Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Τάσος Φιλίππου | 7 Ιανουαρίου 2010, 14:57
  • Σχόλιο του χρήστη 'Τάσος Φιλίππου' | 7 Ιανουαρίου 2010, 14:57

    Η ζήτηση θα έπρεπε κατά την γνώμη μου να ξεκινήσει από τους στόχους που θα έπρεπε να θέσει το νομοσχέδιο. (Μήπως το πρώτο άρθρο κάθε νομοσχεδίου θα πρέπει να περιγράφει με σαφήνεια τους μετρίσιμους στόχους του;) Σε αυτή την περίπτωση το νομοσχέδιο θα έπρεπε να ξεκινάει ως εξής: Το παρόν νομοσχέδιο στοχεύει να συμβάλλει: 1. στην πλήρη ένταξη των μεταναστών στην Ελληνική κοινωνία η οποία προϋποθέτει την δυνατότητα ισότιμης και ενεργής συμμετοχή τους σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής 2. στην άρση των διακρίσεων και των φαινομένων ρατσισμού 3. στην διαμόρφωση κουλτούρας αποδοχής και συμβίωσης με τον «άλλο» Οι παραπάνω στόχοι υπαγορεύονται από την πόλυ-πολιτισμική πλέον δομή των σύγχρονων κοινωνιών. Όσοι αντιτίθενται σε προσπάθειες που γίνονται προς αυτήν την κατεύθυνση εκτός του ότι έχουν παραμείνει στο παρελθόν αρνούνται να δουν την πραγματική-πραγματικότητα: ότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα (αλλά και σχεδόν σε κάθε σύγχρονο έθνος-κράτος) ζουν και μερικές χιλιάδες μεταναστών πρώτης και δεύτερης γενιάς. Οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ αυτοί αναγκάστηκαν να φύγουν από τις εστίες τους αναζητώντας τα προς επιβίωση. Δεδομένης λοιπόν της παρουσίας τους εδώ τι είναι προτιμότερο; Η Ελληνική κοινωνία να τους έχει στο περιθώριο ή να τους εντάξει ενεργά στους κόλπους της; Οι κύριοι/ες που ζητάνε δημοψήφισμα προεξοφλώντας την έκβαση του από ότι κατάλαβα προτιμούν να ξανά σκουπίσουμε το θέμα εκεί όπου παρέμενε τα τελευταία είκοσι χρόνια, κάτω από το χαλί… Και με τα 18χρονα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα αλλά με το που ενηλικιώθηκαν δεν έχουν καμία ιθαγένεια τι θα γίνει; Τι προτείνουν εκτός από το εκτός τόπου και χρόνου «να τους στείλουμε πίσω». Τέλος σχετικά με το δημοψήφισμα θεωρώ ότι είναι τραγικά ειρωνικό να το επιζητούν, και μάλιστα επιτακτικά, φορείς μιας εντελώς αντι-δημοκρατικής ιδεολογίας. Σε σχέση με τα παραπάνω θεωρώ ότι το προς συζήτηση νομοσχέδιο κινείται σε γενικές γραμμές προς την σωστή κατεύθυνση. Ενδεχομένως, επηρεασμένος λιγάκι από τις κραυγές των Ελληναράδων που ξύπνησαν τα «εθνικά ανακλαστικά» που μου καλλιέργησε η 16χρονη εκπαίδευση μου, προβληματίζομαι για το κατά πόσο θα πρέπει να εξεταστούν λίγο πιο προσεκτικά κάποια θέματα που άπτονται «ευαίσθητων» εθνικών ζητημάτων. Μήπως όμως υπερισχύει το συναίσθημα (κυρίως φόβος) πάνω από την λογική στην προκειμένη περίπτωση; Δεν μπορώ να κρίνω καθαρά… Κλείνοντας θεωρώ σημαντικότερο ακόμη και από το ίδιο το νομοσχέδιο να γίνουν τα βήματα που ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ για την επίτευξη των παραπάνω στόχων (πλήρης ένταξη των μεταναστών, άρση των διακρίσεων και των φαινομένων ρατσισμού, διαμόρφωση κουλτούρας αποδοχής και συμβίωσης με τον «άλλο») και σε άλλους τομείς με πρώτο και καλύτερο την ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Να αναφέρω για παράδειγμα ότι ως εκπαιδευτικός τα τελευταία χρόνια καλούμαι να διδάξω σε πολύ-πολιτισμικές/εθνικές τάξεις αυτοσχεδιάζοντας μιας και δεν μου έχει δοθεί η δυνατότητα να παρακολουθήσω κάποια σχετικά επιμόρφωση.