Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 2Σχόλιο του χρήστη Κυνικός Διογένης | 31 Δεκεμβρίου 2009, 19:42
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κυνικός Διογένης' | 31 Δεκεμβρίου 2009, 19:42

    Λαμβάνοντας υπόψη τα εξής: 1)την απίστευτη ελαφρότητα ή και ανεπάρκεια των ελλήνων πολιτικών σε θέματα εξωτερικής πολιτικής (π.χ. κάποιοι από τους μουσουλμάνους της Δ. Θράκης αυτοαποκαλούνται Τούρκοι με την παρότρυνση του προξενείου της Κομοτηνής και με πρόδηλα και από άλλες αβρότητες εις βάρος της χώρας μας τα επεκτατικά σχέδια της Άγκυρας, προβάλλοντας το δικαίωμα τάχα του αυτοπροσδιορισμού. Γιατί να μην κάνουν το ίδιο αύριο-μεθαύριο και οι αλβανικής καταγωγής πολιτογραφηθέντες έλληνες ιθαγενείς; Την ίδια στιγμή οι έλληνες πολιτικοί, δεκαετίες τώρα, πιο πολύ αγωνιούν κοντόφθαλμα και μικρόψυχα για την επανεκλογή τους παρά για το αν θα υπάρχει ελληνικό κράτος για να κυβερνηθεί την επόμενη μέρα), 2)την παντελή άγνοια των ιδιαιτεροτήτων της ελληνικής ιστορίας (πολλοί από τους πολιτικούς μας έχουν σπουδάσει στο εξωτερικό και μάλιστα στις Η.Π.Α., με συνέπεια να έχουν διαμορφώσει μια χαλαρή και κάπως θολή πολιτιστική και ιστορική συνείδηση και νομίζουν ότι η Ελλάδα συνορεύει με τον...Καναδά), 3)την πασίδηλη συμμετοχή τους σε μυστικές διαβουλεύσεις ανθελληνικών κύκλων είτε αφελώς είτε με τη βούλησή τους(με την άνευ όρων υποταγή τους στα κελεύσματα της νέας εποχής στο όνομα της ξεθωριασμένης από την κατάχρηση προόδου, 4)την έλλειψη επαφής με τις αγωνίες, τα πάθη και τον ψυχισμό του απλού ελληνικού λαού (ο οποίος - να 'ναι άραγε συμπτωματικό; - στην πλειοψηφία του δεν έχει πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες και δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει τι μαγειρεύεται πίσω από τις πλάτες του, πολύ περισσότερο βέβαια δεν μπορεί να σχολιάσει τα τεκταινόμενα στο διαδίκτυο), και πάνω απ' όλα 5)την απύθμενη υποκρισία των ελλήνων πολιτικών μας, που έφτασαν στο σημείο να εξαπατούν το λαό με τέτοιου είδους δήθεν ανοικτές δημόσιες διαβουλεύσεις, που στην ουσία αποτελούν ένα προκάλυμμα καπνού δημοκρατικής επίφασης (στα πλαίσια του πολιτικού μάρκετιγκ της νέας εποχής), για να μεθοδεύσουν εν τω κρυπτώ τα νεοταξικά σχέδια για την αποδόμηση των εθνών και την ελεγχόμενη και αποτελεσματικότερη διαχείριση των ανθρώπινων πόρων, όπως υποτιμητικά καλούνται οι ανθρώπινες ψυχές και τα ανθρώπινα πρόσωπα. Εάν λοιπόν λάβουμε υπόψη όλα τα παραπάνω συν το γεγονός ότι, αν πράγματι νοιαζόταν και πονούσε για την Ελλάδα όλη αυτή η κουστωδία της πολιτικής μας ελίτ, δεν θ' άφηνε ατιμώρητο το έγκλημα της πυρπόλησης της αιματοβαμένης ελληνικής σημαίας (αλήθεια, κύριε Πρωθυπουργέ, θα τολμούσε ποτέ αμερικανός πολίτης να κάψει δημόσια το ανώτατο σύμβολο της ελευθερίας του αμερικάνικου έθνους, χωρίς να τιμωρηθεί;), Τότε καταλήγουμε αβίαστα στο αυτονόητο: ότι το μέγεθος της δυσπιστίας και της καχυποψίας απέναντι σε τέτοιου είδους νομοσχέδια είναι ασύλληπτο σε σύγκριση με το μέγεθος των καλών προθέσεων που μπορεί κάποιος να καταλογίσει σ’ αυτούς που τα επινοούν. Με εκτίμηση Κυνικός Διογένης