Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη ANDREAS | 3 Ιανουαρίου 2010, 23:42
  • Σχόλιο του χρήστη 'ANDREAS' | 3 Ιανουαρίου 2010, 23:42

    Αγαπητέ Δημήτρη (σχόλιο 12280), αν η γερμανική κυβέρνηση που προέκυψε μετά από τον πόλεμο ήταν ελεύθερα εκλεγμένη και ανεξάρτητη (και όχι τοποθετημένη σε αυτή τη θέση και απόλυτα ελεγχόμενη από τους συμμάχους - οι οποίοι εκείνη την περίοδο προσπαθούσαν να περιθάλψουν τα θύματα των ναζί) πιστεύω πως δε θα έπαιρνε τόσο πολλούς μετανάστες και με τέτοιο τρόπο ώστε αυτοί να αποκτήσουν σταδιακά δικαιώματα μόνιμης παραμονής. Ούτε ένοιωθαν οι γερμανοί τόσες τύψεις ούτε χρειαζότανε τόσους εργάτες. Άλλος ήταν ο λόγος για τον οποίο επιβλήθηκε στην υποταγμένη τότε Γερμανία να εισάγει τόσο πολλούς μετανάστες και από λίγες και συγκεκριμένες εθνικότητες (κάτι που έγινε βάσει σχεδίου βέβαια). Ίσως να ήταν ο ίδιος λόγος για τον οποίο επιβάλλεται και στην Ελλάδα σήμερα. Για να διασπαστεί η εθνική ομοιογένεια και η κουλτούρα η οποία δε βολεύει κάποιους. Και να φτάσει στη σημερινή κατάσταση, όπου έχει πρόβλημα με την πολυάριθμη τουρκική κοινότητα αλλά και με νεοεισηγμένους μετανάστες. Ίσως να ήταν ο ίδιος για τον οποίο οι χώρες της Αφρικής χωρίζονται με ευθείες γραμμές, για να μπορούν δηλαδή οι δυτικοί να εφρμόζουν με την άνεσή τους το "διαίρει και βασίλευε". Θέλω δηλαδή να πω πως ακόμη και αν υπάρχει μεγάλη ανάγκη για εργατικά χέρια μπορεί αυτή να καλυφτεί με εισαγωγή ελεγχμένου ανθρώπινου δυναμικού από πολλές χώρες με αντίθετα χαρακτηριστικά μεταξύ τους ώστε να μη δημιουργηθεί συμπαγής με ενιαίες θέσεις μειονότητα και φυσικά κατά τρόπο που θα διασφαλίζεται η προσωρινότητα για την περίοδο που υπάρχει η εν λόγω ανάγκη. Προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ένα είδος rotation, δηλαδή ένα μέρος του συνόλου να αντικαθίσταται σε τακτά χρονικά διαστήματα με νέους εργάτες ώστε να μην αποκτά δικαιώματα μονιμοποίησης (όχι εργασιακά και οικονομικά που θα έπρεπε να αυτονόητα να έχει ώστε να αποφευχθεί η εκμετάλλευσή τους). Εννοείται, δε, πως σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να επιτρέπεται να εισέλθει ούτε 1 άτομο από χώρες (γειτονικές ή μη) με τις οποίες υπήρξε, υπάρχει ή μπορεί να υπάρξει έστω και υπόνοια διαφοράς με τη χώρα υποδοχής (βλέπε Αλβανία, Σκόπια, Τουρκία κ.ο.κ.). Και ένα μικρό παιδί μπορεί να αντιληφθεί πώς πρέπει να οργανωθεί η χρήση του ξένου δυναμικού ώστε να μην επέλθει βλάβη στα συμφέροντα της χώρας. Πόσο μάλλον οι καλοσπουδαγμένες ηγεσίες μας. Επομένως, προκύπτει πως δεν ενδιαφέρονται και τόσο για τα συμφέροντα της Ελλάδας ούτε για την τήρηση του πνεύματος του Συντάγματος.