνολο των χώρων τους. Μολονότι δεν επιτρέπεται να καταγράφουν τις πανεπιστημιακές παραδόσεις, επιτρέπεται η παρακολούθηση των αμφιθεάτρων και αιθουσών διδασκαλίας. Οι μόνοι χώροι, στους οποίους δεν επιτρέπεται η παρακολούθηση από τα συστήματα αυτά, είναι τα γραφεία των μελών Δ.Ε.Π.
  Κάμερες, ανιχνευτές αντικειμένων, συναγερμοί και αισθητήρες κίνησης εισάγονται στα Α.Ε.Ι. ωσάν να ήταν φυλακές ή στρατόπεδα, ωσάν οι φοιτητές να ήταν κλέφτες.
  Η Α.ΣΥ.Ρ. αιτιολογεί τις ρυθμίσεις αυτές βάσει «φαινομένων καταστροφής δημόσιας περιουσίας και εν γένει παραβατικότητας», χωρίς να είναι γνωστό αν αναφέρεται στην πρόσφατη καταστροφή δημόσιας περιουσίας από δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ. στις Φ.Ε.Π.Α.
  Αυτό το κλειστό σύστημα παρακολούθησης δεν είναι ικανό να αποτρέψει τυχόν παραβατική συμπεριφορά, καθώς τα συστήματα αυτά δεν μπορούν να παρέμβουν· το μοναδικό που μπορούν είναι να προσφέρουν αποδεικτικά στοιχεία μετά την τέλεση κάποιας αξιόποινης πράξης.
  Με ποιο αντάλλαγμα; Την παρακολούθηση της καθημερινότητας των φοιτητών; Τη μετατροπή του κοινωνικού τους χώρου σε εκπομπή τύπου «Big Brother»; Το κλειστό σύστημα παρακολούθησης θα απαλείψει κάθε αίσθηση εμπιστοσύνης εντός των Α.Ε.Ι., τα οποία θα γίνουν κρύοι χώροι διάλεξης και εξέτασης, αντί για ζωντανούς χώρους επιστημονικής και κοινωνικής ανάπτυξης.
  Μάλιστα προβλέπεται η εγκαθίδρυση Κέντρου Ελέγχου και Λήψης Σημάτων και Εικόνων σε κάθε Α.Ε.Ι., το οποίο, σύμφωνα με το Άρθρο 13, στελεχώνεται από υπαλλήλους της ΕΛ.ΑΣ., μετατρέποντας το κλειστό σύστημα παρακολούθησης σε «ματάκι» της αστυνομίας στην καθημερινότητα των φοιτητών και στο ακαδημαϊκό έργο, παραβιάζοντας έτσι τις ακαδημαϊκές ελευθερίες.

  Η ασφάλεια στα Πανεπιστήμια, όπως δεν προήλθε από την κατάργηση της νομικής προστασίας του Ασύλου με τον ν. 4623/2019, δε θα προέλθει από τη στενή παρακολούθηση της νεολαίας και των επιστημών, αλλά με την αντιμετώπιση των αιτιών της ελάχιστης παραβατικότητας, με τη στελέχωση των Α.Ε.Ι. και με τη βελτίωση των υποδομών τους. Συνεπώς, προτείνεται η απόσυρση του Άρθρου 8 και η εστίαση στην πρόσληψη προσωπικού και εγκαθίδρυση επαρκούς φωτισμού, μέτρα που θα προλάβουν πιο αποτελεσματικά την παραβατικότητα.

• 18 Ιανουαρίου 2021, 20:22 | Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η μόνιμη παρουσία της αστυνομίας εντός των Πανεπιστημίων, εκτός από αντισυνταγματική, μόνο προβλήματα θα δημιουργήσει, καθώς ποτέ η επίταση της αστυνόμευσης δεν έλυσε προβλήματα εγκληματικότητας. Αντίθετα, συχνά δημιούργησε περαιτέρω προβλήματα στις σχέσεις πολιτών και αστυνομίας.

  Eξάλλου, η πλέον αποτελεσματική προστασία του Πανεπιστημίου επιτυγχάνεται μέσα από την ανάπτυξη αισθήματος του ανήκειν και την οικειοποίηση του χώρου από φοιτητές και εργαζόμενους στα ΑΕΙ.

  Προτείνω:
  Τη δημιουργία σώματος φύλαξης στα πανεπιστήμια και την ανάπτυξη προτύπων φύλαξης εκπαιδευτικών μονάδων, ανάλογα με τα χωροταξικά χαρακτηριστικά του κάθε ιδρύματος. Το προσωπικό θα αποτελεί διοικητικό προσωπικό των πανεπιστημίων, θα εκπαιδεύεται από το Υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με τα πανεπιστήμια. Το σώμα φύλαξης και η εκπαίδευσή του χρηματοδοτείται από τον τακτικό προϋπολογισμό.
  Την ανάπτυξη μέτρων πρόληψης και αποτροπής εγκλημάτων στα ΑΕΙ μέσω αξιοποίησης συμβατικών και εξελιγμένων τεχνολογιών ή στοχευμένων μέτρων (κατάλληλος φωτισμός, συστήματα ιχνηλασίας και καταγραφής εξοπλισμού, απομάκρυνση ΑΤΜ κ.άλ.).
  Τη συστηματική κατάρτιση της διοίκησης των ΑΕΙ στη διαχείριση κρίσεων και τη δημιουργία Μόνιμης Επιτροπής Διαπραγμάτευσης σε κάθε ΑΕΙ.

• 17 Ιανουαρίου 2021, 14:15 | ΔΠ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  «Τα εν λόγω συστήματα δεν καταγράφουν τις πανεπιστημιακές παραδόσεις ή τους χώρους εργασίας των μελών Δ.Ε.Π.»
  Γιατί εξαιρούνται οι χώροι εργασίας των Διοικητικών Υπαλλήλων; Πάνω σε ποιο σκεπτικό στηρίζεται αυτή η εξαίρεση;

• 16 Ιανουαρίου 2021, 14:27 | Δέσποινα

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Δεν θεωρώ ότι τα πανεπιστήμια δημιουργούν τόσο μεγάλα προβλήματα ανομίας και παραβατικότητας. Οι φοιτητές είναι ως επί το πλείστον νομοταγείς και είναι μειοψηφίες αυτές που δημιουργούν θέματα. Γι’αυτό θεωρώ ανούσιο και περιττό το μέτρο αυτό. Αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα εντός ενός πανεπιστημίου ας επέμβει η αστυνομία και όχι ειδικοί φρουροί.
  Υ.Γ. Με τί κριτήρια θα προσλαμβάνονται οιφρουροί αυτοί;

• 15 Ιανουαρίου 2021, 21:23 | Νίκος Παπαδέλλης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Συγγνώμη αλλά γιατί να είναι ο ρόλος τους μόνο εντός των ΑΕΙ; Σε αρκετά μέρη στην Αθήνα, όπως το κεντρικό κτήριο του ΕΜΠ, το παλιό κτίριο της Νομικής και η ΑΣΟΕΕ υπάρχουν τεράστια προβλήματα στους δρόμους γύρω από τα ιδρύματα. Και όχι μόνο μπροστά στα ιδρύματα αλλά 3 και 4 δρόμους πιό πέρα. Τα προβλήματα αυτά πώς θα αντιμετωπιστούν;

• 15 Ιανουαρίου 2021, 19:50 | Triantafyllia

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Τα προβλήματα της κάθε ακαδημαϊκής κοινότητας είναι πολύ πιο σοβαρά και δεν θα επιλυθούν με την πρόσληψη σωμάτων ασφαλείας. Με την παρουσία τους είναι πιθανότερο να προκαλούν το αίσθημα ανασφάλειας και τρομοκρατίας, παρά να έχει κάποιο θετικό πρόσημο.

• 15 Ιανουαρίου 2021, 14:27 | ΙΩΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  απαράδεκτο

• 15 Ιανουαρίου 2021, 01:59 | Αναστασία

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Με μια πρόχειρη μόλις ανασκόπηση αλλά και συνομιλία με μεταπτυχιακούς αλλά και διδακτορικούς που ζουν αυτή τη στιγμή στην Ολλανδία και το Αμβούργο αλλά έχοντας περάσει και ανά τα χρόνια από πανεπιστήμια της κεντρικής Αμερικής, με μια φωνή είπαν πως στα ιδρύματα που έχουν παρόμοια λειτουργία με αυτά της χώρας μας δεν υφίσταται πανεπιστημιακή αστυνομία. Υπάρχουν εταιρείες φύλαξης οι οποίες έχουν πάρει την πρωτοβουλία για τέτοια ζητήματα και φυσικά υπάρχουν στους χώρους κάμερες ασφαλείας όπου είναι απαραίτητο. Η αστυνομία, ένα κρατικό όργανο μόνο παραπάνω προβλήματα και αντιδράσεις θα επιφέρει. Ακόμα και το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπου οι εξοπλισμοί των εργαστηρίων ανά τα κτήρια φτάνουν κάποια εκατομμύρια σε ευρώ αλλά προφανώς και το προσωπικό που είναι στο χώρο τα δύο τρίτα της ημέρας, δεν έχουν προβεί σε τέτοιες ενέργειες παρέμβασης της κρατικής αστυνομίας. Μην ξεχνάμε ότι σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και με πρωτοβουλία της πρυτανείας η αστυνομία μπορεί να παρέμβει. Με γνώμονα το Ευρωπαϊκό περιτύλιγμα και επιτυχημένο εν μέρη αποτέλεσμα κάποιων ετών σε παρόμοιες καταστάσεις και συμπλέγματα, προσπαθούμε για ακόμα μια φορά να τον αντιγράψουμε με όσον το δυνατόν μικρότερη προσπάθεια και ζημία. Αλλά η ζημία θα είναι μεγαλύτερη όταν η φούσκα θα σκάσει, σαν τον ιό,αδρανοποιείται και είναι σε καταστολή μέχρι να βρει εύπορο έδαφος.Ευχαριστω!

• 14 Ιανουαρίου 2021, 20:25 | kcha

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Όλα τα Πανεπιστήμια του εξωτερικού έχουν αντίστοιχο Κέντρο Ελέγχου και Λήψης Σημάτων και Εικόνων για να διασφαλίζουν ότι η περιουσία τους δεν θα καταστρέφεται από τον οποιονδήποτε. Πρέπει επιτέλους οι Πρύτανεις να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να πληρώνουν από την τσέπη τους αν αποδειχθεί ότι δεν έκαναν ότι έπρεπε για να προστατεύσουν το Ίδρυμα τους. Η θέση που κατέχουν έχει ευθύνες όχι μόνο ωφελήματα (επιδόματα, κύρος).

• 14 Ιανουαρίου 2021, 13:06 | Στέργιος Κωνσταντίνου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Για την εγκατάσταση και λειτουργία των συστημάτων CCTV, το κάθε Ίδρυμα, υπό την ιδιότητα του ως Υπεύθυνου Επεξεργασίας, θα πρέπει να διασφαλίσει ότι προστατεύονται τα δικαιώματα και οι ελευθερίες καθηγητών, εργαζομένων, τρίτων-επισκεπτών και φοιτητών.
  Για το σκοπό αυτό καλό θα ήταν να αξιοποιηθεί η Οδηγία 1/2011 της ΑΠΔΠΧ και με βάση το Κανονισμό 2016/679 (GDPR) και το ν.4624/2019, να προβλεφθούν ρητά οι προϋποθέσεις λειτουργίας των συστημάτων αυτών.
  Συγκεκριμένα, τέτοιες προϋποθέσεις θα μπορούσαν να είναι οι εξής (ενδεικτικά):
  1. Το κάθε Ίδρυμα να έχει ολοκληρώσει τη συμμόρφωση με το ενωσιακό και εθνικό ρυθμιστικό πλαίσιο για την προστασία προσωπικών δεδομένων και συγκεκριμένα με τον Κανονισμό 2016/679 και το ν.4624/2019 και οπωσδήποτε έχει σε εφαρμογή πολιτικές για την διεκπεραίωση των αιτημάτων των υποκειμένων,
  2. Το κάθε Ίδρυμα να έχει ορίσει έναν Υπεύθυνο Προστασίας Δεδομένων,
  3. Να διενεργηθεί Εκτίμηση Αντίκτυπου Προστασίας Δεδομένων(DPIA),
  4. Να τοποθετηθούν σε ευδιάκριτα σημεία ενημερωτικές πινακίδες καθώς και ενημερωτικό σημείωμα με την απαραίτητη πληροφόρηση για την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων των υποκειμένων,
  5. Να οριστεί ρητά το χρονικό διάστημα για το οποίο θα διατηρούνται τα δεδομένα εικόνας και ήχου. Λ.χ. η Οδηγία 1/2011, στο άρθρο 8 ορίζει ως ανώτερο χρονικό διάστημα τις 15 ημέρες. Κατ’ εξαίρεση σε περίπτωση εγκληματικής ενέργειας (π.χ. κλοπή, ληστεία, ξυλοδαρμός) θα επιτρέπεται να τηρούνται τα δεδομένα εικόνας για τριάντα (30) ημέρες,
  6. Να οριστεί ρητά ότι δεν θα συλλέγονται δεδομένα ήχου,
  7. Να οριστεί ρητά ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν κάμερες με δυνατότητα στρέψης και εστίασης (zoom)
  8. Να διασφαλιστεί ότι η τοποθέτηση των καμερών θα γίνει αποκλειστικά με βάση τον σκοπό της λειτουργίας του συστήματος CCTV (ασφάλεια).
  9. Ότι δεν θα τοποθετηθούν κάμερες σε χώρους διδασκαλίας και σε χώρους εργασίας.

• 14 Ιανουαρίου 2021, 11:27 | Καθηγητης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η έλλειψη στοιχειώδους τάξης, οι συνεχόμενες βίαιες καταλήψεις, οι τραμπουκισμοί καθηγητών, οι συμμορίες αντιγραφών που όλα γίνονται χωρίς επιπτώσεις στους δράστες, είναι παγκόσμιο ελληνικό φαινόμενο και πρέπει να τελειώσουν. Το σχέδιο νόμου είναι στη σωστή κατεύθυνση.

• 13 Ιανουαρίου 2021, 23:28 | Δημητρης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η πρόσληψη Προσωπικού Ασφαλείας,να ορίζει συγκεκριμένα σύμφωνα με την Υ.Α. ΦΕΚ 20 ΙΟΥΛΊΟΥ,ΑΡ.ΦΥΛ.2965, ΤΕΎΧΟΣ Β.

• 13 Ιανουαρίου 2021, 21:40 | ΒΑΣΩ ΓΙΑΝΝΑΚΗ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η διάρκεια σπουδών πως θα ισχυει για τους φοιτητές που έχουν εισαχθεί με κατατακτηριες εξετασεις σε πανεπιστημιακα ιδρύματα (πχ. πριν 7 χροια), καθόσον το μεγαλύτερο μέρος αφορά ανθρώπους εργαζόμενους με οικογένειες και οικονομικές υποχρεώσεις ,που προσπαθούν με πολύ κόπο να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και να ανταπεξέλθουν στην πίεση της δουλειας τους και από όσο γνωρίζω προσωπικά δεν επιβαρύνουν οικονομικα τη σχολή τους γιατί ούτε δωρεαν βιβλία δικαιούνται. Μήπως σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να υπάρχει ειδική μέριμνα και όχι να ισχυσει το ελαχιστο έτος σπουδων από τον επόμενο χρόνο….γιατι θα είναι άλλη μια θηλιά στο λαιμο μαζι με τόσες άλλες…παρακαλώ την κατανόηση σας!

• 13 Ιανουαρίου 2021, 20:53 | ΛΑΤΜΟΣ ΠΕΤΡΟΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Καλησπέρα σας. Οι ειδικοί φρουροί που θα προσληφθούν και θα αποτελούν τις ομάδες προστασίας πανεπιστημιακών ιδρυμάτων θα πρέπει να έχουν πέραν των απαραίτητων σωματικών, ψυχικών προσόντων που προβλέπονται και ανάλογη μόρφωση ανώτατου και ανώτερου επιπέδου δηλ. πτυχία ΑΕΙ και ΑΤΕΙ και αυτό γιατί ως απόφοιτοι πανεπιστημιακών ιδρυμάτων γνωρίζουν τις συμπεριφορές των καθηγητών και των φοιτητών καλύτερα από τον καθένα. Επιπλέον να υπάρχει στην προκήρυξη μοριοδότηση γραμματικών γνώσεων για τους πτυχιούχους πανεπιστημιακών ιδρυμάτων όπως αυτή εφαρμόζεται και για την πρόσληψη των ΕΠΟΠ στον Στρατό με τις ειδικότητες τους. Επειδή δε θα υπάρχει τεχνολογικός εξοπλισμός με κέντρο λήψης σημάτων, κάμερες, αισθητήρες διάφορων ειδών κλπ οι επιλεγόμενοι να είναι ως επί το πλείστων πτυχιούχοι σχολών ηλεκτρονικής και πληροφορικής. Τέλος σε περίπτωση που εφαρμοσθούν και κριτήρια κατάταξης με επιπλέον μοριοδότηση λόγω θητείας στις ειδικές δυνάμεις προτείνω να συμπεριληφθούν και όσοι υπηρέτησαν στην Στρατονομία καθόσον εκπαιδεύτηκαν ανάλογα στη φύλαξη εγκαταστάσεων – υψηλών προσώπων, αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας καθώς και χειρισμού συστημάτων ασφαλείας. Ευχαριστώ.

• 13 Ιανουαρίου 2021, 19:44 | ΓΑΡΔΕΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Προσωπικά θεωρώ ότι την επίλυση του εν λόγω προβλήματος δυσκολεύει το Αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων. Τι θα πει αυτοδιοίκητο δηλαδή; Στο κράτος δεν ανήκουν τα Πανεπιστήμια; Είναι μήπως ιδιωτικά; Οι φορολογούμενοι δεν τα συντηρούν; Για τα παιδιά του Ελληνικού λαού δεν υπάρχουν; Από που και ως που τα διοικούν λοιπόν κάποιοι κύριοι και κυρίες με τουλάχιστον περίεργες απόψεις. Πως δικαιούται να δίνει την εικόνα του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ Πανεπιστημίου ο κύριος που δεν τον ενοχλεί η ταμπέλα που του πέρασαν στο λαιμό; Εντάξει γνωρίζω ότι η Επιστήμη πρέπει να είναι ανεξάρτητη, να μην επεμβαίνει η εξουσία. Η Επιστήμη , όχι τα κτήρια όμως, όχι οι υποδομές. Βρείτε φόρμουλα να εξασφαλισθεί η ανεξαρτησία της επιστήμης και τα Πανεπιστήμια ας καταληφθούν από το κράτος. Ναι να καταληφθούν. Γιατί όχι. Εδώ τα καταλαμβάνει ο κάθε πικραμένος όποτε θέλει και ο κάθε ¨επαναστάτης¨ μεχρι να του περάσει ο επαναστατικός οίστρος. Να περάσουν στον έλεγχο του κράτους. Όπως τα δικαστήρια, τα Υπουργεία, τα δημαρχεία και γενικά κάθε υποδομή που ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο. Να καθαριστούν και να γίνουν πολιτισμένοι χώροι κατάλληλοι για σπουδές και έρευνα.

• 13 Ιανουαρίου 2021, 18:24 | Κωνσταντίνος Μαυρίκος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Τα ΑΕΙ θα πρέπει να προστατευθούν από ενέργειες που παρεμποδίζουν και υποβιβάζουν το Ακαδημαϊκό Έργο. θα πρέπει τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα να γίνουν χώροι που τιμούν τόσο το Εκπαιδευτικό προσωπικό όσο και τους Φοιτητές. Η προσέλευση στα Ιδρύματα να είναι δεκτή μόνο για όσους έχουν συγκεκριμένο έργο ακαδημαϊκό και να υπάρχει περιορισμένη και μόνο για ειδικούς λόγους είσοδος σε μη έχοντες ακαδημαϊκή ιδιότητα.

  Φαντάζομαι ότι τα ανωτέρω ισχύουν ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, στους Χώρους Διοίκησης των Κομμάτων, όπου η προσπέλαση είναι ελεγχόμενη. Γιατί όχι στο Πανεπιστήμιο; Τα παιδιά μας, πρέπει να μπορούν να σπουδάσουν σε συνθήκες ασφάλειας, αλληλοσεβασμού, και σε ένα περιβάλλον που θα τους σέβεται και θα το σέβονται.

• 13 Ιανουαρίου 2021, 16:17 | Γιώργος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Στο 2 γράφεται: «Τα εν λόγω συστήματα δεν καταγράφουν τις πανεπιστημιακές παραδόσεις ή τους χώρους εργασίας των μελών Δ.Ε.Π.». Προτείνω να γραφεί καλύτερα ως εξής: Τα εν λόγω συστήματα δεν καταγράφουν τις πανεπιστημιακές παραδόσεις ή τους χώρους εργασίας των διδασκόντων.
  Διότι υπάρχουν κι άλλες κατηγορίες διδασκόντων, όπως καταγράφονται ισότιμα και στο υπόλοιπο νομοσχέδιο.