Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Η. Π. | 30 Δεκεμβρίου 2009, 14:59
  • Σχόλιο του χρήστη 'Η. Π.' | 30 Δεκεμβρίου 2009, 14:59

    Αλήθεια είναι ότι όλοι μας γνωρίζουμε μετανάστες και σαφώς μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι οι πλειοψηφία από αυτούς είναι άνθρωποι τίμιοι, εργατικοί και οικογενειάρχες που ήρθαν στην χώρα μας νόμιμα ή παράνομα με όνειρο, όραμα και ελπίδα. Φυσικά όλα αυτά και ακόμη περισσότερα αποτελούν αγαθά που δικαιούται κάθε άνθρωπος πέρα από την καταγωγή, το χρώμα, την παιδεία, την θρησκεία ή τη γλώσσα. Όμως υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στο δικαίωμα να ζεις νόμιμα σε μία χώρα και στο να αποκτήσεις την Ιθαγένεια που δίνει το δικαίωμα και τη δυνατότητα να καθορίζεις ακόμη και την Εθνική Κυριαρχία. Οι δύο αυτές έννοιες αποτελούν υπέρτατο αγαθό που κληρονομήσαμε από ανθρώπους που αγωνίστηκαν να την αποκτήσουν και το λιγότερο έχουμε υποχρέωση να την κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας και σαφώς αυτό δεν είναι Εθνικισμός. Εθνικιστής μπορεί να είναι “ο τρελός του χωρίου” που διώχνει τον κόσμο από την πλατεία φωνάζοντας “η πλατεία είναι δική μου” ( Σινεμά ο Παράδεισος) αλλά με τίποτα δεν είναι ο πολίτης που θέλει να έχει την δυνατότητα να ορίζει το μέλλον του τόπου του. Έχω την εντύπωση ότι η νομιμοποίηση τους, με το αναφαίρετο δικαίωμα να ζούνε στην Ελλάδα ασφαλείς, να εργάζονται σε αυτή, να μεγαλώνουν τα παιδιά τους, να απολαμβάνουν δικαιώματα όπως η εκπαίδευση και η ασφάλιση σαν όλους τους άλλους και παράλληλα να έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις θα έβρισκε σύμφωνους τους περισσότερους από εμάς. Είναι σαφές όμως, πως όταν το μέλλον μίας χώρας το καθορίζει η εκάστοτε κυβέρνηση, που στην πατρίδα μας εκλέγεται με περίπου τρία εκατομμύρια ψήφους και με διαφορά από την αντιπολίτευση που φλερτάρει το μισό εκατομμύριο, είναι επικινδύνου να αποκτήσουν το δικαίωμα αυτό άλλα τρία εκατομμύρια ανθρώπων. Δεν ζούμε σε ένα ιδεατό κόσμο γνωρίζουμε όλοι ότι η Ελλάδα έχει πολλούς φίλους αλλά και άλλους τόσους εχθρούς και τίποτα δεν μπορεί να εξασφαλίσει ότι δεν θα δημιουργηθεί μία νέα τάξη πολιτών που θα αποτελείται από Ανθέλληνες βαπτισμένους Έλληνες. Οι μετανάστες εξάλλου το μόνο που ζητούν είναι να αποκτήσουν το δικαίωμα να ζούνε νόμιμα στην χώρα μας, απολαμβάνοντας τα αγαθά που μπορεί να τους προσφέρει μια ευνοούμενη πολιτεία, δεν έχουμε δει ούτε κοινωνικές επαναστάσεις, ούτε τη διεκδίκηση της ιθαγένειας και δεν μπορώ να καταλάβω προς τι αυτή η απέραντη, απλόχερη και ανιδιοτελής καλοσύνη. Μήπως τελικά είναι άλλοι αυτοί που τους μαζεύουν από τα χωράφια, τις οικοδομές και τους δρόμους και τους ξυλοφορτώνουν. Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Δημοκρατία γεννήθηκε σε αυτή την χώρα όμως αυτοί που πριν από 2000 χρόνια έλεγαν ότι Έλληνες είναι όσοι διδάσκονται την ελληνική παιδεία το πλήρωσαν ακριβά και από τότε αμφισβητείται η Εθνική Κυριαρχία μας. Σε περίπτωση όμως που λόγω του φιλελεύθερου και δημοκρατικού μας χαρακτήρα αποφασίσουμε να προχωρήσουμε και στην παραχώρηση της Ιθαγένειας με ότι αυτό συνεπάγεται (θετικό και αρνητικό) τουλάχιστον να το αποφασίσουμε όλοι μαζί έχοντας επίγνωση της κατάστασης και αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μας. Αν δεν γίνει δημοψήφισμα για ένα τόσο σημαντικό θέμα ίσως πρέπει να σβήσουμε αυτή τη λέξη από το λεξιλόγιο μας.