Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Πατριώτης | 7 Ιανουαρίου 2010, 16:58
  • Σχόλιο του χρήστη 'Πατριώτης' | 7 Ιανουαρίου 2010, 16:58

    Διαβάστε το παρακάτω και θα δείτε πως οι λαθρομετανάστευση είναι ασύμμετρη απειλή. http://www.iospress.gr/ios2004/ios20041114a.htm Η πρώτη αλλαγή προς αυτή την κατεύθυνση έγινε αμέσως μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Στις 20.9.2001 το ΚΥΣΕΑ ενέκρινε την αναθεώρηση του αμυντικού δόγματος, ενσωματώνοντας την αντιμετώπιση των "ασύμμετρων απειλών" στα καθήκοντα (και) των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Στην ίδια ιστορική συνεδρίαση, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ανακοίνωσε την πανευρωπαϊκή επεξεργασία "ενός κοινού ορισμού της έννοιας της τρομοκρατίας" και την καθιέρωση του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης. Σκιαγραφώντας στο πρες ρουμ τον καινούριο εχθρό, ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Ρέππας ήταν απολύτως σαφής: "Τίθεται πλέον ένα θέμα εσωτερικής ασφάλειας. Ο κλασικός κίνδυνος, για την κυριαρχία και την ακεραιότητα μιας χώρας, ήταν κατά παράδοση εξωτερικός. Τώρα ο κίνδυνος, στο πλαίσιο αυτών των ασύμμετρων απειλών, μπορεί να προέλθει από το εσωτερικό μιας χώρας. Θα πρέπει, λοιπόν, κι εμείς να συντονίσουμε τη δράση των υπηρεσιών που ασχολούνται με θέματα εθνικής άμυνας ή εξωτερικής πολιτικής με τη δράση των υπηρεσιών που ασχολούνται με θέματα εσωτερικής ασφάλειας και τάξης". Το κείμενο της "αμυντικής στρατηγικής αναθεώρησης" δόθηκε στη δημοσιότητα στις 2.10.01 και περιλαμβάνει έναν γενικόλογο ορισμό του προβλήματος: "Ως ασύμμετρες απειλές ορίζονται οι προσπάθειες εκείνες υπονόμευσης της ισχύος ενός αντιπάλου, οι οποίες στηρίζονται στην εκμετάλλευση των αδυναμιών του με χρήση μέσων που διαφέρουν σημαντικά από τον συνήθη τρόπο διεξαγωγής επιχειρήσεων του αντιπάλου" (σ.19). Για να μη νομίζουμε πάντως ότι αυτή η "υπονόμευση" απέχει πολύ από τις ιδέες του Κίτσον, επιστρατεύεται ένα τέτοιο παράδειγμα "ασύμμετρης απειλής": "μια σύγκρουση", γενικά, όπου "από τη μία βρίσκεται ένα οργανωμένο κράτος και από την άλλη έχουμε 'ομάδες' συμφερόντων" (σ.19). "Ομάδες συμφερόντων" που απαρτίζονται, προφανώς, από πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας... Αναλυτικότερη είναι η απαρίθμηση, στο ίδιο ντοκουμέντο, "των βασικότερων μορφών ασύμμετρης απειλής" που αντιμετωπίζει η χώρα μας: "διεθνής τρομοκρατία", "όπλα μαζικής καταστροφής", "διεθνές οργανωμένο έγκλημα", "εμπόριο ναρκωτικών", "διαφθορά" και "λαθρομετανάστευση" (σ.21). Η τελευταία, εκτός από "εισβολή προσφύγων από βαλκανικές χώρες", συνεπάγεται και τον πρόσθετο "κίνδυνο" της "διασποράς μουσουλμανικών θυλάκων στα βόρεια σύνορα με απροσδιόριστες [sic] απειλές" (σ.54). Σε ομιλία του στη Ναυτική Σχολή Πολέμου (21.8.02), ο αρχηγός ΓΕΣ αντιστράτηγος Χαρβάλας θα προσθέσει δυο ακόμα "ασύμμετρους" κινδύνους: τον "εθνικοθρησκευτικό φανατισμό" και τον εν γένει "ριζοσπαστισμό" -διατύπωση ασαφής, που παραπέμπει όμως ευθέως στα αντί-νεοφιλελεύθερα νέα κοινωνικά κινήματα. Το ίδιο δόγμα θα διατηρηθεί και στην τελική μορφή της "στρατηγικής αναθεώρησης", που ενέκρινε το ΚΥΣΕΑ στις 6.11.2003. Περιγράφοντας στους δημοσιογράφους τις καθ' ημάς "ασύμμετρες απειλές", ο Γιάννος Παπαντωνίου θα τονίσει ότι αυτές "συνδέονται με την αστάθεια στις χώρες που βρίσκονται στα βόρεια σύνορά μας", καθώς και "με γενικότερους λόγους που υποκινούν τη διεθνή τρομοκρατία, το οργανωμένο έγκλημα, την ενδεχόμενη έκρηξη κύματος λαθρομεταναστών, την οποία ζήσαμε τα προηγούμενα δέκα χρόνια, καθώς και άλλα φαινόμενα, τα οποία θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια της χώρας" (ΜΠΕ 6.11.03).