Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Αχιλλέας Λεφάκης | 3 Ιανουαρίου 2010, 11:35
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αχιλλέας Λεφάκης' | 3 Ιανουαρίου 2010, 11:35

    Πρώτα απ' όλα ένα σχόλιο σε όσους-ες επικαλούνται ζητήματα έλλειψης εθνικής συνείδησης από τους μετανάστες, αλλοίωση εθνικής ομοιογένειας, εθνικές απειλές κ.λ.π. για την μη απόδοση ιθαγένειας στους μετανάστες. Δεν θα σταθώ στους λόγους ύπαρξης αυτής της εθνικής ομοιογένειας ιστορικά ούτε στο ότι αυτή δεν επιτεύχθηκε αναίμακτα. Είναι η αντίληψη αυτή που συνοδευόμενη με το ότι οι Έλληνες είναι έθνος ιδιαίτερο στον κόσμο και ανάδελφο που αντιμετωπίζει απειλές από αόρατους εχθρούς, βάφτισε τους πρόσφυγες του 1922 από τους οποίους έχω την τύχη να κατάγομαι «τουρκόσπορους». Για ποια, αλήθεια, Ελλάδα θα μιλάγαμε τώρα χωρίς αυτούς; Είναι η ίδια αντίληψη που ευθύνεται για τη διχοτόμηση της Κύπρου και κατ’ αντιστοιχία για τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας όσο κι’ αν κάποιοι νομίζουν ότι αυτές οι εξελίξεις ήταν προϊόντα σχεδιασμών ξένων δυνάμεων. Ποιος εξυπηρέτησε αλήθεια αυτές τις δυνάμεις παίζοντας το χαρτί του εθνικισμού; Είναι η ίδια αυτή αντίληψη που συντηρεί την ένταση μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας (δύο συμμάχων κατά τα άλλα χωρών στο ΝΑΤΟ) για να δουλεύει η πολεμική βιομηχανία και να δίνονται τεράστια ποσά για εξοπλισμούς που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για κοινωνική πολιτική. Είναι η ίδια, τέλος, αντίληψη που ομογενοποιεί τα συμφέροντα του οποιουδήποτε μισθοσυντήρητου ή φτωχοδιάβολου από εμάς με τα συμφέροντα της επιχειρηματικής τάξης της χώρας μόνο και μόνο γιατί και οι μεν και οι δε ανήκουμε στο ίδιο έθνος . Όταν οι κύριες πολιτικές και οικονομικές επιλογές της χώρας γίνονται γιατί εξυπηρετούν τα συμφέροντα αυτής της τάξης. Για να περάσουμε στο νομοσχέδιο, είναι ένα δειλό βήμα προς τα εμπρός υιοθετώντας ένα τμήμα των αιτημάτων των αντιρατσιστικών και μεταναστευτικών οργανώσεων και αναγνωρίζοντας το αυτονόητο δικαίωμα του μετανάστη να συμμετέχει στις κοινωνικές διαδικασίες του τόπου που ζει. Είναι δειλό όσο δεν συνοδεύεται από μια νέα απλουστευμένη διαδικασία νομιμοποίησης. Το αποτέλεσμα είναι να αφορά ένα μικρό αριθμό μεταναστών και να εξαιρεί χιλιάδες παιδιά και χιλιάδες μετανάστες που, παρόλο που ζουν χρόνια στην Ελλάδα, δεν κατόρθωσαν να έχουν πρόσβαση στις διαδικασίες νομιμοποίησης, γιατί χάθηκαν στα γραφειοκρατικά γρανάζια των διαδικασιών απόκτησης, ελέγχων και ανανέωσης της αδείας παραμονής ή βρίσκονται σε ένα καθεστώς αβέβαιης και προσωρινής νομιμότητας.