Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 2Σχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Βαρλάγκας | 7 Ιανουαρίου 2010, 21:38
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Βαρλάγκας' | 7 Ιανουαρίου 2010, 21:38

    Φίλε Κωστάρα Σταύρο, Καλά τα λες - δυστυχώς μιλάμε σε ώτα μη ακουόντων - στα μυαλά πολλών έχουν κατέβει οι γρίλιες και δεν αφήνουν να περάσει τίποτα. Η άποψή τους για την εθνική ταυτότητα έχει παγιωθεί σε ότι έμαθαν στα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας της δεκαετιών του 50 και 60, της Χούντας, αλλά δυστυχώς και άλλα κατοπινά. Προτείνω σε όλους ανεπιφύλακτα να διαβάσουν το βιβλίο της Αναπληρώτριας Καθηγήτριας της Νομικής Αθηνών κ. Λένας Διβάνη (γνωστότερης ως λογοτεχνικής συγγραφέως), "Η Ελλάδα και οι Μειονότητες" για να δουν τα πράγματα με ευρύτερο πνεύμα και πιο ανοικτή σκέψη. Επίσης, πολλοί δεν έχουν ταξιδέψει καν ποτέ εκτός Ελλάδος, και έτσι δυστυχώς δεν μπορεί να τους διέπει, έστω και στοιχειωδώς κοσμοπολιτική σκέψη, αλλά διέπουνται από επαρχιωτισμό και φοβικά σύνδρομα. Η ιθαγένεια πρέπει να δίνεται σε όσους πληρούν κάποια λογικά κριτήρια (5 χρόνια μόνιμης και νόμιμης διαμονής στην Ελλάδα εντός της τελευταίας 10ετίας είναι ένα αυστηρό μάλιστα κριτήριο - εξ όσων γνωρίζω μόνο η Αυστρία υπερβαίνει τη 10ετία, όλες οι άλλες γνωστές χώρες αναφοράς, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Γερμανία, Ιταλία, Ελβετία, ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, αλλά ακόμη και η Αλβανία και η Τουρκία έχουν 5ετία ή 7ετία το πολύ, όχι 10ετία), και φυσικά στα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα με τη συνδρομή και κάποιου άλλου κριτηρίου (5ετής νόμιμη και μόνιμη διαμονή του γονέως σε μας, είναι λογικό, αν και θα προτιμούσα να έχει συμπληρωθεί στη γέννηση), όπως και στις άλλες χώρες της Ηπειρωτικής Ευρώπης, που κρατάμε πιο αυστηρό το κριτήριο αυτό σε σχέση με τους Αγγλοσάξωνες που δίνουν την ιθαγένεια με μόνη τη γέννηση. Όλα τα άλλα είναι σημάδια αντίστασης και δυσφορίας προς το τοπίο που αλλάζει. Αλλά όπως έχει πει και ο Δαρβίνος, επιβιώνει όχι ο πιο έξυπνος ή ο πιο δυνατός, αλλά αυτός που πιο γρήγορα από τους άλλους προσαρμόζεται στην αλλαγή. Και το τοπίο έχει αλλάξει, οι μετακινήσεις πληθυσμών είναι μεγάλες, ο κόσμος που ξέρατε δεν υπάρχει πια. Εγώ αυτά είχα να εισφέρω στη διαβούλευση, και προσπάθησα να το πράξω όσο το δυνατόν πιο τεκμηριωμένα με παραπομπές σε νομικά και άλλα έγκυρα επιστημονικά συγγράμματα και σε άρθρα ξένων νομοθεσιών. Το νομοσχέδιο είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, και οι επιφυλάξεις μου είναι μόνο στο να δίνεται η ιθαγένεια με τη γέννηση στην Ελλάδα, όταν ο γονέας έχει *ήδη* κλείσει τα 5 χρόνια μόνιμης και νόμιμης διαμονής, χωρίς να μπορεί αυτή η προϋπόθεση να συμπληρωθεί με επιπρόσθετη διαμονή μετά τη γέννηση του τέκνου, και επίσης η απόκτηση της ιθαγένειας στα 18 να γίνεται με βάση των κριτήριο των 3 τάξεων δημοτικού ή 6 ετών συνολικά *μόνο* αν συντρέχει και η γέννηση στο Ελληνικό έδαφος. Επίσης προτείνω να μετράει η αποφοίτηση από Ελληνικό Πανεπιστήμιο (πτυχιακό, μεταπτυχιακό ή διδακτορικό πρόγραμμα) ευνοϊκά, για τη μείωση της απαιτούμενης 5ετίας, κατά παραλλαγή του Γαλλικού προτύπου, και ομοίως για τα μέλη ΔΕΠ, κατά παραλλαγή του Αυστριακού προτύπου. Τέλος, να δίνεται η δυνατότητα για affirmation κατά την ορκομωσία του πολιτογραφούμενου Έλληνος πολίτου, δηλ. εναλλακτικά με το "Ορκίζομαι" να δίνεται δυνατότητα και για το "Δηλώνω και δεσμεύομαι ότι", όπως ισχύει σε όλες τις χώρες που προβλέπουν όρκο για τον νέο πολίτη (ΗΠΑ, Ην. Βασίλειο, Καναδάς, Αυστραλία - Γαλλία και Βέλγιο δεν έχουν όρκο, αλλά εμείς έχουμε ιστορικά και πρέπει να τον διατηρήσουμε για τη συμβολική του σημασία που δεν είναι αμελητέα, αλλά με αυτόν τον αναγκαίο εκσυγχρονισμό. Τέλος, επειδή στις Περιφέρειες θα γίνει πιθανώς "μπάχαλο" με την διαχείριση πλήθους αιτήσεων από υπαλλήλους, οι οποίοι πιθανόν να μην έχουν την εξειδίκευση ή να τους προστίθεται αυτό το έργο πάνω σε άλλον φόρτο δουλειάς ήδη έχουμε, αλλά και ιδίως για την ανάγκη, *ειδικά σ’ αυτό το θέμα* να εξετάσει το Υπουργείο τον θεσμό των "Δικαστών Πολιτογράφησης" (Citizenship Judges) που ισχύει από μακρού στον Καναδά, και όπου σε χώρα 31 εκατ. κατοίκων, με *πολύ* περισσότερες αιτήσεις (180.000 ετησίως!) απ’ ότι έχουμε ή θα έχουμε εμείς, ΟΛΕΣ περνούν από ένα ολιγομελές, οιονεί δικαστικό σώμα, όχι παραπάνω από 30μελές, το οποίο είναι επιλεγμένο από τον αρμόδιο Υπουργό με αυστηρά κριτήρια και το οποία διασφαλίζει ελέγχοντας σε τελικό στάδιο όλες τις αιτήσεις ότι δεν θα υπάρξουν "τρύπες" στο σύστημα. (http://www.cic.gc.ca/English/department/commission/index.asp). Και φυσικά, οπωσδήποτε να *ΜΗΝ* καταργηθεί το τεστ ιθαγενείας, το οποίο θα εξετάζει βασικές γνώσεις Ελληνικής ιστορίας, γεωγραφίας, πολιτεύματος, κ.λπ., το οποίο είναι *must* για την ένταξη των αλλοδαπών, καθώς θα τους αναγκάσει να μάθουν στοιχεία που είναι εκ των ουκ άνευ για την καλύτερη και ομαλότερη δυνατή προσαρμογή τους στην Ελληνική κοινωνιά (πρότυπο: http://www.cic.gc.ca/english/resources/publications/look/look-22.asp ) Έχοντας πει όλα αυτά, το νομοσχέδιο είναι κατ’ αρχήν ένα πολύ θετικό βήμα για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας και τη σύγκλισή της στον τομέα της μεταναστευτικής πολιτικής με τα ισχύοντα στις άλλες χώρες της ΕΕ. Η δε ψήφος στις δημοτικές εκλογές σε ορισμένους αλλοδαπούς, αν και πιστεύω ότι το δικαίωμα αυτό πρέπει να δοθεί με λίγο μεγαλύτερη φειδώ, δηλ. με κατά τι πιο αυστηρές προϋποθέσεις ως προς τη μακρά διαμονή, αποτελεί σημαντικότατο στοιχείο ολοκλήρωσης και αφομοίωσης στην Ελληνική κοινωνία, καθώς είναι σπουδαίο το αίσθημα του μετέχειν στα κοινά, θα αισθανθούν δηλ. κομμάτι της κοινωνίας μας, με όλα τα θετικά που αυτό συνεπάγεται για όλους μας.