Αρχική Διαδικτυακά Μέσα Ενημέρωσης και ΕπικοινωνίαςΚείμενο ΣχολιασμούΣχόλιο του χρήστη Lysias | 30 Οκτωβρίου 2010, 15:34
  • Σχόλιο του χρήστη 'Lysias' | 30 Οκτωβρίου 2010, 15:34

    Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι γιατί κάθε προσπάθεια ανοιχτής διαβούλευσης είτε εδώ είτε σε άλλες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης που αφορά στο διαδίκτυο εκλαμβάνεται ως απόπειρα φίμωσης. Πιστεύω ότι το πλέον τεκμηριωμένο σχόλιο εδώ είναι αυτό του κ. Νοταρά ο οποίος διακρίνει την διαδικτυακή παρουσία σε τρεις βασικές κατηγορίες και προτείνει συγκεκριμένη πολιτική έναντι κάθε μιας. Δεν καταλαβαίνω γιατί στην εφημερίδα το άρθρο οιουδήποτε είναι ενυπόγραφο ή τουλάχιστον υπάρχει εκδότης- διευθυντής- αρχισυντάκτης στον οποίο μπορεί να προσφύγει οιοσδήποτε θεωρεί εαυτόν θιγέντα αλλά στην ηλεκτρονική έκδοση των εφημερίδων ή στα ενημερωτικά sites κάτι τέτοιο να θεωρείται απόπειρα φίμωσης. Στο προσωπικό blog του ο καθένας μπορεί να γράφει οτιδήποτε. Αλλά σε ενημερωτικά (κατά δήλωσή τους) sites η ευκολία σπίλωσης ατόμων, συλλογικοτήτων, προσωπικοτήτων και υπολήψεων με τη σιγουριά και την ασφάλεια της ανωνυμίας, συνιστά κατάφωρη παραβίαση βασικών Συνταγματικών κανόνων και πλήττει τη δημοκρατία. Γιατί απλούστατα ο θιγόμενος, όποιος και αν είναι αυτός, θα πρέπει πρώτα να προσφύγει στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος για να μάθει τον διαχειριστή και μόνον, ( γιατί τον συντάκτη δεν υπάρχει περίπτωση να τον μάθει ) και ύστερα να προσφύγει στη δικαιοσύνη - εάν έχει το κουράγιο, την υπομονή και τα χρήματα-...Μέχρις ότου φθάσει σε ένα αποτέλεσμα η όλη του προσπάθεια υπεράσπισης της προσωπικότητας και του έργου του, η βλάβη που θα έχει υποστεί είτε στον οικογενειακό του περίγυρο είτε ευρύτερα στην κοινωνία θα είναι ανεπανόρθωτη. Είναι άραγε τυχαίο πως όσοι παρακολουθούμε τόσο το διαδίκτυο όσο και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, αντιλαμβανόμαστε για παράδειγμα τον επόμενο στόχο των διαπλεκόμενων ιστοσελίδων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ; Ενδεικτικά : Εδώ και λίγες μέρες ξεκίνησε μια προσπάθεια απαξίωσης μιας υπουργού από το blog Χ με τη λογική των σταδίων: Πρώτα προειδοποιητικά σχόλια, μετά τίτλοι καταχωρήσεων με χρήση του υποκοριστικού ( στη λογική της απαξίωσης πάντα) , μετά ανάρτηση φωτοτυπιών αποδείξεων από τη διαμονή της σε ξενοδοχείο και μετά...αφιέρωμα σε αυτό ακριβώς το θέμα από τηλεοπτική εκπομπή ειδικευμένη κατά περίπτωση στις "ανασκαφές", τις "ταφές" και τις "αγιοποιήσεις". Δεν ξέρω τι ζητούν κάθε φορά και γιατί το κάνουν. Γνωρίζω πως σε σχέση με την τηλεοπτική εκπομπή μπορεί ο θιγόμενος να προσφύγει στο Συμβούλιο ραδιοτηλεόρασης, σε σχέση με μια εφημερίδα να προσφύγει στον Εκδότη- διευθυντή- την ΕΣΗΕΑ και τη δικαιοσύνη, σε σχέση με τα ανώνυμα κατά δήλωσή τους ενημερωτικά sites πού μπορεί να προσφύγει; Εκείνο που με απασχολεί και είναι ζήτημα πραγματικά Δημοκρατίας, είναι πώς θα μπορούσε να αμυνθεί ένας απλός πολίτης, εάν γινόταν για τον α΄ή β΄λόγο ο επόμενος στόχος. Εν δυνάμει δηλαδή ο κάθε πολίτης αυτού του τόπου, όποιος κι αν είναι.