Αρχική Ηλεκτρονική ΔιακυβέρνησηΆρθρο 1 Αντικείμενο/Σκοπός του νόμουΣχόλιο του χρήστη Χρήστος Κ. | 19 Ιανουαρίου 2011, 14:51
  • Σχόλιο του χρήστη 'Χρήστος Κ.' | 19 Ιανουαρίου 2011, 14:51

    Διαβάζοντας προσεκτικά το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο διαπίστωσα πως επιχειρείται μια "μεικτή" κατάσταση, δηλαδή η αναγνώριση ΚΑΙ των ηλεκτρονικών εγγράφων ως έγγραφα ενώ οι διαδικασίες στην ουσία ΔΕΝ αλλάζουν. Και πάλι ο κάθε δήμος θα έχει, στο δικό του χώρο, το δηματολόγιο του, η κάθε υπηρεσία θα φτιάξει, όπως εκείνη θέλει, τις διαδικασίες της και το μόνο πράγμα που αλλάζει είναι ότι όταν πηγαίνεις σε μια υπηρεσία με μια εκτύπωση θα θέλει λιγότερες διαδικασίες για να την αποδεχθούν. Όλες οι υπηρεσίες έχουν πια υπολογιστές. Χρησιμοποιούνται; Ίσως όχι για το σκοπό που θα έπρεπε. Ίσως όχι στο βαθμό που θα έπρεπε. Θα μπορούσε να αλλάξει; Φυσικά, αν άλλαζαν οι διαδικασίες. Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν Η/Υ. Το ίδιο εύκολα που βρέθηκαν τη δεκαετία του 1960-70 δημόσιοι υπάλληλοι που να ξέρουν να γράφουν. Σήμερα όποιος δεν ξέρει να χρησιμοποιεί Η/Υ είναι στην ίδια κατάσταση με κάποιον άνθρωπο της δεκαετίας του 60-70 που έβαζε σταυρό αντί για υπογραφή. Και στο κάτω-κάτω της γραφής, δεν προσλαμβάνεις έναν οδηγό λεωφορείου που δε γνωρίζει οδήγηση, ούτε συνεχίζεις να τον πληρώνεις αν τον έχεις προσλάβει νωρίτερα (με αδιαφανείς διαδικασίες φυσικά). Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση είναι ΣΧΕΔΙΑΣΗ. Ποια στοιχεία θα συλλέγονται και πως, που θα αποθηκεύονται, ποιοι θα τα εκμεταλλεύονται, πως θα ασφαλίζονται, ποιες διαδικασίες θα εφαρμόζονται, όλα αυτά αποτελούν μέρος της σχεδίασης. Όλοι οι προγραμματιστές οφείλουν να γνωρίζουν (και το γνωρίζουν) κάτι πολύ απλό: σε ένα ηλεκτρονικό σύστημα, ΔΕ ΖΗΤΑΜΕ 2 φορές το ίδιο στοιχείο. Μια φορά γεννιέται ο άνθρωπος (νοσοκομείο ή κλινική πια) και οι γιατροί έχουν εκεί τα στοιχεία που απαιτούνται. Συνδέστε τα με το Ληξιαρχείο και έγινε αυτόματα η εγγραφή του. Ας βγει και ΑΜΚΑ και ΑΦΜ ταυτόχρονα (αφήστε τη φωτογραφία καθώς θα αλλάζει πολύ συχνά, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια). Από εκεί και πέρα τι χρειάζεται; Πηγαίνει το παιδί στον παιδίατρο; Με μια ειδική εφαρμογή λογισμικού, υποχρεωτική για τους γιατρούς (εφόσον ζητάνε άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος στην Ελλάδα θα πρέπει να λειτουργούν τη συγκεκριμένη εφαρμογή), τα στοιχεία του κάθε παιδιού θα πρέπει να εισάγονται μέσα στη βάση δεδομένων, προσβάσιμη ΜΟΝΟ από ειδικούς. Το ίδιο και οι φαρμακοποιοί για να δίνουν τις συνταγές που γράφουν οι γιατροί. Τώρα αν είναι με κάρτα πολίτη, κάρτα ασφάλισης ή λέγοντας απλά το όνομα και τον αριθμό ταυτότητας, λίγη σημασία έχει. Αν είναι όλα αποθηκευμενα σε ένα (ή περισσότερους) server, η εφαρμογή που θα έχουν οι φαρμακοποιοί θα βρει τη λύση. Η δημόσια εκπαίδευση (αλλά και η ιδιωτική) θα έχουν το δικό τους υποσύστημα μέσα στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Έτσι θα σταματήσει ο κάθε δημόσιος φορέας να απαιτεί πιστοποιητικά που ένας άλλος δημόσιος φορέας (συγγενής του δηλαδή) εξέδωσε αλλά θα τα αναζητά αυτόματα από την ίδια βάση. Δεν είναι απαραίτητη η εγγραφή από τη μια τάξη στην άλλη, απλώς η επιβεβαίωση καθώς και η ενημέρωση της προόδου των μαθητών - φοιτητών. Στο οικονομικό σκέλος τώρα, όλοι έχουν το ΑΦΜ τους από τη στιγμή που γεννήθηκαν. Θα πρέπει να υπάρχει και η διαδικασία έκδοσης ΑΦΜ αυτών που μένουν μόνιμα (και νόμιμα) στη χώρα μας. Η καταγραφή των εσόδων των καταστημάτων - επιχειρήσεων θα πρέπει να γίνεται αυτόματα με τη διασύνδεση τους στις κατά τόπους εφορίες. Ούτως ή άλλως έχουν την υποχρέωση των ταμειακών μηχανών. Συνδέστε τις online με τις εφορίες, τι περιμένετε; Πάνω από κάποιο ποσό ούτως ή άλλως απαιτείται η αναγραφή του ΑΦΜ του πελάτη. Έτσι θα καταχωρούνται ΚΑΙ τα έσοδα της επιχείρησης ΚΑΙ τα έξοδα των πολιτών (τουλάχιστον τα μεγάλα). Κιας πει μετά κάποιος που ξόδεψε 200.000 € μέσα σε ένα χρόνο ότι είχε έσοδα 6.000 €. ΧΩΡΙΣ ανθρώπινη παρέμβαση (γιαυτό χρειάζεται η διαδικασία) θα πρέπει να του προσμετρούνται έσοδα 200.000 €. Βέβαια η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, όπως περιγράφεται εδώ και εφαμόζεται σε άλλες χώρες, έχει ένα μειονέκτημα: ΚΑΤΑΡΓΕΙ ανθρώπινες θέσεις εργασίας. Αυτά που κάνει κάποια υπηρεσία με 20 άτομα, εφαρμόζοντας αυτόματο σύστημα μπορούν να γίνουν με 2 άτομα. Οι υπόλοιποι 18 τι θα κάνουν; Και η κυβέρνηση (αυτή, η επόμενη, η μεθεπόμενη) θα πάρει το ρίσκο αυτό; Είδομεν, αν και πιστεύω πως τα δισέγγοντα μας, ίσως με κάποια άλλη μορφή (π.χ. video ή ομιλία), κάπου μετά το 2050, πάλι προτάσεις για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση θα υποβάλλουν.