Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Διονύσης Γιαννίμπας | 7 Ιανουαρίου 2010, 15:04
  • Σχόλιο του χρήστη 'Διονύσης Γιαννίμπας' | 7 Ιανουαρίου 2010, 15:04

    Η συντριπτική πλειονότητα των μεταναστών (λαθρό- ή μη) φτάνουν εδώ αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Σε πολλές δε περιπτώσεις, και αυτό ισχύει κυρίως για τους περισσότερους λαθρομετανάστες από την Ασία, το ταξίδι αυτό ισοδυναμεί με μια (τελευταία;) απέλπιδα προσπάθεια επιβίωσης. Αν θεωρούμε, λοιπόν, τόσο εκείνους, όσο και τους εαυτούς μας, ανθρώπους, επιβάλλεται και μόνο από την κατάστασή τους να τους αντιμετωπίζουμε κατ’ αρχήν με σεβασμό. Από τα γραφόμενα πολλών δίνεται τουλάχιστον η εντύπωση ότι υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια το επαπειλούμενο (κατά τη γνώμη τους) ελληνικό πνεύμα, αλλά ελάχιστα τους απασχολεί το χρέος του κάθε ανθρώπου να στηρίξει τον συνάνθρωπό του (αυτό δεν αποτελεί άραγε γνώρισμα του ελληνικού πνεύματος;). Αυτή είναι όμως μια (μάλλον ακούσια) υποκρισία (επιτρέψτε μου τον χαρακτηρισμό) ανάλογη με εκείνη του «καλού Χριστιανού» που, περήφανος για την «ιδιότητά» του αυτή, δεν βάζει σε καμία περίπτωση ίσα με την αφεντιά του όσους δεν εκκλησιάζονται, δεν σταυροκοπιούνται, πιστεύουν σε άλλο θεό, ή δηλώνουν άθεοι (ύπαγε οπίσω μου Σατανά!). Και ξεχνά τα διδάγματα του Χριστιανισμού περί ισότητας και αδελφότητας των ανθρώπων … Δεν περνά όμως από το μυαλό του ότι ίσως δεν είναι τελικά και τόσο «καλός Χριστιανός». Με λίγα λόγια… Κατά τη δική μου αντίληψη (και ελπίζω ότι πολλοί σκέφτονται κατά τον ίδιο τρόπο), ό,τι το ευγενέστερο έχει να επιδείξει αυτό που αποκαλούμε «ελληνικός πολιτισμός», και αυτό για το οποίο θα πρέπει να είμαστε περήφανοι και το οποίο θα πρέπει να φροντίζουμε να μεταδώσουμε στα παιδιά μας, είναι τα παναθρώπινα μηνύματά του, το ανοιχτό πνεύμα, η αγάπη για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, η ανθρωπιά, το φως, το ταξίδι, η περιπέτεια. Αυτό είναι το πνεύμα που θα αγγίξει τον κάθε πονεμένο που έφτασε μέχρι εδώ και αυτό το πνεύμα αρκεί να ασπάζεται όχι μόνο για να ζήσει αρμονικά μαζί μας, αλλά και για να συμβάλει μαζί μας στο κτίσιμο μιας καλύτερης κοινωνίας. Πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας και να καταλάβουμε ότι για τα παιδιά μας και για τα παιδιά των μεταναστών, που ήδη πηγαίνουν μαζί στο σχολείο, δεν έχει νόημα αυτός ο ψευδεπίγραφος, και επικίνδυνος, διαχωρισμός της κοινωνίας σε «Έλληνες» και «ξένους». Πρέπει να γίνουμε και εμείς παιδιά και να βιώσουμε την κοινωνία των ανθρώπων. Μόνον έτσι θα υπηρετήσουμε και θα διαφυλάξουμε το ελληνικό πνεύμα, και θα προφυλάξουμε τον τόπο μας από αδιέξοδες συγκρούσεις. Αν βλέπουμε παντού εχθρούς και κινδύνους, θα γίνουμε χωρίς να το θέλουμε προφήτες κακών, αφού θα καταφέρουμε να δηλητηριάσουμε και τις δικές μας ψυχές και τις ψυχές των μεταναστών. Αν τους δείξουμε την ανθρωπιά μας, είναι βέβαιο ότι θα αγαπήσουν την Ελλάδα, και τότε τίποτε δεν θα έχει κανείς να φοβηθεί.