• Σχόλιο του χρήστη 'Αλεξάνδρα Ζ.' | 4 Ιανουαρίου 2010, 16:27

    Ο ρατσιστικός και εθνικιστικός λόγος, δείγματα του οποίου διαβάζουμε σε αμέτρητα σχόλια της διαβούλεσης, δεν αντανακλά μόνο ατομικές προκαταλήψεις, αλλά, κυρίως, αποτυπώνει και οργανώνει σχέσεις κυριαρχίας/υποτέλειας μεταξύ διαφορετικών κοινωνικών υποκειμένων-ομάδων. Το ποιός θεωρείται κάθε φορά ότι έχει το δικαίωμα να αξιώνει πολιτική ισχύ/πολιτικό λόγο δεν είναι συνάρτηση κάποιας εσωτερικής ουσίας (π.χ. της επικαλούμενης εθνικής συνείδησης, της ελληνικής ταυτότητας κλπ.) αλλά των συσχετισμών δυνάμεων και των κυρίαρχων κανονιστικών προτύπων που κατασκευάζουν κάποια υποκείμενα ως δικαιούχους (π.χ. Έλληνες πολίτες, νόμιμους μετανάστες) και άλλα ως μη-δικαιούχους (π.χ. λαθρομετανάστες). Ο ρατσισμός δεν είναι απλώς μια εσφαλμένη ή παράλογη αντίληψη για την κατωτερότητα και διαφορετικότητα του άλλου, είναι σχέση εξουσίας με πολλές διαστάσεις: οικονομικές, πολιτικές, πολιτισμικές. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι η εναντίωση στην απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας από τα παιδιά των μεταναστών δεν εδράζεται μόνο στην συμβολική σημασία της ταυτότητας, αλλά αφορά και στην περιφρούρηση των ποικίλων άλλων κοινωνικών και οικονομικών προνομοίων όσων ανήκουν στην κατηγορία των 'δικαιούχων'. Η αναγνώριση της ισότιμης συμμετοχής των μεταναστών - δηλαδή των μέχρι τώρα 'μη δικαιούχων' - σημαίνει και πιθανή ανακατανομή αυτών των προνομοίων. Υπό αυτό το πρίσμα, η αντίθεση στο ρατσισμό δεν είναι μόνο ηθικής τάξης, αλλά ουσιαστικό πολιτικό ζήτημα, με την έννοια ότι αποτελεί παρέμβαση στις υπάρχουσες σχέσεις εξουσίας, και στην κατανομή των πολιτικών-κοινωνικών προνομοίων που απορρέουν από αυτές. Για παράδειγμα, η παρούσα διαβούλευση είναι ήδη ελλειπής χωρίς τη συμμετοχή και φωνή των ίδιων των μεταναστών σχετικά με τα ζητήματα των δικαιωμάτων τους.