Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Δέλλιου Μαρία | 30 Δεκεμβρίου 2009, 10:30
Υπουργείο Εσωτερικών Σταδίου 27, Αθήνα 10183 Τηλ.:2131364000, Email: info@ypes.gr email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@ypes.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Επιτέλους αποφάσισε μία ελληνική κυβέρνηση να πάρει αυτή τη σωστή και θαρραλέα απόφαση. Ελπίζω να μην κάνει πίσω και υποχωρήσει μπροστά στις φωνές των φανατικών, που δυστυχώς υποτιμούν πάρα πολύ τον ελληνικό πολιτισμό. Θα έπρεπε όλοι αυτοί που δεν ντρέπονται να φανερώνουν πόσο λίγη αυτοπεποίθηση έχουν σαν λαός και πόση λίγη πίστη στο Θεό της αγάπης, να ξέρουν ότι οι έλληνες ιστορικά δεν ήταν ποτέ ένας περιχαρακωμένος στον ευατό του λαός, από το φόβο του μην του πάρουν τον πολιτισμό του, αλλά αντίθετα η μεγάλη δύναμη του ελληνικού πολιτισμού ήταν ο συνεχής διάλογος με όλους τους γύρω πολιτισμούς. Σε κάθε φάση του πολιτισμού μας ιστορικά πηγαίναμε παντού και δημιουργούσαμε εμπορικούς σταθμούς και αποικίες και δεχόμαστε τους ξένους σαν στοιχεία δημιουργικά που θα τονώσουν την οικονομία. Οι Ρωμαίοι εξελληνίστικαν και τώρα εμεις θα χάσουμε τον πολιτισμό μας; Εκτός αν τον έχουμε παρατήσει μόνοι μας και καυχιόμαστε για πράγματα που δεν κατέχουμε, οπότε δεν μας φταίνε οι άλλοι, αλλά το ξερό μας το κεφάλι, η τεμπελιά μας και η ξενομανία μας. Ο ελληνικός πολιτισμός είναι ένα τρόπος ζωής και σκέψης που δεν τον χάνεις ποτέ, αν τον έχεις, και δεν λιγοστεύει καθόλου όσο κι αν τον δώσεις. Θα έπρεπε να τρέχουμε να τον δώσουμε σε όλους, σαν αντίδοτο στην ισοπέδωση της άκρατης και άκριτης κατανάλωσης, γιατί όταν έχεις και δεν δίνεις είσαι υπόλογος. Και μεις είμαστε υπόλογοι απέναντι σε όλη την ανθρωπότητα. Προσπαθούμε να πουλήσουμε τον πολιτισμό μας σε πακέτα τουρισμού μετρέποντάς τον σε ένα εύπεπτο καταναλωτικό προϊόν κι αυτό είναι όλο. Πού είναι η ανάπτυξη της φιλοσοφίας σήμερα που είναι μεγάλη ανάγκη οι ανθρωπιστικές αξίες να αντισταθούν στην αλλοτρίωση της εμπορευματοποίησης; Πού η μεγάλη λογοτεχνία και το θέατρο που θέτουν καυτά προβλήματα, κλασσικά και πανανθρώπινα, γιατί κατάφεραν να υψωθούν πέρα από το μίζερο εφήμερο; Πού είναι τουλάχιστον οι σοφοί διδάσκαλοι που να γνωρίζουν καλά τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και να είναι περιζήτητοι στα πανεπιστήμια του κόσμου όλου να εξηγούν, να διδάσκουν, να φωτίζουν, να κάνουν έστω με τους κόπους των αρχαίων περήφανους τους σημερινούς έλληνες; Πώς δικαιολογείται τόση έπαρση, τόσος εγωισμός και συγχρόνως τόσος φόβος; Πως αλλιώς παρά με τη νοοτροπία του απαίδευτου που νομίζει ότι έλληνας είναι όλη κι όλη μια ταμπέλα που μόνο αυτός δικαιούται να έχει και άμα του την πάρουνε κι αυτήν, τότε τι θα του μείνει; Μα είναι δυνατόν να είναι ίδιος με αυτόν τον μετανάστη; Σαν εκπαιδευτικός γνωρίζω ότι τα αλλοδαπά παιδιά στο σχολείο εργάζονται σκληρά για να ενσωματωθούν, προσπαθώντας να μάθουν τα ελληνικά όσο μπορούν καλύτερα όπως κάνουν άλλωστε και όλα τα ελληνόπουλα που βρίσκονται σε ξένες χώρες, χωρίς να επιθυμούν να τις κατακτήσουν ή δεν ξέρω γω τι άλλο. Η καΛύτερη μέθοδος για να δημιουργήσεις εχθρούς είναι να θεωρήσεις κάποιους εχθρούς και να τους συμπεριφέρεσαι έτσι. Από αυτή την άποψη το νομοσχέδιο έχει ήδη αργήσει πολύ.