Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Georgios T | 5 Ιανουαρίου 2010, 15:19
  • Σχόλιο του χρήστη 'Georgios T' | 5 Ιανουαρίου 2010, 15:19

    Οι γονείς της κυρίας όταν πήγαν στον Καναδά, δεν πήγαν φαντάζομαι περνώντας τον Βερύγγιο Πορθμό ως λαθρομετανάστες. Αν πήγαιναν με αυτό τον τρόπο το σίγουρο θα ήταν ότι θα τους απέλαυναν άμεσα. Μεγάλωσα σε μια επαρχιακή πόλη όπου η έλευση , στις αρχές της δεκαετίας του 80, των πρώτων οικονομικών μεταναστών , Πολωνών, μου έδωσε μια πραγματικά πολύ καλή εικόνα για την τιμιότητα και την εργατικότητα των ανθρώπων αυτών που προσπαθούσαν να ξανακτίσουν τη ζωή τους. Η πόλη που μεγάλωσα κέρδισε από αυτούς γιατί : • Σε αντίθεση με τους έλληνες ήταν ειδικευμένοι σε αυτό που δήλωναν ότι έκαναν (Είχαν επίσης και τις αντίστοιχες πιστοποιήσεις από το Πολωνικό κράτος). • Σε αντίθεση με τους περισσότερους έλληνες εργάτες , αγαπούσαν τη δουλειά τους και την εξέλισσαν. • Ήταν κοντά σε εμάς από πλευράς κουλτούρας και τρόπου διαβίωσης. • Δεν δημιουργούσαν προβλήματα στις σχέσεις τους με την κοινωνία. Βέβαια λίγοι από αυτούς είχαν σαν στόχο να μείνουν στην Ελλάδα .Οι ποιο πολλοί περίμεναν να εξασφαλίσουν βίζα για τις ΗΠΑ και τον Καναδά και οι περισσότεροι τα κατάφεραν επειδή εκεί είχαν συγγενείς ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ εκτιμήθηκε η εργασιακή τους πιστοποιημένη εμπειρία. Εφόσον το ερώτημα είναι αν πρέπει να δοθεί υπηκοότητα σε τέτοιους ανθρώπους, η απάντηση κατά τη γνώμη μου είναι ξεκάθαρα ναι. Αλλά μόνο σε τέτοιους και με πολύ αυστηρά κριτήρια . Το αν έχει γεννηθεί ένα παιδί στην Ελλάδα δεν έχει καμία σημασία και πάλι κατά τη γνώμη μου. Νομίζω ότι το απόλυτα λογικό είναι : 1. Να υπάρξει μια μελέτη των αναγκών της χώρας για επιπλέον εργατικό δυναμικό. 2. Να δοθούν , εφόσον προκύψει από τη μελέτη, σοβαρά κίνητρα για επαναπατρισμό των ελλήνων της διασποράς. 3. Με βάση την παραπάνω μελέτη και αφού προκύψουν ανάγκες που δεν καλύπτονται από την προηγούμενη παράγραφο , να προχωράμε σε εκχώρηση ιθαγένειας ,υπηκοότητας κλπ σε αλλοδαπούς. Μέχρι τότε ,κατά τη γνώμη μου, είναι αναγκαίο να απαιτήσουμε από τους εταίρους μας στην Ε.Ε. (αν μπορούμε βεβαίως ακόμη να απαιτούμε) : • Tην συντεταγμένη και από κοινού φύλαξη των συνόρων της Ε.Ε.(θα γλιτώσουμε και αρκετά από τις αμυντικές μας δαπάνες) • Την ελεύθερη διακίνηση των μεταναστών εντός Ε.Ε. από τη στιγμή που οποιοδήποτε κράτος μέλος τους έχει παράσχει κάρτα εργασίας. Μέχρι τώρα το «οικονομικό μας θαύμα» στηρίχθηκε στην πλήρη αναρχία στον εργασιακό τομέα, πχ όποιος θέλει δηλώνει εργολάβος και χρησιμοποιώντας τις ορδές των ρακένδυτων ανειδίκευτων και «αχαρτογράφητων» λαθρομεταναστών για να πλουτίσει.(Επειδή είμαι μηχανικός σας λέω ότι κανείς από εσάς δεν πρέπει να είναι σίγουρος για το σπίτι του) Το ΙΚΑ ζητά ένσημα για αυτούς τους ανθρώπους με κόστος διπλάσιο της αμοιβής τους. Η ύπαιθρος ερημώνει γιατί όλοι οι νέοι ονειρεύονται τα τρία και εξήντα του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα. Ας οργανώσουμε λοιπόν πρώτα το κράτος μας σε όλα τα άλλα και μετά ας ασχοληθούμε και με το θέμα των ξένων. Αν οργανωθούμε εδώ θα μείνουν μόνο οι απαραίτητοι. Και σε κάθε περίπτωση ας αποφεύγουμε να συγκρίνουμε , από πλευράς οργάνωσης , το βόθρο που λέγεται ελληνικό κράτος με τον Καναδά , τις ΗΠΑ , τη Δυτική Ευρώπη ή ακόμη και πολλές χώρες που ξεκίνησαν να αναπτύσσονται μετά από εμάς αλλά πλέον είναι πολύ κοντά μας ή μπροστά μας.