Αρχική Όγδοο Πρόγραμμα Πλαίσιο10. Κινητικότητα ερευνητών / πρόσβαση σε μεγάλες ερευνητικές υποδομές

10. Κινητικότητα ερευνητών / πρόσβαση σε μεγάλες ερευνητικές υποδομές

Πιστεύετε ότι η υποστήριξη της κινητικότητας των Ερευνητών χρειάζεται να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο;  Σε τι είδους διεθνή κινητικότητα θα έπρεπε να προσανατολιστεί το πρόγραμμα ώστε να βοηθήσει την Ελλάδα (πχ από και προς επιχειρήσεις, επαναπατρισμό, σύντομες επισκέψεις σε υποδομές, εργαστήρια, μακροχρόνια κινητικότητα).  Πιστεύετε ότι το πρόγραμμα υποστήριξης πρόσβασης σε μεγάλες ερευνητικές υποδομές πρέπει να ενισχυθεί και σε πιο βαθμό;

Σχόλια
  • 20 Ιουνίου 2011, 22:59 | Κώστας Γεωργίου

    Για τα μέλη ΕΠ των ΤΕΙ θα μπορούσαν να εφαρμοστούν αντίστοιχες διατάξεις στο νέο νόμο που θα δοθεί για ψήφιση, κατ’ αντιστοιχία με τα μέλη ΔΕΠ, που να διευκολύνουν την κινητικότητα προσωπικού.
    Για παράδειγμα, τα παρακάτω άρθρα του ΝΟΜΟΥ 2517/1997 (ΕΚΛΟΓΗ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΩΝ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ) δεν ισχύουν για τα μέλη ΕΠ (ενώ θα έπρεπε να ισχύουν και για μέλη ΔΕΠ και για μέλη ΕΠ):
    «Άρθρο 1, Παρ. 9. Μέλη ΔΕΠ, που υπηρετούν με οποιοδήποτε καθεστώς στα ΑΕΙ, έχουν δικαίωμα να υποβάλουν υποψηφιότητα σε οποιαδήποτε προκήρυξη με ανοικτή διαδικασία θέσεων μελών ΔΕΠ…
    Άρθρο 5 Παρ. 1. α) Τα μέλη ΔΕΠ…έχουν τη δυνατότητα μετακίνησης σε άλλο Τμήμα του ίδιου ή άλλου Πανεπιστημίου…».
    Η αντίστοιχη, με τα μέλη ΔΕΠ, διευκόλυνση στα μέλη ΕΠ να μπορούν να υποβάλλουν υποψηφιότητα σε άλλη προκήρυξη, ή να μετακινηθούν σε άλλο ΑΕΙ, έρχεται σε συμφωνία με την έννοια του «Κρατικού Υπαλλήλου» και θα είχε πολλαπλά οφέλη. Επίσης, η άρση του «αμετάθετου» για τα μέλη ΔΕΠ και ΕΠ (οι μεταθέσεις, ως γνωστόν, εφαρμόζονται σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες) θα ήταν ένα θετικό μέτρο.

  • 20 Ιουνίου 2011, 15:22 | Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης

    Δράσεις για την κινητικότητα των ερευνητών (π.χ. Δράσεις Marie Curie) πρέπει να διατηρηθούν και να συνδεθούν άμεσα με ερευνητικά προγράμματα (π.χ. έργα του προγράμματος «Συνεργασία»). Με τον τρόπο αυτό, οι ερευνητικές δράσεις θα ενισχύονται άμεσα από συμπληρωματικές δράσεις ανταλλαγής γνώσης, κατάρτισης, κ.λπ.

    Επιπλέον, θα πρέπει να ενισχυθούν οι ανταλλαγές με χώρες εκτός της Ευρώπης, ιδιαίτερα σε θεματικά πεδία στα οποία οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία έχουν προηγμένα εργαστήρια/ερευνητικά αποτελέσματα. Σε προγράμματα όπως το «Ερευνητικό Δυναμικό», όπου οι ανταλλαγές, επισκέψεις, κ.λπ. είναι επιλέξιμες δράσεις, η δυνατότητα συνεργασίας με χώρες εκτός ΕΕ δεν υπάρχει. Τα προγράμματα αυτά είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την Ελλάδα, όπου τα εθνικά κονδύλια για παρόμοιες δράσεις είναι ανύπαρκτα/περιορισμένα.

    Σε ότι αφορά στις Ερευνητικές Υποδομές, οι ερευνητικές κοινότητες, ως χρήστες αλλά και βασικοί συντελεστές της ανάπτυξης των ερευνητικών υποδομών, είναι σημαντικός παράγοντας στον συγκεκριμένο διάλογο. Η Ελλάδα, δεδομένου ότι παράγει σημαντικό επιστημονικό δυναμικό που θα μπορούσε να αποτελέσει συγκριτικό πλεονέκτημα για την ανάπτυξη και χρήση υποδομών – σε Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, θα πρέπει οπωσδήποτε να δώσει έμφαση και να στηρίξει δράσεις χρηματοδότησης της πρόσβασης σε Ερευνητικές Υποδομές (και regional research facilities).

  • 17 Ιουνίου 2011, 00:47 | MITROPOYLOS ANTONIS

    Στην Ελλάδα οι δαπάνες στην Έρευνα είναι πενιχρές. Στην Ελλάδα οι δαπάνες για την έρευνα και τεχνολογία αντιστοιχούν μόλις στο 0,6% του ΑΕΠ την στιγμή που οι δαπάνες της ΕΕ στην έρευνα και ανάπτυξη ανήλθαν κατα μ.ο. στο 2 % του ΑΕΠ (Φιλανδία και Γαλλία 4%).

    Στις ΗΠΑ οι δαπάνες για την Έρευνα βρίσκονται στο 2.6% .

  • 14 Ιουνίου 2011, 09:49 | Μιχάλης Καλογεράκης

    Για ποια κινητικότητα ακριβώς μιλάμε; Για ποια υποστήριξη στην έρευνα; Τη στιγμή που φεύγει ό,τι πιο πολυτιμότερο διαθέτει σε κεφάλαιο η χώρα, το ανθρώπινο δυναμικό της, για το οποίο το ελληνικό κράτος έχει ξοδέψει τόσα χρήματα για να του παρέχει μόρφωση, ποιο ακριβώς είναι το θέμα συζήτησης;

    Δεν υπάρχει κινητικότητα στην Ελληνική Έρευνα!!! Κάντε μια βόλτα στα Πανεπιστήμια και στα Ερευνητικά Ινστιτούτα να δείτε ότι έτσι όπως έχει κοπεί αυτή τη στιγμή η χρηματοδότηση, τα πάντα υπολειτουργούν. Τα πάντα αυτή τη στιγμή στον τομέα της έρευνας λειτουργούν από… φιλότιμο!!!!

    Κάθε ερευνητής, κάθε πανεπιστημιακός καθηγητής, ασχολείται με ό,τι του είναι πιο ενδιαφέρον τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Από τη στιγμή που δεν τίθενται στόχοι, δεν υπάρχει σχεδιασμός και σε ευρωπαϊκό αλλά και σε εθνικό επίπεδο για το «τι θέλουμε να κάνουμε το επιστημονικό δυναμικό της χώρας», μετά είναι επόμενο (πόσο μάλλον στην Ελλάδα που έχει και υπερπληθυσμό επιστημόνων) να εκφυλίζεται η κατάσταση.

    Γνώμη μου είναι:

    α) Να γίνει ένας οικονομικός προσδιορισμός του τι χρήματα μπορούν να διατεθούν αλλά να υπάρχει ένα βάθος χρόνου. Για παράδειγμα, σε ορίζοντα μιας δεκαετίας διαθέτουμε Χ χρήματα, στους συγκεκριμένους διακεκριμένους (υπάρχουν αντικειμενικά επιστημονικά κριτήρια για αυτό) ανθρώπους και αυτοί να έχουν την ελευθερία κινήσεων (μάθετε πώς δουλεύει η έρευνα στις ΗΠΑ και προσπαθήστε να ξεκολλήσετε και τους άσχετους στις Βρυξέλλες) για να φέρουν εις πέρας τους αντικειμενικούς σκοπούς του προγράμματος.

    β) Στην ουσία του ελέγχου, όλη η δομή των Ευρωπαϊκών επιχορηγήσεων έχει αποτύχει. Έχει εκφυλιστεί σε μια αέναη γραφή αναφορών (μόλις τελειώσεις τη γραφή της μιας Interim ξεκινάς να γράφεις για την επόμενη περίοδο μπας και τελειώσεις στο πρόγραμμα) και η ουσία είναι ΜΗΔΕΝ. Γιατί αυτή τη στιγμή, στις Βρυξέλλες, οι supervisors έχουν αποκοπεί πλήρως από την επιστήμη (τι νόημα έχει το να επιβλέπεις project Φυσικής και να έχεις phD οικονομικών;;;;;;;;) Αν δεν υπάρξουν άνθρωποι που να γνωρίζουν από έρευνα για να αναλάβουν διοικητικά πόστα, τότε καθίστε με τους οικονομολόγους και τους διοικητικούς που κάθονται και ρωτάνε «τι κάνει αυτό το εξάρτημα;», «τι κάνει το άλλο εξάρτημα;» με αποτέλεσμα κάποια λαμόγια να περνάνε σαν εξοπλισμό εργαστηρίου την καφετιέρα που αγόρασαν δώρο στη γυναίκα τους.

    γ) Από τη στιγμή που η Ελλάδα έχει αξιόλογους ανθρώπους πρέπει να επαναπροσδιορίσει τους στόχους της. Δε γίνεται να επιχορηγείται ο αγροτοτουρισμός και ένα σωρό πράγματα τα οποία αποδεδειγμένα υπερκοστολογούνται ιδιαίτερα όταν υπάγονται σε ευρωπαϊκά προγράμματα και να υποχρηματοδοτείται η έρευνα. Είναι ζωτικής σημασίας να λειτουργήσουν (έστω και μέσω ΟΑΕΔ στη χειρότερη) γραφεία συμβούλων οι οποίοι θα έχουν εμπειρία με το δαιδαλώδες σύστημα στο οποίο πρέπει να εκτεθεί όποιος νέος ερευνητής έχει μια πρόταση και να τον καθοδηγήσει βήμα-βήμα.

    δ) Επιτέλους, είτε πιέστε να εγκριθεί ο ΦΠΑ ως επιλέξιμη δαπάνη, είτε βρείτε έναν τρόπο για τον συμψηφισμό του ΦΠΑ. Δένετε τα χέρια σε όλο τον κόσμο!!!

    ε) Οι Πανεπιστημιακοί και οι Ερευνητές πρέπει επιτέλους να αξιολογηθούν με το κριτήριο των επιστημονικών δημοσιεύσεων και να παυθούν ΕΠΙΤΟΠΟΥ όσοι δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Υπάρχει κόσμος άνεργος, μορφωμένος 10 φορές περισσότερο από τον υπάλληλο στον ΟΑΕΔ και με όρεξη που για να επιβιώσει κάνει το σερβιτόρο. Επιτέλους ξεκαθαρίστε τον τόπο και κρατήστε τους Έλληνες επιστήμονες στην Ελλάδα!

  • 11 Ιουνίου 2011, 11:13 | nikos

    Ναι, στην κινητικότητα ερευνητών η ανταλλαγή απόψεων και μεθοδολογίας εργασίας δε μπορεί να τη ‘δεις’ μέσω internet εξάλλου ακόμα και τα ελληνικά ερευνιτικά κέντρα δεν έχουν τον ίδιο βασικό εξοπλισμό.

  • 10 Ιουνίου 2011, 21:15 | Χάρης

    Ποιός ο λόγος να επενδύουμε σε ανθρώπους που ξόδεψαν τα δημιουργικά τους χρόνια υπηρετώντας οικονομίες άλλων κρατών και επιστρέφοντας προσπαθούν να εφορμόσουν πρακτικές που δεν μπορούν να αφομοιωθούν και δεν ταιριάζουν στην εγχώρια κατάσταση; Να επενδύσουμε στις σύντομες επισκέψεις σε υποδομές και εργαστήρια του εξωτερικού, ναι. Να επενδύσουμε από και προς την επιχειρηματικότητα. Να επενδύσουμε στην δημιουργία τοπικών υποδομών, έξυπνων όσον αφορά την σχέση κόστους – απόδοσης. Όπως έγραψε ο κ. Σαμαράς δεν χρειαζόμαστε ένα CERΝ και δεν μπορούμε να το φτιάξουμε, ο αντιδραστήρας του Δημόκριτου που υπάρχει ήδη π.χ. γιατί να μην επισκευαστεί και αξιοποιηθεί;

    Υπάρχουν πολλοί τομείς τεχνολογίας αιχμής που δεν χρειάζονται τεράστια ποσά για να γίνουμε ανταγωνιστικοί, μερικοί μπορούν να έχουν και μεγάλη επίπτωση στην τοπική οικονομία αλλά και στο κύρος της χώρας. Γιατί να μην βγάζουμε εδώ τους καλύτερους π.χ. αρχαιολόγους, θαλάσσιους βιολόγους; Η έρευνα στην αγροτική παραγωγή στα δύσκολα εδάφη της χώρας μας; Τομείς υλικών υψηλής τεχνολογίας όπως νανοτεχνολογία, γιατί να μην επενδύσουμε σε τέτοιες κατευθύνσεις με σκοπό να γίνουμε αξιοσέβαστοι σε παγκόσμιο επίπεδο;

  • 10 Ιουνίου 2011, 08:21 | Μιχάλης λομβαρδέας

    Οποιοδήποτε πλαίσιο δεν θα βοηθούσε ανθρώπους σαν τον Τόμας Εντισσον, ο οποίος εστερείτο οποιονδήποτε ακαδημαϊκών προσόντων, να αναδείξουν την εφευρετικότητά τους, απευθύνεται απλά σε κατεστημένα πανεπιστημιακά ή ερευνητικά, με άγνωστη σχέση κόστους αποτελέσματος και, σίγουρα, δεν έχει σχέση με τον πολύ κόσμο.
    Ακόμη και η γλώσσα και η ορολογία που χρησιμοποιούνται στην Πράσινη Βίβλο περιορίζουν τον κύκλο αυτών οι οποίοι μπορούν να επωφεληθούν σε πολύ λίγους ειδικούς στην εκμετάλλευση ευρωπαϊκών προγραμμάτων εκ του πανεπιστημιακού, καθηγητικού και επιχειρηματικού κατεστημένου.
    Εν κατακλείδι πρόκειται για κοροϊδία όταν μας ζητείται ο σχολιασμός νομικών πλαισίων που αφορούν αποκλειστικά στο πώς θα μοιραστούν μεταξύ τους χρήματα οι ίδιοι και οι ίδιοι.

  • 7 Ιουνίου 2011, 13:49 | Αθανάσιος Σαμαράς

    Η χρήση του διαδικτύου όντως παρέχει τη δυνατότητα πρόσβασης σε πολλαπλές δεξαμενές πληροφορίας και δεδομένων, χωρίς ομως να υποκαθιστά ποτέ τη φυσική παρουσία και προσωπική εμπειρία.
    Η θεωρία της πληροφορικής βασίζεται στην επεξεργασία των δεδομένων, σε κάθε βήμα της χάνει ένα μέρος της πληροφορίας που δεν μας αφορά και θεωρείται θόρυβος, αναδεικνύοντας την επιθυμητή πληροφορία. Άρα κάθε χρήση ήδη επεξεργασμένης πληροφορίας (internet) σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστά τη φυσική παρουσία (μια εικόνα, χίλιες λέξεις λέει ο λαός μας), άλλωστε όπως και να περιγράψει κανείς το CERN δε νομίζω ότι είναι το ίδιο με το να βρεθεί εκεί.
    Οι ερευντητικές υποδομές σε ορισμένους τομείς που κρίνονται κρίσιμοι (με σταθερότητα για πάνω από 6 χρόνια), πρέπει να αποκτήσουν τις απαραίτητες υποδομές (στο μέτρο του δυνατού, φυσικά οχι CERN).

  • 6 Ιουνίου 2011, 19:50 | Μιχαήλ Αγγελόπουλος

    Οι πραγματικοί ερευνητές χρειάζονται εξασφάλιση των βασικών βιωτικών αναγκών τους και από εκεί και πέρα αξιόπιστα εργαλεία έρευνας.

    Η κινητικότητα ακούγεται παλαιομοδίτικη στην εποχή της νέας τεχνολογίας και του internet.

    Με την ευκαιρία, ίσως θα έπρεπε να υπάρξει σκέψη για τη δημιουργία ερευνητικών εταιρειών ως θεσμός.

    Αυτές θα μπορούν να είναι πιο επιθετικές σε θέματα έρευνας και καινοτομίας.

Σχόλια