Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη ΤΡΥΦΩΝ | 6 Ιανουαρίου 2010, 20:41
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΤΡΥΦΩΝ' | 6 Ιανουαρίου 2010, 20:41

    Το ζήτημα της απόδοσης ψήφου είναι εξόχως πολιτικό και ελάχιστα ανθρωπιστικό.Και αυτό διότι τα πολιτικά δικαιώματα βρίσκονται πέρα από τα πλάισια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα οποία επιδιώκουν να κατοχυρώσουν θεμελιώδεις δυνατότητες όπως αυτές της επιβίωσης,της ελευθερίας, της ισότητας ενώπιων των νόμων ενός εκάστου κράτους. Στην Ελλάδα,όπως και σε άλλες χώρες στα πλαίσια της συζήτησης για το παρόν νομοσχέδιο, δεν αντιπαρατίθενται οι "ανθρωπιστές " και οι "απάνθρωποι", οι εκμεταλλευτές και οι απελευθερωτές των μεταναστών αλλά οι εθνικόφρονες και οι διεθνιστές ή πιο απλά σε γενικές γραμμές η δεξιά και η αριστερά.Βέβαια η τελευταία πάντα αυτοπαρουσιαζόταν και αυτοπροσδιοριζόταν ως ο κύριος φορέας του ανθρωπισμού και της ελευθερίας του ανθρώπου και κατηγορούσε την πρώτη για την αντίθετη δράση.Βέβαια και εγώ μπορώ να πω ότι είμαι ο Μέγας Ναπολέων αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς δε θα γίνω ποτέ και ούτε και θα με αναγνωρίσουν ποτέ ως τέτοιον.Τα πεπραγμένα της αριστεράς όπου απέκτησε την εξουσία πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, δεν της έχουν πιστώσει στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ανθρωπίνου γένους τους τίτλους στους οποίους αυτή αυτοαναγορεύεται. Όσον αφορά το ζήτημα της απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας στους ξένους μετανάστες, οι απάντηση είναι πολύ ξεκάθαρη για έναν πολιτικοποιημένο δεξιό και αριστερό αντίστοιχα. Οι μεν δεν θέλουν οποιαδήποτε απόδοση αυτού του δικαιώματος στους ξένους και οι δε το επιθυμούν αναφανδόν.Γιατί λοιπόν όλος αυτός ο διάλογος;Μα προφανώς για να πεισθεί ο απολιτικοποιημένος μέσος Έλληνας, ο οποίος δε ξέρει που πάνε τα τέσσερα έξω από το πλαίσιο της οικογένειας και της εργασίας του.Διότι ο δεξιός δεν πρόκειται ποτέ να πείσει τον αριστερό για το ορθό των επιχειρημάτων του και αντίστροφα καθώς αντιμετωπίζουν το ζήτημα από εντελώς διαφορετική σκοπιά εξ'αιτίας των εξαιρετικά διαφορετικών αξιών τους. Το κακό είναι ότι και οι δύο πλευρές, με εξαίρεση ίσως την "Χρυσή Αυγή" από τη μία και τις όποιες αναρχικές ομάδες και κινήσεις από την άλλη, δεν επικαλούνται τους λόγους που πραγματικά πιστεύουν για να επιδοκιμάσουν ή αποδοκιμάσουν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Οι μεν δεξιοί τάσσονται κατά του νομοσχεδίου,επικαλούμενοι ζητήματα νομιμότητας εισόδου των μεταναστών στη χώρα καθώς και αδυναμίας αφομοίωσης τους λόγω του μεγάλου αριθμού τους. Οι δε αριστεροί από την άλλη τάσσονται υπέρ επικαλούμενοι λόγους δικαιοσύνης και ισονομίας. Τα παραπάνω επιχειρήματα έχουν πράγματι υπόσταση αλλά είναι δευτερεύουσας και ήσσονος σημασίας σε σχέση με το ζήτημα που πραγματικά διακυβεύεται εδώ πέρα.Το κορυφαίο ζήτημα που τίθεται με αυτό το νομοσχέδιο είναι ένα και μακράν το ουσιοδέστερο απ'όλα. Η ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.Αυτό που πραγματικά κρίνεται είναι αν κατ'αρχάς οι γηγενείς Έλληνες θα συνεχίσουν να έχουν την απόλυτη κυριαρχία και εξουσία σε αυτή τη χώρα ή αν θα την μοιραστούν με τους ξένους μετανάστες οι οποίοι θα "βαπτισθούν" και αυτοί ως τέτοιοι. Δεύτερον σε έναν μακροπρόθεσμο ορίζοντα κρίνεται το αν το ελληνικό έθνος θα συνεχίσει να υφίσταται ή όχι ή κατά μια τρίτη εκδοχή μετεξελιχθεί σε ένα συναταγματικό έθνος πολιτών, όπως τα έθνη της αμερικανικής ηπείρου, όπου ο συνδετικός κρίκος των εκεί διαβιούντων δεν είναι οι κοινοί ιστορικοί και πολιτιστικοί (βάλε μέσα θρησκεία, ήθη και έθιμα και αντιλήψεις περί κοινής καταγωγής) δεσμοί, αλλά το κοινό θεσμικό και οικομικοκοινωνικό πλαίσιο. Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν στον σύχγρονο και κυρίως τον μη πολιτικοποιημένο Έλληνα είναι το εξής:Επιθυμείς να ζεις σε ένα ΚΡΑΤΟΣ ΕΘΝΙΚΟ ή κοινώς σε ένα ΚΡΑΤΟΣ-ΕΘΝΟΣ ή απλούστερα σε ένα κράτος που θα ορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τους πολιτικούς και νομικούς θεσμούς του,χωρίς κανένα είδους ιδιαίτερο εθνικό, θρησκευτικό και πολιτισμικό χαρακτήρα, βλέπε Η.Π.Α. Όπως προανέφερα η απάντηση είναι αυτονοήτη για πολιτικοποιημένους δεξιούς και αριστερούς.Να διευκρινήσω εδώ ότι στη διεθνιστική άποψη περιλαμβάνονται και οι νεοφιλεύθεροι δεξιοί, που είναι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης και σχεσόν εξίσου απάτριδες με τους αριστερούς, ορμώ μενοι από την υλιστική κοσμοθεώρηση της ιστορίας όπως ακριβώς και οι αριστεροί διεθνιστές. Το πρόβλημα επαναλαμβάνω είναι ότι τόσο οι μεν όσο και οι δε αποκρύπτουν τους πραγματικούς λόγους της επιδοκιμασίας ή αποδοκιμασίας του νομοσχεδίου και καταφεύγουν σε γενικά και επιδερμικά επιχειρήματα.Παραδείγματος χάριν, οι δεξιοί επικαλούνται την έλλειψη νομιμότητος της εισόδου των μεταναστών στην χώρα, πράγμα το οποίο θα παρέλειπαν σε περίπτωση που όπως οι αριστεροί, τους επιθυμούσαν να βρίσκονται εδώ και θα ξεχνούσαν πολύ εύκολα αυτή τη παρατυπία.Επίσης ο υπερβολικός τους αριθμός για την κοινωνία και την οικονομία δεν θα ήταν καθόλου πρόβλημα αν αυτοί οι 2 εκατομμύρια άνθρωποι ήταν π.χ έλληνες της διασποράς, που ας υποθέσουμε ότι λόγω της οικονομικής κρίσης, επέστρεφαν πίσω για κάτι καλύτερο ή τουλάχιστον για ν'αποφύγουν τα χειρότερα. Οι αριστεροί από την άλλη δεν θα ήταν και τόσο πρόθυμοι να συμφωνήσουν στην χορήγηση πολιτικών δικαιωμάτων, αν οι μετανάστες ήταν πλούσιοι ευρωπαίοι αστοί οι μεσο αστοί που επένδυαν στην Ελλάδα και αγόραζαν γη και περιουσίες για να περνούν εδώ τα καλοκαίρια τους και τα γηρατεία τους ή αποδεδειγμένοι αντικομμουνιστές ή πάλι ομογενείς στους οποίους την απόδοση του δικαιώματος ψήφου δεν βλέπουν με καλό μάτι καθώς είναι στην πλειοψηφία τους δεξιοί.Σε αυτή τη περίπτωση τα περί ανθρωπισμού και κοινωνικής δικαιοσύνης θα γίνονταν πολύ γρήγορα γαργάρα. Ο πραγματικός λόγος για τον οποίο οι δεξιοί δεν επιθυμουν την απόδοση του δικαιώματος ψήφου στους μετανάστες είναι διότι δεν επιθυμούν κανενός είδους ένταξη των τελευταίων στην ιστορική πραγματικότητα της χώρας και τους έθνους.Θέλουν το ελληνικό έθνος όπως είναι σήμερα, αναλλοίωτο και απόλυτο κυρίαρχο στη χώρα και τους θεσμούς της.Δεν θέλουν ούτε ν'αλλάξει χαρακτηριστικά και χαρακτήρα και ούτε ν'ατονήσει ως έννοια του έθνους στη συλλογική συνείδηση των ελλήνων. Από την άλλη οι αριστεροί θέλουν ακριβώς το αντίθετο.Θέλουν, όπως ήθελαν πάντα ως γνήσιοι διεθνιστές τον αφανισμό του ελληνικού και κάθε εθνικού μορφώματος.Θεωρούν ιστορικά ότι τα έθνη είναι ιδεολογικά κατασκευάσματα των αστών, τα οποία χρησιμοποιούνται για ν'αμβλύνουν την ταξική συνείδηση των προλεταρίων.Και επειδή η τελευταία είναι βασική προϋπόθεση για την συγκρότηση κάθε εργατικού κινήματος, πρέπει όλα προς τούτο τα εμπόδια να εξαφανιστούν, συνεπώς και το έθνος, το ελληνικό στην προκειμένη περίπτωση. Το ότι οι παραπάνω αποτελούν τις γνήσιες απόψεις των πολιτικοποιημένων δεξιών και αριστερών αντίστοιχα, το γνωρίζει καθείς ο οποίος γνωρίζει την εθνικιστική και κομμουνιστική ιδεολογία αντίστοιχα ή απλά έχει μιλήσει με κάμποσους αντιπροσωπευτικούς ανθρώπους της μιας ή της άλλης πλευράς.Δεν το ξέρει συνήθως όμως ο μέσος απολιτικοποιημένος έλληνας ο οποίος αποτελεί και την πλειοψηφία των ελλήνων ψηφοφόρων....ακόμα!Γι'αυτόν οι δύσκολες, βαριές και σκληρές προσεγγίσεις είναι κουραστικές, βαρετές,ενοχλητικές. Τα θέλει όλα εύγευστα,εύπεπτα και σε ωραίο περιτύλιγμα.Δεν θέλει να τρομάζει ακούγοντας περί εθνικών κινδύνων, αφανισμών, εγρήγορσης, κινητοποίησης και αντιπαράθεσης.Γι'αυτό τόσο οι μεν όσο και οι δε του σερβίρουν γλυκανάλατα και light επιχειρήματα.Οι δεξιοί για να τον ανασκουμπώσουν και να του τραβήξουν τη προσοχή στο θέμα και οι αριστεροί για να τον καθυσηχάσουν και να τον αποκοιμήσουν μέχρι να ξυπνήσει σε μια Ελλάδα διαφορετική από αυτή που ήξερε μέχρι πριν πάρει τον υπνάκο του. Το ερώτημα λοιπόν προς τους ψηφοφόρους, διότι μόνο η εν λόγω ιδιότητα ενδιαφέρει τους πολιτικούς μας, είναι αυτό που ανέφερα και παραπάνω.Θέλουμε από δω και στο εξής ΚΡΑΤΟΣ-ΕΘΝΟΣ ή απλά ΚΡΑΤΟΣ;Η ένταξη των μεταναστών στους ελληνικούς πολιτικους θεσμούς τους βάζει πλήρως μέσα στο παιχνίδι των πολιτικών αποφάσεων και της εξουσίας, στο ίδιο επίπεδο που βρίσκονται σήμερα οι έλληνες.Ως εκ τούτου η ελληνική εθνική κυριαρχία περιορίζεται και γίνεται εξαρτώμενη.Αλλά και η κοινωνία γίνεται λιγότερο ελληνική καθώς οι ενταγμένοι μετανάστες θα μπορούν με τη δύναμη της ψήφου τους να διεκδικούν περισσότερο χώρο για την έκφραση και παρουσία των δικών τους εθνικών ιδιαιτεροτήτων στο κοινωνικό γίγνεσθε, όπως την ανέγερση των ναών τους, την θεσμοθέτηση των εθνικών εορτών τους θα αποτυπόνονται,την διδασκαλία της γλώσσας τους κ.α δράσεις οι οποίες θα αποτυπώνονται στην κοινωνική πραγματικότητα της χώρας και θα επηρρεάζουν σταδιακά τον χαρακτήρα των κατοίκων της. Για όσους βιαστούν να πουν ότι η ελληνική κοινωνία απλά θα μεταβληθεί εμπλουτιζόμενη μάλιστα από την ποικιλία πολλών και διαφορετικών πολιτισμών αλλά δεν θα χαθεί, η απάντηση είναι ότι ναι μεν θα μεταβληθεί αλλά δεν θα είναι αμιγώς ελληνική.Θα είναι και ελληνική και σε βάθος χρόνου κατί άλλο με λιγότερα η περισσότερα απομεινάρια ελληνικότητας.Οι μετανάστες είναι ξένοι και όχι έλληνες.Τα παιδιά τους είναι ενταγμένα λιγότερο ή περισσότερο στην ελληνική κοινωνία αλλά είναι και αυτά ξένοι προς αυτό που ονομάζεται ελληνικότητα.Το βλέπουν στον καθέφτη, το ακούνε στη γλώσσα των γονέων τους και των συγγενών τους όταν μιλούν μαζί τους, το βλέπουν στη διαφορετική ματιά και αντιμετώπιση από τους γηγενείς. Παρατηρώντας την ιστορική εξέλιξη στις δυτικές ευρωπαϊκές χώρες αλλά και στα νοεοσύστατα και υπο διαμόρφωση με ιστορικούς όρους αμερικάνικά έθνη, μπορούμε με αρκετή ασφάλεια να συμπεράνουμε τα εξής.Οι ξένοι μετανάστες δεν θα αφομοιωθούν ποτέ από τον ελληνισμό.Μπορεί να ενταχθουν αργά ή γρήγορα στη ελληνική κοινωνιά αλλά δεν θα γίνουν έλληνες όπως είναι οι γηγενείς κάτοικοι.Αυτό οφείλεται δε δύο βασικούς λόγους.Πρώτον, οι αριθμοί τους είναι πολλύ μεγάλοι-κυμαίνονται για ορισμένες εθνικές ομάδες σε επίπεδα εθνικών μειονοτήτων- ώστε να αφομοιωθούν πλήρως και ολοκληρωτικά από τον ελληνικό τους περίγυρο.Δεύτερον, η σημερινή εποχή καθιστά από άποψης παροχής της γνώσης και δυνατότητων επικοινωνίας και μεταφορών πολύ δύσκολο, ν'αποκοπεί κάποιος με την γνώση και διατήρηση της εθνικής του ταυτότητας. Επομένως, όπως έχει δείξει και η διεθνής εμπειρία δύο είναι οι δρόμοι για την ελληνική κοινωνία μέσω της συμμετόχης των μεταναστών στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα.Είτε τη δημιουργιά παράλληλων εθνικών μικροκοινωνιών χωρίς ιδιαίτερη συνοχή αλλά με περισσότερη ή λιγότερη ανοχή της μιας από την άλλη, όπως γίνεται στην δυτική Ευρώπη.Είτε την βαθμιαία μίξη των διαφόρων εθνικοτήτων σε ένα νέο λιγότερο ή περισσότερο ελληνικό εθνικό ή μη μόρφωμα, όπως έχει συμβεί και συνεχίζει να συμβαίνει στις πέραν του Ατλαντικού κοινωνίες. Με δεδομένες αυτές τις προοπτικές στην περίπτωση της πλήρους απόδοσης πολιτικών δικαιωμάτων στους μετανάστες, το δίλλημα και η επιλογή των γηγενών κατοίκων είναι εθνική καθαρότητα από τη μία ή εθνική μετάλλαξη στην καλύτερη των περιπτώσεων από την άλλη.ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΕΥΟΝ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ και όχι τα υπόλοιπα επιδερμικά εκ φόβου ή/και πονηρίας τα οποία παρατίθενται από τις αντιμαχόμενες ιδεολογικές πτέρυγες.