Αρχική Ηλεκτρονική ΔιακυβέρνησηΆρθρο 7 Γενικές αρχές προστασίας προσωπικών δεδομένωνΣχόλιο του χρήστη Φώτης Τσακίρης | 20 Ιανουαρίου 2011, 13:35
  • Σχόλιο του χρήστη 'Φώτης Τσακίρης' | 20 Ιανουαρίου 2011, 13:35

    Αποσπάσματα από τις: «ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ (του) ΚΑΘΗΓΗΤΗ Κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ… ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ» http://fotistsakiris.blogspot.com/2011/01/blog-post_20.html Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η «Κάρτα του Πολίτη» εντάσσεται στο πλαίσιο του νομοθετήματος της Συνθήκης Schengen (1997).. που επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί ανεπιτυχώς επί του υπουργού κ. Αγ. Κουτσόγιωργα…. Και ενώ στο νομοθέτημα υπάρχουν όλες οι πτυχές του ηλεκτρονικού ελέγχου, της διατηρήσεως αρχείων κ.λ.π., απουσιάζει προκλητικά από τη Συνθήκη αυτή ο τρόπος εφαρμογής της. Δηλαδή με ποιον τρόπο ή με ποιο σύστημα θα γίνεται η ηλεκτρονική συλλογή των δεδομένων των πολιτών στην αρχική και στην τελική φάση (θα αρχίσει λ.χ. με την κάρτα, για να συνεχίσει με την εμφύτευση μικροτσίπ και τελικώς με το χάραγμα;)… Στο πλαίσιο θεσπίσεως της Συνθήκης Schengen συζητήθηκε και ο τρόπος εφαρμογής της και κατατέθηκαν συγκεκριμένες προτάσεις. Συνημμένως καταθέτουμε ένα CD, (του οποίου το περιεχόμενο μπορείτε να ακούσετε εδώ: (http://www.youtube.com/watch?v=gsBHZCnQBLI) 3ο λεπτό) όπου επιβεβαιώνεται ο παραπάνω ισχυρισμός μας από την παρέμβαση του Νομικού Συμβούλου της Ελλάδος στις Βρυξέλλες το 1997 κ. Γ. Κλοτσώνη σε ραδιοφωνική εκπομπή του π. Κων/νου Στρατηγόπουλου στις 15-6-1997, όπου ενημερώνει ότι στα πλαίσια της συζητήσεως της Συνθήκης Schengen προτάθηκε ως τρόπος εφαρμογής της Συνθήκης το χάραγμα στο μέτωπο ή στο χέρι!!... Υποστηρίζεται εσφαλμένως και καθησυχαστικά, ότι όσα αφορούν τη συλλογή, επεξεργασία και διάδοση πληροφοριών του πολίτη γίνονται, αφού προηγουμένως έχει θεσπιστεί ο Εθνικός Νόμος 2472/97, περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων, ο οποίος έγινε στο πλαίσιο της προστασίας του πολίτη από τους κινδύνους που ενέχει το νομοθέτημα της Συνθήκης Schengen. Εδώ όμως ακριβώς έγινε εξαπάτηση του πολίτη. Και τούτο, γιατί η Συνθήκη Schengen ανήκει στο Πρωτογενές Δίκαιο, ενώ ο Νόμος 2472/97 ανήκει στο Εθνικό Δίκαιο και μάλιστα στο τριτογενές. Συνεπώς, ένα τριτογενές Δίκαιο δεν μπορεί να υπερισχύσει του πρωτογενούς. Γεννάται εύλογα το ερώτημα: γιατί το περιεχόμενο του Νόμου 2472/97 δεν ενσωματώθηκε στη Συνθήκη Schengen, ώστε να έχει κύρος πρωτογενούς Δικαίου; Ας μη μας λένε, λοιπόν, ότι ο Νόμος 2472/97 έγινε για να προστατεύσει τον πολίτη από κινδύνους της Συνθήκης Schengen. Και συνεπώς δεν είναι δυνατόν να προωθούν συστήματα ηλεκτρονικής συλλογής δεδομένων χωρίς να υφίσταται νόμος προστασίας του πολίτη που να εκπηγάζει από το Πρωτογενές Δίκαιο.