Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη κωστας | 31 Δεκεμβρίου 2009, 10:04
Υπουργείο Εσωτερικών Σταδίου 27, Αθήνα 10183 Τηλ.:2131364000, Email: info@ypes.gr email Υπευθύνου Προστασίας Δεδομένων (DPO): dpo@ypes.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Ένα από τα επιχειρήματα όσων υποστηρίζουν πως οι μετανάστες και τα παιδιά τους πρέπει να παίρνουν εύκολα την ιθαγένεια και να έχουν δικαίωμα ψήφου τουλάχιστον στις δημοτικές εκλογές είναι το ακόλουθο, σε μια τυπική έκφρασή του: Πρόκειται για ανθρώπους που έχουν έρθει στη χώρα πριν από το 1991 και ζουν πλέον στην Ελλάδα για 2η και 3η γενιά, σημειώνει ο κ. Μοαβία. Πληρώνουν φόρους, προσφέρουν την εργατική τους δύναμη, τα παιδιά τους έχουν σπουδάσει εδώ, και όμως δεν έχουν δικαιώματα πολίτη... Με λίγα λόγια το επιχείρημα είναι το εξής: οι μετανάστες εργάζονται, πληρώνουν φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, συμβάλλουν δηλαδή στην οικονομική ζωή του τόπου όπως και οι Έλληνες. Πρέπει όμως να έχουν μόνο υποχρεώσεις ή πρέπει να έχουν και αντίστοιχα δικαιώματα; Πρόκειται για ψευδοδίλημμα. Οι μετανάστες έχουν δύο τεράστια προνόμια που αντισταθμίζουν πλήρως τις υποχρεώσεις τους: * Η Ελλάδα τους παραχώρησε το δικαίωμα να ζούνε και να εργάζονται στην Ελλάδα. Απολαμβάνουν ένα τεράστιο προνόμιο δηλαδή, το οποίο δεν απολαμβάνουν πάρα πολλοί άλλοι που θα το ήθελαν * Απολαμβάνουν τις υποδομές (δρόμοι, λιμάνια, κτίρια, δίκτυα, νοσοκομεία, σχολεία, κτλ.) που έφτιαξαν οι Έλληνες. Πράγματι συνεισφέρουν στην Ελληνική οικονομία με την εργασία τους, αλλά έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν αυτή την εργασία επειδή υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα υποδομών που την κάνει δυνατή. Οι μετανάστες δεν είναι καθόλου αδικημένοι λοιπόν. Γι' αυτά που δίνουν στην Ελλάδα έχουν πάρει ένα αντίτιμο. Δεν έχουν μόνο υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα: την δυνατότητα να ζούνε σε μια χώρα και να απολαμβάνουν τις υποδομές της. Έχουμε χάσει την κοινή λογική: το δικαίωμα να ζει και να απολαμβάνει κάποιος την Ελλάδα δεν είναι αυτονόητο, δεν είναι "ανθρώπινο δικαίωμα". Εκατοντάδες εκατομμυρίων πολιτών σε υπανάπτυκτες και ανατπυσσόμενες χώρες θα ήθελαν πάρα πολύ να αποκτήσουν αυτό το δικαίωμα. Γι' αυτό άλλωστε έρχονται. Φανταστείτε πως προσλαμβάνετε έναν κηπουρό για το σπίτι σας. Του δίνετε δωμάτιο να κοιμηθεί, μισθό, ασφάλιση, μια έτοιμη υποδομή (τον κήπο) στην οποία μπορεί να εργαστεί. Είστε υποχρεωμένοι να του δώσετε και μερίδιο στην περιουσία σας; Όχι βέβαια. Αν θέλετε βέβαια, μπορείτε να το κάνετε. Όμως δεν είναι δυνατόν αυτόματα, επειδή δούλεψε στο σπίτι σας για 5 χρόνια να αποκτάει ένα τέτοιο μερίδιο. Μέτοχοι με δικαίωμα ψήφου του Ελληνικού κράτους είναι οι Έλληνες πολίτες. Και αυτοί πρέπει να αποφασίζουν πόσοι και ποιοί θα αποκτήσουν συνιδιοκτησία στην περιουσία τους. Η Ελλάδα έχει εκπληρώσει πλήρως τις υποχρεώσεις της απέναντι στο μεταναστευτικό πληθυσμό. Παρότι οι περισσότεροι από αυτούς ήρθαν παράνομα, η Ελληνική πολιτεία τους εκχώρησε με τις διάφορες νομιμοποιήσεις το δικαίωμα να ζουν στη χώρα και να απολαμβάνουν τις υποδομές της, έχοντας ένα επίπεδο ζωής ανώτερο από αυτό των χωρών καταγωγής τους. Είναι κερδισμένοι οι μετανάστες επειδή βρίσκονται στη χώρα μας: το να πληρώνουν φόρους, τέλη, και εισφορές είναι η αυτονόητη δική τους υποχρέωση για τα προνόμια που απολαμβάνουν. Συνοψίζοντας: Οι μετανάστες δεν είναι "ριγμένοι" επειδή δεν έχουν ψήφο και ιθαγένεια. Ο αυτοματισμός στην χορήγηση ιθαγένειας και ψήφου που προωθεί το ΠΑΣΟΚ δεν είναι προφανής διόρθωση μιας αδικίας. Είναι αδιάκριτη εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων του Ελληνικού λαού. Γι' αυτό είναι απαραίτητο να γίνει δημόσιος διάλογος για το μεταναστευτικό και τη χορήγηση ψήφου/ιθαγένειας στους μετανάστες και τα παιδιά τους. Να σταματήσουν οι πολιτικοί να παίζουνε με βάση τις ιδεοληψίες τους ή τις εκλογικές τους σκοπιμότητες με τα δικαιώματα του Ελληνικού λαού και τις ελπίδες των μεταναστών. Πολιτογράφηση μόνο υπό αυστηρές και δίκαιες προϋποθέσεις που να σέβονται τόσο την επιθυμία του μετανάστη να γίνει πολίτης όσο και το δικαίωμα των πολιτών να αποφασίζουν ποιος θα γίνει πολίτης, χωρίς αυτοματισμούς.