Αρχική Διενέργεια Δημοψηφίσματος(Πρώτο Κεφάλαιο Αντικείμενο-Ορισμοί) Άρθρο 1Σχόλιο του χρήστη Νικόλαος Α. Πάσχος | 3 Αυγούστου 2011, 17:08
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νικόλαος Α. Πάσχος' | 3 Αυγούστου 2011, 17:08

    Περί παράγραφου 2 του άρθρου 44 η οποία λέει τα εξής: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου. Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου και όπως ορίζουν ο Κανονισμός της Βουλής και νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής. Δεν εισάγονται κατά την ίδια περίοδο της Βουλής περισσότερες από δύο προτάσεις δημοψηφίσματος για νομοσχέδιο. Προτάσεις: Να μπορεί όχι μόνο ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να προκηρύξει δημοψήφισμα σε εθνικό επίπεδο αλλά να μπορεί ένας μέρος της κοινωνίας μέσω συλλογής υπογραφών (μέσω οποιοδήποτε φορέα η πρωτοβουλίας ή κίνησης) να αναγκάζει το ίδιο το πολιτικό σύστημα να προβεί σε εκλογές δημοψηφίσματος. Αυτό το μέρος θα πρέπει να είναι ένα μεγάλο μέρος των ενήλικων και ενεργών πολιτών της χώρας ώστε να αξίζει να κινητοποιηθεί ο μηχανισμός αυτός, προτείνετε μία αρμονική πλειοψηφία κατά την τάξη αναλογίας φ. Για να ευδοκιμήσει αυτή η προσπάθεια αυτή θα πρέπει ο κρατικός μηχανισμός να υποστηρίζει την διάδοση αυτής της ιδέας και να υπάρχουν, αντίγραφα τρέχων υποψήφιων θεμάτων (με ημερομηνία λήξης και ένα εύλογο διάστημα π.χ. 6 μηνών ή αναλόγως της σημαντικότητας του θέματος ανάρτησης του) με ειδικά έντυπα που ο καθένας θα μπορεί να προμηθευτεί από τα ΚΕΠ και φυσικά από το διαδίκτυο. Πέραν του δημοψηφίσματος σε εθνικό επίπεδο για να λειτουργήσει η δημοκρατία άμεσα, αυτό θα πρέπει να γίνει και σε τοπικό επίπεδο, ώστε ο Καλλικράτης να αποκτήσει κάποιο αμεσοδημοκρατικό νόημα, ανάλογα με τις τοπικές ανάγκες του πληθυσμού και την δυνατότητα αυτής της λειτουργίας σε περιφερειακό επίπεδο ή σε νομαρχιακό ή και σε δημοτικό επίπεδο ανάλογα και με την φύση του θέματος. Θα πρέπει να λειτουργεί και κάτι ανάλογο σε επίπεδο περιφερειακών-νομαρχιακών-δημοτικών συμβούλων, και των πολιτών της εκάστοτε περιοχής. Τώρα εάν θέλουμε να μιλάμε για αμεσοδημοκρατία εις βάθος, το καλύτερο θα ήταν η Ελλάδα να αφήσει την αντιπροσωπευτική δημοκρατία εξ’ ολοκλήρου ή εν μέρει ή το κατά δύναμιν να εξυγιάνει αυτή και να βάλει δικλίδες ασφαλείας. Παρατηρώ ότι πολλοί προγράψαντες έχουν μιλήσει για απλή αναλογική. Αυτό είναι σωστό. Το επιχείρημα ότι δεν είμαστε έτοιμοι για συμμετοχικές κυβερνήσεις είναι σαθρό, και ίσως και βρώμικο. Εάν θέλουμε αμεσοδημοκρατία , που είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, οι πολίτες πρέπει να συμμετέχουν, και να τους απαιτείτε να συμμετέχουν κατά το Σολωνικό πρότυπο. Αυτή η παθητική τετράχρονη εξουσιοδότηση ασυλίας δημιουργεί προβλήματα, φτιάχνει θρόνους και βασίλεια με υποτελείς και δουλοπρεπείς υπηκόους με το αζημείωτο φυσικά. Εάν θέλουμε να εξυγιάνουμε την Δημοκρατία πέραν του δημοψηφίσματος πρέπει να δημιουργηθεί μία δεύτερη βουλή κληρωτών συμπολιτών μας η οποία θα μπορεί να ασκήσει βέτο στην πρώτη, η οποία θα έχει ενιαύσια θητεία, και η οποία θα προεξετάζει τα νομοσχέδια πριν αυτά δοθούν προς ψήφιση… Αυτό είναι ένα βήμα προς την άμεση δημοκρατία, υπάρχουν πολλά άλλα. Όσον αφορά για την διαφάνεια, που αναφέρετε στην παρουσίαση αξιότιμε κύριε Καστανίδη, αυτή θα επισφραγιστεί με την άνοιγμα του θέματος του διαχωρισμού των τριών εξουσιών. Δεν μπορούμε να μιλάμε για Ανώτατο Δικαστήριο που είναι διαφανή όταν ορίζονται οι δικαστές με αδιαφανή τρόπο.