Αρχική Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στη διασποράΠρόταση 3: Διαφάνεια και αξιοκρατία στον τρόπο επιλογής του εκπαιδευτικού δυναμικού, επαναπροσδιορισμός του χρόνου παραμονής στις εκπαιδευτικές μονάδες, καθώς και του τρόπου αμοιβής τους

Πρόταση 3: Διαφάνεια και αξιοκρατία στον τρόπο επιλογής του εκπαιδευτικού δυναμικού, επαναπροσδιορισμός του χρόνου παραμονής στις εκπαιδευτικές μονάδες, καθώς και του τρόπου αμοιβής τους

Σχόλια
  • 11 Μαρτίου 2011, 23:21 | P.A.

    Θα ήθελα να επισημάνω οτι όποιες αλλάγες προκύψουν από το επερχόμενο νομοσχέδιο ΔΕΝ ΘΑ πρέπει να αλλάξουν τα ΤΡΈΧΟΝΤΑ δεδομένα σε τέτοιο βαθμό ώστε άνθρωποι που είναι στην διαδικασία υποβολής αίτησης στο άμεσο μέλλον για παράδειγμα να μην είναι σε θέση να υποβάλλουν αίτηση
    .Επίσης ο γάμος/ή η νομικά επικυρωμένη σχέση με αλλοδαπο,κάτοικο της χώρας πρέπει να συνυπολογίζεται ή και να πριμοδοτειται δεδομένου οτι διασφαλίζεισε μεγάλο βαθμό το σταθερο και συνεχές ενδιαφέρον του εκπαιδευτικού που θα αποσπαστεί.Καλό είναι δε μετά την πενταετία να μπορεί να παραμείνει .έστώ και με αφαίρεση του επιμισθίου.

    Δυστυχώς στην Ελλάδα η συνέντευξη έχει συνδεθεί με την αδιαφάνεια και του ρουσφέτι,ή μέσο…Τι κρίμα, κανονικά θα έπρεπε μια συζήτηση/συνέντευξη με τον εκπαιδευτικο από κατάλληλα στελεχωμένη ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΗ επιτροπή να συμπληρώνει την εικόνα του σχετικά με το όραμα ,την προσωπικότητα την συγκρότηση την ικανότητά του να ενσωματωυθεί δημιουργικά στην κοινωνία των παιδιών που θα διδάξει με ό,τι θετικό αυτο συνεπάγεται.Η διασφάλιση της αντικειμενικότητας της ,ας μην γελιόμαστε ,μπορεί να επιτευχθεί ΑΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΠΡΟΣ αυτην την κατεύθυνση.Δεν είναι δυνατόν να περνάμε από συνέντευξη τους υποψήφιους ενοικιαστές μας και όχι τους εκπαιδευτικούς για τα παιδιά μας και μάλιστα για το κομμάτι εκείνο του ελληνισμού που διψάει για την μόνη γνήσια ουσιαστική και αποτελεσματική επαφη με την γλώσσα μας καιτον πολιτισμό μας μέσα σε ένα ξένο γλωσσικά περιβάλλον και συχνά υπο επι πλέον δύσκολες συνθήκες .Βεβαια αν πρόκειται να αποτελέσει και αθτή παραθυράκι ..αποσύρω την πρόταση πάραυτα..
    Ο προς απόσπαση εκπαιδευτικός θα πρέπει να είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ ΓΝΩΣΤΗΣ ΞΈΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ καθώς μόνο έτσι είναι δυνατό να κατανοήσει τον μηχανισμό διδασκαλίας της ελληνικής ως β γλώσσας.Φυσικά δεν είναι αμελιταία η αρχαιότητα στην μοριοδότηση γιατι εξασφαλίσει την ύπάρξη διδακτικής πείρασ αλλά γιατί να υπερισχύει τόσο είς βάρος ενός εκπαιδευτικού με μικρότερη μόνιμη προυπηρεσία αλλά με ουσιαστική γνώση μίας ή και παραπάνω ξένων γλωσσών ?Σημασία έχει να μπορούμε να βοηθήσουμε αποτελεσματικά τον μικρό ή μεγαλύτερο μαθητή και να είμαστε σε θέση να πετύχουμε την ώσμωση ανάμεσα στην κουλτούρα/κουλτούρες που φέρουν.Πρέπει πιστεύω η γνώση μίας ή και παραπάνω ξένων γλωσσών ΝΑ ΒΑΡΥΝΕΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ βαθμό στην μοριοδότηση για την επιλογή .
    Ευχαριστώ.

  • 11 Μαρτίου 2011, 19:51 | Μυρσίνη Παναγιωτίδου

    Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,
    Κύριε Πρωθυπουργέ,
    Κυρία Υπουργέ,

    Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά το τι πρέπει να κάνετε.
    Πριν 15 χρόνια οι εκπρόσωποί σας είπαν : « Ξέρουμε. Δεν έχουμε ανάγκη εσένα να μας πεις τι θα κάνουμε.» Σήμερα ζητάτε τη γνώμη όλων.
    Πριν 15 χρόνια επιθυμούσατε να παραδώσετε την παιδεία των ελληνοπαίδων εξωτερικού στους Έλληνες του εξωτερικού. Ο νόμος 2413/96 ήταν ήδη ένα μεταβατικό στάδιο.
    Προχωρήστε λοιπόν την επιθυμία σας! Και θυμηθείτε ό,τι μου έχετε κάνει επί 18 έτη στο Παρίσι, στα πλαίσια της φιλοσοφίας της μιζεροποίησης των άπληστων Ελλήνων που σπαταλούσαν τα δανεικά και να το εφαρμόσετε στα πλαίσια της ισότητας προς τα κάτω, που ήδη έχετε ξεκινήσει, σε όλους τους Έλληνες πολίτες.

    Ως υπάλληλο μου καταργήσατε τη μονιμότητα στο εξωτερικό μειώνοντας τόσο τις αποδοχές μου κατά τα 2/3 καθώς και περιορίσατε τα έτη του συμβολαίου της απόσπασής μου ( §14, του άρ.23. του ν. 2413/96 ). Δεν απαντούσατε στα αιτήματά μου κι όταν απαντούσατε δεν είχε νόημα. Έτσι βρέθηκα 7 φορές μακριά από τη συζυγική μου στέγη πάνω από 3 χιλιάδες χιλιόμετρα κι άλλες 15 φορές με μετακινήσατε από τη θέση μου τοπικά χωρίς καμία αποζημίωση. Στην οποιαδήποτε διαμαρτυρία μου απαντούσατε με πειθαρχικά, απειλές, χλευασμό, ειρωνεία, πόλεμο νεύρων ( την παρακολούθησή μου αν εργάζομαι σε άδεια τάξη που με τοποθετήσατε ) έως την κατάθλιψη αλλά και τη δυσφήμισή μου κατά τη διάρκεια της αναρρωτικής μου από κατάθλιψη !!!, στηριζόμενοι σε κακοήθεις προφορικές ή και γραπτές εμπιστευτικές καταγγελίες υπαλλήλων-φαντάσματα. Τέλος, απαιτήσατε την παραίτησή μου την ώρα του μαθήματος διά αποσπασμένης εκπαιδευτικού σας χωρίς γνωστοποίηση της σχετικής εισήγησης. Δεν αποφασίσατε ούτε να επιστρέψω στην Ελλάδα ούτε να παραταθώ στη Γαλλία. Με γραπτή σας αλληλογραφία, κατ΄εξαίρεση όλων των Ελλήνων, διαπιστώσατε ότι έχω τη δυνατότητα να συνταξιοδοτηθώ. Έτσι παραιτήθηκα, όπως γνωρίζετε, αφού ήταν επιθυμία της ελληνικής πολιτείας η πρόωρη συνταξιοδότηδή μου αλλά και γιατί δεν αντέχω άλλα δικαστικά έξοδα. Σύνταξη σε αναμονή, χωρίς επίδομα διδακτορικού αν και σπούδασα χωρίς εκπαιδευτικές άδειες, χωρίς επίδομα εξωτερικού ( 23 έτη απόσπασης, 18 χωρίς επιμίσθιο), χωρίς επίδομα υπεύθυνου για την άσκηση διευθυντικών καθηκόντων, καθαρίστριας, αχθοφόρου, ταχυδρόμου, υπόλογου, μεταστέγασης, βοηθού, κ.λ.π, με μικρότερη σύνταξη απο εκείνους που έχουν λιγότερα έτη εργασίας ( αναγνωρίζετε εκπαιδευτικές άδειες, με μισθό, επιμίσθιο εξωτερικού και χωρίς εξαγορά, συντάξιμα τουλάχιστον 5 έτη!!!)

    Ως μητέρα 2 παιδιών εξωτερικού είμαι αγανακτησμένη από την ακαταλληλότητα των αποσπασμένων εκπαιδευτικών μέσα από τα λόγια παιδιών αλλά και των τετραδίων τους: « Η δασκάλα μου ηθικολογεί, δεν κάνει μάθημα », « η τάδε καθηγήτρια πάλι απουσίασε και δεν μας ενημέρωσε »(τάξη με τρία παιδιά ), « η δασκάλα μου με δίνει να ζωγραφίζω γιατί τα ξέρω », κλπ. Φράσεις γραπτές που δηλώνουν τουλάχιστον πλήξη: « θα σου σπάσω το κεφάλι! », « Η τάδε είναι τρελή ! », κ.λ.π. Οι εκπαιδευτικοί κάνουν τα πάντα για να εγκαταλείψει ο καλός μαθητής το σχολείο. Επιπλέον, καπνίζουν την ώρα του μαθήματος μακριά από το σχολείο εγκαταλείποντας τους μαθητές μόνους στην τάξη, φτάνουν στο σχολείο συστηματικά με καθυστέρηση, κ.λ.π. Δυστυχώς, δεν εξαιρούνται οι τυχεροί εκπαιδευτικοί των οικογενειακών λόγων, που απολαμβάνουν επί σειρά ετών την κατ’ εξαίρεση §14, του άρ.23. του ν. 2413/96 και τα παράγωγά της. Όπως γνωρίζετε η παράγραφος αυτή έγινε το ’96 για τους εκπαιδευτικούς που δεν γνώριζαν τη λέξη πενταετία και είχαν ήδη ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα (πριν το’83 στο δημόσιο ). Ως μητέρα, περιμένω να ιδρυθεί κάτι σαν φροντιστήριο μιας μέρας, όπως στην Ελλάδα, για να ξαναπάω το παιδί μου στο σχολείο. Αν δε μου αρέσει ο εκπαιδευτικός, η άποψή μου επιθυμώ να μετράει, γιατί με τα σημερινά δεδομένα και να αλλάξω ελληνικό σχολείο πάλι στον ίδιο εκπαιδευτικό θα ξαναπέσω. Δε με ενοχλεί να βρίσκεται το παιδί μου μέσα σε τάξη 32 μαθητών όπως στο γαλλικό σχολείο αρκεί να είναι του επιπέδου του. Δεν επιθυμώ να πω περισσότερα για το αίσχος στο Παρίσι. Μόνο δύο εκπαιδευτικούς θαύμασα στο εξωτερικό. Δεν ήταν μόνο εκπαιδευτικοί, ήταν και παιδαγωγοί, ήταν και εμψυχωτές, ήταν παρόντες με όλη τη σημασία της λέξης την ώρα του μαθήματος.

    Ως φορολογική κάτοικος της Ελλάδας δεν επιθυμώ να σπαταλείτε τους φόρους μου που προέρχονται από τις στερήσεις μου για να αμείβεται ακριβά το αποσπασμένο προσωπικό σας. Ακόμη και ο ελληνικός μισθός είναι ασύμφορος αφού θα πληρώνουμε επιστημονικό έργο για ένα απόγευμα ή το πολύ δύο. Δε συμφωνώ να πληρώνω επιστήμονα με συμπλήρωση ωραρίου σε βιβλιοθήκη ή κυλικείο ή σε τμήματα που τα ιδρύει ο εκπαιδευτικός για την αυτοεξυπηρέτησή του. Και σε όλα αυτά η « απόσταση » είναι ένας παράγοντας καθοριστικός. Ελπίζω ότι θα σταματήσετε να στέλνετε εκπαιδευτικούς από Ελλάδα, πρώτα πρώτα γιατί δε στέκει αυτός που πληρώνει από Ελλάδα το μισθό υπαλλήλου να μην έχει τη δυνατότητα άμεσα ο ίδιος να βλέπει και να επιβλέπει τον υπάλληλο που πληρώνει όταν εργάζεται, αν εργάζεται. Να μην μπορεί να εμποδίσει την κατάχρηση των πολλών βραχυπρόθεσμων αδειών που καλώς υπάρχουν και αχρείαστες να ’ναι. Να μην μπορεί να κάνει έλεγχο στις αναρρωτικές άδειες η αρμόδια επιτροπή. Με λίγα λόγια συμφωνώ μόνο σε τοπικές προσλήψεις ωρομισθίων.

    Ως Ελληνίδα, προτιμώ για εκπαιδευτικούς εκείνους τους Έλληνες που μιλάει η ψυχή τους όταν διδάσκουν . Εκείνους που δίνουν και τον ελεύθερο χρόνο τους για να προετοιμάσουν το μάθημα. Μπορείτε να τους βρείτε στην κοινωνία του Παρισιού. Υπάρχουν πολλοί καλλιεργημένοι Έλληνες με διάφορα πτυχία και υψηλό επίπεδο ελληνικών. Μπορείτε να ενημερώσετε τους άνεργους εκπαιδευτικούς της Ελλάδας που είναι γεμάτοι όρεξη για δουλειά. Δεν επιθυμώ αυτούς τους οποίους χαρακτηρίσατε « κοπρίτες ». Δεν επιθυμώ να ξαναφέρετε σε δύσκολη θέση ελληνόπουλο που εξαιτίας σας ερωτήθηκε δημόσια : « Είναι αλήθεια αυτό που ακούσαμε στις (γαλλικές) ειδήσεις ότι οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι ; ». Αν πραγματικά νοιάζεστε για τον Έλληνα του εξωτερικού και τα παιδιά του, ξέρετε πολύ καλά ότι τους χρωστάτε τις 30 θέσεις βουλευτών της μόνιμης επιτροπής των αποδήμων . Αλλιώς να τις καταργήσετε. Δεν έχουμε ανάγκη π.χ την κα Α……….. ούτε στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων, να σας πει ότι τα Πανεπιστήμια είναι ανώτερα από τα σχολεία προκειμένου να παρατείνετε παράνομα εκπαιδευτικούς για 9ο έτος και μάλιστα με επιμίσθιο. Εκτός κι αν τα πληρώνετε από την τσέπη σας. Κι επειδή οι αληθινές αλλαγές γίνονται από μέσα προς τα έξω, όχι μόνο δεν είναι η κατάλληλη περίοδος για εξαγωγή μόνιμων στελεχών αλλά επιβάλλεται το κάλεσμά τους στην Πατρίδα.

    Ευχόμενη καλή επιτυχία στο νομοθετικό σας έργο και δύναμη ψυχής, σας παρακαλώ, αυτή τη φορά, την ισότητα προς τα κάτω να την ξεκινήσετε από τον εαυτό σας, δίνοντας το καλό παράδειγμα: Να μειώσετε τις αποδοχές σας κατά τα 2/3, κάθε μετακίνησή σας να την πληρώνετε από το μισθό σας καθώς και το ξενοδοχείο, τη διατροφή σας, το ντύσιμο, την ασφάλεια, το αυτοκίνητο, κλπ . « Κανείς δε σας υποχρέωσε να είστε στη θέση αυτή. Ελάτε τώρα, μην το παίρνετε προσωπικά!!! » (Σας επιστρέφω το επιχείρημα των εκπροσώπων σας πριν από 15 χρόνια.)

    Με κάθε εκτίμηση

    Μυρσίνη Παναγιωτίδου

    Υ.Γ: ζητώ την κατανόησή σας σε τυχόν λάθη και υπενθυμίζω ότι δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένα πρόσωπα αλλά στην υπευθυνότητα και το ήθος των πολιτικών με τα οποία νομοθετούν και με εκπροσωπούν διεθνώς.

  • 11 Μαρτίου 2011, 19:32 | Γεώργιος Βόμπρας

    Οι προτάσεις μας αφορούν τα λεγόμενα <> ελληνικά σχολεία στη Γερμανία (όχι τα τμήματα μητρικής γλώσσας και τα ενταγμένα τμήματα σε γερμανικά σχολεία με ώρες ελληνικών)

    – Να δοθεί ο σωστός ορισμός των σχολείων μας π.χ. Ευρωπαϊκό σχολείο, που είναι τρίγλωσσα (ελληνικά, γερμανικά, αγγλικά). Είναι δυνατόν τα ενταγμένα σε γερμανικά σχολεία τμήματα με 3-5 διδακτικές ώρες ελληνικών να ορίζονται ως δίγλωσσα και τα δικά μας με 12 ώρες γερμανικών στο δημοτικό και ως 9 ώρες στο γυμνάσιο να ονομάζονται αμιγή;
    – Επίλυση -σε μακροχρόνια βάση- των κτιριακών προβλημάτων των σχολείων μας. Άμεση αγορά κτιρίων για χαμηλότερο κοστολόγιο. (Π.χ. στο Βούπερταλ, στο Ντίσελντορφ, στην Κολωνία, στο Μπίλεφελντ, κ.α.)
    – Αναλυτικό πρόγραμμα Γερμανικής για το Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο.
    – Πιστοποίηση της Γερμανομάθειας μέσα στο σχολείο, π.χ. στην ΆΛυκείου
    – Αναλυτικό πρόγραμμα Αγγλικής για το Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο
    – Πιστοποίηση της Αγγλομάθειας μέσα στο σχολείο, στην Γ Γυμνάσιου ή στην Ά Λυκείου
    – Βελτίωση των υπάρχοντων αναλυτικών προγραμμάτων στα υπόλοιπα μαθήματα
    – Έγκαιρη απόσπαση εκπαιδευτικών και αποστολή βιβλίων (την τελευταία χρόνια η βελτίωση ήταν σημαντική)
    – Απόσπαση ικανών εκπαιδευτικών στις διοικητικές θέσεις με απαραίτητη την πολύ καλή γνώση της γερμανικής. Τα στελέχη αυτά θα διεκδικούν και θα αξιοποιούν τα νόμιμα με στόχο την εκπαιδευτική, οικονομική και πολιτιστική αναβάθμιση των ευρωπαϊκών δημόσιων σχολείων μας.
    – Αξιοποίηση των ομογενών εκπαιδευτικών. Καταρχήν όσον αφορά τον όρο «ομογενής» να περιλαμβάνει όλους τους Έλληνες (με ελληνική ή διπλή υπηκοότητα) μονίμους κατοίκους του εξωτερικού, γεννημένους ή όχι στην ημεδαπή, που διαμένουν το λιγότερο τα τελευταία 6 έτη ανελλιπώς σε αυτή, με εξαίρεση τα έτη σπουδών στην Ελλάδα. (Π. χ. εάν κάποιος ομογενής φοιτά τα τελευταία 5 έτη σε ελληνικό πανεπιστήμιο)
    Για τη διάρκεια των σπουδών προτείνουμε την κανονική προβλεπόμενη διάρκεια φοίτησης σε κάθε σχολή προσαυξημένης κατά ένα έτος. Π. χ. Παιδαγωγικό 4+1 έτη σπουδών.
    – Μετατροπή των συμβάσεων των ομογενών εκπαιδευτικών σε συμβάσεις αορίστου χρόνου για όσον καιρό υφίσταται ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό διότι αφενός καλύπτουν πάγιες και μόνιμες ανάγκες στην εκπαίδευση, αφετέρου έχοντας θεωρητικές και εμπειρικές παραστάσεις από το εκπαιδευτικό σύστημα της ημεδαπής και πολύ καλή γλωσσομάθεια μπορούν να λειτουργήσουν ως γέφυρες μεταξύ των εκπαιδευτικών συστημάτων.
    – Ενεργοποίηση του θεσμού του σχολικού συμβούλου, να δίνεται η δυνατότητα επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών και να προβλέπεται η αξιολόγηση τους.
    – Πρόσθετη χρηματοδότηση των σχολείων μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ως διαπολιτισμικά σχολεία) και από το κρατίδιο της Ρηνανίας Βεστφαλίας
    (βλ. σχολικό νόμο του κρατιδίου από 2005, Αρθ. 105, Παρ. 1
    – Ορθολογική χρήση των οικονομικών πόρων (αυστηρός έλεγχος εξόδων)
    – Διατήρηση της Βάσης του 7 (θερμές ευχαριστίες για την κατάργηση της βάσης του 10)
    – Δημιουργία τεχνολογικής κατεύθυνσης στο Λύκειο
    – Πιστή διατήρηση του υπόλοιπου νομοθετικού και οργανωτικού πλαισίου πρόσβασης των μαθητών των σχολείων μας στα ΑΕΙ-ΤΕΙ
    – Στήριξη των σχολείων μας από την Ελληνική Πολιτεία και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Σας ευχαριστούμε για τη δυνατότητα να καταθέτουμε τις προτάσεις μας και ευχόμαστε αυτό το πνεύμα και η διαδικασία ανοικτού, ειλικρινούς διάλογου να συνεχιστεί.

    Μετά τιμής

    Για την τοπική οργάνωση του Π.Α.Σ.Ο.Κ Γκύτερσλο Γερμανίας

    Ο Γραμματέας

    Γεώργιος Βόμπρας

  • 11 Μαρτίου 2011, 14:44 | ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΪΡΟΥ

    1. Μέτρα για την ενίσχυση της διαφάνειας
    Στη διαφάνεια και αξιοκρατία στον τρόπο επιλογής του εκπαιδευτικού δυναμικού θεωρούμε ότι μπορούν να συντελέσουν
    α. Η δημιουργία Υπηρεσιακών Συμβουλίων (στα πρότυπα των ΠΥΣΠΕ/ΠΥΣΔΕ), όπου υπάρχουν εκπαιδευτικές μονάδες παροχής ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης (ιδιαίτερα στις περιοχές, όπου λειτουργούν αμιγή ελληνόγλωσσα σχολεία, όπως η Αίγυπτος). Τα Συμβούλια αυτά θα πρέπει να είναι αρμόδια για όλα τα διοικητικά και λειτουργικά θέματα των σχολείων (αριθμός κενών, αποσπάσεις, τοποθετήσεις, προσδιορισμός αναλογίας μαθητών/εκπαιδευτικών με συνεκτίμηση των εκπαιδευτικών αναγκών κ.ά.). Σ’ αυτά μπορούν να συμμετέχουν πέρα από το Συντονιστή Εκπαίδευσης, εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών, των φορέων και των Συλλόγων Γονέων. Με τον τρόπο αυτό, τα σχετικά με τη λειτουργία των σχολείων ζητήματα δε θα επαφίενται στην κρίση ενός ανθρώπου, του Συντονιστή Εκπαίδευσης, όπως συμβαίνει μέχρι τώρα. Στο πλαίσιο της λειτουργίας του συγκεκριμένου οργάνου πρέπει ο προσδιορισμός του αριθμού των εκπαιδευτικών που είναι αναγκαίοι για κάθε χώρα να είναι σαφής και να γίνεται πριν τη λήξη του σχολικού έτους που προηγείται της απόσπασης.
    β. Η καθιέρωση θέσεων Σχολικών Συμβούλων, οι οποίοι θα είναι αρμόδιοι για όλα τα παιδαγωγικά ζητήματα που σχετίζονται με την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στη διασπορά. Αυτοί πρέπει να είναι αρμόδιοι για την παιδαγωγική καθοδήγηση των αποσπασμένων εκπαιδευτικών (διαρκής επιμόρφωση, αναπροσαρμογή προγραμμάτων σπουδών κλπ.).
    γ. Ο σαφής προσδιορισμός της αναλογίας μαθητών/εκπαιδευτικών με συνυπολογισμό των ιδιαιτεροτήτων κάθε χώρας υποδοχής. Αυτός μπορεί να γίνεται μετά από εισήγηση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου και του Σχολικού Συμβούλου.

    2. Για τον τρόπο αμοιβής
    Το ζήτημα του τρόπου αμοιβής, αλλά και το ζήτημα της ίδιας της αμοιβής των αποσπασμένων στο εξωτερικό εκπαιδευτικών πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο ενδελεχούς ενασχόλησης. Όσον αφορά τον τρόπο αμοιβής, αυτό που ισχύει μέχρι σήμερα είναι η αποστολή εμβάσματος (παλαιότερα επιταγής) σε κάποιον εκπαιδευτικό, ο οποίος, στη συνέχεια, είναι υπεύθυνος (υπόλογος) τόσο για την καταβολή του επιμισθίου όσο και για τον τελικό απολογισμό απέναντι στην υπηρεσία. Για τον απολογισμό αυτό, μάλιστα, χρειάζεται η συλλογή ενός τεράστιου αριθμού εγγράφων και η κατασπατάληση μεγάλης ποσότητας χρόνου και χρημάτων. Φυσικά, η διαδικασία όλη πρέπει να αλλάξει. Δεν πρέπει κανένας εκπαιδευτικός να επωμίζεται αυτή την ευθύνη παράλληλα με το εκπαιδευτικό του έργο, αλλά υπεύθυνος για την καταβολή του επιμισθίου πρέπει να είναι υπάλληλος από το γραφείο συντονιστή (ενδεχομένως διοικητικός) που θα αποσπάται με αποκλειστική αρμοδιότητα την οικονομική διαχείριση. Ακόμη, πρέπει να μειωθεί ο αριθμός των αναγκαίων για τον απολογισμό εγγράφων στα απολύτως απαραίτητα.

    3. Για το επιμίσθιο, την ανάγκη αύξησής του και τις καθυστερήσεις στην καταβολή του
    Το ζήτημα της αμοιβής των αποσπασμένων εκπαιδευτικών πρέπει, επίσης, να ληφθεί υπ’ όψιν στο πλαίσιο της διαβούλευσης. Το επιμίσθιο που καταβάλλεται στους αποσπασμένους στο εξωτερικό εκπαιδευτικούς μειώθηκε από το 2000 έως το 2009, ενώ το 2010 περικόπηκε στην περίπτωση της Αιγύπτου κατά περίπου 20% και με την κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης μειώθηκε ακόμη περισσότερο. Το επιμίσθιο αυτό (το οποίο είναι το χαμηλότερο μεταξύ όλων των αποσπασμένων στο εξωτερικό δημοσίων υπαλλήλων) πρέπει να επαναπροσδιοριστεί σύμφωνα με το κόστος ζωής στις χώρες απόσπασης, αλλά και να επιλυθούν προβλήματα που σχετίζονται με την καθυστέρηση καταβολής του τους δύο ή τρεις πρώτους μήνες του χρόνου ή και σε άλλες περιόδους του έτους.

    Οι παραπάνω προτάσεις καθώς και οι υπόλοιπες που έχουν αναρτηθεί στο πλαίσιο της διαβούλευσης συζητήθηκαν κι εγκρίθηκαν ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Ελλήνων Εκπαιδευτικών Καΐρου.

  • 11 Μαρτίου 2011, 04:05 | Πολυβία Παραρά

    θεωρώ ότι είναι προς το συμφέρον του Υπουργείου Παιδείας και της πολιτικής του θεσμού που υπηρετείται να επανεξεταστεί το περιεχόμενο του άρθρου 3 παράγραφος 2 και 3 της ΥΑ Φ8/2009( ΥΑ Φ. 821.2/652Κ/40096/Ζ1 ΦΕΚΒ 1003 2009), σύμφωνα με το οποίο οι καθηγητές φιλόλογοι που έχουν υπηρετήσει και υπηρετούν αυτόν το θεσμό αποκλείονται να συμμετάσχουν σε νέο διαγωνισμό για νέα ενδεχόμενη απόσπασή τους σε Πανεπιστήμια ή ερευνητικά ιδρύματα της αλλοδαπής για την ενίσχυση των σπουδών Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού. Στην παρούσα πρόταση θα αναπτύξω γιατί είναι συμφερότερο για το Υπουργείο και την πολιτική της ενίσχυσης των Ελληνικών Σπουδών να αρθεί αυτός ο αποκλεισμός.

    Εισαγωγικά θέλω να αναφερθώ στη σημασία του Νόμου 2413/1996 για τη στήριξη των Ελληνικών Σπουδών στο εξωτερικό. Στα πλαίσια αυτού του νόμου, μέσω του θεσμού των αποσπάσεων στα πανεπιστήμια δίνεται ακαδημαϊκό βήμα για τη διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας και του Πολιτισμού προς όφελος της Ελλάδας, με αξιοποίηση των πανεπιστημιακών υποδομών του κάθε ακαδημαϊκού ιδρύματος και του πολυπολιτισμικού φοιτητικού και καθηγητικού πληθυσμού τους και συνδέεται άμεσα η χώρα με όσα διαδραματίζονται στον τομέα της Ελληνικής Γλώσσας και του Πολιτισμού σε όλες τις γωνιές της υφηλίου που λειτουργεί ο θεσμός. Η Ελλάδα έχει ενεργή παρουσία στα ιδρύματα αυτά και έτσι ο πολιτισμός της και οι αξίες της γίνονται γνωστές, κατανοητές και αξιολογούνται. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει τη σημασία, το εύρος των δυνατοτήτων και τη δυναμική που μπορεί να λάβει αυτός ο θεσμός.

    Για να εκθέσω τα πλεονεκτήματα της συμμετοχής των αποσπασμένων φιλολόγων στα πανεπιστήμια στο νέο διαγωνισμό θα αναφερθώ σε τρία σημεία. Πρώτον, θεωρώ σκόπιμο να επισημάνω ότι το έργο των αποσπασμένων εκπαιδευτικών ΠΕ2 με αυξημένα προσόντα, στα τριτοβάθμια ιδρύματα του εξωτερικού, διαφέρει σημαντικά από το έργο άλλων κατηγοριών αποσπασμένων εκπαιδευτικών στο εξωτερικό στο βαθμό απαιτήσεων, συνθηκών εργασίας και αξιολόγησης. Πιο συγκεκριμένα, οι εκπαιδευτικοί που αποσπόμαστε στα πανεπιστημιακά ιδρύματα του εξωτερικού καλούμαστε να διδάσκουμε φοιτητές και όχι πια μαθητές, όπου είναι αυτονόητο ότι οι απαιτήσεις διδασκαλίας και έρευνας είναι αυξημένες. Επίσης από τη στιγμή που εργαζόμαστε, συγκρινόμαστε και αξιολογούμαστε εξίσου με τους συναδέλφους μας καθηγητές στα πανεπιστήμια αυτά, οι προκλήσεις είναι αυξημένες και ο πήχης των απαιτήσεων ανεβαίνει διαρκώς, αφού ετήσια τίθενται υψηλότεροι στόχοι. Συγχρόνως με τα διδακτικά καθήκοντα, πολλοί από εμάς διεξάγουμε και έρευνα στα γνωστικά μας αντικείμενα. Τέλος, αναπτύσσουμε δραστηριότητα με τη διοργάνωση ακαδημαϊκών γεγονότων, διαλέξεων, σεμιναρίων και άλλων πολιτιστικών εκδηλώσεων, δημιουργώντας ένα σημαντικό δίκτυο συνεργασιών γύρω από τη δουλειά μας.

    Δεύτερον , η Ελλάδα έχει επενδύσει χρόνο και χρήματα αυτά τα εννέα χρόνια, για να μάς καταστήσει στην πράξη λειτουργούς της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η προσπάθειά μας να αντεπεξέλθουμε με επιτυχία σε αυτές τις προκλήσεις και να παράγουμε ακαδημαϊκό έργο μάς έχει ωφελήσει και βελτιώσει σημαντικά στο βαθμό που έχουν αυξηθεί τα προσόντα μας κατά την ενιαετή υπηρεσία μας στις θέσεις αυτές υψηλής ευθύνης, στις οποίες εκπροσωπούμε την Ελλάδα στα πανεπιστήμια του εξωτερικού, και είναι λογικό να επιδιώκουμε να αξιοποιηθεί με τον καλύτερο τρόπο όση γνώση και εμπειρία έχουμε αποκτήσει και να συνεχίζουμε να χτίζουμε πάνω σε ό,τι έχουμε οικοδομήσει με την εργασία μας. Ο θεσμός θα εξελίσσεται όταν η κάθε νέα θητεία θα προσθέτει, θα διευρύνει και θα βαθαίνει την πορεία που έχει διανυθεί. Η συνεργασία και ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών νέων και έμπειρων σε αυτή τη θέση εκπαιδευτικών είναι μαγιά επιτυχίας του θεσμού. Εξάλλου στην ίδια Υ.Α. άρθρο 5 παράγραφος 3, κριτήριο μοριοδότησης αποτελεί η διδακτική εμπειρία σε τριτοβάθμια ιδρύματα του εξωτερικού, διάταξη που αναγνωρίζει τη σπουδαιότητα του προσόντος της διδακτικής εμπειρίας γι αυτή τη θέση ως κριτήριο επιλογής, ενώ στο άρθρο 3 της ίδιας απόφασης αποκλείονται από το διαγωνισμό οι εκπαιδευτικοί που έχουν κατεξοχήν αποκτήσει αυτή την εμπειρία, διάταξη που είναι αντιφατική με την προηγούμενη. Επίσης, υπάρχει η δυνατότητα –κι αυτό είναι μια άλλη πρόταση προς εξέταση – κάποια στελέχη που διαθέτουν τα προσόντα και που το επιθυμούν να δραστηριοποιηθούνε υπό την αιγίδα του Υπουργείου να αναλάβουν πρωτοβουλία να δημιουργήσουν Προγράμματα Νέων Ελληνικών και σε γειτονικά της περιοχής που υπηρετούν πανεπιστήμια, εκεί που δεν υπάρχει έδρα Νέων Ελληνικών, αλλά γνωρίζουν ότι υπάρχει ενδιαφέρον από τους φοιτητές, για να αναπτυχθεί ένα επιτυχές πρόγραμμα. Αυτό είναι έτοιμο να το πράξει ένας εκπαιδευτικός που έχει αποκτήσει την εμπειρία διδασκαλίας, λειτουργίας και οργάνωσης ενός ακαδημαϊκού προγράμματος στο χώρο που εργάζεται.

    Τρίτον πιστεύω ότι είναι απολύτως λογικό να ισχυριστεί κανέις ότι όσο μεγαλύτερος αριθμός υποψηφίων εκπαιδευτικών ΠΕ2 με αυξημένα προσόντα και αξιόλογο έργο λάβει μέρος στο διαγωνισμό για τις νέες αποσπάσεις στο εξωτερικό, τόσο περισσότερο υψηλό θα είναι το και το επίπεδο συναγωνισμού και αριστείας, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να στείλει στο εξωτερικό ό,τι καλύτερο από το δυναμικό που διαθέτει. Η πρότασή μου είναι να δώσετε το δικαίωμα να συναγωνιστούν και όσοι έχουν ήδη υπηρετήσει και όλοι οι νέοι υποψήφιοι, ώστε να αποσπαστούν στα Πανεπιστήμια του εξωτερικού οι άριστοι με αξιοκρατία. Αυτό συνάδει και με το πνεύμα και τις αξίες που υπηρετεί η νέα διακυβέρνηση για ανοικτές διαδικασίες, αξιοκρατικά κριτήρια και επιλογή των αρίστων.
    Εξάλλου και άλλα στελέχη εκπαίδευσης που υπηρετούν σε θέσεις υψηλών απαιτήσεων στο εξωτερικό, όπως π.χ. οι Συντονιστές Εκπαίδευσης δεν αποκλείονται από συμμετοχή τους σε νέους διαγωνισμούς.
    Πιστεύω ότι είναι προς το συμφέρον του Υπουργείου να αναθεωρήσει τις παραγράφους 3 και 4 του άρθρου 3 της προαναφερθείσας Υ.Α. αξιολογώντας τα πλεονεκτήματα της συμμετοχής στο νέο διαγωνισμό και των εχόντων υπηρετήσει στα πανεπιστήμια αποσπασμένων φιλολόγων. Το δικαίωμα συμμετοχής τους φέρνει περισσότερη αξιοκρατία, δημιουργεί κίνητρα για άμιλλα και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες και με αυτόν τον τρόπο υπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα της χώρας.

    Σας ευχαριστώ πολύ για την εξέταση του θέματος αυτού και σας εύχομαι καλή επιτυχία και δύναμη στο έργο σας.

  • 8 Μαρτίου 2011, 14:36 | ΕΛΜΕ Βορειας Ρηνανίας Βεστφαλίας (Ο.Δ. Γερμανίας)

    Κύριος σκοπός της πολιτείας θα πρέπει να είναι η ύπαρξη ανά πάσα στιγμή, δυνατότητας επιλογής εκπαιδευτικών από αξιολογικούς πίνακες, οι οποίοι θα πρέπει να ισχύουν συνεχώς ενώ οι εξετάσεις για τη διαπίστωση γλωσσικών γνώσεων να γίνονται ανά έτος με βάση το 50, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η καλή γνώση της Γερμανικής η οποία θεωρούμε ότι είναι απαραίτητη για την επίτευξη του εκπαιδευτικού έργου στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση της Γερμανίας. Παρόλα αυτά και οι εκπαιδευτικοί που πέτυχαν βαθμό μεταξύ 35 και 49 θα πρέπει να παραμένουν σε εναλλακτικούς πίνακες και να προηγούνται των συναδέλφων άλλων γλωσσών. . Σε περίπτωση όμως που υπάρχουν περαιτέρω ανάγκες, να καλύπτονται από καθηγητές οι οποίοι έχουν γλωσσομάθεια άλλης γλώσσας σε επίπεδο τουλάχιστον Β2. Πέραν αυτού και σε περίπτωση που δεν υπάρχει δυνατότητα κάλυψης θέσεων εκπαιδευτικών από τους αξιολογικούς πίνακες να δίνεται η δυνατότητα παράτασης απόσπασης – ανανέωσης σύμβασης στους ήδη υπηρετούντες εκπαιδευτικούς
    Η αμοιβή των εκπαιδευτικών θα πρέπει να είναι συνδεμένη με τις αμοιβές των διπλωματικών υπαλλήλων. Συμπληρωματικά κίνητρα για τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς είναι η διατήρηση της οργανικής τους θέσης στην Ελλάδα, η αύξηση των μορίων για τις σχολικές μονάδες του εξωτερικού.
    Οι παθογένειες του παρελθόντος στην καταβολή του επιμισθίου, κατά την οποία δύο φορές κατ έτος οι εκπαιδευτικοί μένουν επί μακρόν (πέραν του διμήνου) απλήρωτοι θα πρέπει οπωσδήποτε να εκλείψουν.

  • 8 Μαρτίου 2011, 11:26 | Μιχαήλ Αλεξάνδρα

    Να γίνονται οι αποσπάσεις στο εξωτερικό κάθε δύο χρόνια όπως ακριβώς στο εσωτερικό. Να βγαίνουν τα κένα και όποιος θέλει με μια στοιχειώδη γλωσσομάθεια να αποσπάται χωρίς να χάνει την οργανική του θέση και χωρίς επιμίσθιο με μια προσαύξηση του μισθού του 30-50% αναλόγως της χώρας. Για όσες θέσεις μένουν κενές να προσλαμβάνονται αναπληρωτές ακριβώς όπως στην Έλλάδα, οι δε ομογενείς εκπαιδευτικοί απλώς να παίρνουν τα μόρια εντοπιότητας. Αποτελεί μια οικονομική λύση, καταργεί υην αναγκαιότητα πολλών γραφείων εκπαίδευσης και συντονιστών (πρόσθετη οικονομία) και στελεχώνει τα σχολεία με εκπαιδευτικούς που πραγματικά θέλουν να είναι εκεί και δίνει διέξοδο σε κάποιους ανέργους.
    Τα κτίρια των σχολείων να μην είναι νοικιασμένα που έχουν υψηλό κόστος ενοικίου και συντήρησης αλλά να είναι έστω απογευματινά σε σχολεία της χώρας υποδοχής.
    Αυτά μέχρι να γίνουν ενταγμένα σχολεία όπως στη Βαυαρία όπου θα διδάσκεται η ελληνική γλώσσα συστηματικά και κατ’επιλογήν Κύκλοι Ιστορίας, Μαθηματικών, Φυσικών Επιστημών για να τρέφεται καλύτερα η γλώσσα και να γίνουν κέντρα ελληνικού πολιτισμού στη περιοχή τους με τη βοήθεια και της εκκλησίας. Σε πιο απομακρισμένες περιοχές βοήθεια από αυτό το σχολείο με e-learning σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο π.χ. αίθουσα κοινότητας με την καθοδήγηση ελληνομαθούς ενήλικα.

  • 6 Μαρτίου 2011, 21:45 | Βασίλης Οικονομίδης

    Διαφάνεια κι αξιοκρατία, πράγματι. Αλλά ως προς τι;
    Συμμετείχα σε δύο διαδικασίες επιλογής/αξιολόγησης. Την πρώτη φορά για απόσπαση σε γραφεία εκπαίδευσης εξωτερικού, την δεύτερη για την απόσπαση φιλολόγων με αυξημένα προσόντα σε φορείς τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εξωτερικού.

    -Στην πρώτη διαδικασία εξετάστηκα γραπτά και με επιτυχία στην ξένη γλώσσα. Άραγε όμως, επειδή είδα στο μεταξύ κι άλλους επιτυχόντες, αυτό με έχριζε και κατάλληλο για τη διδασκαλία της ελληνικής ως ξένης γλώσσας; Εκεί βρίσκεται το κλειδί αλλά και η γλάστρα με την άμμο της στρουθοκαμήλου. Ένας άξιος φιλόλογος ή δάσκαλος ή μαθηματικός είναι πολύ πιθανόν να αποδειχτεί λιγότερο άξιος όταν βρεθεί στο περιβάλλον της ξένης γλώσσας και χρειαστεί να χειριστεί και την δική του ως ξένη με μηχανισμούς μετάδοσης πέρα από το αυτονόητο της ελλαδικής εγκύκλιας παιδείας. Τώρα θα μου πείτε υπάρχει και το σεμινάριο προετοιμασίας (τότε ελάμβανε χώρα σε κεντρικό ξενοδοχείο στην οδό Πανεπιστημίου). Κι εγώ εκτιμώ τους αστεϊσμούς αλλά, αν θέλουμε να σκυθρωπάσουμε και να σοβαρευτούμε, προετοιμασία τέτοιου είδους σε πέντε ημέρες δε γίνεται. Διάφοροι γενικολογούσαν ή πωλούσαν τα πονήματά τους.
    Θεωρώ ότι η καλή γνώση της ξένης γλώσσας, έστω της αγγλικής σε περιπτώσεις, είναι σημαντικό μαξιλάρι ασφαλείας για τον εκπαιδευτικό ώστε να μην απομονωθεί από την κοινωνία υποδοχής, να μη βρεθεί σιωπηλός σε έναν μικρόκοσμο αδυναμίας, να επικοινωνήσει με τους μαθητές του ή τους γονείς τους, αν αυτό απαιτηθεί, στην ενδιάμεση γλώσσα. Όμως δεν είναι επαρκής συνθήκη. Χρειάστηκε να καταβάλω πολύ κόπο για να μάθω ειδικότερες στρατηγικές διδασκαλίας, να βρω υποδείγματα και υλικό αναφοράς.

    -Η δεύτερη εμπειρία ήταν ικανοποιητικότερη. Διεξοδική συνέντευξη στις δύο ξένες γλώσσες που είχα δηλώσει. Συζήτηση με επιτροπή ειδικών αξιολογητών πάνω σε ζητήματα μεθόδου και υλικού. Φάκελος υλικού, δημοσιεύσεων, αποδεικτικών. Σημαντικότερη ακόμα ήταν η συμμετοχή μου δύο φορές στα προγράμματα του Κ.Ε.Γ. για την ανταλλαγή εμπειρίας και τον πειραματισμό με νέο υλικό και τη δημιουργία δικτύου ενημέρωσης, τράπεζας υλικού και συνδέσμων. Νομίζω ότι η τέτοιου είδους ετοιμασία θα μας κάνει επαρκέστερους και θα μας προσανατολίσει προς τα επάλληλα επίπεδα πληροφορίας, εφαρμογής, επικοινωνίας που περιλαμβάνει η δουλειά μας.

    Σε σχέση με το χρόνο παραμονής στην αλλοδαπή τίθενται διάφορα διλήμματα. Η μια άποψη μιλά για την ισότητα ευκαιριών. Η άλλη επιθυμεί την αξιοποίηση συσσωρευμένης εμπειρίας. Νομίζω ότι τα δύο μπορούν να συνδυαστούν: εκπαιδευτικοί που εκπλήρωσαν το ρόλο τους με ευσυνειδησία και μεράκι θα έπρεπε να μπορούν να συμμετέχουν εκ νέου στις διαδικασίες επιλογής. Δεν ξέρω αν η εμπειρία που εράνισαν πρέπει να μοριοδοτείται ή όχι (φαντάζομαι ότι πρέπει) όμως σε κάθε περίπτωση πρέπει να τους επιτρέπεται να εμφανιστούν στις διαδικασίες αξιολόγησης. Αλλιώς ας ξεκινάμε πάντα στα τυφλά, ας περιμένουμε καμιά τριετία μέχρι να ωριμάσει ο εκπαιδευτικός στο νέο αυτό πεδίο κλπ. Το «ράβε-ξήλωνε» είναι ίδιον πολιτισμικό, φαίνεται.

    Ίδιον πολιτισμικό επίσης, από τον Πτωχοπρόδρομο κιόλας, είναι και η ταλαιπωρία των δασκάλων. Η Πολιτεία μου δίνει ακριβώς το νοίκι σε μέτριο σπίτι χωρίς καμία πολυτέλεια, ένα σάντουιτς κι έναν καφέ ανά ημέρα. Αυτή ακριβώς είναι η αγοραστική αξία του επιμισθίου μου με κάθε ειλικρίνεια κι αιδώ. Το πώς έφτασε η ακριβότερη χώρα της περιοχής της Μέσης Ανατολής να προικίζεται με το χαμηλότερο επιμίσθιο και γιατί αγνοήθηκαν οι απεγνωσμένες εκκλήσεις των εκπαιδευτικών από το 2004 και οι εισηγήσεις τριών πρέσβεων, αυτό είναι έργο της διοίκησης που προσκαλεί στη διαβούλευση να απαντήσει. Αποτέλεσμα όμως των απερισκεψιών της είναι το γεγονός ότι απέμεινε ένας εκπαιδευτικός εδώ κι άλλος ένας που για οικογενειακούς λόγους ζήτησε προσωρινά να παραμείνει χωρίς το επιμίσθιο. Πολύ σύντομα, χάριν οικονομίας, φοβάμαι ότι κι αυτά θα κλείσουν. Και, ειδικοί στους Επιτάφιους, θα μιλάμε για την πάλαι ποτέ ελληνόγλωσση εκπαίδευση.

  • 5 Μαρτίου 2011, 08:46 | ΕΜΛΕ Βαυαρίας

    Στις 26 Φεβρουαρίου έγινε η Παγγερμανική Συνδιάσκεψη των ΕΛΜΕ Γερμανίας, στο Ντύσσελντορφ. Τα πορίσματα της συνδιάσκεψης θα επιδοθούν στο Υπουργείο και στους αρμόδιους φορείς. Εδώ μας δίνεται η ευκαιρία να αναφερθούμε σε ορισμένα θέματα που αφορούν ειδικά την εκπαίδευση στη Βαυαρία. Προτείνουμε:

    1. Να καταρτίζονται πίνακες υποψηφίων «αναπληρωτών» ή «ωρομισθίων» εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων και να τοποθετούνται κατά σειρά προτεραιότητας από το ΕΠΥΣΔΕ στα Γυμνάσια της Βαυαρίας. Προϋπόθεση φυσικά είναι η σύσταση και λειτουργία του ΕΠΥΣΔΕ.

    2. Να καταργηθούν οι αδικαιολόγητα μεγάλες κρατήσεις στο μισθό των αποσπασμένων εκπαιδευτικών που υπηρετούν στα Ελληνικά Γυμνάσια Βαυαρίας. Ο μισθός επιδοτείται κατά 100% από την Βαυαρική Κυβέρνηση και γίνεται παρακράτηση 25% από τον Ελληνικό Φορέα -Γραφείο Συντονιστή Μονάχου- για υποτιθέμενες «ασφαλιστικές εισφορές» (γεγονός που οι εκπαιδευτικοί δεν αποδέχονται).

    3. Να εκδίδονται μηνιαίες ατομικές καταστάσεις μισθοδοσίας ή ενημερωτικά σημειώματα μισθοδοσίας για τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στα Γυμνάσια, (τα οποία χρηματοδοτούνται από το Γερμανικό φορέα), για λόγους ενημέρωσης και διαφάνειας.

  • 4 Μαρτίου 2011, 10:51 | Κουγιουμτζόγλου Δημήτριος

    ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΕΝΩΝ.
    Επανέρχομαι στο ζήτημα της μοριοδότησης. Το ισχύον σύστημα είναι καταφανώς άδικο για τους αποσπασμένους, αφού με βάση τις ισχύουσες διατάξεις αποσπασμένος στη Ρωσία για παράδειγμα, ευρισκόμενος άνω των 2000 χιλιομέτρων μακριά από το σπίτι του και αντιμετωπίζοντας αντικειμενικά αντίξοες καιρικές συνθήκες το χειμώνα (της τάξεως των -20 και -25 βαθμών Κελσίου) πηγαίνοντας στη δουλειά του, παίρνει ακριβώς το ΕΝΑ – 1!!!- μόριο που παίρνει και ο εκπαιδευτικός στο κέντρο της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Καβάλας, της Λάρισας κ.α. μεγάλων πόλεων της Ελλάδας, σαν να βρίσκεται στο σπίτι του! Και βέβαια, να προσθέσω πως αντικειμενικά αντίξοες συνθήκες δεν είναι μόνο οι καιρικές, ή η χιλιομετρική απόσταση από τη χώρα.
    Πρώτ΄απ΄όλα, ας συνυπολογιστούν εδώ και περιπτώσεις περιοχών επικινδυνότητας για τη ζωή, όπως έδειξαν και οι πρόσφατες αραβικές εξεγέρσεις σε χώρες μέχρι πρότινος προσφιλείς στους αποσπασμένους, όπως η Αίγυπτος, ή ο ρωσικός Καύκασος, ορμητήριο ισλαμιστών τρομοκρατών που χτυπούν τα τελευταία χρόνια τη Μόσχα, καθώς και άλλες επικίνδυνες περιοχές του πλανήτη. Επιπλέον, πρέπει να λάβουμε υπόψη όλες αυτές τις χώρες με τις οποίες υπάρχει πρόσθετο καθεστώς θεώρησης, -βίζα- γεγονός που δημιουργεί και πρόσθετες δυσκολίες, καθυστερήσεις, έξοδα κ.λπ. στους αποσπασμένους, για να μην αναφέρω εδώ τον παραλογισμό των οικονομικών υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας σχετικά με την αποστολή των Χ.Ε.Π. στις χώρες αυτές, που θίγω σε άλλο σημείο του διαδικτυακού διαλόγου. Συν τοις άλλοις, πρέπει να συνεκτιμηθεί η συνδεσιμότητα της χώρας μας με τις χώρες απόσπασης, τα αεροπορικά δρομολόγια που υπάρχουν, το πόσο συχνά είναι αυτά, πόσο κοστίζει ο ναύλος κ.α. Εν τέλει, για να αναφέρω ένα ακόμα παράδειγμα, εκπαιδευτικός που είναι αποσπασμένος στην Αυστραλία, στην άλλη άκρη της γης, που ενδεχομένως δε θα ξαναδεί τους δικούς του παρά στο τέλος της απόσπασης με την οριστική επιστροφή του, καθότι το εισιτήριο πήγαινε – έλα κοστίζει κυριολεκτικά μια μικρή περιουσία, παίρνει λιγότερα μόρια, ενδεχομένως τα μισά, από τον τοποθετημένο εκπαιδευτικό στο Γυμνάσιο ή Λύκειο Σαπών Ροδόπης, στο μέσο της Εγνατίας Οδού, μόλις 30 χλμ. από την Κομοτηνή, την έδρα της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης!
    Μέχρι σήμερα λοιπόν το Υπουργείο, με τη σιωπή, αδιαφορία ή ενδεχομένως και πίεση(;) της Ο.Λ.Μ.Ε. και της Δ.Ο.Ε., δίνει αδιακρίτως για όλες τις χώρες που θεωρούνται «Ευρώπη», με τον παλιό – και ξεπερασμένο – γεωγραφικό διαχωρισμό, μόλις ένα μόριο, ενώ υπάρχει μια ασήμαντη έως γελοία κλιμάκωση για τις ασιατικές, αφρικανικές, ή υπερατλαντικές χώρες. Η δικαιολογία γι’ αυτήν την κατάφωρη αδικία των αποσπασμένων είναι ότι αυτοί, θεωρούνται, λίγο ως πολύ, προνομιούχοι, διότι λαμβάνουν το επιμίσθιο εξωτερικού στη λογική του «και πολύ τους είναι, ας μην φωνάζουν και γι’ άλλα»! Η θέση αυτή, εκτός του ότι είναι τελείως παράλογη, αφού τα μόρια σχετίζονται με τις αντικειμενικές συνθήκες ζωής ενός τόπου και όχι με προσφερόμενες υπηρεσίες, τείνει να γίνει πλέον και τελείως ανεδαφική, καθότι το επιμίσθιο εξωτερικού συρρικνώθηκε επικίνδυνα και προβλέπω ότι θα συρρικνωθεί κι άλλο.
    Επομένως, ήρθε η ώρα το Υπουργείο, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις αντικειμενικές συνθήκες που εξέθεσα παραπάνω (χιλιομετρική απόσταση, συνθήκες καθημερινότητας, καθεστώς θεώρησης εισόδου ή όχι) να προχωρήσει σε μια γενναία μοριοδότηση των αποσπασμένων, πράγμα που θα αποτελέσει και κίνητρο για τους μελλοντικούς αποσπασμένους, όσοι κι όποιοι κι αν είναι αυτοί, μια και – επαναλαμβάνω – το οικονομικό κίνητρο προβλέπω να ατονεί πλέον, αν όχι να εξαφανίζεται. Όντας αποσπασμένος στη Ρωσία, ας μου επιτραπεί και μια ακόμη παρατήρηση: Η Ρωσία ΔΕΝ είναι Γερμανία, ΔΕΝ είναι Γαλλία, ΔΕΝ είναι Βρυξέλες, και όποιος έχει κάνει Ρωσία, ξέρει πολύ καλά τι εννοώ. Επομένως, η λογική του «δίνουμε τα ίδια μόρια σε όλες τις χώρες της Ευρώπης» (όπου «Ευρώπη» ο ξεπερασμένος γεωγραφικός διαχωρισμός που σημείωσα) είναι πέρα για πέρα λανθασμένη. Για τη Ρωσία και άλλες αντικειμενικά δύσκολες χώρες, (ενδεχομένως ακόμα και εντός Ε.Ε.) πρέπει να δίνονται περισσότερα μόρια.
    Κλείνω με μια τελευταία παρατήρηση, εκτός του θέματος που ανέλυσα: σε περίπτωση δραστικών αλλαγών με το αναμενόμενο νομοσχέδιο του Μαΐου, που θα θίγουν άμεσα την παραμονή των ήδη αποσπασμένων στο εξωτερικό – και εννοώ εδώ κυρίως τη δραστική μείωση του επιμισθίου, λόγω οικονομικής κρίσης – οι αποσπασμένοι, που θα θελήσουν να επιστρέψουν, να τοποθετηθούν κατά απόλυτη προτεραιότητα στις σχολικές μονάδες της επιλογής τους, καθότι η εσπευσμένη επιστροφή τους δε θα γίνει με δική τους υπαιτιότητα.

    Κουγιουμτζόγλου Δημήτριος, αποσπασμένος φιλόλογος στη Ρωσία

  • 2 Μαρτίου 2011, 12:20 | Μαρία Πουρνάρα

    Όπως παρατήρησαν και άλλοι συνάδελφοι, οι αποσπασμένοι στο εξωτερικό εκπαιδευτικοί που έχουν συνάψει γάμο με μόνιμο κάτοικο του εξωτερικού, έλληνα ή αλλοδαπό, και έχουν οικογένεια μόνιμα εγκατεστημένη στην αλλοδαπή, υπηρετούν την ελληνική εκπαίδευση στο εξωτερικό με ιδιαίτερη ευσυνειδησία και αποτελεσματικότητα. Επιπλέον, η κατηγορία αυτών των εκπαιδευτικών έχει πρόσθετα προσόντα που φαίνεται να ενδιαφέρουν το ΥΠΔΒΜΘ : 1. σχεδόν κατά κανόνα αυξημένους τίτλους σπουδών (μεταπτυχιακά και διδακτορικά διπλώματα) 2. άριστη γνώση της γλώσσας της χώρας στην οποία υπηρετούν 3. πολύχρονη εμπειρία στη διδασκαλία των ελληνικών ως μητρικής, δεύτερης και ξένης γλώσσας 4. ιδιαίτερη εξοικείωση με τα προβλήματα και τις ανάγκες των ελληνοπαίδων του εξωτερικού, για τον επιπλέον λόγο ότι τα βιώνουν και προσωπικά στις οικογένειές τους με τα δίγλωσσα παιδιά τους που φοιτούν στα ελληνικά σχολεία ή τα τμήματα ελληνικής γλώσσας 5. ενημέρωση και συνεργασία με τους τοπικούς φορείς, αφού στην πλειοψηφία τους είναι μέλη των ελληνικών κοινοτήτων του εξωτερικού αλλά ταυτόχρονα είναι και θαυμάσια ενταγμένοι στην ντόπια κοινωνία της αλλοδαπής.

    Αν σε αυτά τα χαρακτηριστικά προσθέσουμε το πολύ σημαντικό γεγονός ότι αυτή η κατηγορία των εκπαιδευτικών δε λαμβάνει το επιμίσθιο εξωτερικού , αλλά μόνο το μισθό της στην Ελλάδα, τότε δε βλέπουμε το λόγο να περιορίζεται η απόσπαση αυτών των εκπαιδευτικών σε δέκα έτη το πολύ και στη συνέχεια να υποχρεώνονται στην τραγική διάλυση των οικογενειών τους για να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Εκ των πραγμάτων η δυνατότητα ανανέωσης της απόσπασης αυτών των εκπαιδευτικών μόνο οφέλη συνεπάγεται προς όλες τις κατευθύνσεις : 1. για τους ομογενείς μαθητές 2. για την οικονομία του ελληνικού κράτους 3. για τις οικογένειες των εκπαιδευτικών.

    Θα παρακαλούσα λοιπόν οι αρμόδιοι του ΥΠΔΒΜΘ να ενημερωθούν σωστά για το έργο αυτών των εκπαιδευτικών στο εξωτερικό και να τροποποιήσουν την υπάρχουσα νομοθεσία, ώστε οι εκπαιδευτικοί που είναι παντρεμένοι με μόνιμο κάτοικο εξωτερικού να έχουν τη δυνατότητα να υπηρετούν στα σχολεία και τα ΤΕΓ του εξωτερικού για όσο διάστημα η οικογένειά τους είναι εγκατεστημένη εκεί, εφόσον βέβαια υπάρχουν ανάγκες που βεβαιώνονται από τη ΔΙΠΟΔΕ.

  • 27 Φεβρουαρίου 2011, 16:02 | Ι. Παρασκευόπουλος

    Α. Προεργασία για εξακρίβωση πραγματικών αναγκών
    1. Δημιουργία ολιγομελών επιτροπών/ομάδων εργασίας από τη ΔΙΠΟΔΕ/ΥΠΕΠΘ&ΔΒΜ. Θα αποτελούνται από έμπειρους εκπαιδευτικούς/στελέχη της εκπαίδευσης με αυξημένα προσόντα και οι οποίοι θα γνωρίζουν άριστα την ισχύουσα κατάσταση της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η επιλογή τους να είναι αντικειμενική και κυρίως όχι κομματική αν θέλουμε να έχουμε αποτελέσματα.
    2. Έργο των επιτροπών αυτών θα είναι η (ανά χώρα ή ήπειρο) καταγραφή των υπαρχόντων σχολείων ή τμημάτων μητρικής γλώσσας όπου αποσπώνται δημόσιοι εκπαιδευτικοί. Αυτό προϋποθέτει α. μετάβαση στις χώρες αυτές, β. επικοινωνία με τις επιτροπές ή τους προέδρους των μονάδων αυτών, και γ. σύντομες επισκέψεις. Σκοπός αυτής της έρευνας θα είναι να εξακριβωθεί σε ποιους από τους φορείς ελληνικής γλώσσας/παιδείας είναι πραγματικά απαραίτητο να υπηρετούν έλληνες εκπαιδευτικοί. Υπάρχουν πχ φορείς οι οποίοι μπορούν και πρέπει να εξυπηρετηθούν από ομογενείς εκπαιδευτικούς οι οποίοι ζουν στη χώρα υποδοχής. Αυτοί θα πρέπει να αξιοποιηθούν κάτω από προϋποθέσεις (πρώτο πτυχίο, επάρκεια της ελληνικής γλώσσας κλπ).
    Τα κριτήρια για το πια σχολεία θα πληρούν τις προδιαγραφές θα τα θέσει το ΥΠΕΠΘ. Πχ πραγματικός αριθμός μαθητών, επαρκείς κτιριακές εγκαταστάσεις, ώρες λειτουργίας, τύπος σχολείου, φορέας ευθύνης κλπ. Δεν μπορεί πχ να αποσπάται εκπαιδευτικός σε «σχολείο» Σαββατιανό που λειτουργεί σε κάποια γωνιά κάποιας εκκλησίας χωρίς τις στοιχειώδεις υποδομές. Αφού και η λέξη ακόμα Σαββατιανό δηλώνει ότι ο εκπαιδευτικός θα διδάσκει κυρίως το Σάββατο και ίσως κάποιες ώρες στη διάρκεια της εβδομάδας. Όσο για τα απογευματινά τμήματα θα πρέπει να εξασφαλίζουν το πλήρες ωράριο του εκπαιδευτικού.
    Το παραπάνω έργο μπορεί να ανατεθεί και στους νέους συντονιστές εκπαίδευσης (υπό προϋποθέσεις)
    3. Αφού καταγραφούν οι πραγματικές θέσεις που αν καταγραφούν σωστά δεν θα είναι παραπάνω από τις μισές των σημερινών θα πρέπει να οριστούν σαν οργανικές όπως οι οργανικές εντός Ελλάδας και θα κατανεμηθούν στις αναδιοργανωμένες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης Εξωτερικού (ή Συντονιστικά Γραφεία). Θα κατανεμηθούν επίσης σε ειδικότητες (δάσκαλοι, καθηγητές κλπ) ανάλογα με την ηλικίες των μαθητών.
    Β. Εκπαιδευτικό προσωπικό
    Οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι ενδιαφέρονται να εργαστούν στα συγκεκριμένα σχολεία/τμήματα:
    1η Πρόταση :
    α. θα μετατίθενται (χωρίς επιμίσθιο) στις παραπάνω διευθύνσεις/συντονιστικά γραφεία με αιτήσεις μετάθεσης (χρησιμοποιώντας το ήδη υπάρχον αντικειμενικό πλαίσιο μεταθέσεων από ΠΥΣΠΕ σε ΠΥΣΠΕ) αφού πρώτα γίνει η εξακρίβωση της γλωσσομάθειας τους. Επιπροσθέτως στη μοριοδότηση τους μπορεί να λαμβάνονται υπόψη και άλλα τυπικά προσόντα όπως μεταπτυχιακά, διδακτορικά κλπ. Αφού θα θεωρείται μετάθεση, όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται να εργαστεί στα σχολεία του εξωτερικού θα το κάνει μόνο με τις αποδοχές του/της στην Ελλάδα οι οποίες όμως θα πρέπει να καταβάλλονται στη χώρα εργασίας. Βεβαίως για τις χώρες με πολύ μεγάλο κόστος ζωής μπορεί να υπάρχει μια προσαύξηση στις μηνιαίες αποδοχές του υπαλλήλου με τη μορφή επιδόματος ενοικίου ή οποία μπορεί να καταβάλλεται είτε από την υπηρεσία είτε από τα ίδια τα σχολεία στα οποία εργάζεται ο εκπαιδευτικός.
    β. Αφού μετατεθούν στα συντονιστικά γραφεία θα τοποθετούνται κατόπιν δηλώσεων τους με αντικειμενικά κριτήρια όπως ισχύει για τις εντός ΠΥΣΠΕ τοποθετήσεις.
    γ. θα μένουν στην θέση τους για όσο καιρό δικαιολογείται η «οργανική» τους θέση και έχουν την διάθεση να προσφέρουν διδακτικό όπως άλλωστε συμβαίνει και στην Ελλάδα (είναι γνωστό ότι ένας εκπαιδευτικός μέχρι να εγκλιματιστεί στις νέες συνθήκες εργασίας πχ γλώσσα, κουλτούρα κλπ, χρειάζεται μια τριετία και μόλις αρχίζει να μαθαίνει και να προσφέρει πραγματικά… φεύγει, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει οργανωμένη συνέχεια του εκπαιδευτικού έργου). Άλλωστε είναι πάγιο αίτημα των κοινοτήτων να μην αλλάζουν συνεχώς οι εκπαιδευτικοί. Η συνάρτηση επιμίσθιο-θητεία παραπέμπει σε εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων όπως άλλωστε και όλες οι επιλογές των στελεχών της εκπαίδευσης. Είμαστε η μοναδική χώρα (από όσο ξέρω) όπου π.χ οι εκπαιδευτικοί της στα 25-30 χρόνια της υπηρεσίας τους μπορούν να γίνουν προϊστάμενοι-διευθυντές διευθύνσεων και σχολείων επί μιας κυβέρνησης και με την αλλαγή της κυβέρνησης και τις νέες κρίσεις (που μπορεί να γίνουν και πριν τη λήξη της θητείας τους) να επιστρέφουν στην τάξη μέχρι την συνταξιοδότηση τους, αν και επιτυχημένοι. ‘Η επίσης να επικαλείται μια κυβέρνηση πελατειακές αποσπάσεις μιας άλλης κυβέρνησης και να ανακαλεί επιλεκτικά εκπαιδευτικούς πριν τη λήξη της θητείας τους. Η λογική της θητείας είναι στενά συνδεμένη με την εξυπηρέτηση των πελατειακών σχέσεων των κομμάτων-κυβερνήσεων. Η αξιολόγηση θα πρέπει να είναι αυτή που θα πρέπει να διακόπτει τις θητείες (αν υπάρχει λόγος βέβαια) και όχι η εξυπηρέτηση των πελατειακών σχέσεων των κομμάτων.
    Στόχος λοιπόν θα πρέπει να είναι η εξυπηρέτηση των σχολείων. Έτσι θα τελειώσει και το ζήτημα των πινάκων απόσπασης, των ειδικών κατηγοριών παράτασης, των ανακλήσεων της απόσπασης κατά τη διάρκεια της χρονιάς κλπ.
    Άλλωστε πάντα θα υπάρχουν συνταξιοδοτήσεις και μεταθέσεις και πάντα θα δημιουργούνται κενά στα σχολεία του εξωτερικού για άλλους που τυχόν θα θέλουν να μετατεθούν-αποσπασθούν.

    2η Πρόταση:
    Εάν η πολιτεία κρίνει ότι στην παρούσα κατάσταση και με τα νέα δεδομένα δεν είναι χρήσιμη και αποτελεσματική η απόσπαση ή μετάθεση εκπαιδευτικών σε μονάδες ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό τότε μπορεί να αξιολογήσει την παρακάτω εναλλακτική πρόταση.
    Αφού γίνει η απαραίτητη καταγραφή των (σχολικών ή άλλων) μονάδων ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό όπως αναφέρεται στην αρχή του μηνύματος, όσοι εκπαιδευτικοί ενδιαφέρονται να εργαστούν σε αυτές θα το κάνουν με δική τους ευθύνη. Η ελληνική πολιτεία αντί να μεταθέτει και να πληρώνει δικούς της εκπαιδευτικούς θα χρηματοδοτεί με ένα ποσό (πάντως μικρότερο από αυτό που πληρώνει για επιμίσθια) τις παραπάνω μονάδες. Αυτές θα προκηρύσσουν τις θέσεις με ανοιχτές και αντικειμενικές διαδικασίες όπου θα συμμετέχουν όσοι εκπαιδευτικοί ενδιαφέρονται. Όσοι προσλαμβάνονται με συμβόλαια εργασίας θα παίρνουν συντάξιμη άδεια άνευ αποδοχών και θα μεταβαίνουν στις χώρες αυτές. Η μισθοδοσία τους και η διάρκεια των συμβολαίων θα είναι αντικείμενο συμφωνίας μεταξύ σχολείων και ενδιαφερόμενων εκπαιδευτικών. Εννοείται ότι οι εκπαιδευτικοί μπορούν να παραμένουν για όσο χρονικό διάστημα διαρκούν τα συμβόλαια τους και οι ανανεώσεις των συμβολαίων αυτών. Σε περίπτωση μη ανανέωσης συμβολαίου οι εκπαιδευτικοί θα επιστρέφουν στην Ελλάδα στην περιοχή από την οποία αποχώρησαν. Η πρόταση αυτή βεβαίως δεν αποκλείει τους ομογενείς εκπαιδευτικούς.
    Το μειονέκτημα αυτή της πρότασης είναι ότι υπάρχει ο φόβος διακοπής της διασύνδεσης ελληνισμού διασποράς και ελληνισμού Ελλάδας που με το ισχύον σύστημα εξυπηρετείται από τους εξ Ελλάδος αποσπασμένους. Αυτό λύνεται αν υπάρξει δέσμευση από τις κοινότητες ότι θα υπάρχει ποσόστωση στις προσλήψεις.

  • 26 Φεβρουαρίου 2011, 22:06 | Δημήτρης Καρπούζης

    Ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα της αρμόδιας υφυπουργού για συμμετοχή στη διαβούλευση θα ήθελα πρώτα απ’όλα να επισημάνω ότι οι όροι διαβούλευσης είναι ασαφείς, όπως επισήμανε και άλλος σχολιαστής. Θα προσθέσω στις παρατηρήσεις του ότι ανάλογη διαβούλευση στο παρελθόν έμεινε στα συρτάρια ή στον κάλαθο των αχρήστων. Οι υπεύθυνοι του υπουργείου θα πρέπει τουλάχιστον, όταν ετοιμαστεί το σχέδιο νόμου, να στείλουν στους σχολιαστές το σκεπτικό του κειμένου τους ώστε να ξέρουμε αν και πώς χρησίμευσε η διαβούλευση.
    Για τον τρόπο επιλογής των εκπαιδευτικών.
    Η πρωταρχική έλλειψη έγκειται στην ανυπαρξία προετοιμασίας των εκπαιδευτικών στη διδασκαλία γλώσσας και πολιτισμού σε ιδιόμορφα κοινά (παιδιά/έφηβοι ελληνόφωνων γονέων/μεικτών ζευγαριών/αλλόφωνων, ενήλικες ελληνικής καταγωγής και μη, ξένοι φοιτητές…). Σε άλλες χώρες (π.χ. Γαλλία)η ειδικότητα έχει αυτόνομη ύπαρξη στα πανεπιστήμια. Έως ότου λειτουργήσει αυτή η προετοιμασία :
    Βασικό κριτήριο, η γλωσσομάθεια, τουλάχιστον για τις χώρες όπου αυτό είναι δυνατόν, με εξετάσεις για όλους, ανεξαρτήτως κατοχής πτυχίων γλώσσας, και, φυσικά, με επαλήθευση των 4 γλωσσικών δεξιοτήτων όπως συμβαίνει με όλες τις γλωσσικές εξετάσεις, μηδέ εξαιρουμένου και του πιστοποιητικού ελληνομάθειας. Επίσης συνέντευξη ή, για την ευκολότερη αντιπαραβολή, γραπτή έκθεση για τα κίνητρα του υποψήφιου προς απόσπαση. Η προκήρυξη των συγκεκριμένων θέσεων απόσπασης να προηγείται του διαγωνισμού και οι υποψήφιοι να δηλώνουν εξαρχής τις επιθυμίες τους. Έτσι αποφεύγεται και η τάση της συμμετοχής υποψήφιων που μόνο κίνητρό τους είναι η αλλαγή περιβάλλοντος. Επί ισοβαθμίας να προσμετρώνται και άλλα τυπικά προσόντα ή κοινωνικές ιδιαιτερότητες.
    Σχετικά με τις αποσπάσεις σε ΑΕΙ το υπουργείο πρέπει να αποφασίσει τι θέλει, απλούς διδάσκοντες ή διδάσκοντες ερευνητές. Λογικότερο θα ήταν το δεύτερο, οπότε επιπρόσθετο κριτήριο τόσο αρχικά της απόσπασης (συμβαίνει ήδη) όσο και της ανανέωσής της (δεν υφίσταται)θα πρέπει να είναι και η παραχθείσα έρευνα. Ανάλογα θα πρέπει να καθοριστεί επακριβώς και το ωράριο εργασίας, νεφελώδες προς το παρόν (δεν πρέπει να υπερβαίνει το αντίστοιχο της Ελλάδας προβλέπει ο νόμος, αλλά δεν διευκρινίζει ποιο ωράριο, γενικού λυκείου, προτύπου, πειραματικού, υποδοχής ή πανεπιστημίου εφόσον συνδέεται και με την έρευνα).
    Οι αποσπάσεις δεν πρέπει να υπόκεινται σε χρονικό περιορισμό, που είναι εντελώς αυθαίρετος (3+2 έτη στη δευτεροβάθμια, 3+5 στην τριτοβάθμια). Τι δικαιολογεί την διαφοροποίηση, και παίζοντας την κολοκυθιά θα ρωτούσε κανείς εύλογα, γιατί να μην είναι 4 ή 7 ή 12 έτη; Πάντως δεν υπακούει σε κανένα παιδαγωγικό κριτήριο και μάλλον εξυπηρετεί μικροσυνδικαλιστικές σκοπιμότητες. Είναι πασίγνωστο ότι αντίθετα η ομηρία του χρονικού ορίου προκαλεί συχνά έλλειψη επένδυσης από τον εκπαιδευτικό στο έργο του (δεν βαριέσαι, περαστικοί είμαστε, ή εγώ θα σκοτωθώ για να επωφεληθεί ο επόμενος συνάδελφος, κλπ., κάτι που παρατηρήθηκε στα δυσπρόσιτα σχολεία, εξ ου και η κατά καιρούς θέσπιση ελάχιστης παραμονής), αίσθημα παραίτησης λόγω απουσίας προοπτικής και σπατάλη για την υπηρεσία της αποκτηθείσας εμπειρίας. Το σχόλιο συναδέλφου σχετικά με τους μόνιμους και τους περαστικούς και η σύγκριση με την Ελλάδα αποτελεί σόφισμα. Το ζητούμενο είναι να λειτουργούν οι θεσμοί και οι υπάρχοντες νόμοι. Αν κάποιος εκπαιδευτικός δεν ικανοποιεί είτε λόγω ανεπάρκειας είτε λόγω αδιαφορίας, να ανακαλείται αμέσως. Στα ΑΕΙ υπάρχει μηνιαία και ετήσια έκθεση προϊσταμένου, το ίδιο να ισχύει και για την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Δηλαδή, η υποτιθέμενη επόπτευση να είναι πραγματική και ουσιαστική.
    Οι εκ του πονηρού χρονικοί περιορισμοί των αποσπάσεων και η σύνδεσή τους με την παροχή ή μη επιμισθίου είναι άλλη παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία που έχει προκαλέσει προσωπικά και οικογενειακά δράματα, που έχει οδηγήσει εκπαιδευτικούς και τις οικογένειές τους στην εξαθλίωση (ωραία εικόνα για την Ελλάδα στο εξωτερικό), και προξένησε διχόνοιες μεταξύ των εκπαιδευτικών, αντισταγματικές ανισότητες και εν γένει τραγελαφικές καταστάσεις. Καμαρώστε λίγο. Άλλοι παίρνουν επιμίσθιο και άλλοι όχι ασκώντας την ίδια εργασία κάτω από τις ίδιες συνθήκες. Άλλοι κατηγορούν κι άλλοι κατηγορούνται για λευκούς γάμους. Κάποιοι έχουν την τύχη να έχουν συνάψει γάμο πριν από κάποια ημερομηνία (αυθαίρετη κι αυτή) και παραμένουν στο εξωτερικό, άλλοι διαλύουν τις οικογένειές τους. Άλλοι υπερβαίνουν το χρονικό όριο λόγω γάμου χωρίς επιμίσθιο και κάποιο, χωρίς κανέναν λόγο κοινωνικού χαρακτήρα, υπερβαίνουν το όριο με επιμίσθιο γιατί, αν και υπεράριθμοι πολλές φορές, κρίνονται αναντικατάστατοι. Σταματώ εδώ, αν και υπάρχουν και πιο ακραίες καταστάσεις με υιοθεσίες, ασθένειες, αποσπάσεις σε εκκλησίες, ιερωμένους που υπόκεινται σε άλλο καθεστώς, και δεν συμμαζεύεται. Μόνος περιορισμός λοιπόν η αντικειμενική ύπαρξη απασχόλησης και η άψογη ανταπόκριση του εκπαιδευτικού στο έργο του, και φυσικά, η επιθυμία του για παραμονή στη θέση του. Επιμίσθιο για όλους τους αποσπασμένους.
    Και κάτι για την αμοιβή. Το ύψος της πρώτα. Πέρα από τη μείωσή του, που ας πούμε γίνεται αποδεκτή στο βαθμό που αντιστοιχεί στην ανάλογη μείωση αποδοχών στην Ελλάδα, άραγε γνωρίζουν οι αρμόδιοι τα εξής;
    Τα επιμίσθια είχαν παραμείνει στάσιμα επί 11 έτη. Ο πληθωρισμός δεν είναι ο ίδιος σε όλες τις χώρες και οι ισοτιμίες μεταβάλλονται ακατάστατα. Τέλος, με ποια λογική το επιμίσθιο, που είναι επιπλέον βοήθημα για να καλύψει το ιδιαίτερο κόστος ζωής σε άλλη χώρα και που αναγνωρίζει το ίδιο το κράτος, θεωρείται φορολογήσιμο εισόδημα (συνεπώς μικραίνει και δεν ανταποκρίνεται πια στο ποσό που το ίδιο το κράτος αναγνώρισε); Οι αποσπασμένοι σε ΑΕΙ πετυχαίνουν σε διαγωνισμό αυξημένων προσόντων. Ωστόσο, ούτε μια συμβολικού χαρακτήρα διαφοροποίηση δεν επιβραβεύει τα αυξημένα τους προσόντα. Κι επειδή συναναστρέφονται και τους πανεπιστημιακούς του εξωτερικού, τουλάχιστον στις Δυτικές χώρες κρύβονται για να κρύψουν τη μιζέρια τους.
    Ο τρόπος. Επιμίσθιο και μισθός να καταβάλλονται ταυτόχρονα σε λογαριασμό στο εξωτερικό (το επιμίσθιο δεν επαρκείσε πολλές χώρες), και την ενδεχόμενη τραπεζική προμήθεια να την καλύπτει το κράτος. Και φυσικά, να εκλείψει το απαράδεκτο χρόνιο φαινόμενο της καθυστέρησης καταβολής του επιμισθίου τους πρώτους μήνες κάθε έτους.

  • 24 Φεβρουαρίου 2011, 23:33 | Κατερίνα Ρεμούνδου

    Η επιχειρηματολογία υπέρ των ‘μονίμων’ εκπαιδευτικών έναντι των εκπαιδευτικών της ‘περαντζάδας!! (δηλαδή των αποσπασμένων από την Ελλάδα για πενταετία) είναι γνωστή και έχει αντικρουστεί από την υπογράφουσα, η οποία απλώς διεπίστωσε με μεγάλη θλίψη, για άλλη μία φορά, στην αρχή του τρέχοντος σχολικού έτους, ότι η υπεράσπιση των ατομικών συμφερόντων των ‘μονίμων’ ετέθη υπεράνω και αυτής ακόμα της επιβιώσεως των δύο ‘πραγματικών’ σχολείων.
    Μονιμότητα για τους εκπαιδευτικούς υπάρχει, όντως, στην Ελλάδα. Η τεράστια διαφορά, ωστόσο, είναι ότι εκεί αφενός ο μαθητής ή η μαθήτρια έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τμήμα ή και σχολείο, αν δεν μένει ικανοποιημένος/η από την παρεχόμενη εκπαίδευση και αφετέρου εναλλάσσονται πολλοί καθηγητές και καθηγήτριες, οπότε προκύπτει ένα ισοζύγιο επαρκούς και ανεπαρκούς καθηγητή ή καθηγήτριας. Στο Παρίσι δεν υπάρχουν τέτοιες δυνατότητες. Γι‘ αυτό και απλώς ο μαθητής ή η μαθήτρια εγκαταλείπει το ελληνικό σχολείο.
    Η απόσπαση για ιατρικούς λόγους έχει, αν δεν απατώμαι, καταργηθεί. Και ορθότατα. Και όμως και απόσπαση για τέτοιους λόγους έγινε και γενικότερα οι λόγοι υγείας πλαστοί ή πραγματικοί προβάλλονται πολύ συχνά για τη χορήγηση άδειας και μάλιστα πολλών ημερών, μηνών ή ακόμα και σε περίοδο εξετάσεων. Αν κάποιος διερευνήσει το θέμα των αδειών, θα διαπιστώσει πόσο εκτεταμένο είναι το φαινόμενο και τις επιπτώσεις που έχει στη λειτουργία των σχολείων. Οπωσδήποτε, βέβαιο γεγονός είναι ότι ιατρική περίθαλψη υπάρχει και στην Ελλάδα και στο μέλλον τέτοια φαινόμενα δεν θα πρέπει να γίνονται ανεκτά.
    Η συζήτηση περί διδασκαλίας της νέας ελληνικής γλώσσας ως ξένης! ή δεύτερης γλώσσας, δεν μπορεί να έχει σχέση με το Παρίσι. Η μεγίστη πλειονότητα των μαθητριών και μαθητών μου στα σχολεία που διδάσκω είναι ΔΙΓΛΩΣΣΑ. Αυτό σημαίνει ότι μιλούν τα ελληνικά από πολύ καλά έως άριστα. Το ελληνικό σχολείο, επομένως, αυτό που πρέπει να έχει ως σκοπό του είναι η απόκτηση μιας ανάλογης ευχέρειας και στο γραπτό λόγο.
    Γι’ αυτό, άλλωστε, είναι απαραίτητο να υπάρχουν εκπαιδευτικοί στόχοι συγκεκριμένοι, που να αποτελούν και κίνητρο για τους μαθητές και τις μαθήτριες, όπως είναι η απόκτηση του Πιστοποιητικού της Ελληνομάθειας και η επιλογή των Νέων Ελληνικών για τις εξετάσεις του BAC.
    Ωστόσο, πέρα και από όσα, μόλις παραπάνω, έχουν λεχθεί περί εκπαιδευτικών στόχων (γιατί αυτοί μπορούν να επιτευχθούν και αλλού, για παράδειγμα με κατ’ οίκον διδασκαλία ή σε ιδιωτικά Ινστιτούτα ) ο ρόλος του ελληνικού σχολείου, ο πιο σημαντικός, κατά την άποψή μου, είναι να συνειδητοποιήσουν και να αποδεχτούν τα παιδιά την, εκ των πραγμάτων, διπλή τους ταυτότητα, την γαλλική και την ελληνική, όχι ως μειονέκτημα και ατύχημα, αλλά ως πλεονέκτημα και ευτύχημα. Και αυτό, πιστεύω, ότι μόνον εκπαιδευτικοί που ‘ξεχειλίζουν από Ελλάδα’ (όπως έγραψε, πολύ εύστοχα, κάποιος στη διαβούλευση) μπορούν αν το πετύχουν.
    Επομένως, η πρότασή μου για την επιλογή των κατάλληλων εκπαιδευτικών για να διδάξουν στα σχολεία του Παρισιού είναι η εξής:
    Οι εκπαιδευτικοί να αποσπώνται από την Ελλάδα, μέσω ειδικού ΑΣΕΠ (δυστυχώς στην Ελλάδα δεν μπορεί να εφαρμοστεί η προφορική συνέντευξη, που κρίνει καλύτερα την διδακτική και παιδαγωγική επάρκεια και όχι μόνον τα τυπικά προσόντα), προσαρμοσμένου στα ειδικές ανάγκες της χώρας για μια πενταετία (που δεν παραβιάζεται) και να ανακαλούνται, εφόσον δεν επιτελούν το καθήκον τους
    γιατί έτσι ωφελούνται τα ελληνικά σχολεία στο Παρίσι, από την παρουσία εκπαιδευτικών που έρχονται από την Ελλάδα και μεταφέρουν βιώματα και εμπειρίες, καθώς και μια άμεση αίσθηση του τόπου τους, που μόλις άφησαν πίσω τους
    γιατί έτσι ωφελούνται τα ελληνικά σχολεία στην Ελλάδα, όταν, μετά τη λήξη της πενταετούς απόσπασης τους, οι εκπαιδευτικοί επιστρέφουν από το εξωτερικό και μεταφέρουν βιώματα και εμπειρίες και την αίσθηση από τη χώρα που μόλις άφησαν πίσω τους
    γιατί τέλος ωφελούνται οι ίδιοι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί, που τους δίνεται, σε πολλές περιπτώσεις, η δυνατότητα για μεταπτυχιακές σπουδές ή τουλάχιστον η ευκαιρία να διευρύνουν τους ορίζοντες τους από την επαφή με έναν άλλο τόπο, τους ανθρώπους του και τον πολιτισμό του.
    Η αμοιβή τους θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να τους επιτρέπει, όχι απλώς μία αξιοπρεπή διαβίωση, αλλά και τη δυνατότητα να συμμετέχουν στην τοπική πνευματική και καλλιτεχνική κίνηση, ειδικά αν πρόκειται για το Παρίσι, αλλά και αλλού. Αυτή δε η δυνατότητα να είναι έναυσμα για δημοσιεύσεις (παρουσίαση- κριτική) στο Δελτίο της Ελληνικής Κοινότητας στο Παρίσι, στο περιοδικό της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλόλογων (ΠΕΦ), τη ‘Φιλολογική’, (ή σε αντίστοιχο περιοδικό της Πρωτοβάθμιας, αν υπάρχει). Τέλος, οι εργασίες αυτές θα μπορούσαν να αποτελούν μέρος της θετικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.

    Κατερίνα Ρεμούνδου – Φιλόλογος

    .

  • 23 Φεβρουαρίου 2011, 13:10 | Κουγιουμτζόγλου Δημήτριος

    Αναφορικά με τον «επαναπροσδιορισμό του τρόπου αμοιβής» των αποσπασμένων εκπαιδευτικών, νομίζω πως θα πρέπει επιτέλους να καταργηθούν τα Χ.Ε.Π., για όσες χώρες είναι εκτός Ε.Ε., και να βρεθεί κάποιος εναλλακτικός τρόπος πληρωμής των αποσπασμένων εκπαιδευτικών, ίσως σε συνεργασία με κάποιες τράπεζες. Και τούτο διότι, από την εμπειρία 3,5 ετών, διαπιστώνω πως τα Χ.Ε.Π. σπανίως έρχονται στην ώρα τους, με αποτέλεσμα να έχουμε εργαστεί στο παρελθόν ως και τρεις μήνες απλήρωτοι. Επιπλέον, δημιουργούν φόρτο εργασίας και ευθύνες στον υπόλογο δυσανάλογες του ρόλου του καθηγητή ελληνικής γλώσσας στο εξωτερικό (φύλαξη χρημάτων, επιστροφή φόρου και αδιάθετου υπολοίπου, μεγάλη γραφειοκρατία κ.λπ.). Συν τοις άλλοις, δημιουργούνται τριβές μεταξύ συναδέρφων, ειδικά για τις χώρες Κ.Α.Κ.,(πρώην Σοβιετική Ένωση) για τις οποίες οι οικονομικές υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας έχουν την απαίτηση – παράνομη, εξ όσων γνωρίζω, καθότι δεν υπάρχει καμία τέτοια πρόβλεψη στα καθήκοντα του υπολόγου – να συγκεντρώνει ο υπόλογος και να στέλνει στο Υπουργείο αντίγραφα διαβατηρίων – και μάλιστα υπηρεσιακών – όλων των αποσπασμένων που πληρώνονται με Χ.Ε.Π. κατά την τελική απόδοσή του, προκειμένου το Υπουργείο να ελέγχει την είσοδο – έξοδό τους από τη χώρα! Με άλλα λόγια, θεωρούμαστε εκ των προτέρων όλοι αναξιόπιστοι και καλούμαστε να αποδεικνύουμε κάθε φορά το αντίθετο, θεώρηση υποτιμητική και προσβλητική για την αξιοπρέπεια του εκπαιδευτικού, πόσο μάλλον όταν αντίστοιχο μέτρο δεν υπάρχει για … τους περισσότερους, αυτούς που αποσπώνται σε Γερμανία και λοιπές χώρες Ε.Ε. Γαι να τελειώνουμε με αυτήν την ιστορία, υπάρχουν και άλλοι τρόποι ελέγχου του εκπαιδευτικού, όπως η ανάληψη υπηρεσίας στις κατά τόπους διπλωματικές αρχές ή εκπαιδευτικά ιδρύματα.
    Τέλος, επειδή οι καιροί είναι πονηροί, ελπίζω το «επαναπροσδιορισμός του τρόπου αμοιβής» των αποσπασμένων να σημαίνει πράγματι «τρόπου» και όχι «ύψους», γιατί αν επιχειρηθεί ξανά το δεύτερο, τότε αυτό ουσιαστικά θα σημάνει και το τέλος των αποσπάσεων στο εξωτερικό.

  • 22 Φεβρουαρίου 2011, 21:00 | Δημοσθένης Στρατηγόπουλος

    Για το θέμα των προσόντων των εκπαιδευτικών που επιθυμούν να αποσπασθούν στο εξωτερικό πιστεύω ότι είναι καιρός να προστεθεί το κριτήριο της γνώσεως Η/Υ. Έχω βαρεθεί τόσα χρόνια στο εξωτερικό να βλέπω συναδέλφους, ελάχιστους βέβαια, στον 21ο αι. να μη χρησιμοποιούν υπολογιστές και να μην έχουν e-mail για να επικοινωνεί η Κεντρική Υπηρεσία ή το Συντονιστικό Γραφείο Εκπαίδευσης μαζί τους. Μετά ένα μεγάλο θέμα είναι η επαρκής γνώση της γλώσσας της χώρας υποδοχής ή μιας διεθνούς γλώσσας. Έχω δει συναδέλφους που έχουν σπουδάσει στη χώρα που αποσπάσθηκαν και άρα πήραν 100 στη γλώσσα και δεν μπορούν να παραγγείλουν έναν καφέ. Από την άλλη, βέβαια, έχω δει και συναδέλφους που συμμετείχαν στις εξετάσεις της γλώσσας, πήραν γύρω στο 90 και αποσπάσθηκαν και πάλι να μην μπορούν να παραγγείλουν καφέ. Επιτέλους, ας βρεθεί ένας αντικειμενικός τρόπος εξέτασης της γλωσσομάθειας των υποψηφίων για απόσπαση εκπαιδευτικών!
    ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΣ
    ΠΕ02 ΑΠΟΣΠΑΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ

  • 21 Φεβρουαρίου 2011, 23:47 | Μαρία Καρρά

    Σύμφωνα με το νόμο 2413/ 96 άρθρο 28 (για την ελληνική παιδεία στο εξωτερικό) θα ήθελα να θυμίσω ότι το επιμίσθιο καταβάλεται την πρώτη εργάσιμη μέρα κάθε μήνα. Εδώ στη Γερμανία (αλλά και σε άλλες χώρες απ’ ότι αναφέρεται στον Ισοκράτη) δεν έχουμε πληρωθεί ακόμα (21/2) ούτε τον Ιανουάριο, ούτε το Φεβρουάριο.
    Το ίδιο συνέβη και πέρσι από τον Μάιο του 2010. Η πληρωμή ήταν, συνήθως, μετά από κάποιους μήνες.

    Για να εξασφαλίσουμε την αξιοπρεπή διαβίωση των εκπαιδευτικών θα πρέπει να καταβάλεται, τουλάχιστον, στην ώρα του το επιμίσθιο (όσο έμεινε μετά από τις περικοπές). Δυστυχώς, οι οικονομικές μας συναλλαγές (καταβολή ενοίκιου, θέρμανση, νερό, μεταφορές κλπ) στις χώρες που μας φιλοξενούν, αν δεν ολοκληρώνονται στην ώρα τους δημιουργούν προβλήματα τόσο σε μας, όσο και στη φήμη της χώρας μας.

  • 21 Φεβρουαρίου 2011, 09:02 | Γιάννης

    Όπως εξέθεσα και στο πρώτο πεδίο της «διαβούλευσης» δεν πιστεύω πως θα τελεσφορήσει η διαδικασία αυτή αλλά θα χρησιμοποιηθεί προσχηματικά για να προωθηθούν οι όποιες αποφάσεις έχουν ήδη παρθεί ή για να δικαιολογηθούν αυτές που θα ληφθούν στη συνέχεια. Παρ’ όλ’ αυτά, και για να τα έχω καλά με τον εαυτό μου προσθέτω τα παρακάτω:
    Θέμα δεύτερο (για μένα): ποιοι θα διδάξουν την ελληνική γλώσσα; Ποιοι είναι οι καταλληλότεροι; Πώς θα πρέπει να γίνεται η επιλογή;
    Σε όποιο σχολείο και να βρεθεί κανείς, όποιον και να ρωτήσει, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, η απάντηση είναι ότι θέλει να έχει «ικανούς και αποτελεσματικούς εκπαιδευτικούς». Είναι κάτι το λογικό. Ποιος θα ήθελε να αναθέτει την οποιαδήποτε δουλειά του σε ανίκανους ανθρώπους πόσο μάλλον όταν η συγκεκριμένη «δουλειά» έχει να κάνει με τη μόρφωση (και δη νέων παιδιών που είναι πιο ευάλωτα). Όμως τι σημαίνει αυτό και πώς μπορεί να γίνει πραγματικότητα; Και πώς θα μετρηθεί αυτό το «ικανότεροι»;
    Κατ’ αρχάς να σημειώσω ότι, κατά την άποψή μου, αρμόδιοι για να διδάξουν την ελληνική γλώσσα είναι οι εκπαιδευτικοί, δάσκαλοι κι οι φιλόλογοι. Αυτοί έχουν ασχοληθεί με τη γλώσσα κατά τη διάρκεια των σπουδών τους (οι πρώτοι όχι μόνο, αν και πολλές φορές έχουν την τάση να ξεχνούν τα υπόλοιπα για χάρη της γλώσσας). Για τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική ταυτότητα είναι πολλοί διαθέσιμοι. Όμως, για να πετύχουν στο ρόλο τους θα πρέπει να έχουν εξειδικευθεί στον τομέα της διαπολιτισμικής διδασκαλίας.
    Στον υπό κατάργηση ν. 2413/96 (άρθρο 20 παρ. 1) προβλέπεται ότι οι εκπαιδευτικοί που αποσπώνται στο εξωτερικό παρακολουθούν ειδικό πρόγραμμα επιμόρφωσης και μάλιστα «επιτυχώς». Τα 15 χρόνια ισχύος του νόμου η παραπάνω διάταξη παραμένει ανενεργή. Αντί για πρόγραμμα επιμόρφωσης γίνεται ένα σεμινάριο 5 ημερών κι αυτό είναι όλο.
    Η εμπειρία μου από τη συμμετοχή σε ένα τέτοιο σεμινάριο είναι αρνητική. Μέσα στις 5 αυτές μέρες και με ωράριο απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, υποστήκαμε έναν καταιγισμό πληροφοριών κι ενημερωθήκαμε για πολλά και διάφορα θέματα: για την υγειονομική μας κάλυψη στους νέους τόπους από υπαλλήλους του ΟΠΑΔ, για τα οικονομικά από αρμόδιους της ΔΙΠΟΔΕ, για τη σωστή συμπεριφορά που πρέπει να έχουμε ως εκπρόσωποι της Ελλάδας σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης από διπλωματικούς υπαλλήλους, για τις νέες υπηρεσιακές συνθήκες από συντονιστές, ε! και παρεμπιπτόντως, δυο φορές, μια πρωί και μια απόγευμα ακούσαμε και μερικά για τη διδασκαλία των Ελληνικών σε ανθρώπους και σε μέρη που δεν είναι αυτά η κυρίαρχη γλώσσα. Όχι πως τα υπόλοιπα δεν ήταν θέματα που μας απασχολούσαν. Κάθε άλλο. Αλλά ο χρόνος που αφιερώθηκε για το κατ’ εξοχήν λόγο της απόσπασης ήταν ελάχιστος.
    Μια τέτοια αντιμετώπιση σαφώς περιορίζει τα έξοδα αφού: για τις μέρες αυτές δεν πήραμε καμιά επιπλέον αποζημίωση (κι ας ήταν μέσα στο καλοκαίρι), ήταν μόνο 5 μέρες, δεν χρειάστηκαν αντικαταστάτες στα σχολεία (αφού ήταν κλειστά) και τα μόνα έξοδα ήταν η πληρωμή του ξενοδοχείου για όσους ήρθαν απ’ την επαρχία και η παροχή φαγητού στο μεσημεριανό διάλειμμα (πάλι καλά). Όμως σίγουρα αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί επιμόρφωση και προετοιμασία ανθρώπων για έναν ειδικό σκοπό. Το γεγονός έχει να κάνει μάλλον με το ότι ενώ οι εταιρίες που προσλαμβάνουν προσωπικό επενδύουν σ’ αυτό δίνοντάς του χρόνο να εξοικειωθεί με το αντικείμενο που θα ασχοληθεί το ελληνικό κράτος θεωρεί ότι οι υπάλληλοι που προσλαμβάνει είναι πανέτοιμοι, γνώστες εκ των προτέρων των αντικειμένων με τα οποία χρεώνονται, όποια κι αν είν’ αυτά.
    Αν λοιπόν αποφύγουμε την ουσία, να προετοιμάσουμε και να εφοδιάσουμε κατάλληλα τους ανθρώπους που θα πάνε να διδάξουν «εκεί έξω» μπορούμε να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με κριτήρια δευτερεύοντα. Αναφέρεται στο κείμενο της διαβούλευσης ότι στα πλαίσια της επιλογής ανθρώπων που ξέρουν επαρκώς τη γλώσσα του τόπου προορισμού η βάση ανέβηκε από το 25 στο 40. Μόνο που αυτό είναι η μισή αλήθεια και δεν εξασφαλίζει απαραίτητα τη απαιτούμενη γλωσσομάθεια.
    Πολλές φορές σε δημόσιες και ιδιωτικές τοποθετήσεις υπεραμύνθηκα της ανάγκης όσο το δυνατόν καλύτερης γνώσης τους τόπου προορισμού. Με το που έφτασα στη Γερμανία είδα την ανάγκη πως για να επικοινωνήσω με τους μαθητές μου, που, σχεδόν όλοι, προέρχονταν από γερμανικά σχολεία, χρειαζόμουν ένα βοήθημα με ορολογία των μαθηματικών στις δυο γλώσσες. Ρωτώντας και ψάχνοντας βρήκα ένα, που κανένας δεν είχε φροντίσει να υπάρχει έστω στη βιβλιοθήκη του σχολείου για να μην πω πως θα έπρεπε να μοιράζεται στους μαθητές. Τέλος πάντων, για να επανέλθω στο θέμα της γνώσης της γλώσσας. Σίγουρα, όποιος τ’ ακούσει έτσι ξεκομμένο θα συμφωνήσει ότι η βάση 40 εξασφαλίζει ανθρώπους με καλύτερο γλωσσικό επίπεδο. Όμως δεν είναι έτσι αφού όταν δεν υπάρχει ο απαιτούμενος αριθμός εκπαιδευτικών που έχουν τη βάση στη γλώσσα θα προσληφθούν άλλοι από τον εναλλακτικό πίνακα. Και ποιοι περιλαμβάνονται σ’ αυτόν; Κάποιοι με γνώση μιας απ’ τις θεωρούμενες ως βασικές γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά. Το ερώτημά μου: τι είναι καλύτερο: ένας αποσπασμένος με βαθμό 20 ή 30 στη γλώσσα της χώρας προορισμού που όμως ξέρει και μια ή περισσότερες απ’ τις κύριες γλώσσες σε μέτριο έστω βαθμό ή ένας που ξέρει άριστα Αγγλικά αλλά τίποτα από τη γλώσσα του τόπου που θα βρεθεί; Η άποψή μου είναι πως ο πρώτος σαφώς υπερτερεί και θα πρέπει να προηγείται. Έτσι, το σχεδιαζόμενο σύστημα μοριοδότησης από πλευράς γλωσσομάθεια θα πρέπει να το παίρνει σοβαρά υπόψη του.
    Πέρα απ’ αυτό και μιας και αναφέρθηκα σε μοριοδότηση: η ύπαρξη επιπλέον πτυχίων ή διδακτορικών άσχετων με το αντικείμενο λίγα μπορεί να προσφέρει στο ζητούμενο. Αντίθετα η ύπαρξη σχετικών επιπλέον γνώσεων θα πρέπει όχι απλά να λαμβάνεται υπόψη (κάτι που μέχρι σήμερα δεν προβλέπεται) αλλά και να πριμοδοτείται σοβαρά (έστω κι αν η εμπειρία λέει πως πολλές φορές η θεωρητική γνώση δεν είναι αρκετή για να φέρει αποτελέσματα).
    Άλλος σχετικός προβληματισμός: εκπαιδευτικοί αποσπασμένοι ή ομογενείς. Πρώτον να παρατηρήσω ότι, στη Γερμανία που βρίσκομαι και έχω μια εικόνα, πολλοί από τους αποσπασμένους είναι άνθρωποι που τέλειωσαν τα σχολεία εδώ ή που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν μέχρι μια ηλικία εδώ, άρα δεν είναι έξω από την ομογένεια. Από κει και πέρα το δίλλημα είναι ψευδεπίγραφο. Όπως έχω αναφέρει θεωρώ ότι απαραίτητη προϋπόθεση για σωστή και αποτελεσματική διδασκαλία της γλώσσας είναι αυτή να γίνεται από εκπαιδευτικούς. Από ανθρώπους που τη γλώσσα την έχουν σπουδάσει και την κατέχουν κι όχι από κάποιον που ξέρει πέντε ελληνικά (μιας και ακούστηκαν και τέτοιες ιδέες). Σίγουρα ένα πτυχίο γλωσσομάθειας επιπέδου Γ2 μπορεί να προσφέρει στη γνώση της γλώσσας, αλλά αυτό μόνο στην περίπτωση αδυναμίας εξεύρεσης εκπαιδευτικού ή σε περιπτώσεις που οι ώρες είναι πολύ λίγες και δεν δικαιολογούν την παρουσία εκπαιδευτικού. Δηλ. θα μπορεί να είναι η εξαίρεση. Το πρόβλημα είναι πως όταν θεσπίζονται εξαιρέσεις τελικά είναι αυτές που επικρατούν. Για να μπορέσει να απαντηθεί τι ανάγκες υπάρχουν σε προσωπικό θα πρέπει αφού προσδιοριστεί ο στόχος διδασκαλίας της γλώσσας, να γίνει μια καταγραφή του ντόπιου εκπαιδευτικού δυναμικού. Πόσοι είναι και με τι ακριβώς προσόντα. Κι αφού ξέρουμε τι έχουμε μπορούμε να δούμε πώς θα το ενισχύσουμε. Επιμόρφωση και κίνητρα στο υπάρχον δυναμικό, επιμόρφωση και κίνητρα σε προσωπικό απ’ την Ελλάδα.
    Τα μέχρι σήμερα κίνητρα για την ένταξη στη διαδικασία της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό ήταν διάφορα. Για την ομογένεια, πέρα από μια διέξοδος επαγγελματικής αποκατάστασης υπήρχε και το κίνητρο της προϋπηρεσίας που όταν ήταν αρκετή οδηγούσε σε μόνιμο διορισμό στην Ελλάδα και πάρα πολλές φορές στην επιστροφή τους ως αποσπασμένοι. Για τους εντός των τειχών τα κίνητρα πάλι διάφορα: για τους γεννημένους στην ξένη υπάρχει η επιστροφή σε ένα οικείο περιβάλλον. Για άλλους το οικονομικό. Για άλλους συνδυασμός με το ειδικό καθεστώς εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση. Και για άλλους, η φυγή από την καθημερινότητα του τόπου τους, για τους δικούς τους προσωπικούς λόγους.
    Από τα κίνητρα αυτά κάποια εξέλειπαν. Το οικονομικό σήμερα έχει πάψει να αποτελεί κίνητρο. Γράφει κάπου ένας συνάδελφος ότι ένας εκπαιδευτικός μόνος μπορεί να επιβιώσει στη Γερμανία με το μισθό στην Ελλάδα και το σημερινό επιμίσθιο. Μα το θέμα είναι να επιβιώσει μόνο; Για να επιβιώσει θα ξενιτευτεί κάποιος; Δηλ. δεν μπορεί να επιβιώσει στην Ελλάδα; Πέρα από το ότι και γι’ αυτό δεν είμαι σίγουρος μιας και με το μόνος μάλλον εννοείται ότι δεν θα έχει αφήσει υποχρεώσεις πίσω στην πατρίδα. Δεν έχει π.χ. αφήσει σπίτι που ακόμα κι αν είναι κλειστό έχει πάγια έξοδα. Εξάλλου για την επιβίωση θα πρέπει κατά την εδώ διαμονή του να περιορίζεται σε κάποιο χώρο διαμονής στη φτηνή περιοχή της πόλης (αν υπάρχει κι αυτή). Πιστεύω πως για την μεγαλύτερη ευχέρεια στην επιλογή θα πρέπει το οικονομικό να είναι τέτοιο που να εξασφαλίζει τουλάχιστον αξιοπρεπή διαβίωση. Θα μπορούσε να είναι και μειωμένο σε σχέση με σήμερα αν υπήρχε εξασφαλισμένη διαμονή και ως εκ τούτου δεν θα εμφανίζονταν ως (φορολογητέα) έσοδα χρήματα που είναι για την αντιμετώπιση των εξόδων.
    Το «κίνητρο» της εισαγωγής στα ΑΕΙ είναι άλλο ένα κατασυκοφαντημένο θέμα. Κατ’ αρχάς δεν πρόκειται ακριβώς για κίνητρο αλλά για δίκαιη αντιμετώπιση. Πώς μπορεί ένα παιδί που τελειώνει το σχολείο σε ένα ξένο περιβάλλον να ανταγωνιστεί με ίσους όρους τα υπόλοιπα που τελειώνουν στην Ελλάδα (κι είν’ άσχετο αν το σχολείο είναι ελληνικό όπως συνήθως στη Γερμανία ή ξένο όπως στις άλλες περιοχές). Ούτε όλοι οι εκπαιδευτικοί έχουν παιδιά σε ηλικία εισαγωγής σε ΑΕΙ. Θα φέρω παράδειγμα από το σχολείο που υπηρετώ. Είμαστε καμιά 20αριά εκπαιδευτικοί κι απ’ αυτούς 4 – 5 έχουν παιδιά σ’ αυτή την ηλικία. Άλλοι έχουν μικρότερα κι άλλοι (όπως εγώ) μεγαλύτερα. Από κει και πέρα έχουν γραφτεί διάφορα: Για μειωμένη ύλη. Δεν ξέρω γιατί, τα παιδιά που τελειώνουν ελληνικά σχολεία εξωτερικού εξετάζονται σε 5 και όχι σε 6 μαθήματα (αυτή είναι η μειωμένη ή ελάχιστη ύλη που αναφέρεται). Δεν δίνουν το 6ο μάθημα γενικής παιδείας. Θα μπορούσε να είναι κι αυτό στην ύλη. Δεν θα άλλαζε τίποτα. (Προφανώς δεν μιλάμε για παιδιά που τελειώνουν ξένα σχολεία. Εκεί τα πράγματα είναι και θα πρέπει να είναι διαφορετικά). Μετά λέγετε (και από την πλευρά του υπουργείου) ότι τις περισσότερες θέσεις τις καταλαμβάνει αυτή η κατηγορία των υποψηφίων. Μάλλον πρόκειται για εσφαλμένη πληροφόρηση. Στις ειδικές κατηγορίες ελλήνων του εξωτερικού υπάρχουν 5 υποομάδες με δικό της διαφορετικό ποσοστό θέσεων η κάθε μια. Στην πρώτη ομάδα δίνεται το 3% και είναι για παιδιά ομογενών που έχουν τελειώσει το ελληνικό λύκειο. Το 1% για παιδιά υπαλλήλων αποσπασμένων στο εξωτερικό από τον ίδιο τύπο σχολείου. Στο «υπαλλήλων» δεν σημαίνει μόνο των εκπαιδευτικών, άσχετα αν οι υπάλληλοι άλλων υπουργείων προτιμούν (για τους δικούς τους λόγους) άλλους τύπους σχολείων κι έτσι η εκπροσώπησή τους είναι μηδαμινή. Αντίστοιχα ποσοστά και για τις άλλες κατηγορίες. Άρα δεν μπορεί το 80% των εισαγομένων να είναι παιδιά εκπαιδευτικών (εκτός αν μιλάμε για το 80% της συγκεκριμένης κατηγορίας που όμως είναι κάτι το τελείως διαφορετικό). Μπορεί η δυνατότητα αυτή σε κάποιους να λειτουργήσει και σαν κίνητρο. Στην πραγματικότητα, η αλλαγή αυτής της κατάστασης μόνο ως αντικίνητρο μπορεί να λειτουργήσει και να αποτρέψει ικανούς εκπαιδευτικούς από το να προσφέρουν στην υπόθεση της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό.

  • 20 Φεβρουαρίου 2011, 14:37 | Σ.

    οι παρατάσεις πέρα της πενταετίας να ισχύουν για όσους θέλουν να παραμείνουν, με το εκάστοτε μισό επιμίσθιο(χωρίς προυποθέσεις γάμων , κατοίκων εξωτερικού , πριν 1996 ή μετά το 1996)
    Όποιος επιθυμεί μετά την πενταετία να παραμένει, αφού βέβαια αξιολογηθεί ως κατάληλος να διδάσκει στο εξωτερικό.
    Ακόμη κάθε 2 ή 3 χρόνια επιμόρφωση κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών ανάλογα με τις διακοπές της χώρας και του κρατιδίου στο οποίο διδάσκει.

  • 13 Φεβρουαρίου 2011, 03:10 | Κατερίνα Πασίση

    Προτάσεις για τη βελτίωση της διαδικασίας απόσπασης εκπαιδευτικών για τη στελέχωση εκπαιδευτικών μονάδων στο εξωτερικό:
    1. Να μην χρειάζεται η επανάληψη όλης της διαδικασίας υποβολής της αίτησης κάθε χρόνο αν η απόσπαση δεν έχει πραγματοποιηθεί και ο εκπαιδευτικός επιθυμεί να συμμετέχει εκ νέου στη διαδικασία. Αυτό να γίνεται με μία δήλωσή ανανέωσης της επιθυμίας προς απόσπαση όπου θα καταγράφονται και οι αλλαγές που ενδεχομένως να έχουν συμβεί στο μεσοδιάστημα. Όλη η διαδικασία να διενεργείται μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας στο Διαδίκτυο.
    2. Οι αιτήσεις να γίνονται αφού έχουν δημοσιοποιηθεί οι κενές θέσεις με συγκεκριμένη περιγραφή: Χώρα/ες, πόλη/εις, σχολείο/α. Χρησιμοποιώ τον πληθυντικό για να δηλώσω ότι η κάλυψη ωραρίου μπορεί να σημαίνει ότι οι εκπαιδευτικοί πιθανώς να χρειάζεται να μετακινούνται από σχολείο σε σχολείο, από πόλη σε πόλη ακόμη και αν αυτό σημαίνει αλλαγή χώρας με κριτήριο τη χιλιομετρική απόσταση και τον καλύτερο συνδυασμό για την εξοικονόμηση πόρων. Η δήλωση προτίμησης να γίνεται για αριθμό συγκεκριμένων σχολείων.
    3. Οι αποσπάσεις να αντιστοιχούν σε θέσεις 5/5 και πλήρους ωραρίου και οι αμοιβές να είναι συνολικά (μισθός στην Ελλάδα +επιμίσθιο) τέτοιες ώστε να εξασφαλίζουν την αξιοπρεπή διαβίωση των Ελλήνων εκπαιδευτικών.
    4. Οι αποσπάσεις να γίνονται μόνο 1 φορά το χρόνο. Οι επαναλήψεις μέσα στη χρονιά ήταν πολλές φορές εκ του πονηρού, με κενά να φανερώνονται εκ των υστέρων επ΄ ωφελεία των τελευταίων (στον αξιολογικό πίνακα). Οι αποφάσεις των αποσπάσεων να δημοσιοποιούνται το αργότερο έως τον Απρίλιο του προηγούμενου σχολικού έτους από το έτος της απόσπασης.
    5. Στην περίπτωση έκτακτων αναγκών καθώς και θέσεων που δεν συμπληρώνουν πλήρες ωράριο οι ανάγκες να καλύπτονται τοπικά και με συμβόλαια ωριαίας αντιμισθίας. Σε περίπτωση που και αυτό είναι εντελώς αδύνατο η αποστολή εκπαιδευτικών για 3 μαθητές και 4 ώρες την εβδομάδα να είναι αμιγώς πολιτική απόφαση και να δικαιολογείται μόνο για λόγους εθνικού συμφέροντος και ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Να μην αγνοούμε τα οφέλη της εξ’ αποστάσεως διδασκαλίας για τις πλέον απομακρυσμένες κοινότητες.
    6. Η γνώση της γλώσσας της χώρας απόσπασης ή μίας ξένης γλώσσας εργασίας να βαθμολογείται όχι μόνο στο ανώτατο λόγω επάρκειας (100- Γ2) αλλά και με λιγότερους βαθμούς για τα υπόλοιπα αναγνωρισμένα πτυχία Α2-(50) – Β1(60) -Β2(70)-Γ1(80). Οι εξετάσεις διαπίστωσης της γλωσσομάθειας ως έχουν δεν εξασφαλίζουν ανεκτό επίπεδο γλωσσομάθειας. Δεν εξετάζουν ούτε την κατανόηση ούτε την παραγωγή προφορικού λόγου. Επίσης με μία απλή αντιγραφή από το κείμενο των απαντήσεων στις ερωτήσεις κατανόησης εξασφαλίζεις τις 50 μονάδες. Οι εξετάσεις θα πρέπει πραγματικά να αντιστοιχούν στο κοινό ευρωπαϊκό πλαίσιο για τις γλώσσες. Ο Έλληνας εκπαιδευτικός είναι ένας επιστήμονας και θα πρέπει πλέον να θεωρείται αυτονόητο ότι θα γνωρίζει μία ξένη γλώσσα και το χειρισμό ηλεκτρονικού υπολογιστή.
    7. Να προστεθούν και άλλα κριτήρια πλέον της γλωσσομάθειας και της προϋπηρεσίας (μεταπτυχιακά-δεύτερο πτυχίο-δεύτερη ξένη γλώσσα κλπ).
    8. Να είναι προαπαιτούμενη η εξοικείωση με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές σε επίπεδο μέσου χρήστη.
    9. Η μοριοδότηση της προϋπηρεσίας να μην ισοπεδώνει τη μοριοδότηση από τα επιπλέον τυπικά προσόντα.
    10. Να προσμετράται θετικά η επιθυμία απόσπασης στο εξωτερικό για παράλληλες με την εργασία μεταπτυχιακές σπουδές (ενίσχυση της δια βίου μάθησης). Αυτό αποδεικνύεται με βεβαίωση του ξένου ιδρύματος ότι ο εκπαιδευτικός έχει γίνει δεκτός να φοιτήσει σε αυτό.
    Τέλος η πολιτεία να αντιμετωπίζει τον εκπαιδευτικό με σοβαρότητα ίδια με τη σοβαρότητα που απαιτείται από τον εκπαιδευτικό στην εργασία του στο εξωτερικό. Η αναζήτηση μεθόδων που θα εξασφαλίζουν τη διαφάνεια και την αξιοκρατία δεν έχουν θέση σε μία διαβούλευση του Υπουργείου Παιδείας. Η διαφάνεια, η αξιοκρατία, η αξιοπρέπεια είναι αρχές συνυφασμένες με την ΠΑΙΔΕΙΑ μας.

  • 12 Φεβρουαρίου 2011, 23:09 | Κατερίνα Πασίση

    Στη διαδικασία στελέχωσης των πολιτιστικών κέντρων ανάδειξης του ελληνικού πολιτισμού (ΛΟΓΟΣ) και για τις ανάγκες των κέντρων αυτών σε εκπαιδευτικούς προτείνω την παρακάτω διαδικασία:
    1. Λεπτομερής περιγραφή των θέσεων, των καθηκόντων που συνδέονται με αυτές, των απαιτήσεων σε γνώσεις και εμπειρία, των υποχρεώσεων ωραρίου καθώς και της προσφερόμενης αμοιβής.
    2. Τα μέσα δημοσιοποίησης αυτών των θέσεων να είναι τέτοια ώστε να διασφαλίζεται η έγκαιρη ενημέρωση όλων των ενδιαφερομένων.
    3. Η επιλογή του κατάλληλου για την κάλυψη μίας τέτοιας θέσης ασφαλώς είναι δικαίωμα αυτού που καταβάλλει την αμοιβή.
    4. Η αμοιβή θα διαμορφώνεται αναλόγως των προσόντων και της εμπειρίας και να είναι αντίστοιχη των διπλωματικών μας υπαλλήλων.
    5. Η διάρκεια της παραμονής στη θέση να εξαρτάται πλήρως από ενδιάμεσες ουσιαστικές αξιολογήσεις.
    6. Στην επιλογή όλοι προσέρχονται ισότιμα. Δεν υπάρχουν αποκλεισμοί. Δεν υπάρχουν προνομιακές μεταχειρίσεις.Όσοι ανταποκρίνοται στην περιγραφή της θέσεως έχουν δικαίωμα συμμετοχής.
    Το ποιος λοιπόν είναι ο κατάλληλος ως εκπαιδευτικός για να εργαστεί στον ΛΟΓΟ καθορίζεται στην περιγραφή της θέσης κυρίως από το αντικείμενο της εργασίας που καλείται να αναλάβει: Η διδασκαλία των Ελληνικών ως κύρια, δεύτερη ή ξένη γλώσσα. Η διδασκαλία στοιχείων ελληνικού πολιτισμού.
    Ιεραρχικά είναι οι φιλόλογοι οι πλέον κατάλληλοι μετά οι δάσκαλοι. Όμως αυτός που θα επιλέξει πρέπει να αξιολογήσει επίσης την ύπαρξη μεταπτυχιακής εξειδίκευσης, την εμπειρία, την γνώση της γλώσσας της χώρας εργασίας. Άρα ένας δάσκαλος με όλα αυτά τα πρόσθετα προσόντα πιθανώς να προηγείται ενός φιλολόγου χωρίς επιπλέον προσόντα. Όσον αφορά τη γλώσσα και την εθνικότητα των υποψηφίων να τιμούμε τις δεσμεύσεις μας στο ευρωπαϊκό δίκαιο, για τις χώρες εκτός ΕΕ αυτή είναι μία παράμετρος που έχει επίσης να κάνει με τον αριθμό και την ποιότητα των υποψηφίων καθώς και με τις ιδιομορφίες της τοπικής κοινότητας.
    Η αρχή μας πρέπει να είναι να μην αποκλείουμε κανέναν (ομογενή, αλλογενή, φιλόλογο ξένης γλώσσας, απόφοιτο άλλης πανεπιστημιακής σχολής αλλά με πολυετή πείρα στη διδασκαλία της γλώσσας) και να μην πριμοδοτούμε κανέναν για λόγους πέραν από αυτούς που έχουν να κάνουν ουσιαστικά με την άσκηση αυτού του έργου (διορισμένος, αδιόριστος, αναπληρωτής, γονιός, σύζυγος).

  • 12 Φεβρουαρίου 2011, 16:20 | Κουγιουμτζόγλου Δημήτριος

    Για το ζήτημα της γνώσης της γλώσσας της χώρας απόσπασης από τον εκπαιδευτικό, καταρχήν συμφωνώ με την άποψη ότι ο εκπαιδευτικός πρέπει να έχει καλή γνώση της γλώσσας, ωστόσο θέλω να θέσω υπ’ όψιν των ενδιαφερομένων τα εξής: Το Υπουργείο Παιδείας ως τώρα έδινε το δικαίωμα σε κάποιον εκπαιδευτικό να αποσπαστεί σε οποιαδήποτε χώρα, εφόσον γνώριζε καλά αγγλικά, γερμανικά ή γαλλικά. Η γνώση βεβαίως πιστοποιείτο είτε με επάρκεια τίτλου γλωσσομάθειας είτε με πετυχημένη συμμετοχή στις εξετάσεις. Με αυτόν τον τρόπο, όλα αυτά τα χρόνια που λειτουργεί ο θεσμός, αποσπάστηκαν εκπαιδευτικοί στο εξωτερικό και προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε χώρες που – ας μη γελιόμαστε – σε διαφορετική περίπτωση δεν θα πήγαινε κανείς ή έστω θα πήγαιναν ελάχιστοι και οι θέσεις θα έμεναν κενές (για παράδειγμα, όλες οι ρωσόφωνες και μη χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, όλες οι αραβόφωνες χώρες,χώρες της Αφρικής κ.λπ.) Βέβαια, είναι μετά στην ευθύνη του κάθε εκπαιδευτικού να προσπαθήσει να μάθει καλά τη γλώσσα της χώρας απόσπασης, έτσι ώστε η προσαρμογή του να γίνει πιο γρήγορα και – ενδεχομένως – να διευκολυνθεί και στο εκπαιδευτικό του έργο, για την επιτυχή πραγμάτωση του οποίου όμως, και αυτό το τονίζω, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι προϋπόθεση η άριστη γνώση της ξένης γλώσσας. Εάν λοιπόν το Υπουργείο καταργήσει αυτήν τη δυνατότητα, τότε ουσιαστικά δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ άλλος αποσπασμένος εκπαιδευτικός σε πολλές χώρες του εξωτερικού, εκτός κι αν έχει κανείς την αφέλεια να πιστεύει ότι θα βρεθεί,για παράδειγμα, Έλληνας φιλόλογος με γνώση…ουζμπέκικων να αποσπαστεί στο Ουζμπεκιστάν! Προσωπικά, αμφιβάλλω αν θα βρεθεί εκπαιδευτικός προς απόσπαση και για λιγότερο…εξωτικές περιπτώσεις, όπως η Φιλανδία, η Σλοβακία, ακόμα και η Σουηδία ή η Ρωσία, όπου διατηρούνται σχετικά ακμαίες ελληνικές κοινότητες. Σε αυτές τις περιπτώσεις, προτείνω, ως χρυσή τομή, ο εκπαιδευτικός να έχει τη δυνατότητα να αποσπαστεί με αγγλικά για παράδειγμα, αλλά να υποχρεούται, με το τέλος του πρώτου χρόνου απόσπασης, να συμμετάσχει επιτυχώς σε τεστ προόδου της γλώσσας της χώρας απόσπασης ή εναλλακτικά, να παρουσιάσει κάποιο πτυχίο γλωσσομάθειας, που θα έχει στο μεταξύ αποκτήσει. Με αυτόν τον τρόπο, αφενός μεν δεν θα διαγράψουμε από το χάρτη των αποσπάσεων πολλές χώρες, στις οποίες υπάρχουν πραγματικές ανάγκες, και αφετέρου θα εξασφαλίσουμε, σε μεγάλο βαθμό, και τη γλωσσική επάρκεια των αποσπασμένων.
    Κουγιουμτζόγλου Δημήτριος
    φιλόλογος – αποσπασμένος στη Ρωσία

  • 12 Φεβρουαρίου 2011, 13:12 | Σοφία Βολουδάκη

    Θα ήθελα να (ξανα) κάνω -οι διαβουλεύσεις δυστυχώς μέχρι τώρα έχουν αποδειχτεί να λειτουργούν μόνο ως επίφαση δημοκρατίας- ένα πολύ σύντομο σχόλιο. Οι εκπαιδευτικοί που είναι παντρεμένοι ,μετά το 96 , με αλλοδαπό/μόνιμο κάτοικο εξωτερικού «κέρδισαν» μια παράταση , υπό όρους βεβαίως, άλλης μιας πενταετίας με την τελευταία τροπολογία του υπουργείου, οπότε μετά πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
    Προσπαθώ να καταλάβω με ποια λογική υιοθετήθηκε αυτή η χειρουργική λύση. Δηλαδή μετά και την παρέλευση αυτής της δεύτερης πενταετίας -αν την καταφέρουν- ,δεν υπάρχει ανάγκη ανάγκη να παραμείνει η οικογένεια ενωμένη; Θα πρεπε να χωρίσουν , να χωριστουν από τα παιδιά τους κ.τ.λ ;
    Ήδη, νομίζω ότι το γεγονός ότι θέλουν να παραμείνουν με τον ελληνικό μισθό μόνο, που δεν φτάνει ούτε στοιχειωδώς να καλύψει τις ανάγκες τους, δείχνει ότι υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι για τους οποίους επιθυμούν την παράταση τους. Και όταν διαθέτουν τα προσόντα για κάτι τέτοιο, δεν βλέπω γιατί δεν θα έπρεπε να υπάρξει επιτέλους μια ρύθμιση που να μην τους εγκλωβίζει σε καθεστώς ομηρίας.
    Φιλικά
    Σοφία Βολουδάκη, πε02 Φιλόλογος, αποσπασμένη στη Γερμανία

  • 9 Φεβρουαρίου 2011, 20:24 | ΟΚ

    Κατα τη γνωμη μου η παραταση των εκπαιδευτικων στο εξωτερικο δεν θα επρεπε να εχει χρονικους περιορισμους. Με ποιο σκεπτικο πρεπει να μενει καποιος 5 χρονια; Μηπως για να εξυπηρετουνται καποιοι και να περνουν οσο το δυνατο περισσοτερα παιδια εκπαιδευτικων στο πανεπιστημιο με ευνοικους ορους; Ενα ειδος δηλαδη βιομηχανιας ευκολης προσβασης στα πανεπιστημια;Στο εξωτερικο πρεπει να ερχονται οσοι πραγματικα το επιθυμουν και για οσο καιρο το επιθυμουν ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Η ΡΥΘΜΙΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ!! ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΟΡΟΙΔΙΑ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!!!! ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΓΟΝΤΑΙ ΜΕ ΕΥΝΟΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ????

  • 6 Φεβρουαρίου 2011, 13:10 | A.M.

    Ξεκινώντας από τον τρόπο αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, καταλαβαίνουμε εάν το σύστημα είναι υγειές που δεν είναι. Πολύ απλά, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί παίρνουν τις θέσεις με κομματικά κριτήρια, αφού πρόκειται ουσιαστικά για έναν διαγωνισμό περισσότερο οικονομικού χαρακτήρα λόγο της υψηλής μισθοδοσίας. Τώρα εάν προσθέσουμε και το έτερον ήμισυ στην απόσπαση συν τα τέκνα που αποκτούν δικαίωμα εισαγωγής στα πανεπιστήμια κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες (μειωμένη διδακτική ύλη),τότε μιλάμε για τον πρώτο λαχνό του λόττο. Για το εκπαιδευτικό κομμάτι παραμένει το ρίσκο της εκπαιδευτικής συνείδησης των εκπαιδευτικών οι οποίοι χωρίς να τους τοποθετώ όλους στο ίδιο επίπεδο οι περισσότεροι έρχονται με την σκέψη της γρήγορης επιστροφής ..ήρθα είδα απήλθα κ.τ.λ. Αλήθεια μπορεί να μας απαντήσει κάποιος από τους υπεύθυνους, ποιό πανεπιστημιακό ίδρυμα ετοιμάζει του εκπαιδευτικούς διαπολιτισμικής, αφού λογικά πρέπει να είναι γνώστες των προβλημάτων στην αλλοδαπή. Για ποιο λόγο τουλάχιστον το 51% δεν είναι γνώστες της γλώσσας υποδοχής..αν όχι όλοι. Πως γίνεται η πιστοποίηση γλωσσομάθειας ή τα ξεχνούν έως να φθάσουν στον τόπο προορισμού (εκπαιδευτικής μονάδας εξωτερικού). ¨όσο για τον χρόνο παραμονής ή επιμήκυνσης και το θέμα της μισθοδοσίας, είναι εξαρτημένα από τα παραπάνω, δηλαδή ένας εκπαιδευτικός συνειδητά αφοσιωμένος στο έργο του , αξίζει τέτοιες παροχές , ανεξαρτήτου χώρας και τόπου διαμονής. Δυστυχώς όμως εφόσον είναι εξαρτημένος από τα οικονομικά στοιχεία που διέπουν τέτοιες συμβάσεις , δεν πρόκειται να αποκτήσει καθαρή και αναπόσπαστη σκέψη για το έργο του. ΑΣ ΜΗΝ ΓΕΛΙΩΜΑΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΟΓΛΛΩΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΣΤΗΡΙΖΕΤΕ ΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ,ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΠΕΝΔΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟ ΤΗΝ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΑΠΟΚΟΜΗΔΗ ΚΕΡΔΟΥΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Αυτά τα οικονομικά στοιχεία λοιπόν είναι στο στόχαστρο των εκάστων κυβερνήσεων, πότε δίκαια και πότε άδικά, γιατί ποτέ έως σήμερα δεν υπήρξε μια ενιαία εθνική στρατηγική στα θέματα παιδιάς όχι μόνον στο εξωτερικό αλλά και εντός συνόρων…..

  • 5 Φεβρουαρίου 2011, 23:54 | αθανάσιος

    Συγχαρητήρια για τον διάλογο που ανοίγετε.
    θα σας πρότεινα να δημιουργήσετε μια βάση δεδομένων με όλα τα προσόντα που διαθέτουν όσοι απο τους εκπ. επιθυμούν να αποσπαστούν στο εξωτερικό.Θα διαπιστώσετε οτι πολλοί έχουν πολλά και μετρήσιμα.
    Κατόπιν βάλτε κάποιες προτεραιότητες 1)θέλετε μάχιμους εκπ/κούς ή απλός κάποιους που είναι 15 χρόνια αποσπασμένοι σε γραφείο?
    Γιατί με το ισχύον σύστημα δέν υπάρχει διαχωρισμός της εκπ/κης (διδακτικής) καθαρά υπηρεσίας με την προϋπηρεσία γενικά.
    Και γιατί σας παρακαλώ σταματά η μοριοδότηση στα 15 χρόνια? ένας μάχιμος δάσκαλος πού δίδαξε τα ελληνικά γράμματα για 25 χρόνια σας υπολείπεται προσόντων?
    Για την γλωσσομάθεια των υποψηφίων θα μπορούσατε να υιοθετήσετε την κλίμακα Α1,Α2,Β1,Β2,Γ1,Γ2 που είναι και αξιόπιστη και ανεξάρτητη των υπηρεσιών σας.
    Τώρα πρέπει να μιλήσουμε και για την ουσία της ελληνόγλωσσης εκπ/σης στο εξωτερικό!!!
    ΕΧΕΤΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΝΑ ΔΙΑΔΟΣΕΤΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ???
    Δημιουργήστε ινστιτούτα ελληνικής γλώσσας σε όλες τις μεγάλες πόλεις των χωρών που σας ενδιαφέρει η παρουσία της χώρας μας.Στήστε έναν μηχανισμό προαγωγής του ελληνικού πολιτισμού με ποικίλες δραστηριότητες.
    Αποσπάστε εκεί δασκάλους και φιλολόγους με πολύχρονη ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ υπηρεσία,βάλτε έναν χρονικό ορίζοντα με στόχους και περιμένετε αποτελέσματα.
    Μήπως είναι καιρός να δούμε και με τι ειδικότητες προάγετε η ελληνική γλώσσα και ο πολιτισμός??? Είναι μήπως πολυτέλεια να διδάσκεις π.χ. ξένες γλώσσες και μαθηματικά σε καλά ξένα σχολεία??

  • 4 Φεβρουαρίου 2011, 21:05 | Mackis

    Εάν απομονώσουμε αυτό το κομμάτι της διαβούλευσης θα παρασυρθούμε σε μεγάλη συζήτηση. Θα πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε ποιοι είναι οι στόχοι στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση. Ας πάρουμε τον σημαντικότερο στόχο όπως λέει και η διαβούλευση: «ελληνική γλώσσα και πολιτισμός».
    Για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας προτείνω την απόσπαση μόνο δασκάλων και φιλολόγων (μονίμων και αναπληρωτών αν χρειαστεί όπως προβλέπεται και στον Ν.2413/96 και σε σχετικές Υ.Α.).
    Απαραίτητη προϋπόθεση να είναι η επιτυχής παρακολούθηση του προγράμματος «Διαδρομές στη διδασκαλία της ελληνικής» του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας (δεκτές μπορεί να γίνονται και αιτήσεις εκπαιδευτικών άλλων ειδικοτήτων οι οποίοι έχουν παρακολουθήσει το πρόγραμμα). Επίσης, να προηγούνται οι εκπαιδευτικοί (επαναλαμβάνω δάσκαλοι και φιλόλογοι) που έχουν υπηρετήσει σε σχολεία διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, ευρωπαϊκά σχολεία κ.λ.π.
    Εννοείται ότι θα πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον καλή γνώση της γλώσσας της χώρας απόσπασης.
    Να παρατείνεται η απόσπαση κάθε χρόνο και για όσα χρόνια επιθυμεί ο εκπαιδευτικός αν υπάρχει μετρήσιμο θετικό αποτέλεσμα (π.χ. ποσοστά επιτυχίας στις εξετάσεις πιστοποίησης ελληνομάθειας οι οποίες θα είναι υποχρεωτικές για τους μαθητές).
    Φυσικά ο στόχος δεν θα είναι μόνο η εκμάθηση της γλώσσας (ανάγνωση και γραφή) γι’ αυτό πρέπει να γίνεται απόσπαση και φιλολόγων. Μέχρι τα 12 το παιδί μαθαίνει να διαβάζει. Στην εφηβική ηλικία αρχίζει και καταλαβαίνει.

    Για τη Γερμανία το επιμίσθιο (όπως είναι τώρα) μαζί με τις τακτικές αποδοχές νομίζω ότι είναι αρκετό για να καλύψει τις ανάγκες ενός εκπαιδευτικού ο οποίος ζει μόνος σε οποιαδήποτε πόλη της χώρας.

    Δεν θα πρέπει να είναι ΜΟΝΟ οικονομικά τα κίνητρα της απόσπασης. Θα πρότεινα και αύξηση των μορίων μετάθεσης (τουλάχιστον 5 για την Ευρώπη αναλόγως τη χώρα περισσότερα ή λιγότερα και το ίδιο και για τις υπόλοιπες χώρες).

    Ευθύμιος Συμεωνίδης
    Σαντορίνη

  • 2 Φεβρουαρίου 2011, 21:37 | Στέφανος

    Ο τροπος επιλογης των εκπ/κων θα πρεπει να γινεται αξιοκρατικα και αντικειμενικα: με εξεταση στη γλωσσα και προυπηρεσια.
    Να καταργηθουν τα λεγομενα «κοινωνικα» κριτηρια στην τοποθετηση στα σχολεια, διοτι αλοιωνουν τη σειρα καταταξης και καταργουν ετσι το αντικειμενικο κριτηριο της ξενης γλωσσας!!!
    Οσοι δεν μπορουν , ας μεινουν στην ελλαδα. Δεν τους υποχρεωνει κανεις να μεταναστευσουν. Οι περισσοτεροι απο αυτους ενδιαφερονται μονο για το επιμισθιο και τηνεισαγωγη των παιδιων τους στα ελληνικα πανεπιστημια……..

  • 2 Φεβρουαρίου 2011, 21:28 | Καίτη Αρχαγγελίδη

    Το όριο της πενταετίας δεν θα έπρεπε να ισχύει για όσους εκπαιδευτικούς θέλουν να παραμείνουν πέραν αυτής.

    Η λογική ‘της περατζάδας όσων περισσότερων γίνεται’ ποιον ωφελεί;

    Σίγουρα όχι τον εκπαιδευτικό. Πόσο σοβαρά κι επαγγελματικά προλαβαίνει να εμβαθύνει στις απαιτήσεις μιας τόσο ιδιάζουσας διδασκαλίας όπως είναι η διδασκαλία της ελληνικής ως ξένη γλώσσα; (…για την οποία παρεμπιπτόντως μάλιστα καλείται να αυτοσχεδιάσει, ελλείψει συγκροτημένου διδακτικού υλικού από μεριάς της ελληνικής πολιτείας… ) Και πώς ο ίδιος να επενδύσει σε επί πλέον σπουδή (όπως θα όφειλε ή θα επιθυμούσε να κάνει ως επαγγελματίας ώστε να βελτιώσει τα προσόντα του, με δεδομένο ότι στην Ελλάδα το αντικείμενό του δεν ήταν αυτό, δεν δίδασκε παιδιά που δεν ξέρουν τη γλώσσα…) Πώς να καταθέσει γνώση, εμπειρία και προσπάθεια στον ειδικό αυτό τομέα, όταν ξέρει ότι αυτός απλά ένας περαστικός είναι;

    Κατά συνέπεια ούτε ο μαθητής ωφελείται, αφού τελικά δεν έχει την εξειδικευμένη διδασκαλία που απαιτείται για την περίπτωσή του.

    Αλλά και το ελληνικό δημόσιο ζημιώνεται, καθώς επιβαρύνεται με έξοδα μετακίνησης, μεταφορές οικοσκευών κλπ., όσων επιστρέφουν στην Ελλάδα και όσων αναχωρούν για τους αντικαταστήσουν στο εξωτερικό, χρεωνόμενο παράλληλα την αναποτελεσματικότητα των δομών του.

    Προφανώς το υπουργείο σας κρίνει την εναλλαγή των εκπαιδευτικών, από και προς Ελλάδα, χρήσιμη για κάποιο λόγο. Μόνο για το εξωτερικό βέβαια, αφού για το εσωτερικό δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο, αλλαγή σχολείου στην πενταετία δηλαδή.

    Και εύλογα οι Έλληνες του εξωτερικού αναρωτιώμαστε:
    Στα σχολεία του εξωτερικού αυτό γίνεται διότι ευνοεί την εκπαιδευτική διαδικασία;
    Τη διευκολύνει με κάποιο τρόπο και με ποιον; Αποτελεί μέρος του σχεδιασμού σας για λόγους που αφορούν τη διδασκαλία των παιδιών μας, ή απλά προέκυψε μέσα από τη συναλλαγή της εκάστοτε ηγεσίας του υπουργείου σας με όσους διατηρούν πελατειακές σχέσεις με εκπαιδευτικούς και άλλους;

    Καίτη Αρχαγγελίδη
    (ελεύθερος επαγγελματίας, μητέρα και σύντομα γιαγιά στην Ολλανδία… )

  • 1 Φεβρουαρίου 2011, 22:10 | Β. Μ.

    Δεν υπάρχει εκπαιδευτική πολιτική, που να στοχεύει στην ουσιαστική μόρφωση των ελληνοπαίδων εξωτερικού. Το υπάρχον καθεστώς (κακώς ονομάζεται «εκπαίδευση Ελλήνων εξωτερικού») αποβλέπει μόνο στην ύπαρξη κάποιων προνομίων για τα παιδιά των εκπαιδευτικών, που κατ΄εξαίρεση και σε βάρος όλων των άλλων μαθητών, εισάγονται σε περιζήτητες πανεπιστημιακές σχολές με τη μισή διδακτέα ύλη και με ιδιαίτερο ποσοστό. Ο ελληνικός λαός πληρώνει πολύ ακριβά αυτά τα προνόμια (διπλούς μισθούς κ.λ.π.). Τα Ελληνόπουλα του εξωτερικού μόνο καθηγητές ελληνικής γλώσσας χρειάζονται, στους οποίους θα δίνεται μόνο ένας μισθός. Τότε θα ξεκαθαρίσει το δήθεν ενδαφέρον των εκπαιδευτικών για τα παιδιά αυτά, που ουσιαστικά η ύπαρξη των σημερινών ελληνικών σχολείων τα προετοιμάζει για γκαρσόνια στις αγορές της Ευρώπης και της Αμερικής. Αλήθειες να λέγονται κι ας μην είναι αρεστές. Τα ελληνόπουλα του εξωτερικού χρειάζονται βοήθεια για ένταξη στην κοινωνία που ζουν για την ατομική τους προκοπή και για το καλό της Ελλάδας. Φτάνει πια η στενόμυαλη πολιτική που οδηγεί τα παιδιά αυτά στο να μη μιλάνε σωστά ούτε Ελληνικά, ούτε τη γλώσσα της χώρα που ζουν. Ας κάνει μια έρευνα το Υπουργείο να βρει στατιστικά πόσα ελληνόπουλα που εισάγονται σε ελληνικά πανεπιστήμια καταφέρνουν να πάρουν πτυχίο. Το αποτέλεσμα θα είναι οδυνηρό για μια τόσο ακριβοπληρωμένη εκπαιδευση. Ο χρόνος απόσπασης των εκπαιδευτικών να εξαρτάται από την προσφορά του κάθε εκπαιδευτικού στο χώρο του ύστερα από αξιολόγηση. Από προσωπική εμπειρία παραμονής στο εξωτερικό διαμόρφωσα ολοκληρωμένη άποψη για το θέμα αυτό. Θα ήθελα να καταθέσω πάρα πολλά από προσωπικές μαρτυρίες. Αν όλοι οι χώροι θέλουν εξυγίανση , ετούτος χρειάζεται γενική κάθαρση.

  • 31 Ιανουαρίου 2011, 20:03 | Καραθάνος Λυσίμαχος

    Ο προβληματισμός απευθύνεται σε συναδέλφους, θιασώτες της απαρέγκλιτης αξιοκρατίας!

    Αγαπητοί συνάδελφοι, πώς θα απαντούσαμε στον δυστυχή συνάδελφο και πατέρα που αντέχει καθημερινά να αντικρίζει το άρρωστο παιδί του ολοένα και να «λιγοστεύει», με μόνη του νησίδα αισιοδοξίας κάποια ελάχιστα αναγκαστικά του ταξίδια σε νοσηλευτικές μονάδες του εξωτερικού, εξαγοράζοντας έτσι κάποιες «αναπνοές» και λίγο ελπίδα που ωστόσο του είναι πολύτιμη? Ποια ιδεατή αξιοκρατία θα αποδεχόμασταν να μην του επιτρέπει το δικαίωμα στο χαμόγελο και την προσμονή? Πόσο μη ανθρώπινη μπορεί να γίνεται η πανανθρώπινη αυτή αξία ? Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στη λογική -αυτή γνωρίζει να ελίσσεται και να βρίσκει διεξόδους- αλλά στην ολόγυρα περίκλειστη ψυχή μας που αυταπατάται στην αυτιστική της ευτυχία.
    Αγαπητοί συνάδελφοι καθώς ψηφίζετε το σχόλιό μου, κάντε το με τα μάτια της ψυχής και η λογική θα βρεί τον δρόμο της.
    Τέλος απευθυνόμενος στους αρμόδιους που θα επιληφθούν της μεταρρύθμισης επιθυμώ να τους θυμίσω πως πέρα από την «λογική» των νόμων, σημαντικότερο είναι το πνεύμα τους, αλλά για να έχουν τέτοιο πρέπει να επινοούνται και να ψηφίζονται ….με την ψυχή!
    (Το παρόν αποτελεί συνέχεια στο από 29/1 πρώτο μου σχόλιο)

  • 30 Ιανουαρίου 2011, 23:18 | Δ.

    #2
    Επίσης θεωρώ σωστό στους εκπαιδευτικούς που επιθυμούν να παραμένουν στο εξωτερικό για μεγαλύτερο της 5ετιάς (όπως ισχύει τώρα ή όπως θα διαμορφωθεί με τα νέα δεδομένα) χρονικό διάστημα θα πρέπει να τους δίνεται η δυνατότητα αυτή. Πολλοί συνάδελφοί για οικογενειακούς άλλα και άλλους λόγους θα το επιθυμούσαν αυτό ακόμα και με περικοπή επιμισθίου οπότε το δημόσιο θα εξοικονομούσε και χρήματα.

  • 30 Ιανουαρίου 2011, 21:54 | Αθανασία Ζαραμπούκα

    Για τις αποσπάσεις να υπάρχει αξιολογικός πίνακας και να τηρείται αυστηρά.να μη γίνονται «ειδικές» εξαιρέσεις.
    Η απόσπαση στο εξωτερικό δεν είναι υποχρεωτική. Γιαυτό σ’όποιον δεν αρέσει να μην κάνει αίτηση. Το γεγονός όμως ότι πολλοί εκπ/κοί ενδιαφέρονται να αποσπαστούν και μάλιστα να παραμείνουν πέρα της πενταετίας , σημαίνει ότι εκτός από το οικονομικό που είναι φυσικά πολύ δυνατό κίνητρο, υπάρχει και κάτι άλλο που τους έλκει. Είναι η «περιέργεια» η διάθεση για μάθηση , να γνωρίσεις καινούριους κόσμους και πολιτισμούς ,άλλες νοοτροπίες και συνθήκες διαβίωσης. Να βιώσεις μια πολυπολιτισμική ανεπτυγμένη κοινωνία , να ταξιδέψεις. Νομίζω ότι αυτό είναι και το μεγάλο όφελος εκτός από το οικονομικό. Δεν είμαστε λοιπόν αναντικατάστατοι και νομίζω ότι καλώς δίνεται σε πολλούς η δυνατότητα να βιώσουν αυτή την εμπειρία. Τα 5 χρόνια νομίζω ότι είναι καλά.
    Νομίζω όμως ότι για να πάρει κάποιος απόσπαση θα πρέπει να έχει υπηρετήσει τουλάχιστον 5 χρόνια. Δεν μπορεί κάποιος με μηδενική εμπειρία να καλείται να διδάξει και να μεταφέρει την κουλτούρα του ελληνικού σχολείου όταν καλά καλά δεν ξέρει πως λειτουργεί το Ελληνικό.
    Σχετικά με το επιμίσθιο , θα πρέπει να καλύπτει τις ανάγκες του εκπ/κού στο εξωτερικού ( Διαμονή – διατροφή) και τα έξοδα οικοσυσκευής.

  • 30 Ιανουαρίου 2011, 16:28 | Μαρία Καρρά

    Θα πρέπει να μας απασχολήσει γιατί ένας έλληνας εκπαιδευτικός θέλει να γίνει μετανάστης δηλ να δουλέψει μακριά απ την πατρίδα του.
    Ένας λόγος είναι γιατί μπορεί να έχει προσωπικά προβλήματα και θέλει να ξεφύγει από το περιβάλλον του. Άλλοι λόγοι γιατί θέλει μια καλύτερη ζωή, οικονομική άνεση, για να κάνει ταξίδια σε νέα γη. Για να αγοράσει ένα σπιτάκι ή για την αποπληρωμή του δανείου του ή για να σπουδάσει τα παιδιά του.
    Τι αφήνει πίσω με αυτή την επιλογή του; Παιδιά (αν έχουν ενηλικιωθεί), γονείς, συγγενείς , φίλους, τις καθημερινές συνήθειες, το σπίτι του με τα έξοδα συντήρησής του (για 3-5 χρόνια δεν μπαίνεις στη διαδικασία να αλλάξεις τη χρήση του), το γνωστό εργασιακό του περιβάλλον.
    Τι βρίσκει στη νέα γη; Σωρεία προβλημάτων και είναι αβοήθητος. Πρέπει να αντιμετωπίσει τα έξοδα ξενοδοχείου για τις πρώτες 10-15 μέρες μέχρι την εγκατάστασή του στο νέο του σπιτικό. Να νοικιάσει σπίτι ( 2 νοίκια μπροστά και μεσιτικά 3,500€) Εργασιακό περιβάλλον άγνωστο. πχ ζευγάρι που για 2η χρονιά είναι με απόσταση 250 Km. Ενώ στην Ελλάδα υπάρχει η έννοια της συνυπηρέτησης. Τι να κάνουν να νοικιάσουν και άλλο σπίτι και να μένουν χώρια ή να μένουν μαζί κάνοντας ατέλειωτες ώρες με τα γρήγορα τραίνα (ετήσια κάρτα διαδρομών με 3,850€, η πολιτεία δεν την καλύπτει).
    Παιδιά που πρέπει να βολέψει σε νηπιαγωγεία, σχολεία κλπ Οι γερμανοί κάνουν εγγραφές αρχές του χρόνου, όχι τον Αύγουστο που βγαίνουν οι αποσπάσεις.
    Αναγκαία ταξίδια για να βρεθεί με τα παιδιά και τους γονείς του.
    Κατάλληλο εξοπλισμό ένδυσης, για αντιμετώπιση νέων καταστάσεων πχ διάρκεια χειμώνα.
    Τι του προσφέρει η πολιτεία;
    Χάνει την οργανική του θέση και μένει στη διάθεση της Διεύθυνσης (γιατί, αν ζητούσε απόσπαση μέσα στην Ελλάδα δεν χάνει τη θέση του)
    1.000€ για τα έξοδα εγκατάστασης στο νέο σπίτι, αδιακρίτως περιοχής!! (το 2009 ήταν 1 επιμίσθιο)
    Χάνει Δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα, επίδομα αδείας γιατί θεωρείται υψηλόμισθος.
    Το επιμίσθιο -που άλλα συμφώνησε φεύγοντας το 2009- και με την «κρίση» άγνωστο ποσό πια στα 1,300€ και τα μισά θα φορολογηθούν σαν να τα έπαιρνε στην Ελλάδα.
    Πληρωμή επιμισθίου, όποτε τύχει να σταλούν χρήματα. Στη Γερμανία για να νοικιάσουμε το σπίτι, αφού δώσαμε το χαρτί του προξενείου με το πόσα θα αμειβόμαστε (που δεν ισχύει βέβαια), απαραίτητη ήταν η σύνδεση του λογαριασμού της Τράπεζας για την πληρωμή του ενοικίου.
    Καμιά υποστήριξη μιας και δεν υπάρχει μέριμνα για να διεκδικήσει κάποια αυτονόητα για την Ελλάδα θέματα.
    Τι του προσφέρει η εμπειρία στη Γερμανία.
    Να γνωρίσει από κοντά ένα «πολιτισμένο» λαό.
    Καλές Συγκοινωνίες που καθυστερούν και αυτές. Δρόμους καλοστρωμένους μα πηγμένους σε αυτοκίνητα. Μηχανισμοί που καθαρίζουν το χιόνι, το οποίο έχει έντονη παρουσία στη καθημερινότητα. Μαθαίνεις ότι δεν προσέχουν την πόλη τους ρίχνοντας παντού σκουπίδια, μα υπάρχει μηχανισμός που καθαρίζει τακτικότατα. Ότι υπάρχουν παντού ταμπέλες που σου λένε τι μπορείς να κάνεις και τι όχι, μάλιστα και πότε μπορείς. Ότι για τη δική του ασφάλεια υπάρχουν κάμερες παντού βγαίνοντας από το σπίτι σου. Ό,τι και να γίνει δεν προβάλλεται από την τηλεόραση τόσο έντονα όσο στην Ελλάδα. Ότι όποτε βλέπεις ειδήσεις για την Ελλάδα, μόνο επεισόδια δείχνουν, άσχετα με τι είναι το θέμα. Να γνωρίσει πως επιδρά πάνω του ένας εξάμηνος χειμώνας και να εκτιμήσει τον αττικό ουρανό για ακόμη μια φορά. Να γνωρίσει τα ελληνόπουλα που θα του θυμίσουν τη δική σου γενιά, όπου όλη μέρα οι γονείς τους δουλεύουν και το σχολείο είναι ένα καταφύγιο γι αυτά.
    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: Να υπάρχει μέριμνα για την υποδοχή των εκπαιδευτικών ούτως ώστε να μπορέσει να ασχοληθεί με το σχολείο όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αύξηση επιμισθίου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑ είναι χρήματα που παίρνει για την αντιμετώπιση των εξόδων που προκύπτουν στη νέα χώρα.

  • 29 Ιανουαρίου 2011, 23:49 | Καραθάνος Λυσίμαχος

    «Διαφάνεια και αξιοκρατία στον τρόπο επιλογής του εκπαιδευτικού δυναμικού»

    ΕΠΕΙΔΗ η ευαισθησία της Πολιτείας και η αληθινή έκφραση του Κράτους Πρόνοιας δέον όπως λαμβάνει «σάρκα και οστά» κυρίως κατά το στάδιο της νομοθέτησης, με την επαρκή νομοθετική πρόβλεψη της «κατά το δυνατόν» θεραπείας κοινωνικών προβλημάτων και διευκόλυνσης των κοινωνικά αδυνάμων πολιτών.
    ΕΠΕΙΔΗ είναι αυτονόητη η δυνατότητα αλλά και η υποχρέωση της Πολιτείας όταν νομοθετεί ακόμη και λαμβάνοντας υπόψη Της την τύχη «αδυνάμων» πολιτών, συγχρόνως να βρίσκει τους διαφανείς και αντικειμενικούς τρόπους ελέγχου ένταξης των «αδυνάμων» πολιτών στις ευνοϊκές για εκείνους ρυθμίσεις.

    ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΦΡΟΝΩ ΟΤΙ

    Κατά την ανασύσταση της σχετικής νομοθεσίας ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΙ ΑΔΗΡΙΤΗ ΑΝΑΓΚΗ ΠΡΟΒΛΕΨΗΣ της κατ’ εξαίρεση δυνατότητας αποσπάσεως εκπαιδευτικών στην αλλοδαπή για σοβαρούς -διαπιστωμένους κατ’ αντικειμενικό και αδιαμφισβήτητο τρόπο- λόγους υγείας τέκνου ή συζύγου, έστω και χωρίς επιμίσθιο. Είναι κρίμα όταν δίδεται η δυνατότητα στην Πολιτεία με μία ανέξοδη πρωτοβουλία της να απαλύνει τον πόνο στον πολίτη της που πάσχει, εκείνη, να τον αγνοεί. Μία σύγχρονη εκδοχή της δημοκρατικής πολιτείας απαιτεί και προϋποθέτει την θέση της δίπλα στον πολίτη ιδιαίτερα σε εκείνον που τελεί εν αδυναμία. Ας σταθεί λοιπόν εν προκειμένω η ελληνική πολιτεία δίπλα στον πάσχοντα πολίτη που εκλιπαρεί για την βοήθειά της…

  • 29 Ιανουαρίου 2011, 23:42 | Βασίλης Κ. Γούναρης

    Προσοχή! Το ευεργέτημα της ευκολότερης εισαγωγής στα ΑΕΙ (μόνον με εξέταση στα Νέα Ελληνικά) και επισημαίνεται σε άλλο σχόλιο, απειλεί να εξελιχθεί σε κερκόπορτα των ΑΕΙ. Ο αριθμός των διπλωματών, εκπαιδευτικών αλλά και απλών πολιτών που στέλνουν τα παιδιά τους στην Κύπρο ή όπου αλλού στο εξωτερικό έχουν συγγενείς για δύο χρόνια, προκειμένου να τύχουν του ευεργετήματος αυτού αυξάνει κατακόρυφα και αλλοιώνει το νόημα του εύκολου επαναπατρισμού των δεύτερης γενιάς μεταναστών.

  • 29 Ιανουαρίου 2011, 22:41 | Β.Ζ

    Η διαφάνεια που διατείνεται το υπουργείο μας ότι έχει σαν σημαία δυστυχώς δεν χαρακτηρίζει τους τρόπους απόσπασης εκπαιδευτικών στα σχολεία του εξωτερικού .Θα πρέπει να καταρτίζονται αξιολογικοί πίνακες με σαφή και αδιασάλευτα κριτήρια τα οπόία δεν θα διαμορφώνονται για τους εκάστοτε «ημέτερους «

  • 29 Ιανουαρίου 2011, 04:21 | Ανδρέας Καρατζάς

    Από την εμπειρία μας γνωρίζουμε ότι ο Αξιολογικός Πίνακας Αποσπάσεων στο εξωτερικό είναι και δυσλειτουργικός (γιατί δεν εξασφαλίζει πάντα τον αριθμό των απαιτούμενων εκπαιδευτικών ή ειδικοτήτων) και προσβλητικός (γιατί αποσπώνται μέσω αυτού εκπαιδευτικοί που δεν γνωρίζουν τη γλώσσα της χώρας υποδοχής, τη γλώσσα των παιδιών στα οποία πάνε να διδάξουν). Προτείνουμε να δημιουργείται Αξιολογικός Πίνακας Αποσπάσεων στο Εξωτερικό από τον ΑΣΕΠ για τη διασφάλιση της διαφάνειας με εξετάσεις σε γλώσσα, μοριοδότηση των χρόνων υπηρεσίας αντιστρόφως ανάλογη αυτών (παρ. 5χρόνια χ 2, 15χρόνια χ 1), μοριοδότηση των τυπικών προσόντων, συμμετοχή στις εξετάσεις για εισαγωγή στον Πίνακα τόσο των διορισμένων εκπαιδευτικών όσο και των αδιόριστων πτυχιούχων, μη δικαίωμα συμμετοχής όταν ο εκπαιδευτικός έχει ξεπεράσει το 25ο έτος υπηρεσίας, κ.ά. Επίσης, με νόμο να απαγορευτεί η απόσπαση ή η τοποθέτηση εκτός του Αξιολογικού Πίνακα! Οι αποσπάσεις ή οι τοποθετήσεις για τους αδιόριστους να γίνονται για δυο χρόνια! Παράταση να επιτρέπεται για άλλη μια διετία μόνο όταν υπάρχει πλειοψηφούσα γνώμη Πρεσβείας, Δντη Εκπαίδευσης, Συμβούλου Εκπαίδευσης, Φορέα και Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων. Αν ο εκπαιδευτικός αποσπάται σε εκπαιδευτική μονάδα Πρεσβείας να λαμβάνει το μισθό του στην Ελλάδα και ειδικό επιμίσθιο συνδεδεμένο με το μισθό του Πρέσβη. Αν αποσπάται σε εκπαιδευτική μονάδα Παροικιακού Φορέα να λαμβάνει μισθό στην Ελλάδα από το Ελληνικό Κράτος και αμοιβή από την Παροικία στην οποία προσφέρει έργο. Αν προέρχεται από τους αδιόριστους να λαμβάνει επίδομα από την Ελλάδα και τα αντίστοιχα (όπως τα περιγράψαμε παραπάνω)από τη χώρα υποδοχής.

  • 28 Ιανουαρίου 2011, 17:57 | Δ.

    1. Σχετικά με το χρόνο παραμονής των εκπαιδευτικών στις εκπαιδευτικές μονάδες η υπάρχουσα ρύθμιση (3ετιά και παράταση μέχρι και 5ετία) δεν με βρίσκει σύμφωνο. Μέρος του σκεπτικού το οποίο βρίσκεται πίσω από αυτή τη ρύθμιση προφανώς είναι το να δοθεί η ευκαιρία και δυνατότητα σε μεγάλο αριθμό εκπαιδευτικών να απολαύσει τα πλεονεκτήματα που παρέχει (ή μάλλον παρείχε κάποτε) μια απόσπαση στο εξωτερικό. Δηλαδή “δώσε και μένα μπάρμπα!” για να το πω κάπως απλά. Αυτό συμβάλει όμως ουσιαστικά στο να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες και τα προβλήματα της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό; Ή μήπως πρόκειται για μια ρύθμιση που στην ουσία αδιαφορώντας για τις πραγματικές ανάγκες των Ελλήνων του εξωτερικού έχει σκοπό να κρατήσει ικανοποιημένους μόνο τους εκπαιδευτικούς; Τους μεν που τους δόθηκε η ευκαιρία να αποσπασθούν για μια 5ετία στο εξωτερικό και τους δε που δεν το κατάφεραν (ακόμα) άλλα ελπίζουν ότι κάποτε θα έρθει και η σειρά τους.
    Κατά την άποψη μου δεν θα πρέπει οι κατάλληλοι και ικανοί για να υπηρετήσουν σε σχολεία του εξωτερικού εκπαιδευτικοί να απομακρύνονται απ’ αυτά παρά μόνο αν οι ίδιοι το επιθυμούν. Θα μπορούσε να μελετηθεί αν είναι εφικτό οι θέσεις του εξωτερικού να θεωρούνται οργανικές και να ισχύει ένα σύστημα μετακινήσεων όπως και με τις “κανονικές” μεταθέσεις στο εσωτερικό. Ίσως με κάποιες επί μέρους ρυθμίσεις λαμβάνοντας υπ όψη τις ιδιαιτερότητες (π.χ. υποχρεωτικά ελάχιστος χρόνος παραμονής στη θέση του εξωτερικού, κατά προτεραιότητα τοποθέτηση σε θέση του εσωτερικού μετά από Χ χρόνια κλπ. ) Άλλωστε και στο εσωτερικό δεν υποχρεούνται οι εκπαιδευτικοί να εγκαταλείψουν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα το σχολείο στο οποίο υπηρετούν μόνο και μόνο επειδή πρόκειται για ένα “καλό” και “επιθυμητό ” σχολείο και θα πρέπει να κάνουν τόπο για τον/την επόμενο/η συνάδελφο.

    2. Κατά προτίμηση οι εκπαιδευτικοί που καλούνται να υπηρετήσουν στο εξωτερικό θα πρέπει να έχουν κάποια σχέση με τη χώρα στην οποία ενδιαφέρονται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και μόνο ελλείψει αυτών να προτιμούνται άλλοι. Απαραίτητα θα πρέπει να γνωρίζουν σε τουλάχιστον ικανοποιητικό βαθμό τη γλώσσα της χώρας. Πολύ θετικό θα ήταν να αξιοποιηθούν καλύτερα εκπαιδευτικοί που οι ίδιοι πέρασαν κάποτε ως μαθητές από τα θρανία των ελληνικών σχολείων του εξωτερικού. Δεν γνωρίζω συγκεκριμένα νούμερα άλλα για π.χ. στη Γερμανία υπάρχει πολύ μεγάλος αριθμός συναδέλφων που αποφοίτησαν από τα ελληνικά σχολεία της Γερμανίας και τώρα εργάζονται ως εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα. Αυτοί/-ες γιατί να μη αξιοποιηθούν; Γιατί αυτοί/-ες αν τελικά αποσπασθούν στη χώρα (και μερικές φορές μάλιστα και στην ίδια πόλη) στην οποία υπήρξαν μαθητές και ενώ είναι γνώστες των ιδιαιτεροτήτων, συνθηκών και της νοοτροπίας μαθητών και γονέων και τοπικής κοινωνίας, αναγκάζονται μετά από την 5ετία να επιστρέψουν στη οργανική τους στην Ελλάδα;

    3. Με την άδεια σας να μιλήσω λίγο για τον εαυτό μου : Υπήρξα κι εγώ παιδί μεταναστών στη Γερμανία. Φοίτησα εκεί στο Νηπιαγωγείο, στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο και αποφοίτησα από Ελληνικό Λύκειο της Γερμανίας. Ως εκπαιδευτικός αποσπάστηκα κάποτε για μια πενταετία στη Γερμανία. Έχω βιώσει και υποστεί τα εκπαιδευτικά συστήματα και των δύο χωρών ως μαθητής, ως προπτυχιακός άλλα και ως μεταπτυχιακός φοιτητής, ως παιδί μεταναστών, ως γονέας μαθητών άλλα και ως εκπαιδευτικός. Γνωρίζω λοιπόν τα προβλήματα του Ελληνισμού, της Γερμανίας τις ανησυχίες του, τις ιδιαιτερότητες του -και ναι- και τις “παραξενιές” του αν θέλετε. Παρόλο λοιπόν που θα επιθυμούσα να συνεχίσω για μεγαλύτερο διάστημα της 5ετίας να συνεχίσω να προσφέρω της υπηρεσίες μου στο “φυσικό μου χώρο” δε μου δίδεται η δυνατότητα. (Πλάγιες και αδιαφανείς μευθόδους αρνούμαι να ακολουθήσω.) Έπρεπε λοιπόν να εγκαταλείψω τη θέση μου και να επιστρέψω στη οργανική μου θέση στην Ελλάδα μόνο και μόνο γιατί “έχει σειρά ο επόμενος συνάδελφος” ο όποιος έρχεται για πρώτη φορά στη Γερμανία, του είναι όλα άγνωστα και ούτε στο σούπερ μάρκετ δε μπορεί να ψωνίσει μόνος του χωρίς να πάρει λεξικό ή διερμηνέα μαζί του και έχει έρθει μόνο και μόνο για το οικονομικό κίνητρο ή για να τύχουν τα παιδιά του του ευεργετήματος της ευκολότερης εισαγωγήw στα ΑΕΙ της Ελλάδος. (Συγνώμη αν γίνομαι οξύς. Η αλήθεια πρέπει μερικές φορές να λέγεται!)
    Εκείνος λοιπόν σε ένα άγνωστο και ξένο του περιβάλλον και εγώ επίσης σε ένα Χ σχολείο στη Ελλάδα γνωρίζοντας ότι αν ήμασταν άλλου θα μπορούσαμε να προσφέρομε πολλά περισσότερα…

    Ευχαριστώ. Θα επάνελθω.

    (Σημ.: Δεν επιθυμώ να γράψω δημοσίως το όνομά μου. Όμως το eMail που έχω αφήσει είναι τέτοιο που το ονοματεπώνυμό μου φαίνεται ξεκάθαρα και είναι στη διάθεση των διαχειριστών της ιστοσελίδας)

  • 28 Ιανουαρίου 2011, 12:27 | ΚΑΤΕΡΙΝΑ

    ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 5ΕΤΗ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ, ΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΥΤΟ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΕΝΑ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Α’ΒΑΘΜΙΑΣ ΚΑΙ Β’ΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.
    ΘΑ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΤΟΣ, ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΓΙΑ 2 ΕΤΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΞΑΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΙΤΗΣΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ
    ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΓΙΑΤΙ Η ΤΟΠΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΠΑΡΕΧΕΙ Ή ΔΕΝ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΕΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

  • 27 Ιανουαρίου 2011, 22:42 | Ποσταντσίδης Θεόδωρος

    Η επιλογή των εκπαιδευτικών γίνεται με δύο τρόπους:
    α)τον διαφανή που αφορά τον μεγάλο αριθμό των εκπαιδευτικών που με εξετάσεις γλωσσομάθειας, είτε ως κάτοχοι πτυχίων, κατατάσσονται σε σειρά επιλογής.
    β) τον αδιαφανή. Εκεί σε συνεργασία με συντονιστές αποκρύβονται θέσεις που παρουσιάζονται μετά ως έκτακτες και καλύπτονται με «απευθείας ανάθεση» από εκλεκτούς. Θέσεις πάντα είτε καλοπληρωμένες, είτε με καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Αυτό αμέσως όπως καταλαβαίνεται δημιουργει εκπαιδευτικούς δύο ταχυτήτων και τριβές.
    Άρα όλοι μόνο μέσα από τους πίνακες επιλογής με σειρά και με διαφάνεια.
    Για τον χρόνο παραμονής των εκπαιδευτικών έχω την εντύπωση ότι η πενταετία που υπήρχε και καταστρατηγήθηκε φέτος είναι ένα λογικό διάστημα. Αυτό γιατί οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να επιστρέψουν κάποια στιγμή και άρα μια παράταση δεν θα προσφέρει τίποτα. Αντίθετα μια μείωση στην τριετία για παράδειγμα μόνο προβλήματα στους εκπαιδευτικούς θα δημιουργήσει γιατί:
    Ο κάθε εκπαιδευτικός για να μεταβεί σε μια άλλη χώρα χρειάζεται να διαθέσει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για να μπορέσει να ξεκινήσει την ζωή του εκεί. Στην Ολλανδία για παράδειγμα για να νοικιάσεις μόνο ένα σπίτι χρειάζεσαι τουλάχιστον γύρω στις 4000 ευρώ που θα καλύψουν τα δύο πρώτα ενοίκια και ένα για αμοιβή του μεσίτη που είναι απαραίτητος. Αν τώρα σε αυτά προσθέσετε το ποσό για μεταφορά κλπ φτάνεις σε ένα ποσό που για να μπορέσεις να το αποσβέσεις χρειαζόσουν τουλάχιστον ένα χρόνο και τώρα μετά την μείωση είναι αμφίβολο αν θα τα καταφέρεις στα δύο. Άρα ουσιαστικά στα τρία χρόνια τώρα πια ουσιαστικά τον τρίτο χρόνο καταλαβαίνεις ότι παίρνεις επιμίσθιο. Αν χρειαστεί στον τρίτο αυτό χρόνο να μετακομίσεις τότε όλη αυτή η τριετία πήγε χαμένη μια και οι εκπαιδευτικοί για όσους δεν το έχουν καταλάβει είναι επαγγελματίες και όχι πολυεκκατομμυριούχοι φιλάνθρωποι.
    Ας έρθουμε τώρα στο θέμα των μισθών των αποσπασμένων.
    Πόσοι από εσάς θα δεχόσασταν να πάτε να ζήσετε στο εξωτερικό, σταλμένοι από την εργασία σας, γιατί οι θέσεις προϋπάρχουν δεν δημιουργούνται για εμάς,χωρίς όχι μόνο να εισπράξετε επιπλέον χρήματα για τα έξοδα που καλείστε να κάνετε αλλά και να βάζετε από την τσέπη σας; Για πιο λόγο να πάω στο εξωτερικό όταν για να έχω κάποιο οικονομικό όφελος θα πρέπει όχι μόνο να ζήσω πιο φτωχά απ’ ότι στην Ελλάδα αλλά να στερηθώ και τους δικούς μου και τους φίλους και συγγενείς;
    Για όσους δεν το πιστεύουν θα φέρω παράδειγμα την Ολλανδία. Το επιμίσθιο στο χέρι είναι 1370, είχαμε και μήνα που πήραμε μόνο 800 ευρώ. Από αυτά θα κληθούμε να πληρώσουμε ένα μέρος ως φόρο αλλά τα ενοίκια και μόνο στην Ολλανδία είναι στα 1200 με 1300 ευρώ τον μήνα. Αυτό σημαίνει ότι δίνεις όλο το επιμίσθιο για ενοίκιο. Άλλα 300 ευρώ το μήνα για τα διάφορα, σκουπίδια, καθαρισμό για τα ποτάμια και ότι άλλο φανταστείτε συν το επιπλέον κόστος στα τρόφιμα. Έτσι αν έχεις την κακή συνήθεια να τρως και την ακόμη χειρότερη να έχεις οικογένεια δεν φτάνουν όχι για να ζήσεις αλλά ούτε για να αναπνεύσεις.
    Την απαράδεκτη απαίτηση να κατέβεις κάποια φορά στην Ελλάδα να δεις τους δικού σου δεν την προσθέτω γιατί τότε γυρνάς χρεωμένος.
    Αν λοιπόν το ελληνικό κράτος θελήσει να συνεχίσει την ίδια πολιτική με τα χρήματα θα μείνου τα σχολεία χωρίς δασκάλους μια και όσοι δεν έφυγαν πέρυσι θα φύγουν φέτος οπότε έτσι θα λυθεί και το θέμα του κόστους.
    Προτάσεις σε αυτό το αδιέξοδο υπάρχουν αν θελήσετε. Πέρα από την επαφή με τα κράτη για ένταξη τους στο υπάρχον σύστημα για να εκλείψουν τα έξοδα από ενοίκια αλλά και την αξιοπήσει των ελλήνων εκπαιδευτικών από αυτά αναλαμβάνοντας μέρος του μισθολογικού κόστους θα μπορούσαν να γίνουν και άλλες απλές κινήσεις. Για παράδειγμα στην Ολλανδία υπάρχουν σπίτια,υπό καθεστώς ενοικιοστασίου, με ενοίκιο γύρω στα 300 με 400 ευρώ το μήνα. Το μόνο που χρειάζεται για να τα αποκτήσεις είναι χρόνο. Στα 5 περίπου χρόνια έρχεται η σειρά σου για να πάρεις ένα τέτοιο σπίτι. Άρα είτε με συνεννόηση με το κράτος είτε με αίτηση από πλευράς ελληνικής πρεσβείας θα μπορούν να διατείθενται σπίτια φτηνά για τους εκπαιδευτικούς, μπορεί να μπει και ως όρος στην αποσπασή τους εκεί η κατοίκηση των συγκεκριμένων σπιτιών και να μειωθεί έτσι δραματικά το κόστος ζωής και άρα το προσφερόμενο επιμίσθιο.Όπως βλέπετε είναι το πιο εύκολο πράγμα αν θέλει κάποιος να κάνει κάτι αλλά μέχρι τώρα αυτή η θέληση δεν μεταβλήθηκε σε πράξη.
    Νομίζω ότι έγινε κατανοητό τι πρέπει να γίνει με το ύψος των αποδοχών.

Σχόλια