Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Τ.Π. | 5 Ιανουαρίου 2010, 15:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'Τ.Π.' | 5 Ιανουαρίου 2010, 15:43

    Θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να αναφέρω τη δική μου προσωπική ιστορία και καλώ όλους όσους πραγματικά ενδιαφέρονται για το θέμα να μου δώσουν μία απάντηση - λύση στο πραγματικό (και όχι θεωρητικό) θέμα "ζωής" που αντιμετωπίζουμε μαζί με τη σύντροφό μου: Η σύντροφός μου (από το 2004 είμαστε μαζί) είναι 26 χρονών. Είναι Χριστιανή Ορθόδοξη. Έχει γεννηθεί στον Πειραιά (Τζάνειο συγκεκριμένα) το 1984 και μένει στην Ελλάδα από τότε (δεν θα μπορούσε να μένει και αλλού άλλωστε!). Οι γονείς τις οι οποίοι ήταν Αιγύπτιοι, κατοικούσαν στην Αίγυπτο μέχρι που γνωριστήκαν και αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο πατέρας ήταν Χριστιανός Ορθόδοξος εξ'αρχής, η μητέρα όμως ήταν Μουσουλμάνα καθότι προερχόταν απο παραδοσιακή Αιγυπτιακή Οικογένεια. Για να μπορέσουν να παντρευτούν αναγκάστηκαν να φύγουν από την Αίγυπτο και να αναζητήσουν την τύχη τους στην Ελλάδα (από τύχη ή ατυχία τελικά επέλεξαν την Ελλάδα). Φτάνωντας εδώ η μητέρα άλλαξε θρησκεία και έγινε και αυτή Χριστιανή Ορθόδοξη προκειμένου να πραγματοποιηθεί ο Γάμος με τον σύντροφο που είχε επιλέξει (πατέρα). Για όσους γνωρίζουν το να αλλάξει θρησκεία από το Μουσουλμανισμό στο Χριστιανισμό μία γυναίκα θεωρείται ποινικό αδίκημα στην Αίγυπτο και τιμωρείται (ούτως ή άλλος) με λιθοβολισμό (λέω ούτως ή άλλως γιατί μπορεί να μην γράφεται πλέον στα επίσημα νομοθετικά βιβλία αλλά είναι κοινός τρόπος αντιμετώπισης τέτοιων περιπτώσεων. Μάλιστα είναι υπερήφανος όποιος μουσουλμάνος βρει και και καταδώσει κάποια τέτοια περίπτωση. Αυτά τα αναφέρω γιατί εξηγούν τους λόγους για τους οποίους η Μητέρα δεν έχει προσέλθει στην Αιγυπτιακή Πρεσβεία προκειμένου να δηλώσει τον Γάμο αυτό που προήλθε κατόπιν αλλαγής του Θρησκεύματός της (καθότι υπήρχε ο φόβος και η βεβαιότητα ότι θα τη συλλάβουν και θα την έστελναν πίσω στην Αίγυπτο με τις συνέπειες που ήδη ανέφερα). Η "κοπέλα" που γεννήθηκε 1 χρόνο μετά το γάμο στον Πειραιά όπως είπα, μεγάλωσε στην Αθήνα, πήγε σε ελληνικό σχολείο (σε όλες τις βαθμίδες), γνωρίζει να γράφει και να μιλάει άπταιστα ελληνικά (ενώ Αραβικά μπορεί μόνο να μιλάει και να καταλαβαίνει), συμμετέχει στις θρησκευτικές και άλλες παραδόσεις των ελλήνων και έχει μεγαλώσει μαθαίνοντας ΜΟΝΟ τον ελληνικό τρόπο ζωής και την ελληνική ιστορία. Στην πατρίδα των γονιών της δεν έχει πάει ποτέ και φυσικά λόγω του φόβου που υπάρχει στη μητέρα της δεν θέλει να έχει καμία σχέση με την Αίγυπτο. Επιπλέον δεν γνωρίζει πολλά πράγματα για την Αίγυπτο και δεν νιώθει να τη συνδέει τίποτα με αυτή. Στην οικογένεια αργότερα προστέθηκαν 1 ακόμα κορίτσι και 1 αγόρι. Το περίεργο είναι ότι μέχρι να καταφέρουν οι γονείς να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια ώς μόνιμοι κάτοικοι της Ελλάδας και κατόπιν σχετικής τους αίτησης, τα χρόνια πέρασαν με αποτέλεσμα όταν κάποια στιγμή ο πατέρας πήρε την Ελληνική Ιθαγένεια (μετά από 20 χρόνια παραμονής και εργασίας νόμιμα στην Ελλάδα), προσπάθησε να βγάλει ταυτότητα και στις 2 κόρες του οι οποίες τότε ήταν 19 και 20 χρονών αντίστοιχα αλλά και στο γιο ο οποίος ήταν 14. Το αποτέλεσμα ήταν να του πουν από τις αρμόδιες αρχές ότι για τα κορίτσια που έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους δεν μπορεί να γίνει κάτι ενώ το αγόρι μπορεί να βγάλει κανονικά ταυτότητα (εφόσον ο πατέρας και η μητέρα στο μεσοδιάστημα έχουν πολιτογραφηθεί Έλληνες). Τα ενήλικα κορίτσια θα έπρεπε να κάνουν μόνες τους πλέον αίτηση, αρχικά για πράσινη κάρτα, και στη συνέχεια για ενδεχόμενη απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας!!! Για όλα αυτά τα παραπάνω βέβαια θα έπρεπε να προσκομίσουν ταυτότητα, ή διαβατήριο...!!! Βεβαίως για να βγει διαβατήριο, πρέπει να υπάρχει ταυτότητα, αλλά βεβαίως βεβαίως τα παιδιά που είχαν γεννηθεί στην ΕΛΛΑΔΑ και δεν είχαν κάνένα χαρτί (παρά μόνο ήταν προστατευόμενα μέλη στην πράσινη κάρτα του πατέρα) δεν είχαν ούτε ταυτότητα να προσκομίσουν ούτε διαβατήριο. Μόνο μία βεβαίωση που λέει ότι υπάρχουν και μία ληξιαρχική πράξη γεννήσεως. Αυτή τη στιγμή η σύντροφός μου (που είναι η μεγάλη κόρη της ιστορίας) είναι 26 χρονών. Έχει σπουδάσει αισθητικός και προσπαθεί να δουλέψει εδώ κι εκεί (χωρίς φυσικά να μπορεί να διεκδικήσει ούτε αξιόλογο μισθό, ούτε ένσημα, ούτε ασφάλιση). Δεν έχει ταυτότητα (δηλαδή για το ελληνικό κράτος ουσιαστικά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ), δεν μπορεί να βγεί εκτός της Ελλάδας και δεν μπορεί ούτε καν να παντρευτεί! Δεν ανήκει καν στην περίπτωση αλλοδαπής που παντρέυεται προκειμένου να λάβει τα απαραίτητα χαρτιά. ΑΚόμα και αυτό δηλαδή αν θέλαμε να κάνουμε δεν υπάρχουν τα στοιχεία προκειμένου να προχωρήσουμε σε μία νόμιμοποίηση της σχέσης μας και κατ' επέκτασην της "ύπαρξής" της. Και ρωτώ: "Είναι δυνατόν οι δύο ΓΟΝΕΙΣ και ο ένας ΑΔΕΡΦΟΣ να είναι ΕΛΛΗΝΕΣ και οι δύο κόρες να μην είναι τίποτα και να μην μπορούν να λάβουν την ελληνική ιθαγένεια?" Δεν είναι δίκαιο να μπορούν ξεκινώντας από την δική τους βούληση να γίνουν ΕΛΛΗΝΕΣ (αφού μόνο αυτή την πατρίδα γνωρίζουν και μόνο για αυτή θα πέθαιναν)???? Είπαμε...να μην ανοίξουμε ούτε τους ασκούς του Αιόλου αλλά ούτε και να κωφεύουμε σαν κράτος σε πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν άνθρωποι γύρω μας χωρίς να νιώθουν οτι "υπάρχουν" πραγματικά! Γιατί κύριοι όλα αυτά που σας λέω, έρχεται ο κάθε υπαλληλάκος του δημοσίου και στον αγώνα που κάνει καθημερινά η κοπέλα μου για να αποκτήσει ύπαρξη και έχοντας ήδη εξηγήσει όλα τα παραπάνω, έρχεται και της λέει απλά "ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ Η ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ!". Παρακαλώ για τα σχόλιά σας. Ελπίζω σε μία λύση προκειμένου να παντρευτούμε και να προχωρήσουμε τη ζωή μας σαν άνθρωποι. Υ.Γ. Επειδή δεν έχω μιλήσει για μένα καθόλου εγώ είμαι Έλληνας Πολίτης, έχω γεννηθεί εδώ, ο πατέρας μου έχει καταγωγή από την Κρήτη και η μητέρα μου από Κωνσταντινούπολη (άραγε οι γονείς της μητέρας μου που ήρθαν από την Κων/πολη πόσο πιο Έλληνες θεωρούνται από τους γονείς της κοπέλας μου που ήρθαν από την Αίγυπτο ώστε εγώ να είμαι πιο Ελληνας από εκείνη??? Ρητορικό το ερώτημα...)