Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Βαρλάγκας | 4 Ιανουαρίου 2010, 06:09
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Βαρλάγκας' | 4 Ιανουαρίου 2010, 06:09

    Απαιτείται πιστεύω η παράθεση της αντίστοιχης Γαλλικής νομοθεσίας (με ρυθμίσεις ήδη από το 1973 ή το 1998 για την απονομή ιθαγένειας στα τέκνα των μεταναστών), αλλά και για κάποιες άλλες περιπτώσεις (όπως την απονομή της ιθαγένειας στη σύζυγο Γάλλου υπηκόου, όταν το ζευγάρι ζει στο εξωτερικό, π.χ. στην Αμερική για σειρά ετών – είχε τεθεί σχετικό ερώτημα στη διαβούλευση). Η Γαλλία είναι χώρα αναφοράς για το Ιδιωτικό Διεθνές μας Δίκαιο (και το Δίκαιο Ιθαγενείας ειδικότερα). Να κερδίσουμε έχουμε, όχι να χάσουμε, μελετώντας το Γαλλικό Δίκαιο Ιθαγένειας Σχετικά με τα τέκνα μεταναστών, σχηματικά: • Γέννηση του τέκνου στη Γαλλία + γέννηση του ενός γονέα στη Γαλλίας (εγγόνια των αρχικώς μεταναστευσάντων)  Γαλλική υπηκοότητα με τη γέννηση • Γέννηση του τέκνου στη Γαλλία + 5 χρόνια μόνιμης διαμονής του τέκνου εντός της κρίσιμης ηλικίας 11-18 ετών  Γαλλική υπηκοότητα με δήλωση στα 18. Υποχρέωση των αρχών (σχολεία, δήμοι κ.λπ.) για ενημέρωση σχετικά με αυτό το δικαίωμα • Γέννηση του τέκνου στη Γαλλία + 5 χρόνια μόνιμης διαμονής του τέκνου στην κρίσιμη ηλικία 11-16 ετών  Γαλλική υπηκοότητα με δήλωση στα 16 • Γέννηση του τέκνου στη Γαλλία + 5 χρόνια μόνιμης διαμονής του τέκνου στην κρίσιμη ηλικία 8-13 ετών  Γαλλική υπηκοότητα με δήλωση (των γονέων με συναίνεση του τέκνου) στα 13. Γιατί δεν εφαρμόζουμε αυτό το σύστημα ως έχει να τελειώνουμε; Η παροχή ιθαγένειας στα 18 με 3 χρόνια σχολείο 6-9 ετών ή 6 χρόνια διαμονή στο διάστημα 1-18 ετών, *χωρίς την απαίτηση γέννησης στην Ελλάδα*, ίσως δημιουργήσει προβλήματα. Νομίζω πάντως ότι το Γαλλικό σύστημα που για τα παιδιά που *γεννήθηκαν* στη χώρα, δίνει την υπηκοότητα είτε αμέσως αν είναι 3ης γενιάς, είτε με παρουσία της χώρα 8-13 ετών ή 11-16 ετών ή π.χ. 11-13 και 15-18 ετών ή 13-18 ετών, αν είναι 2ης γενιάς είναι μια χαρά. Έτσι κι αλλιώς ένα παιδί που δεν γεννήθηκε εδώ (π.χ. ήρθε 1 έτους και ζει 10 χρόνια σερί), μπορεί στα 11 του να πάρει την ιθαγένεια με τον κλασσικό τρόπο της πολιτογράφησης – ελληνική γλώσσα θα ξέρει από το σχολείο. Παρακάτω τα σχετικά άρθρα από τον Code Civil: ======================================================== Γαλλικός Αστικός Κώδικας [...] Βιβλίο I: Πρόσωπα Τίτλος 1Α: Περί της Γαλλικής ιθαγενείας [...] Κεφάλαιο II: Περί της Γαλλικής ιθαγενείας άμα τη γεννήσει Τμήμα 1o: Γάλλοι εκ καταγωγής Άρθρο 18 (Πράξη n° 73-42 της 9/1/1973) Είναι Γάλλος το παιδί, του οποίου ο ένας των γονέων τουλάχιστον είναι Γάλλος. Άρθρο 18-1 (Πράξη n° 93-933 της 22/7/1993) Πάντως, αν ένας μόνον των γονέων είναι Γάλλος, το παιδί, το οποίο δεν έχει γεννηθεί στη Γαλλία, έχει τη δυνατότητα να αποποιηθεί την ιδιότητα του Γάλλου εντός των έξι μηνών που προηγούνται της ενηλικίωσής του και εντός των 12 μηνών που της έπονται. (Πράξη n° 73-42 της 9/1/1973) Αυτή η δυνατότητα απώλλεται αν ο ξένος ή άπατρις γονέας αποκτήσει τη Γαλλική ιθαγένεια διαρκούσης της ανηλικότητας του παιδιού. Τμήμα 2ο: Γάλλοι εκ γεννήσεως στη Γαλλία Άρθρο 19 (Πράξη n° 73-42 της 9/1/1973) Είναι Γάλλος το παιδί που γεννήθηκε στη Γαλλία από γονείς αγνώστους. Πάντως, θα θεωρηθεί ως να μην έχει ποτέ υπάρξει Γάλλος, αν, στη διάρκεια της ανηλικότητάς του, θεμελιωθεί η καταγωγή του από ξένον και αν έχει, συμφώνως προς το εθνικό δίκαιο του γονέα του, την ιθαγένεια αυτού. Άρθρο 19-1 (Πράξη n° 73-42 της 9/1/1973) Είναι Γάλλος: 1. Το παιδί που γεννήθηκε στη Γαλλία από γονείς απάτριδες. 2. Το παιδί που γεννήθηκε στη Γαλλία από γονείς ξένους, για τους οποίους οι ξένοι νόμοι ιθαγένειας δεν επιτρέπουν με κανέναν τρόπο να μπορεί να μεταβιβασθεί η ιθαγένεια του ενός ή του ετέρου των γονέων του. (Πράξη n° 98-170 της 16/3/1998) Πάντως, θα θεωρηθεί ως να μην έχει υπάρξει ποτέ Γάλλος αν, στη διάρκεια της ανηλικότητάς του, η ξένη ιθαγένεια που απέκτησε ή κατείχε ο ένας εκ των γονέων του συνέβη να του μεταβιβάστηκε. Άρθρο 19-2 (Πράξη n° 73-42 της 9/1/1973) Θεωρείται Γάλλος το παιδί, του οποίου το πιστοποιητικό γεννήσεως έχει συνταχθεί σύμφωνα με το άρθρο 58 του παρόντος νόμου [Σ.Σ.: Ειδική περίπτωση που αφορά σε νεογέννητα παιδιά που ανακαλύπτονται εγκαταλελειμένα από τους γονείς τους] Άρθρο 19-3 [ΚΡΙΣΙΜΗ ΔΙΑΤΑΞΗ – ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ «ΔΙΠΛΟ IUS SOLI»] (Πράξη n° 73-42 της 9/1/1973) Είναι Γάλλος το παιδί που γεννήθηκε στη Γαλλία, όπου ο ένας από τους γονείς του τουλάχιστον έχει και αυτός ο ίδιος γεννηθεί. [Σ.Σ. Παράδειγμα: Παιδί που γεννήθηκε στο Παρίσι το 1985 από Αλγερινούς γονείς, αποκτά το 2011 δικό του τέκνο. Το παιδί αυτό (εγγόνι των αρχικών μεταναστών – 3η γενιά) αποκτά αυτόματα, άμα τη γεννήσει του, τη Γαλλική υπηκοότητα] Άρθρο 19-4 (Πράξη n° 73-42 της 9/1/1973) Πάντως, αν ένας μόνον των γονέων έχει γεννηθεί στη Γαλλία, το παιδί που είναι Γάλλος βάσει του άρθρου 19-3, έχει τη δυνατότητα να αποποιηθεί αυτήν την ιδιότητα εντός των έξι μηνών που προηγούνται της ενηλικίωσής του και εντός των 12 μηνών που της έπονται. Αυτή η δυνατότητα απώλλεται αν ο ένας των γονέων αποκτήσει τη Γαλλική ιθαγένεια διαρκούσης της ανηλικότητας του παιδιού. [...] Κεφάλαιο III: Περί της αποκτήσεως της Γαλλικής ιθαγενείας [...] Τμήμα Ι: Τρόποι αποκτήσεως της Γαλλικής ιθαγενείας […] Παράγραφος 2: Απόκτηση της Γαλλικής ιθαγένειας λόγω γάμου [...] Άρθρο 21-2 Ξένος ή άπατρις που συνάπτει γάμο με σύζυγο Γαλλικής ιθαγένειας, μπορεί μετά πάροδο τεσσάρων ετών από το γάμο με δήλωση, υπό την αίρεση ότι την ημερομηνία αυτής της δήλωσης η κοινότητα του βίου τόσο συναισθηματική όσο και ουσιαστική δεν έχει παύσει μεταξύ των συζύγων από το γάμο και ο Γάλλος σύζυγος διατηρεί την ιθαγένειά του. Η διάρκεια της κοινότητας του βίου αυξάνεται σε πέντε έτη όπου ο ξένος, τη στιγμή της δήλωσης, δεν αποδεικνύει αδιάκοπη και μόνιμη διαμονή τριών μηνών στη Γαλλία μετά το γάμο ή δεν προσκομίζει την απόδειξη ότι ο Γάλλος σύζυγός του ενεγράφη κατά τη διάρκεια της κοινότητας του βίου του στο εξωτερικό στον ληξιαρχικό κατάλογο των Γάλλων των εγκατεστημένων εκτός της Γαλλίας. Επίσης, γάμος τελεσθείς στο εξωτερικό οφείλει να αποτελέσει το αντικείμενο μεταγραφής στα Γαλλικούς ληξιαρχικούς καταλόγους αστικής κατάστασης. Ο ξένος σύζυγος οφείλει επίσης να αποδείξει επαρκή γνώση, αναλόγων των συνθηκών, της Γαλλικής γλώσσας. [Βλ. συνολικά τα άρθρα 21-1 έως 21-6: To 21-1 ορίζει ότι ο γάμος αυτός καθ’ εαυτός δεν μεταβιβάζει την ιθαγένεια στο σύζυγο, το 21-3, ότι η απονομή της ιθαγένειας στο σύζυγο με βάση τις διατάξεις του άρθρου 21-2 ισχύει από τη στιγμή υπογραφής της δήλωσης, το άρθρο 21-4 προβλέπει τη δυνατότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας να αφαιρέσει την ιθαγένεια από το σύζυγο για λόγους αναξιοπρέπειας ή μη-αφομοίωσης (πλην της γλωσσικής), το 21-5 ότι αν ο γάμος ακυρωθεί, η δήλωση του άρθρου 21-2 διατηρεί την ισχύ της για το σύζυγο που παντρεύτηκε σε καλή πίστη, και το άρθρο 21-6 ότι η ακύρωση γάμου δεν επιδρά ποσώς στην ιθαγένεια των παιδιών που αποκτήθηκαν απ’ αυτόν] Παράγραφος 3: Απόκτηση της Γαλλικής ιθαγένειας λόγω γέννησης και διαμονής στη Γαλλίας [ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ – είναι αντίστοιχα με τις διατάξεις του σχεδίου νόμου για απονομή ιθαγένειας στα παιδιά που πήγαν εδώ σχολείο Α’-Γ’ Δημοτικού ή έζησαν συνολικά 6 χρόνια μέχρι τα 18- εκεί όμως απαιτείται *και* η γέννηση στη χώρα] Άρθρο 21-7 (Πράξη n° 98-170 της 16/3/1998) Κάθε παιδί που γεννιέται στη Γαλλία από ξένους γονείς αποκτά τη Γαλλική ιθαγένεια με την ενηλικίωσή του, αν, εκείνη την ημερομηνία έχει την κατοικία του στη Γαλλία και είχε τη μόνιμη κατοικία του στη Γαλλία για μια περίοδο συνεχή ή διακεκομμένη τουλάχιστον πέντε ετών, από την ηλικία των έντεκα ετών και μετά. Τα πρωτοδικεία, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης, οι δημόσιοι οργανισμοί και υπηρεσίες, και ιδίως τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, οφείλουν να πληροφορούν το κοινό, και ιδίως τα πρόσωπα στα οποία έχει εφαρμογή η πρώτη παράγραφος, για τις διατάξεις εν ισχύι σε ζητήματα ιθαγένειας. Οι συνθήκες αυτής της πληροφόρησης ρυθμίζονται με διάταγμα του Συμβουλίου της Επικρατείας [Σ.Σ. σε εμάς: προεδρικό διάταγμα] Άρθρο 21-8 (Πράξη n° 98-170 της 16/3/1998) Ο ενδιαφερόμενος έχει την δυνατότητα να δηλώσει, υπό τις συνθήκες που προβλέπουν τα άρθρα 21-6 επ. και υπό την προϋπόθεση πως θα αποδείξει ότι έχει την ιθαγένεια ξένου κράτους, ότι αρνείται την ιδιότητα του Γάλλου εντός των έξι μηνών που προηγούνται της ενηλικίωσής του ή εντός των 12 μηνών που της έπονται. Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα θεωρηθεί ως μήποτε υπάρξας Γάλλος. Άρθρο 21-9 (Πράξη n° 98-170 της 16/3/1998) Κάθε πρόσωπο που πληροί τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 21-7 για να αποκτήσει την ιδιότητα του Γάλλου, χάνει το δικαίωμα να την αποποιηθεί, με την κατάταξή του στις ένοπλες δυνάμεις. Κάθε ανήλικος γεννηθείς στη Γαλλία από ξένους γονείς, που κατατάσσεται κανονικά ως εθελοντής, αποκτά τη Γαλλική ιθαγένεια την ημέρα της κατάταξής του. Άρθρο 21-10 (Πράξη n° 98-170 της 16/3/1998) [Εξαίρεση από τα ανωτέρα άρθρα 21-7 έως 21-9 των τέκνων ξένων διπλωματικών υπαλλήλων] Άρθρο 21-11 (Πράξη n° 98-170 της 16/3/1998) Ο ανήλικος που έχει γεννηθεί στη Γαλλία από ξένους γονείς, μπορεί από το 16ο έτος της ηλικίας του να λάβει τη Γαλλική ιθαγένεια, με δήλωσή του σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στα άρθρα 26 επ., αν, τη στιγμή της δήλωσης έχει στη Γαλλία την κατοικία του και αν έχει τη μόνιμη κατοικία του στη Γαλλία για περίοδο συνεχή ή διακεκομμένη τουλάχιστον 5 ετών από την ηλικία των 11 ετών. Υπό τις ίδιες προϋποθέσεις, η Γαλλική ιθαγένεια μπορεί να ληφθεί, στο όνομα του ανήλικου που γεννήθηκε στη Γαλλία από ξένους γονείς από τα 13 του έτη, με την προϋπόθεση της μόνιμης κατοικίας στη Γαλλία να πληρούται ξεκινώντας από το 8ο έτος της ηλικίας. Απαιτείται η συναίνεση του ενηλίκου κ.λπ.