Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 5Σχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Βαρλάγκας | 7 Ιανουαρίου 2010, 00:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Βαρλάγκας' | 7 Ιανουαρίου 2010, 00:20

    Έγραψε ο κ. MARTINIS MICHALIS (1 Ιανουαρίου 2010 @ 13:47): ---------------------- "ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΧΟΡΗΓΗΘΕΙΣΑΣ ΥΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ (ΠΧ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ- ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ -ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ-ΚΛΠ)" ---------------------- Το άρθρο 4, παράγραφος 3, εδάφιο β' του ισχύοντος Συντάγματος είναι σαφές: "Αφαίρεσις της ελληνικής ιθαγενείας επιτρέπεται μόνον εις περίπτωσιν εκουσίας αποκτήσεως ετέρας ή αναλήψεως αντιθέτου προς τα εθνικά συμφέροντα υπηρεσίας εις ξένην χώραν, κατά τας υπό του νόμου ειδικώτερον προβλεπομένας περιπτώσεις και διαδικασίαν." Το "μόνον" σημαίνει ότι σε *καμμία* άλλη από τις δύο (2) ανωτέρω, ρητά προβλεπόμενες στο Σύνταγμα, περιπτώσεις δεν επιτρέπεται η αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας. Αν η "ανθελληνική δράση" πραγματοποιείται στα πλαίσια αναληφθείσης από τον Έλληνα αντιθέτου προς τα εθνικά συμφέροντα υπηρεσίας σε ξένη χώρα, τότε, ναι, επιτρέπεται η αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας. Αν όμως η "ανθελληνική δράση" δεν πραγματοποιείται μέσα σ' αυτά τα πλαίσια, αλλά ανεξάρτητα, είτε από μεμονώμενους Έλληνες πολίτες είτε από ομάδες συσταθείσες εξ αυτών, αλλά *χωρίς* να έχουν αναλάβει αυτοί υπηρεσία σε ξένη χώρα, τότε, μπορεί μεν να εμπίπτει η δραστηριότητά τους στις διατάξεις ακόμη και του ποινικού νόμου (π.χ. ακόμη και σ' αυτές περί εσχάτης προδοσίας), αλλά της ελληνικής ιθαγενείας τα άτομα αυτά *δεν* στερούνται. Η σχετική "εισηγητική έκθεσις της επί του Συντάγματος Κοινοβουλετικής επιτροπής", δηλ. η 2η εισηγητική έκθεση της συνταγματικής επιτροπής Κ. Τσάτσου (20/3/1975) ανέφερε σχετικά: "Εν [...] παρ. 2, κατά προσθήκιν της Επιτροπής, απαγορεύεται η αφαίρεσις της ιθαγενείας, πλην ωρισμένων περιπτώσεων (απόκτησις εκουσία ξένης ιθαγενείας και ανάληψις υπηρεσίας εις ξένην χώραν) ως νόμος θέλει ειδικώτερον καθορίσει. (Περί του θέματος τούτου βλέπε και την ταυτοχρόνως ψηφισθείσαν διάταξιν, την ενταχθείσαν εις τας μεταβατικάς διατάξεις του άρθρου 111, καθ' ην "Έλληνες στερηθέντες καθ' οιονδήποτε τρόπον κατά το παρελθόν της ιθαγενείας ανακτούν ταύτην μόνον κατόπιν κρίσεως υπό ειδικών επιτροπών εκ δικαστικών λειτουργών, ως νόμος ορίζει)."" Η μεταβατική αυτή διάταξη της οποίας γίνεται αναφορά, είναι η, στο ψηφισθέν και ισχύον Σύνταγμα, διάταξη της παραγράφου 5 του άρθρου 111, η οποία ορίζει: "Έλληνες στερηθέντες, μέχρι της ενάρξεως ισχύος του παρόντος [Συντάγματος], καθ' οιονδήποτε τρόπον της ιθαγενείας των, ανακτούν ταύτην κατόπιν κρίσεως υπό ειδικών επιτροπών εκ δικαστικών λειτουργών ως νόμος ορίζει" Μη ξεχνάμε πόσοι Έλληνες αποστερήθηκαν της Ελληνικής ιθαγενείας στο διάστημα που διέτρεξε από τον Εμφύλιο Πόλεμο μέχρι και την πτώση της Χούντας (π.χ. κομμουνιστές που διέφυγαν στο τότε ανατολικό μπλοκ), και τη λήθη και συμφιλίωση που ήθελε να φέρει η μεταπολίτευση. Η συνταγματική διάταξη που περιορίζει σε αποκλειστικά δύο (2) τις περιπτώσεις που *επιτρέπεται* (χωρίς να είναι φυσικά υποχρεωτική) η αφαίρεση της ελληνικής ιθαγενείας, δεν υπήρχε σε κανένα παλαιότερο ελληνικό σύνταγμα, και εισήχθη πρώτη φορά το 1975, προφανώς μέσα στα πλαίσια του μεταδικτατορικού κλίματος και της προσπάθειας για εθνική συμφιλίωση.