Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Βαρλάγκας | 4 Ιανουαρίου 2010, 04:33
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Βαρλάγκας' | 4 Ιανουαρίου 2010, 04:33

    Αποσπάσματα από την ομιλία του *Σπυρίδωνος Τρικούπη* (υπό την ιδιότητά του ως πληρεξουσίου Μεσολογγίου) στην Συνεδρίαση ΞΕ’ (της 6 Μαρτίου 1844) της της Τρίτης Σεπτεμβρίου εν Αθήναις Εθνικής Συνελεύσεως προς καταρτισμό του πρώτου Συντάγματος της Ελλάδος. Η ομιλία είναι η πρώτη της συζήτησης περί του νόμου των εκλογών που θα συνόδευε (και συνόδευσε) το Σύνταγμα: «Ὀ νόμος τῆς ίθαγενείας καὶ ὁ νόμος τῶν έκλογῶν τῶν άντιπροσώπων εἶναι δύο νόμοι, ἀπὸ τὴν φύσιν καὶ τὴν έφαρμογὴν τῶν ὁποίων κρέμαται πολλάκις κατὰ μέγα μέρος ἡ εὐτυχία ἤ ἡ δυστυχία πολλῶν ἐπικρατειῶν. Εἴναι τόποι ἔχοντες χρείαν εἰσαγωγῆς ἔξωθεν κατοίκων, εῖναι καὶ ἔχοντες χρείαν ἐξαγωγῆς κατοίκων, εἴναι καὶ τόποι μὴ ἔχοντες χρείαν οὕτε εἰσαγωγῆς, οὕτε έξαγωγῆς κατοίκων. Ὑπὸ ποίαν τῶν τριῶν τούτων κατηγοριῶν θὰ θέσωμεν τὸν τόπον μας; αναμφιβόλως ὑπὸ τὴν κατηγορίαν τῶν τόπων τῶν ἐχόντων χρείαν είσαγωγῆς κατοίκων. Παραπονοῦμεθα καθ’ ἡμέραν, ὅτι τὰ ὅριὰ μας ὡς πρὸς μίαν Βασιλείαν εἶναι στενά• στενὰ εἶναι βεβαίως ἕως νὰ εύδοκήσῃ ὁ Θεὸς νὰ πλατυνθῶσι. Μόλον τοῦτο, ἄν ρίψετε τὸ βλέμμα σας εἰς ἕνα γεωγραφικὸν χάρτην, θα παραξενευθῆτε ἴσως πολλοὶ, βλέποντες ὅτι το Βασίλειὸν μας κατὰ τὰ σημερινὰ στενὰ ὅριὰ του, εἶναι πλατύτερον τοῦ Βασιλείου τοῦ Βελγίου• ἀλλὰ τὸ Βασίλειον τοῦ Βελγίου, τὸ στενώτερον τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος, εἶναι πεντάκις πολυπληθέστερον• ὁ μικρός λοιπὸν πληθυσμὸς μας μᾶλλον, ἤ ἡ στενότης τῶν ὁρίων μας εἶναι ἡ ἀληθὴς αἰτία τῆς δυστυχίας μας. Πῶς νὰ θεραπεύσωμεν αὐτὸ τὸ κακόν; ὅπως τὸ εθεράπευσαν καὶ ἄλλοι τόποι, εὑρεθέντες εἰς τὰς ὁποίας εὐρισκόμεθα περιστάσεις καὶ ἡμεῖς• έκτὸς ἅλλων μέσων, τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι τοῦ παρόντος καιροῦ νὰ ἀναφέρω, μεταχειρίσθησαν οἱ τόποι ἐκεῖνοι ἐπιδεξίως εἰς αὔξησιν τοῦ πληθυσμοῦ των τὰ περὶ ὧν ὁ λόγος δύο μεγάλα μέσα, τοῦ νόμου τῆς ίθαγενείας, καὶ τοῦ νόμου τῶν έκλογῶν. Πλατύνοντες τὰ ὅρια τῶν νόμων αὐτῶν, ὅ ἐστὶ μεταδίδοντες εἰς τοὺς ξένους γενναίως καὶ φιλοφρόνως τὰ δικαιώματα τὰ ὁποῖα ἀπελάμβανον οἱ ἴδιοι ἐντόπιοι, ἐπληθύνθησαν ἐντὸς ὁλίγου, ἐμεγαλύνθησαν, εύτύχησαν. Μέγα παράδειγμα μᾶς παρέχει ἡ Ἀρκτῴα Ἀμερικὴ, ὡς πρὸς ὅσα λέγω. Ἡ μεγάλη ἐκείνη πολιτεία, ἐκτὸς τῆς κηλίδος τῆς δουλείας τῶν μαύρων, κηλίδος, ἥτις δὲν ἀπενίφθη εἰσέτι κατὰ δυστυχίαν ἀπό τινας τῶν ἐπαρχιῶν της, εἴναι ἡ άγαθὴ μήτηρ ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, διότι εἰς ὅλους ἀνεξαιρέτως παντὸς γένους, πάσης θρησκείας καὶ πάσης γλώσσης ἀνοίγει τὰς μητρικὰς ἀγκάλας της. Ἡ κάθαρσις τοῦ ἐτεροχθονισμοῦ, διὰ νὰ εἴπω οὔτως, εἶναι τόσον σύντομος εἰς ὅλα τὰ Κράτη [Σ.Σ.: States] τῆς συμπολιτείας [Σ.Σ.: ομοσπονδίας], ὥστε εἴς τινα αύτῶν, ὡς εἰς τὴν Γεωργίαν [Σ.Σ.: Georgia], ὁ ετερόχθων διὰ νὰ ἔχῃ ψῆφον, ἀρκεῖ νὰ διατρίψῃ ἕξ μῆνας ἐντὸς τοῦ Κράτους [Σ.Σ.: State] καὶ διὰ νὰ ἔχῃ τὰ προσόντα τοῦ Βουλευτοῦ ἀρκεῖ νὰ διατρίψῃ ἕν ἔτος ἐντὸς τοῦ Κράτους [Σ.Σ.: State], καὶ τρεῖς μόνον μῆνας εἰς τὴν ἐπαρχίαν [Σ.Σ. κομητεία, county] ἥτις ἐκλέγει• ἑπτὰ δὲ έτῶν πολίτης ἀρκεῖ νὰ ᾖναι διὰ νὰ ἔχῃ τὰ προσόντα τοῦ Βουλευτοῦ εἰς τὴν γενικὴν ἀντιπροσωπείαν τῆς συμπολιτείας [Σ.Σ.: ομοσπονδίας]. Ἀλλ’ ὁ περὶ ἐκλογῆς νόμος μας, ὅπως παρουσιάζεται, ἀπαιτεῖ τὸ νὰ διέμεινεν ὁ ἔξωθεν έρχόμενος δώδεκα ἔτη ἐντὸς τῆς Ἑλλάδος, ἐξ ῶν τὰ πέντε ἀπαιτεῖ νὰ κατῴκησεν έντὸς μιᾶς έπαρχίας [Σ.Σ.: π.χ. Λοκρίδος]• άπαιτεῖ δὲ τὸ νὰ διέμεινεν ἐντὸς τῆς Ἑλλάδος ὅλην αὐτὴν τὴν δωδεκαετίαν κατὰ συνέχειαν, ὥστε ἄν τύχῃ, πρὸ τοῦ τέλους αύτῆς νὰ ἐξέλθῃ δι’ ὀλίγας ἡμέρας ἐκτός τοῦ Κράτους, εἰς οὐδὲν λογίζεται ὁ παρελθών χρόνος, καὶ πρέπει νὰ ἀρχἰσῃ πάλιν ἀπὸ τὸ ἄλφα [...] Τοιαύτην κτίζοντες πόλιν, δυνάμεθα νὰ ἔχωμεν πολλούς ἐνοικοῦντας; […] Τὸ γλυκὺ κλίμα τῆς Ἑλλάδος, ὁ άνέφελος ούρανὸς της, αἱ παλαιαὶ ἀναμνήσεις της, οἱ ἀφανεῖς δι’ ἡμᾶς καὶ ἀμετάλλευτοι εἰσέτι πόροι της εἶναι ἴσως τόσα θέλγητρα διά τινας πλουσίους, σοφούς ἤ βιομηχάνους ἀλλογενεῖς• ἀλλὰ κατέναντι τοιούτων νόμων, τὸ γλυκὺ μας κλίμα φαίνεται δριμὺ, ὁ ἀνέφελος ούρανὸς μας νεφελώδης, αἱ παλαιαὶ ἀναμνήσεις ἐξασθενοῦν, καὶ οἱ δι’ ἡμᾶς ἀφανεῖς πόροι, ἀφανέστεροι γίνονται δι’ αὐτοὺς. Πάλιν τὸ ἐπαναλέγω, ἄν τοιαύτην κτίζωμεν πόλιν, ὀλίγους ἔχομεν τοὺς οἰκοῦντας»