Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Γιάννης Πανόπουλος | 30 Δεκεμβρίου 2009, 12:48
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Πανόπουλος' | 30 Δεκεμβρίου 2009, 12:48

    Θα μπορούσα να σχολιάσω άρθρο προς άρθρο το Σ/Ν αλλά απ' ότι διαπίστωσα από τα σχόλια δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι γιατί οι Έλληνες φοβόμαστε ότι αυτό το Σ/Ν μπορεί να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Θα προσπαθήσω επίσης να αναδείξω την υποκρισία που διακρίνει και τις δύο πλευρές, τόσο τους υπέρμαχους όσο και τους πολέμιους του νομοσχεδίου. Καταρχήν είμαι κατά του νομοσχεδίου, ως έχει, για τους εξής λόγους: Υπάρχει ήδη διαδικασία απόδοσης ιθαγένειας η οποία σημειωτεόν προσεγγίζει ικανοποιητικά τις αντίστοιχες διαδικασίες των ευρωπαϊκών χωρών. Όποιος διαθέτει καλή θέληση και δεν διακατέχεται από ιδεοληψίες μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει. Αντίθετα το Σ/Ν της κυβέρνησης απλοποιεί σε τέτοιο βαθμό την απόδοση ιθαγένειας ώστε αναπόφευκτα η Ελλάδα θα καταστεί πόλος έλξης για νέες μεταναστευτικές ροές. Ρωτώ και παρακαλώ να μου απαντήσετε ειλικρινά: σε ποια χώρα θα κατευθυνθούν τα εκατομμύρια νέων μεταναστών από την Ασία και την Αφρική, όταν η Γαλλία σταματά να χορηγεί βίζες, η Ιταλία προχωρά σε μαζικές απελάσεις και η Ισπανία σφραγίζει τα σύνορα της; Γνωρίζετε εσείς έστω και έναν μετανάστη ο οποίο δεν θα ήθελε να αποκτήσει υπηκοότητα κράτους μέλους της Ε.Ε μέσα σε μόλις πέντε χρόνια; Και τέλικά πόσους μετανάστες αντέχει αυτή η χώρα με την ανύπαρκτη παραγωγική βάση; Όσον αφορά τα παιδιά που έχουν γεννηθεί εδώ. Πιστεύω ότι αν έζησαν και πήγαν σχολείο εδώ τότε ναι μπορούν να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα, αν το θέλουν, όταν συμπληρώσουν το 18ο έτος της ηλικίας και εφόσον πρώτα απορρίψουν την υπηκοότητα των γονέων τους. Αυτό γίνεται στα περισσότερα δημοκρατικά κράτη της Ευρώπης, τα οποία τόσο μνημονέυουμε αλλά μόνο όταν μας συμφέρει. Τώρα θα προσπαθήσω να εξηγήσω τον δικαιολογημένο φόβο των Ελλήνων. Οι Έλληνες μέχρι το 1991 κοιμόμαστε με τα παράθυρα ανοιχτά το καλοκαίρι. Οι Έλληνες μέχρι το 1991 κάναμε τα ψώνια μας και τις βόλτες μας τις Κυριακές άφοβα στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Οι Έλληνες μέχρι το 1991 αφήναμε τα παιδιά μας να λένε μόνα τους τα κάλαντα στις γειτονιές. Οι Έλληνες μέχρι το 1991 χρησιμοποιούσαμε τα ΚΤΕΛ χωρίς το φόβο μήπως μας πάρουν ομήρους στο Ελ Μπασάν. Μπορεί να μου πει κάποιος, ειλικρινά πάλι, ποιο είναι το καθοριστικό στοιχείο που άλλαξε τα παραπάνω; Ο φόβος ενισχύεται από το γεγονός ότι πολλοί μετανάστες θέλουν να παραμέινουν μετανάστες στη συνείδηση αλλά με πλήρη δικαιώματα Έλληνα πολίτη. Λυπάμαι κύριοι αλλά αυτό δεν γίνεται. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός συμμετέχονατος στο διάλογο ο οποίος τόνισε "δεν είμαι λαθρομετανάστης, είμαι μετανάστης που γεννήθηκα στο μαιευτήριο Αλεξάνδρας". Όχι φίλε μου, είσαι παιδί μεταναστών που γεννήθηκες στο μαιευτήριο Αλαξέναδρας. Αν παρόλο που έχεις γεννηθεί στην Ελλάδα δηλώνεις από μόνο σου μετανάστης τότε λυπάμαι δεν δικαιούσαι την ελληνική υπηκοότητα. Τέλος, μια και πολλοί κατηγορούν την Ελλάδα για διακρίσεις, θα δεχόταν κάποιος φίλος από την Αλβανία για παράδειγμα 1,5 εκ. Σέρβους ή Βούλγαρους στη χώρα του; Ένας φίλος από το Μαρόκο θα δεχόταν 1,5 εκ. Νιγηριανούς; Ειλικρινά απαντήστε παρακαλώ. Και προς τους συμπατριώτες μου Έλληνες. Κύριοι αν σας ενοχλεί ο πραγματικά υπερβολικός αριθμός μεταναστών, προτρέψτε τα παιδιά σας να μαζέψουν καμιά ελιά, να πάνε στην οικοδομή, να πλύνουν καμιά σκάλα και να αφήσουν τα όνειρα για το δημόσιο. Γιατί οι εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που ρίζωσαν εδώ, το έκαναν βρίσκοντας δουλειές τις οποίες εμέις απορρίπτουμε. Ευχαριστώ για την υπομονή σας.