Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Δάφνη Μ. | 4 Ιανουαρίου 2010, 11:29
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δάφνη Μ.' | 4 Ιανουαρίου 2010, 11:29

    Κατ' αρχάς, μία πρώτη επισήμανση αποτελεί το γεγονός ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο τιτλοφορείται "πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών..." ενώ στην ουσία του αποτελεί τροποποίηση του ισχύοντος Κώδικα της Ελληνικής Ιθαγένειας, στοιχείο που θα έπρεπε να αποτυπώνεται και στον τίτλο του Νομοσχεδίου. Επιπλέον και αναφορικά με την προτεινόμενη πρόσθηκη του άρθρου 1Α στον Κ.Ε.Ι., η οποία εισάγει για πρώτη φορά σε αυτήν την έκσταση την εφαρμογή του Ius soli (δίκαιο του εδάφους)σε αντίθεση με την εφαρμογή του ius sanguinis (δίκαιο του αίματος), αρχή που αποκλειστικά σχεδόν ακολουθεί και διέπει το σύνολο των νόμων που ρυθμίζουν την απόκτηση της Ελληνικής Ιθαγένειας από ιδρύσεως του Ελληνικού Κράτους, ήδη από την εφαρμογή του Αστικού Νόμου του 1856, μέχρι σήμερα, θα πρέπει να επισημανθούν τα ακόλουθα: 1α.Πιστεύω ότι η τόσο γενικευμένη εφαρμογή του δικαίου του εδάφους πρόκειται να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από τα θέματα που επιζητεί να λύσει και τούτο γιατί δεν προβλέπονται ασφαλιστικές δικλείδες που θα αποτρέψουν την σκόπιμη μετανάστευση, παράνομη ως επί το πλείστον, για την γέννηση παιδιών στην Ελλάδα. Εξάλλου η διατύπωση του σχετικού άρθρου που απαιτεί έναν από τους γονείς να διαμένει νόμιμα και μόνιμα στην Ελλάδα, μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει στο γεγονός αυτό, με εικονικές εκούσιες αναγνωρίσεις τέκνων από αλλοδαπούς νόμιμα διαμένοντες στην χώρα. Επιπλέον, είναι γνωστό, ότι δεν υφίσταται στο ισχύον νομοθετικό πλαισιο, η προϋπόθεση της νόμιμης διαμονής για τη σύνταξη συμβολαιογραφικών πράξεων εκούσιας αναγνώρισης, αλλά οι ανωτέρω περιπτώσεις εξαιρούνται ρητά, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες διατάξεις που απαγορεύουν σε υπηρεσίες ή δημοσίους λειτουργούς να παρέχουν Υπηρεσίες σε παρανόμως διαμένοντες αλλοδαπούς. 1β. Επιπλέον από την ανάγνωση του υπό πρόταση άρθρου δεν προκύπτει αν ο έλεγχος της 5ετούς μόνιμης και νόμιμης διαμονής, που σήμερα στις περιπτώσεις πολιτογράφησης ελέγχεται από τις Περιφέρειας, θα ελέγχεται από τα δημοτολόγια και αν για την πλήρωση των προϋποθέσεων αυτών θα εφαρμόζονται αναλογικά όσα ισχύουν σήμερα για την πολιτογράφηση (π.χ. κατοχή ταξιδιωτικού εγγράφου, ελλείψει αυτού ένσημα μόνο ΙΚΑ ή βεβαιώσεις φοίτησης). 2. Περαιτέρω και πάντα κατά την άποψη μου, θα πρέπει αντί του συγκεκριμένου άρθρου, όπως διατυπώνεται στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο, για τις κατηγορίες όσων γεννήθηκαν στην Ελλάδα και παρακολούθησαν Ελληνικά σχολεία να δίδεται η δυνατότητα "ιδιότυπης" πολιτογράφησης, με άλλα κριτήρια, ίσως και την απαλλαγή τους από την υποχρέωση καταβολής παραβόλου, ή με υποβολή σχετικής δήλωσης (και ορκωμοσίας) όπου η απόκτηση ή μη της Ελληνικής Ιθαγένειας θα συνδέεται ρητά με την βούληση του ατόμου και την επιθυμία του να αποκτήσει την Ελληνική Ιθαγένεια. Με τον τρόπο αυτό και θα εφαρμόζεται η ατομική βούληση ως βάση της Ιθαγένειας, όπου κάθε ένας που έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του θα έχει την ελεύθερη επιλογή για την Ιθαγένεια που θα φέρει. Παράλληλα με την ανωτέρω ρύθμιση δεν θα δημιουργηθούν θέματα που θα συνδέονται με την μη ύπαρξη ενότητας ιθαγένειας μεταξύ των μελών της ίδιας οικογένειας, προβλήματα που θα δημιουργηθούν μετά βεβαιότητας όταν τα ανήλικα τέκνα αλλοδαπών θα έχουν την Ελληνική Ιθαγένεια ενώ αντίθετα οι γονείς τους θα συνεχίζουν να έχουν αλλοδαπή ιθαγένεια. 3. Τέλος και αναφορικά με την παράγραφο 4, η αίτηση των γονέων ή του ιδίου θα πρέπει να αποτελεί προϋπόθεση για την απόκτηση της Ελληνικής Ιθαγένειας όσων γεννιούνται στο Ελληνικό έδαφος και δεν αποκτούν με την γέννησή τους αλλοδαπή ιθαγένεια. Επίσης θα πρέπει να διευκρινιστεί αν ως άγνωστης ιθαγένειας θα θεωρούνται και τα τέκνα των παρανόμων εισερχομένων στη χώρα αλλοδαπών, οι οποίοι στερούνται διαβατηρίου ή ταξιδιωτικού εγγράφου ή σκόπιμα καταστρέφουν αυτά, προκειμένου να μην είναι δυνατή η επαναπροώθησή τους. Περαιτέρω καμία αναφορά δεν γίνεται σε ένα άλλο μεγάλο ζήτημα, ήτοι της απόκτησης της Ελληνικής Ιθαγένειας από τους Ρωμά, καθότι ένας σημαντικός αριθμός ατόμων που ανήκουν στην ανωτέρω κατηγορία εξακολουθούν να στερούνται της Ελληνικής Ιθαγένειας, ενώ η απόκτηση της Ε.Ι. καθίσταται ιδιαίτερα δυσχερής καθότι σε αρκετές περιπτώσεις πρόκειται για άτομα μεγάλης ηλικίας, ενώ η απαρχαιομένη εγκύκλιος που χρονολογείται από το 1978 δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής στην πράξη.