Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Αλεξάνδρα | 2 Ιανουαρίου 2010, 23:58
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αλεξάνδρα' | 2 Ιανουαρίου 2010, 23:58

    Εγώ έχω και τις εξής ερωτήσεις: Εάν αρκεί ο ένας γονέας να ζει νόμιμα στην Ελλάδα για πέντε χρόνια, αυτό σημαίνει ότι ο άλλος γονέας: α. ζει νόμιμα στην Ελλάδα για λιγότερο από πέντε χρόνια β. ζει στο εξωτερικό γ. ζει παράνομα στην Ελλάδα Τι γίνεται στις περιπτώσεις β και γ? β: Πώς θα υποβληθεί η κοινή δήλωση; Ταχυδρομικά; Και αν ο γονέας που ζει στο εξωτερικό δεν γνωρίζει ελληνικά, υπογράφει το πρωτότυπο ή μετάφραση; Και ποια μετάφραση θεωρείται αποδεκτή, από ποιον θα πρέπει να επικυρωθεί; γ. Ο γονέας που ζει στην Ελλάδα χωρίς τα απαραίτητα δικαιολογητικά μπορεί να κάνει τέτοια δήλωση; Τι γίνεται στις περιπτώσεις που ο ένας γονέας έχει αποβιώσει; Πώς μπορεί να αποδειχτεί αυτό στις περιπτώσεις που ο γονέας απεβίωσε στη χώρα καταγωγής; Τι γίνεται στις περιπτώσεις προσφύγων, όπου δεν μπορούμε να υποθέσουμε ούε ότι η χώρα καταγωγής είναι πρόθυμη να συνεργαστεί για την έκδοση των απαραίτητων δικαιολογητικών, ούτε ότι είναι πάντα δυνατή η εξουσιοδότηση άλλου προσώπου να συνδιαλλαχθεί με το κράτος καταγωγής με ασφάλεια; Τι γίνεται στις περιπτώσεις που οι δύο γονείς είναι διαζευγμένοι, σε διάσταση, ή ο ένας (ή και οι δύο) αγνοείται/αγνοούνται; (αυτό συνδέεται και με το ερώτημα ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη και κηδεμονία ασυνόδευτων ανηλίκων που έρχονται ως πρόσφυγες στη χώρα). Πιστεύω ότι για αποφυγή γραφειοκρατικού χάους θα πρέπει να αρκεί δήλωση του ενός γονέα/κηδεμόνα εκτός εάν και οι δύο γονείς ζουν στην Ελλάδα και μοιράζονται την κηδεμονία. Τέλος, υπάρχει κάποια εξασφάλιση ότι ο/η κηδεμόνας θα έχει/θα μπορεί να ανανεώσει την άδεια παραμονής του/της μέχρι την ενηλικίωση του παιδιού;