Αρχική Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στη διασπορά2ο πεδίο διαβούλευσης: Αποτίμηση των σημερινών δομών παροχής ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης σε σχέση με (α) την παιδαγωγική τους καταλληλότητα, (β) την αποτελεσματικότητά τους, (γ) το κόστος και (δ) τις προοπτικές κοινωνικο-οικονομικής ένταξης των νέων γενιών ελληνικής καταγωγής στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης

2ο πεδίο διαβούλευσης: Αποτίμηση των σημερινών δομών παροχής ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης σε σχέση με (α) την παιδαγωγική τους καταλληλότητα, (β) την αποτελεσματικότητά τους, (γ) το κόστος και (δ) τις προοπτικές κοινωνικο-οικονομικής ένταξης των νέων γενιών ελληνικής καταγωγής στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης

Σχόλια
  • 12 Μαρτίου 2011, 00:18 | lienard bernard

    Nous suivons les cours de grec depuis deux années
    Le lieu , les enseignants ,forment un ensemble unique nous permettant de nous imprégner de la culture grecque tout en enseignant la langue grecque avec des methodes appropriées au public concerné.
    C’est une très grande chance

  • 11 Μαρτίου 2011, 23:03 | Genest Linda

    Signomi pou den ekfrazome grapta acomi sta HELLINIKA

    Votre langue est merveilleuse ! C’est le berceau de l’expression et je pense qu’il serait dommage de sacrifier et de léser toutes les générations qui s’y intéressent. Vous avez une bonne école qui permet à votre langue de rayonner,. Les années à venir sont incertaines et certainement difficiles. Profitons, professeurs et élèves, de la richesse actuelle, pour continuer à transmettre.

    Linda Genest
    ( 1ère année )

  • 11 Μαρτίου 2011, 21:28 | Maria Bolla

    Αξιότιμη κα. αν. Υπουργέ Παιδείας Φ. Γεννηματά,

    θα ήθελα καταρχάς να εκφράσω τα συγχαρητήρια μου για τις θέσεις-αντιλήψεις σας, ενέργειες και τη διαβούλευση αμέσως με την ανάληψη των καθηκόντων σας σαν υπεύθυνη της Ελληνόγλωσσης Παιδείας και Εκπαίδευσης της Διασποράς. Βασικά είναι κάτι το αυτονόητο, αλλά για δεκαετίες τώρα δεν μας είχαν συνηθίσει οι αρμόδιοι σ’ αυτά τα αυτονόητα και «έλυναν » και «έδεναν» και στα θέματα της Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης και στην περιοχή Στουτγάρδης, που ζώ, οι εμπλεκόμενοι «παράγοντες» σε «πολιτικές», κομματικές, εκκλησιαστικές, «συνδικαλιστικές», «οικονομικές» και πελατειακές συντεχνίες.
    Θα ήθελα επίσης να πώ, ότι δεν εκπροσωπώ κάποιον πολιτικό ή κοινωνικό φορέα, αλλά απλά σαν Ελληνίδα της Ομογένειας εκφράζω τις προσωπικές μου απόψεις για την κατάσταση της Ελληνικής Εκπαίδευσης της Βάδη-Βυρτεμβέργης και πιο συγκεκριμένα για την περιοχή της Στουτγάρδης.
    Το θέμα «Ελληνική Παιδεία στο Εξωτερικό» – όπως κατά την ταπεινή μου γνώμη τίθεται πολύ σωστά από το Υπουργείο Παιδείας – πρεσβεύω ότι είναι πολύ ευρύ και πελώριας πολιτιστικής, πολιτικής και οικονομικής σημασίας διαχρονικά και ιδιαίτερα σήμερα. Στη Βάδη-Βυρτεμβέργη η έννοια «Ελληνική Παιδεία στο Εξωτερικό» τις τελευταίες δεκαετίες και περιορίστηκε μόνο στην «Εκπαίδευση» των Ελληνόπουλων και οδηγήθηκε (ιδιαίτερα στα υπάρχοντα αμιγή Λύκεια με πολύ μικρό αριθμό μαθητών, αναποτελεσματικότητα, «γκέτο» και μεγάλο κόστος για την Ελληνική Πολιτεία) σε μία «μίζερη» κατάσταση στην καρδιά της Ευρώπης.
    Τα Ελληνικά Λύκεια στη Βάδη-Βυρτεμβέργη είχαν μέχρι το 1988-1989 ανιούσα πορεία. Δεν ήταν φυσικά και τότε ιδανική η εκπαιδευτική κατάσταση, αλλά παρόλα τα προβλήματα και τις αδυναμίες βοήθησαν, συνετέλεσαν στο να μπορέσουν (με την συνύπαρξη φυσικά ιδιωτικών φροντιστηρίων) πολλοί νέοι και νέες ομογενείς, παιδιά επί το πλείστον της πρώτης γενιάς των μεταναστών να σπουδάσουν στην Ελλάδα και ένα μικρότερο ποσοστό στη Γερμανία ή και σε άλλες χώρες. Από το 1990 αρχίζει η κατιούσα πορεία για τα Ελληνικά Λύκεια της Βάδη-Βυρτεμβέργης και από τότε κάθε πέρσυ και καλύτερα, κάθε φέτος και χειρότερα.
    Ούτε η ψήφιση του καινοτόμου για την εποχή του νόμου 2413/96 βοήθησε την κατάσταση. Εδώ μεγάλες ευθύνες έχουν οι περισσότεροι Έλληνες Εκπαιδευτικοί, που ήταν και είναι εγκλωβισμένοι σ’ ένα σύστημα μεταφυτευμένο από την Ελλάδα και η «συνδικαλιστική» άποψη των περισσοτέρων ήταν εναντίον του νόμου, θέτοντας στόχο την κατάργηση ή την απενεργοποίηση του στην πράξη, συμπαρασύροντας στη θέση αυτή και ορισμένους ομογενείς και συλλόγους και δυσφημίζοντας τους ολίγους και όχι αξιοκρατικά προσφληθέντες ομογενείς εκπαιδευτικούς.
    Οι συντονιστές διορισμένοι-«εκλεγμένοι» και αυτοί με κοματικά, παραγοντικά ή εκκλησιαστικά «ελληνικά» κριτήρια προσπάθησαν με όλους και με όλα να τα «έχουν καλά», να βολεύουν καταστάσεις και να βολεύονται.
    Και η Ελληνική Πολιτεία; Το Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας;
    Πολύ απλά, ειδικά τα τελευταία χρόνια η Πολιτεία διέθετε ή καλύτερα σπαταλούσε χρήματα χωρίς αποτέλεσμα, χωρίς κατευθυντήριες γραμμές, χωρίς σχέδιο, χωρίς όραμα για την Ελληνική Παιδεία, χωρίς αξιολογήσεις.
    Γνωρίζετε κα. Υπουργέ και εσείς και αρκετοί από τους συνεργάτες σας και έχετε καταγγελίες, στοιχεία και μελέτες, που δείχνουν την κατάντια και την «ποιότητα» των Ελληνικών Λυκείων και Τμημάτων Μητρικής Γλώσσας στην περιοχή Στουτγάρδης.
    Τα αποτελέσματα είναι οδυνηρά για πολλούς νέους Έλληνες της Βάδη-Βυρτεμβέργης και ισοδυναμούν με εκτεταμένη ζημιά για την Ελλάδα από άποψη πολιτιστική, πολιτική και οικονομική.
    Θεωρώ ότι τα κονδύλια για την Παιδεία κάθε κράτους (στην περίπτωση μας το γερμανικό κράτος, αφού εδώ ζούμε, εργαζόμαστε και πληρώνουμε φόρους, είναι υποχρεωμένο σήμερα σύμφωνα με την ευρωπαϊκή εκπαιδευτική διάσταση να χρηματοδοτεί και την παιδεία των Ελληνοπαίδων, φυσικά μετά από διακρατικές συμφωνίες και πιέσεις-διεκδικήσεις από την Ελληνική Κυβέρνηση) πρέπει να είναι μεγάλα, η επένδυση στην παιδεία για κάθε γονέα και για κάθε κράτος είναι το μέλλον του, όχι όμως για μια τέτοια «Ελληνική Παιδεία», που υπάρχει σήμερα στη Στουτγάρδη.
    Η ένταξη της ελληνικής γλώσσας στα γερμανικά σχολεία της Βάδη-Βυρτεμβέργης υστερεί πάρα πολύ σε σχέση με τις άλλες γλώσσες. Οι διάφορες αξιολογήσεις-κρίσεις των Γερμανικών Διοικητικών Υπηρεσιών Εκπαίδευσης του κρατιδίου για τα εναπομείναντα, γκετοποιημένα Λύκεια πληγώνουν τη σωστή ελληνική περηφάνεια και μόνο μέσα μου παραδέχομαι, ότι έχουν δίκαιο. Και μία απλή ερώτηση: Γιατί η Ελλάδα για σειρά δεκαετιών διέθετε (σπαταλούσε) τόσα χρήματα για τα αμιγή Λύκεια και παραμέλησε εκείνους τους Ελληνόπαιδες, που φοιτούν επιτυχώς στα γερμανικά Γυμνάσια;
    Η Παιδεία αποτελεί αδιαπραγμάτευτη κοινωνική Αξία και Δικαίωμα και μία μορφή θεσμοθετημένης Παιδείας είναι το εκπαιδευτικό σύστημα-σχολείο, το οποίο μέσα από τις συστηματικά παρεχόμενες γνώσεις και πληροφορίες και δασκάλους, πρότυπα για τους μαθητές, στοχεύει στη διάπλαση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων, ικανών να προσφέρουν, να διεκδικούν και να συμμετάσχουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι (σήμερα ευρωπαϊκό και παγκοσμοποιημένο).
    Πως οι μορφές της παρεχόμενης σήμερα Ελληνικής Παιδείας στη Βάδη-Βυρτεμβέργη θα εκπληρώσουν τον βασικό αυτό στόχο-σκοπό της Παιδείας;
    Δεν είναι δυνατόν!
    Σήμερα, το 2011, στην περιοχή Στουτγάρδης η Παιδεία της Ελληνικής Ομογένειας δεν μπορεί να είναι τα γκετοποιημένα, απομονωμένα από το Γερμανικό Εκπαιδευτικό σύστημα τμήματα Μητρικής Γλώσσας και στη συνέχεια το αμιγές Λύκειο, ξεκομένο και αυτό παντελώς από το Εκπαιδευτικό σύστημα της Βάδη-Βυρτεμβέργης.

  • 11 Μαρτίου 2011, 16:45 | Μυρσίνη Παναγιωτίδου

    Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,
    Κύριε Πρωθυπουργέ,
    Κυρία Υπουργέ,

    Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά το τι πρέπει να κάνετε.
    Πριν 15 χρόνια οι εκπρόσωποί σας είπαν : « Ξέρουμε. Δεν έχουμε ανάγκη εσένα να μας πεις τι θα κάνουμε.» Σήμερα ζητάτε τη γνώμη όλων.
    Πριν 15 χρόνια επιθυμούσατε να παραδώσετε την παιδεία των ελληνοπαίδων εξωτερικού στους Έλληνες του εξωτερικού. Ο νόμος 2413/96 ήταν ήδη ένα μεταβατικό στάδιο.
    Προχωρήστε λοιπόν την επιθυμία σας! Και θυμηθείτε ό,τι μου έχετε κάνει επί 18 έτη στο Παρίσι, στα πλαίσια της φιλοσοφίας της μιζεροποίησης των άπληστων Ελλήνων που σπαταλούσαν τα δανεικά και να το εφαρμόσετε στα πλαίσια της ισότητας προς τα κάτω, που ήδη έχετε ξεκινήσει, σε όλους τους Έλληνες πολίτες.

    Ως υπάλληλο μου καταργήσατε τη μονιμότητα στο εξωτερικό μειώνοντας τόσο τις αποδοχές μου κατά τα 2/3 καθώς και περιορίσατε τα έτη του συμβολαίου της απόσπασής μου ( §14, του άρ.23. του ν. 2413/96 ). Δεν απαντούσατε στα αιτήματά μου κι όταν απαντούσατε δεν είχε νόημα. Έτσι βρέθηκα 7 φορές μακριά από τη συζυγική μου στέγη πάνω από 3 χιλιάδες χιλιόμετρα κι άλλες 15 φορές με μετακινήσατε από τη θέση μου τοπικά χωρίς καμία αποζημίωση. Στην οποιαδήποτε διαμαρτυρία μου απαντούσατε με πειθαρχικά, απειλές, χλευασμό, ειρωνεία, πόλεμο νεύρων ( την παρακολούθησή μου αν εργάζομαι σε άδεια τάξη που με τοποθετήσατε ) έως την κατάθλιψη αλλά και τη δυσφήμισή μου κατά τη διάρκεια της αναρρωτικής μου από κατάθλιψη !!!, στηριζόμενοι σε κακοήθεις προφορικές ή και γραπτές εμπιστευτικές καταγγελίες υπαλλήλων-φαντάσματα. Τέλος, απαιτήσατε την παραίτησή μου την ώρα του μαθήματος διά αποσπασμένης εκπαιδευτικού σας χωρίς γνωστοποίηση της σχετικής εισήγησης. Δεν αποφασίσατε ούτε να επιστρέψω στην Ελλάδα ούτε να παραταθώ στη Γαλλία. Με γραπτή σας αλληλογραφία, κατ΄εξαίρεση όλων των Ελλήνων, διαπιστώσατε ότι έχω τη δυνατότητα να συνταξιοδοτηθώ. Έτσι παραιτήθηκα, όπως γνωρίζετε, αφού ήταν επιθυμία της ελληνικής πολιτείας η πρόωρη συνταξιοδότηδή μου αλλά και γιατί δεν αντέχω άλλα δικαστικά έξοδα. Σύνταξη σε αναμονή, χωρίς επίδομα διδακτορικού αν και σπούδασα χωρίς εκπαιδευτικές άδειες, χωρίς επίδομα εξωτερικού ( 23 έτη απόσπασης, 18 χωρίς επιμίσθιο), χωρίς επίδομα υπεύθυνου για την άσκηση διευθυντικών καθηκόντων, καθαρίστριας, αχθοφόρου, ταχυδρόμου, υπόλογου, μεταστέγασης, βοηθού, κ.λ.π, με μικρότερη σύνταξη απο εκείνους που έχουν λιγότερα έτη εργασίας ( αναγνωρίζετε εκπαιδευτικές άδειες, με μισθό, επιμίσθιο εξωτερικού και χωρίς εξαγορά, συντάξιμα τουλάχιστον 5 έτη!!!)

    Ως μητέρα 2 παιδιών εξωτερικού είμαι αγανακτησμένη από την ακαταλληλότητα των αποσπασμένων εκπαιδευτικών μέσα από τα λόγια παιδιών αλλά και των τετραδίων τους: « Η δασκάλα μου ηθικολογεί, δεν κάνει μάθημα », « η τάδε καθηγήτρια πάλι απουσίασε και δεν μας ενημέρωσε »(τάξη με τρία παιδιά ), « η δασκάλα μου με δίνει να ζωγραφίζω γιατί τα ξέρω », κλπ. Φράσεις γραπτές που δηλώνουν τουλάχιστον πλήξη: « θα σου σπάσω το κεφάλι! », « Η τάδε είναι τρελή ! », κ.λ.π. Οι εκπαιδευτικοί κάνουν τα πάντα για να εγκαταλείψει ο καλός μαθητής το σχολείο. Επιπλέον, καπνίζουν την ώρα του μαθήματος μακριά από το σχολείο εγκαταλείποντας τους μαθητές μόνους στην τάξη, φτάνουν στο σχολείο συστηματικά με καθυστέρηση, κ.λ.π. Δυστυχώς, δεν εξαιρούνται οι τυχεροί εκπαιδευτικοί των οικογενειακών λόγων, που απολαμβάνουν επί σειρά ετών την κατ’ εξαίρεση §14, του άρ.23. του ν. 2413/96 και τα παράγωγά της. Όπως γνωρίζετε η παράγραφος αυτή έγινε το ’96 για τους εκπαιδευτικούς που δεν γνώριζαν τη λέξη πενταετία και είχαν ήδη ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα (πριν το’83 στο δημόσιο ). Ως μητέρα, περιμένω να ιδρυθεί κάτι σαν φροντιστήριο μιας μέρας, όπως στην Ελλάδα, για να ξαναπάω το παιδί μου στο σχολείο. Αν δε μου αρέσει ο εκπαιδευτικός, η άποψή μου επιθυμώ να μετράει, γιατί με τα σημερινά δεδομένα και να αλλάξω ελληνικό σχολείο πάλι στον ίδιο εκπαιδευτικό θα ξαναπέσω. Δε με ενοχλεί να βρίσκεται το παιδί μου μέσα σε τάξη 32 μαθητών όπως στο γαλλικό σχολείο αρκεί να είναι του επιπέδου του. Δεν επιθυμώ να πω περισσότερα για το αίσχος στο Παρίσι. Μόνο δύο εκπαιδευτικούς θαύμασα στο εξωτερικό. Δεν ήταν μόνο εκπαιδευτικοί, ήταν και παιδαγωγοί, ήταν και εμψυχωτές, ήταν παρόντες με όλη τη σημασία της λέξης την ώρα του μαθήματος.

    Ως φορολογική κάτοικος της Ελλάδας δεν επιθυμώ να σπαταλείτε τους φόρους μου που προέρχονται από τις στερήσεις μου για να αμείβεται ακριβά το αποσπασμένο προσωπικό σας. Ακόμη και ο ελληνικός μισθός είναι ασύμφορος αφού θα πληρώνουμε επιστημονικό έργο για ένα απόγευμα ή το πολύ δύο. Δε συμφωνώ να πληρώνω επιστήμονα με συμπλήρωση ωραρίου σε βιβλιοθήκη ή κυλικείο ή σε τμήματα που τα ιδρύει ο εκπαιδευτικός για την αυτοεξυπηρέτησή του. Και σε όλα αυτά η « απόσταση » είναι ένας παράγοντας καθοριστικός. Ελπίζω ότι θα σταματήσετε να στέλνετε εκπαιδευτικούς από Ελλάδα, πρώτα πρώτα γιατί δε στέκει αυτός που πληρώνει από Ελλάδα το μισθό υπαλλήλου να μην έχει τη δυνατότητα άμεσα ο ίδιος να βλέπει και να επιβλέπει τον υπάλληλο που πληρώνει όταν εργάζεται, αν εργάζεται. Να μην μπορεί να εμποδίσει την κατάχρηση των πολλών βραχυπρόθεσμων αδειών που καλώς υπάρχουν και αχρείαστες να ’ναι. Να μην μπορεί να κάνει έλεγχο στις αναρρωτικές άδειες η αρμόδια επιτροπή. Με λίγα λόγια συμφωνώ μόνο σε τοπικές προσλήψεις ωρομισθίων.

    Ως Ελληνίδα, προτιμώ για εκπαιδευτικούς εκείνους τους Έλληνες που μιλάει η ψυχή τους όταν διδάσκουν . Εκείνους που δίνουν και τον ελεύθερο χρόνο τους για να προετοιμάσουν το μάθημα. Μπορείτε να τους βρείτε στην κοινωνία του Παρισιού. Υπάρχουν πολλοί καλλιεργημένοι Έλληνες με διάφορα πτυχία και υψηλό επίπεδο ελληνικών. Μπορείτε να ενημερώσετε τους άνεργους εκπαιδευτικούς της Ελλάδας που είναι γεμάτοι όρεξη για δουλειά. Δεν επιθυμώ αυτούς τους οποίους χαρακτηρίσατε « κοπρίτες ». Δεν επιθυμώ να ξαναφέρετε σε δύσκολη θέση ελληνόπουλο που εξαιτίας σας ερωτήθηκε δημόσια : « Είναι αλήθεια αυτό που ακούσαμε στις (γαλλικές) ειδήσεις ότι οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι ; ». Αν πραγματικά νοιάζεστε για τον Έλληνα του εξωτερικού και τα παιδιά του, ξέρετε πολύ καλά ότι τους χρωστάτε τις 30 θέσεις βουλευτών της μόνιμης επιτροπής των αποδήμων . Αλλιώς να τις καταργήσετε. Δεν έχουμε ανάγκη π.χ την κα Α……….. ούτε στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων, να σας πει ότι τα Πανεπιστήμια είναι ανώτερα από τα σχολεία προκειμένου να παρατείνετε παράνομα εκπαιδευτικούς για 9ο έτος και μάλιστα με επιμίσθιο. Εκτός κι αν τα πληρώνετε από την τσέπη σας. Κι επειδή οι αληθινές αλλαγές γίνονται από μέσα προς τα έξω, όχι μόνο δεν είναι η κατάλληλη περίοδος για εξαγωγή μόνιμων στελεχών αλλά επιβάλλεται το κάλεσμά τους στην Πατρίδα.

    Ευχόμενη καλή επιτυχία στο νομοθετικό σας έργο και δύναμη ψυχής, σας παρακαλώ, αυτή τη φορά, την ισότητα προς τα κάτω να την ξεκινήσετε από τον εαυτό σας, δίνοντας το καλό παράδειγμα: Να μειώσετε τις αποδοχές σας κατά τα 2/3, κάθε μετακίνησή σας να την πληρώνετε από το μισθό σας καθώς και το ξενοδοχείο, τη διατροφή σας, το ντύσιμο, την ασφάλεια, το αυτοκίνητο, κλπ . « Κανείς δε σας υποχρέωσε να είστε στη θέση αυτή. Ελάτε τώρα, μην το παίρνετε προσωπικά!!! » (Σας επιστρέφω το επιχείρημα των εκπροσώπων σας πριν από 15 χρόνια.)

    Με κάθε εκτίμηση

    Μυρσίνη Παναγιωτίδου

    Υ.Γ: ζητώ την κατανόησή σας σε τυχόν λάθη και υπενθυμίζω ότι δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένα πρόσωπα αλλά στην υπευθυνότητα και το ήθος των πολιτικών με τα οποία νομοθετούν και με εκπροσωπούν διεθνώς.

  • 11 Μαρτίου 2011, 16:34 | linder

    Ζήτω η ελληνική γλώσσα στη Γαλλία

    Δεν το θάνατο της ετυμολογίας

    Bonne nuit !

  • 11 Μαρτίου 2011, 15:24 | john

    Δεν υπαρχει λογος κλεισιματος των Ελληνοφωνων σχολειων στο εξωτερικό

  • 11 Μαρτίου 2011, 14:34 | ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΪΡΟΥ

    Καταρχήν, πρέπει να επισημάνουμε την αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε περικοπή δαπανών σε οποιονδήποτε τομέα της εκπαίδευσης και –στην προκειμένη περίπτωση– στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού. Οι εκπαιδευτικές μονάδες παροχής ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης του εξωτερικού συντελούν αποφασιστικά στη διατήρηση και καλλιέργεια των δι-πολιτισμικών/πολυπολιτισμικών ταυτοτήτων των ομογενών και για το λόγο αυτό πρέπει με κάθε μέσο να υποστηριχθούν.
    Ειδικότερα, όσον αφορά την ελληνόγλωσση εκπαίδευση που παρέχεται στο Κάιρο, θεωρούμε ότι τόσο τα χαρακτηριστικά της ελληνικής παροικίας στο Κάιρο (παροικία που παλαιότερα άκμασε, ενώ τώρα επιθυμεί να διατηρήσει τη δι-πολιτισμική –“αιγυπτιώτικη”- ταυτότητά της), όσο και ο αριθμός των μαθητών τόσο του Δημοτικού όσο και του Γυμνασίου-Λυκείου του Καΐρου (γύρω στους 120 συνολικά) καθιστούν αναγκαία τη διατήρηση του αμιγούς ελληνόγλωσσου δημοτικού και γυμνασίου-λυκείου του Καΐρου.
    Στο συγκεκριμένο σχολείο ακολουθείται το ελληνικό αναλυτικό πρόγραμμα, ενώ για κάποιες ώρες διδάσκονται μαθήματα αραβικής γλώσσας και πολιτισμού (Γεωγραφία, Ιστορία και Αγωγή του Πολίτη). Τα αραβικά μαθήματα διδάσκονται από αιγύπτιους εκπαιδευτικούς, ενώ τα ελληνικά μαθήματα από έλληνες εκπαιδευτικούς. Το γεγονός αυτό είναι σημαντικό, αφού η αραβική γλώσσα είναι κυρίαρχη εκτός σχολείου και ουσιαστικά δεν υπάρχουν ευκαιρίες επικοινωνίας στην ελληνική. Η διδασκαλία όλων των μαθημάτων στην ελληνική, αλλά και η επιστημονική και παιδαγωγική κατάρτιση των ελλήνων εκπαιδευτικών συντελούν στην αναβάθμιση του επιπέδου ελληνομάθειας των μαθητών, αλλά και στην παροχή ποιοτικής εκπαίδευσης. Ταυτόχρονα οι μαθητές γνωρίζουν την ελληνική επιστημονική ορολογία, χωρίς την οποία θα είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε πανεπιστήμια της Ελλάδας.
    Το μάθημα των Θρησκευτικών διδάσκεται χωριστά. Οι χριστιανοί μαθητές διδάσκονται το μάθημα από τα ελληνόγλωσσα εγχειρίδια, ενώ οι μουσουλμάνοι από αραβοδιδασκάλους Θρησκευτικών.
    Με διακρατική συμφωνία που έχει συναφθεί, οι απόφοιτοι έχουν τη δυνατότητα να δώσουν εξετάσεις στην Ελλάδα με το “προνόμιο” που ισχύει για τους ομογενείς (και κάθε χρόνο αρκετοί από τους αποφοίτους πετυχαίνουν στα ελληνικά πανεπιστήμια), ενώ το απολυτήριο του λυκείου αναγνωρίζεται και από το αιγυπτιακό κράτος ως ισότιμο (σε κάποιες περιπτώσεις και υπέρτερο) των αντίστοιχων αιγυπτιακών σχολείων, με αποτέλεσμα οι απόφοιτοι του λυκείου της Αμπετείου σχολής να έχουν τη δυνατότητα να περάσουν στα αιγυπτιακά πανεπιστήμια που επιθυμούν. Απ’ όλα αυτά διαφαίνεται ότι η διατήρηση του ελληνόγλωσσου σχολείου με την υπάρχουσα μορφή του, δηλαδή, ως αμιγούς ελληνόγλωσσου σχολείου είναι απολύτως αναγκαία. Άλλωστε, ο χώρος του σχολείου αποτελεί σημαντική κοιτίδα του ελληνισμού του Καΐρου, αφού εντός του λειτουργεί το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Καΐρου, στο οποίο γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις και λειτουργούν Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας.

    Οι παραπάνω προτάσεις καθώς και οι υπόλοιπες που θα αναρτηθούν στο πλαίσιο της διαβούλευσης συζητήθηκαν κι εγκρίθηκαν ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Ελλήνων Εκπαιδευτικών Καΐρου.

  • 11 Μαρτίου 2011, 04:10 | Πολυβία Παραρά

    Η Ελλάδα διαθέτει σήμερα τη μεγάλη δεξαμενή των καταρτισμένων δασκάλων και φιλολόγων που εγγυώνται ποιότητα στην παρεχόμενη εκπαίδευση. Το ζήτημα είναι το κόστος. Ποιότητα και κόστος συμπορεύονται και σε αυτή την περίπτωση. Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, είναι σκόπιμο να γίνει σχεδιασμός παραγωγής διδασκόντων ακαδημαϊκά καταρτισμένων στις Ελληνικές Σπουδές στην αλλοδαπή, ώστε να μειωθεί το κόστος χωρίς να μειωθεί η ποιότητα παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου. Σε αυτό τον σκοπό μπορεί να συμβάλλει με κατάλληλο σχεδιασμό το πρόγραμμα αποσπασμένων φιλολόγων στις έδρες Ελληνικών Σπουδών στα πανεπιστήμια του εξωτερικού.

  • 9 Μαρτίου 2011, 23:56 | Σεραφειμίδου Αθηνά

    Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας ως ξένης ή ως δεύτερης γλώσσας είτε σε ομογενειακά σχολεία, είτε σε απογευματινά μαθήματα είτε σε άλλους φορείς που άπτονται της Ομογένειας ή του οποιουδήποτε εκπαιδευτικού οργανισμού (δεν αναφέρομαι στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα)είναι ένα πολύ σοβαρό κεφάλαιο το οποίο θα πρέπει να λάβει υπόψη το Υπουργείο Παιδείας και το αντίστοιχο Εξωτερικών.
    Μεχρι στιγμής τα κριτήρια διορισμού των εκπαιδευτικών αποδείκνυαν την αδύναμία σαφούς διατύπωσης εκπαιδευτικών στόχων. Ποιοι είναι οι στόχοι; Η διατήρηση του ελληνικού πολιτισμού, με τη διδασκαλία ελληνικών χορών και τραγουδιών, αναπαράγοντας στερεότυπα; Η εκμάθηση κατα κύριο λόγο της ελληνικής ή η ενδυνάμωσή της; Πώς είναι δυνατόν στις αγγλοφωνες χώρες να δίνεται προτεραιότητα στο πρώτο ερώτημα και συνήθως η ελληνική γλώσσα να μην καλλιεργείται;
    Βασικός λόγος είναι η έλλειψη καταρτισμένου εκπαιδευτικού προσωπικού για τη διδασκαλία της ελληνικής ως ξένης ή δεύτερης γλώσσας. Έχοντας εμπειρία ως ιδιώτης εκπαιδευτικός στις ΗΠΑ μου ήταν αδιανόητο να βλέπω τη διδασκαλία της ελληνικής με μεθοδολογία της δεκαετίας του 70 σε παιδιά, στων οποίων τα (αγγλικά) σχολεία το ΑΠ δίνει έμφαση στους πολυγραμματισμούς και την επικοινωνιακή/λειτουργική προσέγγιση της γλώσσας; Δυο μεταπτυχιακά προγράμματα με θέμα της διδακτική της ελληνικής ως ξένης ή δεύτερης γλώσσας είναι σε λειτουργία τόσο στο ΑΠΘ όσο και στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο εκπαιδεύοντας εξειδικευμένους γλωσσολόγους και ελάχιστοι από αυτούς έχουν απορροφηθεί στην εκαπιδευση του εξωτερικού. Γιατί θα πρέπει κάποιος να περάσει στον ΑΣΕΠ ως φιλόλογος ή δάσκαλος, να δουλέψει σε αντικείμενο το οποίο δεν κατέχει, για να έχει δικαίωμα να φύγει στο εξωτερικό μετά από 3 χρόνια, για να δουλέψει στο αντικείμενό του; Πώς είναι δυνατόν να μην λαμβάνεται υπόψη η συμβολή κάποιων εξειδικευμένων γλωσσολόγων στην παραγωγή διδακτικού υλικού για το εν λόγω αντικείμενο, αλλά άλλοι να στέλνονται στο εξωτερικό για να το χρησιμοποιήσουν;
    Στην Ελλάδα ξεκινάμε να επιμορφώσουμε δυναμικό ενώ υπάρχει ήδη επιμορφωμένο, το οποίο κατα κύριο λόγο υποαπασχολείται. Στα πλαίσια αυτής της διαβούλευσης δείτε το θέμα των εξειδικευμένων γλωσσολόγων/ εκπαιδευτικών και αξιοποιείστε τις γνώσεις τους είτε στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού είτε την διαπολιτισμική μέσα στν Ελλάδα.

  • 9 Μαρτίου 2011, 21:09 | Αριάδνη Αντωνιάδη

    Σχετικά με τη λειτουργία των ελληνικών σχολείων στη Γαλλία και ειδικότερα στο Παρίσι :
    Η οργάνωση των Τμημάτων Ελληνικής Γλώσσας την Τετάρτη, το Σάββατο και ορισμένα άλλα απογεύματα της εβδομάδας ήταν και είναι η καλύτερη δυνατή και αποδεκτή δομή για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας διότι :
    Σε συνάρτηση με το πρόγραμμα της γαλλικής εκπαίδευσης όπως αυτή παρέχεται στους μαθητές μας και στα παιδιά μας, η Τετάρτη, το Σάββατο και τα απογεύματα ημερών όπως η Παρασκευή και η Τρίτη είναι οι πλέον κατάλληλες μέρες οργανωτικά και παιδαγωγικά για την εκμάθηση γλωσσών και την απασχόληση τους με άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες. Για παράδειγμα τα αξιόλογα κρατικά γαλλικά ωδεία λειτουργούν πάντα την Τετάρτη, το Σάββατο και τα απογεύματα της εβδομάδας που οι μαθητές δεν έχουν σχολείο την επομένη.
    Το ίδιο συμβαίνει και με τη λειτουργία Ινστιτούτων εκμάθησης άλλων ξένων γλωσσών . Αρα η συγκεκριμμένη επιλογή είναι απόλυτα συναφής με το γενικότερο πλαίσιο εκπαίδευσης στην Γαλλία, προσαρμοσμένη στο διαθέσιμο χρόνο των μαθητών και ανταποκρίνεται στις δυνατότητες των οικογενειών τους .
    Επίσης, η ιδέα της ίδρυσης Ελληνικού Ινστιτούτου ή καποιου ελληνικού κέντρου-σχολείου, η οποία εξετάστηκε και συζητήθηκε με τους ενδιαφερόμενους φορείς για πρώτη φορά το 1999-2000, με πρωτοβουλία του τότε μόνιμου εκπρόσωπου της Ελλάδας στην UNESCO κ Β. Βασιλικού και του Συντονιστικού γραφείου εκπαίδευσης, συνάντησε δυσκολίες οικονομικές αλλά και πρακτικές σε σχέση με την απήχηση που είχε στις οικογένειες των μαθητών μας.
    Οσον αφορά στην αποτελεσματικότητα των παρεχομένων μαθημάτων και παρά τα φαινόμενα περιπτώσεων εκπαιδευτικών και Συντονιστών που δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα με την αδυναμία συνεργασίας, την εμμονή στις προσωπικές και μόνον απόψεις τους, και την έλλειψη σεβασμού στο έργο των συναδέλφων τους, η εμπειρία χρόνων αποδεικνύει :
    -Το αμείωτο ενδιαφέρον των μαθητών και των οικογενειών τους για τα μαθήματα των Τμημάτων Ελληνικής Γλώσσας, ιδιαίτερα στις μικρότερες ηλικίες, όπου τα παιδιά έχουν λιγότερες υποχρεώσεις στο γαλλικό σχολείο.
    -Τη βελτίωση των σχέσεων και της συνεργασίας με τους γονείς, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους στο Παρίσι είναι πεισμένοι για τη σημασία της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας στα παιδιά τους, κι αυτό όχι για λόγους μονο πατριωτικούς (ή και ιδεοληπτικούς) αλλά για τη σπουδαιότητα της γνώσης της ελληνικής γλώσσας ως γνωσιολογικό αντικείμενο. Γνώση η οποία λειτουργεί παράλληλα ως γέφυρα πολιτισμική, κοινωνική, ιστορική, ψυχολογική με ότι μπορεί να εμπεριέχει η έννοια της ταυτότητας και της καταγωγής. Στην προκειμένη περίπτωση της ελληνικής.
    – Την σαφή αναβάθμιση της ποιότητας παρεχόμενης γνώσης, η οποία δημιούργησε κίνητρα για τη συμμετοχή με επιτυχία στις εξετάσεις για τα πιστοποιητικά ελληνομάθειας και την επιλογή των ελληνικών ως πρωτης ή δεύτερης ξένης γλώσσας στις εξετάσεις για το γαλλικό μπακαλορεά. Επίσης η δυνατότητα βαθμολόγησης –στους γαλλικούς ελέγχους-από τους έλληνες εκπαιδευτικούς του μαθήματος ελληνικής γλώσσας όπως αυτό διδάσκεται στα ΤΕΓ, επιτρέπει στους μαθητές από την ηλικία των 11 ετών να εντάξουν το μάθημα στη σχολική τους ζωή στη γαλλική εκπαίδευση.
    – Την όλο και αυξανόμενη ζήτηση διδασκαλίας ελληνικών στους ενήλικες στο Παρίσι, οι οποίοι και συμμετέχουν σε εξετάσεις πιστοποιητικών αλλά κυρίως εκφράζουν με κάθε τρόπο το ενδιαφέρον τους για τη χώρα, τη γλώσσα, τις πολιτιστικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες της Ελλάδας.
    Τέλος το οικονομικό κόστος λειτουργίας των ΤΕΓ στο Παρίσι , παραμένει συγκριτικά συμφέρον διότι αφενός μεν στα σχολεία το ενοίκιο είναι ανύπαρκτο ή σχετικά μικρό και αφετέρου θα μπορούσε να προταθεί στους γονείς να συμμετάσχουν οικονομικά δεδομένης της οικονομικής κατάστασης στη χώρα μας. Το θέμα του επιμισθίου είναι μια αναγκαιότητα για τη επιβίωση των εκπαιδευτικών σε μια ξένη χώρα. Παρόλα αυτά, ας υπολογίσουμε ότι στη Γαλλία για παράδειγμα , πολλοί εκπαιδευτικοί εργάζονται χωρίς το επιμίσθιο (παρατάσεις για οικογενειακούς λόγους).
    Τα τμήματα ενηλίκων, τα οποία στο Παρίσι έχουν σήμερα πάνω από 200 μαθητές θα μπορούσαν επίσης να συνεισφέρουν οικονομικά μέσω της καταβολής διδάκτρων, τα οποία και είναι πρόθυμοι οι ενδιαφερόμενοι να πληρώσουν εφόσον χρησιμοποιούνται για την υποστήριξη των σχολείων και της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας.
    Τα Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας πρέπει να υποστηριχτούν και να βοηθηθούν ανεπιφύλαχτα και όχι να χαθούν στη δείνη των σημερινών τραγικών οικονομικών συνθηκών στην Ελλάδα. Τα μεγαλεπήβολα και φιλόδοξα σχέδια θεαματικών αλλαγών της παρεχόμενης εκπαίδευσης στο εξωτερικό, όταν η χώρα μας ζει καταστάσεις αξιακών και κοινωνικών κρίσεων καθώς και τραγικών οικονομικών επιπτώσεων, είναι μάλλον ανακόλουθα και οξύμωρα. Η δε πρόσληψη ωρομισθίων ως λύση, καμιά σχέση δεν έχει με την εκπαιδευτική διαδικασία και την αναβάθμιση της ελληνόγλωσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό, αλλά προφανώς επιβάλλεται από τους νόμους των « Αγορών » και τα εργασιακά μοντέλα που προωθούν.
    Ας προστατευεί με γνώση και φρόνηση ένας θεσμός που έχει δείξει την αντοχή και τη σπουδαιότητά του στο χρόνο. Υπάρχουν και οι εκπαιδευτικοί και οι φορείς και η εμπειρία και η βούληση που χρειάζονται, για να συσπειρώσουν αντί να διχάσουν, να συνεργαστούν αντί να καταστρέψουν και να συνεισφέρουν με σοβαρότητα και επίγνωση των σημερινών οικονομικών συγκυριών, που τελικά απειλούν γενικότερα τους θεσμούς, τις κοινωνικές δομές και την παράδοση του ανθρωπισμού σε ολόκληρη την Ευρώπη.

    Αριάδνη Αντωνιάδη, εκπαιδευτικός αποσπασμένη στη Γαλλία

  • 8 Μαρτίου 2011, 11:27 | Μιχαήλ Αλεξάνδρα

    Να γίνονται οι αποσπάσεις στο εξωτερικό κάθε δύο χρόνια όπως ακριβώς στο εσωτερικό. Να βγαίνουν τα κένα και όποιος θέλει με μια στοιχειώδη γλωσσομάθεια να αποσπάται χωρίς να χάνει την οργανική του θέση και χωρίς επιμίσθιο με μια προσαύξηση του μισθού του 30-50% αναλόγως της χώρας. Για όσες θέσεις μένουν κενές να προσλαμβάνονται αναπληρωτές ακριβώς όπως στην Έλλάδα, οι δε ομογενείς εκπαιδευτικοί απλώς να παίρνουν τα μόρια εντοπιότητας. Αποτελεί μια οικονομική λύση, καταργεί υην αναγκαιότητα πολλών γραφείων εκπαίδευσης και συντονιστών (πρόσθετη οικονομία) και στελεχώνει τα σχολεία με εκπαιδευτικούς που πραγματικά θέλουν να είναι εκεί και δίνει διέξοδο σε κάποιους ανέργους.
    Τα κτίρια των σχολείων να μην είναι νοικιασμένα που έχουν υψηλό κόστος ενοικίου και συντήρησης αλλά να είναι έστω απογευματινά σε σχολεία της χώρας υποδοχής.
    Αυτά μέχρι να γίνουν ενταγμένα σχολεία όπως στη Βαυαρία όπου θα διδάσκεται η ελληνική γλώσσα συστηματικά και κατ’επιλογήν Κύκλοι Ιστορίας, Μαθηματικών, Φυσικών Επιστημών για να τρέφεται καλύτερα η γλώσσα και να γίνουν κέντρα ελληνικού πολιτισμού στη περιοχή τους με τη βοήθεια και της εκκλησίας. Σε πιο απομακρισμένες περιοχές βοήθεια από αυτό το σχολείο με e-learning σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο π.χ. αίθουσα κοινότητας με την καθοδήγηση ελληνομαθούς ενήλικα.

  • 6 Μαρτίου 2011, 19:52 | Βασίλης Οικονομίδης

    Χαίρομαι που αρκετές από τις εκπεφρασμένες απόψεις θίγουν τολμηρά ορισμένα ζητήματα προβληματικής λειτουργίας και πενιχρών αποτελεσμάτων σε ό,τι αφορά την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό.
    Κατ’αρχήν διατηρώ αμφιβολίες, οι οποίες αντί να διαλύονται μάλλον πληθαίνουν, σχετικά με τη σοβαρότητα με την οποία εξετάζονται οι προτάσεις δημιουργίας, διατήρησης ή αναμόρφωσης φορέων ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό.
    Για παράδειγμα, πόσο σοβαρά έχουν εξεταστεί προτού εγκριθούν οι περιπτώσεις διασποράς εκπαιδευτικών δυνάμεων σε χωριά, πολίχνες και κωμοπόλεις, σε σχολεία που κάποια στιγμή εκδηλώνουν την πρόθεση να εντάξουν περιθωριακά κι ακατάστατα την ελληνική γλώσσα στο πρόγραμμά τους;
    Αρκεί η επιστολή ενός αρχιερατικού επιτρόπου, μιας ένωσης διακρατικής φιλίας, μιας λέσχης κυριών με το διαβιβαστικό έγγραφο κάποιας διπλωματικής υπηρεσίας για να αρχίσει η περιπέτεια του εκπαιδευτικού στην αλλοδαπή; Φτάνει η επίνευση του εκάστοτε Συντονιστή εκπαίδευσης και η λειψή εικόνα που σχηματίζει κατά τις επισκέψεις του σε περιοχές ή χώρες;
    Έχει εξασφαλιστεί από τη μεριά της Πολιτείας η ισότιμη θέση του μαθήματος των Ελληνικών στο πρόγραμμα σπουδών του φορέα που ζητά την ενίσχυσή του; Έχουν προβλεφθεί τρόποι ώστε να δοθούν κίνητρα συμμετοχής σε τέτοια μαθήματα; Έχουν βρεθεί σταθερές που θα επιτρέψουν τη διάρκεια και την αποδοτικότητα; (π.χ. οι εκπαιδευτικοί που είναι κατάλληλοι, διαθέσιμοι, ετοιμασμένοι για το ιδιαίτερο έργο της διδασκαλίας στο εξωτερικό;) Ή μήπως όλα αρχίζουν και, συνακόλουθα, τελειώνουν ανάλογα με τις σχέσεις του τάδε διπλωμάτη ή συντονιστή με τον δείνα επίσκοπο ή εκπρόσωπο φιλελληνικής οργάνωσης; Εφόσον μου ζητηθούν παραδείγματα, έχω διαθέσιμα.
    Θεωρώ ότι σε συνθήκες εξοικονόμησης και προκρούστειας λογικής (οι οποίες για τους εκπαιδευτικούς που ζουν σε αρκετές χώρες της αλλοδαπής έχουν ξεκινήσει πολύ πριν οι όροι μνημόνιο και Δ.Ν.Τ. γίνουν συρμός και σύνθημα) προτρέπουν σε μια επαναξιολόγηση κι εξορθολογισμό.
    Για τα πρακτέα πιστεύω πως:

    -Τίποτα ακατοχύρωτο, αναπόδεικτο και μεγαλοϊδεατικό δεν πρέπει να συντηρείται. Σχολεία αμιγή με παιδιά ελάχιστα που αποβλέπουν μόνο στην εισαγωγή στα ΑΕΙ δεν θα έπρεπε να υφίστανται. Συνήθως οι αποσπασμένοι υπάλληλοι στέλνουν τα παιδιά τους αλλού και μόνο κάποιοι εκπαιδευτικοί ίσως, κι αυτοί πιεσμένοι από την οικονομική αδυναμία τους να εγγράψουν τα παιδιά τους σε τοπικά ιδιωτικά, τα καταδέχονται.

    -Σε διοικητικό επίπεδο, οφείλει το Υπουργείο να επανεξετάσει το ρόλο των Συντονιστών και, σε περίπτωση που επιθυμεί να τους διατηρήσει, το προφίλ τους (γλωσσομάθεια, ειδίκευση, επικοινωνιακές δεξιότητες, οργανωτικά προσόντα, επαγγελματική συμπεριφορά). Είναι κοινό μυστικό σε μικρό κόσμο ότι οι θέσεις αυτές κατοχυρώνονταν εν πολλοίς ή εν μέρει με κομματικά κριτήρια και με ανάλογο τρόπο επεκτάθηκαν από άποψη πληθυσμού τα οικεία Γραφεία δίχως να εξυπηρετήσουν καλύτερα τις πάγιες ανάγκες. Τι υλικό διαφωτιστικό κι επιμορφωτικό απέστειλαν στους εκπαιδευτικούς; Πόσο συνολική και όμοια ήταν η ενημέρωση για υποτροφίες στις χώρες ευθύνης; κ.τ.ο.

    -Η λειτουργία των σχολείων μητρικής γλώσσας πρέπει να στηριχτεί με ειλικρίνεια. Είναι ο φορέας που, εφόσον λειτουργήσει σωστά, θα αναζωογονήσει την επαφή των μαθητών ελληνικής καταγωγής με τη γλώσσα και θα θεμελιώσει την επωφελή κι εμπεριστατωμένη γνώση του πολιτισμού, αρχαίου και σύγχρονου, των Ελλήνων. Αυτό σημαίνει καλά αμειβόμενους, κατάλληλους εκπαιδευτικούς που μπορούν να αφοσιωθούν στη δουλειά τους, σημαίνει λειτουργία βιβλιοθήκης, έγκαιρη αποστολή διδακτικού υλικού, προϋποθέτει καινοτόμες δράσεις στα πολυμέσα και με χρήση του διαδικτύου.

    -Αιτήματα φορέων όπως στρατιωτικές ακαδημίες γλωσσομάθειας πρέπει κατά περίπτωση να εξετάζονται και, αν πια αποφασίσει η Ελλάδα ότι επιθυμεί αυτήν την κατεύθυνση, να φροντίσει να τα επανδρώνει έγκαιρα ώστε πλήρως να λειτουργούν. Για παράδειγμα, στην Ιορδανία τα μαθήματα προβλέπεται να εκκινούν τον Αύγουστο. Μετά διαδοχικές αρνήσεις και καθυστερήσεις των ενδιαφερόμενων εκπαιδευτικών, οι θέσεις καλύπτονταν το Νοέμβριο (ώσπου να εκδοθούν και τα σχετικά υπηρεσιακά διαβατήρια)οπότε χάνονταν τα τμήματα μιας ολόκληρης διδακτικής περιόδου. Τα δε μαθήματα της δεύτερης ολοκληρώνονταν στο δεύτερο δεκαήμερο του Μαρτίου… Φέτος, λόγω και του επιμισθίου πενίας, δεν καλύφθηκαν καν.

    -Η λειτουργία των τομέων, τμημάτων ή λεκτοράτων Ελληνικής Γλώσσας (αρχαίας, μεσαιωνικής αλλά, κυρίως, Νέας) και Πολιτισμού στα Πανεπιστήμια του εξωτερικού οφείλει να στηριχθεί αποφασιστικά κι έξυπνα. Αντί προτάσεων περί δημιουργίας δίγλωσσων κολεγίων (σχολείων) ωσάν να γνωρίζουμε πολλές περιπτώσεις στον κόσμο που επιθυμούν στην παρούσα συγκυρία να θέσουν ως δεύτερη γλώσσα τους την ελληνική και να καταλήγουμε στο οξύμωρο της ανάληψης από την Πολιτεία της λειτουργίας ιδιωτικών σχολείων σε ξένες χώρες, καλό θα ήταν να στοχαστούμε πως ήδη είναι κατοχυρωμένη και λειτουργική η παρουσία μας σε φορείς τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Εδώ υφίστανται προτεραιότητες στρατηγικής σημασίας. Είτε πρόκειται για Τμήματα που οδηγούν σε πτυχίο ελληνικής ή για τομείς που προσφέρουν το πρόγραμμα των μαθημάτων τους ως υποχρεωτικό και/ή κατ’επιλογήν υποχρεωτικό είναι σημαντική η δυναμική παρουσία της ελληνομάθειας μέσα στον εκκολαπτόμενο πληθυσμό πτυχιούχων που θα γίνουν οι φορείς της ανάπτυξης και της εξέλιξης στις κοινωνίες των χωρών που την φιλοξενούν. Άραγε επί ματαίω δίδαξα τα ελληνικά και τον πολιτισμό μας σε διαφορετικά επίπεδα σε πάνω από πεντακόσιους φοιτητές κατά τα χρόνια που δραστηριοποιούμαι στο Πανεπιστήμιο της Ιορδανίας; Ήταν μάταιο που με ξόδεμα όλου του ελεύθερου χρόνου μου έφτιαξα και λειτούργησα την Ελληνική Γωνιά στο Πανεπιστήμιο; Περιττό το χαμαλίκι και η ζητιανιά για βιβλία και λευκώματα; Άχρηστες οι προβολές των ντοκιμαντέρ, των ταινιών; Άνευ περιεχομένου οι ομιλίες, τα αναλόγια και οι μεταφράσεις; Διάβημα στο κενό οι αρχαιολογικές περιηγήσεις για τους φοιτητές μου; Άσκοπες οι διαπανεπιστημιακές συνεργασίες που καθιερώσαμε με ανταλλαγές και υποτροφίες (σκέφτομαι τη συνεργασία που καθιερώσαμε με το ελληνικό τμήμα του Lund University/Σουηδία); Σε όλες τις λογικές απαξίωσης φοβάμαι ότι θα απαντήσω με απορημένο το βλέμμα.

  • 24 Φεβρουαρίου 2011, 22:59 | Κατερίνα Ρεμούνδου

    Οι διαπιστώσεις που ακολουθούν βασίζονται σε εμπειρίες από την απόσπασή μου στο Παρίσι. Σύμφωνα με αυτές, οι σημερινές δομές παροχής ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο Παρίσι είναι αναποτελεσματικές γιατί:
    α) εξυπηρετούν πελατειακές σχέσεις και όχι τα συμφέροντα των σχολείων και των μαθητών και των μαθητριών που φοιτούν σε αυτά.
    β) κοστίζουν πολύ περισσότερο από ό, τι θα έπρεπε λόγω ακριβώς της εξυπηρετήσεως των πελατειακών σχέσεων. Για παράδειγμα: κατασκευή «εικονικών σχολείων», με τάξεις εξαιρετικά ανομοιογενείς, στις οποίες λίγα ‘ ελληνικούλια’ (έκφραση συναδέλφου εκπαιδευτικού από τις ‘μόνιμες΄) ή κάποιο ‘πιστοποιητικούλι’ ελληνομάθειας (έκφραση συναδέλφου εκπαιδευτικού, τοποθετημένης σε Γραφείο Εκπαίδευσης) θεωρείται επαρκές αποτέλεσμα, όταν μάλιστα έτσι διασφαλίζεται το ατομικό συμφέρον (δηλαδή ένα εξαιρετικό βόλεμα).
    γ) η παιδαγωγική καταλληλότητα έχει προφανέστατη σχέση με την εκπαιδευτική καταλληλότητα. Συναρτάται, δηλαδή, άμεσα με την επιλογή των εκπαιδευτικών που καλούνται να διδάξουν σε αυτά τα σχολεία και την διασφαλισμένη επάρκειά τους. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους Συντονιστές και τις Συντονίστριες. Σε σχέση με τους τελευταίους/ες, η διαπίστωσή μου ήταν ότι κύρια, σχεδόν μοναδική, απασχόλησή τους ήταν η εξυπηρέτηση των ‘ημετέρων’ και ουδόλως η μέριμνα για τη βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης ή την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών για να επιτελέσουν καλύτερα το έργο τους. Για παράδειγμα, κάποιες προτάσεις της υπογράφουσας, που θεωρήθηκαν από τους ίδιους/ες ενδιαφέρουσες, έπεσαν τελικά στο κενό, λόγω της ‘κατεστημένης τάξης’ των πραγμάτων.
    δ) Οι νέοι ελληνικής καταγωγής, είναι παιδιά που παρά πολύ συχνά φοιτούν στα καλύτερα δημόσια ή ιδιωτικά σχολεία του Παρισιού και είναι πλήρως ενταγμένα στη γαλλική κοινωνία. Το ίδιο, ακριβώς, ισχύει και για τους γονείς τους. Είναι και αυτοί ενταγμένοι στη γαλλική κοινωνία και είναι πασιφανές ότι θέλουν να εξασφαλίσουν, όπως συνήθως οι Έλληνες γονείς, την καλύτερη δυνατή παιδεία για τα παιδιά τους. Ωστόσο, γονείς και παιδιά – μάλιστα αυτά ίσως και περισσότερο – διατηρούν πολύ στενούς δεσμούς και με την Ελλάδα, την οποία επισκέπτονται τακτικότατα. Είναι παιδιά με ευρείς ορίζοντες και πιστεύω ότι η ‘πόρτα προς την Ελλάδα’ τα ενδιαφέρει να παραμένει ‘ανοιχτή’ για πάντα και για κάθε περίπτωση. (όλο και πιο συχνά ακούω για μαθητές και μαθήτριές μου που πήγαν στην Ελλάδα για κάποια ‘εξάσκηση’, στο πλαίσιο των ανταλλαγών στη διάρκεια των σπουδών τους ή ακόμα και για επιβλέψουν την αξιοποίηση της περιουσίας τους). Το ελληνικό σχολείο οφείλει να διευκολύνει αυτή την κινητικότητα, την αίσθηση ότι είμαστε πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και του κόσμου. Ότι η γνώση μιας γλώσσας, όπως η ελληνική, μπορεί και να αποτελέσει πλεονέκτημα απρόσμενο, ακριβώς σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης.

    Κατερίνα Ρεμούνδου – Φιλόλογος

  • 24 Φεβρουαρίου 2011, 07:42 | Γιάννα

    Δίδαξα για δυο χρόνια την ελληνική γλώσσα και πολιτισμό και σε ξένους μαθητές σε σχολεία της Αμερικής.Η εμπειρία μου:Ο λόγος που έρχονται οι περισσότεροι ξένοι μαθητές στα ελληνοαμερικανικά σχολεία δεν έχει να κάνει με την ελληνική γλώσσα και πολιτισμό αλλά με άσχετους λόγους.Π.χ το σχολείο είναι κοντά στο σπίτι τους,έχει λίγους μαθητές στην τάξη,οι ίδιοι έχουν προβλήματα προσαρμογής κ.λ.π.
    Τα παιδιά αυτά στην πλειοψηφία τους δεν ενδιαφέρονται να μάθουν ούτε την ελληνική γλώσσα ούτε ελληνικούς χορούς και τραγούδια που πολλές φορές τους φαίνονται αστεία,παλαιομοδίτικα και έξω από τη δική τους πραγματικότητα.Μήπως είμαστε πολύ ρομαντικοί που πιστεύουμε πως παιδιά 10 και 13 χρονών που ζούν στο Σικάγο ή Νέα Υόρκη χαίρονται να μαθαίνουν ελληνικά και να χορεύουν καλαματιανό;

  • 21 Φεβρουαρίου 2011, 12:59 | Φραντζέσκα Γ.

    Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η εκπαίδευση στο εξωτερικό πρέπει να είναι δωρεάν και η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και ιστορίας να απευθύνεται μόνο στους ομογενείς. Η δωρεάν εκπαίδευση υποτίθεται ότι είναι για τους έλληνες πολίτες, οι οποίοι πληρώνουν και αντίστοιχους φόρους, και είναι ανταποδωτική. Οι έλληνες πολίτες μετά το τέλος της εκπαίδευσης τους, εργάζονται και ανταποδίδουν στο κράτος το κόστος της εκπαίδευσής τους.
    Δημιουργήστε ινστιτούτα στο πρότυπο του Γαλλικου Ινστιτούτου και του Βρετανικού Συμβουλίου, χρεώστε τα δίδακτρα, όπως κάνουν όλοι, και όποιος θέλει τα παιδιά του να μάθουν ελληνικά, ας πληρώσει το κόστος, μήπως και το εκτιμήσει. Το «δωρεάν» ούτε σωστό μπορεί να είναι, γιατι δεν ελεγχεται, ούτε εκτιμάται από κανέναν.

  • 20 Φεβρουαρίου 2011, 15:25 | Λίλη Χριστοφορίδου

    ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΔΑΞΟΥΝ ΣΕ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

    ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΗ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ (Ή ΤΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ) ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ, Ο/Η ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ/Α ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΩΣ ΜΗΤΡΙΚΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΩΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ Ή ΞΕΝΗΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΞΕΙ ΕΠΑΡΚΩΣ ΣΕ ΤΜΗΜΑΤΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΓΝΩΣΙΑΚΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.

    ΕΠΙΣΗΣ, Ο/Η ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ/Α ΝΑ ΔΙΔΑΞΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΕ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΝΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΓΝΩΣΙΑΚΗ ΕΠΑΡΚΕΙΑ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ, ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.

    ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ, Ο/Η ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ/Α ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΕΤΕ ΣΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ ΤΗΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΫ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΟΥΝ.

    ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΣΤΕΙ Η ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΕΞΕΤΑΣΘΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΞΗΦΙΟΙ/ΕΣ ΜΕ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ.

  • 12 Φεβρουαρίου 2011, 15:43 | ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΜΥΤΤΑ

    ΒΙΒΛΙΑ

    Μεγάλη διασπάθιση χρήματος γίνεται -όπως και στην Ελλάδα- στον τρόπο με τον οποίο διανέμονται τα βιβλία. Στέλνονται δυο και τρεις φορές, ακόμα και καθ΄όλη τη διάρκεια του έτους, και βιβλία τα οποία περισσεύουν και γεμίζουν ασφυκτικά τις αίθουσες -και, λόγω ελλείψεως χώρου, οδηγούνται, με μαθηματική ακρίβεια, στην ανακύκλωση.

    ΠΡΟΤΑΣΗ
    Οι μαθητές
    1.να προμηθεύονται τα βιβλία τους, με κουπόνια, από κάποιο βιβλιοπωλείο,
    2.να πληρώνουν ένα συμβολικό αντίτιμο -το τζάμπα δεν προάγει ούτε το ενδιαφέρον για το προωθούμενο αγαθό ούτε την ποιότητά του,
    3.ελλείψει βιβλιοπωλείου, να προμηθεύονται τα βιβλία τους από άλλο χώρο ή το Προξενείο αλλά να υπάρχει σοβαρός έλεγχος και σωστό σύστημα προώθησης και επαναπροώθησης βιβλίων με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος!

    Είναισχήμα οξύμωρο από τη μια να προσπαθούμε να εξοικονομήσουμε χρήματα και από την άλλη να τα σπαταλάμε!

    ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΜΥΤΤΑ, Φιλόλογος,Βρυξέλλες

  • 7 Φεβρουαρίου 2011, 10:48 | ΜΑΤΖΑΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

    Γειά σας

    Θα πρέπει να γίνει στενή η συνεργασία με την Εκκλησία στην εκπαίδευση των Ελλήνων του εξωτερικού .Δεν νοείται εκπαίδευση στο εξωτερικό χωρίς την συμμετοχή της Εκκλησίας . Να δημιουργηθούν απο κοινού σύλλογοι ,στη διοίκηση των οποίων θα συμμετέχουν οι ομογενείς , εκπρόσωποι της εκκλησίας και το κράτος . Το κόστος της εκπαίδευσης θα πρέπει να καλύπτεται απο το κράτος , τους ομογενείς και την Εκκλησία .
    Θα πρέπει να δημιουργηθεί επίσης ένα ταμείο που θα δίνει βοήθεια σε μαθητές φτωχών οικογενειών οι οποίοι είναι άριστοι αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσουν σε καλά πανεπιστήμια του εξωτερικού . Να τους δίνεται επίσης υποτροφία να σπουδάσουν σε ελληνικά πανεπιστήμια αν δεν επαρκούν οι πόροι του ταμείου.
    Βοηθήστε επίσης στην ίδρυση ιδιωτικών σχολείων και πανεπιστημίων απο ομογενείς όπου αυτό είναι δυνατόν .
    Δώστε επίσης βάρος στην διδασκαλία της Γραμματικής και του Συντακτικού όπως και στην διδασκαλία της Ιστορίας και των Θρησκευτικών . Είναι οι βάσεις για καλή γνώση της γλώσσας και σύνδεσης με τις ρίζες του ελληνισμού .
    Χρήματα υπάρχουν . Διαγράψτε τους αιώνιους φοιτητές απο τα ελλήνικά πανεπιστήμια , χρεώστε τις ζημιές σε αυτούς που τις κάνουν , καταργήστε τμήματα που λειτουργούν για πελατειακούς λόγους , χρεώστε τα βιβλία στους μαθητές που δεν τα επιστρέφουν στο τέλος της χρονιάς, και θα εξοικονομήσετε τεράστια χρηματικά ποσά τα οποία είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη της παίδειας τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό . Τα βιβλία που σήμερα καίγονται και καταστρέφονται απο τους μαθητές στην Ελλάδα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εκπαίδευση των ομογενών .
    Κόψτε την χρηματοδότηση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων των οποίων η προσφορά είναι από αμφίβολη μέχρι ανθελληνική και δώστε τα χρήματα σε δασκάλους να διαδώσετε την ελληνική γλώσσα .
    Όσο για κτίρια μπορείτε σε συνεργασία με τους ομογενείς και την εκκλησία να επιλέξετε τις οικονομικότερες και καλύτερες λύσεις . Υπάρχουν πιστέυω πολλά κτίρια τα οποία με δωρεά θα μπορούσαν να παραχωρηθούν αλλά η αθάνατη ελληνική γραφειοκρατία και τα συμφέροντα κάποιων εμποδίζουν κάθε κίνηση εθνικά συμφέρουσα .
    Ευχαριστώ .

  • 6 Φεβρουαρίου 2011, 22:27 | Ευστάθιος Ευσταθιάδης

    Το επίπεδο των ελληνόγλωσσων σχολείων του εξωτερικού είναι κατά γενική ομολογία αρκετά χαμηλό,εν μέρει δικαιολογημένα, αφού πολλά παιδιά είναι δίγλωσσα. Υπάρχουν φυσικά και άλλοι παράγοντες λίγο πολύ γνωστοί που συντηρούν το χαμηλό επίπεδο. Το αποτέλεσμα έχει διπλό αρνητικό αντίκτυπο, αφενός δεν λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα εφόδια και τις γνώσεις της ελληνικής γλώσσας, αφετέρου δεν μαθαίνουν σωστά την γλώσσα της χώρας όπου ζουν και ίσως μείνουν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Διπλή δηλ. ημιμάθεια. Μια καλή σκέψη θα ήταν να ενταχθούν τα ελληνικά ως ξένη γλώσσα στις χώρες όπου υπάρχουν πολλοί Έλληνες μετανάστες ή ομογενείς. Στην Ελλάδα π.χ. διδάσκονται ως επιλογή μέχρι 5 γλώσσες, Αγγλικά,Γερμανικά,Γαλλικά, Ιταλικά,Ισπανικά. Γιατί να υπάρχει σε εμάς αυτή η πολυτέλεια και να λείπει από άλλες χώρες?

  • 4 Φεβρουαρίου 2011, 12:03 | Ιωαννης Πιτσας

    Θέτω μερικες προτασεις και απόψεις που έγιναν επι θητείας μου(7-10-2008 έως 13-09-2010)για δική σας ενημέρωση καθώς ο χρόνος θα αξιολογίσει το εργο και προσπάθειές μου κατα το άνωθεν διάστημα.
    Σκοπός και στόχοι του Γραφείου Συντονιστή Εκπαίδευσης Σίδνεϊ επι θητείας μου:
    Ο βασικός σκοπός του γραφείου καθορίζεται από το άρθρο 1 του νόμου 2413/1996 περί ελληνικής παιδείας στο εξωτερικό άρθρο. Εν συντομία θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η υποστήριξη της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στις περιοχές Κουήσλαντ (Queensland), Νέας Νότια Ουαλίας (New South Wales), Καμπέρας (Canberra ACT) και Νέας Ζηλανδίας (New Zealand).

    Για την επίτευξη αυτού του σκοπού και λαμβάνοντας υπόψη τα προβλήματα και τις λειτουργίες των 25 (είκοσι πέντε) παρελθόντων ετών θέσαμε για τις σχολικές χρονιές 2009-2010 τους ακόλουθους στόχους:

    1. Αναστροφή του αρνητικού κλίματος που επικρατεί ανάμεσα σε αρκετούς φορείς της Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης και του Γραφείου Εκπαίδευσης
    2. Ανάπτυξη σχέσεων εποικοδομητικής συνεργασίας ανάμεσα στο Γραφείο Εκπαίδευσης και το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στο Σίδνεϊ για την επίλυση των εκπαιδευτικών θεμάτων
    3. Ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας του Γραφείου Εκπαίδευσης και της εμπιστοσύνης των φορέων της Ομογένειας
    4. Βελτίωση της επικοινωνίας του γραφείου με τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς και τους ομογενείς εκπαιδευτικούς Νέων Ελληνικών όλων των βαθμίδων.
    5. Ανάπτυξη σύγχρονων και αποτελεσματικών εφαρμογών για την μηχανογράφηση του Γραφείου Εκπαίδευσης.
    6. Προώθηση των Νέων Τεχνολογιών στη διδασκαλία των Νέων Ελληνικών.
    7. Δημιουργία εφαρμογών διαδικτύου (internet) για την επικοινωνία με τους φορείς της Ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης.
    8. Προώθηση του πιστοποιητικού Ελληνομάθειας.
    Σχεδιασμός των δράσεων για την επίτευξη των στόχων κατά 2009

    Οι δράσεις που αποφασίστηκαν και υλοποιήθηκαν για την επίτευξη των παραπάνω στόχων κατά τις σχολικές χρονιές 2009-2010 σχεδιάστηκαν από το Γραφείο Εκπαίδευσης λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης στις περιοχές ευθύνης του. Ειδικότερα ελήφθησαν υπόψη τα ακόλουθα:

    1. Η δραματική μείωση του αριθμού των μαθητών που λαμβάνουν Ελληνόγλωσση Εκπαίδευση
    2. Η μείωση των φοιτητών στα τμήματα Ελληνικών Σπουδών των Πανεπιστημίων στην περιοχή του Σίδνεϊ
    3. Το δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας
    Οι αιτίες και η ποιοτική ανάλυση των στοιχείων αυτών είναι επιτακτική ανάγκη, αν όντως επιθυμούμε τη βελτίωση της παρεχόμενης Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης, αλλά δυστυχώς ξεφεύγει των αρμοδιοτήτων και των δυνατοτήτων του Γραφείου Εκπαίδευσης. Ωστόσο στο σχεδιασμό των δράσεών μας εστιάσαμε περισσότερο στη βελτίωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών κυρίως με την ένταξη των Νέων Τεχνολογιών σε όλο το φάσμα της Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης και στο βαθμό που μας αφορά
    Το Γραφείο Εκπαίδευσης κατά το χρονικο διαστημα αυτό λειτούργησε με γνώμονα τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών του:
    Ειδικότερα το γραφείο κινήθηκε με γνώμονα τις ακόλουθες βασικές αρχές:
    1. Ευγενική αντιμετώπιση του κοινού που έρχεται σε επαφή με το Γραφείο Εκπαίδευσης.
    2. Ανταπόκριση σε τηλεφωνικές κλήσεις άμεσα. Πέραν των 5 τηλεφωνικών χτυπημάτων ο καλών παραπέμπεται αυτόματα στον τηλεφωνητή. Με αυτόν τον τρόπο δεν χάνεται καμία τηλεφωνική κλήση προς το γραφείο.
    3. Διεκπεραίωση των αιτημάτων του κοινού υποχρεωτικά εντός 48 ωρών.
    4. Αύξηση της χρήσης των Νέων Τεχνολογιών για τη διεκπεραίωση των αιτημάτων.

    Σε ό,τι αφορά στην αύξηση της χρήσης των Νέων Τεχνολογιών δεν μπορούμε να δώσουμε ακριβή ποσοτικά στοιχεία, καθώς δε γινόταν ακριβής καταγραφή, αλλά κατά προσέγγιση, μπορούμε να πούμε ότι το 70% των αιτημάτων διεκπεραιώθηκαν φέτος ηλεκτρονικά σε αντίθεση με πέρυσι που το ποσοστό κατά προσέγγιση ήταν 45%.
    Το Γραφείο Εκπαίδευσης της Ελλάδας στο Σίδνεϊ λειτούργησε για πρώτη φορά ως αναγνωρισμένο εξεταστικό κέντρο για το Πιστοποιητικό Επάρκειας της Ελληνομάθειας του Κέντρου Ελληνικής γλώσσας το 2007. Δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι η αίτηση για την αναγνώριση του Γραφείου Εκπαίδευσης ως εξεταστικού κέντρου αποτελούσε και ταυτόχρονη δέσμευση για τη συνεχή και αδιάλειπτη διεξαγωγή των εξετάσεων τουλάχιστον για μία πενταετία, η δέσμευση αυτή δεν τηρήθηκε κυρίως λόγω έλλειψης Συντονιστή επί μακρό χρονικό διάστημα και απροθυμίας αποσπασμένων εκπαιδευτικών να ασχοληθούν με την προώθηση του θεσμού. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε ένα ακόμη πλήγμα στην αξιοπιστία του Γραφείου καθώς οι φορείς της ομογένειας επιθυμούν τη συνέχεια των διαδικασιών ανεξαρτήτως προσώπων και καταστάσεων, αρχή η οποία εφαρμόζεται γενικότερα στη δομή και οργάνωση του συστήματος της Αυστραλίας.
    Οι δράσεις που σχεδίασε το Γραφείο Εκπαίδευσης Σίδνεϊ κατά τη σχολική χρονιά 2009 για την προώθηση και στήριξη του θεσμού έχουν ήδη, κατά το 1ο τετράμηνο του 2010 εξαιρετικά αποτελέσματα τα οποία και απεικονίζονται στον αριθμό των συμμετεχόντων στις εξετάσεις πιστοποίησης του 2010 που για πρώτη φορά ξεπερνούν τους 30 (τριάντα).
    Πρόκειται για τον μεγαλύτερο αριθμό συμμετασχόντων σε όλα τα εξεταστικά κέντρα της Αυστραλίας. Η τάση για τις επόμενες χρονιές δείχνει ανοδική πορεία που οφείλεται κυρίως στην ουσιαστική προώθηση του θεσμού από τα μέλη του γραφείου μας,εμου,του κ Γενικού Προξένου.

    Δράση: Υποστήριξη του έργου των αποσπασμένων εκπαιδευτικών

    Δράση: Θέσπιση παιδαγωγικών συναντήσεων στο τέλος κάθε διμήνου
    Δράση: Ηλεκτρονική Υποβολή Εβδομαδιαίων Εκθέσεων απο τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς.
    Ο Συντονιστής Εκπαίδευσης, και μόνο αυτός, έχει τη δυνατότητα με τον δικό του κωδικό ανά πάσα στιγμή να μελετήσει τις εκθέσεις των εκπαιδευτικών από οποιονδήποτε υπολογιστή έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο.
    Εάν το ΔΙ.Π.Ο.Δ.Ε ή η Διοίκηση του Υπουργείου Παιδείας επιθυμούσε να είχε πρόσβαση στις εκθέσεις μπορούσαμε να δημιουργήσουμε κωδικό πρόσβασης ειδικά γι’ αυτό το σκοπό.
    Δράση: Ανάρτηση ανακοινώσεων στην ιστοσελίδα του Γραφείου Εκπαίδευσης
    Δράση: Ανάρτηση ψηφιακού εκπαιδευτικού υλικού προερχόμενου από ελληνικές εκπαιδευτικές πηγές
    Δράση :Δημιουργία του Δικτύου Δασκάλων NSW
    Δράση: Δημιουργία ενδεικτικών πλάνων μαθημάτων με τη χρήση Εκπαιδευτικού λογισμικού.
    Δράση :Προώθηση των on-line εφαρμογών με ενημερωτικές συναντήσεις
    Δράση :Συμμετοχή στη δράση eTwinning
    Στόχοι για επόμενες χρονιές:

    Για τις επόμενες χρονιές το Γραφείο Εκπαίδευσης είχε θέσει τους ακόλουθους στόχους:

    1. Βελτίωση του πλαισίου λειτουργίας του Γραφείου και του τρόπου εργασίας των αποσπασμένων εκπαιδευτικών.
    2. Περαιτέρω ανάπτυξη των ελεγκτικών μηχανισμών της εργασίας των αποσπασμένων εκπαιδευτικών τόσο από ποσοτική όσο και από ποιοτική σκοπιά.
    3. Περαιτέρω ανάπτυξη των τεχνολογικών εφαρμογών και προώθησή τους στο κοινό
    4. Περαιτέρω ανάπτυξη των δράσεων για την προώθηση του Πιστοποιητικού Επάρκειας της Ελληνομάθειας.
    5. Αύξηση του αριθμού των συμμετεχόντων στις εξετάσεις για το Πιστοποιητικό Επάρκειας της Ελληνομάθειας.
    6. Μελέτη Σκοπιμότητας της ανάπτυξης online μαθημάτων επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών σε θέματα της διδασκαλίας της Ελληνικής Γλώσσας για τις περιοχές ευθύνης του Γραφείου Εκπαίδευσης. Η τεχνολογική υποδομή ήδη παρέχεται στο γραφείο μας από το Πανελλήνιο σχολικό δίκτυο και την πλατφόρμα moodle (Βλέπε http://www.sch.gr/portal/media-type/html/page/default.psml/js_pane/5000,540). Η υλοποίηση ωστόσο τέτοιου είδους μαθημάτων είναι ίσως πρακτικά αδύνατη χωρίς την επιπλέον απόσπαση εκπαιδευτικού του κλάδου πληροφορικής με ειδίκευση στο eLearning. Η ήδη υπάρχουσα εκπαιδευτικός κλάδου πληροφορικής έχει λόγω προηγούμενης εμπειρίας της (κυρίως σε προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης) την ικανότητα να οργανώσει τις φάσεις υλοποίησης και να επιβλέψει τη συνολική διαδικασία παραγωγής τέτοιων ηλεκτρονικών μαθημάτων αλλά το επιφορτισμένο έργο της καθιστά εντελώς απαγορευτική τη δημιουργία μίας τέτοιας καινοτόμου δράσης για τον Ελληνισμό της περιοχής ευθύνης μας. Μία τέτοια δράση θα μπορούσε σε βάθος χρόνου να επιφέρει ακόμη και σημαντικά έσοδα στο Ελληνικό Κράτος (λαμβάνοντας υπόψη τα σχεδόν μηδενικά έξοδά του) αφού το κομμάτι της επιμόρφωσης των διδασκόντων την Ελληνική γλώσσα είναι αρκετά παραμελημένο στην Αυστραλία.
    7. Αξιολόγηση όλων των διαδικασιών που αναπτύχθηκαν κατά τις 2 προηγούμενες σχολικές χρονιές.
    8. Δημιουργία πλαισίου για τη διατήρηση και αδιάλειπτη λειτουργία των υποδομών που δημιουργήθηκαν κατά τη χρονιά 2010 ακόμη και σε περίπτωση χηρείας της θέσης του Συντονιστή Εκπαίδευσης όπως και έγινε.
    9. Μελέτη σκοπιμότητας για την ίδρυση Ελληνικού Μορφωτικού Ινστιτούτου στο Σίδνεϋ με απώτερο σκοπό την κατάργηση της αποστολής δασκάλων με το σημερινό καθεστώς και την αποστολή μόνο εξειδικευμένου και άριστα καταρτισμένου προσωπικού που θα υποστηρίζει την εδώ ελληνόγλωσση εκπαίδευσης με σύγχρονους όρους και την επιβολή διδάκτρων. Αντίστοιχο μορφωτικό Ινστιτούτο έχει ήδη δημιουργήσει το Ισπανικό Κράτος (Instituto Cervantes) τα τελευταία χρόνια με ιδιαίτερη επιτυχία.
    (βλέπε http://sidney.cervantes.es/en/about_us_centre_spanish.htm )
    Με τη συγκεκριμένη πρόταση για τη σύσταση Μορφωτικού Ινστιτούτου συνδέουμε άμεσα και τη δημιουργία των ηλεκτρονικών μαθημάτων (eLearning) που προτείναμε σε προηγούμενη παράγραφο. Θεωρούμε ότι το Μορφωτικό Ινστιτούτο θα πρέπει να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη χρήση των Νέων Τεχνολογιών στην Εκπαίδευση.
    Ως πρωην εκπαιδευτικός της πολιτείας ΝΝΟ και πρώην Συντονιστής Εκπαίδευσης του ΥΠΠΔΜΘ σας μεταφέρω τα ανωτέρω για ενημέρωσή σας.
    Σας ευχαριστώ όλους,ιδιαιτέρως όλους με τους οποίους είχα την τιμή και χαρά να συνεργαστώ κατά την περίοδο αυτή κ Ι. Πίτσας.

  • 3 Φεβρουαρίου 2011, 13:11 | Mackis

    Τα παρακάτω αφορούν σε σχολικές μονάδες ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στη Γερμανία:
    Τα «αμιγή» Λύκεια απορροφούν το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα του προϋπολογισμού για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση κι αυτό γιατί:
    1. Απαιτούνται τουλάχιστον 8 καθηγητές για τη λειτουργία έστω και ενός μικρού σε αριθμό μαθητών Λυκείου.
    2. Καταβάλλεται συνήθως ενοίκιο.
    3. Καταβάλλεται υψηλός μισθός (όσα παίρνουν και Γερμανοί συνάδελφοι) σε συμβασιούχους αορίστου χρόνου εδώ και 25 χρόνια χωρίς μάλιστα να μπορεί να γίνει απόλυση!
    Πρέπει να δούμε εάν αξίζει τον κόπο να έχουμε τόσα πολλά αμιγή Λύκεια.
    Το ελληνικό Λύκειο αυτή τη στιγμή υπάρχει για να δίνει τη δυνατότητα σε ομογενείς να σπουδάζουν στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι μαθητές παρακολουθούν και φροντιστήριο. Το σχολείο απλώς τους δίνει τη νομιμότητα να κάνουν αίτηση. Κατά τ’ άλλα συναναστρέφονται με άλλους Έλληνες ίδιας ηλικίας, κάτι που μάλλον θα έκαναν και χωρίς το Λύκειο.
    Κατά μέσο όρο τα τελευταία χρόνια εισάγονται 250 ομογενείς σε Πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι. της Ελλάδας, οι περισσότεροι από τη Γερμανία. Μιλάμε μόνο για ομογενείς (Κατηγορία Ι) και όχι για τέκνα υπαλλήλων. Συνεπώς λοιπόν τα Λύκεια πρακτικά δίνουν τη δυνατότητα σε 250 μαθητές της ομογένειας να σπουδάσουν στην Ελλάδα. Όσοι δεν περάσανε το 2010 δεν έχουν γράψει 35 σε 5 μαθήματα. Από αυτούς που εισάγονται δεν γνωρίζουμε πόσοι πραγματικά θα σπουδάσουν και πόσοι θα πάρουν πτυχίο. Προσωπική μου εκτίμηση (γνωρίζοντας και κάποια στοιχεία) είναι ότι το 1/4 μόνο θα αποφοιτήσει.
    Φυσικά όσοι δεν έχουνε περάσει (πάνω από 50%) πρακτικά έχουν χάσει 2 χρόνια από τη ζωή τους και το μόνο κέρδος είναι η κοινωνικοποίηση σε «ελληνικό» περιβάλλον. Επιστρέφουν στην αφετηρία που ξεκίνησαν. Είναι δηλαδή απόφοιτοι 10ετους εκπαίδευσης για το γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα.

    Υπάρχει μία εμμονή σε κάποιους Συντονιστές να «εξισωθεί» το απολυτήριο Λυκείου με το Abitur. Αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Φανταστείτε ότι το Λύκειο δέχεται Έλληνες μαθητές τους οποίους εγγράφει ως αλλοδαπούς διότι οι περισσότεροι προέρχονται από γερμανικά σχολεία. Είναι δυνατον αυτό το «ειδικό σχολείο» που στεγάζεται σε «ειδικό κτίριο» με «ειδικό ωράριο» και «ειδικούς μαθητές» να εξισωθεί με ένα γερμανικό Gymnasium και να γίνει ισοτιμία των απολυτηρίων;
    Για όσους δεν γνωρίζουν οι Γερμανοί δεν «ισοτιμούν» το ελληνικό απολυτήριο Λυκείου (είτε από Λύκειο της Ελλάδας είτε του εξωτερικού). Απλώς σου δίνουν τη δυνατότητα να σπουδάσεις σε γερμανικό Πανεπιστήμιο αν έχεις απολυτήριο ΚΑΙ έχεις δώσει Πανελλήνιες με βαθμό πάνω από 10. ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ με ισοτιμίες. Σου λένε τι μπορείς να κάνεις με τα χαρτιά που έχεις.

    Ο δρόμος για το κλείσιμο των μικρών Λυκείων έχει ήδη ανοίξει. Δεν θα πρέπει όμως να κατηγορούνται οι Συντονιστές και οι Διευθυντές των μονάδων γιατί το Υπουργείο γνώριζε για τον αριθμό των μαθητών εδώ και χρόνια (π.χ. 12 σε κάποιο Λύκειο) αλλά ήθελε να δώσει την καυτή πατάτα στον επόμενο.

  • 2 Φεβρουαρίου 2011, 15:47 | Νίκος Λινάρδος

    Στο πρόσφατο παρελθόν υπηρέτησα σε θέση του Υπουργείου Παιδείας, σχετική με την παιδεία των ομογενών και τη διαπολιτισμική εκπαίδευσης. Βασιζόμενος στην εμπειρία αυτή και σε στοιχεία που συγκέντρωσα με κόπο από ποικίλες (και συχνά αντικρουόμενες πηγές), μπορώ να πω ότι οι δομές της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό είναι ανεπαρκείς και αναποτελεσματικές. Αυτό καταδεικνύουν τα υψηλά ποσοστά των παιδιών ελληνικής καταγωγής που δεν παρακολουθούν καμία μορφή ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης και τα ακόμα υψηλότερα ποσοστά εγκατάλειψης της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στις μεγαλύτερες ηλικίες.
    Πώς λειτουργούν τα ΤΜΗΜΑΤΑ ΜΗΤΡΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ; Οι δάσκαλοι αποστέλλονται σε πόλεις και χωριά ανά τον κόσμο, χωρίς ουσιαστική επιμόρφωση, μόνοι και αβοήθητοι, μη ελεγχόμενοι και συχνά υποαπασχολούμενοι, για να διδάξουν την Ελληνική σε ολιγομελή και ανομοιογενή τμήματα. Το μοντέλο αυτό αποδείχθηκε σπάταλο και αναποτελεσματικό (παράδειγμα μία τυχαία χρονιά: 1172 αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί σε 56 χώρες και στις 5 ηπείρους το 2004, και πιστώσεις 54.000.000 ευρώ στον τακτικό προϋπολογισμό του Υπουργείου Παιδείας για την εκπαίδευση ελληνοπαίδων εξωτερικού!). Τα ΑΜΙΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ έχουν κι αυτά, κατά την άποψή μου, κλείσει τον ιστορικό τους κύκλο (αν θέλουμε να κρίνουμε τα πράγματα χωρίς συναισθηματισμούς). Απευθύνονται μάλλον σε αυτούς που σκέπτονται να επιστρέψουν στην Ελλάδα (οικογένειες με προσωρινή εγκατάσταση στο εξωτερικό, λόγω της ελεύθερης διακίνησης εργαζομένων στην Ε.Ε.), παρά στους ομογενείς που θέλουν να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους επιτυχή κοινωνική ένταξη και επαγγελματική αποκατάσταση στις χώρες όπου ζουν.
    Όσον αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση, η πλειονότητα των πανεπιστημιακών τμημάτων στα οποία διδάσκεται η νεοελληνική γλώσσα, παρέχουν στους φοιτητές τους μόνο κάποια στοιχεία ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας, στο πλαίσιο ευρύτερων προγραμμάτων γλωσσολογίας, συγκριτικής λογοτεχνίας ή κλασικών σπουδών. Είναι πολύ λίγες στο εξωτερικό οι αυτοδύναμες έδρες νεοελληνικών σπουδών με σημαίνουσα παρουσία στο εκπαιδευτικό γίγνεσθαι των πανεπιστημίων όπου ανήκουν. Οι περιστασιακές επιχορηγήσεις που λαμβάνουν διάφορα πανεπιστήμια του εξωτερικού από το Υπουργείο Παιδείας και άλλες ελληνικές πηγές (συνήθως για συνέδρια, εκδόσεις κλπ.) δεν φαίνεται να αλλάζουν την κατάσταση.
    Επομένως, είναι απαραίτητο να περιοριστεί η πολυμορφία, η πολυδιάσπαση και η γεωγραφική διασπορά της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό. Πρέπει η χώρα μας να προσανατολιστεί στη ίδρυση ενός μικρού αριθμού ΔΙΓΛΩΣΣΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ, σε χώρες όπου υπάρχει συμπαγής ελληνική ομογένεια, στο πρόγραμμα των οποίων η Ελληνική θα καταλαμβάνει ισότιμη θέση με αυτή της γλώσσας της χώρας υποδοχής. Η ένταξη των σχολείων αυτών στο εκπαιδευτικό σύστημα της φιλοξενούσας χώρας να διασφαλιστεί με διμερείς μορφωτικές συμφωνίες. Τα σχολεία αυτά θα προσφέρουν στους αποφοίτους τους το συγκριτικό πλεονέκτημα της λειτουργικής διγλωσσίας, και κυρίως θα συγκροτούν ένα σύστημα ελέγξιμο, αποτελεσματικό και οικονομικώς βιώσιμο.
    Στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η Ελληνική Πολιτεία να επικεντρώσει την προσοχή της σε χώρες στις οποίες επιθυμεί (και έχει συμφέρον) να διατηρήσει ζωντανή πολιτισμική παρουσία. Να επιχορηγεί πανεπιστημιακές σχολές με κύρος και παράδοση, μόνο αν αυτές μπορούν να αναπτύξουν πλήρη προγράμματα διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμικού, σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη ενός φορέα που θα καταγράφει την εκπαιδευτική και ερευνητική προσφορά των ελληνικών εδρών ανά τον κόσμο (και όχι μιας επιτροπής που θα αποφασίζει κατά περίπτωση).

  • 30 Ιανουαρίου 2011, 11:56 | Μανόλης Κουσλόγλου

    – Διατήρηση δομών που οδηγούν σε ελληνικό πτυχίο καθώς:
    Α) Οι ομογενείς θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα όχι μόνο να ονειρεύονατι αλλά και να πραγματοποιούν την επιστροφή τους στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα ιδιαιτέρως δυναμικό ελληνικό στοιχείο που η επιστροφή του προσδίδει δυναμική στη χώρα.
    Β) Οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί, διπλωμάτες, στρατιωτικοί θα πρέπει να έχουν το διακίωμα να παρέχουν στα παιδιά τους ελληνική εκπαίδευση όσο διαμένουν στο εξωτερικό. Επιπλέον η δεξαμενή επιλογής αυτών που αποσπώνται γίνεται πολύ πιο ευρεία.

    – Ελληνική εκπαίδευση στο εξωτερικό από εκπαιδευτικούς που έχουν τον ίδιο ρόλο και στην Ελλάδα. Θετική η συμμετοχή και ομογενών εκπαιδευτικών.
    Α) Οι αποσπασμένοι από την Ελλάδα εκπαιδευτικοί φέρουν την ελληνική (άλλοτε καλή και άλλοτε κακή) πραγματικότητα και επιπλέον παρέχουν τα εχέγγυα για ισοδυναμία και ισονομία μετααξύ των μαθητών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
    Β) Ο εμπλουτισμός με ομογενείς εκπαιδευτικούς ωστόσο είναι επίσης απαραίτητος καθώς είναι φορείς της πραγματικότητας της χώρας διαβίωσης.
    Γ) Οποιαδήποτε σκέψη για κατάργηση των αποσπάσεων από την Ελλάδαα θα οδηγήσει εντός λίγων ετών την πλήρη αποκοπή των μαθητών του εξωτερικού από την Ελλάδα και τα ελληνικά ιδρύματα. Η ελληνική κοινωνία που δεν γνωρίζει τις δυσκολίες των Ελλήνων του εξωτερικού αντιδρά ήδη στις ειδικές διευκολύνσεις που, δικαίως, παρέχονται στους μαθητές. Οποιαδήποτε άλλη αλλαγή, όπως είναι η αλλαγή του προσωπικού που διδάσκει ή ενδεχομένως και η διδακτέα ύλη θα επιφέρει με βεβαιότητα σύγκρουση μεταξύ ελλαδικής και ομογενεικής κοινωνίας. Τα χρόνια που ζούμε είναι ιδιαιτέρως δύσκολα και κάθε γονιός στην Ελλάδα θα λειτουργεί και θα αντιδρά με βάση το μέλλον του παιδιού του και τον ίσο ανταγωνισμό.

    – Προετοιμασία των αποσπασμένων εκπαιδευτικών
    Α) Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να προετοιμάζονται και να ενημερώνονται κατάλληλα πριν την απόσπασή τους. Ο τρόπος είναι ιδιαίτερα απλός και οικονομικός. Δεν χρειάζονατι πολυτελή ξενποδοχεία ή καλοπληρωμένοι εκπαιδευτές. Χρειάζεται ένα πλήρως ενημερωμένο εγχειρίδιο για κάθε χώρα απόσπασης.
    Β) Οι εκπαιδευτικοί που δεν είναι προετοιμασμένοι αναλώνουν τα πρώτα 1-2 χρόνια της ζωής τους σε εγκλιματισμό, ενώ οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οπωσδήποτε επηρεάζει το έργο τους.

    – Γενική αναμόρφωση και βελτίωση των κινήτρων για απόσπαση στο εξωτερικό.
    Όταν δεν υπάρχει κάποιο σοβαρό κίνητρο για απόσπαση στο εξωτερικό τότε θα επιλέγουν την απόσπαση στο εξωτερικό ΜΟΝΟ οι εκπαιδευτικοί που έχουν κάποια σοβαρά προβλήματα (προσωπικά, επαγγελματικά, οικονομικά κ.λ.π.) στην Ελλάδα. Αυτά θα τα πληρώνουν τελικά οι Έλληνες ομογενείς.

    – Πιστή τήρηση ή αύξηση των ετών απόσπασης στο εξωτερικό εφόσον υπάρχει αντίστοιχη επιθυμία από τον αποσπασμένο.
    Α) Η ανασφάλεια καθώς και η ανάληψη τεράστιου οικογενειακού, προσωπικού και οικονομικού κόστους αυτών που επιλέγουν την απόσπάσή τους στο εξωτερικό έχουν συνέπειες στην προσωπική τους ζωή αλλά και στο εκπαιδευτικό τους έργο. Όταν ένας εκπαιδευτικός αποφασίζει να αναλάβει αυτά τα κόστη θα πρέπει να γνωρίζει με τι ακριβώς τα αναπληρώνει.
    Β) Τον 1ο κυρίως χρόνο αναλώνουν οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί πολύ χρόνο και κόπο στον εγκλιματισμό τους. Επιπλέον η παραμονή τους είναι τόσο σύντομη που σε συνδιασμό με τη συνεχή μετακίνησή τους αλλά και τις αλλαγές σχολείων, δεν τους επιτρέπει να αποκτήσουν ισχυρούς δεσμούς με τους Έλληνες/γονείς του εξωτερικού.
    Γ) Πιθανή αύξηση της δυνατότητας παραμονής στο εξωτερικό θα προκαλέσει μόνο για ένα χρόνο πρόβλημα στους εκπαιδευτικούς που ζουν στην Ελλάδα και επιθυμούν να αποσπασθούν στο εξωετρικό. Η κατάσταση θα ομαλοποιηθεί αμέσως στη νέα της ισορροπία.

    – Υποχρεωτική επιστροφή των αποσπασμένων εκπαιδευτικών μετά τη πάροδο συγκεκριμένης χρονικής περιόδου και εφόσον δεν προκαλούνται έτσι οικογενειακά προβλήματα.
    Η παραμονή των αποσπασμέων στο εξωτερικό δεν μπορεί να συνεχίζεται αιωνίως καθώς τότε προκύπτουν νέα προβλήματα. Αφενός δεν ανανεώνεται το προσωπικό και αφετέρου οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί χάνουν το πλεονέκτημα που έχουν, το ότι είναι φορείς δηλαδή της ελληνικής πραγματικότητας.

  • 29 Ιανουαρίου 2011, 22:40 | Αθανάσιος

    Γιατί δεν ενσωματώνεται η ελληνική γλώσσα στα Ευρωπαϊκά σχολεία, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα; Σ’αυτό που υπηρετώ εγώ διδάσκουμε στα παιδιά Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, είχαν ζητηθεί και Ισπανικά και Ρωσικά, αλλά δεν συμπληρώθηκε ο αριθμός των μαθητών. Κανονικό φροντηστήριο ξένων γλωσσών «Στρατηγάκης» δηλαδή.
    Λοιπόν για να σοβαρευτούμε, δεν θεωρώ, στην παρούσα φάση, ότι το Ελληνικό κράτος θα πρέπει να σπαταλά μισθούς και δυναμικό σ’αυτά τα σχολεία. Κυρίως στα εκτός Ε.Ε. Και αυτό γιατί τα παιδιά από αυτές τις χώρες δεν πρόκειται να έλθουν ποτέ να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, έτσι όπως την έχουμε καταντήσει, όσο για την Ελληνική κουλτούρα να είσται σίγουροι ότι δεν καλλιεργήται μόνο μέσα απ’αυτά τα σχολεία. ‘Οσο για εντός Ε.Ε να ζητήσουμε να ενσωματωθούν στα κανονικά σχολεία όπως κάνουμε και εμείς.
    Θα ήθελα να επισημάνω ότι τα χρήματα που πιθανώς θα εξοικονομιθούν θα μπορούσαμε να τα διοχετεύσουμε για την εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας και κουλτούρας στους αλλοδαπούς που ζουν στην Ελλάδα! Αυτό ίσως να είχε καλύτερο αποτέλεσμα για την Ελληνική κοινωνία και πολιτισμό, μακροπρόθεσμα!

  • 29 Ιανουαρίου 2011, 18:54 | nik

    Η προώθηση της ελληνικης γλώσσας ειναι πολυ σημαντικό κεφαλαιο για την χωρας μας.Ωστόσο, δεν γίνεται με τον σωστό τρόπο, ενώ λειτουργει στην Ελλάδα το μαναδιό μεταπτυχιακο διατμηματικό πρόγραμμα (τομεας γλωσολογίας και παιδαγωγικής πανεπιστημίου Αθηνών) Διδασκαλία της Νέας Ελληνικής ως ξένης/δεύτερης γλώσσας που έχει αποφοιτήσει ενα σημαντικός αριθμός εξειδικεμένων ανθρώπων στο τομέα αυτό δεν αξιοποιούνται κατάλληλα απο την πολιτεια στην προώθηση της ελληνικής γλώσσας. Είναι απαραίτητο λοιπόν να προβλεφθεί ειδικός Διαγωνισμός του ΑΣΕΠ για τη στελέχωση των διαπολιτισμικών σχολείων και των ελληνικών του εξωτερικού ή να υπάρξει μοριοδότηση των αποφοίτων του ΠΜΣ στην κάλυψη τέτοιων θέσεων, με στόχο να αναπτυχθεί ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης από καταρτισμένους φιλολόγους για τους αλλοδαπούς μαθητές του ελληνικού σχολείου και των Ελλήνων της διασποράς. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι κάτι αντίστοιχο έχει γίνει με τη δημιουργία κλάδων Νηπιαγωγών και Δασκάλων Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, για τους οποίους με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας θα πραγματοποιηθεί φέτος για πρώτη φορά ΑΣΕΠ στους ειδικευμένους αυτούς κλάδους.

  • 29 Ιανουαρίου 2011, 16:43 | Κωστόπουλος Νικόλαος

    Μετά από τέσσερα χρόνια απασχόλησης στο Συντονιστικό Γραφείο της Στουττγάρδης και στο Ελληνικό Λύκειο του Ludwigsburg, (κρατίδιο Βάδης-Βυρτεμβέργης, Γερμανία), θα ήθελα να κάνω πρώτα μερικές επισημάνσεις και στη συνέχεια μερικές προτάσεις σχετικά με την εκπαίδευση των Ελλήνων του εξωτερικού και τις σχέσεις μας μαζί τους.
    – Τις προηγούμενες δεκαετίες οι στόχοι όσον αφορά την εκπαίδευση στο εξωτερικό ήταν ασαφείς, με αποτέλεσμα να διαφεύγουν ευκαιρίες για την επίλυση σημαντικών ζητημάτων όπως το στεγαστικό. Το 1993, για παράδειγμα, με την αποχώρηση των Αμερικανών από τη ΒΒ υπήρχε τεράστια προσφορά κτιρίων τόσο για την στέγαση σχολείων όσο και για τη στέγαση των ελληνικών κοινοτήτων. Δυστυχώς, ελάχιστοι τις εκμεταλλεύτηκαν.
    – Οι ελληνικές υπηρεσίες στο εξωτερικό δεν ήταν σωστά στελεχωμένες με αποτέλεσμα να μην παρέχουν επαρκείς πληροφορίες για θέματα που αφορούσαν άμεσα τους απόδημους. Έτσι, την δεκαετία του 1990 λίγοι γνώριζαν την ύπαρξη του ΟΕΕΚ και ότι είναι ο αρμόδιος Οργανισμός για την αναγνώριση της αντιστοιχίας ενός πτυχίου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Κατά συνέπεια και οι πληροφορίες που δίνονταν για τις δυνατότητες που θα έδινε το εν λόγω πτυχίο στην Ελλάδα ήταν, επίσης, ελλιπείς με αποτέλεσμα να υπάρχει ταλαιπωρία και απογοήτευση. Όπως απογοητευτικό ήταν και το γεγονός ότι ο απόφοιτος ενός τεχνικού και επαγγελματικού λυκείου του εξωτερικού δεν μπορούσε να πάρει μέρος στις εξετάσεις για την εισαγωγή στα ΤΕΙ. Με αυτόν όμως τον τρόπο δεν μπορούν να αναπτυχθούν σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας.
    -Υπήρξαν ατυχείς πρωτοβουλίες σε εκπαιδευτικά θέματα, όπως η κατάργηση των εβδομαδιαίων διακοπών του Φεβρουαρίου μόνο για τα ελληνικά λύκεια της Γερμανίας. Το γεγονός αυτό μετέφερε »ελληνικές συνήθειες» όπως οι καταλήψεις σχολείων και στη Γερμανία.

    Θεωρώ, επίσης, ότι πρέπει να τονίσουμε ορισμένες ακόμα πλευρές της λειτουργίας των ελληνικών σχολείων στη Γερμανία, ώστε να μην αδικούμε αυτούς που πραγματικά εργάζονται για την προώθηση της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό:
    1. Τα ελληνικά λύκεια στη Γερμανία καλύπτουν πραγματικές ανάγκες για το λόγο ότι ένα μικρό ποσοστό των ομογενών μαθητών συνεχίζει στο γερμανικό γυμνάσιο. Υπάρχει, λοιπόν, μεγάλος κίνδυνος ένα ΄΄Ελληνάκι΄΄ να μείνει με μόνο εφόδιο το απολυτήριο του Ηauptschule ή του Realschule, εκτός αν επιστρέψει στην Ελλάδα για να παρακολουθήσει τις δύο ή τρεις τάξεις του λυκείου.
    2. Όσον αφορά στο κόστος των αποσπασμένων εκπ/κών θα ήθελα να σημειώσω ότι πολλοί εκπ/κοί μετακινούνται σε δύο ή και τρία σχολεία κατά τη διάρκεια μιας εβδομάδος και αυτό θα πρέπει να αποτυπώνεται και στον επιμερισμό των δαπανών ανά σχολείο.
    3. Δεν θα πρέπει να παραβλέπεται η συμβολή των αποσπασμένων εκπαιδευτικών τόσο στην διοργάνωση πολιτιστικών δραστηριοτήτων σε συνεργασία με τους τοπικούς συλλόγους όσο και στην πληροφόρηση των ομογενών σε θέματα γενικού ενδιαφέροντος.
    4. Ευθύνη για την αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας έχουν και οι ομογενείς. Η παρακολούθηση των απογευματινών σχολείων δίνει σε έναν μαθητή τη δυνατότητα να παρακολουθήσει μαθήματα ελληνικής γλώσσας για εννέα χρόνια επί έξι ώρες την εβδομάδα, χρόνο υπεραρκετό για κάποιον που αντιμετωπίζει σοβαρά το θέμα.

    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
    – Χάραξη εθνικής πολιτικής και διαρκή συνεργασία όλων των φορέων (Ελληνικής Πολιτείας, Εκκλησίας, Κοινοτήτων ομογενών ).
    – Σωστή στελέχωση των Συντονιστικών Γραφείων. Δεν είναι δεδομένο ότι ένα διδακτορικό και τριάντα χρόνια υπηρεσίας κάνουν έναν ικανό συντονιστή. Θεωρώ, επίσης, απαραίτητη και την απόσπαση καθηγητών με εμπειρία σε θέματα τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης ή επιμορφωμένους σε θέματα επαγγελματικού προσανατολισμού.
    – Απόσπαση εκπαιδευτικών με αυξημένα προσόντα και διάθεση για προσφορά. Το προσόν της ξένης γλώσσας είναι απαραίτητο για τα δίγλωσσα ή τα ενταγμένα σχολεία, αλλά δεν είναι αρκετό. Η Παγγερμανική καθηγητών είχε προτείνει εξάμηνη προετοιμασία των εκπαιδευτικών πριν την μετάβασή τους στο εξωτερικό. Εδώ θα μπορούσαν να ενταχθούν και τα μαθήματα της ξένης γλώσσας, ώστε να βοηθηθούν όσοι δεν την κατέχουν σε ικανοποιητικό επίπεδο.
    – Καθορισμό ποσόστωσης όσον αφορά στον αριθμό των ομογενών καθηγητών για να μην δίνονται αφορμές για άσκοπες αντιπαραθέσεις.
    – Η αλλαγή του χρόνου παραμονής στο εξωτερικό μπορεί να συζητηθεί εφόσον εξασφαλιστούν αξιοκρατικές διαδικασίες. Κάποιοι εκπαιδευτικοί το αξίζουν.
    – Γρήγορη επίλυση του θέματος της αντιστοιχίας των τίτλων της δευτεροβάθμιας τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης. Υπάρχουν αδικίες που, δυστυχώς, τις αντιμετώπισαν όσοι χρειάστηκε να μετακινηθούν από μία χώρα σε άλλη.
    – Διερεύνηση της δυνατότητας λειτουργίας και άλλου τύπου λυκείου. Έχω την άποψη ότι ειδικότητες όπως η πληροφορική, ο υπάλληλος γραφείου, το στέλεχος μιας ξενοδοχειακής επιχείρησης κλπ ταιριάζουν περισσότερο σε μαθητές που γνωρίζουν λιγότερα ελληνικά, ενώ παρέχουν και τη δυνατότητα πρακτικής άσκησης σε ελληνικές επιχειρήσεις στη Γερμανία.
    – Προσπάθεια της Ελληνικής Πολιτείας για την διάδοση της ελληνικής γλώσσας μέσω της διδασκαλίας της ως ξένης γλώσσας σε ξένα σχολεία. Θα μπορούσε, δηλαδή, να γίνει σε περιοχές που υπάρχει πολύ ελληνικό στοιχείο ότι γίνεται και με τα charter schools στις ΗΠΑ ή σε κάποια σχολεία της Αφρικής, όπου ο αριθμός των ομογενών που παρακολουθούν μαθήματα ελληνικής γλώσσας αποτελεί μειοψηφία στο σύνολο του τμήματος. Είναι πλεονέκτημα για τους Γερμανούς να γνωρίζουν νεοελληνικά, ιταλικά ή ισπανικά τη στιγμή που οι επαφές τους με την Μεσόγειο αυξάνονται διαρκώς.
    – Έμφαση στην ενημέρωση του Έλληνα αποδήμου. Είναι σημαντικό να αισθάνεται ότι η Ελλάδα είναι κοντά του και ότι ανταποκρίνεται στις ανάγκες του. »Κάντε το παιδί μου Έλληνα», μας είχε παρακαλέσει στη συνέλευση της ΕΛΜΕ ΒΒ, ένας Έλληνας απόδημος.

    Κωστόπουλος Νικόλαος,
    Διευθυντής Ελληνικού Λυκείου Ludwigsburg 2006-2008,
    μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Βάδης-Βυρτεμβέργης 2004-2007.

  • 29 Ιανουαρίου 2011, 15:27 | ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΜΥΤΤΑ

    Επειδή ο μέχρι τώρα σχεδιασμός έχει αποδειχτεί αναποτελεσματικός κάνω την ΠΡΟΤΑΣΗ να χρησιμοποιούνται οι υποδομές της χώρας υποδοχής καιτα ελληνικά να διδάσκονται ως ενταγμένο μάθημα.

    Ετσι το ελληνικό υπουργείο παιδείας θα συνεργαστεί με το αντίστοιχο της χώρας υποδοχής καιθα ανακουφιστεί από το οικονομικό βάρος ενώ οι μαθητές θα μαθαίνουν καλά τη γλώσσα της χώρας φιλοξενίας,την ελληνική και άλλες μια-δυο γλώσσες.

    Τα μαθήματα του απογεύματος της Τετάρτης και του πρωϊνού του Σαββάτου και μόνο για το γεγονός ότι αφαιρούν χρόνο από το χρόνο ξεκούρασης των μαθητών είναι αναποτελεσματικά, δαπανηρά και όχι ιδιαιτέρως αγαπητά.

    Βέβαια,για να γίνει αυτό απαιτείται ο έλεγχος και ο εξορθολογισμός των αποσπάσεων στο εξωτερικό.

    Απαιτείται η χρησιμοποίηση και ομογενών με τα κατάλληλα εφόδια για τη διδασκαλία των ελληνικών και η χρησιμοποίηση εκπαιδευτικών της χώρας υποδοχής για τη διδασκαλία των ξένων γλωσσών -η επαγγελματική αποκατάσταση είναι και ένα σοβαρό κίνητρο για την εκμάθηση και διάδοση της ελληνικής.

    Επίσης, πρέπει να προωθούνται τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας για τους ενήλικους -αντί συμβολικών διδάκτρων και όχι δωρεάν- στις έδρες των ελληνικών κοινοτήτων -υπό την εποπτεία του Ινστιτούτου ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού- με έδρα στην πρωτεύουσα της χώρας φιλοξενίας.

    ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΜΥΤΤΑ, Φιλόλογος,Βρυξέλλες

  • 29 Ιανουαρίου 2011, 03:32 | Ανδρέας Καρατζάς

    Οιεκπαιδευτικές δομές της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης εξωτερικού έχουν πάρει σε πολλές περιπτώσεις το χαρακτήρα εξυπηρέτησης άλλων σκοπών. Για παράδειγμα, συγκεκριμένο Τ.Ε.Γ. υπολειτουργεί και υπάρχει μόνο και μόνο για να επικαλείται ο Φορέας ότι έχει καλές σχέσεις με την Ελλάδα αποσκοπώντας έτσι στην υποστήριξή του (οικονομική, πολιτική,κ.ά.). Άλλο Τ.Ε.Γ. υπάρχει μόνο και μόνο ως πηγή εσόδων της Κοινότητας και όχι ως μέσω διάδοσης της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Πολιτισμού στα παιδιά με ελληνική καταγωγή, για τα οποία σε πολλές των περιπτώσεων επιδεικνύεται πλήρης αδιαφορία. Αμιγή Σχολεία υπάρχουν και λειτουργούν με στόχους, εκτός των ανωτέρω, και για την είσοδο των μαθητών στα ελληνικά πανεπιστήμια χωρίς εξετάσεις. Το ενδιαφέρον τους εστιάζεται μόνο στην είσοδο στα Α.Ε.Ι. και όχι αν τα παιδιά αυτά είναι ικανά να μιλούν και να γράφουν ικανοποιητικά την Ελληνική Γλώσσα, αν έχουν γνωρίσει και αγαπήσει τον Ελληνικό Πολιτισμό, αν νιώθουν Έλληνες και ξέρουν το γιατί νιώθουν έτσι. Το παραπάνω πλαίσιο δημιουργεί επιπλέον εμπόδια στη σωστή, αποτελεσματική λειτουργία των εκπαιδευτικών αυτών μονάδων για τους εκπαιδευτικούς που αποσπώνται από την Ελλάδα, οι οποίοι στις περισσότερες των περιπτώσεων αγωνίζονται με ηρωϊκό σθένος, δεδομένου ότι βλέπουν πως καθημερινά ο αγώνας τους δεν πρόκειται να έχει το επιθυμό αποτέλεσμα. Με βάση τις παραπάνω διαπιστώσεις προτείνω: 1. Τη σαφή διάκριση μεταξύ εκπαιδευτικών μονάδων που δημιουργούν, λειτουργούν και ελέγχουν οι Ελληνικές Παροικίες ή άλλοι φορείς που παρέχουν ελληνόγλωσση εκπαίδευση και των εκπαιδευτικών μονάδων που ιδρύει, λειτουργεί και ελέγχει το Ελληνικό Κράτος μέσω των Πρεσβειών του. Για μεν τις πρώτες, το Ελληνικό Κράτος να είναι διαθέσιμο να υποστηρίξει τις Παροικίες με τεχνογνωσία, εκπαίδευση ομογενών εκπαιδευτικών στην Ελλάδα, κ.ά.,αλλά όχι με αποσπάσεις εκπαιδευτικών από την Ελλάδα, για δε τις δεύτερες,το Ελληνικό Κράτος μέσω των Πρεσβείων να προχωρήσει στην ίδρυση Δίγλωσσων Σχολείων σε επίπεδο Αμερικανικού Κολεγίου, με ότι αυτό συνεπάγεται σε δημιουργία ειδικού αναλυτικού προγράμματος, βιβλίων, απόσπαση εξειδικευμένου εκπαιδευτικού προσωπικού, κ.ά. Με τον τρόπο αυτό χιλιάδες ομογενείς θα απεγκλωβιστούν από τη μιζέρια πολλών Παροικιών και θα μπορέσουν να προσφέρουν άριστη ελληνόγλωσση εκπαίδευση στα παιδιά τους. Επίσης, χιλιάδες αλλοδαποί θα μπορέσουν να γίνουν μέτοχοι της ελληνικής παιδείας, της οποίας στερούνται λόγω της κοντόφθαλμης πολλές φορές αντιμετώπισής τους από τις ελληνικές παροικίες. Ας σημειωθεί, ότι οι Διπλωματικοί Υπάλληλοι σπάνια επιλέγουν ομογενειακά σχολεία για τα παιδιά τους, όταν οι ίδιοι καλούνται να υποστηρίξουν με τις ενέργειές τους την ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού (η αναφορά γίνεται προς επιβεβαίωση του χαμηλού επιπέδου εκπαίδευσης που παρέχεται από πολλά ομογενειακά σχολεία).

  • 28 Ιανουαρίου 2011, 12:15 | ΚΑΤΕΡΙΝΑ

    ΑΦΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΣΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΟΤΙΚΕΣ, ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΤΕΡΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗΣ ΧΩΡΑΣ? Η ΑΛΛΙΩΣ ΕΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΩΣ ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΕ ΥΠΑΡΧΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

  • 27 Ιανουαρίου 2011, 21:13 | Ποσταντσίδης Θεόδωρος

    Εύκολα φαίνεται από το προηγούμενο σχόλιό μου ότι η απόδοση των σημερινών δομών είναι αναποτελεσματικές. Έχω προσωπική άποψη για τα ΤΕΓ. Τα μη ενταγμένα αυτά τμήματα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εκπαιδευτικών το έργο που καταφέρνουν τελικά να παράξουν είναι αναντίστοιχο των χρημάτων που ξοδεύονται μια και θα μπορούσαν να παράγουν περισσότερο και καλύτερης ποιότητας έργο. Στα τμήματα αυτά συνήθως τα παιδιά έχονται μια(1) φορά την εβδομάδα. Εκεί μέσα σε μια τάξη με πολλά επίπεδα ελληνομάθειας και φυσικά ικανότητας μάθησης παλεύεις μέσα σε 2 ή 2,5 ώρες την εβδομάδα να τους μάθεις αυτά που τα παιδιά στην Ελλάδα μέσα σ’ ένα περιβάλλον ελληνόγλωσσο και με σοβαρή γλωσσική προπαιδεία και με εκατονταπλάσιο χρόνο, μια και διδάσκονται όλα τα μαθήματα στα ελληνικά, προσπαθούν να μάθουν. Η σύγκριση και μόνο τα λέει όλα.
    Ακόμη και τα βιβλία που υπάρχουν πολλώ απέχουν από το να είναι ικανά για να προσφέςρουν τα αναμενόμενα μια και λαμβάνουν υπόψιν τους παιδιά και συνθήκες που μάλλον είναι ιδανικά και όχι το σύνολο.
    Παραδειγματικά απλά να πω, μια και δεν θα έχω ξανά την ευκαιρία να σας πληροφορήσω για την πραγματικότητα ότι τα ΤΕΓ είναι φιλοξενούμενα, με το αζημίωτο, σε σχολεία, όπου εκεί δεν μπορείς ούτε την δική σου αίθουσα να έχεις αλλά και πολλές φορές ούτε να αναπνεύσεις. Έτσι όσο καλή διάθεση παλεύεις μόνο με τον λόγο σου και τον πίνακα.
    Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.

  • 27 Ιανουαρίου 2011, 19:48 | Mackis

    Μία παρατήρηση όσον αφορά στο κόστος: Στον πίνακα που ανακοινώσατε για τα ειδικά επιμίσθια υπάρχουν κάποια ποσά ανά οικονομικό έτος. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι αυτά είναι τα μεικτά ποσά. Δηλαδή τελικά στους αποσπασμένους έχει καταβληθεί το ποσό που αναγράφεται μείον το 15% που ήταν η παρακράτηση φόρου (αυτοτελής φορολόγηση).
    Όμως μπορεί κανείς να εντοπίσει κάποιες διαφορές ανάμεσα στα ποσά που ανακοινώσατε και στα ποσά που υπάρχουν στους απολογισμούς του Υπ. Παιδείας Δ.Β.Μ.Θ. (Πηγή: Υπ. Οικονομικών).
    Μεγάλες διαφορές υπάρχουν για το 2006 (1.500.000 ευρώ λιγότερα στην ανακοίνωσή σας) και το 2007 (4.000.000 ευρώ περίπου λιγότερα στην ανακοίνωσή σας).
    Σύμφωνα με τους απολογισμούς πράγματι υπήρξε αύξηση στη δαπάνη για το επιμίσθιο. Αυτή είναι:
    2004->2005: -1%
    2005->2006: +5%
    2006->2007: +6%
    2007->2008: +4%
    2008->2009: +2%
    (έχει γίνει στρογγυλοποίηση στα ποσοστά).
    Συνολικά λοιπόν διαφορά: 2004->2009: +16% περίπου.
    Για το 2010 δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία.
    Προφανώς αυτό σημαίνει ότι αυξήθηκαν οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί. Γιατί αυξήθηκαν; Γιατί το ζητούσαν οι Συντονιστές Εκπαιδευσης. Κάθε απόσπαση που γίνεται βασίζεται σε έγγραφα Συντονιστών (το 99%). Είναι προφανές ότι δεν υπήρχε κάποιος μηχανισμός ελέγχου των κενών θέσεων που ζητούσαν οι Συντονιστές. Και εφόσον υπήρχαν τα κονδύλια δεν υπήρχε λόγος να αρνηθεί το Υπουργείο. Να σημειωθεί ότι όλα σχεδόν τα οικονομικά έτη το ποσό που δαπανήθηκε είναι μικρότερο από αυτό που είχε προβλεφθεί στον προϋπολογισμό.

  • 27 Ιανουαρίου 2011, 19:35 | Mackis

    Μία παρατήρηση όσον αφορά στο κόστος: Στον πίνακα που ανακοινώσατε για τα ειδικά επιμίσθια υπάρχουν κάποια ποσά ανά οικονομικό έτος. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι αυτά είναι τα μεικτά ποσά. Δηλαδή τελικά στους αποσπασμένους έχει καταβληθεί το ποσό που αναγράφεται μείον το 15% που ήταν η παρακράτηση φόρου (αυτοτελής φορολόγηση).
    Όμως μπορεί κανείς να εντοπίσει κάποιες διαφορές ανάμεσα στα ποσά που ανακοινώσατε και στα ποσά που υπάρχουν στους απολογισμούς του Υπ. Παιδείας Δ.Β.Μ.Θ. (Πηγή: Υπ. Οικονομικών).
    Μεγάλες διαφορές υπάρχουν για το 2006 (1.500.000 ευρώ λιγότερα στην ανακοίνωσή σας) και το 2007 (4.000.000 ευρώ περίπου λιγότερα στην ανακοίνωσή σας).
    Σύμφωνα με τους απολογισμούς πράγματι υπήρξε αύξηση στη δαπάνη για το επιμίσθιο. Αυτή είναι:
    2004->2005: -1%
    2005->2006: +5%
    2006->2007: +6%
    2007->2008: +4%
    2008->2009: +2%
    (για λόγους ευκολίας έχει γίνει στρογγυλοποίηση στα ποσοστά).
    Συνολικά λοιπόν διαφορά: 2004->2009: +10% περίπου. Για το 2010 δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία.

    Προφανώς αυτό σημαίνει ότι αυξήθηκαν οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί. Γιατί αυξήθηκαν; Γιατί το ζητούσαν οι Συντονιστές Εκπαιδευσης. Κάθε απόσπαση που γίνεται βασίζεται σε έγγραφα Συντονιστών (το 99%). Είναι προφανές ότι δεν υπήρχε κάποιος μηχανισμός ελέγχου των κενών θέσεων που ζητούσαν οι Συντονιστές. Και εφόσον υπήρχαν τα κονδύλια δεν υπήρχε λόγος να αρνηθεί το Υπουργείο. Να σημειωθεί ότι όλα σχεδόν τα οικονομικά έτη το ποσό που δαπανήθηκε είναι μικρότερο από αυτό που είχε προβλεφθεί στον προϋπολογισμό.

Σχόλια