Αρχική Πρόγραμμα «Καλλικράτης»1. Αξιολόγηση υπάρχουσας κατάστασηςΣχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Κ. | 21 Ιανουαρίου 2010, 14:57
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Κ.' | 21 Ιανουαρίου 2010, 14:57

    Ένας από τους μεγαλύτερους τρόμους μου στις εξαγγελίες θέσεις που σταθερά υποστήριζε ο Γ. Παπανδρέου ήταν πάντα οι απόψεις του για το μεγαλύτερο βάρος και αυτονομία - χρηματοδότηση που θα έπρεπε να έχει η τοπική αυτοδιοίκηση. Και αυτό γιατί η εμπειρία μου από την λειτουργία δήμων και κοινοτήτων του τόπου καταγωγής μου είναι τουλάχιστον αποκαρδιωτική. Η λειτουργία των δήμων χαρακτηρίζεται απλώς παράνομη. Η εκλογή δημάρχου συνδέεται με στενά βραχυπρόθεσμα οφέλη που προσδοκά ο ψηφοφόρος, γεγονός που αξιοποιείται δεόντος από τους σχετικά πιο ωφελιμιστές ή και ασυνείδητους υποψήφιους, οι οποίοι και συνήθως εδρεώνονται στην δημαρχία και γίνονται διαχρονικοί, ακριβώς για αυτό. Παράδειγμα πρακτικών είναι από την εξαγορά ψήφων ομογενών τμημάτων πλυθησμού με κοινά συμφέροντα και χαμηλή κοινωνικοποίηση, την υπόσχεση διορισμού (τελικά με ανανεώσιμες συμβάσεις), την τακτοποίηση θεμάτων του ψηφοφόρου, μέχρι την αντικατάσταση εξωτερικών λαμπτήρων ή πλακών δαπέδου του δημότη, από συνεργεία του δήμου. Το δημοτικό συμβούλιο μάλλον δεν ασχολείται με ότι δεν φαίνεται εξόφθαλμα παράνομο. Έτσι έλεγχος δεν υπάρχει, αφού και τα επιλήψιμα μέτρα - αποφάσεις είναι καλά καμουφλαρισμένα και μόνο οι κατοικούντες στην Ιερουσαλήμ κατανοούν πως δουλεύει το σύστημα. Μια από τις μεγαλύτερες λεηλασίες που έγιναν τα τελευταία χρόνια (ή δεκαετία) είναι η κατασπατάληση κοινοτικών πόρων μέσω όλων των προγραμμάτων που έτρεξαν από την τοπική αυτοδιοίκηση (συμπεριλαμβανομένων των νομαρχιών και των αναπτυξιακών φορέων και των μεταξύ τους συγκοινωνιών), αφού μοναδικός στόχος ήταν η συλλογή οριακά νομότυπων αποδεικτικών ώστε να εκταμιεύονται τα ποσά. Τα χρήματα που χάθηκαν από τον πραγματικό αποδέκτη που είναι οι τοπικές οικονομίες, συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στην τραγική σημερινή οικονομική κατάσταση, και στην έλειψη προοπτικής, αφού δεν αποτέλεσαν ποτέ μακροπρόθεσμη επένδυση, σύμφωνα με το σκοπό τους. Παράδειγμα επίσης του τρόπου λεοτουργίας δήμων, είναι η περίπτωση δήμου / κοινότητας που απασχολεί περίπου 10 υπάλληλους νόμιμα, και άλλους τόσους χωρίς καμιά σύμβαση! Αυτοί οι δεύτεροι περιλαμβάνονται κατά καιρούς σε προγράμματα απασχόλησης, επιμόρφωσης, ή συμβάσεων ορισμένου χρόνου, ενώ όταν δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα, πληρώνονται από κονδύλια του δήμου, τα οποία δικαολογούνται ως έξοδα για άλλους σκοπούς (λειτουργικά κλπ). Προφανώς σε αυτήν την περίπτωση έχουμε να κάνουμε με έναν δήμαρχο / κοινοτάρχη που σέβεται τις υποσχέσεις διορισμού του, και βρίσκει τρόπους να προσλαμβάνει τους πάντες, κρατώντας τους σε πολιτική ομηρία, αναμένοντας εξελίξεις. Κατά την γνώμη μου, η τοπική αυτοδιοίκηση έχει αποτύχει στον ρόλο της, ευθύνης διασπειρόμενης στους αιρετούς, αλλά κυρίως και στους με εγωϊστικά κοντόφθαλμα κριτήρια δημότες που επιλέγουν δήμαρχο για τους ίδιους και όχι για τον δήμο. Ότι χρειάζεται μια σωστή δημοκρατική υπεύθυνη αυτοδιοίκηση να βαθύνει και να γίνεται όλο και πιο ουσιαστική, με βρίσκει σύμφωνο. Αλλά δεν έχουμε μια τέτοια, και δεν έχουμε κατακτήσει τα σωστά κοινωνικά και ποιοτικά κριτήρια και εργαλεία, ώστε να την επιβάλουμε. Το "όλα στο φως / διαδύκτιο" της κυβέρνησης, σίγουρα βοηθά. Αλλά θα πρέπει να υπάρξει πολύ σοβαρός προβληματισμός για τους τρόπους, τις δομές, και τις δεικλίδες ασφάλειας που πρέπει να ισχύσουν ή να επινοηθούν, για να αλλάξει αυτή η εικόνα της αυτοδιοίκησης, ώστε να μπορεί να συμμετέχει πιο ενεργά ο οποιοσδήποτε δημότης, και να μπορεί να επιβάλει την νομιμότητα έστω και ένας. Στον προβληματισμό αυτόν, τα μέγιστα θα μπορούσαν να προσφέρουν οι συμμετέχοντες στην αυτοδιοίκηση, όσοι ίσως τείνουν να χαρακτηριστούν προστατευόμενο είδος. Ελπίζω και εύχομαι επιτυχία σε αυτή τη προσπάθεια, και να αποδεικτεί η εφαρμογή του σχεδίου λυτρωτική, εν τέλει.