Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 3Σχόλιο του χρήστη γιαννης ηλιόπουλος | 7 Ιανουαρίου 2010, 23:00
  • Σχόλιο του χρήστη 'γιαννης ηλιόπουλος' | 7 Ιανουαρίου 2010, 23:00

    Η πιο σημαντική πτυχή της σημερινής μεταναστευτικής εμπειρίας είναι εκείνη των παιδιών μεταναστών που μετανάστευσαν ανήλικα ή γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Αυτοί οι νεαροί ταξιδιώτες της Ιστορίας, που δικαίως αρνούνται τον χαρακτηρισμό μετανάστες, είναι η «μιάμιση» και η «δεύτερη γενιά» μεταναστών. Μεγάλωσαν ή ενηλικιώθηκαν στη χώρα φέρνοντας έναν αέρα ανανέωσης στην αποπνικτική ατμόσφαιρα μιας μονοδιάστατα και συγκυριακά προσλαμβανόμενης «ελληνικότητας», όπως σε έναν κλειστοφοβικά γεμάτο ανελκυστήρα, όπου κανείς δεν μπορεί να μπει ή να βγεί και που συχνότερα βυθίζεται στο σκοτάδι παρά ανυψώνεται στο φως. Η πρόταση της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για έναν Νέο Κώδικα Ιθαγένειας (www.hlhr.gr/index.htm), νιώθοντας τον άνεμο της αλλαγής και αφουγκραζόμενη την κοινωνία και τη δίψα για συμμετοχή χωρίς αποκλεισμούς, φέρνει το επιτακτικό αίτημα της εισαγωγής του δικαίου του εδάφους. Της αναγνώρισης του δικαιώματος στην ιθαγένεια ως του βελτίστου μέσου για την ικανοποίηση του πλέον σημαντικού χρέους και ευθύνης των πολιτών μιας συνταγματικής οντότητας: την πλήρη συμμετοχή στην πολιτική και κοινωνική ζωή. Αναντίρρητα η διεκδίκηση αλλά και η απόκτηση πολιτικών δικαιωμάτων των παιδιών των μεταναστών και όσων θέλουν να γίνουν Ελληνες πολίτες, επενδύοντας σε ένα συνταγματικό όραμα συμμετοχής και συλλογικότητας, θα οδηγήσει στον μετασχηματισμό αυτού που μέχρι τώρα ξέρουμε και προσλαμβάνουμε ως δεδομένη σταθερά για τη μορφή της ελληνικής Πολιτείας και κοινωνίας. Ισως αυτό ακριβώς να φοβούνται και όσοι επικαλούνται -ομολογώ με σοκαριστική περιφρόνηση του «λαού», δηλαδή αυτών που τους νομιμοποιούν- την «ανωριμότητα» της τελευταίας. Λένε δηλαδή ότι η κοινωνία προτιμά μόνο να εκμεταλλεύεται τη δυσμενή εργασιακά και διοικητικά (ως προς τη διαμονή και τη γραφειοκρατία) θέση των μεταναστών που μπορούν μόνο να συνεχίζουν να εργάζονται και να συμμετέχουν στην ευημερία της χώρας, ενώ δεν θέλει να συναποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον της. Είναι, βέβαια, γνωστόν ότι η συμπίεση των μισθών και του εργατικού κόστους στο διηνεκές με βάση την εκμετάλλευση της εργασίας των μεταναστών έχει βλάψει και θα συνεχίσει να το κάνει, την ούτως ή άλλως επισφαλή θέση όλων των εργαζομένων της χώρας. Και πιστέψτε με, οι Ελληνες εργαζόμενοι αυτό το έχουν καταλάβει, ενώ οι νέοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το παρόν και το μέλλον τους χωρίς διακρίσεις εθνικότητας, φυλής ή άλλης μορφής. Ευτυχώς που αυτοί δεν παραδίδονται στη θλιβερή αυτοεικόνα των κρατούντων. Στα τέλη Μαρτίου του 2009 το αρμόδιο υπουργείο Εσωτερικών προκήρυξε επιτέλους τα προγράμματα ένταξης πολιτών τρίτων χωρών (με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και εθνική συμμετοχή) «Εστία» για τα έτη 2007 και 2008. Μόνο που φρόντισε να το κάνει με έναν γνώριμο τρόπο, που παραπέμπει σε κακοδιοίκηση και αδιαφάνεια. Σύμφωνα με το θεσμικό πλαίσιο του προγράμματος, όπως εγκρίθηκε από την Ε.Ε., αποδέκτες της χρηματοδότησης είναι η τοπική αυτοδιοίκηση και η κοινωνία πολιτών, μη κυβερνητικές οργανώσεις και οργανώσεις μεταναστών. Παρ' όλα αυτά οι προκηρύξεις των επιμέρους προγραμμάτων, εμμέσως πλην σαφώς, αποκλείουν το μεγαλύτερο μέρος των οργανώσεων μεταναστών και των δικαιωμάτων. Επιτρέπουν, αντιθέτως, τη συμμετοχή ιδιωτικών εταιρειών. Κάποια από αυτά είναι εξαιρετικά, αν όχι υπερβολικά δαπανηρά (700.000 ευρώ για μια καμπάνια στα media) και αδόκιμα. Αντιθέτως, πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο θα είχαν πολλά περισσότερα μικρότερα στοχευμένα προγράμματα σε όλη την Ελλάδα με τα ίδια χρήματα. Προβλέπονται, εκτός των άλλων, προϋποθέσεις συμμετοχής, όπως ετήσιος τζίρος και εγγυητικές επιστολές ίσες προς το 10% της δαπάνης (π.χ.70.000 ευρώ στο παραπάνω πρόγραμμα) και ύπαρξη προσωπικού οικονομικής διαχείρισης, ενώ ζητείται μισθωτήριο ή τίτλος κυριότητας έδρας, κάτι που άλλωστε έχουν ήδη, εφόσον έχουν καταστατικό και έναρξη στην Εφορία. Σε μια χώρα όπου οι εθελοντικές ΜΚΟ προάσπισης των δικαιωμάτων αλλά και η ελεύθερη έρευνα δεν χρηματοδοτούνται συστηματικά από το κράτος -πόσω μάλλον οι οργανώσεις των μεταναστών- αυτές οι προϋποθέσεις αποτρέπουν τη συμμετοχή τους, επιφέροντας το αντίθετο του διακηρυκτικά επιδιωκόμενου αποτελέσματος. Ομως, το πιο πρόδηλα προβληματικό στοιχείο είναι η εξαιρετικά βραχεία προθεσμία υποβολής προτάσεων που είχε τεθεί αρχικά (20 μέρες). Η διαμαρτυρία φορέων προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνέβαλε στην παράταση μίας εβδομάδας, που ανακοινώθηκε 3 μέρες πριν από τη λήξη της αρχικής προθεσμίας. Σε άλλους τομείς, αυτό που λείπει, ανάμεσα σε άλλα, για μια σοβαρή επένδυση είναι τα χρήματα, όπως στην υγεία και την εκπαίδευση. Εδώ τα χρήματα υπάρχουν, έστω και μέσα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, τους πολίτες της οποίας δεν πολυθέλουμε στα πόδια μας και αποτρέπουμε τη συμμετοχή τους στις ευρωεκλογές. * Διευθυντής Εθνικού Παρατηρητηρίου του Ρατσισμού & της Ξενοφοβίας ΕΝΩΣΗ-ΚΕΜΟ www.hlhr.gr 1 http://www.ypes.gr/ekloges/content/gr/europ_fr.htm