ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’
ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕΝΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΜΕΡΟΥΣ Β’
Άρθρο 202
Καταργούμενες διατάξεις
Από την έναρξη ισχύος του παρόντος καταργείται ο ν. 2552/1997 (Α΄266), περί του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου και άλλων διατάξεων, πλην του άρθρου 12 αυτού, περί του καθορισμού ποσοστού εισαγωγής υποψηφίων ειδικών κατηγοριών.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’
ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕΝΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΜΕΡΟΥΣ Γ’
Άρθρο 203
Καταργούμενες διατάξεις
Από την έναρξη ισχύος του παρόντος καταργούνται:
1) Η παρ. 4Α του άρθρου 10 του ν. 4957/2022 (Α’ 141), περί της διαδικασίας επαναπροκήρυξης για την ανάδειξη των εξωτερικών μελών του Σ.Δ.,
2) το άρθρο 126 του ν. 4926/2022 (Α’ 82), περί βιομηχανικών διδακτορικών.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ’
ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕΝΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΜΕΡΟΥΣ Ε’
Άρθρο 204
Καταργούμενες διατάξεις
Από την έναρξη ισχύος του παρόντος καταργούνται τα δεύτερο και τρίτο εδάφια της παρ. 3 του άρθρου 12, τα δεύτερο και τρίτο εδάφια της παρ. 3 του άρθρου 13 και η παρ. 10 του άρθρου 14 του ν. 1566/1985 (Α’ 167).
Εκφράζουμε ρητά την πλήρη αντίθεση μας επί όλου του νομοσχεδίου διότι έχει ως κύριο σκοπό της μετατροπή του Δημόσιου Πανεπιστημίου σε ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ πτυχίων παράλληλα με την ίδρυση ιδιωτικών κατ’ ευφημισμό «Πανεπιστημίων» με βάση τις προτεινόμενες διατάξεις του μέρους Δ’ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (άρθρα 127-155), διότι δεν είναι σύμφωνο με το σύνταγμα (άρθρο 16). Επίσης όποια εφαρμογή αυτών των διατάξεων δεν θα λειτουργήσει προς όφελος των Ελλήνων πολιτών και της νεολαίας μας. Αντίθετα:
● Για την πρόσβαση στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια θα απαιτείται κάθε οικογένεια φοιτητή να ξοδέψει αρκετές χιλιάδες ευρώ για δίδακτρα, ακόμη και μέσω δανεισμού, που θα υποθηκεύει το μέλλον τόσο αυτών όσο και τον οικογενειών τους! Στις Η.Π.Α. και τη Μ. Βρετανία αυτή η πολιτική οδήγησε σε υπερχρέωση με τραγικά αδιέξοδα.
● Οι φοιτητές/τριες για να σπουδάζουν θα πρέπει να ανταποκρίνονται στον κανόνα για υψηλά δίδακτρα, απαγορευτικά για τον μέσο εργαζόμενο που αγωνίζεται να ανταπεξέλθει στους χαμηλούς μισθούς, τα δάνεια και την ακρίβεια! Πρέπει η αναγνωρισμένη λαϊκή ανάγκη για δωρεάν σπουδές να αποτελέσει ύψιστη προτεραιότητα, ας μην λησμονούνται οι φόροι που ήδη εισπράττονται. Το Δημόσιο Πανεπιστήμιο μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα το σκοπό αυτό, αρκεί να στηριχθεί η φοιτητική μέριμνα και να μην θεσπίζονται δίδακτρα.
● Νομοθετεί την ελπίδα ότι “φημισμένα” διεθνή πανεπιστήμια δήθεν θα ιδρύσουν ποιοτικά παραρτήματα στην μικρή ελληνική αγορά και στο μέλλον όλοι θα μένουμε Αθήνα ή έστω Θεσσαλονίκη, αδιαφορώντας για την ελληνική περιφέρεια και απαξιώνοντας περισσότερο τα περιφερειακά πανεπιστήμια!
● «Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν θα αναβαθμίσουν τα υπάρχοντα δημόσια πανεπιστήμια», Άλλωστε κάτι τέτοιο δεν έγινε ούτε στην περίπτωση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αλλά ούτε και στην περίπτωση των ιδιωτικών νοσοκομείων.
● Ο αριθμός των νέων που φεύγουν εκτός Ελλάδας για σπουδές δεν θα μειωθεί, γιατί η πλειοψηφία των νέων φεύγει από τη χώρα μας κυρίως για μεταπτυχιακές σπουδές και με βασική αιτία την ελπίδα απασχόλησης στο εξωτερικό και τις καλύτερες αμοιβές!
● Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αν και λειτουργούν σε παγκόσμιο επίπεδο είναι μειοψηφία σε σχέση με τα κρατικά, ενώ ευρωπαϊκές χώρες πρότυπα όπως η Φινλανδία και το Λουξεμβούργο έχουν τα δημόσια πανεπιστήμια σαν βάση της δημοκρατίας τους, προσφέροντας σταθερά την τριτοβάθμια εκπαίδευση δωρεάν.
● Δεν θα προσφέρουν στην αύξηση του ΑΕΠ της χώρας, καθώς έχουμε παραδείγματα στην Ευρώπη σε χώρες παρόμοιων συνθηκών με τη δική μας. Η αποτυχία ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Πορτογαλία και το ασήμαντο κομμάτι του κλάδου που αντιπροσωπεύουν σε Γαλλία, Γερμανία, ακόμη και Μεγάλη Βρετανία!
● Δεν θα αυξήσουν τον ανταγωνισμό και δεν θα αναβαθμίσουν τα πτυχία, καθώς η εμπειρία δείχνει ότι προάγοντας το κέρδος η ποιότητα υποβαθμίζεται, καταλήγοντας τελικά σε αμφιβόλου ποιότητας πτυχία και αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα!
Ως πανεπιστημιακοί λειτουργοί, ως ακαδημαϊκοί και προπαντός ως δάσκαλοι των φοιτητών μας έχουμε υποχρέωση να δίνουμε το παράδειγμα, να στηρίζουμε και να διεκδικούμε ένα σύστημα λειτουργίας με βάση τις Συνταγματικές επιταγές για δωρεάν και δημόσια εκπαίδευση. Τα ολοένα και λιγότερα υποστηρικτικά μέσα των Πανεπιστημίων, τόσο σε υλικοτεχνική υποδομή όσο και σε έμψυχο υλικό, καταρρακώνουν και υποβαθμίζουν την εύρυθμη και αποδοτική λειτουργία των ιδρυμάτων και συστηματικά στρώνουν το δρόμο για την εμπορευματοποίηση του αγαθού της εκπαίδευσης. Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο διαχρονικά μαστίζεται από ασφυκτική υποχρηματοδότηση και έντονη υποστελέχωση, που έχουν επιδεινωθεί σημαντικά την τελευταία δεκαπενταετία, όπως μαρτυρούν και τα επίσημα στοιχεία των πανεπιστημίων. Υποβαθμίζεται η αξία των πανεπιστημιακών πτυχίων και των εργασιακών δικαιωμάτων λόγω περίσσειας πτυχιούχων και κατακερματισμού πτυχίων, τη στιγμή που ήδη υπάρχει υψηλή ανεργία, ευρεία ετεροαπασχόληση και πολλές σχολές χωρίς αναγνωρισμένα επαγγελματικά δικαιώματα.
Το νέο νομοσχέδιο που κινείται σε αυτή την κατεύθυνση, έρχεται να θέσει «κανόνες παιχνιδιού» στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης οικονομίας με άνοιγμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε ιδιωτικά συμφέροντα αλλά και περιέχοντας διατάξεις που μετά βεβαιότητας φέρνουν αλλαγές και στα δημόσια πανεπιστήμια προωθώντας την ιδιωτικοποίησή τους σε αντίθεση με το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με το «Δικαίωμα εκπαίδευσης» (άρθρο 14, παράγραφος 3) προβλέπεται ρητά ότι «Η ελευθερία ίδρυσης εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με σεβασμό των δημοκρατικών αρχών και γίνονται σεβαστά σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες που διέπουν την άσκησή τους», δηλαδή, στην ελληνική περίπτωση, σύμφωνα με τις ειδικές ρυθμίσεις του Άρθρου 16 του Συντάγματος.
Τέλος καταδικάζουμε το στενό χρονικό διάστημα της διαβούλευσης το οποίο δεν επιτρέπει τον ανοικτό και παραγωγικό διάλογο, όπως αυτός επιβάλλεται από τις καλές πρακτικές νομοθέτησης αλλά και τις Ακαδημαϊκές και επιστημονικές αξίες. Επιπλέον ο σύντομος χρόνος δεν είναι σύμφωνος με την κείμενη νομοθεσία περί διαβουλεύσεων (με το άρθρο 61 του ν. 4622/2019, ΦΕΚ Α΄ 133), αλλά και των καλών πρακτικών της ανοικτής διακυβέρνησης.
ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΩΣ ΜΕΛΩΝ ΣΕΠ
«Άρθρο 31
Εργασιακές σχέσεις και έργο διδακτικού – εκπαιδευτικού προσωπικού με το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο
Τα μέλη Δ.Ε.Π. του Ε.Α.Π. είναι πλήρους ή μερικής απασχόλησης.
Τα μέλη του Συνεργαζόμενου Εκπαιδευτικού Προσωπικού (Σ.Ε.Π.) είναι είτε μέλη Δ.Ε.Π. άλλων Α.Ε.Ι. της ημεδαπής ή της αλλοδαπής, ή Ερευνητές, ή διδάκτορες και προσλαμβάνονται με συμβάσεις ανάθεσης έργου ή συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου διάρκειας μέχρι ενός (1) ακαδημαϊκού εξαμήνου ή ενός (1) ακαδημαϊκού έτους, αναλόγως με την έκταση της Θεματικής Ενότητας (Θ.Ε.) για την κάλυψη συγκεκριμένων εκπαιδευτικών αναγκών.»
ΕΝΩ ΕΔΩ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΩΣ ΜΕΛΩΝ ΣΕΠ ΣΤΟ ΕΑΠ
υπάρχει η άδικη διάταξη του άρθρου 173 του Ν.4957/2022.
Σύμφωνα με το άρθρο 173 του ν.4957/2022, αποκλείονται,παραδοξως από διδασκαλία σε ΑΕΙ υπάλληλοι με σχέση δημοσίου δικαίου ή ιδιωτικού́ δικαίου αορίστου χρόνου σε φορείς του δημοσίου τομέα.Με αυτό τον τρόπο αποκλείονται επιστήμονες δημόσιοι υπάλληλοι και από την απόκτησης εμπειρίας για τη διεκδίκηση μιας θέσης ΔΕΠ.Eπιβάλλεται η κατάργηση της παρ. 9 του άρθρου 173 του ν. 4957/2022 (Α 141) ούτως ώστε να μπορούν να διδάσκουν στα ΑΕΙ και υπάλληλοι με σχέση δημοσίου δικαίου ή ιδιωτικού́ δικαίου αορίστου χρόνου σε φορείς του δημοσίου τομέα.
Ειναι οξυμωρο να τους επιτρεπεται να δισασκουν σε ξενα πανεπιστημια, κολλέγια, ιεκ και φορεις ενηλικων και οχι ως εντεταλμενοι διδασκοντες που για δεκαετιες μπορουσαν (βλ.408 παλιο θεσμο).
Είναι επίσης οξύμωρο να μπορούν να διδασκουν στο ΕΑΠ και όχι στα άλλα Πανεπιστήμια.
Εξαλλου το παραπανω εχει στηλιτευσει ως περιεργο και μη νομιμο κ ο Συνηγορος του Πολίτη, ενω το Υπουργειο Παιδειας συνεχως αναβαλει την καταθεση τροπολογιας για καταργηση της αδικιας αυτης.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ Η ΚΑΙ ΔΩ ΘΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΩΣ ΣΕΠ Ή ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΤΕ ΤΗΝ παρ. 9 του άρθρου 173 του ν. 4957/2022 (Α 141) ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΩΣ ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΟΙ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ Σ ΟΛΑ ΤΑ ΑΕΙ!
Το έτι εν ισχύ ευρισκόμενο άρθρο 173 του ν. 4957/2022 απαγορεύει να απασχοληθούν ως εντεταλμένοι διδάσκοντες σε ΑΕΙ όσοι εργάζονται ως «υπάλληλοι με σχέση Δημοσίου Δικαίου ή Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου σε φορείς του δημόσιου τομέα […]». Με βάση τη διάταξη αυτή προκηρύξεις του τρέχοντος διδακτικού έτους αποκλείουν διδάκτορες που τυγχάνει να εργάζονται ως δημόσιοι υπάλληλοι από τη δυνατότητα να θέσουν υποψηφιότητα για τον ορισμό τους σε θέση εντεταλμένου διδάσκοντος. Πρόκειται για μία διάταξη προβληματική, της οποίας το παρόν νομοσχέδιο θα πρέπει να προβλέψει την κατάργηση. Ο προβληματικός χαρακτήρας της απαγόρευσης ορισμού δημοσίων υπαλλήλων ως εντεταλμένων διδασκόντων έγκειται σε τρεις λόγους.
Αρχικά, η απαγόρευση αυτή του άρθρου 173 βρίσκεται σε λογική αντίφαση με το άρθρο 127 του ακριβώς ιδίου νόμου (4957/2022) το οποίο διαλαμβάνει την «Παροχή διδακτικού και ερευνητικού έργου από δημόσιους υπαλλήλους». Σύμφωνα με το άρθρο 127 το διδακτικό έργο σε «προγράμματα πρώτου και δεύτερου κύκλου σπουδών» [δηλαδή, προπτυχιακά και μεταπτυχιακά] μπορεί να «παρέχεται από υπαλλήλους φορέων του δημοσίου τομέα» δίχως μάλιστα να απαιτείται στη συγκεκριμένη περίπτωση «προηγούμενη άδεια άσκησης ιδιωτικού έργου με αμοιβή», αλλά απλώς έγγραφη ενημέρωση της υπηρεσίας από τον απασχολούμενο σε ΑΕΙ. Η διάσταση μεταξύ των δύο αυτών άρθρων είναι από μόνη της προβληματική από άποψη λογικής αναγκαιότητας και η εξαίρεση των Δημοσίων Υπαλλήλων από τη δυνατότητα παροχής διδασκαλίας με την ιδιότητα του εντεταλμένου διδάσκοντος (άρθρο 173) ενώ τους κάτι τέτοιο τους είναι εν γένει επιτρεπτό (άρθρο 127) στερείται ερείσματος.
Έπειτα, ο νεοφανής αυτός αποκλεισμός των εργαζομένων ως δημοσίων υπαλλήλων από την παροχή διδακτικού έργου ως εντεταλμένοι διδάσκοντες έρχεται σε αντίθεση με το επί μακρόν χρόνον ειωθός, τη νομικά καθιερωμένη, δηλαδή, επί δεκαετίας πρακτική η οποία δεν απέκλειε τους δημοσίους υπαλλήλους δίχως να έχει παρουσιαστεί το οποιοδήποτε πρόβλημα για τα ΑΕΙ. Ο ορισμός παροχής διδακτικού έργου από δημοσίους υπαλλήλους είτε ως διδασκόντων οριζόμενων με το ΠΔ 407/80 είτε τα τελευταία χρόνια ως Ακαδημαϊκών Υποτρόφων γινόταν μέχρι πρότινος επ’ ωφελεία των Ιδρυμάτων με βάση το άρθρο 31 του Κεφαλαίου Β του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα. Δεν είναι λογικό από άποψη ακαδημαϊκή να αποστερούνται τα ΑΕΙ από τη δυνατότητα ορισμού ως εντεταλμένου διδάσκοντος ενός – με ακαδημαϊκά κριτήρια – προτιμητέου για την κάλυψη μιας θέσης υποψήφιου απλώς και μόνο επειδή η εργασιακή σχέση την οποία ο εν λόγω υποψήφιος έχει συνάψει δεν τον υπάγει στον ιδιωτικό, αλλά στο δημόσιο τομέα.
Τέλος, υπάρχει ένα ζήτημα ισότιμης και δίκαιης αντιμετώπισης όλων των υποψηφίων για μια θέση εντεταλμένου διδάσκοντος. Όπως έχει επισημάνει σε σχετικό έγγραφό του ο Συνήγορος του Πολίτη, η εν λόγω διάταξη αποκλεισμού των δημοσίων υπαλλήλων από τη δυνατότητα υποβολής υποψηφιότητας για μία θέση εντεταλμένου διδάσκοντος θα πρέπει να απαλειφθεί, καθώς συνιστά αδικαιολόγητη διάκριση εις βάρος μιας κατηγορίας εργαζομένων (τουτέστιν των δημοσίων υπαλλήλων) όσον αφορά τις προοπτικές πρόσβασής τους σε θέσεις διδακτικού προσωπικού στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
Για λόγους, λοιπόν, (α) ισότιμης αντιμετώπισης των ενδιαφερομένων, (β) υιοθέτησης αποκλειστικά ακαδημαϊκής λογικής όσον αφορά την επιλογή 0εντεταλμένων διδασκόντων και (γ) άρσης της λογικής αντίφασης μεταξύ κείμενων διατάξεων, θα πρέπει το άρθρο 173 του ν. 4957/2022 να συμπεριληφθεί μεταξύ των καταργούμενων διά του παρόντος νομοσχεδίου διατάξεων.
Θα ήθελα να επισημάνω την ανισότητα που υφιστάμεθα όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι με διδακτορικό αφού πλέον δεν μπορούμε να αποκτήσουμε την απαραίτητη ακαδημαϊκή εμπειρία για να μπορέσουμε να λάβουμε μέρος στις διαδικασίες επιλογής διδακτικού προσωπικού των πανεπιστημίων. Επίσης, ακόμα μεγαλύτερη αδικία είναι η απαγόρευση μετάταξης των εκπαιδευτικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ως ΕΔΙΠ.
ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΕΙ-ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΟΙ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ
Στο Νομοσχεδιο αυτό, επιτρέπεται οι δημόσιοι υπαλληλοι να διδασκουν στα μη κερδοσκοπικά ιδρύματα που εισάγει το νομοσχέδιο αυτό καθώς και ως μέλη ΣΕΠ στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
Αντίθετα με τον Ν. 4957-21/7/2022 στο άρθρο 173 ορίζεται ότι ως εντεταλμένοι διδάσκοντες δεν μπορούν να απασχοληθούν «υπάλληλοι με σχέση Δημοσίου Δικαίου ή Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου σε φορείς του δημόσιου τομέα, όπως αυτός οριοθετείται στην περ. α) της παρ. 1 του άρθρου 14 του Ν. 4270/2014».
Eπομένως πρέπει να καταργηθεί η παρ 9 του Άρθρου 173 του Ν. 4957/2022.
Ως μαμά με παιδί στην Τρίτη Λυκείου είμαι ξεκάθαρα υπέρ του νομοσχεδίου διότι πλέον το παιδί μου θα μπορεί να επιλέξει τον δρόμο του στη ζωή χωρίς άγχος. Δεν θα κρίνεται το μέλλον του σε εξετάσεις μίας ημέρας.
ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΕΙ-ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΟΙ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣ (πρωην θεσμός 407/80)
Με τον Ν. 4957-21/7/2022 στο άρθρο 173 ορίζεται ότι ως εντεταλμένοι διδάσκοντες δεν μπορούν να απασχοληθούν «υπάλληλοι με σχέση Δημοσίου Δικαίου ή Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου σε φορείς του δημόσιου τομέα, όπως αυτός οριοθετείται στην περ. α) της παρ. 1 του άρθρου 14 του Ν. 4270/2014».
Στο άρθρο 127 του ιδίου Νόμου ορίζεται ότι «1. Για το διδακτικό έργο σε προγράμματα πρώτου και δεύτερου κύκλου σπουδών, ξενόγλωσσα προγράμματα σπουδών και εκπαιδευτικά προγράμματα των Κέντρων Επιμόρφωσης και Διά Βίου Μάθησης (Κ.Ε.ΔΙ.ΒΙ.Μ.) των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (Α.Ε.Ι.), καθώς και για το ερευνητικό έργο προς τα Α.Ε.Ι. και ερευνητικούς και τεχνολογικούς φορείς, το οποίο παρέχεται από υπαλλήλους φορέων του δημόσιου τομέα, όπως αυτός οριοθετείται στην περ. α) της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 4270/2014 (Α’ 143), δεν εφαρμόζεται το άρθρο 31 του Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. (ν. 3528/2007 Α’ 26), περί της άδειας άσκησης ιδιωτικού έργου με αμοιβή, ή άλλες αντίστοιχες διατάξεις, υπό την προϋπόθεση ότι εκτελείται εκτός του ωραρίου εργασίας των υπαλλήλων. Σε κάθε άλλη περίπτωση απαιτείται προηγούμενη άδεια άσκησης ιδιωτικού έργου με αμοιβή. πειθαρχικό παράπτωμα, σύμφωνα με την περ. κε) της παρ. 1 του άρθρου 107 του ν. 3528/2007.»
Η ΑΔΑ:694Δ46ΜΤΛ6-ΨΒΒ/ 12-8-2022 με αριθμ. Πρωτ.: ΔΙΔΑ/Φ.69/212/οικ.13260 με θέμα «Χορήγηση άδειας άσκησης ιδιωτικού έργου με αμοιβή» ορίζει ότι το άρθρο 127 όμως παρόλα αυτά όλες οι προκηρύξεις του τρέχοντος εξαμήνου για τους Εντεταλμένους Διδάσκοντες απαγορεύουν ρητά στους Δημοσίους Υπαλλήλους την παροχή Διδακτικού Έργου.
Σύμφωνα με το Κεφάλαιο Β, άρθρο 31 (άσκηση ιδιωτικού έργου με αμοιβή) του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα αλλά και τις έως τώρα προκηρύξεις των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων οι Δημόσιοι Υπάλληλοι είχαν το δικαίωμα να κάνουν αίτηση είτε ως Διδάσκοντες Π.Δ.407/80 είτε ως Ακαδημαϊκοί Υπότροφοι.
Σύμφωνα με το άρθρο 127 το οποίο ταυτίζεται με την ΑΔΑ:694Δ46ΜΤΛ6-ΨΒΒ/ 12-8-2022 με αριθμ. Πρωτ.: ΔΙΔΑ/Φ.69/212/οικ.13260 διαπιστώνεται ότι υπάρχει ένα κενό στο Νόμο μιας και 2 διαφορετικά άρθρα του ιδίου Νόμου αναφέρουν διαφορετικά πράγματα και η Παροχή Διδακτικού Έργου σύμφωνα με τα ανωτέρω είναι επιτρεπτή με γνωστοποίηση στην Υπηρεσία του κάθε Δημοσίου Υπαλλήλου.
Σύμφωνα με τα ανωτέρω φαίνεται να υπάρχει ένα κενό στο Νόμο το οποίο για το δεν επιτρέπει στους Δημοσίους Υπαλλήλους να κάνουν αίτηση για την Χορήγηση Διδακτικού Έργου και όλα τα Πανεπιστήμια στηρίζονται στο άρθρο 173 ενώ το άρθρο 127 αναφέρει ότι είναι δυνατή η διδασκαλία των Δημοσίων Υπαλλήλων σε Προγράμματα πρώτου και δεύτερου κύκλου σπουδών (επομένως προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα).
Η ανάγκη αναθεώρησης της εν λόγω διάταξης επισημαίνεται και σχετικό έγγραφο του Συνηγόρου του Πολίτη, στον οποίο ενδιαφερόμενοι απηύθυναν σχετικό ερώτημα, όπου η Αρχη καλεί το Υπουργείο Παιδείας να εξετάσει
το ενδεχόμενο αναθεώρησης της διάταξης της παρ. 9 του άρθρου 173 του ν. 4957/2022 (Α ́ 141), στην κατεύθυνση απαλοιφής της περίπτωσης ε ́ (υπάλληλοι με σχέση δημόσιου δικαίου ή ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου σε φορείς του δημόσιου τομέα) από τα εξαιρούμενα πρόσωπα της διαδικασίας ανάθεσης διδακτικού έργου σε εντεταλμένους διδάσκοντες, προκειμένου να διασφαλίζονται ισότιμες και δίκαιες προοπτικές πρόσβασης σε θέσεις διδακτικού προσωπικού στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα για όλες τις κατηγορίες εργαζομένων, με κριτήριο την προσωπική αξία και ικανότητά τους.
Δε θα έπρεπε σε νομοσχέδιο με θέμα την « Ενίσχυση του Δημόσιου Πανεπιστημίου –Πλαίσιο λειτουργίας…» το Α’ Κεφάλαιο να έχει άρθρα για την ουσιαστική κατοχύρωση του αυτοδιοίκητου των Πανεπιστημίων και τη χρηματοδότηση τους με βάση τους ενεργούς φοιτητές; αντί να ρυθμίζει οργανωτικά θέματα των πανεπιστημίων που θα έπρεπε να τα χειρίζονται τα Διοικητικά Συμβούλια των ιδρυμάτων με τις αναγκαίες μελέτες σκοπιμότητας που θα μπορούσε να εγκρίνει η ΕΘΑΑΕ;
Σύμφωνα με το άρθρο 173 αποκλείονται από διδασκαλία σε ΑΕΙ υπάλληλοι με σχέση δημοσίου δικαίου ή ιδιωτικού́ δικαίου αορίστου χρόνου σε φορείς του δημοσίου τομέα.
Με αυτό τον τρόπο αποκλείονται επιστήμονες δημόσιου υπάλληλοι και από την απόκτησης εμπειρίας για τη διεκδίκηση μιας θέσης ΔΕΠ.
Eπιβάλλεται η κατάργηση της παρ. 9 του άρθρου 173 του ν. 4957/2022 (Α 141) ούτως ώστε να μπορούν να διδάσκουν στα ΑΕΙ και υπάλληλοι με σχέση δημοσίου δικαίου ή ιδιωτικού́ δικαίου αορίστου χρόνου σε φορείς του δημοσίου τομέα
Άμεσα να καταργηθεί το άρθρο 173 του Ν. 4957/22, για το οποίο υπάρχει ήδη σχετική γνωμοδότηση του συνήγορου του πολίτη. Είναι πραγματικά πέραν κάθε επιστημονικής φαντασίας αυτό που συμβαίνει σε μια ευνομούμενη πολιτεία, σε ένα κράτος δικαίου να αποκλείεται κάποιος/α a priori από τη διεκδίκηση απασχόλησης ως εντεταλμένος διδάσκων, γιατί λ.χ. είναι δημόσιος υπάλληλος…
Εύλογο ερώτημα: Και πού, πώς θα κάνει κάποιος/α ενδιαφερόμενος/η την απαιτούμενη προϋπηρεσία, απόκτηση ακαδημαϊκής εμπειρίας;
Τι θα γίνει με τους δημοσίους υπαλλήλους που θέλουν να απασχοληθούν ως εντεταλμένοι διδάσκοντες; Ενώ διαβεβαιώσατε ότι θα επιλυθεί το ζήτημα δεν βλέπουμε πουθενά στο σχέδιο νόμου την κατάργηση του άρθρου 173 του Ν.4957/22. Υπενθυμίζω ότι και ο συνήγορος του Πολίτη έχει γνωμοδοτήσει υπέρ της κατάργησης της εν λόγω διάταξης.Προφανώς και δεν υπάρχει ασυμβίβαστο καθώς οι ώρες διεξαγωγής των μαθημάτων γίνεται εκτός ωραρίου.Επιπλέον γιατί να υπάρχει το όριο το 5 εξαμήνων;
Τι θα γίνει με τους δημοσίους υπαλλήλους που θέλουν να απασχοληθούν ως εντεταλμένοι διδάσκοντες; Ενώ διαβεβαιώσατε ότι θα επιλυθεί το ζήτημα δεν βλέπουμε πουθενά στο σχέδιο νόμου την κατάργηση του άρθρου 173 του Ν.4957/22. Υπενθυμίζω ότι και ο συνήγορος του Πολίτη έχει γνωμοδοτήσει υπέρ της κατάργησης της εν λόγω διάταξης.
Προφανώς και δεν υπάρχει ασυμβίβαστο καθώς οι ώρες διεξαγωγής των μαθημάτων γίνεται εκτός ωραρίου.
Επιπλέον γιατί να υπάρχει το όριο το 5 εξαμήνων;
Με αυτή τη λογική καταργήστε και την απαίτηση, στις κρίσεις μελών ΔΕΠ για δημοσίους υπαλλήλους, για ακαδημαϊκή εμπειρία.
Εφ’ όσον καταργείται ο ν. 2552/1997, μήπως θα ήταν δόκιμο οι διατάξεις του άρθρου 12 αυτού περί καθορισμού ποσοστού εισαγωγής υποψηφίων ειδικών κατηγοριών να ενταχθούν στο παρόν νομοσχέδιο, με στόχο το σύνολο των διατάξεων που διέπουν το ΕΑΠ να βρίσκεται σ’ ενιαίο κείμενο;