Αρχική Δημόσια Διαβούλευση σχεδίου νόμου για τις ΚΟΠΆρθρο 01: ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη Σταύρος Μωρεσόπουλος | 20 Οκτωβρίου 2014, 07:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σταύρος Μωρεσόπουλος' | 20 Οκτωβρίου 2014, 07:21

    Η δημιουργία ένος ενιαίου εθνικού μητρώου όλων των ΜΚΟ και των υπολοίπων συναφών φορέων που έχουν νομική προσωπικότητα, είναι κατ΄αρχάς απαραίτητη σε ένα ευνομούμενο κράτος και κάθε προσπάθεια ρύθμισης –συμπεριλαμβανομένης και της αυτορύθμισης- της Κοινωνίας των Πολιτών, αποτελούν ελπιδοφόρo βήμα αναφορικά με τη δυναμική που μπορεί να αναπτυχθεί σε σχέση με το ρόλο που η Κοινωνία των Πολιτών έχει επωμισθεί να επιτελέσει – με την ταυτόχρονη αναγνώριση του ρόλου της από την πολιτεία. Διαβάζοντας ωστόσο το συνολικό κείμενο του υπό διαβούλευση νομοθετήματος, γίνεται διακριτή η έντονη πρόθεση του ελεγκτικού του ρόλου, -που αποτελεί μεν μια πραγματική ανάγκη που έχει επανειλημμένα επιβεβαιωθεί τόσο από τα αποκαλυφθέντα πρόσφατα, αλλά και παλαιότερα συμπτώματα κατασπατάλησης χρημάτων και διαφθοράς- αλλά ταυτόχρονα γίνεται διακριτή η έλλειψη βασικών στοιχείων που θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει. Έτσι, θα πρέπει στο σύνολό του να ανασκευαστεί και με σαφήνεια να ληφθούν υπόψη στο σύνολο των άρθρων του, τόσο η διαφορετικότητα, όσο και τα οικονομικά μεγέθη των φορέων που το νομοσχέδιο αυτό περιλαμβάνει και με σαφή διαχωρισμό τους από τους φορείς των ΟΤΑ και άλλων δημόσιων φορέαων. Αναδεικνύεται ταυτόχρονα η ανάγκη άμεσου ελέγχου και απόδοσης ευθυνών σε αυτές τις ΜΚΟ (που κυρίως προέρχονται από τη βάση του ΥΔΑΣ και κυρίως, για ενέργειες που πραγματοποιήθηκαν εκτός της χώρας με κόστος πολλών εκατομυρίων), για να καθαρίσει το τοπίο και να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη στο σύνολο των φορέων που αναπτύσσουν τη δραστηριότητά τους με εντιμότητα και τιμούν τον όρο του εθελοντισμού. Ταυτόχρονα, να αποδεσμευτούν οι εγκριθείσες επιχορηγήσεις για σχέδια που είχαν ήδη υλοποιηθεί τα έτη 2011 και 2012 και έχουν δεσμευτεί με εντολή του κ. Πρωθυπουργού από τη ΓΓ της Κυβέρνησης στις 21/08.2012 με την υποχρέωση της επανεξέτασής τους, γεγονός που έως σήμερα δεν έχει πραγματοποιηθεί φέρνοντας στα πρόθυρα ‘πτώχευσης’ έναν σημαντικό αριθμό φορέων. Στην Ελλάδα έως σήμερα, με τους νόμους 2731/1999 (ΜΚΟ του Υπουργείου Εξωτερικών) και 2646/1998 (Πιστοποιημένες Μη Κερδοσκοπικές Εταιρείες του Υπουργείου Υγείας) το θέμα της Κοινωνίας των Πολιτών αντιμετωπίζεται αποσπασματικά και με τρόπο ελλειπή. Τα υπόλοιπα Υπουργεία έχουν τις δικές τους βάσεις δεδομένων οργανωμένες η όχι, η λειτουργία των οποίων διέπεται με από σειρά άρθρων σπαρμένων σε διάφορα νομοθετήματα –κυρίως του Υπουργείου Οικονομικών- που η παρακολούθησή τους σε συνδασμό με τις συνεχείς τροποποιήσεις τους, έχει καταστεί σχεδόν αδύνατη, γεγονός που και το παρόν νομοσχέδιο δεν αντιμετωπίζει παρά μόνον αποσπασματικά. Τόσο στην ήδη υπάρχουσα νομοθεσία αλλά και στο παρόν νομοθέτημα, απουσιάζει ένας σαφής ορισμός της έννοιας της Κοινωνίας των Πολιτών, η οποία έχει μόνον σε κάποιο βαθμό διαμορφωθεί στην πράξη, κυρίως μέσω του αυτοχαρακτηρισμού των ίδιων των οργανώσεων. Θα ήταν χρήσιμο να ληφθεί σοβαρά υπόψη η απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης «Θεμελιώδεις Αρχές για το Status των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων στην Ευρώπη» (Απόφαση των αντιπροσώπων στην 837η συνάντησή τους στις 16 Απριλίου 2003 - που υπάρχει σε μετάφρασή του στον δικτυακό τόπο http://elawyer.blogspot.gr/2007/06/blog-post.html που αναφερεται στις έννοιες αυτές αναλυτικά. Χρήσιμο θα ήταν ακόμη, να ληφθούν υπόψη απόψεις και συμπεράσματα της διεθνούς εμπειρίας που αναπτύσσονται στο βιβλίο “NGO Involvement in International Governance and Policy: Sources of Legitimacy’ (216 σελ), που -δυστυχώς μόνον ένα μέρος του (σελ 184-219)- μπορεί να βρεθεί στον παρατιθέμενο σύνδεσμο http://books.google.gr/books?id=gU4vJvvrIqMC&printsec=frontcover&hl=el#v=onepage&q&f=false. Αν και ο όρος κυβερνητικές οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.) αποτελεί στη γλώσσα μας νεολογισμό, αποδίδοντας στα ελληνικά τον αγγλικό όρο Non-Governmental Organisations (NGOs) όπου η λέξη Government αφορά στην ευρύτερη έννοια των κρατικών οντοτήτων, πρόκειται για έναν διεθνή όρο (στην αγγλική του έκφραση) που είναι υϊοθετημένος από το Συμβούλέναιο της Ευρώπης, τον ΟΗΕ, την ΕΕ και τις εθνικές νομοθεσίες πολλών Δυτικοευρωπαϊκών χωρών κ.α. και θα ήταν μάλλον αδόκιμο να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μια νέα ορολογία που θα ήταν τουλάχιστον δυσνόητη σε κάθε διεθνή επικοινωνία. Επίσης, πρέπει να προτιμηθεί η ίδρυση Ανεξάρτητης Αρχής, με μία Εθνική βάση κατανεμημένη ανά Υπουργειο Περιφέραια, Δήμο και άλλες θεσμοθετημένες διοικητικές αρχές, όπου η υλοποίηση του σχεδίου θα ήταν περισσότερο ευέλικτη και λιγότερο εκτεθειμένη σε συνεχείς τροποποιήσεις του από αλλαγές Υπουργών ή Κυβερνήσεων.