Αρχική Πρόγραμμα «Καλλικράτης»5. Το Σύστημα Περιφερειακής ΔιακυβέρνησηςΣχόλιο του χρήστη Κωνσταντίνου Ευάγγελος | 15 Ιανουαρίου 2010, 09:29
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνου Ευάγγελος' | 15 Ιανουαρίου 2010, 09:29

    Ας κάνουμε μια γενική τοποθέτηση πάνω στο διαπιστωμένο συμπέρασμα ως πραγματικότητα την οποία ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος έχει παραδεχτεί, και αυτό αποτελεί το μείζον. Δηλαδή το έλλειμμα Δημοκρατίας που περιβάλει τους θεσμούς και την λειτουργία του Κοινοβουλίου καθώς και το έλλειμμα αντιπροσωπευτικότητας. Το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου, θα μπορούσε να αποτελέσει την θεραπαινίδα του ελλείμματος δημοκρατίας των θεσμών και πιθανώς τα συμπεράσματα αυτής της διαδικασίας κατά την εφαρμογή, αλλά και τώρα κατά την συζήτηση, να βοηθούσαν στην διαμόρφωση ενός νέου επιπέδου έκφρασης αντιπροσωπευτικότητας και δημοκρατικής λειτουργίας θεσμών και κοινοβουλίου. Αντ’ αυτού βλέπω να επαναλαμβάνεται ένα χρεοκοπημένο σύστημα αξιακών αρχών αντιπροσωπευτικότητας και εξουσίας, όπου η εξουσία εκλαμβάνεται ως εργαλείο υποταγής της αντιπροσωπευτικότητας στην «δημοκρατία» της εξουσίας. Δηλαδή στην « Δημοκρατία» που παράγει η εξουσία και που την διαχειρίζεται υπονομευτικά και καθεστωτικά επί της αρχής της αντιπροσωπευτικότατας διαμορφώνοντας έναν πυρήνα φυγοκεντρικών δυνάμεων όσων δεν «μετέχουν» της Δημοκρατίας της εξουσίας. Έτσι μπορούμε να «λεζαντάρουμε» Κινήσεις ή Τάσεις πολιτών ως αναρχικούς, υπονομευτές της Δημοκρατίας και των Θεσμών και πάει λέγοντας. Εδώ, η Δημοκρατία απογυμνώνεται και αποκτά μόνο λειτουργικά χαρακτηριστικά των μετεχόντων την εξουσία, διαμορφώνοντας τις μεταξύ τους σχέσεις ως προς την άσκηση εξουσίας επί των κοινωνιών, όπου η συγκρότησή τους σε μια ενιαία θεσμική κοινωνία αποκλείεται. Το έλλειμμα αντιπροσωπευτικότητας λοιπόν, στο παρών σχέδιο νόμου, εκλαμβάνεται ως λειτουργικό, μηχανιστικό πρόβλημα και όχι όπως θα έπρεπε να ισχύει στην πραγματικότητα, όπου η Δημοκρατία αποτελεί αξιακό, νομοτελειακό στοιχείο συγκρότησης και σύνθεσης των κοινωνιών που κατευθύνει την σύνθεση και την ενοποίηση των επιμέρους κοινωνιών σε μια θεσμική κοινωνία που αυτοδιαχειρίζεται την ύπαρξή της και ως εξουσία. Τι θα περίμενα να δω στο παρών σχέδιο νόμου: Την ΕΞΑΛΕΙΨΗ της εξουσιαστικής δικαιοδοσίας του Ενός ( Δημάρχου ή Περιφερειάρχη) να διορίζει τους Αντί, να διορίζει την Εκτελεστική Εξουσία, αντικαθιστώντας αυτήν την διαδικασία με την εκλογή από το σύνολο των εκλεγμένων Δημοτικών ή Περιφερειακών συμβούλων τους Αντιδημάρχους ή τους Αντιπεριφερειάρχες, καθιστώντας την αντιπροσωπευτικότατα εργαλείο στην, δια της Δημοκρατίας παραγωγής και άσκησης εξουσίας. Αντ’ αυτού βλέπω να αναπαράγεται το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα της μοναρχίας του Πρώτου, ντυμένο με τα ρούχα μιας κάποιας Δημοκρατίας. Μέσα σε όλα αυτά η αποθέωση της Μοναρχίας του Πρώτου, έρχεται να ακυρώσει την εκφρασμένη δια της ψήφου, θέλησης της τοπικής Κοινωνίας, που η πολιτικής της σύνθεση θα επιθυμούσε το Τοπικό Αντιπεριφερειάρχη εκείνον που η Μοναρχία του Πρώτο ακυρώνει και στην θέση του επιλέγει τον σύμβουλο της αρεσκείας του και βεβαίως της ομοϊδεής κομματικής ένταξης. Ο Τοπικός Αντιπεριφερειάρχης πρέπει να εκλέγεται χωριστά από την εκλογή του Περιφερειάρχη και του Περιφερειακού Συμβουλίου. Άλλως το έλλειμμα δημοκρατίας και αντιπροσωπευτικότητας μεγεθύνεται και εκφυλίζεται κάθε έννοια δημοκρατική αντιπροσωπευτικής συγκρότησης και λειτουργίας των θεσμών αλλά και την σύζευξης θεσμών και τοπικής κοινωνίας, ελέγχου των θεσμών από την τοπική κοινωνία κλπ.