Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 4Σχόλιο του χρήστη Γιώργος Μάτσος | 30 Δεκεμβρίου 2009, 09:46
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Μάτσος' | 30 Δεκεμβρίου 2009, 09:46

    Υπάρχει κατά τη γνώμη ένα σοβαρό σφάλμα, που έχει να κάνει με την απόρριψη του αναιτιολόγητου χαρακτήρα της απόρριψης. Λέει η κυβέρνηση ότι η κατάργηση του αναιτιολόγητου θα συμβάλει στο να τεθεί το ζήτημα της πολιτογράφησης υπό το κράτος δικαίου, δηλαδή, υπό το δικαστικό έλεγχο. Αυτό όμως είναι σφάλμα, και νομικό και θεσμικό. Υπάρχουν πολλά ζητήματα πολιτικής φύσης, που δεν μπορούν από τη φύση τους να τεθούν υπό το δικαστικό έλεγχο. Τίθεται, π.χ. υπό δικαστικό έλεγχο η κήρυξη πολέμου, η απόφαση για προσφυγή σε εκλογές, οι λεγόμενες "κυβερνητικές πράξεις", γενικότερα; Όχι. Η πολιτογράφηση μπαίνει μεν σε κάποιον τυπικό δικαστικό έλεγχο, αλλά όχι η αιτιολόγηση της απόρριψης της αίτησης, που εξομοιώνεται δηλαδή με κυβερνητική πράξη, de facto. Ποτέ δεν τέθηκε ζήτημα συνταγματικότητας της πρόβλεψης αυτής για το αναιτιολόγητο. Ο λόγος είναι ότι πολύ συχνά η πολιτογράφηση, στην πράξη, συνδέεται με ζητήματα εθνικής ασφάλειας, ζητήματα υπονοιών για το ποιόν του αιτούντος που δεν μπορούν να αποδειχθούν με τρόπο έγκυρο ενώπιον Δικαστηρίου κλπ. Αυτά όλα δεν μπορούν να μπουν στη ζυγαριά του δικαστικού ελέγχου. Πρέπει να αφεθούν στην απόλυτη διακριτική ευχέρεια της από την κυβέρνηση, δημοκρατικά ελεγχόμενης διοίκησης. Θα πρέπει να απολογούμαστε δηλαδή, ως κράτος, κάθε φορά που δεν θα δίνουμε ελληνική (και ταυτόχρονα, ευρωπαϊκή) ιθαγένεια, σε έναν επίδοξο τρομοκράτη, που είναι υπό παρακολούθηση από ελληνικές και ξένες μυστικές υπηρεσίες, ή αλλιώς να του πούμε ότι "είσαι ύποπτος για τρομοκράτης και γι' αυτό δεν σου δίνουμε υπηκοότητα". Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Η απόρριψη πρέπει να παραμείνει αναιτιολόγητη. Επαναλαμβάνω αυτό που έγραψα σε άλλο σχόλιο: άλλο τα δικαιώματα των μεταναστών στην κοινωνική ασφάλιση, στην περίθαλψη, στις κρατικές παροχές, στην ισότιμη συμμετοχή στην οικονομική και κοινωική ζωή, που όλα αυτά διασφαλίζονται και χωρίς ιθαγένεια, και άλλο η παροχή υπηκοότητας. Εκεί τους δίνεις δικαιώματα συνιδιοκτησίας στο κοινό σπίτι που λέγεται Ελλάδα. Δεν μπορείς να το θέσεις σε κρίση όμοια με αυτή που θέτεις άλλες διοικητικές πράξεις, δεν είναι το ίδιο. Πόσο μάλλον που τέτοιες πράξεις θα γίνουν σε μαζικό επίπεδο τα επόμενα χρόνια και συνεπώς το ανεξέλεγκτο στην πολιτογράφηση θα ενταθεί κατά πολύ.