Υπουργείο Εσωτερικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Costis Biskinis' | 22 Οκτωβρίου 2010, 10:41

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Περί Αγγελιοσήμου Η άποψή για την υποχρέωση των διαφημιζόμενων να καταβάλλουν αυτό το «βάρος» για το ταμείο συντακτών είναι ότι αποτελεί μια ακόμα στρέβλωση και άλλο ένα παράδοξο. Και εξηγούμαι:   Είναι τουλάχιστον παράδοξο, να αποφασίζει ένας επιχειρηματίας να αρχίσει μια δραστηριότητα και να μην έχει στο νού του την ασφάλιση των εργαζομένων του. Αυτών δηλαδή που του παρέχουν μισθωτή ή άλλης νόμιμης μορφής εργασία και να μην εξαρτάται η ασφάλιση τους από αυτόν για τον οποίο εργάζονται. Και αυτό να είναι υποχρέωση των «χρηστών-καταναλωτών» του προϊόντος ή υπηρεσίας του. Πώς δηλαδή γίνεται να ανοίγω εφημερίδα ή περιοδικό ή τηλεοπτικό σταθμό και να είμαι επιχειρηματίας άλλης «τάξης», επειδή οι υπάλληλοι μου είναι δημοσιογράφοι. Μήπως είναι και αντισυνταγματικός αυτός ο διαχωρισμός της επιχειρηματικής δράσης;   Είναι γνωστή η κόντρα δημοσιογράφων-διαφημιστών για το ύψος του ποσοστού, ή του αν θα επιβληθεί και στο internet αλλά νομίζω ότι έτσι “χάνουμε το δάσος”. Συζητούμε για το βαθμό του παραλογισμού που θα μας διέπει και δε μπαίνουμε στην ουσία της κουβέντας περί εξάλλειψης του παραλογισμού. Δηλαδή θεωρώ γελοίο να διαβάζω τα εκατέρωθεν νομικά επιχειρήματα ή υπακοή σε διεθνείς πρακτικές, για να πείσει η κάθε πλευρά την κυβέρνηση για το δίκαιο των θέσεών της, όταν η αντίληψη περι δικαίου εδράζεται στον παραλογισμό.  Δε θα είναι πρώτη φορά στην Ελλάδα. Εξ άλλου η απόσταση της καθημερινής πολιτικής δράσης και των δομικών πολιτικών επιλογών της τελευταίας 30ετίας από την κοινή λογική  μας έφεραν στο χάλι που είμαστε. Για τους αγγλομαθείς, η χρήση του όρου «κοινή λογική» είναι εγγύτερη με το simplicity, παρά με τη κοινή άποψη των πολλών. Υ.Γ. Δε θα ήθελα -σε αυτή την κουβέντα- να τοποθετηθώ για τις ευθύνες της κομματικά στρατευμένης δημοσιογραφικής νομεκλατούρας, που απο κριτής της εξουσίας έγινε συνέταιρός της σε βάρος των πολιτών τούτου το τόπου.