Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Αλεξάνδρα Ζ. | 4 Ιανουαρίου 2010, 13:06
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αλεξάνδρα Ζ.' | 4 Ιανουαρίου 2010, 13:06

    Διαβάζοντας τα ατελείωτα μυνήματα μίσους και περιφρόνησης προς τους μετανάστες, καθώς και τις φοβικές αντιδράσεις για την υποτιθέμενη νόθευση ή κατάρρευση του έθνους, δεν μπορεί παρά να παρατηρήσει κανείς ότι έχει ανοίξει ένας πραγματικός οχετός εθνικιστικής και ρατσιστικής μισαλλοδοξίας που προκαλεί θλίψη, απογοήτευση μέχρι και αηδία για το μέγεθος των προκαταλήψεων που επικρατούν. Επιπλέον, ακόμα και τα σχόλια που υιοθετούν έναν πιο επιστημονικοφανή λόγο, ή επικαλούνται την εμπειρία άλλων ευρωπαϊκών χωρών, για να τεκμηριώσουν, υποτίθεται, την ακαταλληλότητα του νομοσχεδίου, εμφορούνται από την ίδια ξενοφοβική λογική που θεωρεί ότι μπορεί - και πρέπει - να υπάρξει κάποια εθνική καθαρότητα. Ωστόσο το ελληνικό έθνος-κράτος (όπως και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά έθνη-κράτη) ουδέποτε υπήρξε 'καθαρό' παρά μονάχα στις εθνικιστικές φαντασιώσεις της εκάστοτε κυρίαρχης πολιτικής εξουσίας, και μόνο μέσα από πρακτικές καταστολής και αποκλεισμού των πολλών εθνοτικών, γλωσσικών και θρησκευτικών μειονοτήτων που ζούσαν εδώ. Η καθαρότητα που επικαλούνται ως επιθυμητή συνθήκη οι διάφοροι σχολιαστές επιδιώχθηκε μόνο στην ναζιστική Γερμανία και στην Αλβανία του Χότζα. Και στην πρώτη περίπτωση, η παγκόσμια κοινότητα καταδίκασε την εξολόθρευση των ανεπιθύμητων άλλων (Εβραίων, τσιγγάνων, κομμουνιστών κ.α.) ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Στην δεύτερη περίπτωση ο απομονωτισμός οδήγησε στην πλήρη κατάρρευση του καθεστώτος. Το προτεινόμενο νομοσχέδιο όχι μόνο είναι απαραίτητο, αλλά είναι ίσως και πολύ λίγο καθώς αφήνει απ' έξω ένα πολύ μεγάλο ποσοστό μεταναστών και παιδιών μεταναστών που δυστυχώς δεν θα πληρούν τις αυστηρές προϋποθέσεις που ορίζουν οι παρούσες διατάξεις. Οι μετανάστες είναι και θα παραμείνουν κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και χρειάζεται επιτέλους να τους αναγνωρίσουμε ως ισότιμα μέλη, αποδίδοντάς τους τα δικαιώματα που απορρέουν για κάθε άλλο πολίτη της χώρας. Είναι αδιανόητο να υποστηρίζουμε ότι θα πρέπει να παραμείνουν εδώ είτε ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, είτε ως σιωπηλά εργατικά χέρια, πολύ περισσότερο δε ότι θα πρέπει να τους διώξουμε. Οι ζωές που έχουν χτίσει εδώ με πολύ κόπο δεν είναι ούτε ανταγωνιστικές ούτε ασύνδετες με τις ζωές όσων από μας αποκαλούμαστε 'έλληνες'. Οι ζωές μας είναι συνδεδεμένες άρηκτα και αμετάκλητα, και το γεγονός αυτό όχι μόνο υπονομεύει αλλά εμπλουτίζει την κοινωνία που μαζί συνδιαμορφώνουμε. Το αν είναι 'νόμιμοι' ή 'παράνομοι' δεν έχει να κάνει με την ανθρώπινη υπόστασή τους, αλλά με την έλλειψη πολιτικών και θεσμικών ρυθμίσεων που να προβλέπουν την είσοδο και εγκατάσταση τους στη χώρα. Τόσο από την άποψη των ανθρώπινων δικαιωμάτων, όσο και από την άποψη μιας ρεαλιστικής πολιτικής διαχείρησης, τα δικαιώματα των μεταναστών για ισότιμη συμμετοχή είναι ο μόνος δρόμος για να προχωρήσουμε με γνώμωνα το δίκαιο και όχι την βία.